(അഖിൽ ബ്രോ, രമേശ് ബാബു ബ്രോ….

നിങ്ങൾക്കു രണ്ടു പേർക്കും കഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തു നിങ്ങളുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ തന്നതിന് നന്ദി… എല്ലാ വായനക്കാരോടും നിങ്ങളുടെ നല്ല നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഇനിയും പങ്കു വെക്കാൻ ക്ഷണിക്കുന്നു… കഥയുടെ ഒഴുക്കിനു അനുസരിച്ചു അവയെ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് ആയിരിക്കും…

അപ്പൊ അധികം സംസാരം ഇല്ലാതെ കഥയിലേക്ക്‌ പോകാം……

സസ്നേഹം

അജ്ഞാതൻ)

😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊

അവളുടെ മനസ്സിലെ സംഘർഷങ്ങളും കണ്ണിലെ കണ്ണുനീരും നിന്നില്ല… ജയരാജിന്റെ വാക്കുകളും തന്റെ മനസ്സിന്റെ ഓരോ പാതിയുടെ ചിന്തകളും കൊണ്ട് ചിന്തിച്ചും അതേ സമയം കരഞ്ഞും തളർന്നു എപ്പോഴോ അവൾ ഉറങ്ങിപ്പോയി…

***********************************************

അപ്പൊ ബാക്കി പറയാം അല്ലേ……….

ഇതുവരെ നടന്ന സംഭവങ്ങളും അതോടൊപ്പം ജയരാജിന്റെയും തന്റെ ഭർത്താവിന്റെയും വാക്കുകളും തന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രവർത്തികളുമെല്ലാം ചിന്തിച്ച് ഇനിയീ ജീവിതം കൊണ്ട് പോകുന്ന വഴികളിൽ ഏതു തിരഞ്ഞെടുക്കണമെന്ന് അറിയാതെ നിസ്സഹായയായി കരഞ്ഞു തളർന്നു ഉറങ്ങിയ അവൾ എഴുന്നേറ്റപ്പോഴേക്കും വൈകുന്നേരം 05:45 ആയിരുന്നു… അവൾ എഴുന്നേറ്റു അലമാരയുടെ മുന്നിൽ പോയി നിന്ന് കണ്ണാടിയിൽ തന്റെ രൂപം നോക്കി.. പിന്നീട് കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ തന്റെ കണ്ണുകളുടെ അവസ്ഥ ശ്രദ്ധിച്ചു… അൽപനേരം അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി നിൽക്കേ അവളുടെ ഉള്ളിൽ നേരത്തെ പുറത്തേക്കു പോകുന്നതിനു മുന്നേ ജയരാജ് പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ അലയടിച്ചു…

അവൾ ഒരു ടവൽ എടുത്തുകൊണ്ട് ബാത്‌റൂമിൽ കയറിയതും ഡോർബെൽ മുഴങ്ങി… അത് ജയരാജ് ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അവൾ വേഗം തന്നെ മുഖം കഴുകിത്തുടച്ചു വാതിൽ തുറക്കാൻ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു പോയി.. അൻഷുൽ അപ്പോൾ ഹാളിൽ ഇരുന്നു പേപ്പർ വായിക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ അവനെ നോക്കി എങ്കിലും ചിരിക്കാതെ നേരെ പോയി വാതിൽ തുറന്നു…

വാതിൽ തുറന്നതും നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ നിന്ന ജയരാജിന്റെ മുഖം അവളുടെ കരഞ്ഞു ചീർത്ത കണ്ണുകൾ കണ്ടപ്പോൾ മങ്ങിപോയി… താൻ പോയതിനു ശേഷവും അവൾ ഇരുന്നു കരയുകയായിരുന്നു എന്ന് അയാൾക്കു മനസ്സിലായി… എങ്കിലും അവളെ വീണ്ടും വിഷമിപ്പിക്കാതെയിരിക്കാൻ അയാൾ തന്റെ ചിരി പൂർണമായും മായ്ച്ചില്ല… അവളും അയാളെ നോക്കി തെളിച്ചം ഇല്ലാതെയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു…

ജയരാജ് തന്റെ കൈയിൽ കുറേ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകളും ആയിട്ടാണ് അകത്തേക്ക് വന്നത്. അൻഷുലും അതു കണ്ടു. അവൻ അയാളെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തുവെങ്കിലും അയാൾ ചുമ്മാ ഒന്ന് തല കുലുക്കിയിട്ടു നേരെ അകത്തേക്ക് പോയി.. അയാളുടെ പിന്നാലെ സ്വാതിയും… അൻഷുലും തന്റെ ഭാര്യയുടെ കണ്ണ് ചുവന്നിരിക്കുന്നതു കണ്ടുവെങ്കിലും ക്ഷീണവും ഇത്ര നേരം ഉറങ്ങിയതും കൊണ്ടായിരിക്കും എന്നു കരുതി അവൻ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല…

ജയരാജ് തന്റെ ബെഡ്റൂമിന്റെ വാതിൽക്കൽ നിന്നിട്ട് സ്വാതി അകത്തേക്ക് കയറുന്നതു വരെ വെയ്റ്റ് ചെയ്തു… അവൾ അകത്തേക്ക് കയറിയതും അയാൾ വാതിൽ വലിച്ചു അടച്ചു….

ഇതെല്ലാം അൻഷുൽ കണ്ടുവെങ്കിലും അപ്പോഴതിനെപറ്റി അതികം ചിന്തിക്കാൻ പോയില്ല.. വീട്ടുകാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാനും അത് താൻ കേട്ട് വിഷമിക്കാതെ ഇരിക്കാനുമാണ് വാതിൽ അടക്കുന്നത് എന്ന് അവളവനോടു പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ അവനു ഇനിയും അതിനെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കാൻ ഉദ്ദേശ്യമില്ലായിരുന്നു… അവനു അവന്റെ ഭാര്യയെയും തങ്ങളുടെ രക്ഷകനെയും വിശ്വാസമായിരുന്നു…

വാതിൽ അടച്ചതും ജയരാജ് തന്റെ വലതു കയ്യിലെ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകളെല്ലാം താഴെയിട്ടിട്ട് സ്വാതിയുടെ ചന്തിക്കു താഴെക്കൂടെ പിടിച്ച് അവളെ കുത്തനെ പൊക്കിയിട്ട് നേരെ കട്ടിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു… ഈ പ്രവൃത്തിയിൽ സ്വാതിയുടെ വളകളുടെ ശബ്ദം വെളിയിലേക്ക് വന്നതും അവിടെയിരുന്ന അൻഷുൽ വിചാരിച്ചു…

‘തന്റെ ഭാര്യ ഒറ്റയ്ക്ക് അകത്തുള്ളപ്പോൾ ഒന്നും വരാത്ത ഈ ശബ്ദങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് ഇവര് രണ്ടുപേരും അകത്തുള്ളപ്പോൾ മാത്രം വരുന്നത്…’ പക്ഷേ ആ ചിന്ത അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ വിട്ടു.. തന്നെ അനിയൻ എന്ന് വേറെ ഒരാളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് ജയരാജ് വിളിച്ചത് അവനു അയാളോട് കുറച്ചു കൂടി ആദരവ് തോന്നിച്ചിരുന്നു… അങ്ങനെ ഉള്ള ഒരാളെയും തന്റെ വിശ്വസ്തയായ ഭാര്യയെയും പറ്റി അധികം ചിന്തിക്കാൻ അവൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല… അവൾ അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ആ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകൾ വാങ്ങിച്ചപ്പോൾ ആയിരിക്കും ആ ശബ്ദങ്ങൾ വന്നതെന്ന് അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു വിശ്വസിച്ചു…

എന്നാൽ ആ ചുമരിനു മറുഭാഗത്തു അവന്റെ ഭാര്യ അവരുടെ രക്ഷകന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള പ്രവർത്തിയിൽ ഞെട്ടി അയാളെ അവിശ്വസനീയതയോടെ നോക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ എന്തെകിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ അവളെയയാൾ കിടക്കയുടെ അറ്റത്തായി ഇരുത്തി… അപ്പോൾ ആണ് അവൾ അയാളുടെ ഇടതു കൈയിൽ കുറച്ചു കവറുകൾ കണ്ടതു.. തന്നെ അയാൾ ഒറ്റ കൈ കൊണ്ടാണ് പൊക്കി എടുത്തത് എന്ന് കണ്ട അവൾ വല്ലാത്ത അവിശ്വസനീയതയോടെ അയാളെ നോക്കി അവിടെയിരുന്നു…. ജയരാജ് അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ട് അവൾ എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ തന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ വിരൽ വെച്ചിട്ട് മിണ്ടരുത് എന്ന് കാണിച്ചു… വീണ്ടും വാതിലിന്റെ അടുത്തു പോയിട്ട് അവിടെ ഇട്ട ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകൾ കൂടി എടുത്തുകൊണ്ട് വന്നു.. അത് കട്ടിലിനു വെളിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ കാലുകളുടെ അടുത്ത് വെച്ചിട്ട് അവളുടെ ഇടതു ഭാഗത്തു അയാൾ ഇരുന്നു… തന്റെ വലതു കൈ അവളുടെ വലത്തേ ചുമലിൽ വെച്ച് തന്നോട് ചേർത്തുപിടിച്ചു കൊണ്ട്…

ജയരാജ്: ഇതെല്ലാം നിനക്കുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ആണ്… ഈ വീടിന്റെ മഹാറാണിക്ക്…

അത്രയും നേരം തല താഴ്ത്തി തന്റെ കാലിന്റെ അടുത്ത് വെച്ച കവറുകളിൽ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവിശ്വസനീയതയോടെ തല ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കി… ജയരാജ് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കിയിട്ടു തുടർന്നു…

ജയരാജ്: അതെ സ്വാതീ.. നീ ആണ് ഈ വീടിന്റെ റാണി… നിനക്ക് ഇഷ്ടം ഉള്ളതുപോലെ ജീവിക്കു… രാവിലെ ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞതൊന്നും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കാൻ എനിക്ക് തലപര്യം ഇല്ല.. നീ ഇപ്പഴത്തെ പെൺകുട്ടികളെ കണ്ടിട്ടില്ലേ… മോഡേൺ ആയിട്ട് സ്വാതന്ത്രം ആയി ഒന്നിനെ പറ്റിയും ചിന്തിക്കാതെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നത്… അതു പോലെ നീയും ഈ ജീവിതം ആസ്വദിക്കൂ… നേരത്തെ നീ മെക്കാനിക്ക് വന്നപ്പോൾ അവന്റെ മുന്നിലായിരുന്നിട്ടു പോലും ഓരോ നിമിഷവും ആസ്വദിച്ചില്ലേ.. എല്ലാം മറന്ന്… അതുപോലെയുള്ള ജീവിതം…

അതും പറഞ്ഞു അയാൾ അവളുടെ വലതു തോളിൽ ഇരുന്ന തന്റെ കൈ ഒന്ന് കൂടി അമർത്തി… അവള് 2-3 സേക്കന്റിന് ശേഷം തല ഉയർത്തി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….

സ്വാതി: എനിക്ക് വേണ്ട….

അതും പറഞ്ഞു വീണ്ടും തല താഴ്ത്തി… ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും അവള് വേണ്ട എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടു ജയരാജിന് അല്പം ദേഷ്യം വന്നു… പക്ഷേ അതൊട്ടും പുറത്തു കാണിക്കാതെ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടയാൾ സൗമ്യമായി ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: നീ ഇപ്പോഴും എന്നെ ഒരന്യനായി ആണ് കാണുന്നതല്ലേ സ്വാതീ.. നിനക്ക് ഇനിയും എന്റെ സ്നേഹം മനസ്സിലായിട്ടില്ല…

ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ അവളെ വേദനിപ്പിച്ചു.. എങ്കിലും കാര്യം പറയാൻ അവൾ തീരുമാനിച്ചു… സ്വാതി തന്റെ മുഖം ഉയർത്താതെ പതിയെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

സ്വാതി: അതുകൊണ്ടല്ല.. നിങ്ങൾ എനിക്കു വേണ്ടി ഇതെല്ലാം വാങ്ങിച്ചുവെന്നു പറഞ്ഞു.. പക്ഷേ എന്റെ മക്കളും ഭർത്താവും അവരുടെ പഴകിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച് നടക്കുമ്പോൾ എനിക് പുതിയത് ഇട്ടു നടക്കാൻ കഴിയില്ല… ഞാൻ ഒരു അമ്മയാണ്… ഭാര്യയാണ്…

അവളുടെ വാക്കുകൾ കെട്ട ജയരാജ് ഒരു ദീർഘനിശ്വാസ്സത്തോടെ അവളെ നോക്കി… അപ്പോൾ അയാളിലെ കുറുക്കൻ ഉണർന്നു… അല്ലെങ്കിലും മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയെ സ്വന്തമാക്കി ആസ്വദിക്കാൻ അവളുടെ ഓരോ അണുവും നുകരാൻ വേണ്ടി ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചു അയാളിലെയാ കുറുക്കൻ സ്വഭാവം എപ്പോഴേ ഉണർന്നത് ആണ്… ഉള്ളിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അയാള് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അപ്പോ അതാണ് കാര്യം… നിന്റെ മക്കൾ.. നിന്റെ ഭർത്താവ്.. അവർ എനിക്ക് ആരുമല്ല എന്ന് നീ ചിന്തിക്കുന്നു… പക്ഷേ എനിക്ക് അങ്ങനെയല്ല… അവരിപ്പോൾ എന്റെയും മക്കൾ ആണ്… അവനെന്റെ സഹോദരനെപ്പോലെയാണ്… ഈ താഴെ വെച്ച കവറുകൾ കണ്ടോ.. അതിൽ മുഴുവൻ നിന്റെ മക്കൾക്കുള്ള പുതിയ ഉടുപ്പുകൾ ആണ്… എന്തിന്, സ്വാർത്ഥനായ നിന്റെ ഭർത്താവിനു വേണ്ടി പോലും ഞാൻ നല്ല ഡ്രസ്സുകൾ വാങ്ങി…

ഇതും പറഞ്ഞ് അയാൾ മെല്ലെ തന്റെ കൈ അവളുടെ തോളിൽ നിന്ന് എടുക്കാൻ തുടങ്ങി.. പെട്ടെന്നവൾ ആ കൈയിൽ പിടിച്ച് വീണ്ടും തന്റെ തോളിൽ ചേർത്തു വെച്ച് അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി… വെറുമൊരു റൗഡിയായി ആളുകൾ ഭയത്തോടെ മാത്രം നോക്കുന്ന, ഹൃദയം ഇല്ലാത്തവൻ എന്ന് വിളിക്കുന്ന അയാളിൽ നിന്നും വന്ന ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവളുടെ മനസ് സാന്ദ്രമായിരുന്നു… അയാൾക്ക് തന്നോട് ഇത്രയധികം കരുതൽ ഉണ്ട് എന്ന് അവൾ വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല… തന്റെ മക്കൾക്കു വേണ്ടിയും, എന്തിനു, അയാൾ രാവിലെ അത്രയും കുറ്റം പറഞ്ഞ അവളുടെ “ഭർത്താവിന്” വേണ്ടി പോലും ജയരാജ്‌ വസ്ത്രം വാങ്ങി വന്നു എന്ന അറിവു അവളിലെ വീട്ടമ്മയെ ആർദ്രയാക്കി…

നനഞ്ഞ മിഴികളാൽ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു അവൾ നോക്കി… അയാൾ മെല്ലെ മെല്ലെ തന്റെ തല താഴ്ത്തി അവളുടെ റോസാ ദളങ്ങൾ പോലുള്ള ചുണ്ടുകളിൽ ഉമ്മ വെച്ച്… അപ്പോഴവളും അറിയാതെ അയാളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ ചുണ്ടുകളെ ചേർത്തുമ്മ വച്ചു… കുറച്ചു സെക്കൻഡുകൾ അയാളെ ഉമ്മ വെച്ച ശേഷം അയാളിൽ നിന്നും മെല്ലെയവൾ അകന്നു മാറി… അയാളുടെ കണ്ണിലെ ചോദ്യഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അവൾ…

സ്വാതി: എനിക്ക് കുളിക്കണം. ഞാൻ കുളിക്കാൻ കയറിയപ്പോൾ ആണ് അങ്ങ് വന്നത്…

അവളെ നോക്കി ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ ജയരാജ് മൊഴിഞ്ഞു…

ജയരാജ്: എനിക്കും കുളിക്കണം…

അയാളുടെ വാക്കുകളിലെ അർഥം മനസ്സിലായ അവൾ നാണിച്ചു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി നൽകി…

സ്വാതി: ഞാൻ കുളിച്ചിട്ടു കഴിഞ്ഞിട്ട് കുളിച്ചോളൂ…

അവൾ അതും പറഞ്ഞു ടവൽ എടുത്തു എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അയാൾ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു… ആ വലിയിൽ അവൾ വീണ്ടും അയാളുടെ കുറച്ചു അപ്പുറത്തായി വന്ന് ഇരുന്നു… താളം തെറ്റിയ ശ്വാസവുമായി അവൾ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി…. നിഷ്കളങ്കയും സുന്ദരിയുമായ ആ വീട്ടമ്മയുടെ മേലെ മോഹിതനായ മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയായ അവളെ സ്വന്തമാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന, ആ കറുത്ത് സൗന്ദര്യം ഇല്ലാത്ത, റൗഡിയായ അയാൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഇനി മുതൽ നിന്റെയീ സുന്ദരമായ കണ്ണുകളെ നീ പീഡിപ്പിക്കരുത്….

ഇത് കേട്ട് ലജ്ജിച്ചു അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും തന്റെ നോട്ടം പിൻവലിച്ച് താഴേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ അത്രയും സുന്ദരി ഒന്നും അല്ല.. വെറുമൊരു സാധാരണ വീട്ടമ്മ മാത്രമാണ് ഞാൻ…

ജയരാജ് അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തി അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: നിനക്ക് ഞാൻ സാധാരണമായ ഒന്നിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരാളായി തോന്നിയോ… അതു നീയിങ്ങനെ സ്വയം ശ്രദ്ധിക്കാതെ നിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഒതുങ്ങി മാത്രം ജീവിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തോന്നുന്നതാണ്… എന്നിട്ടും നീ എത്ര സുന്ദരി ആണ്….! നീ നിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിൽ അല്പം കരുതൽ കൊടുത്തു നോക്ക്… ഇതൊക്കെ ഞാൻ രാവിലെ പറഞ്ഞത് ആണ്… വീണ്ടും ഞാൻ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല… നീ ഇപ്പോൾ പോയി കുളിച്ചോളൂ…

അവൾ ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് വീണ്ടും അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.. എന്നിട്ട് ടവ്വലും എടുത്തു കൊണ്ട് അല്പം നാണിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെയാ കടഞ്ഞെടുത്ത ചന്തിയും ആട്ടിക്കൊണ്ട് നടന്ന് കുളിക്കാനായി പോയി… ജയരാജവളുടെ ആടിക്കളിക്കുന്ന ചന്തികളിൽ നോക്കി തന്റെ കുണ്ണയിൽ തടവിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു….

അൻഷുൽ പത്രത്തിലെ ഒരു Crossword Puzzle സോൾവ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു.. ജയരാജ് അവന്റെ ഭാര്യയെ എടുത്തു പൊക്കിയപ്പോഴും അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചപ്പോഴും വള കിലുക്കങ്ങൾ അവൻ കേട്ടുവെങ്കിലും അവൻ അതിനെ പറ്റി അധികം ചിന്തിക്കാനോ ശ്രദ്ധിക്കാനോ പോയില്ല… പിന്നീട് അവൻ ഷവറിൽ നിന്നും വെള്ളം വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ജയരാജ് വന്നിട്ട് കുളിക്കുകയായിരിക്കും എന്ന് കരുതി…

സ്വാതി ബാത്‌റൂമിൽ കയറി അവളുടെ ഡ്രസ്സ് എല്ലാം അഴിച്ചുമാറ്റിയിട്ട് നഗ്നയായി അവിടെയുള്ള കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി… കണ്ണാടിയിൽ അവളുടെ രൂപം ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറയാൻ തുടങ്ങി…

“നിന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും നിന്റെ ഭർത്താവു എന്തെങ്കിലും പറയുകയോ ചോദിക്കുകയോ ചെയ്തോ?… ഇല്ല അല്ലേ… എന്നാൽ അയാൾ, ആ ക്രൂരനായ, ഹൃദയം ഇല്ലാത്ത റൗഡി നിന്നോട് ഇനി ഒരിക്കലും കരയരുതെന്നു പറഞ്ഞു.. അല്ലേ… എന്നാലും നിനക്ക് നിന്റെ ഭർത്താവ് അല്ലേ വലുത്… നിനക്ക് അവനോടല്ലേ ഭയങ്കര സ്നേഹം… വാതിൽ തുറക്കാൻ പോയപ്പോൾ കണ്ടതല്ലേ അവൻ നിന്റെ കണ്ണുകൾ…?”

പെട്ടെന്ന് കണ്ണാടിയിൽ അടുത്ത രൂപം തെളിഞ്ഞു.. അത് ക്രോധത്തോടെ മറ്റേ രൂപത്തെ നോക്കിയെങ്കിലും ഒന്നും പറയാതെ നിന്നു….

“ഇങ്ങനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കേണ്ട… ഞാൻ ഉള്ള കാര്യം പറഞ്ഞതാ…”

ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കുന്ന രൂപത്തെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞ ശേഷം സ്വാതിയെ നോക്കി തുടർന്നു…

“നിന്നോട് നിന്റെ ശരീരം സൗന്ദര്യം ശ്രദ്ധിക്കാൻ.. സന്തോഷത്തോടെയിരിക്കാൻ.. ജീവിതം ആസ്വദിക്കാൻ.. മറ്റുള്ള പെണ്ണുങ്ങളെ പോലെ സുന്ദരി ആയിരിക്കാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ജയരാജേട്ടൻ…? അങ്ങനെയാണ് സ്നേഹമുള്ള ആളുകൾ… അല്ലാതെ നിന്റെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണ് കണ്ടിട്ടും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്ന നിന്റെ ഭർത്താവിനെപ്പോലെയല്ല….”

അതും പറഞ്ഞു ആ രൂപം മറ്റേ രൂപത്തെ നോക്കി… അതിന്റെ കണ്ണിൽ പക്ഷേ അപ്പോൾ നേരത്തെ കണ്ട ദേഷ്യമായിരുന്നില്ല… അത് അവളെയും മറ്റേ രൂപത്തെയും പുച്ഛഭാവത്തോടെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു… ആദ്യത്തെ രൂപം വീണ്ടും തുടർന്നു…

“പലരും മോഹിക്കുന്ന നിന്റെ ശരീരത്തെ മാത്രം സ്നേഹിക്കുന്ന ആ റൗഡി നിനക്ക് വേണ്ടി മാത്രമല്ല ഇന്ന് പണം മുടക്കി പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങിയത്.. നിന്റെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടിയും നിന്റെ സ്നേഹസമ്പന്നനായ ഭർത്താവിനു വേണ്ടിയും കൂടെയാണ്… നിന്റെ മക്കളെ അയാൾ തന്റെ സ്വന്തം മക്കളായിട്ടാണ് നോക്കുന്നതെന്നു വരെ പറഞ്ഞു… ഇതൊക്കെ കണ്ടിട്ടും നീയും നിന്റെയീ പതിവ്രത മനസ്സും കണ്ണടയ്ക്കുന്നു… എന്ത് തോന്നിവാസം ചെയ്താലും ഭർത്താവ് ആണ് ദൈവം… ഇനി നീ തീരുമാനിക്ക്….”

പെട്ടെന്നാ രണ്ടു രൂപങ്ങളും മാഞ്ഞു പോയി…

അവൾ ഒന്നു കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു തുറന്നിട്ട് വീണ്ടും അവളുടെ യഥാർഥ പ്രതിബിംബത്തെ നോക്കി… അവൾ മെല്ലെ താഴേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ യോനിക്ക് മുകളിലും ചുറ്റുമായി കുറ്റി രോമങ്ങൾ വളർന്നു തുങ്ങിയിരിക്കുന്നതു കണ്ടു… എന്നിട്ടവൾ കൈകൾ ഉയർത്തി നോക്കി.. അവിടെയും ഉണ്ട് ചെറിയ രോമവളർച്ച… അവൾ അവളുടെ ശരീരത്തെ മുഴുവനായി നോക്കി പരിശോധിച്ചു… തന്റെ മുലയുടെ മുകളിൽ ജയരാജിന്റെ പല്ലിന്റെ പാടുകൾ കണ്ടു… അവിടെ വിരൽ കൊണ്ടു തൊട്ടപ്പോൾ അവൾ ഇന്നലെ തനിക്കു കിട്ടിയ സ്വർഗീയ സുഖം ഓർത്തു പോയി… അവൾ തീരുമാനമെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

സമയമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് പിന്നീട് കൂടുതൽ ആലോചിച്ചു നിൽക്കാതെ വേഗം ഷവർ ഓൺ ചെയ്തു കുളിച്ചു… എന്നിട്ട് രാവിലത്തെ പോലെ തന്റെ സാരി പൊക്കിളിനു താഴെ ഉടുത്തു തല തുവർത്തിക്കൊണ്ട് അവൾ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി… കിടക്കയിൽ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന ജയരാജിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇനി പോയി കുളിച്ചോളൂ.. ഞാൻ പോയി ചായ ഉണ്ടാക്കട്ടെ…

ജയരാജ് എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ കവിളിൽ തലോടി ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തിട്ടു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ടവൽ എടുത്ത് ബാത്റൂമിലേക്കു പോയി…

അവൾ അലമാരയുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു ചെറുതായി ഒന്നു ഒരുങ്ങി….

ലിവിങ് റൂമിൽ ഇരിക്കുന്ന അൻഷുൽ ബാത്റൂം ഡോർ ഓപ്പൺ ആകുന്നതും അടയുന്നതും വീണ്ടും വെള്ളം വീഴുന്നതുമായ ശബ്ദം കേട്ട് സംശയത്തോടെ പിന്നെയും വാതിലിന്റെ നേരെ നോക്കി.. ആ വാതിലിന്റെ പിന്നിൽ ഇരുന്നാണു തന്റെ ഭാര്യയും രക്ഷകനും ഇത്രയും നേരം അവനറിയാതെ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നത്… അടുത്ത അഞ്ചു മിനിറ്റ് ഒന്നും മനസിലാവാതെ അവൻ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കു പത്രത്തിലെ puzzleലേക്കും വാതിലിലേക്കും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു….

അങ്ങനെ വാതിലിൽ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കെ സ്വാതി വാതിൽ തുറന്നു ഫ്രഷും സുന്ദരിയും ആയി മുഖത്തു നേരത്തെ കണ്ടതിനേക്കാൾ തെളിച്ചതോടെ പുറത്തേക്കു വന്നു… അവൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. അവൾ തിരിച്ചും… അപ്പോഴവനു മനസ്സിലായി ആദ്യം തന്റെ ഭാര്യ ആണ് കുളിച്ചത്, പിന്നീട് ജയരാജേട്ടനും.. അവൾ നേരത്തെ അണിഞ്ഞ സാരി തന്നെയാണ് ഉടുത്തത് എന്നതു കൊണ്ട് അത് അവൾ ബാത്റൂമിൽ വെച്ചു തന്നെ ആയിരിക്കും ഉടുത്തത് എന്ന് അവനു തോന്നി… അതിനെ പറ്റി അവനധികം ചിന്തിച്ചില്ല… അവൻ സ്വാതിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: ഇപ്പൊ നല്ല ഭംഗി ഉണ്ട് നിന്നെ കാണാൻ.. നീ എവിടെക്കാ പോകുന്നെ ഇപ്പോൾ?

മെയ്ൻ ഡോർ തുറക്കാൻ പോയ സ്വാതി തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: മോളെ കൂട്ടാൻ പോകേണ്ടേ..? ഞാൻ വൈകുന്നേരം അവളെ വിളിക്കാൻ പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞതാണ്. ഉറങ്ങി പോയി..

(അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും വെപ്പാട്ടി മനസ്സ് പറഞ്ഞു… “ഇപ്പോഴും നിന്റെ ചുവന്ന കണ്ണുകൾ അവൻ കാണുന്നില്ല… എന്തിനു, സ്വന്തം മകൾ ഇവിടെ ഇല്ലാത്തതു പോലും നിന്റെ നല്ലവനായ ഭർത്താവിന് ഓർമ ഇല്ല…”)

അതും പറഞ്ഞു അവൾ അവന്റെ മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കു പോയി…

സോണിയമോളെ അവളുടെ സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നു തിരികെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വരുമ്പോൾ വഴിയിൽ വെച്ച് അവൾ സ്വാതിയോടു ചോദിച്ചു…

സോണിയ: അമ്മാ, അമ്മ എന്തിനാ കരഞ്ഞേ..?

മോളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട സ്വാതി ചെറിയ ആശ്ചര്യത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: മോളോട് ആരാ പറഞ്ഞെ അമ്മ കരഞ്ഞു എന്ന്…?

സോണിയ: അമ്മയുടെ കണ്ണ് രണ്ടും ചുവന്നിട്ടുണ്ട്.. സോണിയ കരഞ്ഞാൽ ആണല്ലോ സോണിയയുടെ കണ്ണുകൾ ചുവക്കാറ്…

എന്തോ വലിയ കാര്യം കണ്ടു പിടിച്ചതു പോലെ തന്റെ മകൾ അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതി തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഓർത്തു… ഇത്രയും നേരം തന്റെ ഭർത്താവു ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നതു തന്റെ കൊച്ചു മകൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു…! അവൾക്കു തന്റെ മകളോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത സ്നേഹവും അതേ സമയം അൻഷുലിനോട് ദേഷ്യവും തോന്നി… അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചെറുതായി നനഞ്ഞു…. അത് കണ്ട സോണിയമോൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു…

സോണിയ: അമ്മ വീണ്ടും കരയുന്നു… കരയല്ലേ അമ്മാ…

മകളുടെ ചെറിയ മനസ്സിൽ നിന്നും വന്ന ആ വാക്കുകൾ വീണ്ടും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചു.. എങ്കിലും അത് തുടച്ചിട്ട് ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അത് അമ്മ മോളെ വിളിക്കാൻ വരുന്നതിനു മുന്നേ മുറിയിലെ പൊടി തട്ടി. അപ്പൊ ആ പൊടി കണ്ണിൽ പോയതാ.. അത് കഴുകാതെ വന്നതു കൊണ്ടാണ് കണ്ണ് ചുവന്നിരിക്കുന്നത്.. ആ പൊടി പോയില്ലെന്നു തോന്നുന്നു, മോള് ഒന്ന് ശെരിക്കും ഊതിയെ…

അതും പറഞ്ഞു സ്വാതി മെല്ലെ സോണിയമോളുടെ മുന്നിൽ കുനിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി, അവളുടെ മുഖത്തിനു മുന്നിൽ തന്റെ മുഖം വെച്ച് നിന്നു.. സോണിയ തന്റെ കുഞ്ഞു കൈകൾ കൊണ്ട് അമ്മയുടെ വലത്തേ കൺ പോളയെ വിടർത്തി ഊതാൻ തുടങ്ങി.. വലത്തേ കണ്ണിൽ മൂന്നു തവണ ഊതിയതിനു ശേഷം അവൾ നിഷ്കളങ്കമായി ചോദിച്ചു…

സോണിയ: പൊടി പോയോ അമ്മാ…?

സ്വാതി സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: പോയി മോളെ… നമുക്ക് പോകാം…

എന്നാൽ സോണിയ ചോദ്യഭാവത്തോടെ വീണ്ടും അമ്മയെ നോക്കി ചോദിച്ചു…

സോണിയ: അമ്മയുടെ മറ്റേ കണ്ണും ചുവന്നിട്ടുണ്ട്, അതിലെ പൊടി പോക്കേണ്ടേ..?

തന്റെ മകളുടെ കരുതൽ കണ്ടിട്ട് സ്വാതി അവളുടെ കവിളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു….

സ്വാതി: അത് അമ്മ മറന്നു പോയി അമ്മേടെ ചക്കരെ.. അമ്മേടെ ഇടത്തെ കണ്ണിലും ഊതിത്താ…

“ഈ അമ്മയുടെ ഒരു ഓർമ…” എന്നും പറഞ്ഞു സോണിയമോൾ സ്വാതിയുടെ ഇടതു കണ്ണും വലതു കണ്ണിൽ ചെയ്തത് പോലെ കൺപോള വിടർത്തി മൂന്നു തവണ ഊതി… തന്റെ സാരിയുടെ തുമ്പു കൊണ്ട് മകളുടെ സ്നേഹം കണ്ടു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും മുഖവും തുടച്ചുകൊണ്ട് സോണിയയുടെ രണ്ടു കവിളിലും ഉമ്മ വെച്ചിട്ടവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: മോൾടെ ഊത്തലിന്റെ ശക്തി കൊണ്ട് അമ്മയുടെ കണ്ണിലെ പൊടി എല്ലാം പോയി… ഇനി നമ്മൾക്ക് വീട്ടിലേക്കു പോകാം…

അത് കേട്ട സോണിയമോൾ അമ്മയോടൊപ്പം നടന്നു തുടങ്ങിയിട്ട് സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു…

സോണിയ: ഇനി പൊടി പോയാൽ സോണിയമോളെ വിളിച്ചാൽ മതി അമ്മ.. സോണിയ വന്നു ഊതി അമ്മയുടെ കണ്ണിലെ പൊടിയെല്ലാം പോക്കി തരാമേ…

അത് കേട്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ സ്വാതി ആരാഞ്ഞു…

സ്വാതി: അപ്പോ മോള് സ്‌കൂളിൽ പോയ സമയത്താണ് എങ്കിൽ അമ്മ എന്താ ചെയ്യാ…? മോള് വരുന്നത് വരെ അതും വെച്ച് കാത്തിരിക്കാം….

അതും പറഞ്ഞു അവൾ തന്റെ മകളുടെ നെറുകയിൽ തഴുകി.. സ്വാതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട സോണിയമോൾ ഒരു നിമിഷം നടത്തം നിറുത്തി ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സോണിയ: അതിനു അച്ഛൻ ഉണ്ടാകില്ലേ.. അച്ഛനോട് പറഞ്ഞാൽ സോണിയമോളെക്കാളും ശക്തിയിൽ ഊതി തരുമല്ലോ…..

അൻഷുലിനെ പറ്റി മകൾ പറയുന്നതു കേട്ടതും സ്വാതിയുടെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും സങ്കടം നിറഞ്ഞു… ഇത്രയും നേരം തന്റെ കണ്ണിലെ ചുവപ്പിനെ പറ്റി ചോദിക്കാത്ത തന്റെ ഭർത്താവ്.. തന്റെ ചെറിയ മകളുടെ അത്രപോലും തന്നെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാത്ത ഭർത്താവ്… അവളുടെ മനസ്സിൽ എവിടെയോ അവനോടുള്ള ദേഷ്യം മെല്ലെ മെല്ലെ വീണ്ടും ഉയരാൻ തുടങ്ങി… എങ്കിലും അവൾ മകളോട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ശെരി അച്ഛനോട് പറയാം മോളെ.. വേഗം നടക്ക്.. അവിടെ കുഞ്ഞിയും അച്ഛനും ജയരാജ് അങ്കിളുമെല്ലാം നമ്മളെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നുണ്ടാകും… പോയിട്ട് വേണം അവർക്കൊക്കെ ചായ ഉണ്ടാക്കി കുടിക്കാൻ…

അത് കേട്ട് സോണിയമോൾ വീണ്ടും സ്വാതിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി…

സോണിയ: അമ്മ, കുഞ്ഞി വാവയും ചായ കുടിക്കുമോ..? അവൾ അമ്മയുടെ ഇങ്ക് അല്ലേ കുടിക്കൂ..?

അവളുടെ സംസാരം കേട്ട് സ്വാതി ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: എന്റെ മണ്ടിപ്പെണ്ണെ, കുഞ്ഞി വാവക്ക് അല്ല, അച്ഛനും ജയരാജ് അങ്കിളിനും നമ്മൾക്കും ചായ വേണ്ടേ… ഈ മണ്ടി പെണ്ണിനെ കൊണ്ട് ഞാൻ തോറ്റു… വേഗം വാ…

സ്വാതിയുടെ സംസാരം കേട്ട് ചെറുതായി കെറുവിച്ചു കൊണ്ട്..

സോണിയ: സോണിയമോൾ മണ്ടി ഒന്നും അല്ല.. അമ്മ അല്ലെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ.. അപ്പോ അമ്മയാ മണ്ടി…

അവളുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് രണ്ടും കൈയും കൂപ്പിക്കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അതെ അമ്മയാ മണ്ടി.. അമ്മയുടെ ബുദ്ധിയുള്ള മോള് ഇനിയെങ്കിലും ഒന്നു വേഗം വാ….

അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സന്തോഷം വന്ന സോണിയമോൾ തല ഉയർത്തി അല്പം ഗർവോടെ സ്വതിയോടൊപ്പം വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…

സ്വാതിയും സോണിയമോളും വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ അൻഷുൽ ഹാളിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു.. ജയരാജ് കുളി കഴിഞ്ഞു മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാതെ തന്റെ ഫോണിൽ ആരോടോ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് പുറത്തു കേൾക്കാമായിരുന്നു.. വീട്ടിന്റെ ഉള്ളിൽ എത്തിയതും വാതിൽ അടച്ച് സ്വാതി സോണിയമോളോട് പറഞ്ഞു….

സ്വാതി: മോളെ, പോയി കയ്യും കാലും മുഖവും കഴുകി പഠിക്കാൻ ഇരിക്ക്.. അമ്മ ചായയും ബ്രഡ്ഡ് ടോസ്റ്റും ഉണ്ടാക്കി തരാം…

സോണിയ: ശെരി അമ്മ..

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

അന്നേരം അൻഷുൽ ആ puzzle തീർക്കാൻ വേണ്ടി പത്രത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. രാവിലെ പോയ മകൾ തിരിച്ചു വന്നതു കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കാതെ ഇരിക്കുന്ന ഭർത്താവിനോട് അവൾക്കപ്പോൾ ശെരിക്കും ദേഷ്യം തോന്നി… അവൾ മുഖം കനപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നേരെ അടുക്കളയിൽ പോയി ചായയും ബ്രെഡ് ടോസ്റ്റും ഉണ്ടാകാൻ തുടങ്ങി.. ഒരു കപ്പിൽ ചായയും ടോസ്റ്റും എടുത്തു അവൾ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിൽ പോയി സോണിയമോൾക്ക് കൊടുത്തു.. അടുത്ത കപ്പിൽ എടുത്തു അൻഷുലിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി.. അപ്പോഴും അവനാ പത്രത്തിൽ തല കുമ്പിട്ടു ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു ചെറിയ ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇതാ ചായ. പത്രം എവിടെയും പോകില്ല.. ആദ്യം ചായ കുടിക്ക്.. അല്ലേൽ തണുത്തു പോകും…

അവളുടെ വാക്കുകളിലെ കടുപ്പം മനസ്സിലായ അവൻ മിണ്ടാതെ തല ഉയർത്തി ഒന്ന് അവളുടെ മുഖത്തു നോക്കി, എന്നിട്ടാ ചായ എടുത്തു കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി… ഇപ്പോഴെങ്കിലും അൻഷുൽ തന്റെ കണ്ണിനെ പറ്റി എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുമെന്ന് കരുതി അവൾ കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്നു… അവൾ അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടിട്ട് അൻഷുൽ അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: എന്താ, നീ ചായ കുടിക്കുന്നില്ലേ സ്വാതീ..? നിന്റെ ചായ തണുത്തു പോകില്ലേ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ…

അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് മനസ്സിൽ ഉരുണ്ടു കൂടിയ സങ്കടം പുറത്തേക്കു കാണിക്കാതെ അവൾ ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു.. ട്രേയിൽ തനിക്കും ജയരാജേട്ടനും ഉള്ള ചായയും എടുത്തു കൊണ്ടവൾ അയാളുടെ റൂമിലേക്ക് പോയി.. അകത്തേക്ക് കയറിയതും കാലു കൊണ്ട് ശക്തിയിൽ തട്ടിയവളാ വാതിൽ അടച്ചു… ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും ആ puzzle നോക്കി ഇരുന്നതു കൊണ്ട് അൻഷുലാ വാതിൽ അടഞ്ഞതു ഗൗനിച്ചില്ല….

മുറിയിൽ ജയരാജൊരു ഷോർട്സും ടി-ഷർട്ടും ധരിച്ചു കിടക്കയിൽ കിടന്നു കൊണ്ട് ഫോണിൽ എന്തോ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട അയാൾ ഫോൺ താഴെ വെച്ചു… തന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം കൊണ്ടു വന്ന തന്റെ ജാരനെ, തന്റെ ജയരാജേട്ടനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സ്വാതി അയാളുടെ അടുത്തു വന്നു ട്രേ മേശയിൽ വെച്ച് അയാളുടെ തൊട്ടടുത്തായി കിടക്കയിൽ ഇരുന്നു… അവൾ ഒരു കപ്പ്‌ ചായ എടുത്തു അയാൾക്കു കൊടുത്തു.. എന്നിട്ട് മറ്റേ കപ്പ്‌ എടുത്തു അവളും കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി… ഉണ്ടാക്കിയ ടോസ്റ് എടുക്കാതെ ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു അയാളോടവൾ ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: എന്താ ബ്രെഡ് ടോസ്റ് വേണ്ടേ..? ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയിതാ…

അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ചെറിയ പരിഭവം ഉണ്ടായിരുന്നു… അത് മനസ്സിൽ ആക്കി അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അത് എന്റെ കൈയിൽ ബട്ടർ ആകും.. എനിക്ക് എണീറ്റ് പോയി കൈ കഴുകാൻ വയ്യ…

അതു കേട്ടതും അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ബ്രെഡ് ടോസ്റ് എടുത്തു മുറിച്ച് അയാളുടെ വായിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു… അയാൾ അവളുടെ വിരലിൽ ചെറുതായി കടിച്ചു കൊണ്ട് അത് വായ്ക്കകത്താക്കി… അയാളുടെ പല്ലു കൊണ്ടതും അവൾ പെട്ടെന്ന് കൈ വലിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ആഹ്…. അതെ, എന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ ഇങ്ങനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതു നിർത്തണം കേട്ടോ… എന്റെ ദേഹത്തിപ്പോ ഓരോ പാടുകൾ ആയി.. അതിൽ വെള്ളവും സോപ്പും ആകുമ്പോ എനിക്ക് lപുകയുവാ…

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങളിലായി അവളുടെ കക്ഷത്തിലും മുലയിലും തന്റെ പല്ലുകൾ കൊണ്ട പാടുകൾ ആണ് അവൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് ചെറിയ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഏതു പാട്..? ഞാൻ എവിടെയാണ് പാട് ഉണ്ടാക്കിയത്…? എനിക്ക് ഓർമ ഇല്ലല്ലോ…

അയാളുടെ വാക്കുക്കൾ കേട്ട് ലജ്ജ വിവശയായി സ്വാതി തല താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഓരോന്ന് ചെയ്തിട്ടു ചോദിക്കുന്നത് നോക്ക്.. പാവം ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ…

അവളുടെ വാക്കുകളിലെ നാണവും പരിഭവവും കണ്ടു മനസ്സു നിറഞ്ഞു കൊണ്ട്…

ജയരാജ്: സത്യമായും മോളെ, എനിക്ക് ഓർമ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ്… നീ അത് എവിടെ ആണെന്നൊന്ന് കാണിച്ചേ…

അയാളുടെ വാക്കുകളിലെ കുസൃതി അറിഞ്ഞ സ്വാതി നിഷേധാത്മകമായി തല കുലുക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: എങ്കിൽ അത്ര ഓർമ ഇല്ലാത്ത ആള് കാണണ്ട ഇപ്പൊ…

അതും പറഞ്ഞു അവൾ ഒരു കഷ്ണം ടോസ്റ് എടുത്തു വീണ്ടും എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയ ജയരാജിന്റെ വായിൽ വെച്ച് കൊടുത്തു… അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞു കടി കൂടെ അവളുടെ വിരലിൽ കടിച്ചിട്ടു ടോസ്റ് വായിലാക്കി… ഒന്നും കൂടി പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് സ്വാതി തുടർന്നു…

സ്വാതി: ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ പോകുമേ… പാവമല്ലേ എന്ന് വിചാരിച്ചു മുറിച്ചു തരുമ്പോൾ എന്നെ കടിക്കുന്നോ….

അതും പറഞ്ഞു എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവളുടെ വയറിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടയാൾ ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: വേദനിച്ചോ മോളെ….

സ്വാതി: ഹ്മ്മ്…. (അവൾ മെല്ലെ ചിണുങ്ങി…)

ജയരാജ് അവളുടെയാ കൈവിരലെടുത്തു ഒന്ന് ചുംബിച്ചു… എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: സോറി… ഇപ്പൊ വേദന പോയോ…?

അവളുടെ കവിളുകൾ ഒന്ന് തുടുത്തു…

സ്വാതി: കുറച്ചു കൂടി ഉണ്ട്….

ജയരാജ് അവളുടെ വിരലുകൾ വായിൽ ഇട്ടു ഒന്ന് ചപ്പി വലിച്ചു… എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഇപ്പോഴോ…?

അവൾ നാണം കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തിയിട്ടു…

സ്വാതി: മ്മ്മ്… പോയി…

അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും കുസൃതിയോടെ…

ജയരാജ്: ഇതേ മരുന്ന് നേരത്തെ പാട് വന്നു നീറുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു സ്ഥലത്തു കൂടി തരട്ടെ…

അവൾ തല ഉയർത്താതെ…

സ്വാതി: ഇപ്പൊ വേണ്ട.. ഇപ്പോൾ മരുന്ന് തരാൻ നിന്നാൽ അത് മാത്രം ആയിരിക്കില്ല നടക്ക… പുറത്തു സോണിയ മോളുണ്ട്…

അവൾ തല ഉയർത്താതെ താഴേക്കു തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. അന്നേരം…

ജയരാജ്: അതെ, ഇങ്ങനെ താഴെത്തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നാൽ എങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് ബ്രെഡ് തരുക…

അവൾ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി പ്ലേറ്റിലേക്കു നോക്കി വീണ്ടും ബ്രെഡ് മുറിച്ചു ജയരാജിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ വായുടെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടു പോയി… അയാൾ തന്റെ തല പിറകിലേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ട് അത് കഴിക്കാതെ അവളെ നോക്കി ഇരുന്നു… അയാള് കഴിക്കാതെയായപ്പോൾ അവൾ മെല്ലെ തല ഉയർത്തി അയാളെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി… അത് കണ്ടു ജയരാജ് അല്പം കെറുവോടെ…

ജയരാജ്: എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാത്തവര് തരുന്നത് എനിക്കു വേണ്ട…

അതു കേട്ട് അല്പം അപേക്ഷ ഭാവത്തിൽ ജയരാജിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് സ്വാതി തന്റെ കൈ വീണ്ടും അയാളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് നീക്കി… അയാൾ ഒരു കുഞ്ഞു ചിരിയോടെ അത് കഴിച്ചു കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അതെ എന്നെ മാത്രം തീറ്റിച്ചാൽ പോര.. നീയും കഴിക്കു… ആഹാര കാര്യത്തിൽ നല്ലോണം ശ്രദ്ധിച്ചോണം.. കേട്ടല്ലോ..? ആ ചായയും കുടിക്കു.. തണുത്തു കാണും ഇപ്പൊ…

അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് അവൾ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ഒരു കവിൾ ചായ കുടിച്ചു.. എന്നിട്ടൊരു കഷ്ണം ടോസ്റ് എടുത്തു കഴിച്ചു.. ജയരാജിനെ ഊട്ടിയും സ്വയം കഴിച്ചും അവരാ ടോസ്റ് തീർത്തു… അപ്പോഴൊക്കെ ജയരാജിന്റെ ഒരു കൈ അവളുടെ വയറിലൂടെ തഴുകിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു… അയാളുടെ തഴുകൽ ആസ്വദിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സ്വാതിയും അവിടെ അയാളുടെ കൂടെ ഇരുന്നു… ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞതും ജയരാജ് സ്വാതിയെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് അടുപ്പിച്ചു.. അവളുടെ മുലകളെ പതിയെ കശക്കിയും അവളുടെ സമ്മതത്തോടെ ചുണ്ടുകൾ നുണഞ്ഞും വയറിൽ പിതുക്കിയും വീണ്ടും ഒരു കാൽ മണിക്കൂർ നേരം കൂടി അവരവിടെ ഇരുന്നു…

പിന്നീട് സ്വാതി എഴുന്നേറ്റ് സാരി ഒന്ന് ശെരിയാക്കി ട്രേ എടുത്തു കൊണ്ട് മുറിക്കു പുറത്തേക്കു പോയി… അൻഷുൽ ചായ കുടിച്ചു പത്രത്തിലെ puzzleും തീർത്തു ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ നേരെ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ അടുത്ത് പോയി.. ഇത്രയും നേരം തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഒരു ചുമരിനു അപ്പുറം ഇരുത്തി അകത്തു തന്റെ കാമുകനുമായി പ്രണയിച്ചതിന്റെ ഒരു ലാഞ്ചനയും കാണിക്കാതെ അവൾ അവന്റെ കപ്പും പ്ലേറ്റും എടുത്തു അടുക്കളയിലെക്കു പോയി…

ഇന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ജയരാജിനെ മസ്സാജ് ചെയ്തതിനു ചെയ്തതിനു ശേഷം ഉണ്ടായ അതേ മണം വീണ്ടും അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വരുന്നത് അവനു അനുഭവപ്പെട്ടു… അവളുടെ കവിളുകൾ അകത്തേക്ക് പോകുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ തുടുത്തതും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ കുറച്ചു കൂടി ചുവന്നതും അവനു കാണാൻ പറ്റി… എങ്കിലും അവൻ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല….

സ്വാതിയാ ചായക്കപ്പുകളും പാത്രങ്ങളും കഴുകി വെക്കുമ്പോഴേക്കും ജയരാജ് കൈയിൽ രണ്ടു കവറുകളുമായി വന്നു സോഫയിൽ ഇരുന്നിട്ട് ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്ന അൻഷുലിനെ വിളിച്ചു.. സ്വാതി, അടുക്കളയിലെ പണി കഴിഞ്ഞു നേരെ ജയരാജിന്റെ അടുത്തു വന്ന് മുന്നേ ഉള്ള ദിവസങ്ങളേക്കാൾ വ്യത്യസ്തമായി അയാളുടെ കാലുകളോട് തന്റെ കാലുകൾ മുട്ടുന്ന വിധത്തിൽ ഇരുന്നു…

സോഫയിൽ അത്രയും സ്ഥലം ഉണ്ടായിട്ടും തന്റെ ഭാര്യ ജയരാജിന്റെ അടുത്ത് അങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നത് അൻഷുൽ ശ്രദ്ധിച്ചു… എങ്കിലും മുഖത്ത് അസ്വാഭാവികത ഒന്നും കാണിക്കാതെയവൻ ആദ്യം സ്വാതിയെ ഒന്ന് നോക്കി.. പിന്നീട് ജയരാജിനെയും… അൻഷുലിന്റെ നോട്ടം ശ്രദ്ധിച്ച സ്വാതി അത് തീർത്തും അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ജയരാജിന്റെ അടുത്തു നിന്ന് മാറാതെ അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു… അൻഷുൽ വീൽചെയർ ഉരുട്ടി അടുത്ത് എത്തിയതും ജയരാജ് തന്റെ കൈയിൽ ഉള്ള കവറുകൾ അവനു കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അൻഷുൽ, ഇത് നിനക്കാണ്..

അൻഷുൽ അവരെ രണ്ടു പേരെയും നോക്കിയിട്ടു ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: ജയരാജേട്ടാ, എന്താ ഇതിൽ..?

ജയരാജ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ സ്വാതിയെയും പിന്നെ അൻഷുലിനെയും നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: തുറന്നു നോക്ക്….

അൻഷുൽ ഒരു കവർ എടുത്തു തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ 4-5 ഷോർട്സ് ആയിരുന്നു.. അവൻ ജയരാജിനെ അല്പം ജാള്യതയോടെ നോക്കി എന്തോ പറയാൻ പോകുന്നതിനു മുന്നേ ജയരാജ് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അടുത്ത കവർ കൂടി നോക്ക്….

അൻഷുൽ അടുത്ത കവർ നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ 5-6 ടി-ഷർട്ടുകൾ കണ്ടു.. അത് കണ്ട അവനു തന്റെ ജാള്യത കുറച്ചു കൂടി കൂടിയതായി തോന്നി… അവൻ ആദ്യം ജയരാജിനെയും പിന്നെ തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന തന്റെ ഭാര്യയെയും വീണ്ടും ജയരാജിന്റെയും മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: ജയരാജേട്ടാ, ഇതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ലായിരുന്നു… അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ താങ്കളുടെ വീട്ടിൽ ഒരു ഇടം തന്നതും ഞങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണം തരുന്നതും തന്നെ വളരെ വലിയ കാര്യം ആണ്… അതിനും മേലെ ഇതൊക്കെ… അങ്ങേയ്ക്ക് വിഷമം തോന്നരുത്… ഇതൊക്കെ സ്വീകരിക്കാൻ എനിക്കല്പം ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നുന്നു….

ജയരാജ്: മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് പോലും ഞാൻ നിന്നെ എന്റെ അനിയൻ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും നീ എന്നോട് ഇങ്ങനെയാണോ അൻഷുലേ പെരുമാറുന്നത്…? നിങ്ങൾ വരുന്നതിനു മുന്നേ ഇത് വെറുമൊരു കെട്ടിട്ടം മാത്രമായിരുന്നു… നിങ്ങൾ വന്നതിനു ശേഷമാണ് ഇതൊരു വീട് ആയതു… ഇപ്പൊ ഇവിടെ ആളുകൾ ആയി.. കുട്ടികളുടെ ബഹളം ഉണ്ട്.. എവിടെ പോയാലും കാത്തിരിക്കാൻ എനിക്കിപ്പോളൊരു കുടുംബം ഉണ്ട്… എല്ലാം കണ്ടറിഞ്ഞു ചെയ്യാൻ ഒരു പെണ്ണുണ്ട്… എന്നും സ്വാതിയുടെ കൈയിൽ നിന്നും വിളമ്പിത്തരുന്ന രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കാം… ചിലപ്പോൾ അവളോട് അൽപനേരം സംസാരിക്കാം… സാധാരണ എന്നോട് പെണ്ണുങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ പേടിയോടെ, അല്ലെങ്കിൽ ബഹുമാനത്തോടെ മാത്രമേ സംസാരിക്കാറുള്ളൂ… പക്ഷെ ഇവിടെയിപ്പോൾ അങ്ങനെയല്ല… അങ്ങനെ നിങ്ങളെ ഇവിടെ താമസിപ്പിക്കുന്നതു വഴി സത്യത്തിൽ എനിക്കാണ് കൂടുതൽ സൗകര്യവും പ്രയോജനവും…. അതുകൊണ്ടു നീ ഇത് സന്തോഷത്തോടെ വാങ്ങ്‌..

ജയരാജത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ അൻഷുലിന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞിരുന്നു… (പക്ഷേ സ്വാതിക്കതു പോലെയല്ലായിരുന്നു അപ്പോൾ…) അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അൻഷുലിനു ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി… സ്വന്തം സഹോദരങ്ങൾ വരെ കൈ ഒഴിഞ്ഞ അവനെയും അവന്റെ കുടുംബത്തെയും ഒരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്ത ഒരാൾ സ്വന്തം ആയി കാണുന്നു എന്ന് കേട്ട്, അവനു വേണ്ടി ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നു എന്ന അറിവിൽ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… ആ കണ്ണുകൾ തുടയ്ക്കാതെ അവൻ ജയരാജിനോട് പറഞ്ഞു…

അൻഷുൾ : ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട് ഏട്ടാ എല്ലാത്തിനും….

അപ്പോൾ ജയരാജ് അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു… അയാൾ തന്റെ മനസ്സിൽ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു… ‘ഇവിടേയ്ക്ക് വരാൻ വരെ തയ്യാറല്ലാതെ ഇരുന്ന നിന്റെ ഭാര്യയെ ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്ന് എന്റെ കൂടെ കിടത്തി.. എനിക്ക് തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം കളിയ്ക്കാൻ അവസരം തന്ന.. എല്ലാവരും വെറുപ്പോടെയും പേടിയോടെയും മാത്രം കാണുന്ന എന്നോട് സ്നേഹത്തോടെയും ഇഷ്ടത്തോടെയും പെരുമാറുന്ന വിധത്തിൽ ഇവളെ മാറ്റാൻ സാഹചര്യം ഒരുക്കി തന്ന.. സ്വന്തം ഭർത്താവിനെ പരിചരിക്കുമ്പോൾ പോലും എനിക്ക് വേണമെങ്കിൽ കാലകത്തി തരും എന്ന് പറഞ്ഞ ഇവളെ എനിക്കായി അബോധപൂർവം സമർപ്പിച്ചു തന്ന നിനക്ക് ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്തു തരണ്ടേടാ അൻഷുലേ…..’ ഇതെല്ലാം ആലോചിച്ച് ജയരാജിന്റെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി തന്റെ നന്ദി കേട്ടിട്ട് വന്നതാണ് എന്ന് പാവം അൻഷുൽ വിശ്വസിച്ചു….

തനിക്കു തന്നതു പോലെ തന്റെ ഭാര്യക്കും മക്കൾക്കും ജയരാജേട്ടൻ വാങ്ങിയ ഡ്രസ്സ് ആയിരിക്കും മറ്റു ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകളിൽ എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അൻഷുൽ പക്ഷെ അത് ചോദിക്കാൻ മടിച്ചു… കാരണം അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ താൻ നനഞ്ഞ ഇടം കുഴിക്കുന്ന ഒരാൾ ആയി തന്നെ കാണുമോ എന്ന ചിന്ത ആയിരുന്നു അവന്… എങ്കിലും മറ്റുള്ളവർക്കു വേണ്ടി എന്താണ് കൊണ്ടു വന്നതെന്ന് അറിയാനുള്ള ഒരു ആകാംഷ അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു…

എന്നാൽ ഈ സമയത്തു നേരത്തെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്ന സ്വാതിയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടതു അവൻ കണ്ടില്ല… സ്വാതിയുടെ ഉള്ളിൽ ഇരുന്ന വെപ്പാട്ടി വീണ്ടും അവളുടെ പണി തുടങ്ങി…

“നോക്ക്.. നിന്റെ മഹാനായ ഭർത്താവു… അവനു വേണ്ടത് കിട്ടി അവൻ സന്തോഷവാനായി… നിനക്കോ നിന്റെ m മക്കൾക്കോ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിയോ എന്നു പോലും ചോദിക്കാനുള്ള മനസു ഇല്ലാത്ത നിന്റെ ഭർത്താവു… ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അവനു പറഞ്ഞൂടെ.. വീട്ടിൽ വെറുതേ ഇരിക്കുന്ന തന്നെക്കാൾ, പുറത്തേക്കു പോകുന്ന മറ്റുള്ളവർക്കു വേണ്ടി ഡ്രസ്സ് വാങ്ങാമായിരുന്നു എന്ന്… പക്ഷേ അതിനെക്കുറിച്ചു ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നന്ദിയും പറഞ്ഞു ദേ ഇരിക്കുന്നു….”

സ്വാതിയിൽ വീണ്ടും അവനോടുള്ള അമർഷം ഉയർന്നു വന്നു… ഈ സമയത്തു ജയരാജ് എഴുന്നേറ്റു സ്വന്തം മുറിയിൽ പോയി വീണ്ടും മൂന്ന് കവർ എടുത്തു.. എന്നിട്ടു നേരെ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി സോണിയമോളെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു വന്നു സോഫയിൽ നേരത്തെ ഇരുന്ന സ്ഥലത്തു സ്വാതിയുടെ ഇടതു ഭാഗത്തു ഇരുന്നു.. അയാളുടെ തുട ഇപ്പോൾ ഒന്നു കൂടി സ്വാതിയുടെ തുടകളോട് ചേർന്ന് ഇരുന്നു… സോണിയമോളെ തന്റെ ഇടത്തേ തുടയിൽ കയറ്റിയിരുത്തി ആ കവറുകൾ എടുത്തവൾക്കു കൊടുത്തു… തന്നെയും സ്വാതിയെയും ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കുന്ന സോണിയമോളുടെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: എന്റെ മോള് തുറന്നു നോക്ക് എന്താണു ഇതിലെന്ന്…

ഓരോ കവറായി തുറന്നു അതിലെ ഡ്രസ്സ് എടുത്തു അവൾ പുറത്തേക്കു ഇട്ടു… ആ ഡ്രെസ്സുകളെല്ലാം കണ്ട സോണിയമോൾ ഭയങ്കര സന്തോഷത്തോടെ ജയരാജിനെ നോക്കിയിട്ടു ചോദിച്ചു…

സോണിയ: അങ്കിൾ, ഇതെല്ലം സോണിയമോൾക്ക് ആണോ…?

അവളുടെയാ സന്തോഷം കണ്ടു ജയരാജിന്റെയും അൻഷുലിന്റെയും സ്വാതിയുടെയും മുഖങ്ങൾ ഒരുപോലെ വിടർന്നു… ജയരാജ് അവളുടെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൂടി കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അതെ മോളേ, എന്റെ മോൾക്കല്ലാതെ വേറെ ആർക്കു ആണ് ഈ അങ്കിൾ ഇതെല്ലാം വാങ്ങിക്കുക…

സോണിയ സന്തോഷം കൊണ്ട് ജയരാജിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഉമ്മ വെച്ചു…. എന്നിട്ടു ഓരോ ഡ്രെസ്സും തന്റെ ദേഹത്തോട് ചേർത്തു വെച്ച് അവരെയെല്ലാവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു… ഓരോന്നും എടുത്തു വെച്ച് കാണിക്കുമ്പോഴും അവർ കൈ കൊണ്ട് സൂപ്പർ എന്ന് കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

തന്റെ മകളുടെ സന്തോഷം അൻഷുലിന്റെ മനസ്സ് നിറച്ചു… തനിക്കു ഡ്രസ്സ് കിട്ടിയതിനേക്കാൾ ആയിരം മടങ്ങു ആയിരുന്നു സോണിയമോളുടെ സന്തോഷം കണ്ടപ്പോൾ ആ പിതൃമനസ്സ് ആഹ്ലാദിച്ചതു… തന്റെ മകളുടെയാ സന്തോഷത്തിനു കാരണക്കാരനായ തങ്ങളുടെ സംരക്ഷകനെ അവൻ മനസ്സു കൊണ്ട് സ്തുതിച്ചു… അയാൾക്കു ദീർഘായുസും ആർജിയവും നൽകാൻ മനസ്സിലെ സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു…

മഴയത്തു പീലി വിടർത്തി ആടുന്ന മയിലിനെ പോലെ ഓരോ ഡ്രെസ്സും വിടർത്തി ദേഹത്തോടു ചേർത്തു വെച്ച് തുള്ളിക്കളിക്കുന്ന തന്റെ മകളെക്കണ്ട സ്വാതി അതിനു കാരണക്കാരനായ തന്റെ ജയരാജേട്ടനെ സ്നേഹത്തേക്കാൾ കാമത്തെക്കാൾ വല്ലാത്തൊരു ആരാധനയോടെ നോക്കി… അയാളുടെ കാലുകളുടെ കീഴെ ഇരുന്നു കൈ കൂപ്പി അയാളോട് നന്ദി പറയാൻ.. അയാളുടെ മുഖത്തു മുഴുവൻ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചുവെങ്കിലും അവൾ അയാളെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു… അവളുടെ ഇടത്തേ കൈ അയാളുടെ വലതു തുടയിൽ അമർന്നു.. ഒരു നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തന്ന പോലെ… ഇതെല്ലാം ജയരാജ് തന്റെ ഇടംകണ്ണിലൂടെ കാണുന്നുണ്ടായിരുനന്നു ….

അൻഷുലിന്റെയും സ്വാതിയുടെയും നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ട സോണിയമോൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…

സോണിയ: ഇതെന്താ ഇപ്പോ അച്ഛന്റേം അമ്മയുടെയും കണ്ണിൽ പൊടി പോയോ.. രണ്ടാളും കരയുന്നല്ലോ….

അതു കേട്ടതും രണ്ടു പേരും തങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങളിൽ കണ്ണ് തുടച്ചു… സ്വാതി മകളെ കൈകാണിച്ചു വിളിച്ചു… അടുത്തെത്തിയ മകളുടെ മുഖത്തെല്ലാം ഉമ്മ വെച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അത് കണ്ണിൽ പൊടി പോയതല്ല… മോൾടെ സന്തോഷം കണ്ടിട്ട് ഞങ്ങൾക്കും സന്തോഷം വന്നതു കൊണ്ട് കരഞ്ഞതാണ്…

സ്വാതിയുടെ ഉത്തരം കേട്ട് മോൾ നിഷ്കളങ്കതയോടെ പറഞ്ഞു…

സോണിയ: ഈ അമ്മ സന്തോഷം വന്നാലും കരയും, സങ്കടം വന്നാലും കരയും… ഹിഹിഹി… അച്ഛനും സന്തോഷം വന്നിട്ടാണോ കരഞ്ഞത്..?

അൻഷുൽ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മകളെ നോക്കി അതെയെന്ന് തലയാട്ടി… സോണിയമോൾ വീണ്ടും നേരെ ജയരാജിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു കവിളിൽ ഉമ്മ കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു….

സോണിയ: താങ്ക്യൂ അങ്കിൾ….

ജയരാജ് അവൾക്കു തിരിച്ചും ഒരുമ്മ കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: മോള് എന്നെ അങ്കിൾ എന്ന് വിളിക്കേണ്ട ഇനി മുതൽ….

സോണിയ: പിന്നെ എന്താ വിളിക്ക… അമ്മ പറഞ്ഞല്ലോ അങ്കിൾനെ അങ്കിൾ എന്ന് വിളിക്കണം എന്ന്… അല്ലേ അമ്മേ…

സോണിയമോൾ അതും പറഞ്ഞു നേരെ സ്വാതിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു… സ്വാതിയും ചോദ്യഭാവത്തിൽ അയാളെ നോക്കി… ജയരാജ് സ്വാതിയുടെ കൈയുടെ ഇടയിൽ നിൽക്കുന്ന സോണിയമോളെ മെല്ലെ അടർത്തിയെടുത്തു വീണ്ടും തന്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഞാൻ മോൾടെ അച്ഛനെപ്പോലെ അല്ലേ… മോൾടെ സ്‌കൂളിൽ അന്ന് മോൾടെ അച്ഛൻ ആയി വന്നു.. മോളെ അച്ഛനെപ്പോലെ ദിവസവും സ്കൂളിൽ കൊണ്ടു ചെന്ന് ആക്കുന്നു.. മോൾക്ക് ഡ്രസ്സ് വാങ്ങി തന്നു…

സോണിയ: എന്നാ ഞാൻ അങ്കിൾനെ അച്ഛാ എന്ന് വിളിക്കാം….

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സ്വാതിക്ക്‌ പെട്ടെന്നു ഉള്ളിൽ എന്തോ പോലെ ആയി… അൻഷുലിന്റെ അവസ്ഥയും വ്യത്യസ്തം അല്ലായിരുന്നു… ജയരാജ് എന്താ പറയാൻ പോകുന്നത് എന്ന് രണ്ടു പേരും ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി…

ജയരാജ് അൻഷുലിന്റെയും സ്വാതിയുടെയും മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ കണ്ട് ഒന്നു ചിന്തിച്ചിട്ട് സോണിയമോളോട് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അൻഷുലിന്റെ നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: മോൾടെ അച്ഛൻ ഇതല്ലേ… ഞാൻ മോൾടെ അച്ഛനെക്കാൾ വലിയ ആളല്ലേ… അതു കൊണ്ട് മോളെന്നെ വലിയ അച്ഛൻ, അല്ലെങ്കിൽ വല്യച്ഛൻ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി… കേട്ടോ…

സോണിയ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കി.. സ്വാതി മോളുടെ തലയിൽ പതിയെ തഴുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അതെ മോളെ.. മോൾ ഇനി ജയരാജ്‌ അങ്കിൾനെ അങ്കിൾ എന്ന് വിളിക്കേണ്ട, വല്യച്ഛൻ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി…

അതും പറഞ്ഞു സ്വാതി ആദ്യം ജയരാജിന്റെ മുഖത്തേക്കും പിന്നീട് അൻഷുലിന്റെ മുഖത്തേക്കും നോക്കി… അതു കണ്ടു അൻഷുൽ പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: അതെ.. മോൾ ഇനി മുതൽ ജയരാജേട്ടനെ വല്യച്ചാ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി….

അതു പറഞ്ഞ് അൻഷുൽ സ്വാതിയേയും ജയരാജിനേയും നോക്കി… ജയരാജ് ഇടം കണ്ണിട്ടു നോക്കുമ്പോൾ സ്വാതി തന്നെ പ്രണയപൂർവം നോക്കുന്നത് കണ്ടു… സോണിയമോൾ ജയരാജിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു…

വല്യച്ചാ….

ജയരാജ് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഉം.. ഇനി വല്യച്ഛന്റെ മോള് പോയി പഠിച്ചോ ട്ടോ…

അവൾ മെല്ലെ ചിണുങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ സ്വാതി അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: പകൽ മുഴുവൻ കളിച്ചു നടന്നില്ലേ… കുറച്ചു നേരം കൂടി പോയി പഠിക്കു മോളേ.. നല്ല കുട്ടിയല്ലേ…

പിന്നെ സോണിമോൾ മനസില്ലാ മനസ്സോടെ അവിടെ നിന്നും നടന്നു അകത്തേക്ക് അൻഷുലിന്റെ മുറിയിൽ പോയി… അപ്പോഴാണ് അകത്തു നിന്നും അവരുടെ രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞ് കരയാൻ തുടങ്ങിയത്… സ്വാതി അതു കേട്ട് വേഗം അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ജയരാജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

ഇത്തവണ മുറിയുടെ വാതിലടക്കാതെ നേരെ അകത്തേക്ക് കയറി തൊട്ടിലിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് അവൾ ബ്ലൗസിന്റെ കുടുക്കുകൾ അഴിച്ചു ബ്രായുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും മുല പുറത്തെടുത്തു പാല് കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി.. സാരി മാറിൽ നിന്നും വീണപ്പോൾ അവളുടെ വെളുത്ത അണിവയർ ദൃശ്യമായി…

വെറുതെ വീൽചെയർ ഒന്നല്പം മാറ്റി ജയരാജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കിയ അൻഷുൽ കാണുന്നത് വാതിലടക്കാതെ അവളുടെ മുലയും വയറും വേണ്ടതു പോലെ മറയ്ക്കാതെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് കുഞ്ഞിനു പാൽ കൊടുക്കുന്ന സ്വാതിയെ ആണ്… സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന ജയരാജ് തന്റെ തല തിരിച്ചൊന്നു നോക്കിയാൽ അവളുടെ മാറിടം കാണാൻ കഴിയും എന്നതിനാൽ അവൾ തല ഉയർത്തിയാൽ മുലകളെ എങ്ങനെയെങ്കിലും മറയ്ക്കാൻ പറയാം എന്നു കരുതി അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു… എന്നാൽ അൻഷുലിന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് സ്വാതി തല ഉയർത്താതെ അവിടെയിരുന്നു മകളെ താരാട്ടു പാടി ഊട്ടുകയായിരുന്നു… അവൻ ജയരാജിനെ നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാതെ ടി.വി.യിൽ എന്തോ പരിപാടി കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…

ഇടയ്‌ക്ക്‌ ലിവിങ് റൂമിലേക്കൊന്നു പാളി നോക്കിയ സ്വാതി അൻഷുൽ തന്നെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടവിടെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു… അവന്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ അത് താൻ മാറിടം മറക്കാതെ ഇരുന്നതിനുള്ള ദേഷ്യം ആണെന്ന് അവൾക്കു മനസ്സിലായി… പക്ഷേ അവൾ അവന്റെ ദേഷ്യം വക വെക്കാതെ തല ഉയർത്താതെ തന്നെ വീണ്ടും കുഞ്ഞിനു പാലു കൊടുക്കുന്നത് തുടർന്നു… അല്ലെങ്കിലും ആരിൽ നിന്നാണ് താൻ മാറിടം മറക്കേണ്ടത്… ഇന്ന് രാവിലെ പോലും ഈ മുലകളെ തന്റെ വായിലിട്ടു ചപ്പി വലിച്ച, ദിവസവും തന്റെ നഗ്നദേഹത്തു വസ്ത്രം ഇടാതെ ഉടലുകൾ ചേർത്ത് ഉറങ്ങുന്ന ജയരാജേട്ടനിൽ നിന്നോ…? അതോ എത്രയോ മാസങ്ങളായി തന്റെ നഗ്നത ഒന്നു കാണാത്ത ഭർത്താവിൽ നിന്നോ…?

എന്നാൽ ഇതേ സമയം ജയരാജ് അവൾ തന്റെ മുറിയുടെ വാതിലടയ്ക്കാതെ സാരിമാറ്റിക്കൊണ്ട് തന്റെ വയറും മുലയും നഗ്നമാക്കി കുഞ്ഞിനു പാൽ കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത് കണ്ടിരുന്നു… അവളുടെയാ നഗ്നമായ വയറും മുലയും അയാളുടെ അരക്കെട്ടിൽ വീണ്ടും അനക്കം ഉണ്ടാക്കിയെങ്കിലും അയാളപ്പോൾ സ്വയം അടങ്ങി ടി.വി.യിൽ മാത്രം നോക്കി ഇരുന്നു… അൻഷുലിന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ സ്വാതിയിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു…

കുറച്ചു നേരം വലത്തേ മുല കൊടുത്തതിനു ശേഷം അവൾ ഇടത്തേ മുലയും എടുത്തു പുറത്തേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് കുഞ്ഞിനു പാല് കൊടുക്കൽ തുടർന്നു… കുഞ്ഞിനെ അങ്ങനെ അടുത്ത കയ്യിലേക്ക് മാറ്റി പിടിക്കുമ്പോൾ തന്റെ മാറിടത്തിലേക്കു കണ്ണ് മാറ്റാതെ നോക്കുന്ന ഭർത്താവിന്റെ നോട്ടം അവൾക്കു അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കി…

ആദ്യമായി ആണ് അവൾക്കു തന്റെ ഭർത്താവു തന്റെ നഗ്നതയിലേക്കു നോക്കുന്നത് കണ്ടു അസ്വസ്ഥത തോന്നിയത്…. അതു മുഴുവൻ മുഖത്തു പ്രകടിപ്പിച്ച് അവൾ തന്റെ മുഖം കൊണ്ട് ‘എന്താ’ എന്ന് ചോദിച്ചു… പെട്ടെന്നുള്ള തന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തെ ഭാവമാറ്റം കണ്ട അൻഷുൽ ഒന്നുമില്ല എന്ന് കാണിച്ചുകൊണ്ട് ചുമൽ കോച്ചി… അവൾ അപ്പോൾ അവനോട് ടി.വി.യിലേക്ക് നോക്കാൻ മുഖം കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചപ്പോൾ അവൻ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ടി.വി.യിലേക്ക് തന്റെ നോട്ടം മാറ്റി….

എന്നാൽ അൻഷുൽ നേരെ നോക്കിയപ്പോൾ ഇടയ്ക്കിടെ തന്റെ ജയരാജേട്ടൻ ഇടം കണ്ണിലൂടെ തന്നെ നോക്കുന്നത് ആസ്വദിച്ച് അവൾ അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു… അയാളുടെ നോട്ടം കാരണം തന്റെ പൂവിൽ വീണ്ടും തേൻ കിനിയുന്നത് അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അല്പം കഴിഞ്ഞു മോൾ ഉറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ കുഞ്ഞിനെ തൊട്ടിലിൽ കിടത്തി ബ്ലൗസും സാരിയും വീണ്ടും നേരെയാക്കിക്കൊണ്ട് ബാത്‌റൂമിൽ കയറി… അല്പം കഴിഞ്ഞു മുറിയുടെ വെളിയിൽ വന്ന് അവൾ നേരെ ബാൽക്കണിയിലേക്കു പോയി…

ബാൽക്കണിയിലുള്ള ഡ്രസ്സ് സ്റ്റാന്റിൽ രാവിലെ കഴുകിയിട്ട് ഉണക്കാൻ വെച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ ഓരോന്നായി എടുത്തു മടക്കി വെക്കാൻ തുടങ്ങി… അവളുടെയും മക്കളുടെയും തുണികൾ മടക്കി വെച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അടുത്തത് ജയരാജേട്ടന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു… ജയരാജിന്റെ ഷർട്ടും ബനിയനും പാന്റ്സും മടക്കി വെച്ചതിനു ശേഷം അയാളുടെ അണ്ടർവെയർ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അത് കൈയിലെടുത്ത് ഉണങ്ങിയോ എന്ന് നോക്കാൻ വേണ്ടി അവൾ തന്റെ മുഖത്തോടു ചേർത്തു വെച്ചു മണത്തു നോക്കി… അലക്കിയിട്ടും അതിൽ അല്പമായി അവശേഷിച്ച ജയരാജിന്റെയാ വിയർപ്പും സ്രവവും കലർന്ന ഗന്ധം അവൾ പോലുമറിയാതെ മെല്ലെ ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ചു കയറ്റി… ജയരാജിന്റെ നോട്ടം കൊണ്ടു മാത്രം നനയാൻ തുടങ്ങിയ അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ വീണ്ടും തേനൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി….

സ്വാതി ഒറ്റയ്ക്ക് ബാൽകണിയിലേക്കു പോകുന്നതു കണ്ട് അവളോടല്പം സംസാരിക്കാമെന്നു വെച്ച് അൻഷുൽ മെല്ലെ തന്റെ വീൽചെയർ ഉരുട്ടി അങ്ങോട്ടേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു… പക്ഷേ അവിടെയവൻ കണ്ടത് തന്റെ സ്വാതിയുടെ കയ്യിലിരുന്ന ഒരു അടിവസ്ത്രവും അതു മണപ്പിച്ചു നോക്കുന്ന അവളെയുമാണ്… അതിന്റെ വലുപ്പം കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ അതാരുടേതാണെന്നു അവനു മനസ്സിലായി… ആ കാഴ്ച കണ്ടു ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് വീൽചെയർ ഉരുട്ടാൻ പോലുമാകാതെ അവനവിടെ ഉറച്ചു പോയി… എങ്കിലും ഉടനേ തന്റെ സമനില വീണ്ടെടുത്ത അൻഷുൽ മെല്ലെ ബാൽകണിയിലേക്കു നീങ്ങി… എന്നിട്ട് സ്വാതിയുടെ അടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: നീ ഇതെന്താ ചെയ്യണെ സ്വാതി..?

പെട്ടെന്ന് അൻഷുലിന്റെ വാക്കുകൾ തന്റെ പിറകിൽ നിന്നും കേട്ട അവളൊന്നു ഞെട്ടി… അവൻ തന്റെ പിന്നിലെത്തിയത് അവളറിഞ്ഞതേ ഇല്ലായിരുന്നു… എങ്കിലും തന്റെ ഞെട്ടൽ മറച്ചു വെച്ചു കൊണ്ട് അല്പം ഈർഷ്യയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാനീ ഉണങ്ങിയ ഡ്രസ്സുകളെല്ലാം മടക്കി വെക്കുകയാ… കണ്ണ് കാണുന്നില്ലേ നിങ്ങൾക്ക്..? ഇവിടെ നല്ലോണം വെളിച്ചം ഉണ്ടല്ലോ…

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അൻഷുലിനല്പം ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി… എങ്കിലും അത് അടക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: അതു ശെരി… എങ്കിലും ഉണങ്ങിയ ഡ്രസ്സ് മടക്കി വെക്കാനാണ് എങ്കിൽ നീ എന്തിനാ അടിവസ്ത്രമൊക്കെ എടുത്തു മണത്തു നോക്കുന്നത്…?

തന്റെ പ്രവർത്തി അൻഷുൽ കണ്ടുപിടിച്ചു എന്ന് അറിഞ്ഞ അവൾ ഒരു നിമിഷം വാക്കുകൾക്കു വേണ്ടി പരതി… മറുപടിയിൽ പതറിയാൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഭവിഷ്യത്തു ആലോചിച്ച് തന്റെ ആത്മവിശ്വാസം വീണ്ടെടുത്തു കൊണ്ട് അവൾ തിരിച്ചൊരു ചോദ്യമെറിഞ്ഞു ….

സ്വാതി: അടിവസ്ത്രം മണപ്പിച്ചു നോക്കുന്നെന്നോ…? നിങ്ങൾക്കിതെന്താ പറ്റിയത്….

അവളുടെ മുഖത്തെ ഭാവമാറ്റങ്ങൾ അൻഷുലിനെ വീണ്ടും പിന്നോട്ടേക്ക് വലിച്ചു… എങ്കിലും അവൻ അവളുടെ നേരെ നോക്കി താഴ്ന്ന ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: അതെ, ഞാൻ കണ്ടതാണ് നീ ജയരാജേട്ടന്റെ ആ അടിവസ്ത്രം എടുത്തു മണപ്പിക്കുന്നതു… എന്താ അതു നീ ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് പറയുവാണോ…?

അവളവന്റെയാ മറുപടി കേൾക്കുന്നതിനേക്കാൾ തന്റെ ഭർത്താവു ശെരിക്കും എന്താണ് കണ്ടിട്ടുണ്ടാകുക എന്ന് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു… തിരിഞ്ഞു നിന്നതിനാൽ തന്റെ മുഖഭാവവും താൻ ചെയ്ത കാര്യം ശെരിക്കും അവനു മനസ്സിലായിട്ട് ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് മനസ്സിലായ അവൾ അല്പം പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഓഹോ.. അപ്പൊ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയെ അങ്ങനെയാണ് കരുതിയിരിക്കുന്നത് അല്ലേ… വേറെ ഒരാളുടെ അടിവസ്ത്രം മണപ്പിച്ചു നോക്കുന്നവൾ ആയിട്ട്…! കഷ്ടം തോന്നുന്നു… ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ പോയതു കൊണ്ട് കൈ കഴുകിയിരുന്നു.. നനഞ്ഞ കൈ കൊണ്ട് നോക്കിയാൽ ഇതുപോലെ ഉള്ള തുണി ശെരിക്കു ഉണങ്ങിയോ എന്ന് മനസ്സിലാകില്ല.. ശെരിക്കു ഉണങ്ങാതെ ഇട്ടാൽ വല്ല ഇൻഫെക്ഷനും ഉണ്ടാകും… എന്റെ മുഖം നനയാത്തതു കൊണ്ട് കവിളത്തു വെച്ച് നോക്കി അതു ഉണങ്ങിയോ എന്നു നോക്കിയതാണ് ഞാൻ… അല്ലെങ്കിലും ഈ അലക്കിയിട്ട വസ്ത്രം മണപ്പിച്ചു നോക്കേണ്ട എന്തു കാര്യമാണ് എനിക്ക്…?

അവളുടെ മുഖത്തെ ചടുല ഭാവവും വാക്കുകളിലെ ദൃഢതയും കണ്ടു അൻഷുൽ താനവളെ ശെരിക്കും തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണെന്നു ബോധ്യമായി… അവനു ഭയങ്കര നാണക്കേട് തോന്നി… തന്റെയാ പൊട്ടബുദ്ധിക്ക് തോന്നിയ മണ്ടത്തരം ആലോചിച്ച് അവൻ തല കുനിച്ച് ഇരുന്നു… തന്റെ ഭർത്താവു താൻ പറഞ്ഞത് അപ്പടി വിശ്വസിച്ചു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ സ്വാതി (വെപ്പാട്ടി മനസ്സിന്റെ സഹായത്തോടെ) തന്റെ വാക്കുകൾ വീണ്ടും കടുപ്പിച്ചു…

സ്വാതി: ഇത്രയും വൃത്തികെട്ട മനസ്സ് വെച്ചിട്ടാണോ നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരോടും ഒരു മുറിയിൽ കിടക്കാൻ പറഞ്ഞത്…? ഇനി ഞാൻ ജയരാജേട്ടന്റെ കൂടെ ആ മുറിയിൽ കിടക്കില്ല.. എങ്കിലും നാളെ നിങ്ങൾ വേറെ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു തുടങ്ങും… ഞാൻ ഒരിക്കലും നിങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇങ്ങനെയൊന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല… അയാളുടെ അടിവസ്ത്രം മണക്കുന്നു പോലും…. ച്ഛേ..!

താഴ്ന്ന ശബ്ദത്തിൽ ആണെങ്കിലും അവളുടെ ഓരോ വാക്കും അസ്ത്രങ്ങൾ പോലെ അവന്റെ ഭർതൃഹൃദയത്തിൽ തുളഞ്ഞു കയറി… ലിവിങ് റൂമിൽ നിന്നും ഇങ്ങോട്ടക്കു വരാൻ തോന്നിയ ആ നിമിഷത്തെ അവൻ ശപിച്ചു…

എന്നാൽ ഈ സമയം അവരിൽ നിന്നും അല്പം മാറി അവര് കാണാതെ ജയരാജ് ഇതെല്ലാം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഒരു സിഗരറ്റ് വലിക്കാൻ വേണ്ടി ബാൽകണിയിലേക്കു നീങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അയാൾ അവർ തമ്മിലുള്ള സംസാരം കേട്ടത്‌… സ്വാതിയിൽ വന്ന ആ മാറ്റവും അവൾ അൻഷുലിനെ നേരിട്ട വിധവും കണ്ടു അയാൾക്കു തന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ശെരിയായ ചലനം തന്നെയാണ് ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് മനസ്സിലായി…. അവരുടെ സംസാരം എവിടെ വരെ എത്തുമെന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി വെയ്റ്റ് ചെയ്ത അയാൾ ഇനി സ്വാതി കൂടെ കിടക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതു കേട്ട് ഇടപെടാനായി മുന്നോട്ടേക്കു നടന്നു…

അൻഷുൽ അവിടെ സ്വാതിക്കൊരു ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയാതെ കഷ്ടപെടുകയായിരുന്നു…

അൻഷുൽ: അത്… നീ… അടിവസ്ത്രം… മുഖത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക്… മണപ്പിക്കുന്ന പോലെ….

അപ്പോഴാണ് അവൻ പിന്നിൽ നിന്നും ജയരാജിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്…

ജയരാജ്: എന്താണ് അൻഷുൽ, ഭാര്യയും ഭർത്താവും കൂടി മണത്തിന്റെ കാര്യമൊക്കെ പറയുന്നത്… എന്ത് മണത്തെ പറ്റിയാണ്..?

അയാളുടെ വരവും ചോദ്യവും കേട്ട് അൻഷുൽ ഒന്നു കൂടി പരിഭ്രാന്തനായി… അവൻ എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ സ്വാതി ഇടയ്ക്കു കയറി പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അത് ഒരു കാറ്റടിച്ചപ്പോൾ നല്ല മീൻ വറക്കുന്ന മണം വന്നു.. ഞങ്ങൾ അതിനെപ്പറ്റി പറയുകയായിരുന്നു…

അത് പറയുമ്പോൾ ഇത്രയും നേരം തന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി സംസാരിച്ച സ്വാതി ജയരാജിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാത്തത് അൻഷുൽ ശ്രദ്ധിച്ചു… പണ്ടും കള്ളം പറയുമ്പോൾ തന്റെ ഭാര്യ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാറില്ലല്ലോ… പക്ഷെ തന്നോട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ അവൾ തന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയാണ് അത്രയും ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിച്ചത്… അപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യം ആയിരുന്നു… പാവം അവളെ വല്ലാതെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു… അവനു വീണ്ടും വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി… ജയരാജിന്റെ ശബ്ദമാണ് അവനെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്…..

ജയരാജ്: എന്നിട്ട് എനിക്ക് അങ്ങനെ മണം ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ….

ഇത് പറയുമ്പോഴേക്കും ജയരാജ് അൻഷുലിനെ കടന്നു ബാൽക്കണിയിലെത്തി സ്വാതിയുടെ അടുത്തു വന്നു നിന്നിരുന്നു… സ്വാതിയുടെ കൈയിൽ ഉള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് അൻഷുൽ അവളുടെ വലതു ഭാഗം കാണില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ മെല്ലെയൊന്നു നുള്ളി… അയാളുടെ നുളളിൽ ഒന്ന് കോരിത്തരിച്ചു കൊണ്ട് സ്വാതി വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അത്… പിന്നെ… നേരെത്തെ.. കാറ്റ് അടിച്ചപ്പോൾ.. വന്നതാ.. ഇപ്പൊ ഇല്ല…

കള്ളം പറയുമ്പോൾ സാധാരണ തന്റെ ഭാര്യ വിക്കുന്നതു പോലെ ഇപ്പോഴും വിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ നേരത്തെ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യമാണെന്ന് അൻഷുൽ ഉറപ്പിച്ചു… പക്ഷെ അവളപ്പോൾ വിക്കാനുള്ള കാരണം തന്റെ രക്ഷകൻ തനിക്കു മാത്രം അവകാശപ്പെട്ട തന്റെ ഭാര്യയുടെ ഇടുപ്പിൽ നുള്ളിയതാണ് എന്ന് പാവം അവൻ അറിഞ്ഞില്ല…. അവളുടെ ഉത്തരം കേട്ട ജയരാജ് തന്റെ കൈ ഉയർത്തി അവളുടെ മുലയുടെ മുകളിൽ പതുക്കെയൊന്ന് അമർത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: ഉം.. ശെരി ശെരി… ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് നോക്കട്ടെ ഇനിയും ആ മണം വരുമോ എന്ന്…

പെട്ടെന്ന് അവരെ രണ്ടു പേരെയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് അയാളാ ഡ്രസ്സിങ് സ്റ്റാൻഡിൽ കിടന്ന സ്വാതിയുടെ ഒരു പാന്റീസ് കയ്യിലെടുത്തിട്ട് ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഇതെന്താ ഇതിലിങ്ങനെ ഓട്ട വീണിരിക്കുന്നത്…? ഇത് ആരുടെ ആണ്…?

സ്വാതി നാണക്കേടും ലജ്ജയും കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി നിന്നു… അൻഷുലിനും അപ്പോൾ ചമ്മലും അല്പം വിഷമവും തോന്നി… സ്വാതി നാണത്തോടെ പതിയെ പിറുപിറുത്തു…

സ്വാതി: എന്റെയാണ്….

അവളിൽ നിന്നും വന്ന അവ്യക്തമായ ശബ്ദം കേട്ട് അയാൾ കുറച്ചു ഉറക്കെ വീണ്ടും ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഇങ്ങനെ ശ്വാസം വിടുന്നപോലെ സംസാരിച്ചാൽ എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാവില്ല സ്വാതീ… കുറച്ചു ഉറക്കെ പറ…

സ്വാതി രണ്ടു സെക്കന്റ് തല താഴ്ത്തി നിന്നിട്ടു അല്പം കൂടി ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു….

സ്വാതി: അതെന്റെ വസ്ത്രമാണെന്ന്…

തന്റെ ഭാര്യയുടെയാ അവസ്ഥ കണ്ടു അൻഷുലിനു വല്ലാത്ത നാണക്കേട് തോന്നി… അപമാനഭാരം കൊണ്ട് അവൻ തല ഉയർത്താതെ തന്നെ ഇരുന്നു…

ജയരാജ് (അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ): ഹ്മ്… എത്രയാ ഇതിന്റെ സൈസ്..?

സ്വാതി: 85…

അയാൾ അപ്പോൾ തന്നെ ഡ്രസ്സ് സ്റ്റാൻഡിൽ അതിനടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ ബ്രാ എടുത്തിട്ടു ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഇതും ചീത്തയാകാറായല്ലോ… നിന്റെ അടുക്കലുഉള്ള മറ്റുള്ള വസ്ത്രങ്ങളുടെയും അവസ്ഥ ഇതുപോലെ തന്നെയാണോ സ്വാതീ…?

സ്വാതിക്കപ്പോൾ ജയരാജ് തന്റെ സ്വന്തം ഭാര്യയോട് ചോദിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി അയാളുടെ വാക്കുകളിലെ ആ അധികാരം കണ്ടപ്പോൾ… അയാളാണ് തന്റെ ഉടമസ്ഥൻ എന്നും കുറച്ചു അപ്പുറത്തു തല കുനിച്ചു ഇരിക്കുന്ന ഭർത്താവ് വേറെ ആരോ ആണ് എന്നും ഒരു തോന്നൽ അവളിൽ ഒരു നിമിഷം ഉണ്ടായി…. അവൾ ഇതെല്ലാം ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ വീണ്ടും ജയരാജിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു…

ജയരാജ്: നിന്നോടാണ് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത് സ്വാതീ… ബാക്കി ഉള്ളതിന്റെയും അവസ്ഥയും ഇങ്ങനെ തന്നെയാണോ എന്ന്…!

ജയരാജിന്റെ സംസാരം കേട്ട് അൻഷുൽ അവിടെ ഇരുന്നു ഉരുകുകയായിരുന്നു… തന്റെ ഭാര്യയുടെ അടിവസ്ത്രത്തെ പറ്റി, അതിന്റെ അവസ്ഥയെ പറ്റി, എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും വേറെ ഒരാൾ കണ്ടു അങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ തന്റെ അസ്തിത്വം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് പോലെ അവനു തോന്നി… തന്റെ ഭാര്യക്ക് നല്ലൊരു അടിവസ്ത്രം പോലുമില്ല എന്ന അറിവിനേക്കാൾ അത് വേറെ ഒരാൾ കൂടി അറിഞ്ഞു എന്നത് അവനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കി.. അതുമല്ല, അവനും ഇപ്പോൾ മാത്രമാണ് അങ്ങനെയൊരു കാര്യത്തെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നതു പോലും…! അവിടെ നിന്നും എവിടേക്കെങ്കിലും ഓടിപ്പോകാൻ അവനു തോന്നിപ്പോയി… എങ്കിലും അപമാനം കൊണ്ട് തന്റെ വിരലുകൾ പോലും അനങ്ങാൻ അശക്തരായിരുന്നു…. അപ്പോഴാണ് അവനെ കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ അവന്റെ ഭാര്യയുടെ വാക്കുകൾ പുറത്തേക്കു വന്നത്…

സ്വാതി: അതെ.. ഇതിനേക്കാൾ മോശം ആണ്…

ഇതു കേട്ട ജയരാജ് അവളോട് കൽപ്പിച്ചു…

ജയരാജ്: നാളെ ഞാൻ പുറത്തു പോകുമ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും അളവുകൾ എനിക്ക് എഴുതിത്തരണം… കേട്ടല്ലോ… എന്റെ വീട്ടിൽ നിൽക്കുന്നവർ, എന്റെ കുടുംബം നല്ല വസ്ത്രങ്ങൾ ഇടണം.. അത് വെളിയിൽ മാത്രം അല്ല.. ഉള്ളിലും.. മനസ്സിലായോ….

ജയരാജ് അതും പറഞ്ഞു സ്വാതിയുടെ നേരെ നോക്കി… അവൾ തല ഉയർത്താതെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഉം.. എഴുതിത്തരാം…

അവളുടെ ഉത്തരം കേട്ട് ഒന്നു മൂളിയിട്ടു അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അൻഷുലിനോട് ചോദിച്ചു..

ജയരാജ്: എന്താ അൻഷുൽ, തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്നത്… മീൻ വറക്കുന്നതിന്റെ മണം വരാൻ കാത്തിരിക്കുകയാണോ..?

അയാൾക്കു ഏതു ഉത്തരം കൊടുക്കണം എന്ന് അറിയാതെ അവൻ തല ഉയർത്തി ‘അല്ല’ എന്ന് തലയാട്ടി… അവന്റെ തലയാട്ടൽ കണ്ട ജയരാജ് തുടർന്നു..

ജയരാജ്: എന്നാൾ പോയി സോണിയമോൾക്കു വല്ലതും പറഞ്ഞു കൊടുക്ക്… അവളവിടെ ഒറ്റയ്ക്കു ഇരുന്നു പഠിക്കുകയല്ലേ…

എങ്ങനെ എങ്കിലും ആ അസ്വസ്ഥമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപ്പെടണം എന്ന് കരുതി ഇരുന്ന അൻഷുലിന്‌ ജീവവായു കിട്ടിയതു പോലെയായിരുന്നു ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ… അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ അയാളെ നോക്കി മുഖത്തല്പം പുഞ്ചിരി വരുത്തി ശെരി എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്റെ വീൽചെയർ ഉരുട്ടി നേരെ സോണിയമോളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി..

അവൻ പോയതു കണ്ട് മുന്നോട്ടേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ സ്വാതിയെ ജയരാജ്‌ കാൽ നീട്ടി തടഞ്ഞു… തന്നെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കുന്ന സ്വാതിയെ നോക്കി ഒന്നു കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചിട്ട്, അൻഷുൽ അവിടെ നിന്നും ദൂരെയെത്തി എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ ജയരാജവളോടു പുഞ്ചിരി തൂക്കിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: എന്തായിരുന്നു… രണ്ടും തമ്മിൽ ഇവിടെ ഒരു തർക്കം…

സ്വാതി താഴേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

സ്വാതി: ഒന്നുമില്ല…

അവളുടെ ഉത്തരം കേട്ട് ചിരി വന്ന ജയരാജ് തന്റെ ചിരി അടക്കിയിട്ടു വീണ്ടും ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: എന്റെ അണ്ടർവെയർ നീ എടുത്തു മണത്തു നോക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു കാരണം ചോദിച്ചപ്പോൾ അവനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു കള്ളം പറഞ്ഞു.. അല്ലേ…

അവൾ ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവിശ്വസനീയതയോടെ ഒന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കി… എന്നിട്ടു വീണ്ടും തല താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ ആരുടെ അടിവസ്ത്രവും മണത്തു നോക്കിയിട്ടില്ല..

അതുവരെ സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നത് സത്യമാണ് എന്നും അവളുടെ മുഖഭാവവും ഉത്തരം പറഞ്ഞ രീതിയും കണ്ടപ്പോൾ സംഭവം ശെരിയാണെന്നും അയാൾക്കുറപ്പായി… ജയരാജ് ഒരു സിഗരറ്റ് എടുത്തു കത്തിച്ചു.. എന്നിട്ടവളുടെ താടി പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തിയിട്ടു അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ആ പുക ഊതി വിട്ടു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറ… മണത്തിട്ടില്ല എന്ന്… കള്ളി….

അവൾ തന്റെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു നാണം നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ മണത്തിട്ടില്ല.. ആരുടേയും അടിവസ്ത്രം…

അയാളാ നിമിഷം തന്നെ.. ആ ബാൽക്കണിയിൽ ഭൂമിയും ആകാശവും സാക്ഷി നിൽക്കേ.. അവളുടെ ചുണ്ടിണകളെ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് കവർന്നു… അയാളുടെ ആഗ്രഹത്തിന് ഒരു നിമിഷം ആ പരിസരം മറന്നു വഴങ്ങിയ അവൾ പെട്ടെന്ന് ബോധം വീണ്ടെടുത്തു കൊണ്ട് അയാളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി… അകത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ട് അവിടെ ആരും ഇല്ലെന്നു കണ്ടു നെടുവീർപ്പിട്ടു… അയാൾ അവളെ നോക്കി വീണ്ടും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു പുക എടുത്തു… എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: നേരത്തെ അവനെ വിറപ്പിച്ചപ്പോൾ ഈ പേടി കണ്ടില്ലലോ…? എന്നിട്ടിപ്പൊ പെട്ടെന്ന് എന്തു പറ്റി…?

അയാളുടെയാ വാക്കുകൾ കേട്ട് പെട്ടെന്ന് അവൾക്കു ഒരു കുറ്റബോധം തോന്നി… അതെ.. താൻ ചെയ്ത തെറ്റിനെ മറച്ചു പിടിക്കാൻ താൻ എന്തൊക്കെയാണ് അല്പം നേരത്തേ തന്റെ ഭർത്താവിനോട് പറഞ്ഞത്… ആ കുറ്റബോധം മനസ്സിൽ വെച്ചു കൊണ്ടവൾ ജയരാജിനോടു പറഞ്ഞു..

സ്വാതി: അത് അന്നേരം ഞാൻ… പിടിക്കപ്പെടാതെ ഇരിക്കാൻ ഓരോന്നു പറഞ്ഞത് ആണ്… അല്ലാതെ…

അവളിലെ ഭാവമാറ്റം മനസ്സിലാക്കി വീണ്ടും അവളെയിനി വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടെന്നു വിചാരിച്ചു… ജയരാജ് ആ വിഷയം വിട്ടു… എന്നിട്ടു അവളോട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: അത് ശെരി.. രാത്രീലത്തേയ്ക്ക് ഒന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ലേ സ്വാതീ..? സമയം ഒരുപാടായി…

അപ്പോഴാണ് നേരം വൈകിയെന്നത് അവളും ഓർത്തത്.. ആ വിഷയം ജയരാജ്‌ തന്നെ മാറ്റിയപ്പോൾ അവൾക്കു സന്തോഷമായി… അവൾ ബാക്കിയുള്ള ഡ്രെസ്സുകളെല്ലാം കൈയിൽ എടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: നേരം കുറെ ആയല്ലേ.. കാൽ ഒന്ന് മാറ്റു.. ഞാൻ പോയി ഇനിയെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കാം…

ജയരാജ് പെട്ടെന്നൊന്നു കുനിഞ്ഞു അവളുടെ തുടുത്ത കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു… എന്നിട്ട് തന്റെ കാലെടുത്തു മാറ്റി… അവൾ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ നേരെ അകത്തേക്ക് വസ്ത്രങ്ങളും കൊണ്ട് പോയി….

ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അവൾ ഡിന്നർ തയ്യാറാക്കി.. ജയരാജും അൻഷുലും ടി.വി.യിൽ വാർത്ത കാണാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൾ നേരെ അവരുടെ അടുത്തു പോയി ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: അതേ, നിങ്ങൾക്കു ആർക്കെങ്കിലും ഇപ്പൊ ഭകഷണം വേണോ അതോ കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞു മതിയോ..?

രണ്ടു പേരും ഒരേ പോലെ അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു മതി എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ശെരിയെന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നേരെ ജയരാജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി… അകത്തു കയറി മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ചിട്ട് തൊട്ടിലിൽ കിടന്നു കളിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു അവൾ പാലു കൊടുത്തു…

ഏകദേശം അര മണിക്കൂർ ആകാറായപ്പോൾ കുഞ്ഞിനെ വീണ്ടും ഉറക്കി കിടത്തിയിട്ട് അവൾ പുറത്തേക്കു വന്നു നേരെ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിൽ പോയി സോണിയമോളെയും വിളിച്ചു ലിവിങ് റൂമിൽ വന്നു.. എന്നിട്ട് ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ പ്ലേറ്റുകളും ഭക്ഷണവുമെല്ലാം നിരത്തി… അവർ നാലു പേരും അധികം സംസാരിക്കാതെ അവിടെയിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.. അതിനിടയിൽ സോണിയമോൾ അവളുടെ ഒരാഗ്രഹം ഉന്നയിച്ചു…

സോണിയ: അമ്മാ, ഞാൻ ഇന്നും അച്ഛന്റെ കൂടെയാണ് കിടക്കുന്നതു കേട്ടോ..

അതു കേട്ട് സ്വാതി ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: അതെന്തേ, മോൾക്ക് അമ്മയുടെ കൂടെ കിടക്കാൻ ഇഷ്ടല്ലേ..?

സോണിയ: ഞാൻ നമ്മളെ പഴയ വീട്ടിലും അച്ഛന്റെ അടുത്തല്ലെ കിടക്കാറ്.. എനിക്ക് അച്ഛന്റെ അടുത്ത് കിടന്നാലേ ഉറക്കം വരൂ.. അല്ലാതെ അമ്മയുടെ അടുത്ത് കിടക്കുന്നതു ഇഷ്ടം അല്ലാത്തോണ്ട് അല്ല.. പിന്നെ ഇന്നലെയൊക്കെ ഞാൻ അച്ഛന്റെ കൂടെ അല്ലെ കിടന്നതു.. അപ്പൊ ഇനി പുതിയ മുറിയിലും ഞാൻ അച്ഛന്റെ കൂടെ കിടന്നോളാം…

സ്വാതി ഓർത്തു… ‘സോണിയ എന്നും അച്ഛന്റെ പുന്നാര മകൾ ആയിരുന്നു… എന്നും അവളുടെ അച്ഛന്റെ ചൂട് പറ്റിയാണ് ഉറങ്ങിയിരുന്നത്…’

എങ്കിലും സ്വാതിയുടെ മനസ്സിൽ അവൾക്ക് സോണിയമോൾ അറിയാതെ ജയരാജിന്റെ കൂടെ കാമകേളിയാടാൻ അവൾ അൻഷുലിന്റെ കൂടെ കിടക്കുന്നതാണ് ഇഷ്ടമെങ്കിലും നേരത്തെ ഉണ്ടായ വഴക്കു കാരണം ഇന്ന് മോൾ തന്റെ കൂടെത്തന്നെ കിടക്കണം എന്നവൾ ആഗ്രഹിച്ചു…. അതു കൊണ്ട് അവൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ആ മുറിയിലെ കട്ടിൽ പോലെയല്ല മോളെ.. ഇവിടെയുള്ളതു ചെറിയ കട്ടിൽ അല്ലെ… മോൾടെ അച്ഛന് ഒരുപാട് സ്ഥലം വേണം കിടക്കയിൽ.. അപ്പൊ മോൾക്ക് കിടക്കാൻ സ്ഥലം കുറവായിരിക്കും.. അതു കൊണ്ടല്ലേ നമ്മള് മറ്റേ മുറിയിൽ കിടന്നത്… അമ്മയുടെ നല്ല മോളല്ലേ, അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്ക്…

സ്വാതി അങ്ങനെ പലതും പറഞ്ഞു അവളെ വീണ്ടും നിർബന്ധിച്ചുവെങ്കിലും സോണിയമോൾ ഒട്ടും വഴങ്ങിയില്ല… ഇതെല്ലാം കണ്ടു കൊണ്ട് ജയരാജ് മനസ്സിൽ ചിരിക്കുകയായിരുന്നു… രാത്രിയിൽ സോണിയമോളുടെ സാന്നിധ്യം സ്വാതിയുമായുള്ള തന്റെ കളികൾ ശെരിക്കുമാസ്വദിക്കാൻ തടസ്സമാകുമെന്ന് അറിയുന്നതു കൊണ്ട് അയാൾ സോണിയയുടെ വാശി തന്നെ ജയിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു… കൂടാതെ സ്വാതി മകളെ ഇങ്ങനെ നിർബന്ധിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അയാൾക്കു ദേഷ്യവും വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… എന്നാൽ ഈ സമയത്തു താൻ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അത് അനൗചിത്യം ആകുമെന്ന് അറിയുന്നതു കൊണ്ട് അയാൾ മിണ്ടാതെ എല്ലാം കേട്ടു കൊണ്ട് ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു… അപ്പോഴാണ് അയാൾ അൻഷുലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്…

അൻഷുൾ : അവൾ എന്റെ കൂടെ കിടന്നോട്ടെ സ്വാതീ…

അൻഷുൽ പറഞ്ഞതു കേട്ടപ്പോൾ സ്വാതിക്ക്‌ ദേഷ്യം വന്നു… ഒരു സെക്കന്റിനുള്ളിൽ അവളുടെ ഉള്ളിലെ വെപ്പാട്ടി ചാടിയെഴുന്നേറ്റു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

“എന്ത് ഭർത്താവു ആണ് ഇത്… നീ ഇത്രയും നിർബന്ധിച്ചിട്ടും മകളെ തന്റെ കൂടെ കിടത്തി ഭാര്യയോട് വീണ്ടുമൊരു അന്യപുരുഷന്റെ കൂടെ കിടക്കാൻ പറയുന്നു… നിന്റെ മഹാനായ ഭർത്താവു…!”

എന്നാൽ ഇന്ന് പകൽ സമയത്ത് ഉണ്ടായ ഓരോ സംഭവവും അൻഷുലിന്റെ മനസ്സിൽ ജയരാജിന്റെ സ്ഥാനം വല്ലാതെ ഉയർത്തിയിരുന്നു… അയാൾ തന്നെ ഒരു അനുജനെ പോലെ കരുതുന്നു എന്ന ചിന്ത അൻഷുലിനെ അപ്പോഴും ഒരുപാട് സ്വാധീനിക്കുകയായിരുന്നു… കൂടാതെ, ‘കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസമായി ഈ ചെറിയ കട്ടിലിൽ സോണിയമോൾ ഇല്ലാതെ കിടന്നുറങ്ങിയ തന്റെ ഭാര്യയും രക്ഷകനും ഇനിയാ മുറിയിലെ വലിയ കട്ടിലിൽ ഒരുമിച്ചു കിടന്നാൽ എന്ത് സംഭവിക്കാൻ’ എന്ന ചിന്തയും അവനിൽ ഉണർന്നു… അതും ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ ഭാര്യയെ നോക്കിയപ്പോഴാണ് അവൻ അവളുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം കണ്ടത്… സ്വാതി അവനെ നോക്കിക്കൊണ്ടു തന്നെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അവൾ അവിടെ കിടന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു മര്യാദയ്ക്ക് കിടക്കാൻ പറ്റില്ല.. അവൾ ഉറക്കത്തിൽ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടാകും.. പിന്നെ രാത്രി അവള് എഴുന്നേറ്റു മൂത്രമൊഴിക്കണം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ അതും പ്രശ്നമാവും…

ഇതു കേട്ട ജയരാജ് സ്വാതിയെ അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ടേബിളിന്റെ അടിയിലൂടെ കൈ നീട്ടി അവളുടെ തുടയിൽ ഒന്ന് ഞെക്കി… തന്റെ ഇടംകണ്ണ് കൊണ്ട് ജയരാജിനെ നോക്കിയ സ്വാതിക്ക്‌ അയാളുടെ മുഖത്തെ അമർഷം ശെരിക്കും മനസ്സിലായി… അതിനുള്ള കാരണവും… പക്ഷെ അത് മാനിക്കാതെ അവൾ തുടർന്നു…

സ്വാതി: അതുകൊണ്ടു അവൾ എന്റെ കൂടെ കിടന്നാൽ മതി…

കുറച്ചു നേരമായി മിണ്ടാതിരുന്നിട്ട് അമ്മയുടെ സംസാരം കേട്ട സോണിയമോൾ വീണ്ടും ചാടിക്കയറി പറഞ്ഞു…

സോണിയ: എനിക്ക് രാത്രി മൂത്രമൊഴിക്കാൻ വന്നാൽ ഞാൻ അച്ഛനെ വിളിക്കാതെ പോയി ഒഴിച്ചോളാം… എന്തിനാ അമ്മ ഇങ്ങനെ വാശി പിടിക്കണേ.. നല്ല അമ്മ അല്ലേ.. സമ്മതിക്കമ്മാ…

സോണിയമോളെ എടുത്തു ഉമ്മ കൊടുക്കാൻ തോന്നി ജയരാജിനപ്പോൾ… എന്നാൽ സ്വാതി വീണ്ടും മുടക്കു പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

സ്വാതി: വേണ്ട മോളെ.. നല്ല മോളല്ലേ.. നീ അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്ക്…

സ്വന്തം മകളോട് ഒരുപാട് സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്ന അൻഷുൽ വീണ്ടും മകളുടെ രക്ഷയ്ക്കായി എത്തി…

അൻഷുൽ: അവൾ ഇന്നത്തേയ്ക്ക് എന്റെ കൂടെ കിടക്കട്ടെ.. ഒരു ദിവസം നോക്കാം, പറ്റുന്നില്ലയെങ്കിൽ നാളെ മുതൽ അവൾ നിന്റെ കൂടെ കിടന്നോളും…

ജയരാജ്‌ വീണ്ടും സന്തോഷിച്ചു… അതു വരെ മിണ്ടാതിരുന്ന അയാൾ അൻഷുലിന്റെ വാക്കുകൾക്കു സ്വാതി വീണ്ടും എന്തോ മുടക്കു പറയാൻ പോകുന്നു എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഇടയ്‌ക്കു കയറി…

ജയരാജ്: അതെ.. അൻഷുൽ പറഞ്ഞത് കറക്റ്റാണ്.. ഇന്നൊരു ദിവസത്തേയ്ക്ക് നോക്കാം… അവർക്കു നേരെ കിടക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എങ്കിൽ നാളെ മുതൽ അവൾ നമ്മളുടെ കൂടെ കിടക്കട്ടെ… ചെറിയ മോളല്ലേ അവൾ.. അവളുടെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടത് നമ്മളുടെ കടമയല്ലേ…

ഇതു പറയുമ്പോൾ ജയരാജ് മേശയുടെ അടിയിലൂടെ വീണ്ടും സ്വാതിയുടെ തുടയിൽ ഒന്ന് ചെറുതായി നുള്ളി…. അയാളുടെ നുള്ളു കൊണ്ട് ഒന്ന് പിടഞ്ഞ അവൾ ഒടുവിൽ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ശെരി.. ഒരു ദിവസം… അച്ഛൻ പറ്റില്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ അപ്പോൾ അമ്മയുടെ കൂടെ വന്നു കിടന്നോളണം… കേട്ടല്ലോ…

അത് കേട്ട സോണിയ സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു… അപ്പോൾ അവളെക്കാൾ വലിയ സന്തോഷം ജയരാജിന്റെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞത് അൻഷുൽ കണ്ടില്ല… എങ്കിലും സ്വാതി ശ്രദ്ധിച്ചു…

പിന്നീട് അധികം സംസാരമൊന്നും ഇല്ലാതെ അവരിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു… ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞതും അൻഷുലും സോണിയമോളും അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.. സ്വാതി വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്കും ജയരാജ് സോഫയിലും പോയി ഇരുന്നു…

അൻഷുൽ മുറിയിലേക്ക് പോയി കിടന്നെന്നു ഉറപ്പായതും ജയരാജ് എഴുന്നേറ്റ് സ്വാതിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി… അടുക്കളയിൽ പാത്രം കഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ ടി.വി.യുടെ ശബ്ധം കൂടി ഉള്ളതിനാൽ അയാൾ നടന്നു വരുന്നത് അറിഞ്ഞില്ല… അവളുടെ പിന്നിലെത്തി സാരിയുടെ ഉള്ളിലൂടെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും അവളുടെ നഗ്നമായ വയറിൽ പിടിച്ചമർത്തി ചെവിക്കു പിന്നിൽ ചെറുതായൊന്നു ചുംബിച്ചിട്ടയാൾ ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: സോണിയമോള് അവന്റെ കൂടെ കിടക്കുന്നതിതു നീ എന്തിനാ മുടക്കു പറയുന്നേ… അവൾ നമ്മളുടെ അടുത്തുണ്ടേലും ഇല്ലേലും ഞാൻ നിന്നെ ചെയ്യും… അപ്പോളവൾ അവളുടെ അച്ഛന്റെ കൂടെത്തന്നെ കിടക്കുന്നതല്ലേ നല്ലത്….

തന്റെ ശരീരത്തിൽ പെട്ടെന്നുണ്ടായ ജയരാജിന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ കോരിത്തരിച്ചു നിന്നു പോയ സ്വാതി പതിയെ തല തിരിച്ചു അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി… അവിടെ നിന്നു ആരും തങ്ങളെ കാണില്ല എങ്കിലും സോണിയമോൾ പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നാലോ എന്ന് പേടിച്ചു അവൾ ജയരാജിനോട് തിരിഞ്ഞു കൊണ്ടു കേണു…

സ്വാതി: മോൾ പെട്ടെന്ന് വെളിയിലേക്ക് വന്നാൽ നമ്മളെ കാണും… ഒന്നു മാറി നില്ക്കു…

അവളുടെ ആവശ്യം ന്യായമാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് ഒന്നു കൂടി അവളുടെ വയറിൽ കൈ കൊണ്ടമർത്തിയിട്ടു അവളെ വിട്ട് രണ്ടടി ദൂരെ നിന്നിട്ടു അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… അയാളുടെ മുഖത്തെ ചോദ്യഭാവം കണ്ട സ്വാതി പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അത്.. ആ കട്ടിലിൽ സ്ഥലം ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടല്ലേ… എനിക്കറിയാം.. എന്തായാലും ഇന്നെന്നെ ചെയ്യാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന്… പക്ഷെ മോളെങ്ങാനും ഉണർന്നു അത് കാണണമെന്ന് എനിക്കാഗ്രഹമില്ല… പക്ഷെ പെട്ടെന്ന് ഞാങ്ങനെ സമ്മതിച്ചാൽ എന്റെ ഭർത്താവു എന്ത് കരുതും… അതു കൊണ്ടാണു ഞാൻ…..

അതുകേട്ടു തന്റെ കാമിനിയുടെ ബുദ്ധി മനസ്സിലാക്കിയ ജയരാജ് പതിയെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട്…

ജയരാജ്: നീ വെറും കള്ളി അല്ല സ്വാതീ… പഠിച്ച കള്ളി തന്നെയാണ്…..

അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് നാണിച്ചുകൊണ്ട്…

സ്വാതി: ഞാൻ കള്ളി ഒന്നും അല്ല… വെറുതെ മോള് അതെങ്ങാനും കണ്ടു അവൾ അൻഷുലിനോട് പറഞ്ഞാലോ… എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ അവളെയും കൂടെ കിടത്തും… എനിക്കും ഉറങ്ങുമ്പോൾ അവൾ കൂടെ ഉണ്ടാകുന്നതാണ് ഇഷ്ടം….

അവളുടെ മറുപടി കേട്ട് ജയരാജ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നു… അയാൾ പോകാതെ അവിടെത്തന്നെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടിട്ട് സ്വാതി അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അതെ.. ഇവിടെ ഇങ്ങനെ നിൽക്കാതെ ഒന്ന് പോകൂ…

ജയരാജ്‌: (അപ്പോഴും മുഖത്തെ ചിരി മായ്ക്കാതെ) എവിടേക്കാ ഞാൻ പോവേണ്ടത്….?

അയാളുടെ ചോദ്യത്തിന് വീണ്ടും തല താഴ്ത്തിയിട്ട് അവൾ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു…

സ്വാതി: നിങ്ങള് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോകു.. ഞാൻ എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് അവരെ ഉറക്കിയിട്ടു വരാം…

അത് കേട്ട് ജയരാജ് ചോദിച്ചു…

ജയരാജ്: ഏതു ബെഡ്‌റൂമിൽ….?

സ്വാതി: നിങ്ങളുടെ ബെഡ്‌റൂമിൽ….

ജയരാജ് ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ വീണ്ടും തിരക്കി….

ജയരാജ്: എന്റെ മാത്രം ബെഡ്‌റൂം…?

അപ്പോൾ അയാളുടെ വാക്കുകളിലെ അർത്ഥം മനസ്സിലായ അവൾ വീണ്ടും നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തിയിട്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇപ്പോൾ പോകു… ഞാൻ വരാം….

അവൾ അതും പറഞ്ഞു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന തുണിയിൽ തന്റെ കൈ തുടച്ചു മെല്ലെ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെയും മകളുടെയും അടുത്തേക്ക് പോയി…

അവളുടെയാ ഉരുണ്ട മുഴുത്ത ചന്തികൾ ആട്ടിക്കൊണ്ടുള്ള പോക്ക് നോക്കി നിന്നപ്പോൾ ട്രൗസറിനുള്ളിൽ പതിയെ ഉണർന്ന തന്റെ കുണ്ണയും തഴുകിക്കൊണ്ട് ജയരാജ് പിന്നെ അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി… അവിടെ ഉള്ള ആ വലിയ കിംഗ് സൈസ് ബെഡ്ഡിൽ ഇരുന്നു.. ആ കിടക്ക അവരെയും കാത്തിരിക്കുന്നതു പോലെ അയാൾക്ക്… അവരുടെ രതിമേളം കാണാൻ… വേറെ ആരുടേയും സാന്നിദ്ധ്യമില്ലാതെ അവർക്കു കാമം തീർക്കാൻ… അവർക്കു തോന്നുന്ന അത്രയും സമയം നഗ്നരായി കെട്ടിപ്പിടിച്ചും അയാളുടെ കുണ്ണ അവളിലേക്ക് കയറ്റിയും ഇറക്കിയും രതിസ്രവങ്ങൾ ഒഴുക്കിയും ശീൽകാരങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചും രതിനടനം ആടുവാൻ…..

സ്വാതി മുറിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ ഭർത്താവും മകളും കിടന്നിരുന്നു… അവൾ സോണിയമോളോട് ചോദിച്ചു…

സ്വാതി: മോളെ, മൂത്രം ഒഴിച്ചിട്ട് കാലും കൈയും കഴുകിയോ നീയു..?

സോണിയ: ആ അമ്മ.. എല്ലാം ചെയ്തു… അമ്മ പോയി ഒന്ന് വാവയെ എടുത്തോണ്ട് വരാമോ.. എനിക്ക് അവളെയും നോക്കി കിടക്കാൻ ആണ് കുറച്ചു നേരം… ഇന്ന് ഞാൻ വാവയെ ശെരിക്കും കണ്ടതേയില്ല….

സ്വാതി: മോളെ, വാവ ഉറങ്ങുകയായിരിക്കും.. ഇനിയിപ്പോ എടുത്താൽ ഉണർന്നു കരയും…

സോണിയ: ഇല്ല അമ്മാ, ഞാൻ വരുമ്പോ തൊട്ടിലിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ അവിടെക്കിടന്നു കളിക്കുന്ന കണ്ടു… എന്റെ നല്ല അമ്മയല്ലേ… പ്ലീസ്….

അവളുടെയാ കുഞ്ഞു മുഖത്തെ നിഷ്കളങ്കമായ അപേക്ഷാഭാവം കണ്ടപ്പോൾ സ്വാതിക്കു പിന്നെ വേണ്ടെന്നു പറയാൻ തോന്നിയില്ല… അവൾ ഉടനെ ജയരാജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.. അവിടെ മൊബൈലിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ജയരാജ് പെട്ടെന്ന് സ്വാതി വരുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ മുഖമുയർത്തി അല്പം കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു..

ജയരാജ്: ഇത്രവേഗം ഉറക്കിയോ അവരെ…?

അയാളുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് അല്പം നാണിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇല്ല.. സോണിയമോൾക്ക് അവളുടെ അടുത്ത് വാവയെ കുറച്ചു നേരം കിടത്തി കളിപ്പിക്കണം എന്ന്…

അതും പറഞ്ഞു സ്വാതി കുഞ്ഞിനെ തൊട്ടിലിൽ നിന്നും എടുത്തു.. അവൾ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.. അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ പതിയെ കുഞ്ഞുമോൾ പല്ലില്ലാത്ത വായ അല്പം തുറന്നു ചിരിക്കുന്നതു പോലെ കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി… സ്വാതിയും കുഞ്ഞിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി വാത്സല്യത്തോടെ ചിരിച്ചു… അവൾ കുഞ്ഞിനേയും എടുത്ത് പതിയെ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ജയരാജ് അവിടെയിരുന്നു കൊണ്ട് മെല്ലെ അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് മറുകൈ കൊണ്ട് തന്റെ കുണ്ണയിലും തടവിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ജയരാജ്: പോയിട്ട് വേഗം വാ… ഇവിടെ ഒരാള് അയാളുടെയും കുഞ്ഞുവാവയെ കാണാൻ വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുവാ…

അവളാദ്യം ഉണർന്നു തുടങ്ങിയ അയാളുടെ ബോക്‌സറിനുള്ളിലെ കുണ്ണയിലേക്കും പിന്നെ അയാളുടെ മുഖത്തേക്കും നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അയാളോട് വേണേൽ ഇന്ന് കിടന്നുറങ്ങാൻ പറഞ്ഞോളൂ… ഞാൻ മെല്ലെയേ വരൂ….

അതും പറഞ്ഞു അവൾ മുഖത്തു പുഞ്ചിരി വരുത്തിക്കൊണ്ട് വേഗം മുറിയിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കു നടന്നു… ജയരാജും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൊതിയോടെ അവളുടെ ഇളകിയാടുന്ന ചന്തികളും നോക്കിയവിടെ കിടന്നു…

സ്വാതി ജയരാജിന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ അൻഷുലിന്റെ മുറിയിലേക്കു പോയി.. സോണിയമോളുടെ അടുത്ത് അവളുടെ കുഞ്ഞനിയത്തിയെ മെല്ലെ കിടത്തിയിട്ട് സോണിയ പഠിക്കാൻ ഇരിക്കുന്ന ചെയർ വലിച്ചു നീക്കി അവരുടെ അടുത്ത് വന്നു ഇരുന്നു… സോണിയമോൾ കുറച്ചു നേരം വാവയെ ഓരോന്നു പറഞ്ഞും കൊഞ്ചിച്ചുമൊക്കെ കളിപ്പിച്ച് പതിയെ അവളുമങ്ങ് ഉറങ്ങിപ്പോയി…

അൻഷുൽ തന്റെ വലതു ഭാഗത്തേക്ക് തല ചെരിച്ചു മാസങ്ങൾക്കു ശേഷം സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന തന്റെ കുടുംബത്തെ നോക്കി മനസ്സ് നിറഞ്ഞു കിടന്നു…. സോണിയമോൾ ഉറങ്ങിയപ്പോൾ സ്വാതി കുഞ്ഞു വാവയേയും താരാട്ടു പാടി ഉറക്കാൻ തുടങ്ങി… മക്കൾ രണ്ടു പേരും മെല്ലെ ഉറങ്ങിയതു കണ്ടപ്പോൾ അൻഷുൽ തലയുയർത്തി സ്വാതിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: സോണിയമോളുടെ സന്തോഷം കണ്ടു മനസ്സ് നിറഞ്ഞു… നമ്മളുടെ ബന്ധുക്കാരും കൂട്ടുകാരുമെല്ലാം നമ്മളെ കൈവിട്ടപ്പോൾ അതു വരെ നമുക്കന്യനായ ജയരാജേട്ടൻ മാത്രമല്ലേ നമുക്കുണ്ടായിരുന്നത്…. അദ്ദേഹം നമ്മളെ ഇപ്പോഴും സ്വന്തമെന്ന പോലെ സംരക്ഷിക്കുന്നു… ഇന്നു തന്നെ, മോൾക്ക് ഉടുപ്പൊക്കെ കൊടുത്തപ്പോൾ അവൾക്കുണ്ടായ സന്തോഷം… ഹോ.. എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും തീരില്ല ആ കടപ്പാട്… എന്നും നല്ലതു മാത്രം വരട്ടെ അദ്ദേഹത്തിന്….

തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അല്പം അസ്വസ്ഥത തോന്നിയ സ്വാതി ആലോചിച്ചു…

“നിങ്ങൾക്ക് അയാള് നമ്മളെ സംരക്ഷിക്കുന്നത് കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്… പക്ഷേ ഇങ്ങനെ എന്തിനാണു നമ്മളെയയാൾ അകമഴിഞ്ഞ് സംരക്ഷിക്കുന്നു എന്നതു കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല….! നിങ്ങൾക്കു അയാൾ തരുന്ന എല്ലാം കാണാൻ കഴിയുന്നു… എന്നാൽ നിങ്ങളിൽ നിന്നും അയാൾ എന്താണ് പകരമായി എടുക്കുന്നത് എന്ന് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല….! നിങ്ങൾക്കു അയാൾ നിങ്ങളുടെ ഈ ഭാര്യയെ സ്വന്തം എന്ന പോലെ വെച്ച് അനുഭവിക്കുന്നത് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല….! നിങ്ങളുടെ ഭാര്യ അയാളുടെ കൂടെ കിടക്ക മാത്രമല്ല, അവളുടെ ശരീരവും കൂടി പങ്കിടുന്നത് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല….! രാത്രിയുടെ പകുതിയോളം നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ കിടന്ന് തന്റെ പൗരുഷം ഇറക്കി വെച്ച് രമിക്കുന്നത് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല….! ബാക്കി പകുതി രാത്രിയിൽ അയാളുടെ ബലിഷ്ഠമായ കൈകൾ കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു മുറുക്കി നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയുടെ നഗ്ന ദേഹത്തു ഒരു കഷ്ണം തുണി പോലും ഇല്ലാതെ തന്റെ ശരീരത്തിനോട് ചേർത്ത് അവളെ ‘അയാളുടെ സ്വന്തം പെണ്ണ്’ എന്ന പോലെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുന്നതു അറിയുന്നില്ല….!
ഒന്നുകിൽ നിങ്ങൾ ചുറ്റും നടക്കുന്നത് കാണുന്നില്ല… അല്ലെങ്കിൽ കണ്ടിട്ടും ഒന്നും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല… അല്ലെങ്കിൽ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു…. നിങ്ങൾ എന്നെ പറ്റി ഒട്ടും ബോധവാനല്ല… നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഭാര്യയെ വേറെ ഒരാളുടെ മുറിയിലേക്കു പറഞ്ഞയക്കുമ്പോൾ അയാൾ അവളെ അനുഭവിക്കാനും അയാളുടെ രതിരസം നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ഒഴുക്കാനും സൗകര്യം ഒരുക്കുകയാണെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നതേയില്ല…..”

അൻഷുൽ തന്റെ ഭാര്യ എന്തോ വലിയ ചിന്തയിൽ മുഴുകിയതു കണ്ടിട്ട് ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: എന്ത് പറ്റി സ്വാതീ..? എന്താ ഇങ്ങനെ ആലോചിക്കുന്നത്..?

അവളുടെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും പതിയെ പുറത്തേക്കു വന്ന സ്വാതി തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഒന്ന് നോക്കി… എന്നിട്ടു ആരാഞ്ഞു…

സ്വാതി: നിങ്ങൾക്കു വേറെ എന്തെങ്കിലും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോ..? ജയരാജേട്ടൻ നമ്മളെ സംരക്ഷിക്കുന്നു എന്നതിനുമപ്പുറം അയാളെപ്പറ്റി എന്തെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടോ…?

അൻഷുൽ പെട്ടെന്നുള്ള അവളുടെയാ ചോദ്യം ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതു പോലെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ടു ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: വേറെ എന്ത്..?

പെട്ടെന്നു വന്ന ദേഷ്യം അടക്കിയിട്ടു ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ടവൾ എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങി… പക്ഷേ അതിനു മുമ്പേ അവൻ ഇടയിൽക്കേറി പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: നോക്കു സ്വാതി.. നിന്നോട് ഞാൻ പലതവണ പറഞ്ഞതാണ്… ഇപ്പോഴും പറയുന്നു… ജയരാജേട്ടൻ അത്ര മോശപ്പെട്ട വ്യക്തിയൊന്നും അല്ല… അയാളത്ര മോശം വ്യക്തിയായിരുന്നു എങ്കിൽ അയാൾ നമ്മൾക്ക് ഇങ്ങനെ ഇവിടെ അഭയം തരില്ലായിരുന്നു… നീയല്ലെ ഇന്നു രാവിലെ കൂടി എന്നോട് പറഞ്ഞത്.. നീ അയാളെ നന്നായി മനസ്സിലാക്കി എന്നും അയാളെ പറ്റി നിനക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന തെറ്റിദ്ധാരണകൾ എല്ലാം പോയി എന്നുമെല്ലാം… പിന്നെ ഇപ്പൊ എന്തേ ഇങ്ങനെ കുറേ ചോദ്യങ്ങൾ…?

സ്വാതി അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ വന്ന ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തിയിട്ടു പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ എപ്പോഴാ പറഞ്ഞെ എനിക്ക് അങ്ങേരുമായി പ്രശ്നമുണ്ട് എന്ന്..? അത് ഒഴിവാക്കു… ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ ഓരോന്ന് ആവശ്യമില്ലാതെ ചിന്തിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു പോയതാണ്.. നിങ്ങൾ ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്…

അതും പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പിന്നെയും ചിന്തിച്ചു…

“ഇല്ല തന്റെ ഭർത്താവിന് ഒന്നും മനസ്സിലാകില്ല… സ്വന്തം കാര്യം മാത്രം ചിന്തിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെയാണ് താൻ പറയുന്നത് മനസ്സിലാകുക…”

അവളുടെ ഗാഢമായ ചിന്ത കണ്ടു അൻഷുൽ അസ്വസ്ഥതയോടെ പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: നീ വീണ്ടും വെറുതെ ഓരോന്ന് ചിന്തിക്കാതെ പോയി ഉറങ്ങാൻ നോക്കു സ്വാതീ…

അവന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവളല്പം ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഞാൻ ഇന്നിവിടെ പായ വിരിച്ചു കിടക്കാൻ പോകുവാ.. അല്ലെങ്കിൽ ഹാളിൽ പോയി സോഫയിൽ കിടന്നോളാം…

അൻഷുലിനു അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞതിന്റെ കാരണം മനസ്സിലായി… അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അലിവോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

അൻഷുൽ: ഞാൻ നേരത്തെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതു കൊണ്ടാണോ..? ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞില്ലേ നിന്നോട്, പെട്ടെന്ന് നീ അങ്ങനെ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ എന്റെ പൊട്ട ബുദ്ധിയിൽ തോന്നിയതാണ്… അല്ലാതെ മനസ്സിൽ എന്തെങ്കിലും വെച്ചിട്ട് പറഞ്ഞതല്ല സ്വാതീ… നീ സമാധാനമായി പോയി ആ മുറിയിൽ കിടന്നുറങ്ങു…

അവൾ മനസ്സിൽ എന്തോ പെട്ടെന്ന് ആലോചിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇന്ന് രാവിലെ മുതൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് നിങ്ങളുടെ ഓരോരോ ചോദ്യങ്ങൾ….

അവൾ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാകാതെ തന്റെ ഭാര്യയെ അൻഷുൽ വീണ്ടും ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി….

അൻഷുൽ: മനസ്സിലായില്ല സ്വാതീ.. നീ ഉദ്ധേശിച്ചത്‌…?

അവൾ മനസ്സിൽ പറയേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നും അടുക്കി വെച്ച് അവനോടു സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി…

സ്വാതി: അത്ര വേഗം മറന്നു പോയോ… രാവിലെ ഞാൻ മുറിയിൽ വീഴാൻ പോയപ്പോൾ ജയരാജേട്ടൻ എന്നെ പിടിച്ച് ദേഹത്തു വെള്ളം ആയതും, അന്നേരം ഒച്ച വെച്ചതിനെയും പറ്റി നിങ്ങൾ ചോദിച്ചില്ലേ… എന്താ ബഹളം, നനഞ്ഞത് എന്നൊക്കെ… അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ മുഖത്തും വാക്കിലും ഉണ്ടായ സംശയം എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല എന്നു കരുതിയോ…? ഞാൻ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നതാണ്….

അൻഷുൽ പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് വിക്കി… എങ്കിലും പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: എനിക്ക് സംശയം ഉള്ളതു കൊണ്ട് ചോദിച്ചതൊന്നും അല്ല അത്… പെട്ടെന്നു നീ എന്തോ സൗണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ചു.. പിന്നെ നിന്റെ പുറത്തു മൊത്തം വെള്ളം വീണതു കണ്ടപ്പോൾ ഒന്നു ചോദിച്ചു എന്നേയുള്ളു… അല്ലാതെ നീ വിചാരിക്കുന്ന പോലെ ഒന്നുമില്ല സ്വാതീ…

തന്റെ വാക്കുകൾ കൊള്ളേണ്ട സ്ഥലത്തു തന്നെ കൊള്ളുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ സ്വാതി തുടർന്നു…

സ്വാതി: അപ്പൊ ആ മെക്കാനിക്ക് വരുന്നതിനു മുന്നേ ജയരാജേട്ടന് കുഴമ്പു പുരട്ടികൊടുത്തിട്ടു ഞാൻ പുറത്തേക്കു വന്നപ്പോൾ ചോദിച്ചതോ ഇടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടല്ലോ എന്നും.. ഞാൻ എന്തിനാ നിലവിളിച്ചതെന്നുമൊക്കെ… അതും ഇത് പോലെ ആണോ…?

അവനപ്പോൾ ശെരിക്കുമൊന്ന് പരുങ്ങി….

അൻഷുൽ: നീ അങ്ങനെ പെട്ടെന്ന്.. വിളിച്ചു കൂവിയാൽ ഞാൻ ചോദിക്കില്ലേ നിന്റെ ഭർത്താവു അല്ലേ ഞാൻ… പോരാത്തതിന് എന്തോ ഇടിക്കുന്ന ശബ്ദവും ഇടയ്ക്കിടക്ക് നിന്റെ കരച്ചിലും… അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും കേട്ടാൽ ഞാൻ ചോദിക്കാൻ പാടില്ല എന്നുണ്ടോ…?

ഒത്തിരി നേരം തന്റെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ടിട്ട് ഒന്നും ചോദിക്കാത്ത തന്റെ ഭർത്താവ് കുറച്ചു ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചിരുന്നു.. അവൾ തന്റെ വെപ്പാട്ടിമനസിൽ അവനെ പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അപ്പൊ നിങ്ങൾ അതൊക്കെ ചോദിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അല്ലേ… പിന്നെ എന്തിനാ മെക്കാനിക്ക് വിളിച്ചപ്പോൾ പുറത്തേക്കു വരാൻ അല്പം വൈകിയപ്പോൾ ചെക്ക് ചെയ്യാൻ വേണ്ടി മുറിയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്… ജയരാജേട്ടൻ അതു ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോൾ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്നതു കണ്ടല്ലോ….

തന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഭാര്യ ഓരോന്നായി എണ്ണി ചോദിച്ചപ്പോൾ അൻഷുൽ ശെരിക്കും കുടുങ്ങി… പക്ഷേ അവൾ അവസാനം പറഞ്ഞതിൽ അവൻ അവരെ വിളിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം പോയതായതു കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: എനിക്ക് തോന്നി.. നിങ്ങൾ അങ്ങനെയെന്നെ സംശയിച്ചു കാണും.. എന്ന്… സത്യത്തിൽ.. അവൻ അത്രയും വിളിച്ചിട്ടും.. നിങ്ങൾ വരുന്നത് കാണാതെയായപ്പോൾ.. നിങ്ങൾ ചിലപ്പോളതു കേട്ടു കാണില്ല എന്ന് വിചാരിച്ച്.. അകത്തേക്കു വന്നു വിളിക്കാം.. എന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ.. അല്ലാതെ.. എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിട്ടു.. നിങ്ങളെ ചെക്ക് ചെയ്യാൻ വന്നതൊന്നും അല്ല ഞാൻ…

തന്റെ ഭർത്താവു തന്റെ മുന്നിൽ കിടന്നു അങ്ങനെ വെള്ളം കുടിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവളിലെ വെപ്പാട്ടിക്കു സ്വയം നല്ല മതിപ്പു തോന്നി… അവൾ അതേ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: അപ്പൊ നിങ്ങൾക്കു സംശയം ഒന്നും ഇല്ല… എല്ലാം എന്റെ തോന്നൽ മാത്രമായിരുന്നു… അതു പോലെ വൈകുന്നേരം അയാളുടെ അടിവസ്ത്രം മണക്കുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞു എന്നോടു ദേഷ്യം പിടിച്ചത് പെട്ടെന്ന് വന്ന തെറ്റിദ്ധാരണ കാരണമല്ലേ…?

അൻഷുൽ വീണ്ടും താഴേക്ക് നോക്കി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: അതെ.. എനിക്ക് സംശയമൊന്നും ഇല്ല.. നിനക്ക് അങ്ങനെ വെറുതേ തോന്നിയതാണ്… എങ്കിലും വൈകുന്നേരം അങ്ങനെ സംഭവിച്ചതിനു ശെരിക്കും സോറി, സ്വാതീ …

അവൾ തന്റെ ഉദ്യമത്തിൽ വിജയിച്ചതു മനസ്സിലാക്കി ഉള്ളിൽ സന്തോഷിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: എനിക്ക് അല്ല.. നിങ്ങൾക്കാണ് അന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ ഒത്തിരി ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നത്… ഞാൻ നൂറു തവണ വേണ്ട വേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞതുമാണ്… അതു പോലെ ഞാൻ വേണ്ടെന്നു നിർബന്ധിച്ചിട്ടും നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ജയരാജേട്ടന്റെ കൂടെ എന്നോടു കിടക്കാനും ആവശ്യപ്പെട്ടത്‌… അദ്ദേഹമൊരു നല്ല മനുഷ്യനായതു കൊണ്ട് ഇപ്പഴും നമ്മളെ അയാളുടെ സ്വന്തമായി കണ്ടു കൊണ്ട് നമ്മളെ ഇവിടെ താമസിപ്പിക്കുന്നത്… ഹ്മ്.. ഇതു വരെയുള്ളതു പോട്ടെ… ഇനി നിങ്ങളുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് ആവശ്യമില്ലാതെ സംശയിക്കുന്ന തരത്തിൽ അങ്ങനെ വല്ല ചോദ്യവും ഉണ്ടായാൽ അന്ന് ഞാൻ മക്കളെയും എടുത്തു കൊണ്ട് ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങും… ഒരു ഭാര്യക്ക് അവളുടെ മാനം ആണ് വലുത്… അത് തന്റെ ഭർത്താവു തന്നെ സംശയിക്കുന്നു എന്നുള്ളതിനേക്കാൾ നല്ലതു മരണമാണ്…

അൻഷുലിനു പലപ്പോഴായി അവളെ അങ്ങനെയൊക്കെ സംശയം തോന്നിയതിൽ അഗാധമായ കുറ്റബോധം തോന്നി… ഇനി ഒരിക്കലും ഇത്രയധികം തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന സ്വാതിയെ, തന്റെ പാതിവ്രതയായ ഭാര്യയെ സംശയിക്കരുത് എന്ന് അവൻ സ്വയം ചിന്തിച്ചു…. അൻഷുൽ അവന്റെ ചിന്തകളിൽ ഉഴറുന്നതു കണ്ടു സ്വാതിക്ക്‌ തന്റെ വാക്കുകൾ അതിന്റെ പ്രവർത്തി പൂർത്തിയാക്കി എന്ന് ഉറപ്പായി… അവൾ അവനെ നോക്കിനിൽക്കേ അൻഷുൽ പതിയെ തല ഉയർത്തി അവളോട് പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: സ്വാതി.. എനിക്ക് ഇതുവരെ ഒരു സംശയവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. വൈകുനേരം ഉണ്ടായ ആ തെറ്റിദ്ധാരണ ഒഴികെ… എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിട്ടൊന്നുമല്ല നിന്നോട് ഞാൻ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചോദിച്ചത്… നിനക്ക് അങ്ങനെ തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ ഇനി അങ്ങനെയൊന്നും ഞാൻ ചോദിക്കില്ല… നീ ഇനിയെങ്കിലും ആ സംഭവങ്ങളൊക്കെ മറന്നു കൊണ്ട് സമാധാനമായി ആ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നുറങ്ങു….

അൻഷുൽ പൂർണമായും പരാജയം സമ്മതിച്ചുവെന്ന് മനസ്സിലായ സ്വാതി ചെറുതായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ തോന്നിയത് ആണ്… അത് നിങ്ങളോടല്ലാതെ ആരോടാ ഞാൻ പറയാ… പക്ഷെ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പ്‌… ഇനിയും അങ്ങനെ ഉള്ള ചോദ്യങ്ങൾ വന്നാൽ ഞാൻ വീടു വിട്ട് ഇറങ്ങും… ഉറപ്പ്‌…!

അൻഷുൽ: (അവളുടെ കൈയിൽ തന്റെ കൈ വെച്ച് ഒരു ഉറപ്പു കൊടുക്കുന്ന രീതിയിൽ അമർത്തിക്കൊണ്ട്) ഇല്ല… ഒരിക്കലും ഇനി അങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ഉണ്ടാക്കില്ല സ്വാതി… സത്യം….

അതും പറഞ്ഞു അവൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു… അവളും അതു കേട്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചെയറിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു അൻഷുലിന്റെ അടുത്തു വന്ന് അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു…

സ്വാതി: ഇനി ഉറങ്ങിക്കോ ട്ടോ… കുറേ ആയില്ലേ സംസാരിക്കുന്നു… ഞാനുമിനി ഉറങ്ങാൻ പോകുന്നു.. ജയരാജേട്ടന്റെ അടുത്ത്….

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് പെട്ടെന്ന് അവനു എന്തോ പോലെ തോന്നി എങ്കിലും അത് പ്രകടമാക്കാതെ മുഖത്തു വീണ്ടും പുഞ്ചിരി വരുത്തികൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു…

അൻഷുൽ: ശെരി സ്വാതീ.. എന്നാൽ നീ പോയി കിടന്നുറങ്ങിക്കോ… ഗുഡ് നൈറ്റ്…

അവളും ഗുഡ് നൈറ്റ് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉറങ്ങിയ കുഞ്ഞിനേയും എടുത്തു കൊണ്ട് തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി കണ്ണും മുഖവുമെല്ലാം നല്ലതു പോലെ തുടച്ചിട്ട്, ഹാളിലെ ലൈറ്റ് എല്ലാം ഓഫ് ആക്കി… ഇപ്പോൾ തന്റെയും തന്റെ ജാരനായ ജയരാജേട്ടന്റെയും മാത്രമായ ആ മുറിയിലേക്ക് കടക്കുന്നതിനു മുന്നേ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവൾ നോക്കി നിന്നു… അവളുടെ ചുണ്ടിന്റെ കോണിൽ ആർക്കും (അവൾക്കു പോലും) മനസ്സിലാകാത്ത ഒരു ചിരി വിടർന്നു…..

പിന്നീട് അവൾ ആ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി… അവൾ അല്പസമയത്തിനകം രതിനൃത്തം ആടാൻ പോകുന്ന മുറി… അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ കൂടെ അല്ല… അവളെക്കാൾ ഒരുപാട് വയസുള്ള, കറുത്ത് ഒട്ടും സൗന്ദര്യമില്ലാത്ത, റൗഡിയായ അവളുടെ ജാരന്റെ കൂടെ… അവൾക്കറിയാം ആ മുറിക്കുളിൽ എന്താണ് അവളെ കാത്തിരിക്കുന്നതെന്ന്… കുറച്ചു സമയം കൂടി കഴിയുമ്പോൾ തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം ആ മുറിയുടെ പല കോണുകളിലേക്കായി വലിച്ചെറിയപ്പെടും… അവൾ രാവിലെ വീണ്ടും അതെടുത്തു ഇടുന്നതു വരെ അതൊക്കെ അവിടെത്തന്നെ കിടക്കും…. പിന്നീട് അവളുടെ ഭർത്താവിന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ട അവളുടെ ദേഹത്തിന്റെ ഓരോ അണുവിലും അവളുടെ ജയരാജേട്ടന്റെ ചുണ്ടുകൾ സഞ്ചരിക്കും…. അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ മാത്രം പൗരുഷം ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ട അവളുടെ സ്വാർഗ്ഗവാതിലിലേക്ക് അയാൾ തന്റെ എട്ട് ഇഞ്ചു നീളമുള്ള ആ തടിച്ച ലിംഗം ഒരു വന്യമൃഗത്തെ പോലെ അടിച്ചു കയറ്റി മൃഗീയമായി അവളെ ഭോഗിച്ച് അവൾ കാണാത്ത ലോകങ്ങളെല്ലാം അവളെ കാണിക്കും…. അവൾ അറിയാത്ത സുഖങ്ങളെല്ലാം അവൾക്കു പകർന്നു നൽകും…. മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന അങ്കത്തിനു ഒടുവിൽ അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ ദേഹത്തു ചേർന്ന് കിടക്കേണ്ട അവൾ അയാളുടെ ദേഹത്തു ഒരു നൂലിഴയുടെ പോലും മറയില്ലാതെ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന് കിടക്കും….

അതൊക്കെ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് ഒലിക്കുന്ന പൂറുമായി അവളാ മുറിയിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചു…. തന്റെ കൈക്കുഞ്ഞിനെയും ഒക്കത്തു വെച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കൈ കൊണ്ട് വാതിൽ അടച്ചു ബോൾട് ഇട്ടു…. കുഞ്ഞിനെ നേരെ ചെന്ന് മെല്ലെ തൊട്ടിലിൽ കിടത്തിയ ശേഷം അവൾ അയാളുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു…. അവിടെ അവളുടെ വരവും കാത്ത് തന്റെ ഉണർന്നു തുടങ്ങിയ ആണത്വത്തെയും തഴുകിക്കൊണ്ട് അക്ഷമനായി അവളുടെയാ കാമുകൻ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…………..

തുടരും….

(അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സംഭവബഹുലമായ ഒരു “ശനി” ആഴ്ച ആണ് കടന്നു പോയത്….

ജയരാജിന്റെ ഉമിനീർ രുചിച്ചു കൊണ്ട് ദിവസം തുടങ്ങിയ സ്വാതി വീണ്ടും അയാൾ നല്കാൻ പോകുന്ന സുഖങ്ങൾ അനുഭവിക്കാൻ വേണ്ടി തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഉറക്കി അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ പല പുതിയ തുടക്കങ്ങളും അവിടെ കുറിക്കപ്പെടുക ആയിരുന്നു…

ഇതുവരെ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി കള്ളം പറയാത്ത സ്വാതി അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി കള്ളം പറഞ്ഞു തുടക്കം ഇട്ടു…

ഇതുവരെ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി ഒരക്ഷരം പറയാത്ത സ്വാതി അന്ഷുലിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി ദേഷ്യപ്പെട്ടു വഴക്കു കൂടി തുടക്കം ഇട്ടു. അതും തെറ്റുകൾ അവളുടെ ഭാഗത്തു എന്ന് പൂർണ ഉറപ്പുണ്ടായിട്ടും…

തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് ഒരു അന്യ പുരുഷന്റെ കൈകളെ തന്റെ ദേഹത്ത് പടർന്നു കയറാൻ അനുവദിച്ചു കൊണ്ട് സ്വന്തം നില മറന്നു പെരുമാറാൻ തുടക്കം ഇട്ടു ഒരു വെപ്പാട്ടിയെ പോലെ…

സ്വന്തം ഭർത്താവ് അയാൾക്കു അവകാശപ്പെട്ട അവളുടെ ദേഹത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അവൾക്കു ആദ്യമായി അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടായി.. എന്നാൽ തന്റെ ജാരന്റെ നോട്ടം കണ്ടു അവളിൽ തേൻ നിറഞ്ഞു…

ആ ഒരൊറ്റ “ശനി” ആഴ്ച കൊണ്ട് ജയരാജന് അവളിൽ ഉണ്ടായ സ്ഥാനം ഉയരങ്ങളിൽ എത്തി എന്നാൽ അന്ഷുലിനോട് അവൾ പോലും അറിയാതെ ഒരു അകലം വരൻ തുടങ്ങി…

ജയരാജിന്റെ നീക്കങ്ങൾ എല്ലാം ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്തു എത്തിയ ആ “ശനി” തന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്ത് മാറ്റങ്ങൾ ആണ് കൊണ്ട് വരിക എന്ന് അറിയാതെ അൻഷുൽ തന്റെ എതിരാളിയുടെ ആരോഗ്യത്തിനു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ ഭാര്യയുടെ പ്രവർത്തികളെ ചോദ്യം ചെയ്യില്ല എന്ന് വാക്ക് കൊടുത്തു കൊണ്ട് മകളുടെ സന്തോഷം കണ്ടു മനസ്സു നിറഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങി… ഇനി വരുന്ന രാത്രികളെ പറ്റി ഒന്നും അറിയാതെ….)
(******ഇവിടെ ഉള്ള ജയരാജന്മാരോട്….

എനിക്ക് അറിയാം ഒരു നല്ല കളി പ്രതീക്ഷിച്ച നിങ്ങളെ തീർത്തും നിരാശരാക്കി ഈ ഭാഗം എന്ന്… അടുത്ത ഭാഗത്തു നിങ്ങളുടെ പരിഭവം ഞാൻ തീർക്കാം എന്നാൽ അതിനു പകരം എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ ഒരു സഹായം വേണം…

കാമവും പ്രേമവും നിറഞ്ഞ മനസും ആയി നിങ്ങളുടെ സ്വാതി നിങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് കടന്നിരിക്കുന്നു… നിങ്ങളിലെ ജയരാജൻ അവളെ എങ്ങനെ ഭോഗിക്കും അവളുടെ ഓരോ അണുവിനെയും എങ്ങനെ അറിയും എന്ന് അറിയാൻ ഒരു ആഗ്രഹം… നിങ്ങളുടെ ഭാവനയെ കമന്റ് ആയി താഴെ എഴുതിയാൽ ഇനി വരുന്ന ഭാഗങ്ങളിൽ സാഹചര്യങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ചു ഞാൻ .ഉപയോഗിക്കാം…

ഒരേ ഒരു നിബന്ധന മാത്രം… ആ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ പറ്റില്ല….

നിങ്ങളിലെ കാമം ഒഴുക്കുന്ന ഭാവനയ്ക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു കൊണ്ട്

സസ്നേഹം

അജ്ഞാതൻ)

(Thanks to Mr. Tony for reviewing and correction…..)