Shadows of Dreams

Author : BangloreMan

Part 1 – Introduction

സമയം അർധരാത്രി ആകാൻ കുറച്ച് സമയം കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്. നല്ല മഞ്ഞുള്ള രാത്രി. നിലാവിന്റെ വെളിച്ചം ചെറുതായി അന്നയുടെ ആ മലമുകളിലുള്ള വീട്ടിൽ അടിക്കുന്നു. അന്നയുടെ വീട് മലമുകളിലാണ്. മോഡേൺ ഡിസൈൻ ഉള്ള ഗാർഡനും, ക്ലിഫ് ഇന്റെ വ്യൂ കിട്ടുന്ന തരത്തിൽ ഇരിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു ചെറിയ സ്പേസും എല്ലാം ഉള്ള ഒരു നല്ല വീട്.

വീട് മുഴുവൻ യെല്ലോ ലൈറ്റ് കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. അന്നയുടെയും ഡേവിഡിന്റെയും ആണിവേഴ്സറി ആയിരുന്നു. ഓരോ മുറിയും പ്രത്യേകമായി അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു,

ഒരു പ്രത്യേക ദിനത്തിന്റെ ഊഷ്മളത പകരുന്ന തരത്തിൽ. മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചിരിക്കുന്ന റോസാപ്പൂക്കൾ വീടിനാകെ ഒരു മധുര സുഗന്ധം പരത്തുന്നു, ആഘോഷത്തിന്റെ മണം നിറച്ച്. കുട്ടികളെ റൂമിൽ കിടത്തി ഉറക്കി വാതിൽ മെല്ലെ ചാരി അന്ന ഹാളിലേക്ക് വരുന്നു.

ഹാൾവേയിൽ നിറയെ ഫോട്ടോകൾ – അന്നയുടെയും ഡേവിഡിന്റെയും യാത്രകളുടെ ഓർമ്മകൾ നിറഞ്ഞ ചിത്രങ്ങൾ. ഓരോ ചിത്രവും അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക നിമിഷത്തെ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു വലിയ ഫാമിലി ഫോട്ടോയിൽ അന്നയുടെ കുടുംബം മുഴുവൻ – പുഞ്ചിരിച്ചുനിൽക്കുന്ന മുഖങ്ങൾ, സന്തോഷത്തിന്റെ ഒരു നിമിഷം പകർത്തിയത്.

അവിടെ hallway ഇൽ അന്നയെ കാത്ത് രണ്ട് ഗ്ലാസ് വൈനുമായി David കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ലളിതമായ ഷർട്ടും ട്രൗസറും ധരിച്ച ഡേവിഡിന്റെ മുഖത്ത് ക്ഷീണത്തിന്റെ നിഴലുകൾ കാണാം. എന്നിട്ടും കണ്ണുകളിൽ അന്നയെ കാണുമ്പോഴുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ തിളക്കം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. Anna ഒരു വെള്ള ഷിമ്മി പോലെയുള്ള നൈറ്റ് ഡ്രസ്സും ചെറിയ ലൂസ് ഷോർട് നിക്കറുമാണ് വേഷം. അവളുടെ മുലകളും ശരീര വടിവും നന്നായി ഡ്രസ്സിൽ കാണാൻ കഴിയും. തുടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലഞെട്ടുകൾ തണുത്ത കാറ്റുവീശിയപ്പോൾ ഒന്നുകൂടെ ഉയർന്നു വന്നു.

Anna പതിയെ റൂം അടച്ചു ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഡേവിഡിനെ നോക്കി, ഇപ്പോൾ വരാം, ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കരുത് എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി Davidന് നേരെ നടന്നു.

Hall ഇൽ എത്തിയപ്പോൾ അവിടെ അന്നയുടെ അച്ഛൻ അവരോട് ഗുഡ് നൈറ്റ് പറഞ്ഞു അന്നയുടെ parents കിടക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങി. അന്നയുടെ അച്ഛൻ അവളുടെ അനിയൻ Jacob കമ്പ്യൂട്ടറിൽ കുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനെ ചൊല്ലി എന്തോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവരുടെ ഡോർ അടച്ചു.

അന്ന പതിയെ അനിയന്റെ റൂമിന്റെ അടുത്തുവരെ ചേർന്നു. ജേക്കബിന്റെ മുറിയിൽ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ നീലവെളിച്ചം മാത്രം. ഹെഡ്ഫോൺ ധരിച്ച് ഗെയിമിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന അനിയൻ, ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ കണ്ണുകളിൽ ക്ഷീണം തെളിയുന്നു. ജേക്കബിന്റെ കണ്ണുകൾ അന്നയുടെ വസ്ത്രത്തിൽ നിന്നും അല്പം തെന്നിമാറിയ മുലയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നീണ്ടു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അൽപനേരം ആശ്ചര്യവും അമ്പരപ്പും നിറഞ്ഞു. എന്നാൽ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൻ കണ്ണുകൾ മാറ്റി.

അന്ന: “നിനക്ക് നാളെ കോളേജിൽ പോകണ്ടെടാ ചെക്കാ?…” Jacob കമ്പ്യൂട്ടറിൽ നിന്നും പതിയെ കണ്ണുകൾ മാറ്റി, ഹെഡ്‍ഫോൺ ഒന്നുപോക്കി, ജേക്കബ്: “ഞാൻ പോക്കോളാം ചേച്ചി, അയാളൊന്നു പോയെ..” Anna: “നീ അത് ഓഫ് ആക്കിട്ടേ ഞാൻ പോകുന്നുള്ളൂ.. ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം 12 കഴിഞ്ഞു.” Jacob പതിയെ ഫോൺ ഓൺ ചെയ്തു നോക്കി, 12 ആയല്ലേ എന്ന മട്ടിൽ വീണ്ടും കമ്പ്യൂട്ടറിൽത്തന്നെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു. എന്നാൽ അവന്റെ മനസ്സിൽ ചേച്ചിയുടെ ചിത്രം പതിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.

David കുറച്ചു നേരമായി 2 വൈൻ ഗ്ലാസും പിടിച്ചു ഹാളിൽ അന്നയെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു. സഹികെട്ട David അന്നയെ പുറകിൽ നിന്നും കെട്ടിപിടിച്ചു, അവൻ ഉറങ്ങിക്കൊള്ളും നീ വാ എന്നും പറഞ്ഞു അവളുടെ കയ്യിൽ ഒരു വൈൻ ഗ്ലാസ് കൊടുത്തു. ഡേവിഡിന്റെ കെട്ടിപ്പിടുത്തം അവളുടെ ഡ്രസ്സ് ഒന്നുകൂടി താഴേക്ക് വലിച്ചു അവളുടെ ഒരു മുല പകുതിയിൽ കൂടുതൽ Jacob കാണും വിധം ആയി.

Jacob-ന്റെ കണ്ണുകൾ അനായാസേന അന്നയുടെ വസ്ത്രത്തിലേക്ക് നീണ്ടു. അവളുടെ ഡ്രസ്സ് താഴേക്ക് വഴുതിയപ്പോൾ, അവന്റെ കണ്ണുകൾ അൽപ്പം വിടർന്നു. അവൻ പെട്ടെന്ന് തന്റെ നോട്ടം മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, അവളുടെ മുലക്കണ്ണുകൾ വസ്ത്രത്തിലൂടെ തുളിച്ചു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ, അവന്റെ ശ്വാസഗതി അൽപ്പം വേഗത്തിലായി. Jacob-ന്റെ മനസ്സിൽ ആശയക്കുഴപ്പം നിറഞ്ഞു – ഒരു വശത്ത് അസ്വസ്ഥത, മറുവശത്ത് അനിയന്ത്രിതമായ ആകർഷണം.

അന്ന പെട്ടെന്ന് തന്നെ തന്റെ വസ്ത്രത്തിന്റെ അവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കി. അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു. അവൾ നാണിച്ച് തലതാഴ്ത്തി നിന്നു. Jacob വീണ്ടും മറിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ, അവളുടെ നാണം കണ്ട് അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. അന്ന പതിയെ അവനോട് ഗുഡ് നൈറ്റ് പറഞ്ഞു, അവന്റെ ഡോർ പതിയെ അടച്ചു.

എന്തെങ്കിലും പറയും മുമ്പേ David അവളെ പൊക്കിയെടുത്ത് പുറത്തുള്ള ക്ലിഫിന്റെ അരികിൽ കൊണ്ടുനിർത്തി. ക്ലിഫ് വ്യൂ പോയിന്റിലെ ഗാർഡൻ അന്നയുടെ സ്വകാര്യ സ്വർഗ്ഗം പോലെയാണ്. അവിടെ നിറയെ ഓർക്കിഡ് ചെടികൾ നിറഞ്ഞു പൂത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കൂടെ വേറെയും ചെടികളും പൂക്കളും. രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം മാത്രം പരക്കുന്നു. തണുത്ത കാറ്റിൽ അന്നയുടെ മുടിയിഴകൾ പറക്കുന്നു, അവളുടെ വെളുത്ത മുഖത്ത് നിലാവിന്റെ വെളിച്ചം പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവളുടെ സ്വർഗ്ഗം ആണ് ആ സ്ഥലം എന്ന് ഡേവിഡിന് അറിയാം. അവർ അവിടെ അങ്ങനെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

പതിയെ പതിയെ Anna ഉറക്കത്തിലേക്കു വീണു തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് David അവളെ കുലുക്കി ഉണർത്താൻ നോക്കി, വീണ്ടും വീണ്ടും കുലുക്കിയപ്പോൾ അവൾ കണ്ണ് തുറന്നു.

അവൾ ചുറ്റും നോക്കി. ഫാൻ കറങ്ങുന്നു. ജനാലകൾ തുറന്നു കിടക്കുന്നു.

നീല നിറത്തിൽ പെയിന്റ് അടിച്ച ചുമരുകൾ. അതേ നീല നിറം ഉള്ള ബെഡ് ഷീറ്റ്. പതുക്കെ അവൾ കണ്ണുകൾ തിരുമി. ഇതുവരെ കണ്ടത് എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം ആയിരുന്നു എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.

സ്വപ്നത്തിലെ മലമുകളിലെ വീടും യാഥാർത്ഥ്യത്തിലെ ഫ്ലാറ്റും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വലുതാണ്. സ്വപ്നത്തിലെ വീട് – വിശാലമായ മുറികൾ, വലിയ ജനാലകൾ, പൂന്തോട്ടം. യാഥാർത്ഥ്യത്തിലെ ഫ്ലാറ്റ് – നീല ചുമരുകളും, ചെറിയ ബാൽക്കണിയും, കോൺക്രീറ്റ് ജംഗിളിലെ ഒരു കൊച്ചു ഇടം. ഈ വ്യത്യാസം അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു നൊമ്പരമായി പടർന്നു.

David: “എടീ.. സച്ചി ഡ്രസ്സ് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. നീ ഒന്ന് റീപാക്ക് ചെയ്തു വെക്കാമോ?.. ഫ്ലൈറ്റിന് ടൈം ആയി.”

Anna: “ഞാൻ ഒരു നല്ല സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ട് വരുവായിരുന്നു. സച്ചിയോട് ഇന്നലെ കൊണ്ടുവരാൻ പറഞ്ഞതാണല്ലോ, അവൻ എന്തയാ, പോകാൻ നേരം ആണോ ഇതൊക്കെ കൊണ്ടുവരുന്നേ..”

സ്വപ്നം പോയ ദേഷ്യത്തിൽ അവൾ ബെഡിൽ നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങി ഹാളിലേക്ക് ഓടി നടന്നു. സച്ചി കാപ്പിയും കുടിച്ച് സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അന്നയ്ക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നു.

സച്ചി സോഫയിൽ ഇരുന്ന് കാപ്പി കുടിക്കുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പഴയകാല ഓർമ്മകളുടെ നിഴൽ. അന്നയോടുള്ള സ്നേഹം ഇപ്പോൾ സൗഹൃദമായി മാറിയിരിക്കുന്നു – നിസ്സംഗമായ, എന്നാൽ ആത്മാർത്ഥമായ ഒരു ബന്ധം. അവന്റെ മുഖത്ത് ക്ഷീണവും ഉറക്കക്കുറവും കാണാം.

പെട്ടെന്ന്, അന്ന ബെഡ്റൂമിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് വരുന്നു. അവളുടെ ചുരുണ്ട മുടി ഇനിയും ചീകിയിട്ടില്ല, എന്നാൽ അതിൽ തന്നെ ഒരു പ്രത്യേക സൗന്ദര്യമുണ്ട്. സച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ അനായാസേന അവളിലേക്ക് നീളുന്നു. അവളുടെ ശരീരവടിവ് ഇപ്പോഴും അതേ സുന്ദരിയായ അന്നയെ തന്നെയാണ് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത്, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ പക്വതയോടെ. 

പണ്ട് അവർ ഒരുമിച്ച് താമസിച്ചിരുന്ന കാലം സച്ചിയുടെ ഓർമ്മയിൽ തെളിയുന്നു – അന്ന് അവൻ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ, അവളുടെ സുഗന്ധം, അവളുടെ ത്വക്കിന്റെ മൃദുത്വം. ഇപ്പോൾ അതെല്ലാം വെറും ഓർമ്മകൾ മാത്രം. അന്നയുടെ ശരീരം ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ പരിപക്വമായിരിക്കുന്നു, ഒരു വിവാഹിതയുടെ ചാരുതയോടെ.

അന്ന: “ഡാ ചെക്കാ, മര്യാദയ്ക്ക് അടുക്കി വയ്ക്കാൻ കൂടി നോക്കിക്കോ. നിനക്ക് ഇത്തിരി നേരം മുമ്പേ വരാൻ വയ്യായിരുന്നോ?”

സച്ചി അന്നയുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന അവളുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്താണ്, അതേസമയം ഓഫീസിൽ അവളുടെ ജൂനിയറും. പ്രായത്തിൽ സച്ചി മൂത്തതാണെങ്കിലും, അന്ന എപ്പോഴും അവനോട് ചേച്ചിയെപ്പോലെ പെരുമാറും.

സച്ചി: “ഫ്ലൈറ്റ് ഡിലേ ആയി.. ഞാൻ രാവിലെ തന്നെ ഡേവിഡേട്ടനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.”

END OF PART 1

അന്ന സ്വപ്നത്തിൽ ധരിച്ചിരുന്ന അതേ നൈറ്റ് ഡ്രസ്സ് തന്നെയാണ് ഇപ്പോഴും അവൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. സച്ചിക്കും അന്നയ്ക്കും അത് ഒരു പ്രശ്നമായി തോന്നിയില്ല. ഡേവിഡിനെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് അന്നയും സച്ചിയും ഒരുമിച്ചാണ് ഒരു ഫ്ലാറ്റിൽ താമസിച്ചിരുന്നത്. അത് ഡേവിഡിന് അറിയാമായിരുന്നു. സച്ചിയും അന്നയും തമ്മിൽ നേരത്തെ ഒരു ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും, ഇപ്പോൾ അത് ഇല്ലെന്നും ഡേവിഡിന് നന്നായി അറിയാം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവർക്കിടയിൽ അന്നയും സച്ചിയും ഒരിക്കലും ചർച്ചാ വിഷയമായിട്ടില്ല.

അന്ന പതിയെ ട്രോളി ബാഗ് വലിച്ചുകൊണ്ട് സോഫയുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു. അവൾ താഴെ ഇരുന്ന് ബാഗിലുള്ളതെല്ലാം പുറത്തെടുത്തു. സച്ചി സോഫയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഓരോന്നും എടുത്തു കൊടുത്തു. സച്ചിക്ക് നോക്കണമെങ്കിൽ അന്നയുടെ ശരീരവടിവ് ഷിമ്മിയിലൂടെ കാണാമായിരുന്നു, പക്ഷേ അവൻ അതിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയില്ല. അന്ന സച്ചിയെ വളരെയധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു, പക്ഷേ ജാതിയും കുടുംബവും പ്രശ്നമാക്കിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ സച്ചി അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചേനെ.

അന്ന ഒരു ഡിജിറ്റൽ മാർക്കറ്റിംഗ് കമ്പനിയിലാണ് വർക്ക് ചെയ്യുന്നത്. സച്ചിയും അവിടെ തന്നെ. David ഒരു മൾട്ടിനാഷണൽ കമ്പനിയുടെ സെയിൽസ് ഹെഡ് ആണ്. David എപ്പോഴും ട്രാവൽ ആണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ 2 വർഷത്തെ വിവാഹ ജീവിതത്തിൽ, കുറച്ച് മാസങ്ങൾ മാത്രമേ അവർ ഒരുമിച്ച് നിൽക്കാറുള്ളൂ. അവരുടെ ആനിവേഴ്സറി പോലും 2 വട്ടവും ഒരുമിച്ചല്ലായിരുന്നു.

അന്നയുടെ ഡിജിറ്റൽ മാർക്കറ്റിംഗ് കമ്പനിയിലെ ബിസി ജീവിതം – നീണ്ട മീറ്റിംഗുകൾ, ഡെഡ്‌ലൈനുകൾ. Davidന്റെ യാത്രകൾക്കിടയിലെ ഒറ്റപ്പെടൽ. സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രം കാണുന്ന കുടുംബജീവിതത്തിന്റെ സുഖം. ഇതെല്ലാം അവളുടെ മനസ്സിൽ ഓടിമറയുന്നു.

അന്നയുടെ സ്വപ്നം കാണൽ ഇത് ആദ്യമായി അല്ല സംഭവിക്കുന്നത്. അവൾ കാണുന്ന വീടും, കുട്ടികളും, parents നെ കൂടെ താമസിപ്പിക്കുന്നതും അനിയന്റെ പഠിത്തവും എല്ലാം അവളുടെ ആഗ്രഹം ആണ്. പക്ഷേ Davidും അന്നയും ഒരുപോലെ പണി എടുത്താലേ അവരുടെ ചെലവ് തന്നെ നടന്നുപോകാറുള്ളൂ. അന്നയ്ക്ക് കുട്ടികൾ ഇല്ല. അവളുടെ ആഗ്രഹം ഇരട്ടക്കുട്ടികൾ ആണ്.

അന്നയുടെ പേരെന്റ്സും Davidും ആയി നല്ല അടുപ്പത്തിലല്ല. അതുകാരണം David ട്രിപ്പ് പോകുമ്പോൾ മാത്രം ആണ് parents വന്നു നിൽക്കാർ. ചിലപ്പോൾ അനിയൻ Jacob ഓൺലൈൻ ക്ലാസ് ആണെങ്കിൽ വന്നു നിൽക്കും അന്നയുടെ കൂടെ.

അന്നയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കാൻ പേടി ആണ്, സ്ലീപ് വാക്കിംഗും നൈറ്റ്മെയറും കാരണം അവൾക്ക് ഇടയ്ക്ക് പ്രോബ്ലംസ് ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഇത് Davidനും അറിയാം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ Davidന് അവിടെ വിശ്വാസം ഉള്ളത് സച്ചിയിൽ ആണ്.

പാക്കിംഗ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞു, സച്ചി ബാഗുകളെല്ലാം കൂടെ എടുത്ത് കാർ പാർക്കിംഗിലേക്ക് പോയി. അവൻ ബാഗുകൾ കാറിന്റെ ഡിക്കിയിൽ അടുക്കി വച്ചു. തിരികെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ, അന്ന ഇനിയും തയ്യാറായിട്ടില്ലായിരുന്നു.

“അന്നാ, വേഗം ആകൂ. നമുക്ക് നേരം വൈകുന്നു,” ഡേവിഡ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

“ഒരു മിനിറ്റ്,” അന്നയുടെ ശബ്ദം ബെഡ്റൂമിൽ നിന്നും കേട്ടു.

സച്ചിയും ഡേവിഡും ലിവിംഗ് റൂമിൽ കാത്തിരുന്നു. അവസാനം, അന്ന പുറത്തേക്കു വന്നു, കയ്യിൽ ഒരു ചെറിയ ഹാൻഡ്ബാഗുമായി.

“ശരി, ഞാൻ റെഡി,” അവൾ പറഞ്ഞു, ഒരു നാണച്ചിരിയോടെ.

മൂവരും ലിഫ്റ്റിലേക്ക് നടന്നു. താഴെയെത്തി കാറിൽ കയറിയപ്പോൾ, സച്ചി ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. 

സച്ചി കാർ ഓടിക്കുകയാണ്, അന്നയെയും ഡേവിഡിനെയും എയർപോർട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. മൂവരും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നു, ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിൽ വ്യത്യസ്തമായ ചിന്തകൾ.

അന്ന ജാലകത്തിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നു, നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകൾ കണ്ണിൽപ്പെടുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് സച്ചി ശ്രദ്ധിച്ചു. 

“എന്താടി, വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങിയോ?” സച്ചി കളിയാക്കി ചോദിച്ചു, അവന്റെ സ്വരത്തിൽ ഒരു നർമ്മം നിറഞ്ഞു നിന്നു.

അന്ന പെട്ടെന്ന് തന്നെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു, ഒരു ചെറിയ ചിരിയോടെ തിരിച്ചടിച്ചു, “നിനക്കെന്താ, എന്നെ കളിയാക്കാൻ മാത്രം അറിയാലോ?”

ഡേവിഡ് തന്റെ ഫോണിൽ എന്തോ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ഒരുപക്ഷേ യാത്രയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ ആയിരിക്കാം.

എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ, സച്ചി കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു. അവൻ ഡേവിഡിന്റെ ബാഗുകൾ എടുക്കാൻ സഹായിച്ചു. 

“ശരി, നല്ല യാത്ര,” സച്ചി ഡേവിഡിനോട് പറഞ്ഞു, കൈ കുലുക്കിക്കൊണ്ട്.

അന്ന ഡേവിഡിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, “സുരക്ഷിതമായി പോയി വരൂ,” അവൾ പറഞ്ഞു, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്.

ഡേവിഡ് അന്നയെ ഒന്നുകൂടി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, “ഞാൻ വേഗം തിരിച്ചുവരും,” അവൻ പറഞ്ഞു. അവൻ സച്ചിയോട് നോക്കി, “അവളെ നോക്കിക്കോളൂ,” എന്ന് പറഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഡേവിഡ് ടെർമിനലിലേക്ക് നടന്നു നീങ്ങിയപ്പോൾ, സച്ചിയും അന്നയും തിരികെ കാറിലേക്ക് നടന്നു.

“നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും കയറി ഒരു കാപ്പി കുടിക്കണോ?” സച്ചി ചോദിച്ചു, അന്നയുടെ മൂഡ് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്.

അന്ന തലയാട്ടി, “അതെ, അത് നല്ലതായിരിക്കും.”

അവർ കാറിൽ കയറി, നഗരത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു. സച്ചി അന്നയെ വീട്ടിൽ എത്തിച്ചശേഷം, അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോകും. ഇന്ന് ഞായറാഴ്ചയാണ്, അവന് വിശ്രമിക്കാനുള്ള ദിവസം.