രണ്ടാംഭാവം

Randambhavam | Author : Johnwick

---

വീണ്ടും ഒരു കഥയുമായി നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ…

കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ….

 

ഒന്നാമത്തേത്….

ഈ കഥയ്ക്ക് Ani എന്ന വായനക്കാരൻ എന്റെ കഴിഞ്ഞ കഥയുടെ കമന്റ്‌ സെക്ഷനിൽ “കഥയാക്കാമോ” എന്ന് ചോദിച്ച് ഇട്ട ഒരു ത്രെഡ് ആണ് ആധാരം… അപ്പോ അതികം സസ്പെൻസ് ഒന്നും കാണില്ല… എന്നാൽ സാധാരണ കമ്പി മാത്രം ഉള്ള ഒരു കഥയുമല്ല…. കഴിഞ്ഞ കഥ വായിച്ചിട്ടുള്ളവർക്ക് ഞാൻ കഥ പറയുന്ന രീതി മനസിലാവും… ഏകദേശം അത് പോലെ ഒക്കെ ആക്കാൻ ഞാൻ ശ്രെമിക്കാം…..

 

രണ്ടാമത്തേത്…

പേജുകൾ കുറച്ചു കൊണ്ട് ഒരു 10 ഭാഗമായിട്ട് ഇടാൻ ആണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…ഓരോ 2 ദിവസം കൂടുമ്പോഴും ഓരോ ഭാഗം… (എഴുതാനുള്ള സമയക്കുറവ് കൊണ്ടാണ് )

 

ഭാഗം ഒന്ന്…..

ആ മുഖം

 

“ടാ ചാർളീ എന്നെ വിടെടാ… കാലു പിടിക്കാം ഞാൻ നിന്റെ…”

നിമ്മി തന്റെ സർവ ശക്തിയുമെടുത്തു കൊണ്ട് അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ നോക്കി… പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല… തന്റെ ഉടുപ്പ് ഇപ്പോ കീറും എന്നവൾക്ക് മനസിലായി.. ഇത് വരെ ആരും കാണാത്ത തന്റെ മാനം ഇതാ തന്റെ ആങ്ങളയായിട്ട് താൻ കണ്ടിരുന്നവൻ കാണാൻ പോകുന്നു…. ആ അവസ്ഥയിൽ അങ്ങ് ചത്ത് പോയെങ്കിൽ എന്നവൾ വിചാരിച്ചു… കണ്ണീർ അവളുടെ കയ്യിൽ പൊള്ളൽ വീഴ്ത്തി തുടങ്ങി….

 

“അടങ്ങി കിടക്കെടി പോലയാടി മോളെ… നിന്നെ കണ്ട അന്ന് മുതൽ ഞാൻ മോഹിച്ചതാ നിന്റെ ഈ ശരീരം… എന്തോരു ഭംഗിയാടി നിന്റെ ഈ കുണ്ടി കാണാൻ…

എത്ര നാൾ ഞാൻ നിന്റെ പിറകെ നടന്നു എന്നറിയാമോ… എന്നിട്ട് നീ സെറ്റ് ആയതോ.. എന്റെ കൂട്ടുകാരനും… എന്നിട്ട് ദേ ഇപ്പൊ കല്യാണം വരെ എത്തി നിൽക്കുന്നു അല്ലേ… നീയെന്താ രാവിലെ ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോ വിചാരിച്ചത്… നിന്നെയും കൂട്ടി നീ പറയുന്നിടത്തൊക്കെ പോകാം എന്നോ…. ഒരിക്കലും അല്ല മോളെ…. നല്ല പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ട് തന്നെയാ നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്… അവനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ വരാൻ ലേറ്റ് ആകും എന്ന്…

അപ്പോ അത്രയും സമയം നമുക്കുണ്ട്….എന്തായാലും നീയെന്നെ കെട്ടില്ല.. അപ്പോ ഞാൻ കഴിച്ചതിന്റെ ബാക്കി എന്റെ പുന്നാര കൂട്ടുകാരൻ കഴിച്ചാൽ മതിയെടി…ഇന്ന് നിന്നെ എനിക്ക് വേണം…”

 

“നീ ഇപ്പൊ ഇതിന് സമ്മതിച്ചാൽ നമ്മൾ അല്ലാതെ ഈ കാര്യം മറ്റൊരാൾ അറിയില്ല… ആൽബിയും….. ഞാൻ നിന്റെ മുന്നിൽ പോലും വരില്ല… നമ്മൾ കാണത്തെയില്ല… ഞാനും നീയും ഇതൊക്കെ മറക്കും…അതല്ലേ നിനക്ക് നല്ലത്…?”

 

“വേണ്ടെടാ…. എന്നെ നീ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ… ചെയ്‌താൽ ഞാൻ എങ്ങനെ അവന്റെ കൂടെ ജീവിക്കും… നിനക്ക് അറിയില്ലേ അവനെ.. വെറും പാവമാ അവൻ ……. നിന്നെ അത്രക്ക് വിശ്വാസം ആയോണ്ടാല്ലേ ഞാൻ നിന്റെ കൂടെ വന്നത്…..കാലു പിടിക്കാം ഞാൻ…”

 

“നിന്നോട് നേരെ പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കില്ല അല്ലേടി…. ” അവന്റെ കൈ അവളുടെ ചെവിക്കല്ല് നോക്കി ആഞ്ഞു പതിച്ചു… ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവളുടെ ബോധം മറയുന്ന പോലെ തോന്നി…. അവൾ നിലത്തേക്കിരുന്നു…

 

പകുതി ബോധത്തിൽ അവൾക്ക് മനസിലായി അവളുടെ ഓരോ തുണിയും ശരീരം വിട്ടകലുന്നത്.. എതിർക്കണം എന്നുണ്ട്.. പക്ഷെ കണ്ണ് പോലും നേരെ തുറക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല….

 

ആരും തൊടാത്ത തന്റെ മുലകൾ ആ നീചന്റെ കയ്യിൽ കിടന്നു ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്നത് അവൾ വേദനയാലേ അറിഞ്ഞു.. അവന്റെ നഖക്ഷതങ്ങൾ അവളിൽ കരച്ചിലിന്റെ മാറ്റൊലികൾ ഉണ്ടാക്കി.. വായിൽ വെച്ച് അവൻ പല്ല് കൊണ്ട് തന്റെ ഞെട്ടിനെ കടിച്ചു വലിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു… ആ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ തന്റെ ദേഹത്തെ അവസാനത്തെ തുണി കഷണവും അവൻ എടുത്തെറിഞ്ഞു…..

അവൻ തന്റെ കാലുകൾ പിടിച്ചകത്താൻ നോക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ബലം പിടിച്ച് അടുപ്പിച്ചു വയ്ക്കാൻ നോക്കി… പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല…

അവന്റെ ആ വൃത്തികെട്ട ചിരി അവൾ അപ്പോഴും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. ഇതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമായിരിക്കണേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കി…

പക്ഷേ അവളെ ബലമായി അവൻ പിടിച്ച് കിടത്തി…. അവന്റെ സാധനം കേറ്റിവയ്ക്കാനുള്ള ശ്രെമം ആണെന്ന് മനസിലായി…..

പതുക്കെ അത് ഉള്ളിലേക്ക് കേറി കഴിഞ്ഞു… അവൻ അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ബോധം മുഴുവനായി പോകുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു….

തന്റെ ജീവിതം നശിച്ചു.. ഇനിയെനിക്കൊരു ജീവിതം ഇല്ല…. “ആൽബിച്ചാ എന്നോട് ക്ഷെമിക്ക്… ” പതുക്കെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു…

 

*****-**—****

 

“കുഞ്ഞേ … ദേ സ്ഥലം എത്താറായി…”

 

ആൽബി പതുക്കെ തന്റെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി… ചുറ്റും നല്ല മഞ്ഞാണ്… ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല… അപ്പൻ പുതുതായി വാങ്ങിയ എസ്റ്റേറ്റിലേക്കുള്ള വഴിയാണ്…. എന്തായാലും കൊള്ളാം… അവൻ കാറിന്റെ വിൻഡോ തുറന്നു..മസനഗുടിയിലെ തണുപ്പിന് മൂന്നാറിന്റെ കാഠിന്യം തോന്നിയില്ല.. എന്തായാലും സ്ഥലം കൊള്ളാം…

 

“പോളേട്ടാ വണ്ടി ചായ കട കാണുന്നേൽ അങ്ങോട്ടൊന്നു ഒതുക്കിയേക്ക്.. നമുക്കോരുന്നു കുടിച്ചേച്ചും പോവാം…”

 

“ശെരി കുഞ്ഞേ…”

 

അടുത്ത് തന്നെ കണ്ട ചായ കട നോക്കി അവന്റെ ബ്ലാക്ക് സ്കോർപിയോ നിന്നു…

 

ചായ കടയിൽ നിന്നും പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരാൾ തല നീട്ടി നോക്കി…

“ചായയോ കാപ്പിയോ…”

കേരളം വിട്ടിട്ടും മലയാളം കേട്ടപ്പോ ആൽബിക്ക് ഒരു സന്തോഷം തോന്നി…

 

“ചായ മതി രണ്ടെണ്ണം….”

ആൽബി കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

ചേട്ടനെങ്ങനെ മനസിലായി ഞങ്ങൾ മലയാളികൾ ആണെന്ന്…

അത് വണ്ടിയുടെ നമ്പർ പ്ലേറ്റ് ഞാൻ കണ്ടാരുന്നു… അതാ… പുള്ളി ഒരു ചെറിയ ചിരി ചിരിച്ചു ചായ ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ നീട്ടി…

“നിങ്ങൾ എവിടുന്നാ… ഇവിടെ കണ്ടിട്ടില്ലാലോ..?”

 

“ചേട്ടാ… ഞാൻ ഇവിടെ അടുത്തൊരു എസ്റ്റേറ്റ് വാങ്ങി… അതിന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് നോക്കാൻ വന്നതാ…

 

“ഏത് എസ്റ്റേറ്റ് ആ വാങ്ങിയെ… ആ സായിപ്പിന്റെ ആണോ…”

 

“അതെ ചേട്ടാ.. അറിയാവോ അത്…?”

 

“അത് ദേ ആ കാണുന്നതാ… അയാൾ ദൂരേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു…. മൊത്തം 500 എക്കറുണ്ട്.. അതിന്റെ അപ്പുറത്തേക്കൊക്കെ കുറെയുണ്ട്…. എന്തായാലും നല്ല മണ്ണാണ്…. നിങ്ങളുടെ ഭാഗ്യാ അത് കിട്ടിയത്…”

 

“ആ ചേട്ടാ എന്തായാലും പോയി നോക്കട്ടെ…. അടുത്തല്ലേ.. നമുക്ക് വീണ്ടും കാണാം… ”

 

ചായക്കാശ് വെച്ചിട്ട് വീണ്ടും അവർ വണ്ടിയിൽ കേറി…. വണ്ടി കോടമഞ്ഞിനെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി….

 

വണ്ടി ചെന്നു നിന്നത് ഒരു എസ്റ്റേറ്റ് ബംഗാവിന്റെ മുറ്റത്താണ്….. എന്തായാലും ആ സ്ഥലം ആൽബിക്ക് അങ്ങ് പിടിച്ചു…. കാറിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി ചുറ്റുമോന്നു നോക്കി…

 

വെട്ടി നിർത്തിയ പുല്ലുകൾ… ചുറ്റും തേയില ചെടികൾ കൊണ്ട് ഒരു വേലി തീർത്തിരിക്കുന്നു… ഇതിന്റെ ഒക്കെയിടക്ക് തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന ബംഗ്ലാവ്…

 

പോളേട്ടൻ കാറിൽ നിന്നും ബാഗ് എടുത്ത് ഉള്ളിലേക്ക് തുറന്നു കയറി….

 

ആൽബിക്ക് എല്ലാം ഒരു പുതുമ പോലെയാണ് തോന്നിയത്… ഇത് വരെ കാണാത്ത കുറെ ചുവർ ചിത്രങ്ങൾ ആ വീടിന്റെ ഭംഗി കൂട്ടി… കണ്ടാൽ അറിയാം മലയാളിയുടെ ഐഡിയ അല്ല ആ വീടെന്നു…. മൊത്തത്തിൽ ഒരു സായിപ്പ് ടച്ച്‌… അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞത് കുറഞ്ഞത് ഒരു 80 വർഷത്തെ പഴക്കം ഉണ്ടെന്നാ…. എന്നതായാലും ചുളു വിലക്ക് അപ്പച്ചൻ ഇതിങ്ങു അടിച്ചെടുത്തു….

 

അറിഞ്ഞത് പ്രകാരം നല്ല ബിസിനസ്‌ നടക്കുന്ന സ്ഥലമാ… കാപ്പിയും തേയിലയും ഏലവും നന്നായി വിളയുന്ന മണ്ണ്….

ആത്മാർത്ഥതയുള്ള പണിക്കാരുണ്ടേൽ പോന്നു വിളയിക്കാം ഇവിടെ നിന്ന്…

ആൽബി ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു….

കഴിഞ്ഞതൊക്കെ അവൻ മറക്കുന്നത് ഇങ്ങനെ യാത്ര ചെയ്തിട്ടാണ്…പക്ഷേ ആദ്യായിട്ടാണ് അവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരു യാത്ര വന്നത്… അല്ലേൽ കൂടെ ആൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്…

 

ഇതും കൂട്ടി 38 എസ്റ്റേറ്റ് മാത്രം ഉണ്ട് പല നാട്ടിലായിട്ട്…. എല്ലാം അവന്റെ അപ്പൻ തന്നെ വാങ്ങി കൂട്ടിയതാണ്…. “സർക്കാര് തൊഴിലാളികളെ കൈവിട്ടാലും തന്റെ അപ്പച്ചൻ അവരെ കൈവിടില്ല”

എന്നൊരു ചൊല്ല് അവൻ ചെറുപ്പം തൊട്ടേ തൊഴിലാളികളുടെ വായിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്നതാണ്… അത് കേൾക്കുമ്പോ മനസിന്‌ ഒരു സന്തോഷമാ…

എല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ മാത്രം തൊഴിലാളികളുടെ ഇടയിൽ നിന്നും ഒരാളെ തിരഞ്ഞെടുത്ത ശേഷം പുള്ളിയെ മാനേജർ പോസ്റ്റിലാക്കി വയ്ക്കും… അതാ അപ്പച്ചന്റെ ശീലം….അത് കൊണ്ട് എനിക്കും ചേട്ടായിമാർക്കും അവിടെയൊക്കെ പോയി കണക്ക് നോക്കി അവർക്ക് ശമ്പളം കൊടുക്കുന്നത് മാത്രമാണ് കടമ.

 

പുതിയ എസ്റ്റേറ്റ് ആണെങ്കിലും ഇവിടെയും അത് തന്നെയാണ് നടന്നത്… കഴിഞ്ഞയാഴ്ച അപ്പച്ചൻ വന്നു പണിക്കാരെയും വിളിച്ചു കൂട്ടി അവരിൽ നിന്നും ഒരാളെ മാനേജ്‌രും ആക്കി….

 

എന്തോ ആവട്ടെ… ഒരു രണ്ടാഴ്ച ഇവിടെ നിന്ന് ഒന്ന് അടിച്ചു പൊളിച്ചിട്ട് വേണം വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ….എന്നിട്ട് വേണം…….

 

“കുഞ്ഞേ…. ഞാൻ പോയി കഴിക്കാൻ എന്തേലും വാങ്ങിയിട്ട് വരാം….”

പോളേട്ടന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ ഓർമയിൽ നിന്നും ഉണർന്നു…

 

“പോയിട്ട് വാ പോളേട്ടാ… ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആവട്ടെ… ഉച്ചക്ക് മുന്നേ ആ മീറ്റിംഗ് അങ്ങ് നടത്തിയേക്കാം… എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഉച്ചക്ക് പുറത്ത് പോയിട്ട് കഴിക്കാം…”

 

“ശെരി കുഞ്ഞേ… പോയിട്ട് വരാം..”

 

ഇതും പറഞ്ഞു പുള്ളി കാറുമെടുത്തു പോയി…

 

കുളിച്ചു വേഷം മാറി വന്നപ്പോഴേക്കും ആഹാരം റെഡി ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…ആഹാരം കഴിഞ്ഞു ചുമ്മാ ഒന്ന് കിടന്നതാ

യാത്രക്ഷീണം കൊണ്ടാണോ എന്തോ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉറങ്ങി പോയി…

11 മണി ആയപ്പോഴേക്കും പോളേട്ടൻ വന്നുണർത്തി…. അവരൊക്കെ വന്നിട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു…

കയ്യും മുഖവും കഴുകി മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഒരു പത്തിരുപതു പേര് വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

 

എല്ലാരേയും നോക്കി ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു… അവരും…. അത് കണ്ടാൽ തന്നെ മനസൊന്നു നിറയും…അതെ ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു…

 

“നാളെ ഉച്ച ആവുമ്പോഴേക്കും ഈ മാസത്തെ ശമ്പളം തന്നേക്കാം…. അതിനാ ഞാൻ വന്നത്… എന്റെ പേര് ആൽബിൻ… നിങ്ങൾക്ക് ആൽബി എന്ന് വിളിക്കാം….”

 

“നിങ്ങളുടെ മാനേജർ എവിടെ.. .?”

“കുഞ്ഞേ അയാൾ ആശുപത്രി വരെ പോയേക്കുവാ… പെണ്ണുമ്പിള്ളക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു… ഉച്ച കഴിയുമ്പോ വരും…

കൂട്ടത്തിലെ മലയാളി എന്ന് തോന്നിയ ഒരമ്മ ഇടക്ക് നിന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

“ആഹ് ശെരി… വരുമ്പോ എന്നെ വന്നു കാണാൻ പറ… ഇപ്പൊ പോയി നിങ്ങൾ ജോലി ചെയ്തോ…”

 

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ അകത്തേക്ക് കേറി…. ചുമ്മാ ആ ബംഗ്ലാവ് മുഴുവനൊന്നു കറങ്ങി നടന്നു കണ്ടു….

 

“കുഞ്ഞേ… മാനേജർ വന്നിട്ടുണ്ട്… വരാൻ പറയട്ടെ…’

 

“വരാൻ പറ പോളേട്ടാ…”

 

കണക്കുമായി അകത്തേക്ക് വാതിലും തുറന്നു വന്ന ആളെ കണ്ട് ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി…

 

ചാർളി…..

 

 

(തല്ക്കാലം ഇവിടെ നിൽക്കട്ടെ…. ബാക്കി വ്യാഴാഴ്ച തരാം…. കുറച്ചു ജോലി ബാക്കിയുണ്ട്.)