അതെ ചേട്ടന്മാരെ ചേച്ചിമാരെ ഇത് വരെ ഈ കഥക്ക് ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും സപ്പോർട്ട് നിങ്ങൾ തന്നു. അടുത്ത ഒരു പാർട്ടോടെ യക്ഷിയെ പ്രണയിച്ചവൻ തിരുകയാണ്. ഈ കഥ 1st പാർട്ട്‌ മുതൽ അവസാന പാർട്ട്‌ വരെ ഒരു ഡയറിയിൽ ഞാൻ എഴുതി വച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ആ ഡയറി ഇപ്പൊ miss ആണ്. എന്നാലും ഡയറിയിൽ എഴുതിയ മുഴുവൻ വരികളും എനിക്ക് കാണാപാടം ആണ്. കുറെ നാള് phone വെള്ളത്തിൽ വീണ് കടയിലായിരുന്നു. കുറെ നാള് എഴുതാതെ ഇരുന്ന് touch വിട്ട് പോയി. കഥ ഇഷ്ട്ടപെട്ട ഹൃദയം ചുവപ്പിക്കണേ……. ഇഷ്ട്ടമായില്ലെങ്കിൽ കമന്റിൽ പറയാട്ടോ……….. അപ്പൊ തുടങ്ങട്ടെ…………….

“പറ്റും കാർത്തി. സാധാരണ ജീവിക്കുന്നവർക്ക് മാത്രേ ഒരു കഥ കാണൂ. അവര് മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ അവരുടെ കഥയും അവസാനിക്കും. കാർത്തി, പക്ഷെ എന്റെ കാര്യത്തില് അങ്ങനെയല്ല. മരിച്ചതിനു ശേഷവും എനിക്ക് ഒരു കഥയുണ്ടായിരുന്നു. നീ അറിയാത്ത, നിന്നോട് പറയാത്തൊരു കഥ…………

(കഥ ഇഷ്ട്ടപെട്ടിലെങ്കിൽ പറയാട്ടോ)

💞യക്ഷിയെ പ്രണയിച്ചവൻ 6💞

Yakshiye Pranayichavan 6 | Author : Crazy AJR | Previous Part

അന്ന് ഞാനീ ഭൂമിയിൽ നിന്നും എന്നെന്നേക്കുമായി ഇല്ലാതായ ദിവസം രാവിലെ ഗൗരിയോടും അവളുടെ അമ്മയോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ സന്തോഷം മാത്രേ ഈ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ആ സന്തോഷത്തിന് അധികനേരം ആയുസ്സ് ഉണ്ടാവുമെന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല. അന്ന് രാത്രി ആ പാല് കുടിച്ചതിനു ശേഷം എനിക്ക് തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി. എന്റെ കണ്ണെല്ലാം അടയുന്നത് പോലെ.അപ്പോഴും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല എന്നെ മരണം കിഴടക്കുകയാണെന്ന്. പതിയെ എന്റെ കണ്ണുകൾ പൂർണമായും അടഞ്ഞു. എന്റെ ശരീരത്തിലെ രക്തയോട്ടം നിലച്ചു.അവസാനമായി എന്റെ കണ്ണിൽനിന്നും ഒരുതുള്ളി കണ്ണുനീര് വന്നു. അത് നിന്നെ കുറിച്ച് ഓർത്തായിരുന്നു കാർത്തി. നിന്നോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ എന്ന് ഓർത്ത്. പതിയെ ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു. എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എനിക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ല. ഞാൻ അവിടുന്ന് നേരെ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു നടന്നതെല്ലാം പറയുവാൻ വേണ്ടി. അങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്ന വഴി ഞാൻ നിന്റെ അച്ഛന്റേം അമ്മടേം അടക്കം പറച്ചിൽ കേട്ടു.

“എടി യാമിനി അവൾ ഇപ്പൊ ചത്തു കാണും.”

“വിശ്വട്ടാ എനിക്കെന്തോ പേടിപ്പോലെ.”

“എന്തിനാ യാമിനി ഈ പേടി??? നമ്മുടെ മോനെ ഒരുത്തി വശീയ്കരിച്ചു. അവനെ കണ്ടിട്ടല്ല,അവന്റെ സ്വത്ത്‌ കണ്ടിട്ട്. അങ്ങെനെയുള്ള അവളെ നമ്മള് രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് മേലോട്ട് അയച്ചു അത്രേയുള്ളൂ.”

“നമ്മുടെ മോൻ ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞാൽ????”

“അവൻ ഒന്നും അറിയില്ല. അവളെ കൊല്ലാൻ അറിയാങ്കിൽ അവൾ എങ്ങനെ മരിച്ചൂന്ന് പറയാനും ഈ വിശ്വനാധന് അറിയാം. നീ പേടിക്കണ്ട യാമിനി ഇത് നമ്മള ചെയ്തതെന്ന് അവനും അറിയില്ല, ഒരുത്തന്മാരും അറിയില്ല.”

ഇതെല്ലാം കേട്ടപ്പോ എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നില്ല. പകരം സങ്കടാ വന്നേ. ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചത് സ്വത്ത്‌ കണ്ടാണ് പോലും. അവിടുന്ന് ഞാൻ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു. നിന്നോട് ഇതെല്ലാം പറയാൻ.

“കാർത്തി…… കാർത്തി എണീക്കട……. കാർത്തി…………. ടാ……….. എണീക്കട ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്……… കാർത്തി……….”

പക്ഷെ എത്രെയൊക്കെ വിളിച്ചിട്ടും നീ എണിച്ചില്ല. വിളി കേട്ടന്ന് പോലും ഭാവിച്ചില്ല.

“മോനെ കാർത്തി………….”

ആ ശബ്‌ദം കേട്ട സ്ഥലത്തേക്ക് ഞാൻ നോക്കി. അവിടെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വരുന്ന നിന്റെ അമ്മയും അച്ഛനും. എനിക്ക് തന്നെ അത്ഭുതമായി.

എന്നെ കൊല്ലാൻ പാലിൽ വിഷം കലക്കി തന്നിട്ട് ഇപ്പൊ ഞാൻ മരിച്ചെന്ന് വിചാരിച്ച് കള്ള കണ്ണിരുമായി വരുന്നു. ഞാൻ അവിടെ തന്നെ നിന്നു അവര് കാണട്ടെ, ഞാൻ മരിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അറിയട്ടെ. മുറിയിലേക്ക് കേറിവന്നിട്ടും അവരെന്നെ നോക്കിയ കൂടി ഇല്ല. ഞാൻ അടുത്തുണ്ടായിരുന്നിട്ടും അവര് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിന്നെ വിളിച്ചുണർത്തി. മോനെ പാറു മോള് വിളിച്ചിട്ട് എഴുന്നേക്കുന്നില്ല
എന്നും പറഞ്ഞ് നിന്നെ അവര് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി. എന്താ ഇവിടെ സംഭവിച്ചത് എന്ന് അറിയാണ്ട് ഞാൻ നിങ്ങളോടൊപ്പം വന്നു. അവിടെത്തെ ആ കാഴ്ച എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞു. എന്റെ ശരീരം അവിടെ നിലത്ത് കിടക്കുന്നു. വായിൽ നിന്നും എന്തോ പത വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പതിയെ ഞാൻ ആ സത്യം മനസിലാക്കി, ആ കിടക്കുന്നത് എന്റെ ശവശരീരം ആണെന്ന്, ഞാനൊരു ആത്മാവ് ആണെന്ന്. പൊട്ടികരയാൻ തോന്നി പക്ഷെ കണ്ണിര് വരുന്നില്ല. ന്റെ ശരീരം എടുത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചങ്ക്പൊട്ടി കരയുന്ന നിന്നെ കണ്ടപ്പോ ഓടി വന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഞാൻ. പക്ഷെ നിന്റെ ശരീരത്തിനുള്ളിലൂടെ ഞാൻ കടന്നു പോയി. നിന്റെയാ കരച്ചില് കാണാനും നിന്റെ അമ്മേടം അച്ഛന്റേം അഭിനയം കാണാനും വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് അവിടെന്ന് ഇറങ്ങി വെളിയിലേക്ക്. എങ്ങോട്ട് പോകണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ഒരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാണ്ട് നടന്നു.ഒരത്മാവായ എനിക്ക് സങ്കടവും, വേദനയും, സന്തോഷവും ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു. അവസാനമായി ഗൗരിയേം അമ്മയേം കണ്ടു. അവര് നല്ല സന്തോഷത്തിലാ. ഞാൻ മരിച്ചെന്ന വിവരം അറിഞ്ഞു കാണില്ല. അവിടെന്ന് പിന്നെ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാണ്ട് പിന്നും നടന്നു. അവസാനം ആത്മാവായ എനിക്കൊരു ആഗ്രഹം തോന്നി. ന്റെ ശിവ ഭഗവാന്റെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഒന്ന് പോണം. ന്റെ സങ്കടങ്ങൾ എല്ലാം പറയണം. പറ്റുമെങ്കിൽ അടുത്ത ജന്മം മനുഷ്യനായി തന്നെ ജനിച്ച് നിന്നോടൊപ്പം ജീവിക്കണമെന്ന്. അങ്ങനെ ഞാൻ നടന്നു അടുത്ത് എവിടെ ശിവക്ഷേത്രം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലറിയുന്നു. അടുത്ത് എവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാവും എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ നടന്നു. അവസാനം കുറെയേറെ നടന്ന് ഞാൻ കണ്ടുപ്പിടിച്ചു.ഒരുപാട് സങ്കടത്തോടെയും അതിലുപരി ന്റെ ശിവ ഭഗവാനെ ഒന്ന് കണ്ട മതിയെന്ന ആഗ്രഹത്തോടെയും ഞാൻ ക്ഷേത്രത്തിന് അകത്തേക്ക് ഓടി. അത്രെയും മാത്രേഎനിക്കോർമ്മ ഉള്ളൂ. ഉള്ളിൽ നിന്നും കണ്ണ് അടപ്പിക്കും തരത്തിലുള്ള വെളിച്ചം എന്നെ മൂടി. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായില്ല. പതിയെ ആ വെളിച്ചം ഇല്ലാതെയായി. ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു.ഒരേ സമയം എനിക്ക് പേടിയും സന്തോഷവും ഒക്കെയുണ്ടായി. ന്റെ മുന്നിൽ ഞാൻ ആരാധിക്കുന്ന ന്റെ കൈലാസനാഥൻ. അതെനിക്ക് എന്തെന്ന് ഇല്ലാത്ത സന്തോഷമുണ്ടാക്കി. പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന് മുന്നിൽ മനുഷ്യന്റെ തലയും നായയുടെ ഉടലുമായി ഒരാൾ. അതൊരു മൃഗം ആണോ മനുഷ്യനാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റുന്നില്ല. അത് ശിവ ഭഗവാനോട് എന്തോ അപേക്ഷിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. പെട്ടന്ന് ഭഗവാൻ അതിന്റെ തലയിൽ തൊട്ടു. ഉടനെ അത് മനുഷ്യനായി മാറി. പെട്ടന്ന് തന്നെ അത് മഞ്ഞുപോകുകയും ചെയ്തു. അതിനുശേഷം ഭഗവാൻ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, അടുത്തേക്ക് വരാൻ കൈ കാണിച്ചു. ഞാൻ വിറച്ച് വിറച്ച് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

“ഭ…… ഭഗവാനെ………..”

“മകളെ ഞാനെല്ലാം അറിയുന്നുണ്ട്. ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തു കൂട്ടിയവളല്ലേ നീ???? എന്നാൽ ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് എല്ലാം ഇല്ലാതെയായി അല്ലെ????”

“അതെ ഭഗവാനെ എന്തിനാ ഈ ഗതി എനിക്ക് വരുത്തിയെ???? അറിഞ്ഞോണ്ട് ഒരു തെറ്റും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ????”

“എല്ലാം വിധിയാ മകളെ! നിന്റെ സമയം അടുത്തിരുന്നു. അവർ തന്ന അമൃത് കഴിച്ചില്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും മറ്റ് ഏത് വിദേനയും നീ മരിച്ചേനെ. അതാണ് വിധി.”

“ഭഗവാനെ നിക്കൊരു ആഗ്രഹം ഉണ്ട്.”

“പറഞ്ഞോളു മകളെ”

“എനിക്കൊരു ജന്മം കൂടെ മനുഷ്യനായിട്ട് ജീവിക്കാൻ പറ്റുവോ????”

“എന്തെ മനുഷ്യനായി ജീവിച്ച് കൊതി തീർന്നില്ലേ????”

“ഈ ജന്മം എനിക്കെന്റെ കാർത്തിയോടൊപ്പം ജീവിക്കണം എന്നായിരുന്നു അത് നടന്നില്ല. അടുത്ത ജന്മം എങ്കിലും അവനോടൊപ്പം ജീവിക്കണം നിക്ക്.”

“മകളെ, നിന്റെയി ആഗ്രഹം ഞാൻ നടത്തി തരാം. ആദ്യം നീ ഭൂമിയിലേക്ക് പോയി നിന്റെ സ്നേഹിതനെ കാണുക. അന്നേക്ക് മൂന്നാം നാൾ നിനക്ക് മോക്ഷം കിട്ടുന്നതായിരിക്കും.
***********

അന്ന് ശിവ ഭഗവാൻ എന്നെ എവിടെ കൊണ്ടിരുത്തി. പണ്ട് ഇവിടെയായിരുന്നു ശിവഭഗവാൻ തപസ്സ് ചെയ്തിരുന്നത്. പിന്നീട് ഭഗവാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ സംഭവിച്ചു.

ഞാനെന്റെ സ്നേഹിതനെ കണ്ടു. നമ്മൾ കണ്ടിട്ട് ഇന്നേക്ക് മൂന്നാം ദിവസം ഭഗവാൻ പറഞ്ഞതുപ്പോലെ എനിക്ക് മോക്ഷം കിട്ടും. ഞാൻ എന്നുന്നേക്കുമായി ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്നും വിടപ്പറയും.”

കാർത്തി: ഇല്ല…… ഇല്ല, നീ…… നീ എന്നെ പറ്റിക്കാൻ വെറുതെ പറയുന്നതല്ലേ പാറു???? അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഈ യക്ഷിക്കുന്ന് ആര് വാങ്ങാനാ???? തമാശക്ക് ആണെങ്കിലും ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലെടി.

“തമാശയല്ല കാർത്തി,സത്യമാ. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഒരത്മാവിന് എത്രയാന്ന് വച്ച ഭൂമിയിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയാ???? ഇന്ന് ഞാൻ പോകും കാർത്തി. ഒരത്മാവ് ആയതിന് ശേഷവും എന്നെ പഴയത് പോലെ സ്നേഹിച്ച ന്റെ കാർത്തിക്ക് തരാൻ എന്റെ ഒന്നുമില്ലടാ. അവസാനമായി……., അവസാനമായി ഞാൻ നിനക്കൊരു ഉമ്മ തരട്ടെടാ????

അത്രെയും പറഞ്ഞ് തന്റെ വിറയാർന്ന അധരങ്ങൾ അവൾ കാർത്തിയുടെ ചുണ്ടിൽ മുട്ടിച്ചു. അവരുടെ അവസാന ചുംബനം.

“കാർത്തി, നിക്ക് ഒരു അവസാന ആഗ്രഹം ഉണ്ട്. സാധിച്ച് തരുവോട????”.

അവനിൽ നിന്നും ചുണ്ട് വേർപിരിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

കാർത്തി: പാറു നമ്മക്ക് ഈ സംസാരം ഇവിടെ വച്ച് നിർത്താം. നിന്നെ ഒരടുത്തും ഞാൻ വിടില്ല.

“കാർത്തി, നിക്ക് നിന്നെ വിട്ട് പോവാൻ ആഗ്രഹം ഇല്ല പക്ഷെങ്കി നിക്ക് പോയെ പറ്റു. പഴയതൊന്നും ഓർത്തിട്ട് കാര്യമില്ല എന്നാലും…….. എന്നാലും, അവരെന്തിനാടാ എന്നെ……………”
***********

“മോനെ കാർത്തി……….”

കാർത്തി: ന്താ അമ്മേ എന്തിനാ അമ്മ കരായണേ?????

“മോനെ അത്…….. അത് പിന്നെ”

കാർത്തി: കാര്യം പറയ്യ് അമ്മ എന്തിനാ കരായണേ???? അച്ഛാ എന്താ അച്ഛാ കാര്യം????നിങ്ങള് രണ്ടാളും ഇങ്ങനെ കരയാതെ കാര്യം പറ.

“അത് മോനെ പാറു………”

കാർത്തി: പാറുവിന് എന്താ???? എന്താ അച്ഛാ പാറുവിന് പറ്റിയെ????

“രാവിലെ നിന്റെ അമ്മ ആ കുട്ടിയെ ഉണർത്താൻ പോയതാ പക്ഷെ എത്ര വിളിച്ചിട്ടും ആ കുട്ടി എഴുന്നേൽക്കുന്നില്ല. ഇവളാകെ പേടിച്ചിരിക്കുവാ. മോൻ ഒന്ന് വന്ന് നോക്ക്.”

കാർത്തി: പാറു………………

അവൻ ഒറക്കെ അലറിക്കൊണ്ട് അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി. അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച അവനൊരു ഞെട്ടലായിരുന്നു. ആ ഞെട്ടൽ കണ്ണുനീരായി അവന്റെ കണ്ണിലൂടെ ഒഴുകി.

കാർത്തി: പാ…….., പാറു എണീക്കെടി എ…… ന്തൊരു ഉറക്കാ പെണ്ണെ എണീക്കെടി. നമ്മക്ക് പോണ്ടേ???? അവിടെ ഗൗ…… ഗൗരിയും, അമ്മയും നിന്നെയും നോക്കി ഇരിക്കുന്നുണ്ടവും.

നിലത്തുകിടന്ന അവളുടെ ശവശരീരത്തെ എടുത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു.

കാർത്തി: പാറു……………….

അവൻ അലറി. പതിയെ അവന് ബോധം മറയാൻ തുടങ്ങി.

അവൻ പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നു. അവൻ അവന്റെ മുറിയിലാണ്. പെട്ടന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അവന് ഓർമ വന്നു. അവൻ കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഓടി. പക്ഷെ വാതിൽ പുറത്തൂന്ന് പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു. അവൻ ഒരുപാട് തള്ളി നോക്കി പക്ഷെ തുറന്നില്ല.

കാർത്തി: തുറക്ക്…………. കതക് തുറക്കാൻ…….

അവൻ കതകിൽ മുട്ടി അലറി. പക്ഷെ ആരും വന്നില്ല.

കാർത്തി: ന്റെ പാറു…….. പാറു മരിച്ചെന്നോ???? ഇല്ല എന്റെ പാറു മരിക്കില്ല. അവൾക്ക് മരിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇതിലെന്തോ ചതിയുണ്ട്.

അവൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു. പെട്ടന്ന് വെളിയിൽ ആരുടേക്കെയോ അടക്കം പറച്ചിൽ അവൻ കേട്ടു. അവൻ മുറിയിലെ ജനാല തുറന്നു വെളിയിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും പിന്നെ വേറൊരു പൊക്കം ഉള്ള ആളും നിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“സാറെ ഞാനിപ്പോ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത്???”

“നിനക്കറിയാവുന്ന ഏതെങ്കിലും സ്ഥലം ഉണ്ടാവുല്ലോ, അങ്ങോട്ടേക്ക് മാറ്റിക്കോ. കത്തിക്കെ, കുഴിച്ചിടെ എന്തുവേണോ ചെയ്തോ.”

“അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഒരു സ്ഥലം ഉണ്ട് നമ്മടെ പഴയ മിഷൻ ഹോസ്പിറ്റൽ ഇല്ലേ, ഇപ്പൊ അവിടെ ആ ഹോസ്പിറ്റൽ ഇല്ല. ഇടിച്ച് പൊളിച്ചു. അതിന്റെ അപ്പുറത്ത് കാട് പിടിച്ച് കിടക്കണ ഒരു സ്ഥലം ഉണ്ട്. നമ്മക്ക് അങ്ങോട്ടേക്ക് മാറ്റം.”

“അഹ് എന്നാ അങ്ങനെയാവാം. ബോഡി കിടക്കുന്ന മുറി കാണിച്ച് തരാം വാടാ.”

കാർത്തി: അപ്പൊ ന്റെ പാറു മരിച്ചതല്ല, കൊന്നതാ. എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും.

അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരിറ്റ് കണ്ണുനിര് വീണു. ആരെയും ചുട്ടു ചാമ്പലാക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കണ്ണുനിര്.അവന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ വാതിൽ തുറക്കാതെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. പെട്ടന്ന് അവന്റെ ഫോൺ bell അടിച്ചു. അവൻ ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കി. Display യിൽ മനു എന്ന് കണ്ടു. അവൻ ഫോൺ എടുത്തു.

മനു: ഹലോ അളിയാ……….

പക്ഷെ മറുപടി കൊടുക്കാതെ ഒരു പൊട്ടികരച്ചിൽ ആയിരുന്നു കാർത്തി.

മനു: അളിയാ എന്താടാ എന്തിനാ നീ ഇങ്ങനെ കരയണേ?????

കാർത്തി നടന്നതെല്ലാം കണ്ണീരോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു.

മനു: അളിയാ എന്തൊക്കെയാട ഈ പറയണേ???? നമ്മുടെ പാർവതി?????

കാർത്തി: പോ……പോയി……….അളിയാ..

പിന്നും ഒരു പൊട്ടികരച്ചിൽ.

മനു: അളിയാ ഞാൻ വരാടാ. ഇത് ചെയ്തത് ആരായാലും അവര് ഇനി സുഖിച്ച് ജീവിക്കില്ലടാ. കാർത്തി, കരയാതെടാ…….. ഞാൻ ഇപ്പൊ തന്നെ വരാടാ.

ഒരു 2 മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോ മനു വന്നു. കൂടെ കുറെ പോലീസുകാരും.കേസെടുപ്പ്, അന്വേഷണം, ബഹളം, അറസ്സ്‌………….
************

“കാർത്തി ഞാ……..ഞാൻ പോവുവാ കാർത്തി………….ഈ ജന്മം ഒന്നിക്കാൻ നമ്മുക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അടുത്ത ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ നിനക്കായി വരും കാർത്തി………. നിന്റേത് മാത്രമാവാൻ.”

കാർത്തി: പ……. പാറു……………….ന്നേ വിട്ടിട്ട് പോവല്ലെടി. ഇങ്ങനെ പോവാനായിരുന്നെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാ എന്റെ അടുത്ത് വന്നേ?????എന്നെ ഇതുപോലെ കണ്ണിര് കുടിപ്പിക്കാനോ???? പാറു പോവല്ലെടി????? Plz പാറു എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോവല്ലെടി……… എന്നാ എന്നെ കൂടി കൊണ്ട് പോ. നമ്മുക്ക് ഒരുമിച്ച് പോവാം…….

അവന് കരയാൻ തുടങ്ങി.

“അയ്യേ ഈ ചെക്കൻ……… നീ കൂടെ ന്റെ കൂടെ വന്ന പിന്നെ നിനക്ക് വേണ്ടിട്ട് ജീവിക്കുന്ന അനുവിന് ആരുണ്ട് ടാ പൊട്ടാ???? ദേ ചെക്കാ ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം, അനുവിനെ പൊന്ന് പോലെ നോക്കില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇനീം വരും നിന്റെ ചോര കുടിക്കാൻ മനസിലായൊട?????”

കാർത്തി: നീ……. നിനക്ക് ഇതൊക്കെ എങ്ങനെയാടി പറയാൻ തോന്നുന്നേ???? നിനക്കൊരു സങ്കടോം ഇല്ലെടി?????

“ദേ ചെക്കാ നാക്കിന് എല്ലില്ല എന്ന് വിചാരിച്ച് തോന്ന്യവാസം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ………. നിക്കും സങ്കടം ഉണ്ട്. പക്ഷെ കാർത്തി ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എനിക്ക് പോയെ പറ്റു. എന്നെ എത്രത്തോളം സ്നേഹിച്ചോ അതുപോലെ അല്ലെങ്കിൽ അതിനേക്കാളേറെ നീ അനുവിനെ സ്നേഹിക്കണം, പൊന്ന് പോലെ നോക്കണം. അതൊക്കെ കണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ ഒരു നക്ഷത്രമായി ഞാൻ ആകാശത്ത് ഉണ്ടാവും.”

കാർത്തി: പാറു…………

“കാർത്തി എന്നോട് ഇപ്പോളും പണ്ടത്തെപ്പോലെ സ്നേഹം ഉണ്ടോടാ നിനക്ക്??????

കാർത്തി: പാറു………………. എന്തൊക്കെയാടി നീ ഈ ചോദിക്കണേ??????

“അപ്പൊ ന്റെ ചെക്കൻ ഞാൻ പറയണപ്പോലെ അനുസരിക്കണം. ഇല്ലെങ്കിൽ സത്യമായിട്ടും ഞാൻ പിണങ്ങുമെ………..”

കാർത്തി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. തന്റെ പ്രണയിനി എന്നെന്നേക്കുമായി തന്നെ വിട്ട് പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ സമയം മുതൽ ഹൃദയം തകരുന്ന വേദനയോടെ അവൻ കരഞ്ഞു.

“ഇങ്ങനെ കരയല്ലേടാ…… ദേ സത്യം ചെയ്യ് അവളെ സ്നേഹിക്കുമെന്നും പൊന്ന് പോലെ നോക്കുമെന്നും നിക്ക് ഇപ്പൊ സത്യം ചെയ്ത് തരണം.”

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ അവനു നേരെ കൈ നീട്ടി. അവൻ ഒന്ന് അനങ്ങിയത് പോലുമില്ല.

“അപ്പൊ നീ സത്യം ചെയ്യില്ല അല്ലെ കാർത്തി???? അപ്പൊ എന്നോട് നിനക്ക് ഒരിറ്റ് സ്നേഹം പോലുമില്ലല്ലേ?????”

കാർത്തി: പാറു…………

അവൻ ശബ്‌ദം ഉയർത്തി.

“ചൂടാവണ്ട. സത്യം ചെയ്യ് കാർത്തി. ന്റെ ചക്കര കാർത്തി അല്ലെ സത്യം ചെയ്യ്”

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ വീണ്ടും അവനുനേരെ കൈ നീട്ടി.

“ഇപ്പോഴും സത്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ നീ എന്നെ സ്നേഹിച്ചത് ചതിക്കാൻ ആയിരുന്നെന്ന് ഞാൻ അങ്ങ് വിചാരിക്കും.”

അവളിൽ നിന്നും അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോ ഒരു വെള്ളിടി ആണ് അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വീണത്. ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയിലും അവൻ അവൾക്ക് സത്യം ചെയ്ത് കൊടുത്തു.

കാർത്തി: സത്യം അനുവിനെ……. അനുവിനെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചോളാം. പൊന്ന് പോലെ നോക്കിക്കോളാം. പക്ഷെ ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചത് ചതിക്കാൻ ആയിരുന്നു എന്ന് നീ പറഞ്ഞില്ലേ?????

“അയ്യേ അത് നീ കാര്യം ആക്കിയോ???? നീ സത്യം ചെയ്യില്ലെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അതാ ഞാൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. എനിക്ക് അറിയാം കാർത്തി ഈ ലോകത്ത് നീ എന്നെ സ്നേഹിച്ചത് പോലെ ആരും എന്നെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല. ന്റെ അവസാന ആഗ്രഹം ആണ് നീ അനുവിനെ സ്നേഹിക്കില്ലെടാ?????”

കാർത്തി: mm

കണ്ണിരോടെ അവൻ തലയാട്ടി

“ഞാൻ പോട്ടെ ടാ…… നല്ല കുട്ടിയായിട്ട് അനുവിനെ സ്നേഹിച്ച് ജീവിക്കണോട്ടോ……”

പെട്ടന്ന് ആകാശത്ത് നിന്ന് ഒരു വെളിച്ചം വന്നു. കാർത്തിയുടെ കണ്ണുകളെ ആ വെളിച്ചം തോൽപ്പിച്ചു. അവൻ കണ്ണുകൾ കൂട്ടിയടച്ചു. കുറെ നേരം അവൻ കണ്ണുകൾ അങ്ങനെ അടച്ചിരുന്നു. പിന്നെ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. അവന്റെ മുന്നിലിപ്പോ പാറു ഇല്ല. പകരം രണ്ട് പാലപ്പൂക്കൾ മാത്രം. കണ്ണിരോടെ അവൻ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി എന്നാൽ ചന്ദ്രന് ചുറ്റും നക്ഷത്രങ്ങൾ ഇല്ല. ഇതുവരെ നടന്നതെല്ലാം ഒരു സ്വപ്നമായി അവൻ കാണാൻ ശ്രമിച്ചു. പാറുവിന് കൊടുത്ത വാക്കിൻ പുറത്ത് അവൻ നടന്നു. അടച്ചു വച്ച അനു എന്ന അധ്യായം തുറക്കുവാനായി. ഒരുനിമിഷം അവൻ നിന്നു. ഒരു തവണ കൂടെ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി. ഇപ്പൊ അവിടെ ആ ചന്ദ്രന് അടുത്ത് ഒരു നക്ഷത്രം നിൽക്കുന്നു. അത് അവനെ നോക്കി ഒന്ന് മിന്നി. അവന്റെ മുഖത്ത് കണ്ണീരിലും ഒരു ചെറു ചിരി വിടർന്നു.

കാർത്തി: പാറു, ന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ചുവന്ന റോസാപുഷ്പങ്ങൾ വളരുന്നുണ്ട്.പക്ഷെ അവ ഒരിക്കലും കൊഴിയാറില്ല. കാരണം ഞാൻ നിന്റെ പുഞ്ചിരി കാണുമ്പോഴും,നിന്റെ ശബ്‌ദം കേൾക്കുമ്പോഴും, നിന്നെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോഴുമെല്ലാം അവ വിടരുന്നു.

അത്രയും ആ നക്ഷത്രത്തെ നോക്കി പറഞ്ഞ് അവൻ കുന്നിറങ്ങി.

 

🙏💞NEXT PART CLIMAX💞🙏