♥സഖി 4.5♥

Sakhi Part 4.5 | Author : Sathan

[ Previous Part ] [ www.kkstories.com ]

---

കഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തിൽ ഉൾപെടുത്താൻ വിട്ടുപോയ ഭാഗം ആണ്. അടുത്ത ഭാഗം മുതൽ കഥയിൽ ഇതുവരെ ഇല്ലാതിരുന്ന പല കഥാപാത്രങ്ങളും വന്നു പോയ പല കഥയോത്രങ്ങളും എത്തുന്നതാണ്. പിന്നെ ഇതുവരെ എല്ലാവരും തന്ന സപ്പോർട്ട് ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രം ആണ് എനിക്ക് വീണ്ടും ഇത് എഴുതാൻ പ്രചോദനം നൽകിയത്. പോരായ്മകൾ ഒരുപാട് ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തന്നെ അറിയാം എന്തിനു എഴുതിയ എനിക്ക് പോലും ഒരു സാറ്റിസ്‌ഫാക്ഷൻ കിട്ടിയിട്ടില്ല ഈ പാർട്ടിൽ അപ്പോൾ പിന്നെ നിങ്ങളുടെ കാര്യം പറയണ്ടല്ലോ 😊 വരും ഭാഗങ്ങളും ആയി ലിങ്ക് ചെയ്യാൻ ഇത് വേണം എന്ന് തോന്നി. അപ്പോൾ ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വായിക്കുക. എല്ലാവർക്കും ഒരിക്കൽക്കൂടി താങ്ക്സ് ഫോർ സപ്പോർട്ട് മി ❤️ സ്നേഹ പൂർവ്വം ഒരു പാവം സാത്താൻ 😈 ബാക്കിയൊക്കെ കഥയിൽ പാക്കലാം ❤️

 

♥സഖി ♥5 by സാത്താൻ 😈

---

 

കുറുപ്പ് : കുഞ്ഞേ വിഷ്ണു കുഞ്ഞേ…..

 

ഞാൻ : ആരാ…..

 

കുറുപ്പ് : ഞാനാ കുറുപ്പാ മോൻ ഒന്നിങ്ങോട്ട് വരുവോ?

 

ഞാൻ : ആ കുറുപ്പ് സാറായിരുന്നോ ഞാൻ ദേ വരുന്നു.

 

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നു

എന്റെ വരവും കോലവും കണ്ടിട്ടാവണം കുറുപ്പ് സാറിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു സഹതാപം നിഴലിച്ചു.

 

അദ്ദേഹം എന്നോടായി ചോദിച്ചു

 

കുറുപ്പ് : എന്ത് കോലവാ കുഞ്ഞേ ഇത്?

 

എപ്പോഴാ ഈ ശീലങ്ങൾ ഒക്കെ തുടങ്ങിയത്. ഇതൊക്കെ ആ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ആത്മാക്കൾക്ക് സഹിക്കാനാവും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ?

 

എല്ലാവരും തള്ളി പറഞ്ഞപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ നിന്നിട്ടുള്ളത് കുറുപ്പ് സാർ മാത്രമാണ്.

 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആവണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ എനിക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം എന്നെ കുഴപ്പിച്ചു.

 

ഞാൻ : സാർ അത്…… എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല ഇങ്ങനെ എല്ലാവരുടെയും പഴി കേട്ട് ജീവിക്കാൻ 😔😭

 

സത്യം തെളിഞ്ഞു എങ്കിലും ഇപ്പോഴും എല്ലായിടത്തും ഞാൻ തന്നെ ആണ് കുറ്റവാളി.

 

കുറ്റം ചെയ്തവർ ആവട്ടെ എന്റെ ചതിയിൽ പെട്ട് ജയിലിൽ ആയവരും 😔

 

കുറുപ്പ് : അതിന്‌ ഇങ്ങനെ കുടിച്ചു നശിക്കുക ആണോ വേണ്ടത്?

 

അപ്പോൾ നിന്നെ ഏറ്റവും അതികം വിശ്വസിച്ച മാധവൻ സാറിനു നീ കൊടുക്കുന്ന പ്രതിഫലം ആണോ ഈ നശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നജീവിതം?

 

നിന്നെ വളർത്തി വലുതാക്കിയ ആ ഫാദറിന് നീ കൊടുക്കുന്ന പ്രതിഫലം ഇതാണോ?

 

സ്വന്തം മകനെ നിന്നിലൂടെ കണ്ട ആ അമ്മക്ക് ഇതാണോ നിനക്ക് കൊടുക്കാൻ ഉള്ളത് 😡

 

കുറുപ്പ് സാറിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് എനിക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു.

 

എന്റെ കണ്ണുകൾ എന്റെ നിയന്ത്രണ വലയം ഭേധിച്ചുകൊണ്ട് നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങി.

ഞാൻ അലറി കരയാനും.

 

എന്റെ കരച്ചിൽ കണ്ടു സഹിക്കാൻ ആവാഞ്ഞിട്ടാവണം രണ്ടു കൈകൾ എന്റെ തോളിൽ  അമർന്നത്.

 

ഞാൻ തല പൊക്കി ഒന്ന് നോക്കി.. അത് ആഷിക്കും ഹബീബും ആയിരുന്നു.

 

അത്രയും നേരം ഞാൻ അവരോടു കാണിച്ച ദേഷ്യമെല്ലാം പെട്ടന്ന് അലിഞ്ഞു പോകുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

 

ഞാൻ അവരെ രണ്ടാളെയും കെട്ടി പിടിച്ചുകൊണ്ടു അലറി വിളിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി.

 

ശേഷം കുറുപ്പ് സാറിനോടായി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

 

ഞാൻ : ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ ആണ് സാർ.

സാർ പറഞ്ഞില്ലേ ആ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എന്റെ ഔസപ്പ് അച്ഛനും വേണ്ടി എനിക്ക് എന്താ ചെയ്യാൻ കഴിയുക.

 

ഒന്നുമില്ല ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത ഒരുത്തൻ ആണ് ഞാൻ.

 

എന്തിനു വേണ്ടി ഒരു ആവശ്യവും ഇല്ലാതെ സ്വന്തം മകന്റെ ഹൃദയം തന്നു ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന വെറും പാഴ്ജന്മം. 😭

 

കുറുപ്പ് : അല്ല കുഞ്ഞേ നിനക്ക് ചെയ്യുവാൻ ഇനിയും ഉണ്ട്.

 

ആ അച്ഛനും അമ്മയും നിനക്ക് ചെയ്യാനുള്ളത് കൃത്യമായി തന്നെ എല്പിച്ചിട്ടുണ്ട് അത് എൽപ്പിക്കേണ്ടവരുടെ കൈകളിൽ.

 

ഇന്ന് അവർ മുഖേന ഞാൻ അത് നിന്നെ എൽപ്പിക്കാൻ പോവുകയാണ്.

 

നിന്റെ അച്ഛൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഉണ്ടാക്കിയതെല്ലാം നോക്കി നടത്തേണ്ടത് ഇനി നീയാണ്.

 

ഞാൻ : സാർ എന്താണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല.

 

കുറുപ്പ് : മോനെ അവർക്ക് ഉണ്ടായ അപകടം അത് മുൻകൂട്ടി തന്നെ മാധവൻ സാർ കണ്ടിരുന്നു.

 

അദ്ദേഹം തന്റെ സമ്പാദ്യം മുഴുവനും മോന്റെ പേരിലാണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത്.

 

ഇനി ഇതെല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ ചുമതലപ്പെട്ടതും മോൻ തന്നെയാണ്.

 

ഞാൻ : വേണ്ട സാർ.

 

അന്നും ഇന്നും ഞാൻ ഒന്നിനും വേണ്ടി ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല.

 

ഇനിയും ആഗ്രഹിക്കുകയും ഇല്ല.

 

എനിക്ക് വേണ്ട ഇതൊന്നും 😭

 

കുറുപ്പ് : പക്ഷെ ദേ ഈ കത്ത് കൂടി വായിച്ചു നോക്ക് എന്നിട്ട് പറ.

 

ഞാൻ കുറുപ്പ് സാർ നീട്ടിയ കത്ത് വാങ്ങി വായിച്ചു.

 

എന്റെമേൽ ഇത്രയും വിശ്വാസം ഉള്ള അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അവസാന ആഗ്രഹം അത് ഞാൻ ഇതെല്ലാം നോക്കി നടത്തുക എന്നതാണ്.

 

പക്ഷെ എങ്ങനെ? ആ ചോദ്യം മാത്രം എന്റെ മുന്നിൽ നിഴലിച്ചു നിന്നു.

 

“വിച്ചു നീ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്?”

 

ആഷിക്കിന്റെ ആ ചോദ്യമാണ് കുറച്ചധികം സമയമായി ഞാൻ ആലോചനയിൽ മുഴുകി നിൽക്കുവായിരുന്ന എന്നെ തിരികെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചത്.

 

ഞാൻ : ഒന്നുല്ല എത്ര പെട്ടന്നാ അല്ലെ ഒരാൾ എല്ലാവരും ഉള്ളവൻ ആകുന്നതും ആരും ഇല്ലാതെ ആകുന്നതും.

 

ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കാര്യം തന്നെ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കിക്കേ

 

ആഷിക് : എടാ സംഭവിച്ചതൊക്കെ അങ്ങനെ മറക്കാൻ പറ്റുന്നതല്ല എന്നറിയാം പക്ഷെ നീ നിന്റെ വികാരങ്ങളെ ഒന്ന് നിയന്ത്രിക്കണം.

 

ഇപ്പോൾ നിനക്ക് ചെറുതല്ലാത്ത ഒരുപാട് വലിയ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ഉണ്ട്.

 

നിന്നിൽ ഉള്ള വിശ്വാസം ആണ് ഇന്ന് ആ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ നിനക്ക് ലഭിക്കാൻ കാരണം അതുകൊണ്ട് തന്നെ അത് നിറവേറ്റുക ആയിരിക്കണം നിന്റെ ഇനിയുള്ള ലക്ഷ്യം.

 

ഞാൻ : എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടടാ പക്ഷെ ഞാൻ എങ്ങനെ ആണ് ഇതൊക്കെ?

 

ആഷിക് : അവരെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ സീസ് ചെയ്ത കമ്പനി തുറക്കാൻ ഉള്ള പെർമിഷൻ കോർട്ടിൽ നിന്നും ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞു.

 

എല്ലാം ശെരിയാക്കിയിട്ട് ആണ് കുറുപ്പ് സാർ ഇത് നിന്നെ എൽപ്പിക്കാൻ വന്നത്.

 

ഞാൻ : എന്നാലും ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ?

 

സ്റ്റാഫും മറ്റുമൊക്കെ?

 

ആഷിക് : അതൊക്കെ ഐഷു നോക്കിക്കോളും.

പഴയ സ്റ്റാഫുകൾ തന്നെ വരും എന്നാ അറിഞ്ഞത്.

 

ഞാൻ : എടാ അതിനു അവളും ചെറിയച്ഛനും നാട്ടിൽ എത്തണ്ടേ? അവർ വന്നിട്ട് എന്ന് തുടങ്ങാനാ?

 

ആഷിക് : നിന്നെ സത്യം അറിയാതെ ദ്രോഹിച്ച ഒറ്റ കാര്യം കൊണ്ടാണ് അവർ രണ്ടാളും പുറത്തേക്ക് പോയത്.

 

എന്നാണോ നിനക്ക് അവരുടെ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് അവർ അറിഞ്ഞത് അപ്പോൾ തന്നെ അവർ എത്തി.

 

ഇപ്പോൾ വീട്ടിലുണ്ട്.

 

ഞാൻ : അവളെ കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ലടാ… ആരായാലും വിശേശിച്ചുപോവും അങ്ങനെ അല്ലെ എല്ലാം അവർ ഫ്രെയിം ചെയ്തത്.

 

എന്തിനു കൂടെ നിഴലുപോലെ നടന്ന നീ പോലും വിശ്വസിച്ചില്ലേ?

 

ആഷിക് : ഡാ അത്…. നീ അത് വിട് പറ്റിപ്പോയി…

 

ഞാൻ : ഞാൻ വിട്ടു.

 

പിന്നെ കൊലയാളിയുടെ കൂട്ടുകാർ എന്നൊരു പേര് വേണ്ടന്ന് കരുതിയാ നിങ്ങളെ ഞൻ അകറ്റി നിറുത്തിയതും.

 

അല്ല ഹബീബ് എവിടെ?

 

ആഷിക് : അവൻ കുറുപ്പ് സാറിനെ ആക്കാൻ പോയി.

 

ഇനി വൈകുന്നേരം ഐഷുവിനെയും മഹാദേവൻ സാറിനെയും കൂട്ടിയെ വരൂ.

 

ഞാൻ : അവർ അവരെന്തിനാ ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരുന്നത്.

 

വേണ്ടടാ അവര് വന്നിതെല്ലാം കണ്ടാൽ ശെരിയാവില്ല.

 

ആഷിക് : ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല തീരുമാനം സാറിന്റെയാണ്.

 

ഞാൻ : ഡാ ഞാൻ.. ഞാൻ എങ്ങനെ ആണ് അവരെ ഫേസ് ചെയ്യുക?

 

അവളുടെ കണ്മുന്നിൽ പോലും ചെന്നുപോവരുതെന്ന അവൾ അന്ന് പറഞ്ഞത്.

 

ആഷിക് : ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ പുറത്ത് പറ്റിയതല്ലേ

 

അവൾ അതിനു നിന്നോട് മാപ്പ് പറയാൻ വന്നിട്ടും നീയല്ലേ അത് വകവെക്കാതിരുന്നത്.

 

ഞാൻ : എങ്കിലും…. ആ എന്തേലും ഒക്കെ ആവട്ടെ… അവര് വരുമ്പോൾ എന്നെ നീ വിളിച്ചാൽ മതി ഞാൻ ഒന്ന് കിടക്കാൻ പോവാ.

 

ആഷിക് : ആ എന്നാ ഞാൻ പോയി എന്തേലും കഴിക്കാൻ വാങ്ങി വരാം.

 

ഞാൻ : ശെരി..

 

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുകളിലേക്ക് തന്നെ പോയി.

 

അവൻ വണ്ടിയും എടുത്ത് പോകുന്ന ശബ്ദവും കേട്ടു.

 

ഇന്നലെ വരെ ആരും ഇല്ലാതിരുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ദേ വീണ്ടും ഓരോ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നു.

 

പണ്ടും അത് തന്നെയായിരുന്നു പക്ഷെ ഒരിക്കലും ഒന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല.

 

ഇന്നിപ്പോൾ ഒരു വലിയ ചുമതല തന്നെ എനിക്ക് നിറവേറ്റാൻ ഉണ്ട്.

 

അത് അവരുടെ ആഗ്രഹം പോലെ തന്നെ എല്ലാം നല്ലരീതിയിൽ നോക്കി നടത്തുക എന്നത് തന്നെ ആണ്.

 

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങനെ കിടന്നു.

 

എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്കും വഴുതി വീണിരുന്നു.

 

ആരോ അടുത്തിരുന്നു തേങ്ങി കരയുന്നത് പോലെ തോന്നിയിട്ടാവണം ഞാൻ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റത്.

 

കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കാണുന്നത് എനിക്ക് അരികിലായിരുന്നു തേങ്ങി കരയുന്ന ഐഷുവിനെ ആണ്.

 

എന്തോ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്തത് പോലെ ആയിരുന്നു അവളുടെ മുഖ ഭാവം.

 

ഞാൻ കണ്ടിരുന്ന ഐഷു ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല.

 

എപ്പോഴും ഒരു കുറുമ്പ് മുഖത്തൊളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന അവളിൽ ആ പഴയ കുറുമ്പും സന്തോഷവും ഒന്നും കാണാൻ പോലും ഇല്ലായിരുന്നു.

 

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റത് പോലും അറിയാതെ ഇരുന്ന് തേങ്ങി കരയുകയാണ് പാവം.

അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നതും കേൾക്കാം.

 

എന്താണ് പറയുന്നത് എന്നറിയാൻ ഞാൻ അവളുടെ വാക്കുകളിലേക്ക് കാതോർത്തു…

 

ഐഷു : എല്ലാം… എല്ലാം ഞാൻ കാരണം ആണ്. അന്ന് നീ പറഞ്ഞതൊന്നും കേൾക്കാൻ പോലും ഞാൻ മനസ്സ് കാണിച്ചില്ല 😭

അതിനൊരു അവസരം പോലും ഞാൻ നിനക്ക് നിഷേധിച്ചു.

 

കരഞ്ഞു പറഞ്ഞിട്ടും കേൾക്കാൻ പോലും സമ്മതിക്കാതിരുന്ന വെറും പാപി ആണ് ഞാൻ 😭

ക്ഷെമിക്കണം ഒരാവർത്തി അല്ല പല തവണ പറയണം എന്ന് കരുതിയതാണ്.

 

നിന്നെ എങ്ങനെ നേരിടണം എന്ന് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നടാ എനിക്ക് 😭

അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ എന്റെ കാലിൽ വീണു കരയാൻ തുടങ്ങി.

 

അത്രയും നേരം ഞാൻ ഉണർന്നത് പോലും അവളെ അറിയിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല പക്ഷെ അവളുടെ എല്ലാം ഏറ്റു പറഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള കരച്ചിലും കാലുപിടിച്ചു മാപ്പ് പറയുന്നതും കൂടി ആയപ്പോൾ എന്റെ നിയന്ത്രണം എല്ലാം നഷ്ടമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

 

ഞാൻ പെട്ടന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു…..

 

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റത് കണ്ടിട്ടാവണം അവൾ എന്റെ അടുത്തുനിന്നു എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോവാൻ ഒരുങ്ങി.

 

ഒരു പക്ഷെ അന്ന് അവൾ എല്ലാം മനസ്സിലാക്കി എന്നെ കാണാൻ വന്നപ്പോൾ എന്റെ മുന്നിലേക്ക്‌ ആരും വരണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം.

 

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവളുടെ മുഖം മുഴുവനായും കാണുന്നത്.

 

ഇത്രയും നേരം ഒരു വശം തിരിഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് മുഴുവനായും കണ്ടിരുന്നില്ല.

 

ഒരുപാട് കരഞ്ഞത് കൊണ്ടായിരിക്കണം അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉള്ളിലേക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

മുഖം ആകെ കരിവാളിച്ചു ആകെ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ.

 

എപ്പോഴും കൂടെ നടന്ന അവളെ അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ കണ്ടിട്ട് ഉള്ളിലെവിടെയോ ഒരു നീറ്റൽ.

 

ചങ്ക് തകരുന്നപോലെ…

 

ഞാൻ പോവാൻ ആയി തിരിഞ്ഞ അവളുടെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ച ശേഷം അവളെ അവിടെ തന്നെ പിടിച്ചിരുത്തി.

 

ശേഷം അവളോടായി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി

 

ഞാൻ : എന്ത് കൊലമാണ് ഐഷു ഇത്? 😡

 

എന്താ നിനക്ക് പറ്റിയത്?

 

അവൾ : 😭😭😭😭

 

ഞാൻ : ഡി ഇരുന്ന് മോങ്ങാൻ അല്ല ഞാൻ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ?

 

നിനക്കിത് എന്താ പറ്റിയത്, നിന്റെ ആരേലും ചത്തോ ഇവിടെ?

 

അവൾ : വിച്ചു സോറി…….

 

ഞാൻ…. ഞാൻ നിന്നോട് ചെയ്തതൊക്കെ ഓർത്തിട്ട് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല…..

 

ക്ഷമിക്കില്ലേ നീ 🙏😭😭😭

 

ഞാൻ : ഇല്ല ക്ഷമിക്കില്ല 😤

 

അവൾ: 🥺😦😭😞

 

ഞാൻ : എടി പോത്തേ അതിനിപ്പോൾ ക്ഷമിക്കാൻ മാത്രം നീ എന്ത് ചെയ്തെന്നു ആണ് പറയുന്നത്?..

 

ആ ഒരു അവസ്ഥയിൽ നീ എന്നല്ല ആരായാലും ഇതൊക്കെ വിശ്വസിച്ചു പോവും.

 

എന്തിനു ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നവന്മാർ പോലും വിശ്വസിച്ചില്ലേ എല്ലാം?

 

പിന്നെയാണോ നീ?

 

മാത്രവുമല്ല അത്രക്ക് കോൺവീൻസിങ് ആയ തെളിവുകളല്ലേ എല്ലാവർക്കും കിട്ടിയത് 😔

 

അവൾ : എന്നാലും.. നിനക്ക് പറയാനുള്ളത് പോലും ഒന്ന് കേൾക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ലല്ലോ?

 

നീ എന്റെ കാലു വരെ പിടിച്ചു പറഞ്ഞതല്ലേ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന്, എന്നിട്ടും ഞാൻ…. ഞാൻ അതൊന്നും 😭

 

ഞാൻ നിന്റെ കാലുപിടിച്ചു മാപ്പ് പറഞ്ഞോട്ടെ

അങ്ങനെ എങ്കിലും ചെയ്തതിനൊക്കെ പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്തോട്ടെ? 😭

 

ഞാൻ : ദേ നീ എന്റെ കയ്യിന്ന് വാങ്ങും കേട്ടോ…

കാലുപിടിക്കാൻ വന്നേക്കുന്നു.

 

എടി എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ആരോടും ഒരു ദേഷ്യമോ പരാതിയോ ഇല്ല.

 

പിന്നെ എല്ലാവരെയും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചു അവർ.

അത്… അത് വിട്ടേക്ക് നമുക്ക് ചെയ്യാൻ ഇനി ഒരുപാട് ഉണ്ട്.

 

അവൾ : വിച്ചു നിനക്ക് എങ്ങനെയാട ഞങ്ങളോടൊന്നും ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ലാതെ പെരുമാറാൻ പറ്റുന്നത്?

😔

 

അത്രക്ക് ദ്രോഹിച്ചില്ലേ നിന്നെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും.

 

ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് കാലുപിടിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടും കേൾക്കാൻ കൂടെ മനസ്സ് വെക്കാത്ത പാപികളെ നീ എന്തിനാ ഇപ്പോഴും സ്നേഹിക്കുന്നത്?

 

ഞാൻ : എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വേണ്ടി…..

വളർത്തി വലുതാക്കിയ ഔസപ്പ് അച്ഛന് വേണ്ടി. 😔

 

എല്ലാവരും നഷ്ടപ്പെട്ട എനിക്ക് ഒരു ആവശ്യം വന്നപ്പോൾ നിങ്ങൾ വന്നില്ലേ അത് ദേഷ്യം കൊണ്ടല്ലല്ലോ?

 

അപ്പോൾ തെറ്റുകൾ മനസ്സിലാക്കി തിരികെ വന്നവരെ എന്തിനാ ഞാൻ വെറുക്കുന്നത്.

 

പിന്നെ നീ അന്ന് ചെയ്തതൊക്കെ അത് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും നിന്നോട് ഉണ്ടായിരുന്നതിൽ കൂടുതൽ നീ അവരെ സ്നേഹിച്ചത് കൊണ്ടാണ്.

 

അവരെ ഇല്ലാതാക്കിയ ആളോട് എങ്ങനെ ആണോ പെരുമാറേണ്ടത് അത്രയേ നീ ചെയ്തിട്ടുള്ളു.

 

ആവൾ :പക്ഷെ….. 😔

 

ഞാൻ : ദേ പെണ്ണെ ഒരു പക്ഷെയും ഇല്ല.

നീ എന്താടി തീറ്റയും കുടിയും ഒന്നുമില്ലായിരുന്നോ?

 

പിന്നെ ഇങ്ങനെ മോങ്ങിക്കൊണ്ട് നടക്കാൻ ആണെങ്കിൽ ഇവിടെ നിൽക്കണം എന്നില്ല.

പകരം ആ പഴയ ഐഷു ആയി നിൽക്കാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ മാത്രം നിന്നാൽ മതി.

 

കേട്ടല്ലോ?

 

നിന്നെ ആ കുറുമ്പി ആയി കാണാൻ ആയിരുന്നു അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഇഷ്ടം.

 

അവൾ : 🥲😔 വിച്ചു എനിക്ക് ഇപ്പൊ അറിയാം നീ എല്ലാം അഭിനയിക്കുന്ന ആണെന്ന്.

 

എല്ലാവരുടെയും അടുത്തുള്ള ദേഷ്യം എല്ലാം നീ അഭിനയിച്ചു മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു അല്ലെ?

 

അല്ലങ്കിൽ പിന്നെ എന്നോട് ഇത്രയും സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിക്കാൻ നിനക്ക് പറ്റുന്നത് എങ്ങനെ ആട 😔

 

ഞാൻ : നിങ്ങളോടൊക്കെ ദേഷ്യം ഉണ്ടേൽ അല്ലെ അഭിനയിക്കേണ്ടതുള്ളു.

 

എനിക്ക് ആരോടും ദേഷ്യം ഇല്ല..

 

എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമാണ് എന്നെ വളർത്തിയവർ എല്ലാവരും പഠിപ്പിച്ചത്.

 

പക്ഷെ ഞാൻ അഭിനയിക്കുന്നുണ്ട് നീ പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ.

 

അത് നിങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം അല്ല സ്നേഹിച്ചവർ ഒക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരുത്തന്റെ സങ്കടം മാത്രം ആണ്.

 

അതാണ്‌ ഞാൻ എല്ലാവരിലും നിന്ന് മറച്ചുപിടിക്കാൻ അഭിനയിക്കുന്നത്.

 

പക്ഷെ ഇപ്പോൾ നിന്റെ മുന്നിൽ അത് തോറ്റു പോകുന്നപോലെ.

 

എനിക്ക്…. എനിക്ക് എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ആവുന്നില്ല 😭.

 

എന്നെ ഇത്രയും അധികം വിശ്വസിച്ച, ജീവനേക്കാൾ ഏറെ സ്നേഹിച്ചവരെ ഒന്ന് രക്ഷിക്കാൻ പോലും എനിക്ക് പറ്റിയില്ല 😔

ഇനി പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ലടി എനിക്ക് ഇങ്ങനെ എല്ലാ സങ്കടവും പിടിച്ചു നിറുത്താൻ 😭😭😭😭😭

അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിയന്ത്രണം വിട്ട് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

 

ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്ന് അലറി കരയുവാൻ തുടങ്ങി.

 

എത്ര ഒക്കെ പിടിച്ചു വെക്കാൻ നോക്കിയാലും അവരുടെ ഓർമ്മകൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ തുളച്ചു കയറുന്നു.

 

എന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടിട്ട് അവൾക്കും സഹിക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

 

അവൾ എന്നെ മാറോടു ചേർത്ത് കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി.

 

പക്ഷെ അവൾക്കും സങ്കടങ്ങൾ സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു.

🫂🫂😭😭😭😭

 

അവൾ : കരയണ്ട….. അവരെ രക്ഷിക്കാൻ നമുക്ക് ആർക്കും സാധിച്ചില്ല പക്ഷെ അവരുടെ ആഗ്രഹം പോലെ അവർ സമ്പാദിച്ചതൊക്കെ നിലനിർത്താൻ സാധിക്കും.

 

ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നാൽ അതും നടക്കില്ല.

 

എല്ലാം ഒന്നേൽ നിന്നും തുടങ്ങണം.

 

ഞാൻ : എനിക്കറിയില്ലാടി എന്താ ചെയ്യണ്ടത് എന്ന്.

 

ആരും കൂടെ ഇല്ലാതെ ഇത്രയും ഒക്കെ ചെയ്യാൻ പറ്റി പക്ഷെ ഇന്നിപ്പോൾ എല്ലാവരും കൂടെ ഉണ്ടായിട്ടുപോലും എന്നെ വിശ്വസിച്ചേൽപ്പിച്ച

ഒരു ആയുസ്സ് മുഴുവൻ അച്ഛൻ സമ്പാദിച്ചതൊക്കെ എങ്ങനെ ഇനി നിലനിർത്തും എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല.

 

എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് പോലും അറിയില്ല.

 

അവൾ : നിനക്ക് പറ്റും വിച്ചു… ഞാൻ ഉണ്ട്,,, ഞാൻ ഉണ്ടാകും ഇനി എന്നും നിന്റെ കൂടെ 🫂

ഈ കരച്ചിലൊക്കെ നിറുത്തിക്കെ ഇപ്പോൾ എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയിട്ട് എന്റെ കോന്തൻ ഇരുന്ന് കരയുവാ 🥹

 

വാ എഴുന്നേൽക്ക് അച്ഛനും അവന്മാരും താഴെയുണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് പോവാം 🥲🥹

 

ഞാൻ : ഞാനൊന്ന് ഫ്രഷ് ആയേച്ചും വരാം.

നീ താഴേക്ക് പൊക്കോ.

 

അവൾ : അങ്ങനെ ഇപ്പോൾ ഞാൻ പോകുന്നില്ല.

 

നീ പോയി ഫ്രഷ് ആയി വാ. ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നോളം.

 

പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടല്ലോ ഇനി ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നടക്കരുത് 🥹

 

ആ പഴയ മരപ്പൊട്ടൻ ആയിട്ട് നടന്നാൽ മതി കേട്ടോ

 

എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ആണേലും ആ പഴയ കുറുമ്പിയെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

 

എല്ലാം മനസ്സിൽ ഒതുക്കി എന്നെ ഓക്കെ ആക്കാൻ ആയിരിക്കും പാവം….

 

ഇനി ഇങ്ങനെ ഇരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല ഇപ്പോൾ കൂട്ടിനു ഇവൾ കൂടി വന്നപ്പോൾ ഒരു ധൈര്യം ഒക്കെ വന്നു തുടങ്ങിയത് പോലെ….

 

എല്ലാം പഴയതുപോലെ ആക്കി എടുക്കണം.

അച്ഛൻ സമ്പാദിച്ചത് ഒന്നും ഇനി ഒരുത്തന്റെയും ദുഷ്ട കണ്ണുകൾക്ക് ഇരയാവാൻ പാടില്ല.

 

ഇനി ആരേലും അതിനു മുതിർന്നാൽ അവരെ ഒന്നും ബാക്കി വക്കാനും പാടില്ല.

 

ഒരുത്തനും എന്റെ കുടുംബത്തിന് മുകളിൽ ഇനി കൈ വെക്കരുത് വെക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ല..

 

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി ഫ്രഷ് ആയി തിരികെ വന്നപ്പോൾ അവൾ അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

എല്ലാ ദുഖങ്ങളും ഉള്ളിലൊതുക്കി അവൾ എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

 

എന്നിട്ട് എനിക്ക് അരികിൽ വന്നു ഒന്ന് അടിമുടി നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

 

അവൾ : ദേ ഇപ്പോഴേ പറഞ്ഞേക്കാം നാളെ കമ്പനി തുറക്കാൻ പോവുമ്പോൾ ഈ കോലത്തിൽ എങ്ങാനും ആണ് വരുന്നതെങ്കിൽ നിന്റെ പേട്ട് തല ഞാൻ അടിച്ചു പൊട്ടിക്കും പറഞ്ഞേക്കാം.

 

മര്യാദക്ക് മുടിയും താടിയും ഒക്കെ വെട്ടി നടന്നോണം.

😡

 

അവൻ നടക്കുന്നു ഭ്രാന്തൻ മാർക്ക് ഇതിലും വൃത്തി കാണും.

 

ഇപ്പോൾ അവൾ ആ പഴയ ഐഷു ആയി കഴിഞ്ഞു.

 

ഉള്ളിലുള്ളതൊക്കെ രണ്ടാളും പരസ്പരം പറഞ്ഞു തീർത്തത് കൊണ്ടാവാം രണ്ടാളുടെയും മനസ്സിലൊരു ആശ്വാസം തോന്നിയത്.

 

അത് ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തും വ്യക്തമായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും താഴേക്ക് പോയി.

 

എന്നോട് ചേർന്ന് തോളിൽ കയ്യിട്ടുകൊണ്ട് അവളും നടന്നു.

 

ഞങ്ങൾ താഴേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ ചെറിയച്ഛനും ആഷിക്കും ഹബീബും കൂടി എന്തോ സംസാരിച്ചിരിക്കുക ആയിരുന്നു.

ഞങ്ങളെ കണ്ടത് കൊണ്ടാവണം പെട്ടന്ന് അവരുടെ സംസാരം അവർ നിറുത്തി.

 

“ഇപ്പോൾ അവൻ ഒന്നും അറിയരുത് കേട്ടോ “

 

ആഷിക്കിന്റെ ചെവിയിൽ ചെറിയച്ഛൻ പറഞ്ഞത് തീരെ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ എനിക്ക് കേൾക്കാൻ സാധിച്ചു.

ഞാൻ അതിനെ കുറിച് ഒന്നും അവരോട് ചോദിക്കാൻ പോയില്ല എങ്കിലും എന്തോ എന്നിൽ നിന്നും എല്ലാവരും മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു.

 

ചെറിയച്ഛൻ വന്നു എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരുപാട് കരഞ്ഞു.

സത്യം അറിയാതെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞതിൽ ആൾക്ക് നല്ല വിഷമം ഉണ്ട്.

ഞാൻ പുള്ളിക്കാരനെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ച ശേഷം അവിടെ ഇരുന്നു.

 

അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം…..

 

ചെറിയച്ഛൻ : മോനെ വിഷ്ണുമോന്റെ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ പാക്ക് ചെയ്തേക്ക് കേട്ടോ അവനെ ഞാൻ കൊണ്ടുപോവുക ആണ്.

 

ഞാൻ : എങ്ങോട്ടേക്ക്?

ഞാൻ വരുന്നില്ല ചെറിയച്ച… ഞാൻ ഞാനിവിടെ തന്നെ കഴിഞ്ഞോളം.. മാത്രവുമല്ല ഇവിടുന്നാവുമ്പോൾ ജോലിക്ക് പോവാനും എളുപ്പം ആണ്.

 

ചെറിയച്ഛൻ : ദേ മോനെ ഇനി ഞാൻ പറയുന്നത് നീ കേട്ടാൽ മതി.

ഇപ്പോൾ ഏട്ടന്റെ സ്ഥാനത് ഞാൻ ആണ് ഇവിടെ ഉള്ളത്..

അവരുടെ ആഗ്രഹം പോലെ തന്നെ എല്ലാം നടക്കണം.

നീ ഇവിടെ ഒറ്റക്ക് ഇങ്ങനെ കുടിച് നശിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല.

 

ഞാൻ : ചെറിയച്ച അത്……

 

ചെറിയച്ഛൻ : ഒരു അതും ഇല്ല ദേ അച്ഛന്റെ സ്ഥാനത് നീ എന്നെ കാണുന്നുണ്ടേൽ മാത്രം കേട്ടാൽ മതി.

ഇന്ന് തന്നെ നീ നമ്മുടെ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നു ഞങ്ങളുടെ കൂടെ.

കേട്ടല്ലോ?

 

ഐഷു : അതെ അതുമതി.. നീ ഇനി ഇവിടെ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കണ്ട.

ആരുമില്ല എന്ന നിന്റെ തോന്നലും അപ്പോഴുണ്ടാവില്ല.

 

ഞാൻ : എന്നാ പിന്നെ വീട്ടിലേക്ക് പോവാം.

അവിടെ തന്നെ നമുക്ക് എല്ലാവർക്കും താമസിക്കാമല്ലോ?

 

ചെറിയച്ഛൻ : അതൊക്കെ പോവാം അവിടെ ഇത്രയും നാൾ അടഞ്ഞു കിടന്നതല്ലേ?

അതൊക്കെ ഒന്ന് വൃത്തിയാക്കിയിട്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് പോവാം.

പിന്നെ ഇപ്പോൾ നീ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വാ…

നാളെ അവിടെ നിന്നും ഓഫിസിലേക്കും ബാക്കിയുള്ള പ്രൊപ്പേർറ്റീസ് നോക്കാനും പോവാം എന്താ?

 

ഞാൻ : ചെറിയച്ച അത്…..

 

ഐഷു : അച്ഛാ അവനു ഇപ്പോഴും നമ്മളെയൊന്നും ഉൾകൊള്ളാൻ ആയിട്ടില്ല 😡.

പിന്നെ അച്ഛനെ പോലെ കാണാനും പറ്റില്ലായിരിക്കും ഇനി നിർബന്ധിക്കേണ്ട അവന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ കാണിക്കട്ടെ

 

അവളുടെ വാക്കുകൾ കൊള്ളേണ്ട ഇടത്തു തന്നെ കൊണ്ട്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അവരോടൊപ്പം പോവാൻ സമ്മതം പറഞ്ഞു.

 

ഇതേ സമയം മറ്റൊരിടത്തു അടുത്തടുത്തുള്ള രണ്ട് ടെലഫോൺ ബൂത്തുകളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്ന രണ്ടുപേർ………

 

” സാർ നമ്മൾ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ വെറുതെ ആയല്ലോ?

നമ്മുടെ ആൾക്കാർ എല്ലാം അകത്തും ഇപ്പോൾ ഇതാ എല്ലാം അവന്റെ കൈകളിലും.

എന്തിനു വേണ്ടി ഇത്ര മെനക്കെട്ടോ അതൊക്കെ കൈവിട്ട് പോയല്ലോ?

ഇനി എന്ത് ചെയ്യും???”

 

“എടൊ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ അവൻ ഒരു ഞാഞ്ഞൂൽ മാത്രം.

എല്ലാം എങ്ങും പോയിട്ടില്ല വിജയും മാധവനും ഭാര്യയും പോയ അതെ സ്ഥലത്തേക്ക് തന്നെ നമ്മൾ അവനെയും അയക്കും. കൂട്ടിനു വേണം എങ്കിൽ അവന്റെ കൂടെയുള്ള മഹാദേവനെയും മകളെയും അവന്റെ കൂട്ടുകാരനെയും…….

പിന്നെ ജയിലിൽ കൊടുക്കുന്നവർ അവർ ജയിലിൽ ആണേലും അല്ലേലും നമുക്ക് എന്താ കുഴപ്പം ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് ആ സ്വത്തുക്കൾ ആണ് അത് ഞാൻ നേടിയിരിക്കും അതിപ്പോൾ മുന്നെണ്ണത്തിന്റെ കൂടെ ഇവർ നാലുപേരെ പേരെ കൂടി അയക്കേണ്ടി വന്നാലും ശെരി അത് എനിക്ക് സ്വന്തം ആക്കിയിരിക്കും ഞാൻ ”

 

“അല്ല ആർക്കേലും എന്തേലും സംശയം തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയില്ലല്ലോ? നമ്മൾ ആണ് ഇതിന്റെ പുറകിൽ എന്ന് ”

 

“ആർക്ക് എന്ത് സംശയം????

പണ്ടേ ഇവൻ തീരേണ്ടതായിരുന്നു. അന്ന് ആ വണ്ടി വന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ.. ഇന്നിതൊന്നും സംഭവിക്കില്ല…. ആ എന്തായാലും അവർക്ക് എന്നെ സംശയം ഇല്ലാത്തിടത്തോളം പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ല. ഇനി എന്നേലും സംശയം തോന്നിയാൽ അവർ ആരും ജീവനോടെയും ഉണ്ടാവില്ല..”

 

” 😊”

 

“താൻ അവളെ ഒന്ന് വിളിക്കണം……..

അവന്റെ കൂടെ എങ്ങനെയും അവളെ കൂടെ കൂട്ടിയാൽ മാത്രമേ നമുക്ക് എല്ലാ വിവരങ്ങളും അറിയാൻ പറ്റു. പിന്നെ വിവരങ്ങൾ ചോർതുന്നതിൽ അവൾ പണ്ടേ മിടുക്കി ആണല്ലോ?”

 

“പക്ഷെ ഇനി അവളെ എങ്ങനെ?….”

 

“അതൊക്കെ അവൾക് അറിയാം എന്ത് എപ്പോൾ എങ്ങനെ എന്നൊക്കെ….

പിന്നെ നമ്മളെ പോലെ തന്നെയാ ആ തന്തയും മകളും എത്ര കാശ് കിട്ടിയാലും രണ്ടിനും മതിയാവില്ല. അതല്ലേ തന്ത തന്നെ മകളെ അന്ന് ആ പണിക്ക് വിട്ടത്….

ഇന്നിപ്പോൾ തന്തയേക്കാൾ വലിയ ആർത്തിയുള്ള ഒരുത്തനും അവരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ട് സൊ അവൾ വരും എങ്ങനെയും അവിടെ കയറി പറ്റും താൻ നോക്കിക്കോ

ആ പിന്നെ ഇനി എന്തേലും ഉണ്ടേൽ ഇങ്ങനെ തന്നെ സംസാരിച്ചാൽ മതി സ്ഥലവും സമയവും എല്ലാം സ്ഥിരം അറിയിക്കുന്ന മാർഗത്തിൽ ഞാൻ അറിയിച്ചോളാം.

പേർസണൽ ഫോണിൽ ബന്ധപ്പെടേണ്ട അഥവാ അകത്തു കിടക്കുന്നവന്മാർ വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ അത് പണിയാകും.

അവളെയും ബൂത്തിൽ നിന്നും വിളിച്ചാൽ മതി കേട്ടോ.

എന്നാൽ ബാക്കി അവളെ വിളിച്ച ശേഷം അറിയിക്ക്…..”

 

അതും പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ ബൂത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി കുറച്ചകലെ നിറുത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ബെൻസ് കാർ നോക്കി നടന്നു.

കാറിൽ കയറിയ ശേഷം അകത്തുണ്ടായിരുന്ന മറ്റൊരാളോട്…

 

“സാർ പറഞ്ഞപോലെ എല്ലാം പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്…. ഇനി എന്താ പ്ലാൻ..”

 

“പറയാം… അപ്പോൾ അനാഥ ചെക്കൻ ഇപ്പോൾ കോടീശ്വരൻ ആണ് അന്നേ തീർക്കേണ്ടിയിരുന്നു അവനെ കൂടി. കാഞ്ഞ തലയാണ് അവനു കണ്ടില്ലേ ഒറ്റക്ക് തന്നെ അവൻ അവരെ കുടുക്കിയത്… ഇനി ഒന്നും അധികം വൈകണ്ട ”

 

“ശെരി സാർ..”

 

അവരുടെ കാർ നഗരത്തിലെ തിരക്കേറിയ വഴിയിലൂടെ പാഞ്ഞു. പക്ഷെ ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് രണ്ടു കണ്ണുകൾ അവരെ പിന്തുടരുന്നത് ആരും അറിഞ്ഞില്ല.

 

അല്ലങ്കിലും നിഴലിനെ പിടിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?

(ഫോർ വായനക്കാർ )

ഇനി എന്തായാലും ഉറപ്പിച്ചു തന്നെ പറയാം ആര് എന്ത് പറഞ്ഞാലും കഥ നിർത്തില്ല. ഇഷ്ടമുള്ളവർ വായിച്ചാൽ മതി. എനിക്കുമുണ്ടെടോ എന്റെ കഥ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന കുറച്ചു പിള്ളേർ ഇവിടെ അതുകൊണ്ട് കഥ നിറുത്താൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആരും വരണ്ട നിർത്തില്ല… ഈ കഥ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരുപാട്‌പേര് ഉണ്ട് അവർക്ക് വേണ്ടി ഇത് ഇനിയും തുടരും…….

സ്നേഹപൂർവ്വം സാത്താൻ 😈