♥സഖി 11♥

Sakhi Part 11 | Author : Sathan

[ Previous Part ] [ www.kkstories.com ]

---

 

ഒരുപാട് വൈകി എന്നറിയാം സാഹചര്യങ്ങൾ കാരണം ഇനി കഥകൾ എഴുതാൻ കഴിയുമെന്ന് കരുതിയിരുന്നതല്ല. പക്ഷെ കുറച്ചുപേർ എങ്കിലും എന്റെ കഥയ്ക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നതായി തോന്നി അതുകൊണ്ട് മാത്രം വീണ്ടും എഴുതുന്നു. പിന്നെ മനഃപൂർവ്വം വൈകിച്ചത് അല്ല കേട്ടോ ഒരു ആക്‌സിഡന്റ് ഉണ്ടായി കാലിലെ രണ്ടു വിരലൊക്കെ മുറിച്ചുമാറ്റേണ്ടി വന്നിരുന്നു.

അതുകൊണ്ട് എന്തോ എഴുതാൻ ഒന്നുമുള്ള മൂഡിൽ ആയിരുന്നില്ല.എന്തായാലും ഇനി ജീവിതത്തിനു പുറമെ കഥയിലും ഒരുപാട് ട്രാജടികൾ കൊണ്ടുവരാൻ ഞാൻ ഇപ്പോൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല അതുകൊണ്ട് ചില അത്യാവശ്യമായ കുറച്ചു ട്രാജടികൾ ഒഴിവാക്കിയാൽ ഇനി വരുന്ന ഓരോ ഭാഗവും തികച്ചും പ്രണയം മാത്രം ടോപ്പിക്ക് ആയി വരുന്നവയായിരിക്കും. ബാക്കി ഒക്കെ കഥയിൽ 🙂

Once more

❤️സഖി❤️ part 11 by സാത്താൻ😈
(യൂണിവേഴ്സ് ഓഫ് ലവ് )

“ജയദേവൻ സാർ നിങ്ങൾക്കൊരു വിസിറ്റർ ഉണ്ട് ”

ജയിലിൽ ആണങ്കിൽ കൂടി സകല സുഖ സൗകര്യങ്ങളും അനുഭവിച്ചു കഴിയുന്ന ജയദേവനോടായി ജയിൽ വാർഡൻ വന്നു പറഞ്ഞു.

“ആരാടോ ജോൺ സാറോ മറ്റോ ആണോ? ”

ജയിലിൽ ആയതിനു ശേഷം തന്നെ കാണാൻ വരാൻ അധികം ആരുമില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടുതന്നെ സാധാരണ വരുന്ന ആൾക്കാരിൽ ഒരാളും ഇവിടെ തനിക്കു വേണ്ട സൗകര്യങ്ങളൊക്കെ ഒരുക്കി തന്ന ആളുമായ ജോണിനെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ വാർഡനോടായി ചോദിച്ചു.

“അല്ല അദ്ദേഹമൊന്നുമല്ല ഇതൊരു പയ്യനാണ്. സാർ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെല്ല് “

അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാൾ അവിടെ നിന്നും പോയി.
മറ്റു ജയിൽ പുലികളെ പോലെ സെല്ല് പൂട്ടുകപോലും ചെയ്യാതെ സകല സ്വാതന്ത്രത്തോടെ തന്നെ അവിടെ കഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന ജയദേവൻ തന്റെ സെല്ലിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വിസിറ്റേഴ്സ് കാത്തുനിൽക്കുന്ന മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

വിസിറ്റേഴ്സ് റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവിടെ ജയിൽപ്പുള്ളികൾക്കും കാണുവാൻ വരുന്നവർക്ക് പരസ്പരം അഭിമുഖമായി ഇരിക്കാൻ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന മേശയുടെ എതിർവശത്തായി ഇരിക്കുന്ന യുവാവിലേക്ക് അയാളുടെ കണ്ണുകൾ പോയിരുന്നു. തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ജിബിനെ കണ്ട് അയാളിൽ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ മാത്രം കാണാൻ വരുന്ന അവന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ വരവ് എന്ത് വിവരം അറിയിക്കാൻ ആണ് എന്ന് മാത്രം അയാൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.

മുറിയിലേക്ക് കടന്നു ചെന്നശേഷം തനിക്കിരിക്കുവാനുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് കാലുകൾ ആ മേശപ്പുറത്തേക്ക് കയറ്റിവെച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ അവനോടായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

“എന്താ ജിബിൻ സുഖമല്ലേ?”

“ഓ എന്ത് സുഖം സാറേ കഷ്ടപ്പെട്ട് നേടിയതൊക്കെ കൈവിട്ടുപോയില്ലേ ഇനി എന്ത് സുഖമെന്ന് പറയാൻ ആണ് 🤧”

അവൻ എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലാവാത്തത് കൊണ്ടാവാം അയാൾ ഒരു സംശയ ഭാവത്തോട് കൂടെ തന്നെ വീണ്ടും അവനോടായി ചോദിച്ചു

“നീ എന്താടാ ചെക്കാ പറയുന്നേ 😂 എന്ത് പോയി എന്ന്? മാധവൻ ഒപ്പിട്ട power of attorney ഇപ്പോഴും നമ്മുടെ കയ്യിൽ തന്നെയല്ലേ ഉള്ളത് പിന്നെ ഈ ജയിൽ വാസം അതൊക്കെ ഒരു പേരിനുള്ളതല്ലേ പുറത്തിറങ്ങാൻ ഉള്ളതൊക്കെ ജോൺ സാർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പുറത്തിറങ്ങിയാൽ ഉടനെ നമ്മൾ അതുപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാം അങ്ങ് വിൽക്കും പിന്നെ എന്ത് കൈവിട്ട് പോവാൻ 😂”

ജയിലിൽ എല്ലാ സുഖ സൗകര്യങ്ങളും ഉണ്ടെങ്കിലും പുറത്തു നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും അറിയാത്ത ജയദേവൻ ജിബിനോടായി പറഞ്ഞു.

“അഹ് ബെസ്റ്റ് അപ്പോൾ സാർ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ ഇനി എന്ത് മൈര് കയ്യിൽ ഉണ്ടായിട്ടും കാര്യമില്ല മാധവന്റെ ഒപ്പ് കൊണ്ട് ഒരു മൈരും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല ”

അവന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും തങ്ങൾ ഇതുവരെ പ്ലാൻ ചെയ്തതിനൊക്കെ വിപരീതമായി എന്തൊക്കെയോ സംഭവിച്ചു ഇതിനകം തന്നെ സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്ന് മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാവാം അല്പം ഉയർന്ന ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ അയാൾ അവനോട് അടുത്ത ചോദ്യവും ഉന്നയിച്ചത്.

“ജിബി എന്ത് മൈരാടാ നീ പറയുന്നേ ഒന്ന് തെളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടോ? 😡”

അയാൾക്ക് ഇനിയും ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജിബിൻ കുറച്ചുകൂടെ വ്യക്‌തതെയോട് കൂടെ തന്നെ താൻ പറയാൻ വന്ന കാര്യം അയാളോട് പറഞ്ഞു.

” ഇതുവരെ ഞാൻ പറഞ്ഞതൊന്നും സാറിനു മനസ്സിലായില്ല അല്ലെ എന്നാ കേട്ടോ നമ്മൾ മാധവന്റെ ജീവനെടുത്തു ആ പേപ്പർസ് ഒക്കെ സൈൻ ചെയ്യിച്ചില്ലേ അതിന് ഒരു ദിവസം മുന്നേ തന്നെ അയാളുടെ സ്വത്തുക്കൾ എല്ലാം ആ അനാഥ ചെക്കന്റെയും ഐശ്വര്യയുടെയും പേരിൽ പ്രമാണം ചെയ്തിരുന്നു എന്ന്. ഇന്ന് മുതൽ അവർ രണ്ടും എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും പൂർണ അധികാരം ഏറ്റെടുക്കുകയാണ്. നമ്മൾ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ടതും സാർ ഇപ്പോൾ ദേ ഇതിനകത്ത് കിടക്കുന്നത് പോലും വെറുതെ ആയി എന്ന് ”

ജിബിന്റെ വാക്കുകൾ അസ്ത്രം കണക്കെ അയാളുടെ കാതുകളിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ അത് അയാളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വിശ്വസിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്തതായിരുന്നു എന്ന് മുഖഭാവത്തിലൂടെ തന്നെ ജിബിനു മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെ നടന്നു എന്ന് പോലും അയാൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നത് പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

” ജിബി എങ്ങനെ.. എങ്ങനെ ഇത് സംഭവിച്ചത്? അവരുടെ ഓരോ നീക്കങ്ങളും ശ്രദ്ധയോടെ തന്നെ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നല്ലേ ജൂലി അന്നും നമ്മളോട് പറഞ്ഞത്? ”

കേട്ടതൊന്നും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാത്ത കാര്യങ്ങൾ ആയതിനാലാവം അയാൾ വീണ്ടും അവനോട് അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്.

“അതൊക്കെ ശെരിയാണ് സാർ പക്ഷെ നമുക്ക് എവിടെയോ പിഴച്ചിട്ടുണ്ട്. തിരുത്താൻ കഴിയാത്ത വിധം തന്നെ ”

അയാൾക്കുള്ള അവന്റെ മറുപടി ഈ വിധമായിരുന്നു

“ഇനി ജൂലി എങ്ങാനും നമ്മളെ ചതിച്ചതാണോടാ? ”

ഉള്ളിൽ തോന്നിയ സംശയം മറച്ചു വെക്കാതെ തന്നെ അയാൾ വീണ്ടും ചോദ്യം ഉയർത്തി.

“ഇല്ല സാർ അവൾ ഒരിക്കലും ചതിക്കില്ല മാത്രവുമല്ല ഇനി അഥവാ അങ്ങനെ വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ എല്ലാത്തിനും അവൾ കൂട്ട് നിൽക്കില്ലായിരുന്നല്ലോ? ഇതുവരെ അവൾ ഒട്ട് ഒളിവിൽ നിന്നും പുറത്ത് വന്നിട്ടുമില്ല. ഇത് അതൊന്നുമല്ല എല്ലാത്തിനും ഇടയിൽ എന്തൊക്കെയോ നടന്നിട്ടുണ്ട് ആരും വിചാരിക്കാത്ത വിധത്തിൽ തന്നെ ”

തന്റെ നിയമനങ്ങൾ കൂടി കൂട്ടിച്ചേർത്തു അയാൾക്കുള്ള മറുപടി പറയുമ്പോഴും ചെയ്തതൊക്കെ പാഴായി പോയി എന്നാ ഒരു അപകർഷതാ വികാരം മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെയുള്ളിൽ.
പക്ഷെ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട വികാരത്തിൽ മുങ്ങി നിൽക്കുന്ന അവനെ അതിശയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ ജയദേവനിൽ ഒരു ചിരി വിരിയുന്നത് കണ്ട അവന് ഒരേ സമയം അത്ഭുതവും ദേഷ്യവും ഉയർത്തുന്നതിനു കാരണം ആവുന്നതായിരുന്നു.

“ഈ ഒരു അവസ്ഥയിലും സാർ എന്തിനാ ഇരുന്ന് ചിരിക്കൂന്നേ? ഇപ്പൊ ഈ അനുഭവിക്കുന്ന ശിക്ഷ പോലും വെറുതെ ആയില്ലേ? ഒന്നും പ്രയോജനപ്പെടാതെയുള്ള അവസ്ഥയായില്ലേ എന്നിട്ടും ഇരുന്ന് ചിരിക്കുന്നത് എന്നാത്തിനാ?”

തന്റെയുള്ളിലുള്ള അമർഷം മറച്ചുവെക്കാതെ തന്നെ അവൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു.

“ജിബി നീ പറഞ്ഞതൊക്കെ ശെരിയാണ് പക്ഷെ ഞാൻ ചിരിച്ചത് എന്തിനാണ് എന്ന് അറിയോ? എല്ലാം നഷ്ടപ്പെടാൻ പോവുന്നത് നമുക്കല്ലേ അവർക്ക് തന്നെയാണ്. ഇപ്പോഴും നമ്മളെ ഇതൊക്കെ എല്പിച്ചത് ആരാണ് എന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല. നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ മുന്നിലുള്ള എതിരിയെക്കാൾ അപകടകാരി ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ശത്രു ആണെന്ന്? നമ്മൾ ബാക്കി വെച്ച ജീവനും സാമ്പാദ്യങ്ങളും എല്ലാം വിഷ്ണുവിന് നഷ്ടമാവാൻ പോവുന്നു അതാണ് ഞാൻ ചിരിക്കാൻ കാരണം. പിന്നെ കൂടെ നിൽക്കുന്നവരെ ചതിക്കുന്ന ശീലം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ നമുക്ക് കിട്ടാനുള്ളത് അവർ എന്തായാലും നമുക്ക് തന്നിരിക്കും ”

ജയദേവന്റെ വാക്കുകളിൽ അവനിലും എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു പ്രതീക്ഷ നിഴലിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അപ്പോഴും ദുഷ്ടതയെ സഹായിക്കാൻ നൂറുപേർ ഉള്ളപ്പോൾ സത്യത്തിനു കൂട്ടായി ദൈവം ഇല്ലങ്കിലും എല്ലാം നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു അസുരൻ ഉണ്ടെന്ന് അവരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

**********************************************
ഇതേ സമയം വിഷ്ണുവും ഐശ്വര്യയും മീറ്റിംഗ് ഒരുക്കിയിരുന്ന ഹാളിൽ എത്തിയിരുന്നു.
മുൻപ് തന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അസ്ഥി തറയ്ക്ക് മുന്നിൽ വെച്ച് അവൾ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അവന്റെ മനസ്സിൽ അലയടിക്കുന്നത് കൊണ്ട് എന്താണ് അവളോട് പറയേണ്ടത് എന്ന് അവന് ഒരു വ്യക്തത കിട്ടിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ആരുമില്ലാത്ത തന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ ഇപ്പോൾ ഒരാൾ ഉണ്ടെന്ന് അവന്റെയുള്ളിൽ തോന്നിയത് കൊണ്ടാവാം വീട്ടിൽ നിന്നും പോന്നതിലും കോൺഫിഡൻസ് അവനിൽ തെളിഞ്ഞിരുന്നു.

തളർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർ ഇവിടെയും ഉണ്ടെന്നുള്ള തികഞ്ഞ ഒരു ബോധം അവനിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ എന്ത് വന്നാലും നേരിടാനുള്ള ഒരു മനഃശക്തി ആർജിക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എങ്ങനെയും തന്നെ എല്പിച്ച ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ എല്ലാം നല്ലതുപോലെ തന്നെ നിറവേറ്റണം എന്നൊരു ചിന്ത മാത്രം അവനിൽ ഉയർന്നു നിന്ന്.

സ്റ്റാഫുകൾക്ക് ഇരിക്കുവാനായി നിരയായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന കസേരകളുടെ മുന്നിലായി 5 പേർക്ക് അവർക്കഭിമുഖമായി ഇരിക്കുവാനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ ചെയ്തിരുന്നു. ഹാളിനകത്തേക്ക് കയറിയ വിഷ്ണുവിനെയും ഐശ്വര്യയെയും അവിടെയിരുന്നവരെല്ലാം തിരിഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ട്‌ ഇരുന്നു. ഭൂരിഭാഗം പേരും സ്നേഹത്താലും ബഹുമാനത്താലും നോക്കിയപ്പോൾ ഇടക്ക് തങ്ങളെ എല്പിച്ചിരിക്കുന്ന കാര്യം നിറവേറ്റാനുള്ള വ്യാഗ്രതയോടെ നോക്കുന്ന ചില കണ്ണുകളും അവർക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അകത്തേക്ക് വരുന്ന വിഷ്ണുവിന്റെയും ഐഷുവിന്റെയും അടുത്തേക്ക് കുറുപ്പ് സാർ വന്നു. അയാൾക്കൊപ്പം മറ്റു രണ്ടുപേർ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർക്കരികിലേക്ക് എത്തിയ ഉടനെ അവർ മൂന്നു പേരും ഇരുവർക്കും ഒരു മോർണിംഗ് വിഷ് ചെയ്തുകൊണ്ട് തന്നെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
തന്റെ കൂടെ വന്ന രണ്ടാൾക്കാരെയും വിഷ്ണുവിനെയും ഐശ്വര്യയെയും പരിചയപ്പെടുത്തികൊണ്ട് അവർ അഞ്ചുപേരും കൂടെ അകത്തേക്ക് നടന്നു.
നിരയായി ഓരോ ഡിപ്പാർട്മെന്റുകളിലെയും ഉദ്യോഗസ്തർക്കും തൊഴിലാളികൾക്കും പ്രത്യേകം ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന കസേരകൾക്ക് മുന്നിലായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന കസേരകളിൽ വിഷ്ണുവും ഐഷുവും ഇരുന്നു. അവർക്കിരുവശവും കുറുപ്പ് സാറും മറ്റു രണ്ടുപേരും പ്രധാനപ്പെട്ട കമ്പനി തൊഴിലാളി യൂണിയൻ നേതാക്കന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു.

മീറ്റിങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കേണ്ട എല്ലാവരും എത്തിയത് കൊണ്ട് ഒരുപാട് വൈകാതെ തന്നെ എല്ലാവരെയും വിളിച്ചു ചേർത്തതിന്റെയും ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള കമ്പനി കളുടെയും മറ്റു സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും പ്രവർത്തിക്കും സംബന്ധിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാം എന്ന് അവർ തീരുമാനിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും മുന്നിലായി തന്നെ എഴുന്നേറ്റു നിന്നുകൊണ്ട് കുറുപ്പ് സാർ സംസാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.

“കുറച്ചു കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആണല്ലേ നമ്മൾ എല്ലാവരും നേരിട്ട് കാണുന്നത് തന്നെ 😊. വീണ്ടും ഇതുപോലെ ഒരു കുടകീഴിൽ എല്ലാവർക്കും ഒത്തൊരുമയോട് കൂടെ തന്നെ ജോലി ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുമെന്ന് ഞാൻ പോലും കരുതിയിരുന്നതല്ല. പിന്നെ എന്താ ഇപ്പോൾ പറയുക എല്ലാം കണ്ടു മുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന ജഗതീശ്വരൻ എല്ലാം നേർ വഴിയിൽ തന്നെ എത്തിച്ചു എന്ന് കരുതാം.

ആ അതൊക്കെ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ നമുക്കിപ്പോൾ ഈ സന്തോഷത്തേക്കാൾ കൂടുതലും ചർച്ച ചെയ്യേണ്ട മറ്റൊരു കാര്യമുണ്ട് അത് പറയുന്നതിനും നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരുടെയും അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയുന്നതിനും വേണ്ടിയാണ് ഈ യോഗം ഇവിടെ വിളിച്ചു കൂട്ടിയിരിക്കുന്നത്.

അധികം വെച്ച് താമസിക്കാതെ തന്നെ നമുക്ക് അതിലേക്ക് കടക്കാം. ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നവരെ ആരെയും നിങ്ങളെ പരിചയപ്പൊനെടുത്തേണ്ട ആവശ്യമില്ല എന്നറിയാം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ നമ്മുടെ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ മാനേജിങ് ഡയറക്ടർ വിഷ്ണു നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കുന്നതാണ്. ”

അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ ഒരു ആംഗ്യം വിഷ്ണുവിന് നേരെ കാണിച്ചുകൊണ്ട് കുറുപ്പ് സാർ തിരികെ തന്റെ കസേരയിലേക്ക് തന്നെ വന്നിരുന്നു. പക്ഷെ അത്രയും നേരം താൻ മനസ്സിൽ കണക്കു കൂട്ടി സംഭരിച്ചു വെച്ചിരുന്ന എല്ലാ ധൈര്യവും തനിക്കു മുന്നിൽ ഉള്ള ആൾക്കാരോട് സംസാരിക്കാൻ ആയി എഴുന്നേറ്റ വിഷ്ണുവിൽ നിന്നും ചോർന്നു പോവുന്ന കാഴ്ച അവിടെ ഉള്ളവരിൽ പോലും അടക്കിയുള്ള കളിയാക്കലുകളിലേക്ക് നയിച്ചിരുന്നു. അവൻ പോലും അറിയാതെ അവന്റെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ വേഗത പതിവിലും കൂടുതലായി ഉയരുന്നത് അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പക്ഷെ അതെ സമയം തന്നെ തന്നെ വിശ്വസിച്ചേല്പിച്ച ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഒക്കെ നന്നായി നോക്കണം എന്നൊരു ചിന്ത അല്ല ആ ലക്ഷ്യം അവന് കുറച്ചു ധൈര്യം കൂടി നൽകി. തന്റെ ലക്ഷ്യത്തിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ധൈര്യം ആ ധൈര്യത്തിലൂടെ തനിക്ക് ലഭിച്ച ആ ഊർജ്ജം അത് അവന്റെ വാക്കുകളിലൂടെ പുറത്തുകടക്കുവാൻ തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
തനിക്ക് മുന്നിലായി നിരത്തിയിട്ട ഓരോ ഇരിപ്പിടങ്ങളിലും ഇരിക്കുന്നോ ഓരോരുത്തരെയും ഒന്നുകൂടെ ഉറ്റുനോക്കി കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ സംസാരിക്കാനായി തയ്യേറെടുത്തു.

(ചിലരിൽ തന്നോട് പണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്ന വാത്സല്യവും മറ്റു ചിലരിൽ പുതിയ md എന്ന നിലയിൽ തന്നെയുള്ള അളവുറ്റ ബഹുമാനവും വ്യക്തമായിരുന്നു. ഭൂരിഭാഗം ആൾക്കാരുടെയും മുഖത്തുള്ള വികാരങ്ങൾ ഇതൊക്കെ ആയിരുന്നു എങ്കിലും മറ്റെന്തൊക്കെയോ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന മറ്റു ചിലരെ കൂടി അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു )

ഒരിക്കൽ കൂടി എല്ലാവരിലും കൂടെ കണ്ണോടിച്ച ശേഷം അവൻ എല്ലാവരോടുമായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

“എല്ലാവർക്കും എന്നെ പ്രത്യേകിച്ച് പരിചയപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ലല്ലോ അല്ലെ 🙂.അല്ല ഒന്നുകൂടെ അങ്ങ് പരിചയപ്പെടുത്തിയേക്കാം ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന സമയത്ത് ഇല്ലായിരുന്ന പലരും ഇന്ന് ഇവിടെ ഉണ്ടല്ലോ. ഞാൻ വിഷ്ണു. നിങ്ങളുടെ പഴയ md യുടെ മകൻ.

അല്ല വളർത്തുമകൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ അല്ലെ ചിലർക്കെങ്കിലും സമാധാനമാവു 🙂(പണ്ടും ഇപ്പോഴും ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും തന്നെ വെറും ഒരു വളർത്തുമകൻ ആയി മാത്രം കണക്കാക്കിയിരുന്ന പലരെയും നോക്കി കൊണ്ട് അത് പറയുമ്പോൾ എന്തോ കടന്നെല്ല് കുത്തിയതുപോലെ അവരുടെയൊക്കെ മുഖം വീർക്കുന്നത് അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. )
ആ അതെന്തെങ്കിലും ആവട്ടെ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ എന്റെ സ്ഥാനം ഈ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഒക്കെ md എന്നതാണ്. സൊ പണ്ട് എങ്ങനെ ആയിരുന്നോ അതുപോലെ അല്ലങ്കിൽ അതിലും ഭംഗിയായി തന്നെ എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളും മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകണം എന്നാണ് എന്റെ താല്പര്യം. അതിനു നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരുടെയും സഹകരണം ഉണ്ടാവുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. പിന്നെ..

“മതി സാറേ വളർത്തച്ഛനേം അമ്മയേം ഒക്കെ കൊന്ന് എല്ലാം സ്വന്തമാക്കിയില്ലേ ഇനിയിപ്പോൾ ലാഭത്തിൽ കൂടെ ആയി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ സാറിനു ഒന്നും അറിയാതെ ജീവിക്കാമല്ലോ അല്ലെ ”

എന്തോ പറയാനായി തുടങ്ങിയ വിഷ്ണുവിന്റെ വാക്കുകളെ മുടക്കികൊണ്ട് മുൻപ് എന്തോ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇരുന്ന കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും ഒരാൾ എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയാളെ സപ്പോർട് ചെയ്‌തെന്നപോലെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു 5 പേരും കൂടെ വിഷ്ണുവിനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

താൻ സ്ഥാനമേൽക്കുന്നത് തടയാൻ മാനസികമായി തളർത്താൻ കാത്തുനിൽക്കുന്ന കുറച്ചുപേർ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന് മുന്നേ തന്നെ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന അവൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ ആണ് അത് കേട്ട് നിന്നത്. അയാൾ പറഞ്ഞതൊക്കെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടു എങ്കിലും പുറമെ കാണിച്ചാൽ തന്റെ തലയിൽ കയറുവാൻ അത് ധാരാളമായിരിക്കും എന്ന് അവന് ഉറപ്പായിരുന്നു.
അതുകൊണ്ട് തന്നെ വീണ്ടും ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകികൊണ്ട് വീണ്ടും അവൻ അവരോടായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

” അതിപ്പോൾ നിങ്ങൾ അറിയണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ? നിങ്ങൾ ഇവിടുത്തെ വെറും ജോലിക്കാർ മാത്രമല്ലെ അല്ലാതെ എനിക്കും മുകളിൽ ഉള്ളവർ ഒന്നും അല്ലല്ലോ? അത് കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞതുപോലെ ഈ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഉയർച്ചക്ക് വേണ്ടി പ്രയത്നിക്കാം എന്നുണ്ടേൽ മാത്രം നിങ്ങൾക്ക് ഇവിടെ തുടരാം ഇല്ലങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കിട്ടാൻ ബാക്കി ഉണ്ടേൽ വാങ്ങി ടാറ്റാ പറഞ്ഞു വിട്ടോ 😊”

എടുത്തടിച്ചത് പോലെ വിഷ്ണു അങ്ങനെ കരഞ്ഞത് അവർ 6 പേരുടെയും മുഖം ഒന്നുകൂടെ കറുക്കുന്നതിനിടയായി എങ്കിലും ബാക്കിയുള്ള ആൾക്കാരിൽ അത് ഒരു സന്തോഷം തന്നെ ആയിരുന്നു. വിഷ്ണു പറഞ്ഞത് പിടിക്കത്തത് കൊണ്ടാവണം അവരിൽ നിന്നും മറ്റൊരാൾ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നുകൊണ്ട് വീണ്ടും അവനുനേരെ തന്നെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.

” അതെ ഉള്ള കാര്യം പറഞ്ഞു എന്നും പറഞ്ഞു ഇങ്ങനെയുള്ള ഭീഷണി ഒന്നും വേണമെന്നില്ല. ഞങ്ങൾ ഇവിടുത്തെ യൂണിയൻ ലീഡേഴ്‌സ് ആണ് ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ട് ഈ കമ്പനിക്ക് കീഴിലുള്ള ഒരു സ്ഥാപനം പോലും പ്രവർത്തിക്കും എന്ന് താൻ വിചാരിക്കണ്ട. വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ പോലും ഒരു അദ്ധ്യാപകരോ പ്യുണ് പോലും വരത്തില്ല. അല്ല താൻ ആണ് md എങ്കിലും വരില്ല ”

എന്തോ വലിയ കാര്യം പോലെ ഭീഷണിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞ അയാളെ നോക്കി തികഞ്ഞ പുച്ഛത്തോടെ ചിരിക്കുന്ന വിഷ്ണുവിനെ കണ്ട് അവരിൽ ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട് എന്നവന് മനസ്സിലായി എങ്കിലും. അവൻ എല്ലാവരോടുമായി വീണ്ടും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

“അപ്പോൾ നമ്മൾ പറഞ്ഞുവന്നത് ആ യൂണിയൻ… ഇവിടെ ഒരു യൂണിയനും ഇല്ലാതെ ഓരോ തൊഴിലാളിക്കും അല്ല ഈ സ്ഥാപനത്തിലെ ഓരോ അവകാശികളുടെയും എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളും അംഗീകരിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്. യൂണിയനും പാർട്ടിയും ഒന്നും ഒരു വിഷയമല്ല ഇതൊന്നും ഇല്ല എങ്കിലും ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യാൻ തയ്യാറാണ് എന്നുള്ളവർ ഒന്ന് കൈ പൊക്കി സഹായിക്കുക ആണേൽ നമുക്ക് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാമായിരുന്നു.”

വിഷ്ണു പറഞ്ഞതൊക്കെ കേട്ട് ആരും കയ്യുയർത്തി അവനെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യില്ല എന്ന് ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ ആ അഞ്ചുപേർ തങ്ങൾ ജോണിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ പൈസക്കുള്ള പണി എടുത്തു എന്നുറച്ചു വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ ഇരുന്നു.

പക്ഷെ അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനു വിപരീതമായി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന അവരിൽ ആ ആറു പേര് ഒഴികെ ബാക്കിയുള്ള എല്ലാവരും ഓരോരുത്തരായി കയ്യുയർത്തുന്നത് കണ്ട് അവർ ഓരോരുത്തരുടെയും കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി വരുന്നത് പോലെ തോന്നി. തങ്ങൾ കരുതിയത് പോലെ ഒന്നും നടക്കാത്തത്തിലും ഇനി അവിടെ ഇരുന്നതുകൊണ്ട് പ്രയോജനമൊന്നും ഇല്ലന്നുറപ്പായതുകൊണ്ടും അവർ അവിടെനിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി.

അവർ പോവുന്നത് നോക്കി ഒരു ചിരിയോടു കൂടെ നോക്കി നിന്ന വിഷ്ണു തന്നെ വിശ്വസിച്ച ബാക്കിയുള്ള ഓരോരുത്തരോടുമായി പറഞ്ഞു.

” എന്നെ വിശ്വസിച്ചു കൂടെ നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ഓരോരുത്തർക്കും നന്ദി 🙏. എന്റെ അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കിയതൊന്നും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് തീരെ താല്പര്യമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇന്ന് ഈ പദവി ഏറ്റെടുക്കാൻ തന്നെ വന്നത്.ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള ഓരോ ചുവടു വെപ്പിലും ഒരു കുടുംബം പോലെ തന്നെ അല്ല ഒരു കുടുംബമായി തന്നെ മുന്നോട്ട് പോവാം എന്ന് കരുതുന്നു. ”

അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും ഇരുകയ്യോടെയും സ്വീകരിച്ചതുപ്പോലെ എല്ലാവരും കയ്യടിച്ചു. ബാക്കിയുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കുറുപ്പ് സാറിനെ എൽപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ വിഷ്ണുവും ഐശ്വര്യയും പോവാൻ ഇറങ്ങി.

അപ്പോഴും പേടിച്ചു വിറച്ചു വന്ന വിഷ്ണു എങ്ങനാ ഇത്രയും നിസ്സാരമായി എല്ലാം ഒതുക്കി എന്നോർത്തുകൊണ്ട് അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഐഷു. അതിനോടൊപ്പം തന്നെ താൻ അവനോട് പറഞ്ഞതിനുള്ള മറുപടി എന്തായിരിക്കും എന്നറിയാനുള്ള ആകാംഷയും അവളിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു.

ഇരുവരും വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിലും പരസ്പരം ഒന്നും തന്നെ സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല. ഇടക്കിടക്ക് ഐഷു അവനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അതൊന്നും താൻ കാണുന്നില്ല എന്ന് നടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ വണ്ടി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടക്ക് അവളെറിയാതെ അവളെ നോക്കുന്ന അവനെ അവലോട്ട് ശ്രദ്ധിച്ചുമില്ല അവന്റെ കണ്ണുകളിലുള്ള പ്രണയവും.

തുടരും ❤️

(ഒരുപാട് വൈകിയതിനും പേജ് തീരെ കുറഞ്ഞതിനും ഒരിക്കൽ കൂടി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പിന്നെ ഇങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല കഥ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത് എങ്കിലും ജീവിതത്തിലുണ്ടായ ട്രാജഡികൾക്ക് പുറമെ ഇനി കഥയിലും നടക്കുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല സൊ അത്യാവശ്യം ആയുള്ള കുറച്ചു ദുരന്തങ്ങൾ മാത്രമേ ഇനി ഈ കഥയിൽ ഉണ്ടാവു. ബാക്കി തികച്ചും പ്രണയ സാന്ദ്രമായ ഒരു കഥയായിരിക്കും 🙂)

And see you all 30th july ❤️