തറവാട്ടിലെ നിധി 3
Tharavattile Nidhi Part 3 | Author : Anali
[ Previous Part ] [ www.kkstories.com]

---

 

ഞാൻ ഉമ്മറത്തു കൂടെ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. രാവിലെ തൊഴുത്തിൽ നിന്നും മേയാനായി ഗോക്കളെ രണ്ടു പണിക്കാരു കൂടി അഴിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവർ എന്നെ കണ്ടപ്പോളൊരു പുഞ്ചിരി നൽകി ഞാൻ തിരിച്ചും. പുരയിടം മൊത്തമൊന്നു ചുറ്റി കാണാമെന്നു ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആദ്യം തന്നെ വീടിന്റെ പുറത്തിറങ്ങി ഇടത്തോട്ടു നടന്നു പശു തൊഴുത്തിന്റെ മുന്നിലെത്തി, ഇന്നും അവിടെ കൂട്ടുകാരെല്ലാം മേയാൻ പോയതു കണ്ടു ഒരു കന്നും അതിന്റെ പൊടി കിടാവും കൂട്ടിൽ നിന്നു. ഞാൻ കിടാവിനെ ഒന്നു താലോടാൻ ശ്രമിചെങ്കിലും, പശു കൊമ്പു കുലുക്കി കുഞ്ഞിനു പ്രതിരോധം തീർത്തു.

“ശ്രീകുട്ടനല്ലേ…”

പശുവിനു കുടിവെള്ളം കൊണ്ടു വന്ന വേലകാരി തിരക്കി…

“ശ്രീഹരി എന്നാ പേരു….”

വെള്ളം എടുത്തുകൊണ്ടു വരുന്ന സ്ത്രീയെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും മോൻ ശ്രീകുട്ടനാ, പണ്ടു പിച്ച വെച്ചു പശു മാമെ കാണാൻ മോൻ വരുന്നതു ഞാൻ ഇടക്കൊക്കെ ഓർക്കും….”

ആ പ്രായമായ സ്ത്രീ പശുവിനു വെള്ളം വെച്ചു കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവർക്കൊരു ചിരി നൽകി മുന്നോട്ടു നടന്നു. കാടു പിടിച്ചു കിടന്ന പറമ്പിലൂടെ ഞാൻ നടന്നു ചെന്നു നിന്നതു എന്നും ജനലിനു ഉള്ളിലൂടെ കാണാറുള്ള വീടിന്റെ മുന്നിലായിരുന്നു.

“ചേച്ചി… ഇതു ആരുടെയെങ്കിലും വീണ്ടാണോ…”

ഞാൻ പശുവിനു വെള്ളം കൊണ്ടുത്തു കൊണ്ടു നിന്ന സ്ത്രീയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“അതു പത്തായ പുരയാ മോനെ…”

അവരു എന്നോടു പറഞ്ഞു. ഇത്രയും വലിയ പത്തായ പുര എന്തിനാ… അതും രണ്ടു നില… ഞാൻ അതിനെ ചുറ്റി നടന്നു, മൂന്ന് വശത്തും അതിനു വാതിലുണ്ടായിരുന്നു… ഞാൻ അതിനുള്ളിൽ കടന്നു. മാറാല പിടിച്ചു കിടന്ന അതിലൂടെ നടന്നു ചെന്നപ്പോൾ തടി പലകകൾ കൊണ്ടു തീർത്തൊരു കോവണി കണ്ടു, ഞാൻ അതിലൂടെ കേറി മുകളിലെ നിലയിൽ ചെന്നു. അവിടെ മൂന്നു ചെറിയ മുറിയും അതിൽ ഒന്നിന്റെ ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു പുൽപായ കിടക്കുന്നതും കണ്ടു. ആ റൂമിലും പുൽപായക്കു ചുറ്റുമൊഴിച്ചു ബാക്കി മുഴുവനും മാറാലയും, എലി കാട്ടവുമായിരുന്നു. ഇവിടെ അധികമാളുകൾ ഒന്നും വരില്ലെന്നും, സിഗർറ്റ് വലിക്കാൻ ഇതൊരു നല്ല സ്ഥലമാണെന്നും ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ടു. തിരിച്ചിറങ്ങി പത്തായപുരയെ കടന്നു മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയപ്പോൾ ഊട്ടു പുര കണ്ടു തുടങ്ങി, അതും മറി കടന്നു ചെന്നപ്പോൾ ഞാൻ ആദ്യമായി മീരയെ കണ്ട ഇടവഴിയും കണ്ണിൽ പെട്ടു. അടുകളയെ ചുറ്റി കറങ്ങി വീടിന്റെ മറു വശത്തു എത്തിയപ്പോൾ വശത്തായി കുളി കടവു കണ്ടു… ഞാൻ വീട്ടിൽ നിന്നും കുളി കടവിലേക്കുള്ള നട പാതയിൽ കേറി കുളികടവിലേക്കു നടന്നു. കടും പച്ച നിറത്തിലുള്ള കുളത്തിൽ ഉദിച്ചു വരുന്ന സൂര്യന്റെ രൂപം കാണാം… കുളത്തിന്റെ ചുറ്റും ചുമന്ന വെട്ടുകല്ലുകൾ കൊണ്ടു നിർമിച്ച രണ്ടാളു ഉയരമുള്ള ചുറ്റുമതിലിന്റെ പകുതിയും വെയിലും മഴയുംകൊണ്ട് തകർന്നിരുന്നു, ആ ചുറ്റു മതിലിനെ ചുറ്റി പുൽചെടികളും കാട്ടു വള്ളികളും നിറഞ്ഞിരുന്നു. കുളത്തിനു മുന്നിലായി കല്ലുകൾ കൊണ്ടുള്ള പടിക്കെട്ടുകൾ ആയിരുന്നു. ഞാനാ പടികൾ ഓരോന്നും നടന്നിറങ്ങി കുളത്തിനു അരികിലായി നിന്നു. വെള്ളത്തിൽ കാലൊന്നു മുക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുതിയതിലും നല്ല തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു ആ വെള്ളത്തിനു. ഞാൻ തിരിച്ചു നടകൾ കയറി ചെന്നടത്തു ഇടത്തോട്ടും ഒരു വഴി കണ്ടു, അവിടേക്കു ചെന്നപ്പോൾ കുളി മുറികൾ പോലെ ഇരു വശത്തും രണ്ടു മുറി വീതം കണ്ടു. കുളത്തിൽ കുളിച്ചിട്ടു വസ്ത്രം മാറാനുള്ള മുറികൾ ആവുമിതെന്നു കണക്കുകൂട്ടി ഞാൻ അവയിൽ ഒന്നിൽ കേറി കൈലിയും ഷർട്ടും ഊരി മാറ്റി ഡോറിന്റെ വാതിലിൽ കിടന്ന പഴയൊരു തോർത്തു എടുത്തു ഉടുത്തു. ഒന്നു കുളിക്കാം എന്നു കരുതി തിരിച്ചു കുളത്തിലേക്കു നടന്നപ്പോൾ അവിടെ നിന്നും ആരോ കുളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്. ഞാൻ വസ്ത്രം മാറുന്നു സമയം കൊണ്ടു ആരാവും കുളിക്കാൻ വന്നതു എന്നോർത്തു ഞാൻ സംശയത്തിൽ കുളി മുറികളിരുന്ന ഭാഗത്തു നിന്നും തല പുറത്തേക്കിട്ടു കുളികടവിലേക്കു നോക്കി. കുളത്തിനു വക്കിലായി മാറു വരെ തോർത്തു ഉയർത്തി കെട്ടി പുറകു തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നൊരു സ്ത്രീയെയാണ് ഞാൻ കണ്ടത്. തോർത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ കൊഴുത്ത നിതംബവും, വെളുത്തു കൊഴുത്ത കാലുകളും കണ്ടപ്പോൾ അതു ശോഭന ചിറ്റയാണെന്നു ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു. തല പുറത്തേക്കു വലിച്ചു, ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ തിരിച്ചു കുളി മുറിയിൽ കേറി കതകു ചാരി. ആരെങ്കിലും ഞാൻ നോക്കുന്നതു കണ്ടാൽ എന്തൊരു നാണക്കേടാവും എന്നോർത്തു ഞാൻ അവിടെ മിണ്ടാതെ നിന്നു. പക്ഷെ എന്റെ ഉള്ളിലെ കൗതുകം കാതിൽ മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, കുളിമുറിയിലെ ജനലിന്റെ തടി അഴികക്കു ഇടയിലൂടെ കുളികടവിലേക്കു ഒന്നു നോക്കാൻ… ഞാൻ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുനത്ത്ര ശ്രെമിച്ചു, പക്ഷെ അവസാനം പരാജയപെട്ട് അവനു വഴങ്ങി കൊടുത്തു. ജനാലയിലൂടെ നോക്കിയ ഞാൻ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ കുളികടവിന്റെ ചുറ്റുമതിലിലെ വിടവിലൂടെ, ശരീരത്തിന്റെ പകുതിയും വെള്ളത്തിൽ താഴ്ത്തി നിൽക്കുന്ന ചിറ്റയെയാണ്. അവരുടെ ഉരുണ്ടു തൂങ്ങിയ മാറിടവും അതിന്റെ നടുവിലായി നനഞ്ഞ തോർത്തിന്റെ വെളുപ്പിൽ കളങ്കം വീഴ്ത്തി നിൽക്കുന്ന മുലമൊട്ടുകളേയുമാണ്. മാറിനു മുകളിലായി അവരു കെട്ടിയ തോർത്തിൽ അമർന്നു മുലകളുടെ ശിഖരഭാഗം പുറത്തേക്കു വളർന്നു നിന്നു. നര കേറാൻ തുടങ്ങിയ മുടിയിഴക്കളെയാ സ്ത്രീ കൈയിൽ ഞെരുക്കി പിഴിഞ്ഞു വെള്ളം കളഞ്ഞിട്ടു, കരയിലേക്കു കയറി പടിയിൽ അമർന്നു. ചിറ്റ കൽ പടിയുടെ വക്കിലായി വെച്ച അടി വസ്ത്രമെടുത്തു കല്ലിൽ ഉരച്ചു തിരുമ്മി, അവരുടെ കൊഴുത്ത തുടകളും തോർത്തിനു ഉള്ളിലെ മുലകളുമാ പ്രവർത്തിയിൽ കുലുങ്ങി. അവരു അടി വസ്ത്രങ്ങൾ കൈയിൽ ചുരുട്ടി പിടിച്ചു രണ്ടു നടയുടെ മുകളിലായി എതിർ വശതിരുന്ന, മാറാനുള്ള വേഷവുമായി ഞാൻ നിൽക്കുന്ന ദിശ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു മറഞ്ഞു. എന്റെ ഉള്ളിലൊരു വെള്ളിടി വെട്ടി…. ഞാനൊളിച്ചിരിക്കുന്ന കുളിമുറിയിൽ വന്നു കേറിയാൽ എന്തു ചേയ്യുമെന്നോർത്തു. ഞാൻ ഒളിച്ചിരുന്ന കുളിമുറിയുടെ വാതിലിനു പുറത്തു അനക്കം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഊരി മാറ്റിയ തുണിയും കൈയിലെടുത്തു കതകിന്റെ പുറകിലായി ശ്വാസമടക്കി പിടിച്ചിരുന്നു… മുറിയുടെ വാതിൽ മെല്ലെ ഒരൽപ്പം തുറന്നു വന്നു….

“”ഒരു സാധനം വെച്ചാലീ വീട്ടിൽ കാണില്ല… ഇന്നലെ കൂടെ ഇവിടെ കിടന്ന തോർത്താ… ആരു എടുത്തോണ്ടു പോയോ എന്തോ….”“

പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടു ചിറ്റ ഞാൻ ഇരിക്കുന്നതിനു എതിരുള്ള കുളി മുറിയിൽ കേറി കതകു അടച്ചു.. എനിക്കപ്പോളാണ് സമാധാനമായതു. ചിറ്റ പോയി കഴിഞ്ഞു കുറേ നേരം കൂടെ ഒരു മുൻകരുതൽ എന്നോണം അവിടെ ഒളിച്ചിരുന്നിട്ടാണ് ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയതു. അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു നടപാതയിലെത്തി വലത്തോട്ടു ഇറങ്ങി നടന്നു. മരങ്ങൾ തിങ്ങി വളർന്ന അവിടെ കൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു മാവിന്റെ ചുവട്ടിലിരുന്നു  കരയുന്ന മീരയെ കണ്ടതു. വല്യമ്മ വഴക്കു പറഞ്ഞിട്ടാണോ… അതോ ഇനി ഞാൻ പുറത്തു ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞു ആ വഴക്കിന്റെ അവസാനം വല്യമ്മ തല്ലിയോ അവളെ…

“താനെന്തിനാ ഇവിടെ വന്നിരുന്നു കരയുന്നെ…”

എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടു തലയുയർത്തി നോക്കിയ അവളുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ വിഷമം മാറി കോപം വന്നു…

“മര്യാദക്കു ഒരിടത്തു ഇരിക്കാനും സമ്മതിക്കില്ലേ…. നാശം..”

അവളുടെ ഉത്തരം കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കും ദേഷ്യം വന്നു…

“നീ എന്തിനാ പെണ്ണെ വെറുതെ എന്റെ തലേലോട്ടു കേറുന്നത്… എന്തിനാ ഇരുന്നു കഴയുന്നതു എന്നല്ലേ ചോദിച്ചൊള്ളു…”

“ഇയാളൊന്നു പോയേ… ഞാൻ കാലു പിടിക്കാം..”

അവൾ വീണ്ടും തല താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു… അവളുടെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കു നല്ല വിഷമം തോന്നി. പക്ഷെയെന്റെ സാമീപ്യം അവളെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നുണ്ട് എന്നു മനസ്സിലായപ്പോൾ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും മുന്നോട്ടു നടന്നു. ഇവളെ പ്രേമിക്കാൻ പോയിട്ടു ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോലും അവളു സമ്മതിക്കുന്നില്ലല്ലോ…. ഇവളെ നോക്കുന്നതു മാറ്റിയാ മീനാക്ഷിയെ നോക്കിയാൽ ഇതിലും കുറേ കൂടെ എളുപ്പമാവും എന്നു ഞാനോർത്തു. മീനാക്ഷിയാണേലിവളെ കാലും അടക്കവും ഒതുക്കവുമുണ്ടു, പക്ഷെ എന്തോ മീര എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറാതെ നിൽക്കുന്നു… ഇതിനാണോ പ്രേമം എന്നു പറയുന്നത്… മനസ്സിൽ നിന്നും മായിച്ചു കളയാൻ പറ്റാത്ത, ഉറക്കത്തിലും ഉണർവിലും അവളുടെ ഓർമകളിൽ മാത്രം മുഴുകി… അവളെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം മനസ്സിലൊരു മഴ പെയ്തു തോർന്നപോലെ തോന്നുന്നതിനെ ആവുമോ പ്രേമമെന്നു പറയുന്നത്. ഒരു വട്ടം കൂടെ ഞാനവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി, കറുപ്പിൽ മഞ്ഞ പൂക്കലുള്ള പാവാടയും ബ്ലൗസും…. അതിനു കുറുകെ അലക്ഷ്യമായി കിടക്കുന്ന വെള്ള നിറമുള്ള ഹാൽഫ്‌ സാരി… മടിയിൽ വിശ്രമിക്കുന്ന കൈകൾക്കു മീതെ മുഖമമർത്തി ഇരിക്കുന്ന അവളെ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നു…. ദേവാഗണങ്ങൾക്കു ഇടയിൽ നിന്നും നിലം പതിച്ച എന്റെ താരകം… മണൽ പരപ്പിലൂടെ കുതറിയോടുന്ന എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു പെട്ട ചെറു പൊയ്ക… മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ മന്ദഹാസം മറച്ചു കൊണ്ടു ഞാൻ അവളിൽ നിന്നും നടനകന്നു. വട്ടം ചുറ്റി മുറ്റത്തു ചെന്നപ്പോളവിടെ പരിചയമില്ലാത്തൊരു വെള്ള അമ്പാസോഡർ കാർ വന്നു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ വീടിനു ഉള്ളിൽ കേറിയപ്പോൾ തടി കസേരയിലായി അച്ഛമ്മയും, അവരുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു അരികിലായി സന്ധ്യ വല്യമ്മയും നില്ല്പുണ്ടായിരുന്നു… വല്യമ്മയുടെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണമാല കണ്ടപ്പോൾ രാവിലെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്റെ മനസ്സിലേക്കു ഓടി വന്നു. അവർക്കു എതിരായി വേറൊരു തടി കസേരയിൽ നല്ല തടിയുള്ളൊരു മനുഷ്യനും ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു… അയാളുടെ തലയിലൊരു മുടി പോലുമില്ലാ എന്നു തന്നെ പറയാം.. വെളുത്ത ഷർട്ടും വെള്ള മുണ്ടുമുടുത്ത അയാൾ എന്നെ കണ്ടപ്പോള്ളൊന്നു തല തിരിച്ചു നോക്കി ചിരിച്ചു കാണിച്ചു..

“അഹ്.. ശ്രീ മോൻ പുറത്തായിരുന്നോ…”

എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ സന്ധ്യ വല്യമ്മ തിരക്കി…

“ഞാൻ വെറുതെ പുറത്തൂടെ നടക്കുവായിരുന്നു…“

”പട്ടണത്തിൽ ജീവിച്ചിട്ടു ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കുന്നതു മുഷിപ്പ് ആവും അല്ലേ…”

കസേരയിലിരുന്ന മൊട്ട തലയൻ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു…”

“ഏയ്‌… അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല…”

ഞാൻ അകത്തു കയറി ഒരു ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്നു പറഞ്ഞു…

“ദീപനു മൂന്നല്ലേ മക്കളു…”

അച്ഛമ്മ മൊട്ടയെ നോക്കി ചോദിച്ചു…

“ഉവ്വാ… മൂത്തതു ബാങ്ക് ഉദ്യോഗസ്ഥനാ, അവന്റെ കേട്ടു കഴിഞ്ഞ ചിങ്ങത്തിലാരുന്നു… ഇവിടുന്നെല്ലാരും വന്നതല്ലേ… പിന്നുള്ള രണ്ടെണ്ണമാ ഇപ്പോൾ കൂടെ വന്നത്…”

അയാൾ അച്ഛമ്മയോടു പറഞ്ഞു…

“രണ്ടാണും ഒരു പെണ്ണും… അല്ലേ…”

അച്ഛമ്മ വീണ്ടും തിരക്കി…

“അതേ… ഏറ്റവും ഇളയതാ പെണ്ണ്… അവളിപ്പോൾ സംഗീതം പഠിക്കുവാ.. അതിനു മൂത്ത ചെറുക്കൻ വിദ്യാഭ്യാസമൊക്കെ നിർത്തി എന്നെ സഹായിക്കാൻ കൂടി…”

മൊട്ട തലയൻ അതു പറഞ്ഞു തീർത്തപ്പോൾ ഒരു പാത്രത്തിൽ നിറയെ ചായ ഗ്ലാസുമായി ഉഷാമ്മ വന്നു, അവരുടെ കൂടെ എനിക്കു പരിചയമില്ലാത്തൊരു സ്ത്രീയും…

“ഭാമേ… ഹർഷ മോളെവിടെ…”

മൊട്ട തലയൻ ഉഷാമ്മയുടെ കൂടെ വന്ന സ്ത്രീയെ നോക്കി ചോദിച്ചു… ഉഷാമ്മ ചായ എല്ലാവർക്കും നൽകി മടങ്ങി….

“അവളു ഹരിയുടെ കൂടെ നടക്കാൻ ഇറങ്ങിയതാ… ഞാൻ വിളിക്കാം…”

അവരു മറുപടി പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങാനൊരുങ്ങി..

“ഭാമ ഇവിടെ നിൽക്കു… മക്കളെ വിളിക്കാൻ ഞാനാരെയെങ്കിലും പറഞ്ഞു വിടാം… മീരാ… എടി മീരേ… എടി മിനാക്ഷി… എവിടെ പോയി കിടക്കുവാണോ അസത്തുകളു.. ഒരാവിസത്തിനു വിളിച്ചാൽ ഒന്നിനേം കാണില്ലാ…“

സന്ധ്യ വല്യമ്മ ഉറക്കെ വിളിച്ചു കൂവി… മയിരു തള്ള, എന്റെ മീരയെ അല്ലേ അസത്തു എന്ന് വിളിച്ചതു…

”എന്താ വല്യമ്മേ…“

അകത്തു നിന്നും മീനാക്ഷി ചോദിച്ചുകൊണ്ടു വന്നു…

”നീ പോയി ഹരി മോനെയും ഹർഷ മോളേയും വിളിച്ചു കൊണ്ടു വാ… അവരു പടിപ്പുരയുടെ അവിടോട്ടു നടക്കാൻ പോയതാ…“

വല്യമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ മിനാക്ഷി തലയാട്ടി അവിടേക്കു നടന്നു…

”ശ്രീഹരിക്കു കൊച്ചിയിലുള്ള വീട്ടിലിപ്പോൾ ആരാ ഉള്ളതു…“

നടന്നു മായുന്ന മിനാക്ഷിയെ നോക്കി നിന്ന എന്നോടു മൊട്ട ചോദിച്ചു…

”അടിച്ചു വാരിയിടാൻ ഒരു ചേച്ചിയോടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…“

”നന്നായി… അമ്മയുടെ തറവാട് വീട് ഇപ്പോഴുമുണ്ടോ..“

”ഉണ്ട്… വാടകയ്ക്കു കൊടുത്തേക്കുവാ…“

ഞാൻ അയാൾക്കു ഉത്തരം കൊടുത്തു…

”വാടകയൊക്കെ ശ്രീഹരിക്കു ആവും അല്ലേ കിട്ടുക…“

മൊട്ട തലയൻ വീണ്ടും തിരക്കി… എന്തൊക്കെ വിവരങ്ങളാ ഇയാൾക്കു അറിയേണ്ടതു…

”പിന്നല്ലാതെ ആർക്കാ ദീപാ… അതു മാത്രമല്ലാ ശ്രീടെ അമ്മ വീടിനു ചുറ്റും കുറച്ചിമ്മിണി സ്ഥലവും അതിലായി രണ്ടു കാടമുറിയുമുണ്ടു…. അതിന്റെ വാടകയും, പാട്ട കാശുമെല്ലാം ശ്രീക്കു തന്നെയാ കിട്ടുന്നെ…“

വല്യമ്മ അയാളോടു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി… ഇതൊക്കെയി പെണ്ണുംപിള്ള എവിടുന്നറിയുന്നു…. അതിലും കൂടുതലെന്നെ ഞെട്ടിച്ചതു ഈ വാർത്ത കേട്ടു മൊട്ട തലയൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോളാണ്… ഇനി ഇയാളുടെ മോളെ എന്നെ കൊണ്ടു കെട്ടിക്കുന്ന കാര്യമാകുമോ വല്യമ്മയും ചിറ്റയും കൂടെ കഴിഞ്ഞ ദിവസം പറഞ്ഞത്…..

ഉമ്മറത്തു നിന്നും അകത്തേക്കൊരു യുവാവ് കടന്നു വന്നു…. ഇളം നീല മുഴുവൻ കൈ ഷർട്ടും, കറുത്ത ബെൽ ബോട്ടം പാന്റുമിട്ട സുമുഖനായൊരാൾ… അയാൾക്കു പുറകിലായി ഒരു പെൺകുട്ടിയും അവിടേക്കു വന്നു…. എന്റെ അടുത്തു തന്നെ ഉയരമുള്ളൊരു മെലിഞ്ഞ പെൺകുട്ടി… ഇരു നിറത്തിൽ കുറച്ചു പരിഷ്കൃതയയൊരു പെണ്ണ്‌, അവളുടെ വസ്ത്രമൊരു കറുപ്പിൽ വെള്ള പുള്ളികളുള്ള സാരിയായിരുന്നു…. കൺമഷി കൊണ്ടു കണ്ണിൽ നിന്നും വാലു വരച്ചിട്ടുണ്ട്, ചുണ്ടിൽ ചുമന്ന ഛായവും പൂശിയിരുന്നു..

“മോനെ… ഹരി, ഇതാ ശ്രീ…”

ആദ്യം വന്ന യുവാവിനോട് മൊട്ട തലയൻ എന്നെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു പറഞ്ഞു..

“ഹലോ… ഞാൻ ഹരി… ഹരികൃഷ്ണൻ…”

ആ യുവാവ് എനിക്കു നേരെ കൈ നീട്ടി പറഞ്ഞു…

“ഞാൻ ശ്രീഹരി…”

അയാളുടെ കൈ പിടിച്ചു കുലുക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു…

“ഇതാണ് ഹർഷാ…. ഞങ്ങളുടെ ഒരേ ഒരു പെങ്ങൾ.. ആ ലാളനയുടെ വഷളതരമെല്ലാം പെണ്ണിനു ഉണ്ടു കേട്ടോ…”

ആ യുവാവ് പുറകെ വന്ന പെൺകുട്ടിയെ കാണിച്ചു എന്നോടു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു… ഞാൻ തിരിച്ചും… ഇവളാവും അവരു പറഞ്ഞ പെണ്ണ്‌ എന്നു ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു.. കാണാനൊരു ചന്തമൊക്കെയുണ്ട്, പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നുമിപ്പോൾ മീരയെ ഇള്ളക്കാനാരു വന്നാലും നടക്കില്ല…

“മോനെ ശ്രീ… ഇതു രാജൻ ചേട്ടന്റെ അനിയൻ ദീപൻ… അതു ദീപന്റെ ഭാര്യ ഭാമ… അതു ഇളയ രണ്ടു മക്കൾ…”

വല്യമ്മ എന്നോടു പറഞ്ഞു… ഞാൻ എല്ലാവരെയും നോക്കിയിട്ടു വല്യമ്മയെ തലയാട്ടി കാണിച്ചു. എനിക്കു ഇപ്പോഴും രാവിലെ വല്യമ്മ മീരയെ വഴക്കു പറഞ്ഞതിന്റെ നല്ല ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു… ഞാൻ അവിടെ നിന്നും പെട്ടന്നു തന്നെ നാലുകെട്ടിനെ ചുറ്റി അകത്തേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി, ഞാൻ അവിടെനിന്നും പോയതു വല്യമ്മക്കു ഇഷ്ടമായില്ലാ എന്നുറപ്പ്… കോവണി ഇരുന്ന മുറി താണ്ടി രണ്ടാമത്തെ നാലുകെട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്നും സംസാരം കേട്ടു… ഞാൻ അവിടേക്കു നടന്നു ചെന്നപ്പോൾ ഉഷാമ്മയും, ചിറ്റയും, അമ്മു മോളും, ലളിത ചേച്ചിയും, മീനാക്ഷിയും അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ സംസാരം നിലച്ചു…

“ശ്രീക്കു ഹർഷ മോളെ കണ്ടിട്ടു ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ…”

ശോഭന ചിറ്റയാണതു ചോദിച്ചത്…

“ഞാനിന്തിനാ അവരെ ഇഷ്ടപെടുന്നതു…”

ഒന്നും അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു… ശോഭന ചിറ്റയെ കണ്ടപ്പോൾ കുറച്ചു മുൻപു കുളി കടവിൽ നടന്ന കാര്യമാണ് എനിക്കോർമ്മ വന്നത്…

“അതൊക്കെ ഓപ്പോള് നിനക്കു പറഞ്ഞു തരും…”

ചിറ്റ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

“മീനാക്ഷി… മീനാക്ഷി….”

വല്യമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മീനാക്ഷി അവിടേക്കു എന്റെ അരികിലൂടെ നടന്നു പോയി…

“നമ്മുടെ ശ്രീയുടെ അത്ര തന്നെ പൊക്കമുണ്ടോ ആ ഹർഷക്കു…”

ഉഷാമ്മ എന്നെ അടി മുടി നോക്കിയിട്ടു ചോദിച്ചു…

“ഏയ്‌… ഇല്ലാ… പെൺപിള്ളാർക്ക് കുറച്ചു പൊക്കം കൂടുതൽ തോനിക്കും…”

ചിറ്റ നിസാര ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു…. ഞാൻ വല്യമ്മ വന്നു എന്നോടു സംസാരിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയെല്ലം ഞാനീ കല്യാണത്തിനു പറ്റില്ല എന്നു പറയാൻ പറ്റുമെന്നു ആലോചിച്ചു കൊണ്ടു നിന്നു… വല്യമ്മയുടെയും ചിറ്റയുടെയും ഗൂഢ പദ്ധതി ഞാൻ പൊളിക്കുന്നതിനുള്ള മാർഗങ്ങളും അപ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്തെ ഭാവമാറ്റങ്ങളും മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു….

“അമ്മ മീരയെ കണ്ടോ…”

എന്റെ തൊട്ടു പുറകിലായി വന്നു നിന്നു അവിടെ ഇരിക്കുന്ന ലളിത ചേച്ചിയോടു മിനാക്ഷി ചോദിച്ചു…

“ഞാൻ കണ്ടാരുന്നു… എന്തെ…”

ഞാൻ മീനാക്ഷിയോടു ചോദിച്ചു…

“വല്യമ്മ വിളിച്ചു കൊണ്ടു വരാൻ പറഞ്ഞു… അതാ…”

മീനാക്ഷി നിലത്തേക്കു നോക്കി മറുപടി പറഞ്ഞു….

“ഞാൻ പോയി വിളിച്ചുകൊണ്ടു വരാം…”

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ കുളി കടവിലേക്കുള്ള നട വഴിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി വേഗത്തിൽ നീങ്ങി…

“അയ്യോ…. വേണ്ടാ… എവിടെ ആണു പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ പോയി…..”

മീനാക്ഷിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടങ്കിലും ഞാൻ ചാടി പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്നു…. മീരയോടു സംസാരിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരവസരവും വെറുതെ കളയാൻ എനിക്കു പറ്റില്ലല്ലോ…

നടവഴിയിൽ നിന്നും ഞാൻ മുറ്റത്തു ചാടി കടന്നു മീരയെ കണ്ട ദിശയിലേക്കു നടന്നു… നേരെത്തെ ഇരുന്ന സ്ഥലത്തു തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു മീര…. അല്ല…. എന്റെ സ്വന്തം മീര…

“മാഷേ… ഇവിടെയിരുന്നു ഉറങ്ങി പോയോ…”

ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ തല പൊക്കി നോക്കി…

“ഇയാൾക്കു എന്താ വേണ്ടേ…”

മീര എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചപ്പോൾ, നിന്നെ എന്നു പറയാനാണ് തോന്നിയതു….

“തന്നെ വിളിച്ചോണ്ടു ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു…”

“ആരു പറഞ്ഞു…”

“തനിക്കു ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സന്ധ്യ വല്യമ്മ…”

ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ സംശയത്തോടെ എന്നെ ഒന്നു നോക്കി എഴുന്നേറ്റു… ഞാൻ നടക്കുന്നതിനു തൊട്ടു പിന്നിലായി അവളും വന്നു.. ഞങ്ങൾ നട പാത എത്തിയപ്പോൾ വാതിലിന്റെ അവിടെ വന്നു മീനാക്ഷി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു…

“കുഞ്ഞു… നിന്നെ വല്യമ്മ വിളിക്കുന്നു…”

വാതിലിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും മാറി കൊടുത്തു മീനാക്ഷി എന്തെ പുറകിലായി വന്ന മീരയോടു പറഞ്ഞു… കുഞ്ഞുവോ.., ഇവളെ മീനാക്ഷി വിളിക്കുന്നതു അങ്ങനെയാണോ…

“എന്തിനു….”

കടുത്ത ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ മീര ചോദിച്ചു… ഇനി ഇപ്പോൾ വന്നവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ചും മീരയെ വഴക്കു പറയാൻ ആണെങ്കിൽ തള്ള വിവരമറിയും എന്നു ഞാൻ മനസ്സിൽ തീർച്ച പെടുത്തി…

“പാട്ടു പാടാൻ….”

മീനാക്ഷി പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനും മീരയും ഞെട്ടി… അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ആദ്യമായി ഒരുമിച്ചു ഒരു കാര്യം ചെയ്തു… ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതതിന്റെ തുടക്കമാവട്ടെ ഇതു…

“ഇപ്പോൾ എന്തിനാ ഞാൻ പാടുന്നെ….”

“ഇപ്പോൾ വന്ന പെൺകൊച്ചു നല്ലതുപോലെ പാടും എന്ന്… അവിടെ ഇരിക്കുന്ന വീണ കൊണ്ടു ഇവിടെ നീയാ പാടുന്നെ എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എങ്കിലൊരു മത്സരം ആവട്ടെയെന്നു ആ കൊച്ചു പറഞ്ഞു…”

മീനാക്ഷി അകത്തു കടന്ന മീരയോടു പറഞ്ഞു…

“പിന്നെ… എനിക്കൊന്നും വയ്യാ…”

മീര അസംതൃപ്ത്തമായി പറഞ്ഞു…

“ഒന്നു പാടു മോളെ…. നീ നന്നായി പാടുന്നതല്ലേ… വെറുതെ വല്യമ്മയെ പിണക്കേണ്ട….”

ഉഷാമ്മ മീരയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു പറഞ്ഞു… മീര നല്ലതുപോലെ പാടുമെന്നു എന്റെ മനസ്സു വിചാരിച്ചതു കൊണ്ടാവും, അവളുടെ പാട്ടു കേൾക്കാൻ ഞാനും കൊതിച്ചു… അവൾ നടന്നു നാലുകെട്ടിന്റെ അവിടേക്കു പോയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും അവളുടെ പിന്നിൽ നടന്നു…

“നീ വന്നോ…. ഹർഷ മോൾ സംഗീതം പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാ… നീ പാടുമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു മത്സരമാകാമെന്ന് അവളും പറഞ്ഞു… നിനക്കു പേടിയാണേൽ വേണ്ടാ…“

സന്ധ്യ വല്യമ്മ മീരയെ നോക്കി പറഞ്ഞു…. അവൾ പേടിയില്ലാ എന്നു തലയാട്ടി തലയാട്ടി കാണിച്ചു…

“ഞാൻ ആദ്യം പാടം…. ”

അതും പറഞ്ഞു ഹർഷ ഉയർത്തി കെട്ടിയ ഇരിപടത്തിൽ അമർന്നു….. അവൾ ശബ്ദമൊന്നു ശെരിയാക്കി പാട്ട് തുടങ്ങി…. ഹംസധ്വനി രാഗത്തിലുള്ള ഒരു സംസ്കൃത ഗാനമാണ് അവൾ പാടിയത്… ഇവൾ സംഗീതമാണ് പഠിക്കുന്നതെങ്കിൽ നല്ലൊരു വിദ്യാർത്ഥി ആണെന്നു വ്യക്തം… വളരെയേറെ ആരോഹണങ്ങളും അവരോഹണങ്ങളും നിറഞ്ഞൊരു സംഗീതമാണ് അവൾ തിരഞ്ഞെടുത്തത്… അവളുടെ കഴുവ് മുഴുവനായി ഒറ്റ സംഗീതത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കണമെന്ന വാശിയുള്ളതു പോലെ തോന്നി… ഗാനം തീർന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും കൈ അടിച്ചു… കൂടെ ഞാനും… ഹർഷയെന്റെ മുഖത്തേക്കു തൃപ്തമായി ഒന്നു നോക്കി…

“നന്നായി പാടി മോളെ….. മിടുക്കി കുട്ടി..”

അച്ഛമ്മ പറഞ്ഞു…

“വെറുതെ ആണോ അമ്മേ അവളു സംഗീതം പഠിക്കുന്നത്…. എന്തൊരു രസമായിരുന്നു പാടുന്നെ കേൾക്കാൻ… കൈയിലൊക്കെ കുളിരു വീണു പോയി..”

ശോഭന ചിറ്റ അച്ഛമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു…

“ഇനി കൊച്ച് പാടിക്കേ….”

ഹർഷ വീണ താഴെ വെച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോൾ മീരയെ നോക്കി പറഞ്ഞു…

“തേനും വയമ്പും നാവിൽ തൂകും വാനമ്പാടീ…

തേനും വയമ്പും നാവിൽ തൂകും വാനമ്പാടീ…

രാഗം ശ്രീരാഗം പാടൂ നീ വീണ്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും..
തേനും വയമ്പും നാവിൽ തൂകും വാനമ്പാടീ…..“

മീര അവിടെ തന്നെ നിന്നുകൊണ്ടു ഒരു സിനിമാ ഗാനം ആലപിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവൾ ഹൃദ്യമായി ആ പാട്ടു പാടുന്നത് ഞാനൊരു ചെറു കുളിരോടെ കേട്ടു നിന്നു… അവളോടുള്ള പ്രണയത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്കു ആ ഗാനമെന്നേ തള്ളിയിട്ടു…. ഒരിക്കലും കേറി വരാൻ പറ്റാതത്ത്ര ആഴത്തിലേക്കു…

അവൾ പാടി തീർത്തപ്പോൾ അച്ഛമ്മയും, വല്യമ്മയും, ചിറ്റയുമൊഴിച്ചു ബാക്കി എല്ലാവരും കൈ അടിച്ചു…

“ഈ പെണ്ണിനു എന്നുമീയൊരു സിനിമാ പാട്ടു മാത്രമേ ഉള്ളോ….”

സന്ധ്യ വല്യമ്മ പുച്ഛ ഭാവത്തിൽ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു…

“നന്നായി പാടി കുട്ടി…. ഈ ഗാനം ഏതു രാഗമാണെന്നു അറിയാമോ കുട്ടിക്ക്…”

ഹർഷയുടെ ചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ മീരയുടെ തല ഒന്നു താന്നു…

“ഇല്ലാ…”

മീര ഹർഷയുടെ മുഖത്തു നോക്കാതെ മറുപടി പറഞ്ഞു…

“ഈ പാട്ടിലെത്ത്ര സ്വരങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നോ…”

ഹർഷ വീണ്ടും തിരക്കി…

“അവൾക്കു തന്നിഷ്ട്ടം ചെയ്യാനും… തല്ലുകൊള്ളിത്തരം കാണിക്കാനും നല്ലതുപോലെ അറിയാം…. വേറെന്തു തേങ്ങ അറിയാനാ….“

വല്യമ്മ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു ഹർഷയെ നോക്കി പറഞ്ഞു… മീരയെ പറഞ്ഞത് എനിക്കും നല്ലതുപോലെ കൊണ്ടു…

”വല്യമ്മക്കു അറിയാമോ… ഈ പാട്ടിലെത്ത്ര സ്വരങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നും ഏതു രാഗമാണെന്നും…“

ഞാൻ ചെറു ചിരിയോടെ സന്ധ്യ വല്യമ്മയെ നോക്കി തിരക്കി…

”അതു പിന്നെ… ഞാൻ പാട്ടുകാരി ഒന്നുമല്ലൊല്ലോ… പാട്ടു പാടും എന്നു പറഞ്ഞു ഈ മീര പെണ്ണിനെ പോലെ നടക്കാറും ഇല്ലല്ലോ…. അല്ലാ നിനക്കു അറിയാമോ ശ്രീ…“

വല്യമ്മ എന്നെ നോക്കി പുച്ഛത്തോടെ തന്നെ ചോദിച്ചു…

”ആദ്യം ഹർഷ പാടിയത് ഹംസധ്വനി എന്ന ഔഡവ രാഗത്തിലുള്ളൊരു ഗാനം… മനോഹരമായി പാടി… എന്നിരുന്നാലും അന്ധര ഗാന്ധാരം വരണ്ടടത്തു പലയിടത്തും സാധാരണ ഗാന്ധാരമാണ് ഹർഷ പാടിയതു… ഇനി മീര പാടിയതു ശിവഞ്ജിനിയെന്ന ഔഡവ രാഗതിലുള്ളൊരു ഗീതം…. അതിമനോഹരമായി അതു പാടി… അതുകൊണ്ടു എന്റെ അടുത്തു ചോദിച്ചാൽ മീര ജയിച്ചെന്നു പറയും… ഇതൊക്കെ അറിയാൻ പാട്ടു കാരൻ ആവണമെനൊന്നുമ്മില്ലാ… പാട്ടു ആസ്വദിക്കാനറിഞ്ഞാൽ മതി…“

ഞാൻ അതു പറഞ്ഞു നിറുത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരുമെന്റെ മുഖതേക്കു നോക്കി… വല്യമ്മയുടെയും ചിറ്റയുടെയും മുഖത്തു നല്ല അമർഷമായിരുന്നെങ്കിൽ ബാക്കി എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു ആശ്ചര്യമായിരുന്നു… അമ്മ നല്ലതുപോലെ പാടുമായിരുന്നു, ചെറുപ്പത്തിൽ എന്നെ ഇരുത്തി കുറേ സംഗീതമൊക്കെ പടുപ്പിക്കാൻ നോക്കി… അതുകൊണ്ടു ആദ്യമായി ഒരു ഗുണമുണ്ടായതു ഇപ്പോളാണ്… തോറ്റിട്ടും ഹർഷയുടെ മുഖത്തു എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരി വിടർന്നു…

“ശ്രീക്കു സംഗീതമൊക്കെ അറിയാമോ… ”

മൊട്ട തലയൻ എന്നോടു തിരക്കി…

“അമ്മ കൊറച്ചു പറഞ്ഞു തന്നിതുണ്ടു…”

“ഏതായാലുമതു നന്നായി….”

മൊട്ടതലയൻ അതു പറഞ്ഞപ്പോളേക്കും മീരയും, മീനാക്ഷിയും, ലളിത ചേച്ചിയും അവിടെ നിന്നും പോയിരുന്നു… ഉഷാമ്മയും തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ഞാനുമാ പുറകെ ചെന്നു..

രണ്ടാമത്തെ നാലുകെട്ടും കടന്നു അടുക്കളയോട് ചേർന്ന മുറിയെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും നിന്നു…

“നല്ല രസമായിട്ടു തന്നെ മോളു പാടി…”

ഉഷാമ്മ മീരയുടെ തലയിൽ തലോടി പറഞ്ഞു..

“അതെ… നല്ല വൃത്തിയിൽ തന്നെ മീര പാടി…”

ഞാനും അവളിൽ നിന്നൊരു പുഞ്ചിരി പ്രതീക്ഷിച്ചു പറഞ്ഞു… അവളെന്റെ മുഖത്തു ഒന്നു നോക്കിയെങ്കിലും ഒരു ഭാവ മാറ്റവും കാണിക്കാതെ നോട്ടം മാറ്റി… അതെനിക്കു നല്ല വിഷമമായെന്നു എടുത്തു പറയേണ്ടല്ലോ… എല്ലാവരുടെയും നോട്ടം കതകിന്റെ ദിശയിലേക്കു നീങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ അവിടേക്കു നോക്കി…

“അങ്ങനെ ആദ്യമായി ആടോ, എന്റെ കുഞ്ഞനിയത്തി ഒന്നു തോറ്റു കാണുന്നത്… തന്റെ പാട്ടു കേട്ട് ഞങ്ങൾ ശെരിക്കും ഞെട്ടി…”

അകത്തേക്കു കടന്നു വന്ന ഹരി അതും പറഞ്ഞു മീരക്കു നേരെ കൈ നീട്ടി… ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു നിന്നിട്ടു മീരയും അയാൾക്കു നേരെ കൈ നീട്ടി ചെറുതായി ഒന്നു ചിരിച്ചു… എനിക്കു നല്ല അസൂയയും ദേഷ്യവും തോന്നി അവനോടു…

“ഞാൻ ഹരി… മീരക്കു എന്നെ ഓർമ്മയുണ്ടോ… പണ്ടു ഒരു തവണ ഞാൻ ചേട്ടന്റെ കൂടെ വന്ന് ഇവിടെ നിന്നിട്ടുണ്ട്… കുറച്ചു വർഷം മുൻപ്…”

ഹരി അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി… ഞാൻ മാത്രം കോപത്തോടെയും..

“ഇല്ലാ…”

എന്നു മാത്രം മൊഴിഞ്ഞിട്ടു മീര അവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പോയി… ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും നോക്കി ഒരു ചിരിയും നൽകി ഹരി തിരിച്ചു നാലുകെട്ടിന്റെ അവിടേക്കും… മയിരൻ… ഞാൻ മനസ്സിൽ ഉരുവിട്ടു…

അതിഥികളെല്ലാം പോയി കഴിഞ്ഞു ഞാൻ മുറിയിൽ പോയി കുറച്ചു നേരം കിടന്നു… മനസ്സിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മീര പാടിയ ഗാനം ഞാൻ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു… എന്നോട് മാത്രം അവൾക്കെന്തിനാ ഇത്രയും വിരോധം എന്നു മാത്രം എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല… അവളോട്‌ അടുക്കാനുള്ള കുറേ പോംവഴികൾ ഞാൻ കണക്കു കൂട്ടി വെച്ചു..

ഒരു സിഗരറ്റ് വലിക്കാം എന്ന തോന്നലെന്നെ അവിടെ നിന്നും ഉണർത്തി… ഞാൻ പതിയെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി, രാവിലെ കണ്ടു വെച്ച പത്തായപുര ആയിരുന്നു ലക്ഷ്യം…

പശു തൊഴുത്തിനു മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ മീനാഷി അവിടേക്കു നടന്നു വരുന്നതു കണ്ടു… ഞാൻ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോൾ മറുപടി എന്നോണം അവളുമൊരു പുഞ്ചിരി തിരിച്ചു നൽകി.. പച്ച ബ്ലൗസ്സിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ അവളുടെ തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലമൊട്ടുകളെ ഒന്നു നോക്കി ഞാൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു…

 

തുടരും..