ആമുഖം:ഇത് ഒരു നിഷിദ്ധ സംഗമം കഥയാണ്. താല്പര്യം ഇല്ലാത്തവർ വായിക്കാതെ ഇരിക്കുക. ഞാൻ ഈ സൈറ്റിന്റെ ആരാധകൻ ആയിട്ട് കുറെ വർഷങ്ങൾ ആയി എന്തെങ്കിലും തിരിച്ച് നൽകണം എന്ന് ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ച് നാളുകൾ ആയി. മുൻപ് ഒരു കഥ കുറച്ച് എഴുതി തുടങ്ങി പക്ഷെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാതെ മാറ്റിവച്ചു.

ഈ വെബ്‌സൈറ്റിൽ ഇതെന്റെ ആദ്യത്തെ കഥ ആണ്. ഈ കഥ വേറൊരിടത്ത് ഞാൻ പണ്ട് വായിച്ച താണ്. അത് മലയാളീകരിച്ച് കുറച്ച് മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി ഇവിടെ പുനരാവിഷ്കരിക്കുന്നു എന്നെ ഉള്ളു. ഈ കഥ കുറഞ്ഞത് ഒരു 25 അധ്യായങ്ങൾ ഉണ്ടാവും എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ഈ കഥയുടെ രണ്ടാം ഭാഗം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന അത്ര ലൈക്കുകൾ കിട്ടിയാൽ മാത്രമേ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക ഉള്ളു. കഷ്ടപ്പാടിന്റെ വില നിങ്ങളുടെ ലൈകുകളിലൂടെ ലഭിക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ എല്ലാവരോടും നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കഥ തുടങ്ങുന്നു.

അദ്ധ്യായം [1]:

എൽദോ അവന്റെ മുൻപിലുള്ള മേശയിൽ നിരന്നിരിക്കുന്ന പേപ്പറുകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ ഫയലുകളിലേക്ക് നോക്കി. തന്റെ കണ്ണുകൾ തിരുമ്മി കൊണ്ട് ചിന്തിച്ചു. ഈ ദ്വീപിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന മാനേജർ എന്ന നിലയിൽ ഇന്നത്തെ ദിവസം വളരെ തിരക്ക് പിടിച്ച ഒന്നാണ്. ദിവസത്തിന്റെ പകുതിയേ ആയുള്ളൂ ഇനിയും കുറെ ഫയലുകൾ കൂടെ നോക്കി തീർക്കാൻ ഉണ്ട്. ഇനിയും ഒരു ആഴ്ച കൂടെ ഇതുപോലെ തന്നെ ആയിരിക്കും. ഇതെല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത് രണ്ടു ദിവസങ്ങൾക്കു മുൻപ് തന്റെ കൂട്ട്കാരൻ മനു വർമ്മ മരിക്കുന്നതോട് കൂടിയാണ്. അന്ന് മുതൽ ദ്വീപിൽ മരണത്തെ തുടർന്നുള്ള മാറ്റങ്ങൾക്കായി ഒരുക്കങ്ങൾ നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുക ആണ്.

രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസ്സത്തിനുള്ളിൽ മനു വർമ്മയുടെ മക്കൾ ദ്വീപിൽ എത്തി ചേരുന്നതാണ്. കഴിഞ്ഞ ദിവസമാണ് ഞാൻ അറിയുന്നത് അവർ മൂന്ന് പേരുണ്ടെന്നും മനു വർമയുടെ ഭാര്യ പാർവതി വർമ്മയുടെ കടിഞ്ഞുൽ പ്രസവത്തിൽ ഉള്ള മിനിറ്റുകളുടെ വെത്യാസത്തിൽ പിറന്ന രണ്ട് പെണ്ണും ഒര് ആണും ആണെന്നും. അവരുടെ പേര് ആദിയ, ആദിത്യ, ആദിര എന്നാണ് എന്നും. പാർവതി വർമ്മയുടെ പ്രസവത്തോട് കൂടിയുള്ള മരണത്തോടെ ആണ് വേറെ മൂന്ന് കുടുംബങ്ങൾക്ക് ദത്തെടുത്തു വളർത്താൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊടുത്തത്. അവർ ആദ്യമായി പരസ്പരം ഈ ദ്വേപിൽ കണ്ടുമുട്ടാൻ പോവുകയാണ്. അതിന്റെ മുകളിലാണ് മനു വർമയുടെ ശവ സംസ്കാരത്തിന്റെ കാര്യങ്ങളുടെ മേൽനോട്ടവും വഹിക്കുന്നത്. ദ്വീപിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണത്തിന്റെ ചുമതല കൂടി തന്റെ ചുമലിലാണ്. വെളുപ്പിനെ രണ്ട് ആയിരിക്കുകയാണ് തന്റെ പിരിമുറുക്കം അയക്കാൻ സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.

അവൻ കസേരയിൽ നിന്നും വേഗം എഴുന്നേറ്റു തന്റെ നാടുവിൽ നിന്നും വന്ന വേതനയാൽ അവനൊന്നു വിറച്ചു. അവന്റെ ഓഫീസിന്റെ വാതിലിനെ ലക്ഷ്യംവച്ച് നടന്നു. തന്റെ വീടിന്റെ ഒരു ഭാഗം ആയ ഓഫീസിൽനിന്നും അവൻ പുറത്തു കടന്നു. ദ്വീപിലുള്ള ക്ലിനിക്കിന്റെ മുകൾ നിലയാണ് വീടും ഓഫീസും സ്ഥിതി ചെയുന്നത്. അവൻ പടികൾ പതുക്കെയിറങ്ങി പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലിനു നേരെ നടന്നു. പുറത്തിറങ്ങിയതും അവനൊന്നു ചിരിച്ചു. രാത്രികാലങ്ങളിൽ ദ്വീപിനെ തഴുകി പോകുന്ന തണുത്ത കാറ്റ് അവൻ എന്നും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.

അവിടെനിന്ന് ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞു ബീച്ചിലേക്കുള്ള പാതയിലേക്ക് കടന്നു. ആ വഴിയിൽ നിന്നും വലത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ് രണ്ടു കള്ളിമുൾ ചെടിയുടെ ഇടയിലൂടെ പോകുന്ന ചെറിയ പാതയിലൂടെ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു. ഈ വഴിയാണ് അടുക്കള ജോലിക്കാർ പാചകത്തിന് ആവശ്യമായാ സാധനങ്ങൾ അടുക്കളകളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. കുറച്ച് വളവുകൾ കഴിഞ്ഞതും ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ എത്തി. ഇവിടെയാണ് ദ്വീപിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും സൂക്ഷിച്ച് വയ്ക്കുകയും ചെയുന്നത്. ഇപ്പോൾ ഇവിടെ പണിക്കാർ ആരും ഇല്ല അല്ല ഇത്ര ഇരുട്ടിയ നേരത്ത് അവരുടെ ആവശ്യവും ഇല്ല. ഇനി ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ തന്നെ രാത്രിയിലുള്ള ലഘു ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പോക്കാണെന്നു ദരിച്ചുകൊള്ളും. പക്ഷെ താൻ ഇപ്പോൾ അതിനു മാത്രം അല്ല പോകുന്നത്.

അടുക്കളയിലേക്കുള്ള പ്രധാന വാതിലിലൂടെ കടക്കാതെ അതിനു തൊട്ടരികിലുള്ള ചെറിയ തുറസ്സായ സ്ഥലത്തേക്കു കടന്നു. ഇവിടെ ആണ് അടുക്കള വെയിസ്റ്റ് ഡിസ്പോസിബിൾ ബാഗിലാക്കി കൊണ്ടു വൈക്കുന്നതു. ചില സമയങ്ങളിൽ അടുക്കളയിലെ ചുമട്ട് ജോലിക്കാർ പുക വലിക്കാനും ഈ സ്ഥലം ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. അവൻ ചുറ്റുവട്ടം ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു ആരും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയതിനു ശേഷം കേക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്ന അടുക്കളയുടെ പുറക് വാതിലിനു അടുത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. അവിടെ ഭിത്തിയിലുള്ള കീപാഡിൽ സാധാരണ വാതിൽ തുറക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന കോഡിന് പകരം മറ്റൊരു കോഡ് ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

ചെറിയൊരു ശബ്ദം വെയിസ്റ്റുകൾ കൂട്ടിയിടുന്ന മൂലയിൽ നിന്നും കേട്ടു അവൻ ആ മുലയിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ കരിങ്കൽ വിരിച്ച നിലത്ത് നിന്നും ചെറിയൊരു ലിവർ പുറത്തേക്കു തള്ളി നിന്നു. അവൻ കയ്യെത്തിച്ച് ആ ലിവറിൽ പിടിച്ചു ചെറുതായി വലിച്ചു. ചെറിയൊരു ഒരാൾക്ക് കടക്കാൻ പാകത്തിനുള്ള ഒരു ഗുഹ അവനു മുൻപിൽ തുറക്ക പെട്ടു. അതിൽ നിന്നും താഴേക്കു ഇറങ്ങുവാൻ പടികൾ ഉണ്ട്. ഇതെല്ലാം രാത്രിയിൽ ചന്ദ്രന്റെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ മുൻകൂട്ടി അറിയാതെ കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നത് അസാധ്യമാണ്.

അവൻ വേഗം പടികളിലേക്കിറങ്ങി അകത്തു കടന്നതിന് ശേഷം ഉള്ളിലേക്കുള്ള ആ രഹസ്യ വാതിൽ തലയ്ക്കു മുകളിൽ അടച്ചു. താഴേക്ക് 23 പടികൾ ഉണ്ട് ഓരോ പടികളിലും മങ്ങിയ ലൈറ്റ് പ്രകാശം പരത്താൻ തുടങ്ങി.

താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയതിനു ശേഷം അവനൊന്നു തിരിഞ്ഞു എന്നിട്ട് ഭിത്തിയിലുള്ള കീപാഡിൽ ഒരു കോഡ് ടൈപ്പ്‌ ചെയ്തു അതിനരികിൽ ഉള്ള ഒരു ബോക്സ് അപ്പോൾ തുറന്നു. ആ ബോക്സിന്റെ നടുവിലുള്ള സ്‌ക്രീനിൽ അവൻ തന്റെ വിരലടയാളം പതിപ്പിച്ചു അപ്പോൾ തൊട്ടരികിലുള്ള വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു.

എൽദോ ഒരാവേശത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു. അവൻ കുറച്ചു ദിവസമായി ഇങ്ങോട്ടു വന്നിട്ട്.

അവൻ സെയിഫ് റൂമിലേക്ക് കടന്നു അല്ലെങ്കിൽ അവൻ കരുതി വച്ചിരിക്കുനത് പോലെ ബങ്കറിനുളളിലേക്കു കടന്നു. ദ്വീപിനെതിരെ എന്തെങ്കിലും ആക്രമണം സംഭവിച്ചാൽ അവന് പോകാനുള്ള സുരക്ഷിതം ആയ സ്ഥലം. മുന്നിലുള്ള പ്രധാന മുറിയും അടുപ്പിച്ചുള്ള അടുക്കളയെയും പാടെ അവഗണിച്ച് അവൻ ഇടതു വശത്ത് ഉള്ള വാതിൽ തുറന്നു. അകത്ത് അത്യാവശ്യ സമയങ്ങളിൽ പുറം ലോകവുമായി ബന്ധപ്പെടാനുള്ള ഒരു കണ്ട്രോൾ റൂം സൈഡിൽ സെറ്റ് ചെയ്യ്തിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവന്റെ ശ്രെദ്ധ അവിടെക്കായിരുന്നില്ല. അവൻ ദ്വീപിലുള്ള ഹിഡൻ CCTV ക്യാമറകളുടെ കോൺട്രോളിലേക്ക് ശ്രെദ്ധ തിരിച്ചു. അത് മനു വർമ്മ കഴിഞ്ഞ 15 വർഷത്തെ കഠിന പ്രയത്നം കൊണ്ട് ദ്വീപിന്റെ സുരക്ഷയെ മുൻനിർത്തി ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലും കാണാമറയത്ത് സ്ഥാപിച്ചതായിരുന്നു.

അതിൻറെ മുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ അവന്റെ കൂട്ടുകാരൻ മനു വർമ്മ പറയാറുള്ള കാര്യം മനസിലേക്ക് വന്നു. ഇതിന്റെ മുന്നിൽ എപ്പോൾ വരുമ്പോളും മനു വർമ്മ പറയുമായിരുന്നു ഇതിനകത്ത് അകപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ല പുറത്തു എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റണം. ശത്രുക്കളുടെ നീക്കങ്ങൾ മുൻകൂട്ടി മനസിലാക്കാൻ പറ്റിയാൽ നമ്മുടെ ശത്രുവിന്മേൽ നമുക്ക് മേൽക്കോയ്മ ലഭിക്കും അതിലൂടെ വിജയവും “അറിവ് ശക്തി യാണ്”.

എൽദോ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അതിനടുത്തുള്ള ലെതറിന്റെ മേശയും കസേരയും ഉള്ള ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവനു മുന്നിൽ 15 സ്ക്രീനുകൾ ഉണ്ട് മൂന്ന് വലിയ സ്ക്രീനും പന്ത്രണ്ടു ചെറിയ സ്ക്രീനും. ഓരോ സ്ക്രീനിലും A മുതൽ O വരെ അടയാള പെടുത്തിയിരുന്നു. ദ്വീപിൽ രഹ്യസ്യം ആയി വച്ചിട്ടുള്ള 143 CCTV ക്യാമറകൾ ഒന്ന് മുതൽ നൂറ്റിനാല്പത്തിമൂന്ന് എന്ന ക്രെമത്തിൽ സ്‌ക്രീനിൽ കാണാൻ പറ്റും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ CCTV യുടെ കണ്ട്രോൾ വളരെ എളുപ്പമാണ്. ആദ്യം സ്ക്രീൻ ഏതാണെന്നും പിന്നെ ക്യാമറയുടെ നമ്പറും ടൈപ്പ് ചെയുക ആ സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത് തിരഞ്ഞെടുത്ത ക്യാമറയിലെ ദൃശ്യങ്ങൾ ആയിരിക്കും.

ഈ ഒളി ക്യാമറകൾ എല്ലാം മോഷൻ ഡിറ്റക്ടഡ് ആണ്. ക്യാമറക്കു മുൻപിൽ എന്തെങ്കിലും അനങ്ങിയാൽ മാത്രം റെക്കോർഡ് ചെയ്യുന്നവ. ഈ സംവിധാനം എൽദോക്ക് വളരെ ഉപകാരപ്രദവും ആവശ്യത്തിന് അനുയോജ്യവും ആണ്.

അവൻ അവന്റെ വിരലുകൾ കീബോർഡിലേക്കു എടുത്തു വച്ചു. എന്നിട്ട് A 68 എന്ന് കീബോർഡിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്ത് എന്റർ അമർത്തി. മൂന്ന് വലിയ സ്‌ക്രീനുകളിൽ നിന്നും ആദ്യത്തെ സ്ക്രീൻ ഓൺ ആയി. മനു വർമയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പേർസണൽ അസിസ്റ്റന്റ് പ്രിയയുടെ ബെഡ്‌റൂമിലേക്കുള്ള കാമറ ദൃശ്യങ്ങൾ സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. അവൾ എൽദോയുടെയും

പ്രിയപ്പെട്ടവൾ ആണ്. ഒരു കൊഴുത്ത് തുടുത്ത് വടിവൊത്ത ശരീരത്തോട് കൂടിയവളും അതിനോടൊപ്പം ബുദ്ധിമതിയും കാര്യപ്രാപ്‌തയും ആണ് പ്രിയ. ഇപ്പോൾ അവൻ അവളുടെ വ്യക്തിത്വത്തോട് ഉള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ട് അല്ലാതെ ശരീരത്തോടുള്ള കാമദാഹം കൊണ്ട് മാത്രം ആണ് ആ ക്യാമറ തന്നെ എടുത്തത്. ഇപ്പോൾ അവളുടെ ഒഴിഞ്ഞ ബെഡ്റൂമിന്റെ ലൈവ് ഫീഡ് ആണ് സ്‌ക്രീനിൽ കാണുന്നത്. എൽദോയുടെ ഓർമകളിൽ പ്രിയ ആ കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന നൂറോളം ദൃശ്യങ്ങൾ മിന്നിമറഞ്ഞു.

അവന്റെ കുണ്ണയിൽ നിന്നും ഒരു അനക്കം അനുഭവപ്പെട്ടതും അവനൊന്നു ചിരിച്ചു. റെക്കോർഡായ ഭാഗങ്ങൾ കാണാനുള്ള സമയം ആയി.

കീബോഡിനടുത്തുള്ള ചെറിയ ഡയലിനു നേർക്കു അവന്റെ കൈകൾ നീങ്ങി. ക്യാമറ നമ്പർ അമർത്തിയതിനു ശേഷം ഡയൽ പുറകിലേക്ക് തിരിച്ചു. ആ ക്യാമറയിൽ നിന്നും അന്ന് റെക്കോർഡ് ആയിട്ടുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ ടെക്നോളജിയുടെ സഹായത്തോടെ വളരെ ലളിതമായി റിവേഴ്സിൽ എല്ദോക്ക് സ്‌ക്രീനിൽ കാണാൻ സാധിച്ചു. മുറി വൃത്തിയാക്കുന്ന രണ്ട് മെയിഡുകൾ വളരെ വേഗത്തിൽ ഓടിനടന്നു മുറി വൃത്തിയാക്കുന്നുണ്ട്. അതിനു ശേഷം പ്രിയ വിവസ്ത്ര ആകുന്നതും പുതച്ച് കിടക്കുന്നതും ആയ ദൃശ്യങ്ങൾ ഓടിപ്പോയി. മണിക്കൂറുകളോളം അവൾ അനങ്ങാതെ കിടക്കുന്നത് അവൻ സ്‌ക്രീനിലുള്ള ടൈംസ്റ്റാമ്പിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കി. അവൾ ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് അഞ്ചു മണിക്കൂറിനടുത്ത് സമയം ആയിക്കാണും. അപ്പോഴാണ് പ്രിയ കിടക്കയിൽ നിന്നും നൂൽബന്ധം ഇല്ലാതെ എഴുന്നേൽക്കുന്നതും ഒരു ടവ്വൽ ഉടുത്ത് പിറകിലേക്ക് നടന്നു ബാത്ത്റൂമിൽ കയറുന്നത് എൽദോ സ്‌ക്രീനിൽ കാണുന്നത്.

അവൻ ഡയല് പൂർവ സ്ഥിതിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ഇടത് കൈ പാന്റിന്റെ ബെൽറ്റിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു വച്ചു. സ്‌ക്രീനിൽ ദൃശ്യങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ അവൻ ബെൽറ്റ് അഴിച്ചുമാറ്റി പാന്റ് വലിച്ചൂരി.

സ്‌ക്രീനിൽ പ്രിയ ബാത്ത്റൂമിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ഒരു വെളുത്ത ബാത്ത് ടവൽ മുലകച്ചയായി കെട്ടിയിരുന്ന അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ നിറം ഷവറിനടിയിൽ നിന്നതിനാൽ ലേശം മങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. എൽദോ കുണ്ണ ഷഢിയിൽ നിന്നും പുറത്തെടുക്കുമ്പോളേക്കും അവൾ ബാത്ടവൽ അഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

അവളുടെ സൈഡിൽ നിന്നും ഉള്ള ദൃശ്യം ആണ് അവനു സ്‌ക്രീനിൽ കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്. അവളുടെ കൊഴുത്തുറച്ച ശരീരത്തിൽ വട്ടത്തിലുള്ള മുലകൾ കൂർത്തു മുഴുത്ത് ആരെയും മോഹിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ തെറിച്ച് നിന്നു. അവളുടെ വീണ കുടം പോലുള്ള കുണ്ടികൾ പുറകിലേക്ക് തള്ളി നിന്നു വിറച്ചു. അത് കണ്ടതോടെ എൽദോ അവന്റെ കൈ കൊണ്ട് കുണ്ണയെ ചുറ്റി പിടിച്ചു. പ്രിയ ടവൽ ഉപയോഗിച്ച് തന്റെ ശരീരം തുടക്കുന്നത് കണ്ടു കൊണ്ട് അവൻ കുണ്ണ ചലിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി. അവൾ വളരെ വേഗം ശരീരം തുടച്ചു കഴിഞ്ഞു കട്ടിലിൽ കയറി അതിന്മേൽ ഉള്ള പുതപ്പ് പുതച്ചു ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു.

അവൾ പെട്ടെന്ന് കട്ടിലിൽ കയറി പുതച്ചു കിടന്നത് സുഗിക്കാതെ എൽദോ ഒന്ന് മുരണ്ടു എന്നിട്ട് B 69 കീബോർഡിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്‌തു. ഇപ്പോൾ രണ്ടാമത്തെ സ്ക്രീനിലെ ദൃശ്യം പ്രിയയുടെ സൂട്ട് റൂമിന്റെ ബാത്ത്റൂമിലെയായി തെളിഞ്ഞ് വന്നു. അവൻ ഡയലിന്റെ സൈഡിൽ 69 അമർത്തി ഡയൽ പുറകിലേക്ക് തിരിച്ചു. പ്രിയയുടെ കുളിക്കുന്ന അവ്യക്തമായ ദൃശ്യം സ്‌ക്രീനിൽ വളരെ വേഗം ഓടി മറഞ്ഞു. ബാത്രൂം വൃത്തിയാക്കാൻ വരുന്ന മെയ്ഡ് എത്തിയപ്പോൾ അവൻ ഡയല് പൂർവ സ്ഥിതിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.

അവൻ ആകാംഷയോടെ കുണ്ണ കുലുക്കി കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ മെയ്ഡ് ബാത്ത്റൂം വൃത്തിയാക്കി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ബാത്ത്റൂമിലെ ലൈറ്റിന്റെ പ്രകാശം നല്ലവണ്ണം ചുരുങ്ങി പുറകെ പ്രിയ ബാത്റൂമിലേക്കു പ്രവേശിച്ചു. അവൾ ഒരു കറുത്ത തോങ് മാത്രമാണ് ഇട്ടിരുന്നത്. അവൾ സിങ്കിനടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു അവളുടെ മുഴുത്ത് തുടുത്ത മുല കുംഭങ്ങൾ വ്യക്തമായി ഇപ്പോൾ സ്‌ക്രീനിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. പ്രിയ ബ്രെഷ് എടുത്ത് പേസ്റ്റ് തേച്ചു പല്ലു തേയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇത് കണ്ടതും എൽദോ കാമറ അവളുടെ മുലകളിലേക്ക് സൂം ചെയ്തു. അവളുടെ കൈകളുടെ ചലനത്തിന് അനുസരിച്ച് ആടി കളിക്കുന്ന മാമ്പഴങ്ങൾ കണ്ട് അവൻ കണ്ണ് മിഴിച്ചിരുന്ന് കുണ്ണ കുലുക്കി.

“എടി കഴപ്പി പൂറി” അവൻ പുലംബി “വേഗം കുളിക്കാൻ കയറ്”.

ഒരു ഒരുമിനിറ്റോളം അവൻ പല്ല് കടിച്ച് പിടിച്ചിരുന്നു സ്ക്രീനിലെ ദൃശ്യങ്ങളുടെ വേഗത ഡയൽ തിരിച്ച് കൂട്ടി. പ്രിയ സ്‌ക്രീനില്നിനും മാറി എൽദോ ക്യാമറ സൂംഔട്ട് ചെയ്തു. ഷവർ ക്യൂബിക്കിളിലേക്കു അവൾ കടക്കുന്നത് അവൻ സ്‌ക്രീനിന്റെ സൈഡിൽ കണ്ടു. പെട്ടെന്ന് ഷവറിൽനിന്ന് വെള്ളം വീഴാൻ തുടങ്ങി അവൾ ഷവർ ക്യൂബിക്കിളിൽ നിന്നും പുറത്ത് വന്ന് തോങ് ഊരുമ്പോളേക്കും അവൻ സ്ക്രീനിലെ ദൃശ്യങ്ങളുടെ വേഗത കുറച്ചു. ഒരു സ്ലോമോഷനിൽ അവൾ അവളുടെ വലത് കൈയുടെ തള്ളവിരൽ തൊങ്ങിന്റെ അരയിൽ കെട്ടിയ നാടയിലേക്ക് നീട്ടി കൊണ്ട് കുനിയാൻ തുടങ്ങി. ആ തോങ് അവളുടെ യിടുപ്പിലും വാഴപ്പിണ്ടി പോലെ തുടുത്ത തുടകളിലും തഴുകി കൊണ്ട് നിലം പതിച്ചു. കാലുകൊണ്ട് ഒരു തട്ട് തട്ടി അവൾ ആ തോങ് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് തെറിപ്പിച്ചു.

എൽദോ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു. അവൾ എപ്പോളും ഷവറിൽ കയറുന്നതിനു മുൻപ് ഇത് ചെയ്യുമായിരുന്നു. അവൻ അവളിലേക്ക്‌ ക്യാമറ സൂം ചെയ്തു.

പ്രിയ ഷവറില്ലേക്ക് കയറി നേരെ നിന്ന് അവളുടെ കൈകൾ തലക്ക് മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി. ഷവറിൽനിന്നും വെള്ളം ആദ്യം അവളുടെ കൈകളിലേക്കും പിന്നീട് തലയിലേക്കും ഒഴുകി. അവളുടെ ഉരുണ്ടു കൂർത്ത മുലകുന്നുകൾ വെള്ള തുള്ളികളാൽ തിളങ്ങി തെറിച്ച് നിന്നു. അത് കണ്ട് എൽദോ ഒന്ന് മുരണ്ടു അടുത്ത് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത് ഓർത്ത് അവൻ ചുണ്ടുകൾ നനച്ചു. അവളുടെ വലത് കൈ താഴോട്ട് ആലിലവയറിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് അവളുടെ വടിച്ച് മിനുസമാക്കിയ അടിവയറിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് നാടു വിരൽ അവളുടെ പൂർതടത്തിൽ പുറത്തക്ക് തള്ളിനിൽക്കുന്ന കന്തിൽ വന്നു വിശ്രമിച്ചു.

“വേഗം കഴപ്പി പൂറി”, എൽദോ കുണ്ണ കുലുക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പ്രിയയുടെ നടുവിരൽ കുറച്ച് നേരം അവളുടെ കന്തിനെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും ഉരച്ച് സുഖിച്ചു. എന്നിട്ട് വളരെ പതിയ അവളുടെ വിരൽ തടിച്ച് പുറത്തേക്ക് തള്ളിയ ഇതളുകളോട് കൂടിയ പൂർ പിളർപ്പിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. മദജലത്താൽ തിളങ്ങി നിന്ന പൂർ പിളർപ്പിൽ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും ഒന്നു രണ്ട്‌ പ്രാവശ്യം ഉരച്ചതിന് ശേഷം അവൾ അവളുടെ നടുവിരൽ കുഴഞ്ഞ് കിടന്ന പൂർ തുളയിലേക്ക് കയറ്റി.

“ആ കഴുകി വൃത്തിയാക്കാത്ത പൂറിൽ വിരലിട്ടടിക്കെടി കഴപ്പി പൂറി”, എൽദോ ആക്രോശിച്ചു. സ്‌ക്രീനിൽ പ്രിയയുടെ പ്രവൃത്തി ആസ്വദിച്ച് അവന്റെ കൈകൾ കുണ്ണയിൽ അതിവേഗം ചലിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രിയ അവളുടെ നടുവിരൽ രണ്ടു മൂന്നുവട്ടം ആ ഓമനപൂറ്റിൽ അകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും ചലിപ്പിച്ചു. എൽദോ ക്യാമറ സൂമൗട് ചെയ്‌തു. അവൾ തല പുറകിലേക്ക് ചരിച്ച് വശ്യമായ മുഖഭാവത്തോടെ നടുവിരൽ വായിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന് ചപ്പി വലിച്ചപ്പോൾ എൽദോ വികാരമൂർച്ചയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കുറുകി.

“അങ്ങനെ ആയിരിക്കണം നല്ല കഴപ്പി പൂറികൾ”, എൽദോ പ്രശംസിച്ചു.

ഷവറിൽ നിന്ന് വെള്ളം അവളുടെ വടിവൊത്ത ശരീരത്തെ തഴുകി ഒഴുകി വീഴുന്നത് കണ്ടാൽ ഒരു ദേവനർത്തകി ജല ക്രീഡയിൽ ഏർപ്പെടുന്നതായി തോന്നും. എൽദോ അവന്റെ കുണ്ണ കുലുക്കുന്നതു വേഗത്തിലാക്കി.

“എടി വൃത്തികെട്ട കാമഭ്രാന്തി വേഗം ചെയ്യ്”, കണ്ണുകൾ സ്‌ക്രീനില് നിന്നും മാറ്റാതെ അവൻ കുണ്ണ കുലുക്കുന്നതിന്റെ വേഗത കൂട്ടി.

പ്രിയ മുള്ളാൻ ഇരിക്കുന്നതുപോലെ ഷവറിനുള്ളിൽ മതിലുചാരി നിരങ്ങി തറയിലേക്ക് ഇരുന്നു. അത് സ്‌ക്രീനിൽ കണ്ടതും എൽദോ കാമാർത്ഥമായി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ക്യാമറ അവളിലേക്ക്‌ സൂംമിൻ ചെയ്തു. അവളുടെ മുഴുത്ത കുണ്ടിതടങ്ങൾ തറയിൽ അമര്ന്നപ്പോൾ അവൻ അവളുടെ കാലിന്റെ ഇടയിലേക്ക് ക്യാമറ തിരിച്ചു. സ്‌ക്രീനിൽ അവളുടെ പൂറും, കൂതിപൊട്ടും, മുലകുന്നുകളും, മുഖവും വ്യക്തമായതോടെ അവന്റെ ഹൃദയം സന്തോഷം കൊണ്ട് തുടിച്ചു.

“വേഗം, വേഗം ചെയ്”.

അവൾ ഇടത് ചന്തി ഒന്ന് പൊക്കി അവളുടെ ഇടതു കൈ തുടുത്ത് കുടം കമത്തിയ പോലുള്ള ആരെയും മോഹിപ്പിക്കുന്ന നിതംബങ്ങൾക്ക് അടിയിൽ കൊണ്ടുവന്നു. അവളുടെ വിരൽ ആ പർവത നിരകൾക്ക് ഇടയിലുള്ള ബ്രൗൺ നിറത്തിലുള്ള കൂതിപൊട്ടിന് ചുറ്റും വളരെ പതിയെ വട്ടം വരച്ചു.

“ചെയ്യെടി കഴപ്പി”, എൽദോ പ്രോൽസാഹിപ്പിച്ചു.

അവളുടെ വലത് കൈയ് കാലിന്റെ ഇടയിൽ ത്രെസിച്ച് നിൽക്കുന്ന വെണ്ണ പൂറ്റിലേക്ക് പോയി. കൈ വിരലുകൾ കൊണ്ട് കന്തിനെ തൊട്ട് തലോടി, അതിന്റെ സുഖാധിക്യത്താൽ ഒരു ശീല്കാര ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ ചെച്ചുണ്ടുകൾ തുറന്ന് മലച്ചു. എൽദോ സ്‌ക്രീനിലുള്ള അവളുടെ മുഖത്തിന്റെ വികാര വിക്ഷേപണം നോക്കി അതുപോലെ അനുകരിച്ചു. പ്രിയ അവളുടെ രണ്ട് വിരലുകൾ പൂർ തുളയിലേക്കു അതിവേഗം കുത്തിയിറക്കി. വിരലുകൾ പൂർ ഭിത്തികളിൽ ഉരഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നത് അനുസരിച്ച് അവളുടെ ശരീരം രതി സുഖത്തിന്റെ അലകളാൽ കൊച്ചി വിറച്ചു.

എൽദോ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ഇനി നിന്റെ ചക്കര കുണ്ടി, കഴപ്പി പൂറി”.

പ്രിയയുടെ ബ്രൗൺ കുണ്ടിതുളയിൽ വട്ടം വരച്ചിരുന്ന വിരൽ, കുണ്ടിതുള വികസിച്ചതോടെ അവൾ വേഗം മുറുക്കമുള്ള കൂതിപൊട്ടിലേക്ക് ആദ്യത്തെ മടക്ക് വരെ കയറ്റി. എൽദോ അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിയുന്ന കഴപ്പേറിയ വികാര വിസ്ഫോടനം സ്‌ക്രീനിൽ കണ്ട് കുണ്ണ കുലുക്കി. അവൾ ഒര് മുക്രയിട്ടുകൊണ്ട് ഒരുമിച്ച് ശക്തിയിൽ കുണ്ടി തുളയിലുള്ള ഒരു വിരലും പൂർ തുളയിലുള്ള രണ്ട് വിരലും അമർത്തി മുഴുവനായി ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി. അവളുടെ ശ്വാസത്തിന്റെ വേഗത കൂടി വന്നു, മുഖം വികാര തീവ്രതയിൽ വലിഞ്ഞു മുറുകി ചുമന്ന് തുടുത്തു.

എൽദോ ഇത് കണ്ട് കുണ്ണയിൽ ഞെരിഞ്ഞ് അമർന്ന കൈ അയച്ച് വേഗത്തിൽ കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ അടുത്ത കൈ കൊണ്ട് വരാനിരിക്കുന്ന പാലാഭിഷേകത്തെ ഓർത്ത് കറുത്ത ഷർട്ട് നെഞ്ചിലേക്ക് കയറ്റി വച്ചു.

പ്രിയ വിരലുകൾ അതിവേഗം തുടുത്ത പൂറ്റിലും കൊഴുത്ത കുണ്ടിയിലും കയറ്റിയിറക്കി. എൽദോ അവളുടെ വെണ്ണ കുണ്ടിയിൽ കയറി ഇറങ്ങുന്ന വിരൽ തന്റെ കുണ്ണയാണെന്നു സങ്കല്പിച്ച് അതിവേഗം കുണ്ണ കുലുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രിയ ഒന്ന് നിർത്തിയതിന് ശേഷം വികാര മൂർച്ചയിൽ കുണ്ടിതുളയിൽ രണ്ടാമത്തെ വിരലും, പൂർ തുളയിൽ മൂന്നാമത്തെ വിരലും, വച്ച് ഒരുമിച്ച് കൈകൾ മുന്നിൽനിന്നും പുറകില്നിന്നും തള്ളി മുഴുവനായും വിരലുകൾ വീണ്ടും കയറ്റി.

“കഴപ്പി പൂറി മോള്”, അവൻ പറഞ്ഞു. എന്താണ് അടുത്തതായി സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത് എന്ന ഓർമയിൽ അവന്റെ ഉണ്ടകൾ ചുരുങ്ങി കനം വച്ചു.

പ്രിയയുടെ കൈകൾ അകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും അവളുടെ വീണകുണ്ടിയിലും വെണ്ണ പൂറ്റിലും അവളാൽ പറ്റാവുന്നത്ര വേഗതയിൽ ചലിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ശരീരം കൊച്ചി വലിഞ്ഞു അവളുടെ തല വികാര മൂർദ്ധന്യത്തിൽ പുറകിലേക്ക് മലർന്നു ഭിത്തിയിൽ ഇടിച്ചു അവൾ ഒന്ന് വിറച്ചു പൂറിൽനിന്നും പൂർതേൻ കുത്തി ഒഴുകി.

രണ്ട് തുളകളിൽ നിന്നും അവൾ വിരലുകൾ പുറത്തേക്ക് വലിച്ച് എടുത്ത് എല്ലാ വിരലുകളും ഒരുമിച്ച് വായിലേക്ക് വച്ച് ഒരു ശീല്കാര ശബ്ദത്തോടെ ചപ്പി വലിച്ചു. അവൾ വിരലുകൾ ചപ്പി വലിക്കുമ്പോൾ എൽദോ അവളുടെ തുറന്നിരിക്കുന്ന ചുവന്ന് ത്രെസിച്ച പൂർതുളയും കുണ്ടിതുളയും രതിമൂർച്ചയുടെ തീവ്രതയിൽ വികസിക്കുന്നതും ചുരുങ്ങുന്നതും വളരെ വ്യക്തമായി കണ്ട് കുണ്ണ അതിവേഗം കുലുക്കി. അതോടെ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ നിന്നും പാൽ തുള്ളികൾ റോക്കറ്റ് പോലെ ചീറ്റി തെറിച്ചു.

പാൽ തുള്ളികൾ തെറിച്ച് അവന്റെ വയറിലും, അരയിലും, കൈകളിലും വീണ് ഒഴുകി.

പ്രിയയുടെ ചുമന്ന് തുടുത്ത ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ കുണ്ടി തുളയുടെയും പൂർ തുളയുടെയും അഗാധതയിൽ ഇട്ട് ഇളക്കിയ വിരലുകൾ ആവേശത്തോടെ ചപ്പി ഉറുഞ്ചി. വികാരപാരമ്യത്താൽ അവളുടെ പുരികങ്ങൾ വില്ലുപോലെ വളഞ്ഞു, കവിളുകൾ വീണ്ടും ചുമന്നു തുടുത്തു, പൂർ തുടുത്ത് വീർത്ത് തുറന്നും അടഞ്ഞും ചുരത്തികൊണ്ടിരുന്നു.

“പൂറി കഴപ്പി കൂത്തിച്ചി”, എൽദോ പറഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ സ്‌ക്രീനിൽ തന്നെ തറച്ച്നിന്നു കൈകൾ പാൽ ഒലിച്ചിറങ്ങി ചുരുങ്ങികൊണ്ടിരുന്ന കുണ്ണയിൽ തഴുകികൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രിയ രതി സുഖത്തിന്റെ തീവ്രതയിൽ നിന്ന് തിരിച്ച് വന്നു, അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് വിരലുകൾ പുറത്ത് എടുത്ത് കൂർത്ത് നിന്ന ഒരു വിരൽ മടക്കോളം തള്ളി നിന്ന മുലഞട്ടുകളെ ഒന്ന് ഞരടി. അവൾ വേഗം എഴുനേറ്റ് കൈ കഴുകി കുളിച്ച് ഷവർ നിർത്തി.

അവൾ ഷവറിൽ നിന്ന് പുറത്ത് കടന്നതും എൽദോ കസേരയിലേക്ക് കിതച്ച് കൊണ്ട് ചാഞ്ഞു. “വൃത്തികെട്ട പൂറി കഴപ്പി”, അവൻ പറഞ്ഞു. നാളെ ആരെ കണ്ടു വാണം അടിക്കണം എന്ന് അവൻ ആലോജിച്ചു. കഴിഞ്ഞ പത്തു വർഷമായി ഈ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് പല സിനിമ നടികളുടെയും, ഗായികമാരുടെയും, മോഡലുകളുടേയു, സുന്ദരികളായ നൂറിനുമേൽ സ്ത്രീകളുടെയും രഹസ്യ നിമിഷങ്ങൾ കണ്ടു അവൻ വാണം അടിച്ച് തൃപ്തിപ്പെടുന്നു. ഇതെല്ലാം നടക്കുന്നത് ഇവർ മനു വർമയുടെ അതിഥികളായി ദ്വീപിൽ വരുന്ന സമയങ്ങളിൽ ആണ്. എൽദോ ഇതെല്ലാം അവന്റെ കാമ നിർവൃതിക്കായി റെക്കോർഡ് ചെയ്ത് രഹസ്യമായി സൂക്ഷിച്ച് വച്ചിട്ടുണ്ട്.

“നാളെ ഡോക്ടർ ആയാലോ”, അവൻ ആലോജിച്ചു. അല്ലെങ്കിൽ മസ്സാജ് ചെയുന്ന പെണ്ണിനെ വിളിപ്പിച്ചു ഒന്നുകൂടെ റോൾപ്ലേ ചെയ്താലോ. എന്തായാലും പുതിയ ഇരകൾ അടുത്ത് തന്നെ എത്തിച്ചേരുന്നതാണ്. അവൻ ദ്വീപിൽ വരുന്ന മനു വർമയുടെ മക്കളുടെ ഫയൽ കണ്ടതാണ് മൂന്നുപേരിൽ രണ്ട് പെൺമക്കളും ചരക്കുകൾ ആണ്. അവൻ ഇതേപോലെ ഒളിക്യമറയിൽ അവരുടെ അംഗലാവണ്യം കാണാൻ അക്ഷമനായി കാത്തിരിക്കുകയാണ്.

എൽദോ നേരത്തെ അടിച്ചൊഴിച്ച പാൽ തുള്ളികൾക്ക് മുകളിലേക്ക് പതിയെ ഷർട്ട് താഴ്ത്തി പാന്റ് വലിച്ച് കയറ്റി ബെൽറ്റ് ഇട്ടു. പാൽ തുള്ളികൾ ഷർട്ടിനും ശരീരത്തിനും ഇടയിൽ ഒട്ടി നിന്നു. അവൻ പതുക്കെ എഴുനേറ്റ് പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലിലേക്ക് നടന്നപ്പോൾ പാൽ തുള്ളികൾ വയറിലൂടെ താഴേക്ക് ഒഴുകുകയായിരുന്നു. അവനു ആ കുണ്ണ പാലിന്റെ മണവും ശരീരത്തിൽ അനുഭവപ്പെടുന്ന പശപശപ്പും ഒരു പ്രേത്യേക അനുഭൂതി നൽകിയിരുന്നു. അതിനുശേഷം പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ ആരെയെങ്കിലും കണ്ടാൽ അവൻ പിടിച്ച് നിർത്തി സംസാരിക്കും ആരെങ്കിലും മണം തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ. ചിലവർക്കു മണം കിട്ടി പക്ഷെ എന്താണെന്ന് ഇതുവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല.

അവൻ ബങ്കറിൽനിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു. അവനുവേണ്ടി ഷെഫ് മാറ്റിവച്ച സാൻഡ്വിച് കഴിച്ച് കൊണ്ട് ക്ലിനിക്കിന് മുകളിലുള്ള അവന്റെ അപ്പാർട്മെന്റിലേക്കു പോയി.

**—————————————————-**————————————————-**

ആദിത്യന്റെ മേശയുടെ മുകളിലുള്ള ഫോൺ റിങ്‌ചെയിതു. അവൻ നെറ്റിചുളിച്ചു, ജോലിക്ക് തടസ്സം നേരിട്ടതിൽ. കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് ദിവസ്സമായി പന്ത്രണ്ട് മണിക്കൂർ വച്ച് ദിവസവും അവൻ പണി എടുക്കുന്നു. ഒരു ഇലക്ട്രോണിക് റെക്കോർഡ്‌സ് മാനേജ്മെന്റ് കമ്പനി വാങ്ങുന്നതിന് വേണ്ടിയുള്ള ഡോക്യൂമെന്റസ് ശെരിയാക്കാൻ, ഏകദേശം തീർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുബോൾ ആണ് ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചത്.

അവൻ ഫോൺ എടുത്തു “ഹലോ ആദിത്യ ഹിയർ ബിസിനസ് സ്ട്രെറ്റജിസ്റ്റ്, എന്തെകിലും സഹായം ആവശ്യം ഉണ്ടോ?”. കമ്പനിയുടെ ഇന്റെർണൽ കാൾ വന്നാൽ സ്ഥിരമായി അവൻ സംസാരം തുടങ്ങുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.

റിസപ്ഷനിൽ നിന്നാണ്, “ഒരു അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ താങ്കളെ കാണാൻ വന്നിരിക്കുന്നു”.

ആദിത്യൻ മുഖം ചുളിച്ചു “എന്റെ സന്ദർശകരുടെ പട്ടികയിൽ അങ്ങനെ ഒരു പേര് ഇല്ലല്ലോ”.

“ഏതോ അത്യാവശ്യ കാര്യം സംസാരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു”, റിസെപ്ഷനിൽ ഉള്ള സെക്യൂരിറ്റി പറഞ്ഞു.

ശെരി ഞാൻ താഴേക്ക് വരുന്നു.

“ശെരി”, ഫോൺ കട്ടായി.

ആദിത്യൻ മുഷിപ്പോടെ ലിഫ്റ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു കൊണ്ട് ആലോജിച്ചു എന്തിനായിരിക്കും ഒരു വകീൽ തന്നെ ഇപ്പോൾ കാണാൻ വന്നത്. വകീൽ വന്നു കാണേണ്ട ഒരു കാര്യവും അവൻ ആലോജിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല.

ലിഫ്റ്റിൽ കയറി ഗ്രൗണ്ടഫ്ലോർ ബട്ടൺ അമർത്തി അവൻ വീണ്ടും ആലോജിച്ചു. ലിഫ്റ്റ് താഴെ ഏത്തിയട്ടും അവനു ഒരു കാരണം കണ്ടു പിടിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അവൻ ലിഫ്റ്റിൽനിന്നും ഇറങ്ങി റിസെപ്ഷനിലേക്ക് പോയി.

HR ഇന്റർവ്യൂ എടുക്കാറുള്ള ഒരു റൂം കാണിച്ച് വകീൽ അവിടെ ഉണ്ടെന്നു റിസെപ്ഷനിലെ സെക്യൂരിറ്റി പറഞ്ഞു.

ഒരു പ്രായം ആയ മനുഷ്യൻ വളരെ തീവ്രമായ മുഖ ഭാവത്തോടെ അവിടെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. നരച്ച മുടിയും കറുത്ത കോട്ടും വളരെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയുള്ള ഇരിപ്പും കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം ഏതോ വലിയ വകീൽ ആണെന്ന്.

മുഖത്തു അതെ മുഷിപ്പ് നിലനിർത്തി അവൻ വാതിൽ തുറന്നു “ഹായ് ഞാൻ ആദിത്യ, എന്താണ് കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്?”.

വകീൽ വേഗം ചാടി എഴുന്നേറ്റ് ആദിത്യന് കൈയ് കൊടുത്തു. ഞാൻ അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് കാണാൻ സമ്മതിച്ചതിന് വളരെ നന്ദി.

കൈ കൊടുത്തതിനു ശേഷം ആദിത്യൻ അയാൾക്ക് എതിരെയുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്നു. താങ്കൾ വന്ന കാര്യം പെട്ടെന്ന് പറയാമോ മുകളിൽ മൂന്ന് കമ്പനി ഡയറക്ടർമാർ വന്നിട്ടുണ്ട് അതുകൊണ്ടു ഞാൻ വളരെ തിരക്കിലാണ്.

വകീൽ ഒന്ന് തലയാട്ടി.

നീ വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാവും പെട്ടെന്ന് ഒരു വകീൽ നിന്നെ കാണാൻ എന്തിനാണ് വന്നതെന്ന്. നിനക്ക് ഒരു ബന്ധു കുറച്ച് പാരമ്പര്യ സ്വത്ത് എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ട് അതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ ആണ് ഞാൻ വന്നത്.

ആദിത്യന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു “ഓഹ് “.

നീ പ്രതീക്ഷിച്ച കാര്യം അല്ല അല്ലെ, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഒരു പുരികം ഉയർത്തി അവന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് ചോദിച്ചു.

എന്താണ് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. എന്തായാലും ഞാൻ വിചാരിച്ച് വച്ച കാര്യങ്ങളിലൊന്നും ഇത് ഇല്ല ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. ആരെ കുറിച്ചാണ് പറയുന്നത്, എന്റെ അറിവിൽ ബന്ധുക്കൾ ആരും ഈ അടുത്ത് മരിച്ചിട്ടില്ല ഒരു മുഷിപ്പോടെ അവൻ പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടോ ഞാൻ നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ആദിത്യൻ തന്നെ ആണെന്ന്.

“എനിക്ക് വളരെ ഉറപ്പുണ്ട്”, വകീലിന്റെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയുള്ള മറുപടി കേട്ട് അവൻ വീണ്ടും കുഴഞ്ഞു.

“ശരി ആരാണ് മരിച്ചത്?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

അതറിയാൻ എന്റെ കൂടെ കുറച്ച് ഫയലുകൾ നോക്കാൻ വേണ്ടി സമയം ചിലവഴിക്കേണ്ടി വരും പ്രഭാകരൻ വകീൽ പറഞ്ഞു. അതിന് ശേഷം മേശക്ക് മുകളിൽ വച്ചിരുന്ന പെട്ടി തുറന്ന് കുറച്ച് ഫയലുകൾ പുറത്തെടുത്ത് മുന്നിൽ വച്ചു. ഫയലിന് മുകളിൽ വിരലുവച്ച് കുറച്ച് നേരം കൊട്ടിയതിനു ശേഷം വകീൽ തൊണ്ട നനച്ചു.

ആദിത്യ നിനക്കിപ്പോൾ ഇരുപത്തിമൂന്നു വയസായി, നീ ജനിച്ചത് 15 ഏപ്രിൽ ആണ്, ശെരിയല്ലെ. വകീൽ പറഞ്ഞത് വളരെ ശരിയാണ് അതുകൊണ്ടു ആദിത്യൻ തലയാട്ടി.

“ശെരിയാണ്”.

“ഞാൻ ഇനി പറയാൻ പോകുന്നത് നിനക്ക് ഒരുപക്ഷെ ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാക്കിയേക്കാം, അതിനാൽ സഹകരിക്കുക”. പ്രഭാകരൻ ആദ്യത്തെ ഫയൽ തുറന്നു അതിൽ കുറച്ച് ഫോട്ടോകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യത്തെത് മൂന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ബ്ലാക്ക് ആൻഡ് വൈറ്റ് ഫോട്ടോ ആണ് കണ്ടിട്ട് ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം പ്രായം ഉള്ള കുഞ്ഞുങ്ങൾ.

“കുഞ്ഞുങ്ങൾ”, ആദിത്യൻ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.

“ശെരിയാണ്”, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

ഇരുപ്പത്തിമൂന്നര വർഷങ്ങള്ക്കു മുൻപ് 15 ഏപ്രിലിൽ ഒരു പ്രസവത്തിൽ ജനിച്ച മൂന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ജനിച്ച് മണിക്കൂറുകൾക്കകം എടുത്ത ഫോട്ടോയാണ് ഇത്.

ആദിത്യൻ കണ്ണുകൾ വികസിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് വകീലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പക്ഷെ അയാളുടെ ശ്രെദ്ധ ഫോട്ടോയിൽ ആയിരുന്നു. അവന്റെ ഇടത് വശത്തുള്ള കുഞ്ഞിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് വകീൽ വിരൽ ചൂണ്ടി.

“ഈ കുട്ടിക്കിട്ട പേര് ആദിയ”. വകീൽ വിരൽ വലത് വശത്തുള്ള കുഞ്ഞിന് നേരെ ചൂണ്ടി “ഈ കുട്ടിക്കിട്ട പേര് ആദിര, നടുക്കുള്ള കുട്ടിക്കിട്ട പേര് ആദിത്യ”.

“എനിക്ക് തോന്നുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് ആള് മാറിപ്പോയെന്നാണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. എനിക്ക് പെങ്ങമ്മാരോ ഇരട്ടകളോ ഇല്ല. അവൻ കുറച്ച് നേരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു നടുക്കുള്ള കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി തന്റെ ചെറുപ്പത്തിലുള്ള ഫോട്ടോപോലെ തന്നെ ആണ് പക്ഷെ അവന് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. എല്ലാ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മുഖവും അവന് എപ്പോളും ഒരുപോലെ തന്നെ തോന്നിയിരുന്നു.

“കുറച്ച് നേരം ക്ഷേമിക്ക്”, പറഞ്ഞിട്ട് വകീൽ ഫോട്ടോ ഒരു സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി വച്ചു.

ഫോട്ടോയുടെ അടിയിൽ ഒരുകെട്ട് പേപ്പർ ഉണ്ട് അതിൽ മുകളിലുള്ള പേപ്പറിൽ അഡോപ്ഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് എന്ന് എഴുതിയത് ആദിത്യൻ കണ്ടു. വകീൽ ആ പേപ്പർ ആദിത്യന് വായിക്കാൻ വേണ്ടി തിരിച്ച് വച്ചു.

അവൻ വകീലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. “എനിക്ക് ഈ രേഖകളെ കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല. എനിക്ക് ഈ രേഖകൾ വ്യാജമാണോ എന്നുപോലും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. ഒരു കാര്യം എനിക്ക് ഉറപ്പാണ് ഞാൻ ഒരു ദത്ത് പുത്രൻ അല്ല”.

“ഇത് നിന്റെ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് അല്ലെ?”. വകീൽ പ്രഭാകരൻ അടുത്ത രേഖ ആദിത്യന്റെ മുൻപിൽ വച്ചു.

അവൻ അത് നോക്കി തലയാട്ടി കൊണ്ട് ചിന്തിച്ചു എന്തിനാണ് ഈ വകീൽ തന്റെ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റിന്റെ കോപ്പി കൈയിൽ വച്ചിരിക്കുന്നത്. “ആയിരിക്കാം, പക്ഷെ എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല ഇത് നിങ്ങളുടെ കൈയിൽ എങ്ങിനെ വന്നു എന്ന്”.

വകീൽ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റിന് അടുത്തുള്ള വേറൊരു രേഖ അവനെ കാണിച്ചു. “ഇത് അഡോപ്ഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റിന്റെ കൂടെ ഉള്ള പേര് മാറ്റിയതിന്റെ രേഖ ആണ്”. സാധാരണ വകീൽമാർ ഉപയോഗിക്കുന്ന തനതായ ശൈലിയിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടു അടുത്ത രേഖ അവന്റെ മുന്നിലേക്ക് നീക്കി പറഞ്ഞു, “ഇത് നിന്റെ ഒറിജിനൽ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ആണ്”.

ആദിത്യൻ വളരെ ശ്രേദ്ധയോടെ ആ രേഖകൾ പരിശോദിച്ചു. അവന് അത് തന്റെ തന്നെ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ആണെന്ന് മനസ്സിലായി പക്ഷെ അവന് അതിൽ അസാധാരണമായി ഒന്നും കണ്ണൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പിന്നെ അവൻ പേര് മാറ്റിയതിന്റെ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് എടുത്ത് നോക്കി അതും അഡോപ്ഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റും ഒത്ത് നോക്കി. അവന് അതിൽ ഒരു പൊരുത്തമില്ലായ്മയും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. ആദിത്യ ആകെ വല്ലാണ്ടായി അവൻ പിന്നെയും ഒറിജിനൽ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് എടുത്ത് നോക്കി.

അവൻ ബർത്ത് സർട്ടിഫിക്കറ്റിലുള്ള പേരുകൾ നോക്കി, അവന്റെ കണ്ണുകൾ വികസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു വകീലിനെ നോക്കി. മുൻപിൽ ഇരിക്കുന്ന ആദിത്യന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് വകീൽ സഹാനുഭൂതിയോടെ അവനെ നോക്കി. ആദിത്യന് തന്റെ അടിത്തറ തന്നെ ഇളകുന്നതായി തോന്നി.

“ഇതിൽ . . . .ഇതിലെ അച്ഛന്റെ പേര്”, ആദിത്യൻ വിക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

വകീൽ പ്രഭാകരൻ ഒന്നും പറയാതെ വേറൊരു ഫോട്ടോ അവന് മുൻപിലേക്ക് വച്ചു. മൂന്ന് കുട്ടികളെയും അവരുടെ അച്ഛൻ എടുത്തിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോ ആയിരുന്നു അത്. വളെരെ പരിചിതമായ ലോകം മുഴുവൻ അറിയുന്ന ഒരാളുടെ ചെറുപ്പത്തിലുള്ള മുഖം ആയിരുന്നു ആ അച്ഛന്. കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസമായി അയാളുടെ മുഖമാണ് എല്ലാ പേപ്പറുകളിലും ന്യൂസ് ചാനലുകളിലും കാണിക്കുന്നത്.

ആദിത്യൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ഒന്നുകൂടെ പരിശോധിച്ചു അതിൽ അച്ഛന്റെ പേര് മനു വർമ്മ എന്ന് എഴുതിയിരുന്നു.

അവൻ വകീലിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു, “കാര്യമായിട്ടാണോ?”.

വകീൽ പ്രഭാകരൻ തലയാട്ടി. “നീ ഒരു ദത്ത് പുത്രൻ ആണെന്ന് അറിയുന്നതിനേക്കാളും വലിയ നടുക്കം ആയിരിക്കും മനു വർമ്മയുടെ മകൻ ആണെന്ന് അറിയുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാകും”.

ആദിത്യൻ അവന്റെ തല കുടഞ്ഞു. അവന് അത് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല താൻ ഒരു ദത്ത് പുത്രൻ ആണ് എന്നതും കൂടാതെ ലോകത്തിലെ തന്നെ വിരലിൽ എണ്ണാവുന്ന കോടിശ്വരന്മാരിൽ ഒരാളായ മനു വർമ്മ തന്റെ അച്ഛനാണ് എന്നതും. അപ്പോഴാണ് ഒരു ചിന്ത അവന്റെ മനസിലൂടെ പോയത്.

“ജോളിയാണോ നിങ്ങളെ ഇതിന് വേണ്ടി പറഞ്ഞ് വിട്ടത്?”.

ആദിത്യന് രണ്ട് ഉറ്റ മിത്രങ്ങൾ ആണ് ഉള്ളത് ജോളിയും അരവിന്ദും. അരവിന്ദ് അവനോടൊപ്പം അതെ കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്. ജോളി ഒരു കമ്പനിയിൽ കോമിക് ബുക്ക് ഇല്ലുസ്ട്രേറ്റർ ആണ്. ഇതിൽ ജോളി എപ്പോഴും ഇതേപോലെ എന്തെങ്കിലും കുസൃതി തരങ്ങൾ ഒപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. ഇത് അവന്റെ പണിയാണ് എന്നാ തോന്നുന്നത് പ്രേത്യകിച്ച് നാല് ദിവസം മുൻപ് മനു വർമ്മ കാൻസർ മൂലം മരിച്ചു എന്ന് ലോകം അറിഞ്ഞ സമയത്ത്.

വകീലിന്റെ മുഖം ഗൗരവമുള്ളതായി. “ആദിത്യ ഞാൻ ഉറപ്പ് തരുന്നു ഇത് ഒരു തമാശ അല്ല. നിന്റെ മുൻപിൽ അതിനു വേണ്ടിയുള്ള മുഴുവൻ തെളിവും ഉണ്ട്. മനു വർമ നിനക്കായ് എഴുതിയ കത്ത് ഉൾപ്പടെ.”

“ഒരു കത്ത്?”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ചു. അവന് ഉറപ്പായി ഇത് അവന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ഒപ്പിച്ച് വേല ആണ്.

അവൻ ഒന്ന് മന്ദഹസിച്ചു, “ശരി എന്നാൽ കത്ത് കാണട്ടെ”.

വകീൽ ഒന്ന് മുഖം വീർപ്പിച്ചിട്ട് അടുത്ത ഫയൽ തുറന്ന് ഒരു കത്ത് പുറത്തെടുത്തു. ആ പേപ്പർ വളരെ വില പിടിപ്പുള്ളതും ആഡംബരമുള്ളതും ആയിരുന്നു. ആദിത്യന് അതിലെ കൈയക്ഷരം ആരുടെ ആണെന്ന് മനസിലായില്ല എങ്കിലും അവൻ ആ കത്ത് തുറന്ന് വായിച്ചു.

പ്രീയപ്പെട്ട ആദിത്യ,

എനിക്കറിയാം നീ ഇപ്പോൾ വളരെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിൽ ആണെന്ന്. അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഒരു നല്ല മനുഷ്യനും എന്റെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിയുമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന് അതികം ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടാവാതെ ശ്രദ്ധിക്കുക.

എന്തായാലും, നീ ഇപ്പോൾ മനസിലാക്കിയിരിക്കും ഞാൻ നിന്റെ അച്ഛനാണെന്ന്. മനു വർമ്മ, കോടീശ്വരൻ, സെലിബ്രിറ്റി, പ്ലേബോയ്, വ്യവസായി, ബിസ്സിനെസ്സ് ജീനിയസ്, മാറ്റുമെല്ലാ. അത് ശരിയുമാണ്, ആദിത്യ. നീ ഇതിനെല്ലാം ഒരു വിശദീകരം അർഹിക്കുന്നു എന്നും എനിക്കറിയാം.

ഇരുപത്തറു വർഷങ്ങള്ക്ക് മുൻപ് ഞാൻ ഒരു സ്ത്രീയെ പരിജയപെട്ടു പേര് പാർവതി ഞങ്ങൾ പ്രണയത്തിലായി ഉടൻ വിവാഹവും കഴിച്ചു. ഞാൻ ഒരു കമ്പനി തുടങ്ങി, കമ്പ്യൂട്ടർ ഉണ്ടാക്കുന്നതും സോഫ്റ്റ്‌വെയർ പ്രോഗ്രാമിങ്ങും അവിടെ തുടങ്ങി. ആ സമയത്ത് പാർവതി ഗർഭിണിയായി. ജീവിതം വളരെ സന്തോഷപൂരിതം ആയി മുന്നോട്ട് പോയി.

ബിസിനസ് പച്ച പിടിച്ചു ഞാൻ എഴുതിയ ചില സോഫ്റ്റ്‌വെയർ കോടികൾ ഉണ്ടാക്കി. മാസങ്ങൾക്കകം നൂറോളം ആൾകാർ കമ്പനിയിൽ പണിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി. ബിസിനസ് കാര്യങ്ങൾ ഇവിടെ മുക്യം അല്ല. പാർവതിക്ക് പ്രസവ വേതന തുടങ്ങി ഞങ്ങൾ ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോയി.

പാർവതി എട്ടാം മാസത്തിൽ മൂന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് ജൻമം നൽകി രണ്ട് പെണ്ണും ഒരു ആണും. പ്രസവത്തിന് ശേഷം പാർവതിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ തുടങ്ങി ICU വിലക്ക് മാറ്റി. അവിടെ വച്ച് എന്റെ പ്രീയപെട്ടവൾ എന്റെ പ്രാണൻ എന്നെ വിട്ടു എന്നെന്നേക്കുമായി പോയി. അവൾക്കു വെറും ഇരുപത്തിയഞ്ചു വയസേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നെകിൽ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു നല്ലൊരു അമ്മ ആയിരുന്നേനെ.

കുഞ്ഞുങ്ങളെ എങ്ങനെ വളർത്തണം എന്ന് എനിക്ക് ഒരു അറിവും ഇല്ലായിരുന്നു. പാർവതി മരിച്ചതിന്റെ വിഷമം മാറ്റാൻ ഞാൻ ജോലിയിൽ കൂടുതൽ മുഴുകാൻ തുടങ്ങി. പാർവതി മരണപ്പെട്ട വേതനയിൽ നിന്നും എങ്ങനെയെങ്കിലും മുക്തി ലഭിക്കാൻ എന്റെ സമയം മുഴുവൻ ജോലിക്കായി മാറ്റിവച്ചു. നിന്നെയും നിന്റെ പെങ്ങമ്മാരേയും ദത്ത് കൊടുക്കാൻ ഒരു ഡോക്ടർ ആണ് നിർദ്ദേശിച്ചത്. നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യാൻ പറ്റിയ ഒരു നല്ല കാര്യമായി അപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നി. പിന്നീട് അത് ഒരു വലിയ തെറ്റാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായെങ്കിലും അപ്പോൾ എനിക്ക് വേറെ വഴി ഇല്ലായിരുന്നു.

നിന്നെയും നിന്റെ പെങ്ങമ്മാരേയും വളരെ നല്ല കുടുംബങ്ങളിലേക്ക് ദത്തെടുക്കപെട്ടു. എന്നാലും ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വളർച്ച ദൂരെ നിന്ന് ശ്രെദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചില സമയങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ അറിയാതെ സഹയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സ്കോളർഷിപ്പുകൾ, ജോലികൾ അങ്ങനെ എല്ലാം. എനിക്കറിയാം ഒരു നല്ല അച്ഛൻ അങ്ങനെ അല്ല ചെയേണ്ടിയിരുന്നത് പക്ഷെ നേരിൽ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ പോലും ഒരു കുടുംബം എന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് നിങ്ങളെ ഉള്ളു.

ഞാൻ മരണ കിടക്കയിൽ കിടന്നാണ് ഈ കത്ത് എഴുതുന്നത്. നീ ഇത് വായിക്കുബോൾ ഞാൻ മരിച്ചിട്ടുണ്ടാകും നീ അത് ന്യൂസിൽ കണ്ടിട്ടും ഉണ്ടാവും. ഇനി എന്തിനാണ് ഈ കത്ത് എന്ന കാര്യത്തിലേക്കു കടക്കാം. കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിയഞ്ചു വർഷമായി ഞാൻ ഒരു സാമ്രാജ്യം കെട്ടി പടുക്കുക ആയിരുന്നു. പതിനായിരക്കണക്കിന് ആളുകൾ ആണ് തങ്ങളുടെ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനും കുടുംബത്തെ സംരക്ഷിക്കാനും എന്നെ ആശ്രയിച്ച് കൊണ്ടാണിരുന്നത്. ഈ ഉത്തരവാദിത്തം ഞാൻ വളരെ ഗൗരവ പൂർവമായി കാണുന്നു. നിനക്ക് ഇതിനോട് പൊരുത്ത പെടാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നുമായിരിക്കും കാരണം ഞാൻ നിങ്ങളെ വളത്താൻ ഈ ഉത്തരവാദിത്തം കാണിക്കാത്തത് കൊണ്ട്.

നീയും നിന്റെ പെങ്ങമ്മാരായ ആദിയയും ആദിരയും നേരിൽ കാണണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ മൂന്നും തമ്മിൽ പരിചയപ്പെടണം എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഞാൻ ഇതുവരെ സംബാധിച്ചതെല്ലാം നിങ്ങൾക്കു മൂന്ന് പേർക്കും കൂടി ഉള്ളതാണ്.

അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഇനി എന്താണ് ചെയ്യാനുള്ളതെന്നും പറഞ്ഞ് തരും. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ദ്വീപിലേക്ക്‌ പോകുക, പെങ്ങമ്മാരെ പരിചയപ്പെടുക, നിന്നിൽ നിന്നും എന്താണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാക്കുക എന്നിട്ട് നിന്റേതായ ഒരു തീരുമാനം എടുക്കുക.

അതിലൂടെ നീ എന്നെ കുറിച്ച് കുറച്ചെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.

സ്നേഹത്തോടെ,

മനു വർമ്മ.

ആദിത്യ കത്തിലുള്ള തീയതി നോക്കി രണ്ട് ആഴ്ച കൾക്ക് മുന്പുള്ളതാണ്.

ജോള്ളിയുടെ തമാശയാണ് ഇത് എന്നുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണ മാറി. ഇത് അവന്റെ രീതിയെ അല്ല. അവൻ ആകെ അസ്വസ്ഥനായി. അവന് എത്രെയും പെട്ടെന്ന് അച്ഛനെയും അമ്മയെയും വിളിക്കണം എന്ന് തോന്നി. അവൻ വകീലിനോട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഇപ്പോൾ വരാം വീട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് വിളിക്കണമായിരുന്നു”, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ തല ആട്ടുന്നതിന് മുൻപേ അവൻ വാതിലിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു. അവൻ ഓഫീസിൽനിന്നും പുറത്തിറങ്ങി റോഡിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ പോയി വീട്ടിലേക്കു വിളിച്ചു.

“എന്താ കുട്ടാ”.

“ഹലോ ‘അമ്മ “, ആദിത്യ ശബ്ദത്തിൽ മാറ്റം വരാതെ ശ്രേധിച്ച് പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു”.

“പെട്ടെന്ന് പറയെടാ മോനു ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്ക് പോവാൻ നിൽക്കുകയാണ്”, ‘അമ്മ പറഞ്ഞു. ആദിത്യന് ഒരു കാറിന്റെ ഡോർ അടയുന്ന ശബ്ദം ഫോണിലൂടെ കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

“ഓ ഇന്നാണല്ലേ നിങ്ങൾ ട്രിപ്പിന് പോകുന്നത്?”.

അമ്മ നെടുവീർപ്പിടുന്നത് ആദിത്യൻ ഫോണിലൂടെ കേട്ടു. “നീ മറന്നുപോയി അല്ലേടാ”.

അവൻ ഒന്ന് ദീർഘമായി നിശ്വസിച്ചു. “അമ്മെ ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച് കേൾക്കുക. ഇന്ന് എന്നെ കാണാൻ ഒരു അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ വന്നിരുന്നു”.

അമ്മ അച്ഛനെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് ആദിത്യൻ ഒന്ന് നിർത്തി. “രഘു ഏട്ടാ ഒന്നിങ്ങുവന്നെ” അമ്മ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു. “പറ മോനു അദ്ദേഹം എന്താണ് പറഞ്ഞത്?”.

“അച്ഛ അമ്മേ എനിക്കൊരു കാര്യം ചോദിയ്ക്കാൻ ഉണ്ട്, ഞാൻ ഒരു ദത്ത് പുത്രൻ ആണോ?”. അവരുടെ മറുപടി കേൾക്കാനായി അവൻ ഒരു ചെവി പൊത്തിപ്പിടിച്ച് ശ്രേധിച്ചിരുന്നു.

ഫോണിൽ നിന്നുള്ള നിശബ്ദത ആദിത്യന്റെ അസ്വസ്ഥത കൂട്ടി.

“മോനെ ഇത് ഞാനാണ്”, ഫോണിലൂടെ അവൻ അച്ഛന്റെ സൗമ്യമായ ശബ്ദം കേട്ടു. “ശരിയാണ് മോനെ, നീ ഇങ്ങനെ അറിഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് വിഷമം ഉണ്ട്. ഞാൻ അവിടെ വന്ന് നിന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട് വരാം എന്നിട്ട് നമുക്ക് സംസാരിക്കാം. നീ ഓക്കേ അല്ല”.

ആദിത്യൻ കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ച് മിണ്ടാതെ നിന്നു. വകീൽ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് ഞാൻ ഒരു ദത്ത് പുത്രൻ ആണ്. അവന് തന്റെ ജീവിതം ആകെ കൈവിട്ട് പോകുന്ന പോലെയും തല കറങ്ങുന്നത് പോലെയും തോന്നി. അവൻ ഒന്ന് രണ്ട് പ്രാവശ്യം ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ച് വിട്ടു എന്നിട്ട് ചിന്തിച്ചു. തന്റെ കൂട്ടുകാർ, തന്റെ കൂട്ടുകാർ തന്നെയാണ്. തന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വലിയൊരു രഹസ്യം തന്നിൽ നിനും മറച്ചു വച്ചു എന്നാലും കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിമൂന്നു വർഷം തനിക്ക് വേണ്ടിയാണ് അവർ ജീവിച്ചത്. അവർ തന്റെ ശെരിക്കുമുള്ള അച്ഛനും അമ്മയും അല്ല എന്നത് ഒരു പ്രേശ്നമേ അല്ല. ആ ചിന്ത അവനെ ഒരുപാട് സഹായിച്ചു അവൻ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.

കുറച്ച് സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. “വേണ്ട, കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല, വിഷമിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട. ആരെന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും നിങ്ങളാണ് എന്നെ വളർത്തിയത് നിങ്ങളാണ് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും. അതിന് എന്തായാലും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല”.

ഫോണിലൂടെ അവരുടെ ആശ്വാസപരമായ നിശ്വാസം അവൻ കേട്ടു. അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

“ഞാൻ എന്റെ ശെരിക്കുള്ള അച്ഛൻ ആരാണെന്ന് ഇന്ന് മനസ്സിലാക്കി”, ആദിത്യന് എങ്ങനെ തുടരണം എന്ന് മനസ്സിലാവാത്തത് കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു. “നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നോ?”.

അവർ അവിടെനിന്ന് എന്തൊക്കെയോ സ്വകാര്യമായി സംസാരിക്കുന്നത് അവൻ ഫോണിലൂടെ കേട്ടു.

“ഞങ്ങൾക്ക് നിന്റെ അച്ഛനെ കുറിച്ച് അറിയാമായിരുന്നു മോനു”, ആദിത്യന്റെ അമ്മ അല്പം സമയത്തിന് ശേഷം പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ ഒന്ന് തൊണ്ട നനച്ചു. “എന്റെ അച്ഛൻ മനു വർമ്മയാണ് എന്നാണ് പറഞ്ഞത് ശരിയാണോ?”.

“അത് ശരിയാണ് മോനെ”, അവന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. “ഞങ്ങൾ അറിയാൻ പാടില്ലാത്തത് ആയിരുന്നു പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു”.

“അദ്ദേഹം നിനക്കായി വിൽപത്രത്തിൽ എന്തെകിലും എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ടോ”, അവന്റെ അമ്മ അസ്വസ്ഥയായി ചോദിച്ചു.

“അവർ പറയുന്നു എനിക്ക് പെങ്ങമ്മാർ ഉണ്ടെന്ന്”

“എന്ത്?”, അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഒരുപോലെ ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് പെങ്ങമ്മാർ ഉണ്ടെന്ന് ഇരട്ടകൾ”, അവൻ പറഞ്ഞു. “ശരിക്കു പറഞ്ഞാൽ ഒരു പ്രസവത്തിലുള്ള മൂന്ന് കുട്ടികൾ അതിലൊന്ന് ഞാനാണ്”.

“ആദിത്യ മോനെ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു”, അവന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു അത് ശരിയാണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.

“പെങ്ങമ്മാർ?”.

“രണ്ട് പേരുണ്ട്”, ആദിത്യൻ ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. “ഞാൻ അവരെ പോയി കാണണം എന്നാണ് പറയുന്നത്”.

“നീ എന്തായാലും പോകണം”, അവന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു.

“തീർച്ചയായും”, അവന്റെ അമ്മയും പറഞ്ഞു. “നിനക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലാലോ മോനു?”.

“ഒരു ഷോക്കിലാണ്”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് തിരിച്ച് വകീലിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകണം. നിങ്ങൾ ഓക്കേ അല്ലെ?”.

“ശേരി, ഞങ്ങൾ ഓക്കേ ആണ്”, അവന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. “ഞങ്ങൾ ട്രിപ്പിന് പോകാതെ ഇരിക്കാം നീ രാത്രി ഭക്ഷണത്തിന് ഇവിടെ വാ എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഇതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാം”.

“നിങ്ങൾ എന്തായാലും ട്രിപ്പിന് പോകണം മാസങ്ങളായി പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നതല്ലെ”, ആദിത്യന് അറിയാം അവർ എല്ലാം പ്ലാൻ ചെയ്ത് താമസം വരെ ബുക്ക് ചെയ്തതാണ് ക്യാൻസൽ ചെയ്താലോ വൈകി പോയാലോ താമസ സൗകര്യം ബുദ്ധിമുട്ടിലാകും.

“നിങ്ങൾ എന്തായാലും പോകണം എനിക്കൊരു കുഴപ്പവും ഇല്ല. എന്താവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും എനിക്ക് നിങ്ങളെ വിളിക്കാമല്ലോ. നിങ്ങളും എന്നെ വിളിക്കണം, ഓക്കേ?”.

“ഉറപ്പല്ലേ മോനെ?”.

“ശരിക്കു അച്ഛ, നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും ട്രിപ്പിന് പോകണം”.

“ഉറപ്പല്ലെ, നിനക്ക് ഞങ്ങൾ ഇത് പറയാത്തതിൽ ദൈഷ്യം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ?”, അവന്റെ അച്ഛൻ വളച്ചൊടിക്കാതെ ചോദിച്ചു.

ആദിത്യൻ നെടുവീർപ്പിട്ടു. “സത്യമായും അച്ഛ എനിക്ക് ദൈഷ്യമൊന്നു ഇല്ല കുറച്ച് ഞെട്ടിയിരിക്കുകയാണ്”.

“നിങ്ങൾ എന്ത് കൊണ്ടാണ് എന്റെയടുത്ത് ഇത് പറയാതിരുന്നത്?”.

“ഞങ്ങൾ പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ചതാണ് പക്ഷെ പറയാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലായിരുന്നു”, അവന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങൾക്ക് അത് എങ്ങനെ പറയണമെന്ന് ഒരു ഐഡിയയും ഇല്ലായിരുന്നു”, അവന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു.

“ശെരി എന്ന അച്ഛ”.

“ഓക്കേ ഡാ മോനു, ബൈ”.

“ബൈ”, ആദിത്യൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. അവൻ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് വകീലിന് കൂടുതലായി എന്താണ് പറയാന്നുള്ളതെന്ന് കേൾക്കാൻ തിരിച്ച് ഓഫീസിലേക്ക് പോയി.

“എല്ലാം ഓക്കേ അല്ല മിസ്റ്റർ ആദിത്യ”, അവൻ തിരിച്ച് ഓഫീസിൽ വന്നിരുന്നപ്പോൾ അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ചോദിച്ചു.

“എല്ലാ ഓക്കേ എന്ന് എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റില്ല”, കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ശെരി, ഞാൻ എന്റെ മാതാപിതാക്കളോട് സംസാരിച്ചു”.

“അപ്പോൾ ഞാൻ സത്യം ആണ് പറയുന്നതെന്ന് നിനക്ക് മനസ്സിലായി”.

ആദിത്യൻ ഉമിനീരിറക്കി തല ആട്ടി. “ചെറിയൊരു ഷോക്ക് ആയിപ്പോയി”.

“അപ്പോൾ ഞാൻ തുടരട്ടെ?”.

“ശെരി”, ആദിത്യൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“മനു വർമ്മ കത്തിൽ പറഞ്ഞത് പോലെ നിങ്ങളുടെ വളർച്ച അദ്ദേഹം ശ്രെദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം എല്ലാ വിവരങ്ങളും ഒരോ ഫയലിൽ സൂക്ഷിച്ച് വച്ചിരുന്നു ഇങ്ങനെ ഒരു സന്ദർഭത്തിന് വേണ്ടി. മനു വർമ്മ പറഞ്ഞത് പോലെ താങ്കൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രൈവറ്റ് ദ്വീപിൽ വന്ന് പെങ്ങമാരേ പരിചയപ്പെടാം പുറം ലോകത്തിന്റെ യാതൊരുവിധ കൈകടത്തലും ഇല്ലാതെ”.

“വകീൽ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“പുറം ലോകത്തിന്റെ കൈകടത്തൽ?”, വകീൽ ചോദിച്ചു. ആദിത്യൻ തല ആട്ടി, വകീൽ തുടർന്നു. “ഉദാഹരണത്തിന്, മനു വർമ്മ ലോകം തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു വ്യത്തിത്വം ആയിരുന്നു അദ്ധേഹത്തിന് എല്ലാവിധ ചാനലുകളും പത്രങ്ങളുമായും വളരെ നല്ല അടുപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു”.

ആദിത്യൻ തല ആട്ടി, അവൻ അദ്ദേഹത്തെ സിനിമ പ്രീമിയറുകളിലും, അവാർഡ് ഷോകളിലും, ചാറ്റ് ഷോകളിലും, ന്യൂസിലും, പത്രങ്ങളിലും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

“മനു വർമയുടെ ആസ്ഥികളുടെ അവകാശി ആരാണെന്ന് പത്രക്കാർ അന്വേഷിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അധികം താമസിക്കാതെ അവർ കണ്ട് പിടിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. കുറച്ച് മണിക്കൂറുകളുടെയോ ദിവസങ്ങളുടെയോ കല താമസത്തിൽ അവർ നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരെയും എങ്ങനെയും കണ്ടുപിടിച്ച് ചോദ്യം ചോദിച്ച് തുടങ്ങും”.

“എന്താ ഈ പറയുന്നേ”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “ശെരിക്കും, അതാണോ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്?”.

അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി. “അതാണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്, ആദിത്യ ഞങ്ങൾക്ക് ഇതിൽ മുൻപരിചയം ഉണ്ട്”.

“ഞാൻ വിചാരിച്ചു അവർ . . . .” ആദിത്യൻ ഒന്ന് നിർത്തി എന്നിട്ട് ആലോചിച്ചു. അവന് മനസ്സിലായി വകീൽ ശെരിയാണ് പറഞ്ഞത്. ദൈവമേ പത്രങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ ഞാൻ അതിന്റെ ഇടയിൽ പെട്ട് നട്ടം തിരിയും.

“നിനക്കിപ്പോൾ കാര്യങ്ങളുടെ ഗൗരവം മനസ്സിലായി എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു മിസ്റ്റർ ആദിത്യ”.

“എനിക്ക് മനസ്സിലായി”, നിരുത്സാഹത്തോടെ ആദിത്യൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. “ഇനി എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്?”.

“ഇപ്പോൾ നിനക്കായി ഒരു കാർ വെളിയിൽ വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ടാകും. ഏകദേശം ഒൻപത് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഒരു പ്രൈവറ്റ് ജെറ്റ് നിനക്കായ് എയർപോർട്ടിൽ ഉണ്ടാകും. അതായത് രാത്രി എട്ടര മണിക്ക്, അത് ഒൻപത് മണിക്ക് ടേക്ക്ഓഫ് ചെയ്യും. അവിടെ നിന്ന് ദ്വീപിനടുത്തുള്ള എയർപോർട്ടിലേക്ക് ആറുമണിക്കൂർ യാത്ര. അവിടെ നിന്ന് ഒരു ബോട്ടിൽ ഒരു മണിക്കൂർ യാത്ര കൊണ്ട് ദ്വീപിൽ എത്തിച്ചേരുന്നതാണ്. ഏകദേശം സൂര്യോദയത്തോടെ നീ ദ്വീപിൽ എത്തു”.

“മുഴുവൻ രാത്രി യാത്ര”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “ശെരിക്കും ക്ഷീണം പിടിക്കും”.

“നിർഭാഗ്യവശാൽ ഞങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ മൂന്ന് പേരെയും എത്രയും പെട്ടെന്ന് ദ്വീപിൽ എത്തിക്കേണ്ടതായുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് ഈ യാത്ര മാറ്റി വയ്ക്കാൻ പറ്റില്ല. എന്തായാലും എയർപോർട്ടിൽ പ്രിയ എന്ന് പേരുള്ള മനു വർമ്മയുടെ വർഷങ്ങളുടെ പരിചയസമ്പത്തുള്ള ഒരു പേർസണൽ അസിസ്റ്റന്റ് നിനക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും. അവളായിരിക്കും നിന്റെ സുഹൃത്ത്, വഴി കാട്ടി, അസിസ്റ്റന്റ് യാത്ര കഴിയുന്നത് വരെ”.

“എനിക്കെന്തിനാണ് ഒരു അസിസ്റ്റന്റ്”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“കാരണം നിനക്ക് ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാവും”, വകീൽ പറഞ്ഞു. “പ്രിയ ജോലിയിൽ വളരെ മികവുള്ളവൾ ആണ്. അവൾ നിനക്കൊരു മുതൽകൂട്ടായിരിക്കും അതുകൊണ്ട് അവൾ പറയുന്നത് അനുസരിക്കുക”.

“അത് പിന്നെ …”, ആദിത്യൻ മറുപടി പറയാൻ തുടങ്ങി. അവന് തന്നെ ഉറപ്പില്ലയിരുന്നു അവൻ ആ ദ്വീപിൽ പോകുമോ എന്നതിന്.

“ഇപ്പോൾ മുതൽ രാത്രി വരെ നിന്നെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഒരു ഡ്രൈവർ നിന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാവും. അവളുടെ പേര് എലിസബത്ത് എന്നാണ്. വളരെ കഴിവുള്ളവൾ ആണെന്നാണ് എനിക്ക് കിട്ടിയ റിപ്പോട്ട്. അവളുടെ കൈയിൽ നിനക്ക് പൂരിപ്പിക്കാൻ കുറച്ച് ഫോമുകൾ ഉണ്ടാവും. ഇതു കൂടെ നിനക്കുള്ളതാണ്”.

വകീൽ ഒരു കവർ അവന്റെ മുൻപിലേക്ക് വച്ചു. ആദിത്യൻ കവർ തുറന്നു അതിന്റെ ഉള്ളിലുള്ളത് മേശയിലേക്ക് ചൊരിഞ്ഞു. ഒരു വിസ കാർഡ്, ഒരു മാസ്റ്റർ കാർഡ്, ഒരു കവർ ക്യാഷ്, ഒരു ചെറിയ കീഫോബ്.

“ഇതെല്ലം എന്താണ്?”.

“ക്രെഡിറ്റ് കാർഡുകൾ നിനക്ക് യാത്രക്ക് ആവശ്യമായ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാൻ ഉള്ളതാണ്. ക്യാഷ് നിനക്ക് ആർകെങ്കിലും ടിപ്പ് കൊടുക്കാൻ വേണ്ടിയാണ്. കീഫോബ് ഒരു പേർസണൽ അലാറം ആണ്”, വകീൽ പറഞ്ഞു. “കീഫോബിലെ ചുവന്ന ബട്ടൺ അമർത്തിയാൽ ഒരു സെക്യൂരിറ്റി ടീം നീ ഉള്ളിയിടത്ത് എത്തി ഏത് പ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്നു പ്രേധിസന്ധികളിൽ നിന്നു നിന്നെ രക്ഷിക്കുന്നതാണ്”.

“ബോഡിഗാർഡുകളെ പോലെ?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു എന്നിട്ട് തല ആട്ടികൊണ്ട് “ഇത് കുറച്ച് വിചിത്രം ആണ്”.

“വരാൻ പോകുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ പല വിചിത്രമായ കാര്യങ്ങൾ നീ കാണാൻ ഇരിക്കുന്നു”, വകീൽ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“കാർഡുകളുടെ പിൻ നമ്പർ?”, കാർഡുകൾ എടുത്ത് വകീലിനോട് ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു.

“നീ ജനിച്ച വർഷം, നിനക്ക് വേണമെകിൽ നാളെ അത് മാറ്റാവുന്നതാണ്”.

“ഇതിൽ ഒരു അൻപതിനായിരം ലിമിറ്റ് ഉണ്ടാവും അല്ലെ?”, ആദിത്യൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അല്ല”, വകീൽ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. “എന്റെ അറിവിൽ അതിൽ പത്ത് ലക്ഷമാണ് ലിമിറ്റ്, പെട്ടെന്ന് ആക്കിയത് കാരണം അത്രയേ പറ്റിയുള്ളൂ നാളെ വേണമെങ്കി അതും കൂട്ടാം”.

ആദിത്യൻ അതിശയത്തോടെ ചിരിച്ചു.

“അപ്പോൾ എനിക്കൊരു ഡ്രൈവർ ഉണ്ട്, ഒരു കേട്ട് ക്രെഡിറ്റും കാശും, ബോഡിഗാർഡ് ആവശ്യം വന്നാൽ, വെറും ഒൻപത് മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് പ്ലെയിനിൽ കയറി സ്വർഗ്ഗ തുല്യമായ ദ്വീപിൽ എത്തുന്നത് വരെ”.

“പ്ലെയിൻ അല്ല പ്രൈവറ്റ് ജെറ്റ്”, വകീൽ തല ആട്ടി.

“ദൈവമേ എന്താ ഇത്”, ആദിത്യൻ ഒച്ച കുറച്ച് പറഞ്ഞു. “അപ്പോൾ ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്റെ ഓഫീസിൽ പോയി എന്റെ പണി പൂർത്തിയാക്കണോ ?. എന്താ ഇനി ചെയേണ്ടത് ?”.

“എന്റെ ദൈവമേ, വേണ്ട”, അഡ്വക്കേറ്റ് പ്രഭാകരൻ കുറച്ച് നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞു. “ഈ കമ്പനി മനു വർമയുടെ ആണ്, പൊതു ജങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലെങ്കിലും. നീ നിന്റെ ഓഫീസിൽ പോകേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. നിനക്ക് ഇഷ്ടം അല്ലെങ്കിൽ ഈ കമ്പനിയിലേക്ക് വരേണ്ടതെ ഇല്ല”.

“അപ്പോൾ എന്റെ ബോസ്സ്?”, ആദിത്യൻ ചോദിച്ചു. “ചില സമയങ്ങളിൽ അങ്ങേര് വലിയ തലവേദന ആണ്”.

“ആദിത്യ”, വകീൽ അവനരികിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “നിനക്ക് ഇതിന്റെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാകാൻ കുറച്ച് സമയം പിടിക്കും. എന്തായാലും നിന്റെ ബോസ്സ് നീ പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു തലവേദന ആണെങ്കിൽ ഒരു ആഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു വന്ന് അങ്ങേരെ പിരിച്ച് വിടണം”.

“അതൊരു നല്ല ഐഡിയ ആണ്”.

“അപ്പോൾ നമുക്ക് അവസാനത്തെ ഫയലിലേക്ക് കടക്കാം”, മേശയിൽ ഇരുന്ന ഫയലുകൾ അടുക്കി വച്ചുകൊണ്ടു വകീൽ പറഞ്ഞു.

“അതിൽ എന്താണ് ഉള്ളത്?”.

“നിന്റെ പെങ്ങമ്മാരുടെ വിശദാംശങ്ങൾ”.

ആദിത്യൻ ഒന്നുകൂടെ അസ്വസ്ഥൻ ആയി, അവന്റെ തൊണ്ട വറ്റി വരണ്ടു. അവന് ഒരു പുക വലിക്കാനുള്ള കൊതി തോന്നി. സാധാരണ ഇത് വരേണ്ടാത്തത് ആണ് പുക വലി നിർത്തിയിട്ട് ഒരു വർഷമായി. കഴിഞ്ഞ എട്ട് മാസമായിട്ട് ഇങ്ങനെ വലിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു കൊതി തോന്നിയിട്ടില്ല.

“ശെരി, നമുക്ക് അവരെ കാണാം”, തന്റെ പെങ്ങന്മാരെ ആദ്യമായി കാണുന്നതിലുള്ള ആകാംഷയും പേടിയും കൊണ്ട് ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു.

വകീൽ ഫയൽ തുറന്ന് രണ്ട് ഫോട്ടോഗ്രാഫ് മേശയിൽ വച്ചു. അത് കണ്ട് ആദിത്യന്റെ ശ്വാസം നിലച്ച് പോയി, അവന്റെ മുഖം വിവർണമായി.

“എന്താ പറ്റിയെ, ആദിത്യ?”, ആദിത്യൻ ഫോട്ടോകളിലേക്ക് തുറിച്ച് നോക്കുന്നത് കണ്ട് വകീൽ ചോദിച്ചു. “നിന്റെ മുഖം ഒരുമാതിരി ആയല്ലോ”.

വളരെ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ മന്ദ്രിക്കുന്നത് പോലെ ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. “ദൈവമേ ഇവരോ”.

(തുടരും …..)

സ്നേഹപൂർവ്വം അതുല്യൻ.