അതുകേട്ടതും കൺമണീടെ മുഖത്തെ ചിരി പതിയെ മങ്ങി തുടങ്ങി…മേഡം ആദ്യമൊന്ന് റെസ്റ്റെടുക്ക് എല്ലാം നമുക്ക് പിന്നെ സംസാരിക്കാം…

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും ത്രേയ അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് അവളെയവിടെ തടഞ്ഞു നിർത്തി…

കാര്യങ്ങളൊക്കെ നമുക്ക് വിശദമായി പിന്നെ സംസാരിക്കാം അതൊക്കെ ഓക്കെ… പക്ഷേ നീയെന്നെ എന്താ ഇപ്പോ വിളിച്ചത് മേഡംന്നോ..എന്ന് തൊട്ടാ ഞാൻ നിന്റെ മേഡമായത്…പറയെടീ ഉണ്ടക്കണ്ണീ…

ത്രേയ കൺമണിയ്ക്ക് നേരെ അല്പം കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്തതും കൺമണിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

അത് പിന്നെ വല്യ വീട്ടിലെ കുട്ടികളെ മേഡം കുഞ്ഞ് എന്നൊക്കയല്ലേ വിളിക്കേണ്ടത്…

ആ.. എങ്കിലേ മോളിപ്പോ എന്നെ ത്രേയാന്നങ്ങ് വിളിച്ചാ മതി..നിന്റെ വായീന്ന് ആ വിളി കേൾക്കാനാ എനിക്കിഷ്ടം.. അല്ലാതെ മേഡം കീടംന്നൊക്കെ വിളിച്ചോണ്ട് വന്നാൽ…ദേ ഈ കണ്ണ് ഞാനങ്ങ് കുത്തി പൊട്ടിയ്ക്കും….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് കൺമണീടെ കണ്ണിന് നേരെ ചൂണ്ടുവിരലൂന്നി കാട്ടിയതും അവളൊരടി പിന്നിലേക്ക് നിങ്ങി നിന്നു…അപ്പോഴും ഇരുവരുടെയും മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരിയുടെ ശേഷിപ്പുണ്ടായിരുന്നു….

അല്ല ആരാ ഇവിടെ കീടം..who is the ബ്ലഡീ കീടം ഇൻ ദിസ് തറവാട്…

ത്രേയേടെയും കൺമണീടെയും സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് അച്ചൂന്റെ അപശബ്ദം ഉയർന്നു കേട്ടതും ഇരുവരും അരോചകത്തോടെ നെറ്റി ചുളിച്ചു നിന്നു…

ഹോ…ശല്യം ഇവിടേം എത്തിയോ…??

ത്രേയ അടക്കം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കൈ തലയിൽ താങ്ങി നിന്നതും അച്ചു ഒരൂക്കോടെ അവർക്കരികിലേക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു….ഷൂസിന്റെ മുൻഭാഗം നിലത്ത് നിരക്കി മൂൺവാക്ക് ചെയ്യും പോലെ അവൻ അവർക്ക് മുന്നിലേക്ക് അവതരിച്ചതും കൺമണി ഒരു ചിരിയടക്കി നിന്നു…ആ സമയം തന്നെ മൂവർക്കും യാത്ര പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നിമ്മി ത്രേയേടെ റൂം വിട്ടോടിയിരുന്നു…ഇനിയും വൈകിയാൽ വേദ്യ കുരിശിലേറ്റും എന്ന ഭയം തന്നെ…..അവളെ യാത്രയയച്ച് അച്ചു ത്രേയയുടേയും കൺമണീടെയും സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി…..

ചോദിച്ചതു കേട്ടില്ലേ eyebell…ആരാ ഇവിടുത്തെ കീടം..
അവന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ത്രേയയും കൺമണിയും ഒരുപോലെ മുഖം ചുളിച്ച് സംശയഭാവത്തിൽ അവനെയൊന്ന് നോക്കി…

eyebell ഓ…ഇതെന്തോന്ന് പേര്… ഇംഗ്ലീഷ് ഫിലീംസിലൊക്കെ കേൾക്കുന്ന പോലെ…
ത്രേയയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അച്ചു ഇരു കൈകളും നടുവിന് താങ്ങി രജനി style ൽ മുഖമുയർത്തി ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

കണ്ണാ…ഇത് English film name അല്ല…ഇതാണ് ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള കൺമണീടെ പേര്…

എന്തോന്ന് eyebell ഓ….

ന്മ്മ..അതേന്ന്..eye എന്ന് വച്ചാൽ എന്താ എന്റെ ത്രേയമോള് പറഞ്ഞേ…

അത് simple..eye എന്ന് വച്ചാൽ കണ്ണ്…
ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഇതൊക്കെ എന്ത് എന്ന മട്ടിൽ നിന്നു…

ന്മ്മ…very good…അപ്പോ bell…??
സംശയമെന്ത്..മണി…
ന്മ്മ..ഇനിയെന്റെ കുട്ടി അതൊന്ന് കൂട്ടി വായിച്ചേ…
eyebell.. എന്നുവെച്ചാൽ…കണ്ണും മണിയും ചേർന്ന കൺമണി…എങ്ങനെയുണ്ട്… വെറൈറ്റിയല്ലേ….

അച്ചൂന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയും ആ നില്പും ഭാവവും കൂടി കണ്ടതും അവനെ കഴുത്ത് ഞെരിച്ചു കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു ത്രേയയ്ക്ക്..അതിന് വേണ്ടി ഒരു നിമിഷം ബാക്കി വയ്ക്കാതെ അവളവന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് പിടി മുറുക്കിയതും ചിരിയോടെ നിന്ന അച്ചു വെപ്രാളപ്പെട്ട് എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു കൂവാൻ തുടങ്ങി….

ഡീ… ഭദ്രകാളി വിടെടീ…ഡീ പുല്ലേ വിടാൻ..

അച്ചൂന്റെ ആ നിലവിളിയും കേട്ടാണ് അഗ്നിയും ശന്തനുവും അവിടേക്ക് വന്നത്..ഓടിപ്പാഞ്ഞു വന്ന രണ്ടാളും തിടുക്കപ്പെട്ട് ത്രേയേടെ കൈ അച്ചൂന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി വച്ചു…ഉള്ളില് നിറഞ്ഞു വന്ന കലിപ്പ് മുഖത്ത് ഫിറ്റ് ചെയ്ത് കിതപ്പോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…അവളെ നോക്കി മുഖംവീർപ്പിച്ചു കാണിച്ച് കഴുത്തും തടവി നിന്ന അച്ചൂനെ അഗ്നീ ആകെത്തുക ഒന്ന് നോക്കി…

എന്തായിരുന്നു ഇവിടുത്തെ Problem…എന്തിനാ ത്രേയ ഇവനുമായി നീ വഴക്കിട്ടത്…

അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ അച്ചൂനെ ഒന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കി…

പോടീ പുല്ലേ..
ആ നോട്ടത്തിന് മറുപടിയായി കരഞ്ഞ മുഖത്തോടും പരിഭവത്തോടും അച്ചു അവളെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വീണ്ടും കഴുത്ത് തടവി നിന്നു…

എന്താടീ ത്രേയേ പ്രശ്നം..ഇവനിവിടെ വന്ന് വല്ല bell എന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞോ…
അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ അവനേം അച്ചൂനേം ഒന്ന് നോക്കി..

ന്മ്മ…അവന്റെയൊരു തർജ്ജമ…

കണ്ടോ ഞാനപ്പൊഴേ പറഞ്ഞില്ലേടാ ശന്തനൂ…ഇവനത് ഇവിടെ അവതരിപ്പിച്ചു കാണുംന്ന്…കുറേനേരം കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്കൊപ്പമിരുന്ന് അശ്രാന്ത പരിശ്രമം നടത്തി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത പേരാ…
ഞാനപ്പൊഴേ ഈ പൈതലിനോട് പറഞ്ഞതാ വേണ്ടാ വേണ്ടാന്ന്….
ആട്ടുംസൂപ്പും കിട്ടിയപ്പോ തൃപ്തിയായല്ലോ…

ആട്ടുംസൂപ്പും അല്ല അഗ്നീ…ആട്ടുംതുപ്പും എന്നല്ലേ…
കഴുത്തും തടവി നിന്ന അച്ചു വീണ്ടും പൂർവ്വാധികം ശക്തിയോടെ അഗ്നിയെ തിരുത്താനായി അവർക്കിടയിലേക്ക് നുഴഞ്ഞു കയറി….

മവനേ…നീ ഇനീം ഈ വട്ട് പെണ്ണിന്റെ കൈയ്യീന്ന് മേടിച്ച് കൂട്ടാതെ social distance പാലിച്ച് അവൾടെ കൈയ്യകലത്തീന്ന് മാറി നിൽക്കാൻ നോക്കെടാ…

ശന്തനൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കേട്ട് ആദ്യം ചിരി പൊട്ടിയത് കൺമണിയ്ക്കായിരുന്നു…ചെറുതായി ഉയർന്നു കേട്ട അടക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള ആ ചിരി കേട്ടപ്പോഴാണ് ശന്തനൂന്റെ നോട്ടം കൺമണിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞത്…. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒരുനിമിഷം അവളിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരിയിലേക്കും വിടർന്ന കണ്ണുകളിലേക്കും പോയി…

എവിടെയോ കോഴി കൂവുന്ന പോലെ….

social distance keep ചെയ്യുന്നതിനൊപ്പം ഋഷിരാജ് സിംഗിന്റെ നിയമം കൂടി ഒന്ന് പാലിച്ചാൽ നന്നായിരുന്നു….
ഇല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ social distance ഉം കടന്ന് ചില കൈകൾ മുഖത്ത് വീഴാൻ ചാൻസുണ്ടേ…
അച്ചൂന്റെ അർത്ഥം വച്ചുള്ള ആ സംസാരം കേട്ടതും ശന്തനു സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്ന് അവളിൽ നിന്നുള്ള നോട്ടം മാറ്റി നിന്നു….അഗ്നിയ്ക്ക് മാത്രം അച്ചു പറഞ്ഞതിലുള്ള പൊരുൾ വ്യക്തമായിരുന്നില്ല…. എങ്കിലും അവനത് മുഖത്ത് കാട്ടാതെ നിന്നു….

ത്രേയേ നിന്റെ ബാഗുകളെല്ലാം മിഴി ഇവിടെ എത്തിച്ചില്ലേ…!!!

അഗ്നി കുറച്ചു സീരിയസാവാൻ തുടങ്ങി…

അല്ല ആരാ ഈ മിഴി…??
പെട്ടന്നാണ് ശന്തനു ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിൽ ആ ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചത്…

ഹോ…എന്റെ പൊന്നുമോന് അറിയില്ല്യാന്നുണ്ടോ…വ്വോ..റ്വോ…ട്ടോ…

അച്ചു വീണ്ടും ശന്തനൂനിട്ട് പണി തുടങ്ങിയതും അവൻ പല്ലും ഞെരിച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചൂനെ ഒന്നിരുത്തി നോക്കി… പക്ഷേ അച്ചു അതിലൊന്നും പതറിയില്ല…

ഡാ മോനേ ശന്തനു…ഈ മിഴി എന്നു പറഞ്ഞാൽ ദേ നമ്മുടെ മുഖത്തെ പുരികക്കൊടികൾക്ക് താഴെയായി നമ്മുടെ കവിളുകൾക്ക് മുകളിലായി കാണുന്ന നെല്ലിക്കാ വലിപ്പമുള്ള ഭംഗിയുള്ള രണ്ട് കുഴികളാണ്…ഞങ്ങളിലൊക്കെ അത് നെല്ലിക്കാ വലിപ്പത്തിൽ ഭംഗിയിൽ കാണും നിനക്കത് ഏതാണ്ട് ഒതളങ്ങ വലിപ്പത്തിലും കാണും… അതുകൊണ്ട് പൊന്നുമോൻ ആ ഒതളങ്ങയെ എടുത്തങ്ങ് അകത്തിടാൻ നോക്ക്…

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ശന്തനു ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാവരും ആദ്യമായി  ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു… അത് കണ്ട് ആത്മനിർവൃതിയിൽ ആനന്ദാശ്രു പൊഴിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു….

അഗ്നീ..വേറെ ആരിൽ നിന്ന് ഉണ്ടായാലും നിന്നിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെയൊരു നീക്കം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല…

ശന്തനു അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ പരിഭവത്തിന്റെ കെട്ടഴിച്ചതും അഗ്നി കഷ്ടപ്പെട്ട് ചിരിയടക്കി ശന്തനൂനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

ഡാ ശന്തനു…കാര്യം ഇവന്റെ കോമഡികൾ കേട്ടാൽ…സോറി ചളികൾ കേട്ടാൽ ആദ്യം അടിച്ചു കൊല്ലാനാ തോന്നാറ്…ഇതെന്തോ എനിക്കങ്ങ് ബോധിച്ചു….എന്തോ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു സത്യം ഉള്ളതുപോലെ….

അഗ്നീടെ നർമ്മം കലർന്ന ആ വർത്തമാനം കേട്ട് ശന്തനു അവന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റി ഒരവിഞ്ഞ ചിരിയോടെ കൺമണിയിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു…

കുട്ടീടെ പേരാണല്ലേ മിഴി…

വളരെ മാന്യമായ ആ ചോദ്യവും ഇടപെടീലും കൺമണി ത്രേയയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് ശന്തനുവിലേക്ക് നോട്ടം കൊടുത്തു…
അതേ..എന്തേ…ഇഷ്ടായില്ലേ…

ഇഷ്ടായി… ഒരുപാടിഷ്ടായി… പക്ഷേ എനിക്കെന്തോ കൺമണി എന്ന പേരിനോടാ ഒരിത്തിരി ഇഷ്ടക്കൂടുതല് തോന്നിയത്…

കൺമണീ..അൻപോടെ കാതലൻ നാൻ
എഴുതും കടിതമേ…

ന്മ്മ… ഇതൊക്കെ കുറേ കേട്ടിട്ടുണ്ട്…
അച്ചു കിട്ടുണ്ണിയേട്ടൻ style ൽ ഒന്ന് മൂളിക്കേട്ടു…

പൊൻമണീ ഉൻവീട്ട് സൗഖ്യമാ…
നാൻ ഇങ്ക സൗഖ്യമേ…

അങ്ങനെ തീർത്തങ്ങ് പറയാൻ വരട്ടേ…ഈ പോക്കിന് കൈയ്ക്കും കാലിനും ഒടിവ് ചതവ് ബലക്ഷയം എന്നിവയുണ്ടാകാനുള്ള ചാൻസൊക്കെ ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട് മോനേ ശന്തനു….

അച്ചൂന്റെ ആക്കിയുള്ള ആ പറച്ചില് കേട്ടതും ശന്തനു പാട്ട് നിർത്തി അച്ഛൂനെ കലിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി….

നിനക്കെന്താടാ അച്ചൂ…നിനക്കെന്തിന്റെ കേടാ…???

ശന്തനു പല്ല് ഞെരിച്ച് പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെ വാട്ടാൻ തുടങ്ങിയതും അച്ചുവും വിട്ടുകൊടുക്കാതെ അതിൽ പിടിച്ചു കയറി…

നിനക്കെന്നാടാ…നിനക്കെന്നാത്തിന്റെ കേടാ…
അച്ചൂന്റെ ആ പെർഫോമൻസ് കൂടി ആയതും അഗ്നിയും ത്രേയയും കൺമണിയും കൂടി കൂട്ടച്ചിരി ചിരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…. ശന്തനു അവിടേം പൂർണ പരാജയം ഏറ്റുവാങ്ങി അച്ചൂനെ ഇരുത്തിയൊന്ന് നോക്കി….

ഹോ…വേണ്ടളിയാ… നമുക്കെല്ലാം പറഞ്ഞ് compliment ആക്കാം….ഇനി ഞാൻ നിന്നെ ഒറ്റൂല്ല..
എന്റെ അഗ്നിയാണെ സത്യം….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചോണ്ട് നിന്ന അഗ്നീടെ തലയിലേക്ക് കൈ വച്ചതും അഗ്നി അടിമുടി ഞെട്ടി അച്ചൂന് നേരെ ലുക്ക് വിട്ടു…

എന്റെയീ തല ഇങ്ങനെയിരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് നിനക്ക് ഒരു സമാധാനവും ഇല്ല അല്ലേടാ അച്ചൂട്ടാ…

അഗ്നീടെ ദയനീയമായ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അച്ചു ഒരവിഞ്ഞ ചിരി പാസാക്കി കൈ പതിയെ പിന്വലിച്ചെടുത്തു നിന്നു.. പെട്ടെന്നാ പൂവള്ളിയിലെ ഒരു പ്രധാന അംഗം അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നത്….

 

ത്രേയമോളേ….

ത്രേയേടെ റൂമിലേക്ക് കയറിയ ആൾ വന്നപാടെ ത്രേയയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആനന്ദം പങ്കുവെച്ചടർന്നു മാറി…. മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല പ്രഭേടെ മൂത്ത പുത്രൻ ഹർദ്ദയാൽ എന്ന ഹരിയായിരുന്നു അത്…അവൻ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നില്ല കൂടെ ഭാര്യ പ്രിയയും മക്കളുമുണ്ടായിരുന്നു…ഹരിയ്ക്കും പ്രിയയ്ക്കും മൂന്ന് മക്കളാണ്…മൂത്തത് twins ആണ്…അക്ഷിമ എന്ന അമ്മുവും അശ്രു എന്ന ചാരുവും….ഇളയത് പാർത്ഥിവ്.. എല്ലാവരുടേയും പാർത്ഥി….

ഹരിയുടെ സ്നേഹ പ്രകടനം കണ്ട് പുച്ഛമിട്ട് നിൽക്ക്വായിരുന്നു പ്രിയ…കുട്ടികള് മൂന്നുപേരും നിലത്ത് നിന്ന് തുള്ളി കളിയ്ക്ക്യായിരുന്നു….ത്രേയേടെ നോട്ടം ഒരുവേള കുട്ടികളിലേക്ക് വീണതും അവള് ഒരു ചിരിയോടെ അവർക്കരികിലേക്ക് മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു….
ഹരിയത് കണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…. പക്ഷേ ആ കാഴ്ചകൾ ഒരുതരം മനംമടുപ്പോടെയാണ് പ്രിയ നോക്കി കണ്ടത്…

ഹായ്..കടുക്മണീസ്…ഞാനാരാണെന്ന് മനസിലായോ…???

ത്രേയേടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് മൂവരും പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി….അമ്മുവും ചാരുവും ഏഴു വയസ് പ്രായമുള്ളവരായിരുന്നു… പാർത്ഥിയ്ക്ക് പ്രായം ആറ് തികഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു….ത്രേയേടെ മുഖത്തെ ചിരിയും സന്തോഷവും കണ്ട് ഒന്നും പ്രതികരിക്കാതെ മൂവരും ഒരുപോലെ പ്രിയേടെ സാരിത്തുമ്പിലേക്ക് പറ്റിചേർന്ന്  ത്രേയയെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…
ആ കാഴ്ച കണ്ടതും ഹരി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പാർത്ഥിയെ കൈയ്യിലെടുത്ത് ത്രേയയ്ക്ക് അരികിലേക്ക് കൊണ്ടുചെന്നു…

നിങ്ങടെ ചെറിയമ്മയാടാ മക്കളേ…ദേ ചെറിയമ്മേടെ കൂടെ ചെന്നേ….

ഹരി പാർത്ഥിയെ ത്രേയയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി പിടിച്ചതും പാർത്ഥി വീണ്ടും ഹരിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തന്നെ ചാഞ്ഞ് അവനെ ഇറുകെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു…അമ്മുവും ചാരുവും അതൊക്കെ കണ്ട് പ്രിയയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…പാർത്ഥി ഹരിയിലേക്ക് തന്നെ ചേർന്നതും മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി പിടിച്ചു വച്ച കൈകൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ത്രേയ പിന്വലിച്ചു…

ത്രേയമോളെ ഇവർക്ക് പരിചയമില്ലല്ലോ അതിന്റെയാ… കൂട്ടുപിടിച്ച് തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ ഇടംവലം തിരിയാൻ സമ്മതിക്കില്ല….

പാർത്ഥിയെ നോക്കി അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഹരി അവനെ ഒന്നുകൂടി ഉലച്ചെടുത്തു…

അമ്മുക്കുട്ടീ…ത്രേയ ചെറിയമ്മേടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നേ… അച്ഛൻ പറഞ്ഞു തന്നിട്ടില്ലേ…

ഹരി അമ്മുവിലേക്കും ചാരുവിലേക്കും ശ്രദ്ധ തിരിച്ചങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അമ്മു ത്രേയയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കാണിച്ചു….

വേദ്യാന്റി പറഞ്ഞല്ലോ ഞങ്ങടെ ചെറിയമ്മയാവാൻ പോകുന്നത് വേദ്യാന്റിയാണെന്ന്….

ചാരുവിന്റെ പറച്ചില് കേട്ട് ഹരിയുടെ മുഖത്തെ ചിരിയൊന്ന് മങ്ങി… എങ്കിലും അവനത് മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ ത്രേയേ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു നിന്നു….

അത് വേദ്യാന്റി തന്നെയാണ്… നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ചെറിയമ്മ ദേ ഈ നില്ക്കുന്ന ത്രേയ ചെറിയമ്മ തന്നെയാ..എന്നു വച്ചാൽ നിങ്ങളുടെ ചെറിയച്ഛൻ കല്യാണം കഴിയ്ക്കാൻ പോകുന്ന ആള്….

അപ്പോ ഇന്നാളൊരിക്കൽ വേദ്യാന്റിയും പറഞ്ഞല്ലോ ചെറിയച്ഛൻ കല്ലാണം കഴിയ്ക്കാൻ പോകുന്നത് വേദ്യാന്റിയെ ആണെന്ന്…

ഹരി അത് കേട്ട് ആകെ പെട്ട അവസ്ഥയിലായി…അവൻ പാർത്ഥിയെ നിലത്തേക്ക് നിർത്തി ത്രേയയെ നോക്കി അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു….

ഹരിയേട്ടൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ചിരിയ്ക്കാൻ നോക്കണ്ട…
ഞാനിവിടെ നിന്നും വിട്ടു നിന്നപ്പോ എന്തൊക്കെയാ നടന്നതെന്നും… തിരിച്ചെത്തിയപ്പോ എല്ലാവരുടേയും ഉള്ളിലുണ്ടായ തീരുമാനങ്ങൾ എങ്ങനെയാണെന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമാണ്…

ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഒന്ന് കുഴങ്ങി നിന്ന ഹരിയെ രക്ഷിക്കാനായി സാക്ഷാൽ അച്ചൂട്ടൻ തന്നെ ഗോദയിലിറങ്ങി…

ഹല്ലോ.. മിസ്റ്റർ ഹരിയേട്ടൻ വന്ന് കയറിയ പാടെ ത്രേയമോളേന്ന് വിളിച്ച് അങ്ങോട്ടൊരു പോക്കായിരുന്നല്ലോ..എന്തേ ഞങ്ങള് കുറേ മഹത് വ്യക്തിത്വങ്ങൾ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ലാന്നുണ്ടോ…വ്വോ…

അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ഹരിയുടെ നോട്ടം അച്ചുവിലേക്ക് പാഞ്ഞു…

ഡാ അച്ചൂട്ടാ.. നീയൊക്കെ ഇവിടുത്തെ സ്ഥിരം കുറ്റിയല്ലേടാ… ഇടയ്ക്ക് പോകും വരും…വരും പോകും… ഇങ്ങനെ സ്ഥിരതയില്ലാത്ത നിന്നെയൊക്കെ ആര് mind ചെയ്യാനാ….

ഡോ..ഹർദ്ദയാൽ എന്ന ദയയില്ലാത്തവനേ…ഇങ്ങനെ വന്നും പോയും നിൽക്കാൻ ഞാൻ കറന്റല്ല…
ഐ ആം അശ്വാരൂഢ്…..

ഹോ…നീ ഇങ്ങനെ ഇടയ്ക്കിടേ പറയുന്നത് നല്ലതാ.. അങ്ങനെയെങ്കിലും ആ പേര് എല്ലാവരും ഒന്നോർത്തിരിക്കുമല്ലോ….
ഒരു ഘടാഘടികൻ പേരുമിട്ടിട്ട് ഡോറേടെയും ബുജ്ജീടെയും സ്വഭാവവും കൊണ്ട് നടക്ക്വാ….

ഹരീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അഗ്നിയും ശന്തനുവും ത്രേയയും എല്ലാം ഒരുപോലെ ചിരിയ്ക്ക്വായിരുന്നു…അച്ചു മാത്രം അതിന് എന്ത് കൗണ്ടർ അടിയ്ക്കണം എന്ന ചിന്തയിൽ മുഴുകി ഹരിയെ ഒന്നിരുത്തി നോക്കി നിന്നു…

ഹോ..മോന്റെ standard ഒരുപാടങ്ങ് ഉയർന്നൂന്ന് തോന്നുന്നു… ചരിത്ര കഥാപാത്രങ്ങളെപ്പറ്റി നല്ല ജ്ഞാനമുണ്ടല്ലേ….
ദേ ഈ നിൽക്കുന്ന ഈ കണുക്കാച്ചി ചെക്കന് ഇയാള് ഇട്ടേക്കുന്ന പേരെന്താ…???

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് നിലത്ത് നിന്ന പാർത്ഥിയെ പൊക്കിയെടുത്ത് ഹരിയ്ക്ക് നേരെ കൊണ്ടുചെന്നു….അങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ട താമസം പാർത്ഥി കലിപ്പോടെ അച്ചൂനെ തലങ്ങും വിലങ്ങും അടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

ഡാ മോനേ..അടിയ്ക്കാതെടാ…നിന്റെ ചെറിയച്ഛനാടാ…ഡാ കുഞ്ഞേ..അടങ്ങെടാ…
അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് അലമുറയിട്ട് വിളിച്ചു കൂവിയതും ആ കാഴ്ച നന്നായി ആസ്വദിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ബാക്കിയുള്ള എല്ലാവരും…

ഡാ അഗ്നീ… ശന്തനൂ…തെണ്ടികളെ..ഒന്നേറ്റു വാങ്ങിനെടാ ഈ ട്രോഫിയെ….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞു പാർത്ഥിയെ അഗ്നിയ്ക്കും ശന്തനൂനും നേർക്ക് നീട്ടി പിടിച്ചെങ്കിലും ആരും ആ ട്രോഫിയെ ഏറ്റു വാങ്ങാൻ തയ്യാറായില്ല….

വേണ്ട..മതി..ടാ മക്കളേ ചോക്ലേറ്റ് തരാടാ ഞാൻ….

ആ ഒരൊറ്റ പ്രയോഗം നടത്തിയതും പാർത്ഥി അടി നിർത്തി അച്ചൂനെയൊന്ന് നോക്കി… അപ്പോഴേക്കും അച്ചൂന്റെ തലമുടിയൊക്കെ ആകെ കൂടി അലങ്കോലമായി ചിന്നി ചിതറിയിരുന്നു….

ചോക്ലേറ്റ് താടാ മണ്ടാ…!!!

പാർത്ഥീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും അച്ചു കണ്ണും മിഴിച്ച് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു…

ആഹാ…കൊച്ചിന് കൃത്യമായി അറിയാം എല്ലാം… എങ്കിലും ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇതെങ്ങനെ മനസിലാക്കി….ഹരിയേട്ടാ ഇത് gifted child ആണ് കേട്ടോ….

ശന്തനൂന്റെ ആക്കിയുള്ള ആ വർത്തമാനം കേട്ടാണ് അച്ചു സ്ഥലകാല ബോധം വീണ്ടെടുത്തത്…അത് കേട്ട് ശന്തനൂനെ ഒന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി പല്ലു ഞെരിച്ചു കാണിച്ചിട്ട് പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന് ഒരു eclairs എടുത്ത് അച്ചു പാർത്ഥിയ്ക്ക് കൊടുത്തു…

ദാ പാർത്ഥിക്കുട്ടാ ചോക്ലേറ്റ്…

പാർത്ഥി അത് വാങ്ങി തിരിച്ചും മറിച്ചും ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കലിപ്പോടെ അച്ചൂന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഒരേറങ്ങ് കാച്ചി….

പോടാ…എന്നെ പറ്റിച്ചാതെ…!!!

അച്ചു തുടരെത്തുടരെ ഞെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു… ചുറ്റും നിറഞ്ഞു നിന്ന പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടാണ് അവന് സ്വബോധം വീണുകിട്ടിയത്….

ദാ പാർത്ഥിമോന് ചെറിയമ്മേടെ വക ചോക്ലേറ്റ്…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഒരു ചോക്ലേറ്റ് പായ്ക്കറ്റ് പാർത്ഥിയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി…

thank you…
അവനതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ച് ത്രേയയിൽ നിന്നും ആ ചോക്ലേറ്റ് വാങ്ങി വച്ചു…ഇനിയും അവനെ കൈയ്യിലേന്തി നിൽക്കുന്നത് റിസ്കാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ അച്ചു പതിയെ പാർത്ഥിയെ നിലത്തേക്ക് തന്നെ വച്ചു….
നേരെയുള്ള നോട്ടം ഹരിയിലേക്കായിരുന്നു…

പൊന്നു ഹരിയേട്ടാ….താനൊന്ന് ഒച്ച വച്ചിരുന്നെങ്കിൽ… ഒന്നുറക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനീ സാധനത്തിനെ എടുത്ത് തോളിൽ വയ്ക്കുമായിരുന്നോ…ഹമ്മേ… എന്റെ കരണമടിച്ച് പുകച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ ഈ കുട്ടിച്ചാത്തൻ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് കവിളും തടവി ഹരിയെ ഒന്ന് നോക്കി…

നീയായി എടുത്തു… അപ്പോ നീ തന്നെ വേണ്ടേ അനുഭവിക്കേണ്ടതും..

ഹരി നിരൂപാധികം ആ കേസിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി… പക്ഷേ അവരുടെ സന്തോഷങ്ങൾക്കിടയിലും അതിലൊന്നും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ മുഖവും വീർപ്പിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു പ്രിയ…. എല്ലാവർക്കുമൊപ്പം ചിരിയോടെ നിന്ന ത്രേയയുടെ കണ്ണുകൾ യാദൃശ്ചികമായി പ്രിയയിലേക്ക് പോയതും അവളുടെ ഭാവങ്ങൾ മനസിലാക്കിയ പോൽ ത്രേയയുടെ മുഖത്തെ ചിരിയൊന്ന് മങ്ങി വന്നു…

അല്ല പ്രീയേടത്തി എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നേ…മനസിലായില്ലേ എന്നെ…

പ്രിയയുടെ തോളിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് ത്രേയ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതും മുഖത്തൊരു കൃത്യമ ചിരി വരുത്തി പ്രിയ ആ കൈയ്യിനെ പതിയെ തോളിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി നിന്നു….
പെട്ടന്നാണ് ത്രേയയ്ക്ക് പ്രിയയുടെ weakness ഓർമ്മ വന്നത്…ചെറിയൊരു ആലോചനയ്ക്ക് ശേഷം അവളത് ഓർത്തെടുത്തു കൊണ്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു….

പ്രീയേടത്തിയ്ക്ക് ഈ yellow colour നന്നായി ഇണങ്ങുന്നുണ്ട്… ഇപ്പോ കണ്ടാൽ മൂന്ന് കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണെന്ന് പറയുകയേയില്ല….
ശരിയ്ക്കും പണ്ട് ഞാനിവിടെ നിന്നും പോകുമ്പോ എങ്ങനെയായിരുന്നോ അതുപോലെ തന്നെ….

ദേഷ്യത്തോടെ ഇരുന്ന പ്രിയയുടെ മുഖം ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആകെയൊന്ന് വിടർന്നു… ഞൊടിയിടയിൽ ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു തുടങ്ങി…ആ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ അവള് ത്രേയയിലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു….
തന്റെ ഐഡിയ ഫലിച്ച പോലെ ത്രേയ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാവരും ത്രേയേടെ ഐഡിയ എളുപ്പത്തിൽ മനസിലാക്കിയിരുന്നു….
അതിന്റെ വകയായി എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…

അല്ല ത്രേയമോള് എപ്പോഴാ എത്തിയതെന്നാ പറഞ്ഞത്…???

പ്രിയേടെ മധുരമൂറുന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട് ഹരിയായിരുന്നു ആദ്യം ഞെട്ടിയത്… പിന്നെ ഒരു ചെയിൻ പോലെ അതെല്ലാവരിലേക്കും വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി…

ഞാൻ… ഞാൻ കുറേനേരമായി ഏട്ടത്തീ വന്നിട്ട്…
ഏട്ടത്തിയെ ഇവിടെയെങ്ങും കണ്ടതേയില്ലല്ലോ… ഞാൻ കുറേ തിരക്കിയിരുന്നു… എവിടെയായിരുന്നു ഏട്ടത്തീ…
ത്രേയയും ലോഹ്യത്തിനൊട്ടും കുറവ് വരുത്താൻ പോയില്ല…

ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു മോളെ…ഹരിയേട്ടൻ ബിസിനസ് ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…. അപ്പോ തോന്നി കുറച്ചു നാൾ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു നിൽക്കാമെന്ന്…. അച്ഛനും അമ്മയും കുറേനാളായി പറയ്വായിരുന്നു കുട്ടികളെ ഒന്ന് കാണണമെന്ന്…

ഇതിനെയൊക്കെയോ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് കവിളും തടവി ഹരിയുടെ ചെവിയ്ക്കിട്ട് പണി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി…അത് കേട്ടതും ഹരി അവനെ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ചിട്ട് വീണ്ടും ത്രേയയോട് വിശേഷങ്ങൾ തിരക്കാൻ തുടങ്ങി…
പിന്നെ കുറേനേരത്തെ സംസാരത്തിന് ശേഷം  പ്രീയ തന്നെയാണ് എല്ലാവരേയും കഴിയ്ക്കാനായി ക്ഷണിച്ചിരുത്തിയത്….

ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് പൂവള്ളിയിലെ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിന് ചുറ്റും അത്രയും അംഗങ്ങൾ ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്നത്… മുതിർന്ന അംഗങ്ങളെല്ലാം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റ ശേഷം സ്വസ്ഥമായും സമാധാനമായും ചളിയും മണ്ടത്തരങ്ങളും പുറത്തിറക്കി കൊണ്ടാണ് ഇളം തലമുറകൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങിയത്…. അതിനിടയിലാണ് രാവൺ ഫുഡ് കഴിയ്ക്കാനായി ഡൈനിംഗ് ഏരിയയിലേക്ക് നടന്നടുത്തത്….മറ്റൊന്നിലും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ മൊബൈൽ സ്ക്രോൾ ചെയ്ത് വന്ന രാവൺ ത്രേയയ്ക്ക് അരികിലായി കിടന്ന ചെയർ വലിച്ചിട്ടിരുന്നു….
ഫുഡ് പ്ലേറ്റിലേക്ക് എടുത്ത് വച്ചപ്പോഴാണ് അവന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്ക് പോയത്….

ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു… ഇനിയെന്താണ് നടക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന ആകാംക്ഷയായിരുന്നു ചുറ്റിലുമുള്ള മുഖങ്ങളിൽ…ആ മുഖങ്ങളിലേക്കൊന്നും നോട്ടം കൊടുക്കാതെ പ്ലേറ്റ് ടേബിളിലേക്ക് തന്നെ ഒരൂക്കോടെ നീക്കി വെച്ച് അവനെഴുന്നേറ്റു…

രാവൺ… എവിടേക്കാ…ഇരിക്കെടാ…രാവിലെയും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ലേ…

അഗ്നീടെ വാക്കുകൾ കേട്ടിട്ടും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ കാറ്റുപോലെ അവൻ നടന്നകന്നു….എല്ലാവരിലും അത് സങ്കടമുളവാക്കിയെങ്കിലും അതെല്ലാം കണ്ട് സന്തോഷിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ…

രാവണിനെ നേരിട്ട് കണ്ട് എല്ലാം സംസാരിയ്ക്കണം എന്ന് മനസ്സിലോർത്തു കൊണ്ടാണ് ത്രേയ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റത്…..പിന്നീടുള്ള സമയമത്രയും രാവണിനെ ഒന്നൊറ്റയ്ക്ക് കിട്ടാൻ ത്രേയ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർത്ഥിച്ചു…

ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് ചെന്ന് ഡ്രസും ബുക്സും ഒക്കെയൊന്ന് അടുക്കി വച്ചപ്പോഴേക്കും നിദ്രാദേവത അവളെ മാടി വിളിച്ചു തുടങ്ങി….പിന്നെ അതിന് വഴങ്ങി അവള് കുറേ നേരം സുഖസുഷ്പ്തിയിലാണ്ടു….ഉച്ചയുറക്കമൊക്കെ കഴിഞ്ഞെഴുന്നേറ്റപ്പോഴും പൂവള്ളിയാകെ നിശബ്ദമായിരുന്നു…കാരണം ആൺപടകളെല്ലാം outing ന് ഇറങ്ങിയ സമയമായിരുന്നു അത്….ഒരസ്സല് കുളിയൊക്കെ പാസാക്കി വിളക്ക് വെച്ച് തൊഴുതപ്പോഴും മറ്റംഗങ്ങളൊന്നും ത്രേയയിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ പോയില്ല…എല്ലാറ്റിനും ഒടുവിൽ രാത്രിയിലെ ഫുഡ് കഴിപ്പും കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ത്രേയയുടെ പ്രാർത്ഥന കേട്ടപോലെ ആ അവസരം വീണു കിട്ടിയത്..

രാവൺ ഒറ്റയ്ക്ക് റൂമിലേക്ക് കയറി പോകുന്നത് കണ്ട് ചുറ്റിലും ആരുമില്ല എന്നുറപ്പ് വരുത്തി ത്രേയ അവന് പിറകേ വച്ചു പിടിച്ചു….മുഖ്യ ശത്രുക്കളായ വൈദിയും,പ്രഭയും തറവാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയിരുന്നില്ല…പിന്നെയുള്ള മുഖ്യ ശത്രുക്കൾ വേദ്യയും ഊർമ്മിളയും ആയിരുന്നു…അവര് നേരത്തെ കിടക്കേം ചെയ്തു… എല്ലാം മനസിൽ കണക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് ത്രേയ രാവണിന്റെ റൂമിന് മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്നു…

ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടിയെടുത്ത ശേഷം ഡോറിന്റെ ഹാന്റിൽ ലോക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഡോറ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി…റൂമിന്റെ സെന്ററിലായുള്ള ടേബിളിൽ നിരത്തി വച്ചിരുന്ന മദ്യക്കുപ്പികളും ഐസ് ക്യൂബ്സും കണ്ട് അവളൊന്ന് ഞെട്ടി… അവളുടെ ഞെട്ടലോടെയുള്ള ആ നോട്ടം പിന്നെ നേരെ പോയത് നെഞ്ചിൽ മദ്യം നിറച്ച ഗ്ലാസിട്ടുരുട്ടി ചിന്തയിലാണ്ടിരിക്കുന്ന രാവണിലേക്കാണ്…

ആ കാഴ്ച കണ്ട് മനസിലെന്തൊക്കെയോ കണക്ക് കൂട്ടിയുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഡോറടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു….ഡോറടച്ച ശബ്ദം കേട്ട് രാവണിന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്ക് വീണു….

മദ്യ ലഹരിയുടെ തളർച്ചയോ ആലസ്യമോ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ബാധിച്ചിരുന്നില്ല…അവളെ കണ്ട മാത്രയിൽ തന്നെ ആ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യത്തിന്റെ കനൽ പടർന്നു….ചുവപ്പ് തെളിഞ്ഞ അവന്റെ കണ്ണുകളും മുഖത്തെ വരിഞ്ഞു മുറുകിയ ഞരമ്പുകളും ത്രേയയിൽ ചെറിയ പേടിയുളവാക്കി തുടങ്ങി…. എങ്കിലും പഴയ രാവണെ മനസ്സിലോർത്ത് അവളൊന്ന് ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു തയ്യാറെടുത്തു നിന്നു…

ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാടീ നീയെന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറിയത്…..

ഒരലർച്ചയോടെ അതും പറഞ്ഞ് കൈയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ് ഒരൂക്കോടെ നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് രാവൺ ചെയറിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു….രാവണിന്റെ ദേഷ്യം അത്രയും അതിരുകടന്ന് ത്രേയ കാണുന്നത് അതാദ്യമായിരുന്നു… അത് കണ്ടമാത്രയിൽ തന്നെ അവളുടെ കൈകാലുകൾ വിറയലോടെ ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി…. എങ്കിലും രാവണിന് മുന്നിൽ തോറ്റു കൊടുക്കാതെ രണ്ടും കല്പിച്ച് അവളവിടെ തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചു….

നിന്നോട് ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേടീ…

രാവണിന്റെ സ്വരത്തിൽ കലർന്നിരുന്ന പരുഷമായ ധ്വനിയും ശബ്ദത്തിന്റെ കടുപ്പവും അവളെ ഒരു ചുവട് പിറകിലേക്ക് ചലിപ്പിച്ചു….അവൾ പിന്നിലേക്ക് പോയതിന് അനുസൃതമായി അവനൊരൂക്കോടെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്ത് അവളുടെ ഇരുതോളിലും കൈ ചേർത്ത് അവളെയൊന്ന് ഉലച്ചു.,.

ഇനിയും എന്താടീ നിന്റെ ഉദ്ദേശം…എന്റെ സർവ്വ നാശമോ…അതോ എന്റെ മരണമോ…പറയെടീ…

ഉച്ചത്തിൽ അത്രയും ചോദിച്ച് കൊണ്ട് അവനവളിൽ തുടരെത്തുടരെ ബലം പ്രയോഗിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു…. പക്ഷേ അവൻ പറഞ്ഞ അവസാന വാക്ക് കേട്ടതും ത്രേയ നിറകണ്ണുകളോടെ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ കൈ ചേർത്ത് അവന്റെ സംസാരത്തെ തടുത്ത് വച്ചു….

രാവൺ…പ്ലീസ് നീയിങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ…!!!
നിന്റെ സർവ്വനാശം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ….

ത്രേയേടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിൽ അമർന്നിരുന്ന അവളുടെ കൈയ്യിനെ തട്ടിയെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനവളെ ഒരൂക്കോടെ പിന്നിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടു…ആ ശക്തിയിൽ പിന്നിലേക്കൊന്ന് ആഞ്ഞു പോയെങ്കിലും നിലത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീഴാതെ അവളവിടെ പിടിച്ചു നിന്നു…പതിയെ മുഖമുയർത്തി രാവണിനെ നോക്കുമ്പോൾ മുഖത്തൊരു പരിഹാസച്ചുവ കലർന്ന പുഞ്ചിരി നിറച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൻ…

നീ എന്റെ സർവ്വനാശം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല അല്ലേ…
ഹോ..അത് ഞാൻ അറിയാൻ വൈകി പോയല്ലോ ത്രയമ്പക വേണുഗോപൻ….വളരെ വളരെ വൈകിപ്പോയി….!!!

ഒരുതരം പുച്ഛത്തോടെ അവനതും പറഞ്ഞ് അവളെ തന്നെ കലിപ്പോടെ നോക്കി നിന്നു…

നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് രാവൺ…നീ അറിയാൻ വൈകി… ഒരുപാട്… ഒരുപാട് വൈകി…
ഇപ്പോഴും നീ അത് അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലുമില്ല…അതാണ് ഇപ്പോഴും എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്….

പഴങ്കഥകളുടെ കെട്ടഴിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് നീ ഇവിടേക്ക് വന്നതെങ്കിൽ അത് വേണ്ട…അത് കേൾക്കാനോ,വിചാരണ നടത്താനോ എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല…

രാവൺ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ത്രേയ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് നിന്നു…

ഇല്ല രാവൺ…ഇനി നിനക്ക് മുന്നിൽ ഞാനായി ഒരു പഴങ്കഥകളുടേയും കെട്ടഴിക്കാൻ വരില്ല….
അന്നുണ്ടായ എല്ലാ കഥകളും പൂർണമായി എനിക്കറിയില്ല… പക്ഷേ ഒന്നു മാത്രം അറിയാം… അന്നുമുതൽ ഇന്നുവരെ ഈ ത്രേയയ്ക്കുണ്ടായത് നഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു…
ആ നഷ്ടങ്ങളും പേറി ജീവിക്കാൻ തന്നെയാണ് എന്റെ തീരുമാനം…
അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്നത്തെ issues എല്ലാം ഞാനപ്പൊഴേ അവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു… പക്ഷേ നീ ഒരിക്കലും അതിനെ മറന്നു കളയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം… അതുകൊണ്ട് ആ സംഭവങ്ങളുടെ സത്യാവസ്ഥ ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ കണ്ടെത്താനുള്ള എല്ലാ responsibility നിനക്കാണ് രാവൺ…. നിനക്ക് മാത്രം…..

ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഒരുതരം സംശയഭാവത്തോടെ രാവണിന്റെ നെറ്റിത്തടങ്ങൾ ചുളിഞ്ഞു….

അന്നത്തെ സംഭവത്തിന് ശേഷം അടുത്ത നാടകവുമായി ഇറങ്ങിയതാണോ നീ…

രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ വീണ്ടുമൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

രാവണിന് തോന്നുന്ന രീതിയിൽ എങ്ങനെ വേണമെങ്കിലും വ്യാഖ്യാനിക്കാം… ഞാൻ എതിരായി ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല….
കാരണം നിനക്ക് മുന്നിൽ ഒരു എതിരാളീടെ വേഷം കെട്ടാൻ എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല രാവൺ…
പഴയതുപോലെ നീ സ്നേഹിക്കുന്ന നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ത്രേയ ആവാനാ ഞാൻ വന്നത്…ഇനി എന്ത് ചെയ്തിട്ടായാലും ഞാനത് ആവുകേം ചെയ്യും…

അവളുടെ സംസാരത്തിന്റെ ധ്വനി കേട്ട് രാവണിന്റെ കൈയ്യിലെ ഞരമ്പുകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകി…അവനവൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്നതും ത്രേയ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ വീണ്ടും അവന് അഭിമുഖമായി തന്നെ ചെന്നു നിന്നു…

എന്നിൽ നിന്നും നിനക്ക് മോചനം ഉണ്ടാവില്ല രാവൺ…ഒരിക്കലും ഒരിക്കലും ഉണ്ടാവില്ല… അതുകൊണ്ടല്ലേ ഇപ്പോ എല്ലാവരും ചേർന്ന് നമ്മുടെ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചത്…

ത്രേയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഒരു ഞെട്ടലോടെ രാവൺ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി…

ആര് പറഞ്ഞു നിന്നോട് ഇതൊക്കെ…

അതൊക്കെ ഞാനറിഞ്ഞു…

അവളതും പറഞ്ഞ് കൈകൾ വിടർത്തി തോളൊന്ന് ചലിപ്പിച്ചു…

ആര് പറഞ്ഞാലും എങ്ങനെ അറിഞ്ഞാലും അതോന്നും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല…. ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത കാര്യമാണത്…

നടക്കും രാവൺ… മറ്റന്നാൾ രാവിലെയുള്ള ശുഭ മുഹൂർത്തത്തിൽ നിന്റെ ഈ കൈകൾ കൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ കഴുത്തിൽ നീ താലി കെട്ടും….ഈ വിരലുകൾ കൊണ്ട് എന്റെ ഈ സീമന്ദ രേഖയെ നീ  നീട്ടി ചുവപ്പിക്കും…എന്റെ കരം നിന്റെ കൈപ്പിടിയ്ക്കുള്ളിൽ ഭദ്രമാകുന്ന നിമിഷമായിക്കും രാവണത്….

Just shut up….
രാവണതും പറഞ്ഞ് അവളുടെ ഇരുതോളിലും പിടിച്ച് ഒരൂക്കോടെ അവളെ ഭിത്തിയോട് ചേർത്ത് നിർത്തി….അവന്റെയുള്ളിലെ കനലിനെ ആളി കത്തിക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെയാണ് ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞത്… അതുകൊണ്ട് തന്നെ പ്രത്യേകിച്ച് പേടിയോ പരിഭ്രമമോ ഒന്നുമില്ലാതെ അവളവന്റെ ദേഷ്യത്തെ അടുത്ത് കണ്ട് നിന്നു….ദേഷ്യം കത്തെയിരിയുന്ന മുഖത്തോടും ഒരുതരം കിതപ്പോടും അവനവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു…

നീ പറയുന്നതൊന്നും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല ത്രേയ…
എന്റെ ഈ കൈകൊണ്ട് നിന്റെ കഴുത്തിലൊരു താലി… അതൊരിക്കലും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല…
അത്രയും വെറുപ്പാണ് എനിക്ക് നിന്നെ… വെറുതെ ആണെങ്കിൽ കൂടി എന്റെ താലിയുടെ അവകാശിയാവാനുള്ള യോഗ്യത നിനക്ക് ഞാൻ തരില്ല….

രാവണിന്റെ കൈ ബലമായി അവളുടെ തോളിൽ മുറുകും തോറും അത് നല്കുന്ന വേദന അവളുടെ മുഖത്ത് പ്രകടമാകാൻ തുടങ്ങി…
എങ്കിൽക്കൂടി രാവണിന് മുന്നിൽ വാക്കുകൊണ്ടോ നോക്ക് കൊണ്ടോ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ അവൾ മുതിർന്നില്ല…

നീ എന്താ കരുതിയേ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം എല്ലാവരോടും കൂടി ആലോചിച്ച് ഇങ്ങനെ എനിക്ക് മുന്നിൽ അവതരിച്ചാൽ ഞാൻ നിന്നെ വിവാഹം ചെയ്ത് ഇനിയുള്ള കാലമത്രയും സുഖ ജീവിതം നയിക്കുമെന്നോ…

ഇല്ല രാവൺ… ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ഞാൻ വിചാരിച്ചിട്ടില്ല…രാവണിനൊപ്പം ഒരു ജീവിതം ഇപ്പോഴും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്… പക്ഷേ ആ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ദുഃഖങ്ങൾ എത്രമാത്രം ആകുമെന്ന് എനിക്ക് ഊഹിക്കാൻ കഴിയും…എല്ലാ ദുഃഖങ്ങൾക്കും ഒടുവിൽ രാവണിൽ നിന്നുള്ള സ്നേഹം അനുഭവിക്കാനുള്ള യോഗം എനിക്കുണ്ടാകുമോ എന്നുപോലും എനിക്കറിയില്ല…. ചിലപ്പോൾ എന്റെ മരണത്തിന് ശേഷമാകും രാവണെന്നെ മനസിലാക്കാൻ പോകുന്നതെന്നന്റെ മനസ് എന്നോട് പറയുന്നുണ്ട്….

ത്രേയേടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവളുടെ തോളിൽ അമർന്നിരുന്ന രാവണിന്റെ കൈകൾ മെല്ലെ അയഞ്ഞു വന്നു…അവന്റെ ദേഷ്യത്തിന് നേരിയ തോതിൽ ഒരു ശമനം വന്നിരുന്നു….

എന്തായാലും സാരല്ല രാവൺ നിന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയും എല്ലാം സഹിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്…
പകരം എനിക്ക് നിന്റെ ത്രേയ ആയാൽ മാത്രം മതി…

ത്രേയ വീണ്ടും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും കുറഞ്ഞു വന്ന ദേഷ്യത്തെ ആളിക്കത്തിച്ചു കൊണ്ട് രാവണവളുടെ കവിളിലേക്ക് മുറുകെ കുത്തിപ്പിടിച്ച് അവളുടെ കവിളിനെ അവൻ  ഒരു കൈയ്യാലെ കൈകുകമ്പിളിലെടുത്തു…

നിനക്കെന്റെ ഭാര്യ ആവണം അല്ലേടീ…
എങ്കിൽ കേട്ടോ…പൂവള്ളി മനയിൽ ഹേമന്ത് രാവണിന്റെ ഭാര്യയാവാൻ ഈ ലോകത്ത് ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ അവകാശമുള്ളൂ…അത് നിവേദ്യ എന്ന വേദ്യയ്ക്കാണ്…അവളെ മാത്രമേ ഞാനെന്റെ ഭാര്യയായി അംഗീകരിക്കൂ…അവൾടെ കഴുത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ…..

രാവണത്രയും പറഞ്ഞതും ത്രേയ അവന്റെ വായ പൊത്തി പിടിച്ച് അവന്റെ സംസാരത്തെ തടുത്ത് വച്ചു…

ഇല്ല രാവൺ.. ഞാൻ ജീവനോടെ ഇരിയ്ക്കുമ്പോ നീ അവൾടെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടുകേം ഇല്ല അവള് നിന്റെ ഭാര്യ ആവുകേം ഇല്ല…

ഡീ നിന്നെ ഞാൻ…!!!

രാവണതും പറഞ്ഞ് കവിളിൽ ഒന്നു കൂടി പിടിമുറുക്കി…

രാവൺ…നീ പണ്ട് സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് ഇത്രയും അടുത്ത് വരുന്നത്…
പക്ഷേ എനിക്ക് ഈ മുഖമാ കൂടുതൽ ഇഷ്ടമായത്..നിന്റെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം കാണാനും ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗി…. അന്നൊക്കെ നീ തന്നിരുന്ന മധുര സമ്മാനത്തിനേക്കാളും സുഖമുണ്ട് ഈ വേദനയ്ക്ക്….

മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി നിറച്ചു കൊണ്ട് അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞതും ഒരുൾകുത്തലോടെ അവനവളുടെ കവിളിൽ നിന്നും കൈ പതിയെ പിന്വലിച്ചെടുത്തു….

പിന്നെ രാവൺ..നീ പറഞ്ഞില്ലേ നീ വിവാഹം കഴിയ്ക്കാൻ പോകുന്നത് വേദ്യേ ആണെന്ന്…അതെങ്ങനെയാ രാവൺ….നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടക്കണമെങ്കിൽ നിന്റെ ഭാര്യാ സ്ഥാനം ആദ്യം ഞാൻ സ്വീകരിക്കേണ്ടേ…. വിവാഹ ശേഷം ഞാൻ മരിയ്ക്കണ്ടേ…. അങ്ങനെ…അങ്ങനെയല്ലേ ഇവിടെയുള്ള എല്ലാവരുടേയും പ്ലാൻ…
പാവം ആയമ്മയ്ക്ക് മാത്രം ഒന്നും അറിയില്ല…നീ എന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്ക്യാ ആള്…ഒരു കണക്കിന് അതാ നല്ലത്…ആരും അറിയണ്ട ഇതൊന്നും…ല്ലേ രാവൺ….

പക്ഷേ എനിക്കൊരു കാര്യം മാത്രം അറിയണംന്നുണ്ട്…എന്റെയൊരു മനസ്സമാധാനത്തിന് വേണ്ടി…ത്രേയേടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവൺ സംശയഭാവത്തിൽ നെറ്റി ചുളിച്ചു…

നീയും…നീയും അറിഞ്ഞു കൊണ്ടാണോ രാവൺ വല്യച്ഛന്റെ ഈ തീരുമാനം…
ആ ചോദ്യം കേട്ട് രാവൺ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു…. അവന്റെ ആ മുഖഭാവം കണ്ട് മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മായ്ക്കാതെ തന്നെ അവള് ബാക്കി കൂടി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

ആണെങ്കിലും എനിക്ക് സങ്കടമൊന്നുമില്ല കേട്ടോ രാവൺ….കാരണം നിന്റെയുള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തുന്ന എന്നോടുള്ള ദേഷ്യത്തിന്റെ ആഴവും പരപ്പും എനിക്ക് വ്യക്തമാണ്…..
എന്റെ മരണം കൊണ്ടെങ്കിലും അതിന് നേരിയ തോതിലെ മാറ്റം ഉണ്ടാവുകയാണെങ്കിൽ ഞാനതിനും തയ്യാറാണ് രാവൺ….

ത്രേയ അത് പറഞ്ഞ് നിർത്തും മുമ്പ് രാവണിന്റെ കൈ ഒരൂക്കോടെ അവളുടെ കരണത്ത് പതിഞ്ഞു…

 

ആ അടിയുടെ പുകച്ചിൽ അവൾക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു… എങ്കിലും അതിൽ തളരാതെ കവിളിൽ കൈചേർത്ത് അവളവന് നേരെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി….

അവളെ ചുട്ടെരിയ്ക്കാൻ പാകത്തിനുള്ള അഗ്നിയായിരുന്നു അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഉതിർന്നത്…. മുഷ്ടി ചുരുട്ടി നിന്ന അവനെ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ അവളങ്ങനെ നോക്കി നിന്നു…അപ്പൊഴേക്കും അവന്റെ അടിയുടെ മുദ്ര അവളുടെ കവിളിൽ കരിനീലിച്ചു തിണിർത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു…. ദൃഷ്ടികൾ പരസ്പരം കോർത്തിരുന്നെങ്കിലും ഇരുവരിലും കുറേനേരം നിശബ്ദത തളംകെട്ടി നിന്നു….

നിന്റെയുള്ളിൽ ഇപ്പോഴും ഞാനുണ്ട് രാവൺ…
ഈ നെഞ്ചിൽ ഇപ്പോഴും ഞാൻ മാത്രേയുള്ളൂ… പിന്നെ എന്തിനാ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്റെ ഈ അഭിനയം….
അവളതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ചു..

നീയെന്തിനാ നമുക്കിടയിലേക്ക് വേദ്യയെ വലിച്ചിടുന്നത്…രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും ജീവിതകഥയിൽ വേദ്യയ്ക്ക് സ്ഥാനമില്ല രാവൺ…
നീ കാഴ്ചയിൽ ഒരുപാട് മാറിയിട്ടുണ്ട്… അതിന്റെ പേരിൽ നീ ആയിരംവട്ടം നിന്റെ നാവുകൊണ്ട് വേദ്യേടെ പേര് ഉരുവിട്ടാലും എനിക്കറിയാം ഈ ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുഖം അതെന്റേതാണെന്ന്…
അതിന്റെ തെളിവല്ലേ ഇപ്പോ എന്റെ കരണത്ത് തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഈ പാട്….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് കവിളിലെ കരിനീലിച്ച പാടിൽ ഒന്ന് വിരൽ ചേർത്തു…ആ സ്പർശനത്തിൽ അടിയുടെ പുകച്ചിലും വേദനയും ഒരല്പം കൂടിയതുകൊണ്ട് അവളുടെ വിരലുകൾ വിറയലോടെ തിണർത്ത പാടിലൂടെ തെന്നി നീങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും രാവണവൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു…അവളെ ഉപദ്രവിച്ചതിലുള്ള കുറ്റബോധവും അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ തോന്നിയ ദേഷ്യവും അവന്റെ മനസിനെ മഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

രാവൺ.. നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിയുമ്പോ നീ എന്നെയിങ്ങനെ അടിയ്ക്കല്ലേ… ശരിയ്ക്കും നല്ല പുകച്ചില് തോന്നണുണ്ട്…. ചിലപ്പോ നിന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ആദ്യമായി കിട്ടിയതിന്റേതാവും… കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ശീലമാകുമായിരിക്കും ല്ലേ….

ത്രേയ വീണ്ടും രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ തോത് കൂട്ടാൻ വേണ്ടി കുറുമ്പ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി….
അത് കേട്ടതും ഇരുകണ്ണുകളും ഇറുകെയടച്ച് പല്ലുകൾ ഞെരിച്ച് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി കൊണ്ട് രാവൺ അങ്ങനെ നിന്നു… ഞൊടിയിട നേരത്തിനുള്ളിൽ ഒരൂക്കോടെ തന്നെ അവനവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

ഞാൻ ഒരുതവണ പറഞ്ഞില്ലേടീ നിന്നെ ഞാൻ വിവാഹം ചെയ്യില്ലാന്ന്…

വിവാഹം ചെയ്യും രാവൺ..ഇവിടെയുള്ളവരുടെ തീരുമാനങ്ങളുടെയെല്ലാം പൂർണരൂപം നാളെ പൂവള്ളിയിലെ പൊതുസഭയിൽ വല്യച്ഛൻ അവതരിപ്പിക്കും….
പൂർണരൂപം അല്ല…ഭാഗീകമായ തീരുമാനങ്ങൾ…അപ്പോഴും കാര്യങ്ങൾ കൃത്യമായും വ്യക്തമായും അറിയുന്ന ആറു പേരിവിടെ ഉണ്ടാവും… വല്യച്ഛൻ,വല്യമ്മ, പ്രഭയങ്കിൾ,വേദ്യ,നീ പിന്നെ ഞാൻ…. തീരുമാനങ്ങൾ പൊതുസഭയിൽ അറിഞ്ഞാൽ ബാക്കിയെല്ലാവരും കേട്ട മാത്രയിൽ തന്നെ സമ്മതം മൂളും….കാരണം എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ എന്റെയും നിന്റെയും പിണക്കങ്ങളും പരിഭവങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുക എന്നതാണ് ഈ വിവാഹം കൊണ്ടുള്ള ലക്ഷ്യം….പൂവള്ളിയെ പഴയ പൂവള്ളിയാക്കി മാറ്റുക….
പക്ഷേ യഥാർഥ ലക്ഷ്യം മറ്റൊന്നാണ് ല്ലേ….അത് ഈ പറയുന്ന ആറുപേരുടെ മാത്രം മനസിൽ പൂഴ്ത്തി വയ്ക്കേണ്ട രഹസ്യ അജണ്ടയാണ്…

സഭകൂടി തീരുമാനം അറിയിച്ചാൽ എല്ലാവരും ഒരുപോലെ ഈ തീരുമാനത്തെ പിന്താങ്ങും… അങ്ങനെ എല്ലാവരുടേയും ആശിർവാദത്തിൽ ചെറിയൊരു ചടങ്ങോടെ നീ എന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടുന്നു… പരസ്പരം പുകമറ തീർത്ത കുറച്ചു നാളത്തെ ജീവിതം നയിക്കുന്നു….ഒരപകടത്തിലോ ദുരന്തത്തിലോ ഞാൻ മരണമടയുന്നു….അതിന്റെ ദുഃഖാചരണത്തിന് ശേഷം വളരെ വലിയ ആഘോഷത്തോടെ നീ വേദ്യയെ വിവാഹം ചെയ്യുന്നു….ഇതല്ലേ ആ പ്ലാനിന്റെ പൂർണരൂപം…

രാവണത് കേട്ട് അവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെയാണ് ല്ലേ രാവൺ…. നിന്റെ മുഖം എനിക്കത് പറഞ്ഞു തരുന്നുണ്ട്….

എന്ത് പറഞ്ഞു തരുന്നൂന്ന്…നീ ഈ പറയുന്ന നീക്കങ്ങളൊന്നും എനിക്കറിയില്ല…
പിന്നെ എന്തിന്റെ പേരിലായാലും ഞാൻ നിന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാനും താൽപ്പര്യപ്പെടുന്നില്ല..,

നീ എന്നെ വെറുക്കും തോറും ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും രാവൺ…വല്യച്ഛനും പ്രഭയങ്കിളും എന്റെ മരണം പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് എന്നെ നിനക്കൊപ്പം ചേർത്ത് വയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്…
പക്ഷേ നിന്റെ ആ ജാതകം ദോഷത്തെ ഞാനിപ്പോ ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു രാവൺ…
അതില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ തീരുമാനിച്ച മുഹൂർത്തത്തിൽ നീ വേദ്യയുടെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടില്ലായിരുന്നോ….
ഇതാകുമ്പോ അവളതിന് മുതിരില്ല… എനിക്ക് വേണ്ടി ആ സ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കേം ചെയ്യും…

ഹോ… എന്റെ ജാതകം ദോഷം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് മരണത്തിന് കീഴടങ്ങേണ്ടി വന്നാൽ പോലും എനിക്ക് മുന്നിൽ തല നീട്ടി തരാൻ നീ തയ്യാറാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താനാവും ഇപ്പോഴുള്ള ഈ വരവ് ല്ലേ… അത്രയ്ക്ക് ദിവ്യ പ്രണയം ആയിരുന്നില്ലേ നിനക്ക് എന്നോട് ഉണ്ടായിരുന്നത്….

രാവൺ പുച്ഛത്തോടെ അത്രയും പറഞ്ഞ് അവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

ആയിരുന്നത് എന്നല്ല രാവൺ…ഇപ്പോഴും ആ ദിവ്യ പ്രണയം തന്നെയാണ് എനിക്ക് നിന്നോടുള്ളത്.. പക്ഷേ അതൊന്നും നിന്റെ മുന്നിൽ തെളിയിക്കേണ്ട ആവശ്യം എനിക്കില്ല….

പിന്നെ എന്തിനാടീ നീയിപ്പോ ഇവിടേക്ക് അവതരിച്ചിരിക്കുന്നേ…നീ ഇത്രയും നാൾ ആർക്കൊപ്പം എങ്ങനെ ജീവിച്ചോ അതുപോലെ പോരായിരുന്നോ…???

ഹോ… അപ്പോ രാവണിനെതിരെ കള്ളസാക്ഷി പറഞ്ഞ് ചതിച്ചിട്ട് പോയ എനിക്ക് ഈ മനസിൽ ഇങ്ങനെയും വിശേഷണം നല്കിയിട്ടുണ്ടോ…അത് ഞാൻ

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല… വെറുതെയല്ല അച്ചു കാറിൽ വെച്ച് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്….
ഇവിടേക്ക് വരും മുമ്പേ ചില കാര്യങ്ങൾ അഗ്നി വഴി അറിഞ്ഞിരുന്നു…. പക്ഷേ രാവൺ അങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിയ്ക്കുംന്ന് വിശ്വാസം വന്നില്ല….ത്രേയേടെ സ്വരത്തിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്ന കടുപ്പം കേട്ട് രാവണവളുടെ വാക്കുകളെ പുച്ഛിച്ച് തള്ളി..

നീ എനിക്ക് മുന്നിൽ ഇങ്ങനെ തന്നെ പറയും എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ത്രേയ…
കാരണം മാനംവിറ്റ് ജീവിക്കുന്നവൾക്ക് പോലും സമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ നിരത്തി വയ്ക്കാനായി അവളുടേതായ കുറേ ന്യായങ്ങൾ ഉണ്ടാവും..
അതുപോലെ ഒന്ന് നീയും ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞു അത്രതന്നെ…
അത്തരത്തിൽ ജീവിച്ച ഒരുത്തിയെ ജീവിത സഖിയാക്കുന്നതിലും ഭേദം ഈ രാവണങ്ങ് മരിയ്ക്കുന്നതാ നല്ലത്…

മതി രാവൺ… ഞാൻ പണ്ട് ചെയ്തത് തെറ്റായിരുന്നു… പക്ഷേ അതിനെല്ലാം എന്റേതായ കാരണങ്ങളുണ്ടെനിക്ക്… അതിന്റെയെല്ലാം പേരിൽ ഒന്നും മനസിലാക്കാതെ നീ ഇപ്പോഴും എന്നെ അകറ്റി നിർത്തുകയാണ്…
പക്ഷേ അതിന്റെ പേരിൽ എന്റെ മനസിൽ നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടത്തിന്റെ ഒരു ചെറു കണിക പോലും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല… കാരണം നീ എന്താണെന്നും നിന്റെ മനസെന്താണെന്നും എന്നേക്കാൾ നന്നായി മനസിലാക്കിയ ഒരാൾ ഈ ഭൂമിയിൽ ഇല്ല രാവൺ… എല്ലാം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നീ എന്നെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോ നീ കാണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ revenge ഞാനൊരിക്കലും നിന്നോട് കാട്ടില്ല…കുറ്റബോധത്താൽ നീറുന്ന നിന്റെ മനസിനെ ഞാനായി കുത്തി നോവിക്കാനും വരില്ല…

കുറ്റബോധം…അതും എനിക്ക്… നിന്നോട്…
അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല ത്രേയ…
നീയാണ് തെറ്റുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചത്…. എന്റെ മനസിലെ ഇഷ്ടത്തെ നിഷ്കരുണം ചവിട്ടിയരച്ചു കളഞ്ഞിട്ടാണ് നീ പോയത്…ആ നിന്നോട് എനിക്ക് കുറ്റബോധം…ല്ലേ… ന്മ്മ… നന്നായിട്ടുണ്ട്….

രാവണിന്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു നിന്ന ചിരി കണ്ടതും അവന് മുന്നിൽ എന്ത് പറയണം എന്നുകൂടി ബോധ്യമില്ലാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ… പിന്നെ രണ്ടും കല്പിച്ച്  അവൾ മനസിൽ കുറച്ച് കടുത്ത നിലപാടുകൾ കണക്ക് കൂട്ടിവച്ചു…

നീ എത്ര ചിരിച്ചാലും നിന്റെ ഉള്ള് പുകയുന്നത് എനിക്ക് കാണാം രാവൺ…
അതിനെ നിനക്ക് എന്നിൽ നിന്നും മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല… അതുകൊണ്ട് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട തീരുമാനം നിന്നെ അറിയിക്കാനാ ഞാനിവിടേക്ക് വന്നത്….

ത്രേയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് രാവണവളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു….

നാളെ വല്യച്ഛൻ എന്റെ സമ്മതം ചോദിക്കാൻ വരുമെന്നാ പ്രഭയങ്കിളിനോട് പറഞ്ഞത്…
ഞാനീ വിവാഹത്തിന് പൂർണ സമ്മതം അറിയിക്കാൻ പോക്വാ…നീയും ഇതിനെ എതിർക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്….ശ്രമിച്ചാലും അത് നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല എന്നുള്ളതാണ് സത്യം…
പിന്നെ നീ പറഞ്ഞത് പോലെ നിനക്ക് വേദ്യയേയോ ആരെ വേണമെങ്കിലും താലികെട്ടാം… പക്ഷേ ഒരു condition…നിന്റെ താലിയുടെ ആദ്യ അവകാശി…അത് ഈ ത്രേയ മാത്രമായിരിക്കും…
നിന്റെ താലിയുടെ അവകാശിയായി… നിന്റെ ഭാര്യയായി ഒരു ദിവസമെങ്കിൽ ഒരു ദിവസം ഞാനീ പൂവള്ളിയിൽ ജീവിക്കും…അതിന് ശേഷം മാത്രമേ മരണത്തിന് പോലും നമ്മളെ പിരിക്കാൻ കഴിയൂ രാവൺ….നിന്നെ ഞാനാ പഴയ രാവണാക്കി മാറ്റും…നോക്കിക്കോ….

ത്രേയ അത്രയും പറഞ്ഞ് തീരും വരെയും അതിനൊരു മറുപടി പോലും നല്കാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…അവളുടെ സ്വരത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന ഉറച്ച നിലപാട് അവനെ ശരിയ്ക്കും അമ്പരപ്പിച്ചിരുന്നു…അവളുടെ തീരുമാനം അവന് മുന്നിൽ അവതരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്  അവളവനെ മറികടന്ന് നടന്നു…. പെട്ടന്നാണ് അവളുടെ കണ്ണുകൾ മുന്നിലെ ടേബിളിൽ നിരത്തി വച്ചിരുന്ന

മദ്യക്കുപ്പികളിലേക്ക് പോയത്…നടന്നു തുടങ്ങിയ അവൾ ആ കാഴ്ച കണ്ട് പതിയെ നടത്തം നിർത്തി ആ കുപ്പികളിലേക്ക് തന്നെ സൂക്ഷ്മമായി ഒന്ന് നോക്കി…അപ്പോഴും രാവൺ അവൾക് മുഖം നല്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

ഈ നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന പതിവ് പാനീയങ്ങൾ രണ്ട് ദിവസം കൂടി കഴിയുമ്പോ ഇവിടെ നിന്നും ബൈ ബൈ പറയും കേട്ടോ രാവൺ…
നീ ഒരുപാട് മാറിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അഗ്നി പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ ശരിയ്ക്കും വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല… പക്ഷേ ഇപ്പോ എല്ലാം ബോധ്യമായി…ഈ മാറ്റത്തിന്റെ രഹസ്യം ഇപ്പൊഴാ മനസിലായത്….
അതുകൊണ്ട് ഇവിടെ ചെറിയൊരു ശുദ്ധികലശത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്….

അവളുടെ സംസാരം കേട്ട് കലിയടക്കി നിന്ന രാവണ് അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ നിയന്ത്രിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു….അവനാ ദേഷ്യത്തെ പൂർണമായും ശരീരത്തിലേക്കാവാഹിച്ച് അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞു….റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോകാൻ തുനിഞ്ഞ അവളുടെ മുടിക്കുത്തിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവളെ അവന് അഭിമുഖമായി നിർത്തിയതും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരുതരം ഞെട്ടലും വെപ്രാളവും നിറഞ്ഞു….

രാവൺ…എന്തായിത് രാവൺ…വിട്… എനിക്ക് വേദനിക്കുന്നു…

അവളതും പറഞ്ഞ് മുടിക്കുത്തിൽ അമർന്നിരുന്ന അവന്റെ കൈയ്യിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് അതയച്ചെടുക്കാൻ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു…. അവളുടെ പരിശ്രമത്തിന്റെ തോത് കൂടിയതും അവളുടെ ഒരു കൈയ്യിനെ കൂടി അവന്റെ കൈയ്യാൽ ബന്ധിച്ചു വച്ചു….രാവണിന്റെ കരുത്തിന് മുന്നിൽ അവൾ ശരിയ്ക്കും തളർന്നു പോവുകയായിരുന്നു…. എങ്കിലും അവന് മുന്നിൽ തോറ്റു കൊടുക്കാതെ അവളവന്റെ കൈയ്യിനെ തന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കുടഞ്ഞെറിയാൻ ശ്രമിച്ചു…..

രാവൺ…എന്റെ കൈയ്യീന്ന് വിട് രാവൺ…. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ വിളിച്ചു കൂവും… മര്യാദയ്ക്ക് വിട് രാവൺ….

ത്രേയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് മുഖത്തൊരു വിജയച്ചിരി നിറച്ചു കൊണ്ട്  അവനവളുടെ കൈയ്യിനെ അവൾക് പിന്നിലൂടെ പിണച്ചു കെട്ടി ഇടുപ്പോട് ചേർത്ത് അവളെ അവനോട് അടുപ്പിച്ചു നിർത്തി….

രാവൺ…എന്നെ വിടാൻ…

ത്രേയേടെ പ്രതിരോധ സ്വരത്തിന് മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന രാവൺ വീണ്ടും അവളുടെ കൈയ്യിലെ പിടിമുറുക്കി അവളെ ഒന്നുകൂടി അവനോട് ചേർത്തു നിർത്തി…അവനവളിൽ പ്രയോഗിച്ച ബലത്തിൽ അവളുടെ ഒരു കൈപ്പദം അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർന്നു….അതുവരെയും ധൈര്യത്തോടെ നിന്ന ത്രേയയിൽ ചെറിയൊരു പേടി ഉടലെടുത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു…. അതിനനുസൃതമായി അവളുടെ ശ്വാസഗതി പോലും ഏറി വന്നു….

നീ വിളിച്ചു കൂവെടീ… എല്ലാവരും അറിയട്ടേ…എല്ലാവരും ഓടിവരട്ടേ ഇവിടേക്ക്…!!!
പക്ഷേ ആ വരുന്നവരോടെല്ലാം ഉത്തരം പറയേണ്ടത് ഞാനല്ല…നീയാണ്…കാരണം അസമയത്ത് ഒരാണിന്റെ മുറിയിൽ…അതും അവൻ മദ്യ ലഹരിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോ നീ കടന്നു വന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശം…അത് നീ തന്നെയാണ് എല്ലാവരേയും അറിയിക്കേണ്ടത്…രാവൺ പണ്ടേ മോശപ്പെട്ട ക്യാരക്ടർ ഉള്ളവനായിരുന്നു…അതിന്റെ കൂടെ ഇങ്ങനെ ഒരെണ്ണം കൂടി വന്നാലും എനിക്ക് യാതൊരു problem ഉം ഇല്ല…. പക്ഷേ ത്രയമ്പക വേണുഗോപൻ അങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല…. അതുകൊണ്ട് നീ വിളിച്ചു കൂവിയാൽ തെറ്റുകാരി ആകാൻ പോകുന്നത് നീ മാത്രമായിരിക്കും….

രാവൺ പറഞ്ഞത് കേട്ട് സ്തബ്ധയായി നിൽക്കാനേ ത്രേയയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു…അവളുടെ കൈയ്യിലും മുടിക്കുത്തിലും മുറുകിയിരുന്ന പിടി ചെറിയ തോതിൽ അവളിൽ വേദനയുളവാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

പിന്നെ നീ ഇപ്പോ പറഞ്ഞ കാര്യം…അവന്മാരെ മൂന്ന് പേരെയും മുന്നിൽ കണ്ടോണ്ട് ഈ രാവണിന് മുന്നിൽ കളിയ്ക്കാൻ വരരുത് നീ….
വന്നാൽ തനി അസുരനാവും ഞാൻ….
ഇതെന്റെ റൂം ആണ്…എന്നു വച്ചാൽ എന്റെ private space… ഇവിടെ വച്ച് ഞാൻ drinks ഓ drugs ഓ കഴിയ്ക്കും…. അതിന് നിന്റെയെന്നല്ല ഒരുത്തീടെയും അനുവാദം എനിക്കാവശ്യമില്ല….
മനസിലായോടീ….

ഒരലർച്ചയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് മുടിക്കുത്തിലേയും കൈയ്യിലേയും പിടി ഒന്നുകൂടി മുറുക്കിയതും ത്രേയ ഒരു കുതറലോടെ ഒന്നുകൂടി അവനിലേക്ക് ചേർന്നു….അവന്റെ രൗദ്ര ഭാവം കണ്ട് ഉമനീരിറക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അവൾ….

ഒരു കാര്യം കൂടി…നാളെ വൈദിയങ്കിൾ വരും നിന്നെ കാണാൻ…
നിനക്ക് ഈ വിവാഹത്തിന് താൽപര്യം ഇല്ല… ആരൊക്കെ നിർബന്ധിച്ചാലും അതായിരിക്കണം നിന്റെ മറുപടി….കേട്ടല്ലോ…

പറ്റില്ല രാവൺ… ഞാൻ പറയില്ല അങ്ങനെ…എന്നെ കൊന്നാലും പറയില്ല…

 

ത്രേയ കടുപ്പിച്ച് അത്രയും പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം ഒന്നിരട്ടിച്ചു….അവനാ ദേഷ്യം അവളിൽ തീർക്കാൻ മുതിർന്നപ്പോഴേക്കും ഡോറിൽ ആരോ ശക്തമായി മുട്ടുന്ന ശബ്ദം ഉയർന്നു കേട്ടു…..ആ ശബ്ദം കേട്ടതും രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും നോട്ടം ഒരുപോലെ ഡോറിന് നേർക്ക് പാഞ്ഞു…അപ്പോഴും ത്രേയയുടെ മുടിക്കുത്തിലും,കൈയ്യിലും മുറുകിയിരുന്ന പിടി രാവൺ അയച്ചിരുന്നില്ല…. ഡോറിൽ തുടർച്ചയായുള്ള മുട്ടൽ കേട്ടതും രാവണിന്റെ നോട്ടം ഡോറിൽ നിന്നും പതിയെ ത്രേയയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു…അവന്റെ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു നിന്ന ദേഷ്യത്തെ ഉള്ളിലടക്കി കൊണ്ട് അവനാ പിടി പതിയെ അയച്ചെടുത്ത് അവളെ അതിൽ നിന്നും മോചിപ്പിച്ചു…..അവനിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറിയ ത്രേയയിൽ ചെറിയൊരു പേടിയും വിറയലും ഉണ്ടായിരുന്നു… ഒരുതരം കിതപ്പോടെ അവളവനിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി നിന്നതും അവളെയൊന്ന് തുറിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം ദേഷ്യം വിട്ടുമാറാത്ത മുഖത്തോടെ അവൻ ഡോറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…. ഡോറിന്റെ ലോക്കിൽ കൈവച്ച ശേഷം ഒരു തവണ കൂടി അവിളിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു കൊണ്ട് അവനത് ഓപ്പൺ ചെയ്തു….രാവണിന് മുന്നിൽ നിന്ന ആൾക്കാരെ കണ്ടതും അവരിലേക്കും തനിക്ക് പിന്നിൽ നിന്ന ത്രേയയിലേക്കും അവന്റെ നോട്ടം പാഞ്ഞു….

എന്താ മോനേ രാവൺ ഒരു കള്ള ലക്ഷണം… എന്താ റൂമില് പരിപാടി…???

രാവണെ തള്ളിമാറ്റിക്കൊണ്ട് അച്ചു റൂമിനുള്ളിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി…. പിറകെ തന്നെ അഗ്നിയും ശന്തനുവും റൂമിനുള്ളിലേക്ക് തള്ളി കയറിയതും ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം നിലത്തേക്ക് ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി തീർത്ത് രാവൺ റൂമിലേക്ക് കയറി ഡോറടച്ചു…ഒരൂക്കോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയ മൂവരും ത്രേയയെ രാവണിന്റെ റൂമിൽ കണ്ട ഷോക്കിൽ അവളെ തന്നെ നോക്കി കണ്ണും മിഴിച്ച് നിന്നു…. അപ്പോഴേക്കും രാവൺ അവർക്കടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തിരുന്നു…കാര്യമായ ടെൻഷനോ,പരിഭ്രമമോ അവന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല…തന്നെയും ത്രേയയേയും മാറിമിറി ഉറ്റുനോക്കി നിന്ന ത്രിമൂർത്തികളെ കണ്ടപ്പോ രാവണിന് ശരിയ്ക്കും ചിരിയാണ് വന്നത്….ത്രേയേടെ മുഖത്ത് വിടർന്ന ഭാവങ്ങളെ അവനാ ചിരിയോടെ നോക്കി കണ്ടു നിന്നു…അപ്പോഴും ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ കണ്ണും മിഴിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രിമൂർത്തികൾ….

ഡീ…ത്രേയേ നീ എന്താ ഇവിടെ…???

അഗ്നീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ ആദ്യം നിന്നൊന്ന് പരുങ്ങി… ശന്തനൂന്റെയും അച്ചൂന്റെയും ഞെട്ടൽ അപ്പോഴും മിറിയിരുന്നില്ല…അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയേടെ കണ്ണുകൾ ആദ്യം പാഞ്ഞത് രാവണിന്റെ മുഖത്തേക്കായിരുന്നു… അവൾക് മുന്നിൽ ഒരു വിജയച്ചിരി നിറച്ച് ഇരുകൈയ്യും നെഞ്ചിന് മീതെ കെട്ടി നിന്ന രാവണിനെ കണ്ടപ്പോ അവൾടെ ദേഷ്യം ഒന്നിരട്ടിച്ചു…അവന് മുന്നിൽ ഒരിക്കലും തോറ്റുകൊടുക്കില്ല എന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് ഞൊടിയിട

നേരത്തിനുള്ളിൽ അവളും ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി നിറച്ചു….

ഡീ..പൊട്ടീ…നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ…നീ എന്തിനാ രാവണിന്റെ റൂമിൽ വന്നതെന്ന്…

ത്രേയയെ ഒന്നുലച്ച് കൊണ്ട് അച്ചുവങ്ങനെ ചോദിച്ചതും അവൾടെ മുഖത്ത് നാണത്തിന്റെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…ത്രേയേടെ മുഖ ഭാവം കണ്ട് രാവണവളെ നെറ്റി ചുളിച്ചൊന്ന് നോക്കി… ഞൊടിയിടയിൽ അവളിലുണ്ടായ ഭാവവ്യത്യാസം അവന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയെ പതിയെ മായ്ച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു….ത്രേയേടെ മുഖത്തെ നാണവും ആ ചിരിയും കണ്ട് അഗ്നിയും ശന്തനുവും ഒരുപോലെ രാവണിനെ ചൂഴ്ന്നൊന്ന് നോക്കി….അച്ചു അപ്പോഴും ത്രേയേടെ മുഖത്ത് നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ നാണത്തിൽ മുങ്ങി കുളിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

രാവൺ…എന്താടാ ഉണ്ടായത്…ഇവളെങ്ങനെയാ ഇവിടെ….
അഗ്നി കാര്യം വിശദമായി അറിയാൻ വേണ്ടി രാവണിൽ തന്നെ അഭയം തേടി…

നീ അത് എന്നോടാണോ ചോദിയ്ക്കുന്നേ…നീ അവളോട് ചോദിയ്ക്കെടാ…
രാവൺ കലിപ്പ് മോഡ് ഓൺ ചെയ്തതും അഗ്നി വീണ്ടും ത്രേയയിലേക്ക് തന്നെ ലുക്ക് വിട്ടു…

ഡീ പറയെടീ.. നീയെന്താ ഇവിടെ…
അഗ്നിയും,അച്ചുവും, ശന്തനുവും കൂടി ത്രേയയ്ക്ക് ചുറ്റും കൂടിയതും ത്രേയയുടെ നോട്ടം രാവണിലേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി…

ഞാൻ.. ഞാൻ ഇവൻ വിളിച്ചിട്ടാ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…

ത്രേയ ഒരു കുറുമ്പോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് രാവണിന് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടിയതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു മുറുകി…ചുരുട്ടി പിടിച്ച മുഷ്ടിയിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്ന ഞരമ്പുകൾ അവന്റെ ദേഷ്യത്തെ എടുത്ത് കാട്ടാൻ തുടങ്ങി…അത് കണ്ടിട്ടും ത്രേയയ്ക്ക് വലിയ കുലുക്കമൊന്നും വന്നില്ല…അവളൊരു കൂസലും കൂടാതെ അവന്റെ ദേഷ്യത്തെ ചിരിയോടെ നോക്കി കണ്ടു നിന്നു….

രാവണോ…രാവൺ എന്തിനാ നിന്നെ ഇവിടേക്ക് വിളിച്ചത്…???

ശന്തനു അടുത്ത ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചതും ത്രേയേടെ മുഖത്തെ നാണത്തിന്റെ മാറ്റ് കൂടി…അവള് വിരൽ കടിച്ചു കൊണ്ട് നിലത്ത് കളം വരച്ച് നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് രാവണവളെ കലിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി….

ഡീ..പുല്ലേ… ചുമ്മാ suspense ഇടാതെ കാര്യം പറയെടീ…

അച്ചു excitementന്റെയും curiosity യുടേയും കൊടുമുടി കയറി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

അത്.. ഞാൻ പറയണോ..അതോ രാവൺ പറയ്വോ…???

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന് നേരെ നാണത്തോടെ നോട്ടമിട്ടതും എന്തൊക്കെയോ മനസിൽ കണക്ക് കൂട്ടി രാവണൊന്ന് തലയാട്ടി നിന്നു….

ഹോ..നിങ്ങള് ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറ…
ശന്തനൂന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ ആദ്യമൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും വീണ്ടും അവള് മുഖത്ത് നാണത്തിന്റെ ചിരി നിറച്ച്…

രാവണിന്…രാവണിന് എന്നെ തനിച്ചൊന്ന് കാണണംന്ന് പറഞ്ഞു… അതുകൊണ്ട് വന്നതാ…

ഹോ… അപ്പോ അതുവരെയായി കാര്യങ്ങൾ…
നമ്മക്ക് മുന്നില് ഇവളോട് ദേഷ്യം…ഇവൾടെ പേര് കേട്ടാൽ കലിപ്പ്… മലപ്പുറം കത്തി,മിഷൈൻ ഗണ്ണ്,അമ്പും വില്ലും… എന്നിട്ട് നമ്മളില്ലാത്തപ്പോ തനിച്ച് കാണൽ…സംസാരം…ഇനി പണ്ടത്തെ പോലെ…….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ വയറ്റിലേക്ക് ഒരു കുത്ത് കൊടുത്തൊന്ന് ചിരിച്ചു… അപ്പോഴും അതിനൊന്നും പ്രതികരിക്കാതെ ഇരുകൈയ്യും നെഞ്ചിന് മീതെ പിണച്ചു കെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….അച്ചൂന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ശന്തനുവും ആക്കിയ മട്ടിൽ രാവണെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു…. പക്ഷേ അഗ്നി മാത്രം അതിലൊന്നും വിശ്വാസിക്കാതെ ത്രേയയെ തന്നെ നോക്കി

നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

എന്തായാലും നിങ്ങള് വന്ന സ്ഥിതിക്ക് എല്ലാവരും സംസാരിച്ചിരിക്ക്…ഞാനെന്റെ റൂമിലേക്ക് പോക്വാ…

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് മൂവരേയും മറികടന്ന് നടന്നു…

ത്രേയ നീയൊന്ന് നിന്നേ…

അഗ്നീടെ കടുത്ത സ്വരം അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടതും ത്രേയ പതിയെ അവിടെയൊന്ന് slow ചെയ്തു…അവന് നേരെ നോട്ടം കൊടുക്കാതെ അതേപടി നിന്ന ത്രേയയ്ക്ക് അരികിലേക്ക് അഗ്നി നടന്നു ചെന്നു…

എന്താ നിന്റെ കവിളിലൊരു പാട്… ഇതെന്ത് ചെയ്തതാ…???

അഗ്നീടെ ആ ചോദ്യത്തിന് എന്ത് മറുപടി പറയണംന്നറിയാതെ ത്രേയ ഒന്ന് പതറി…

അത് ഞാനവളെയൊന്ന് സ്നേഹിച്ചതാ അഗ്നീ…
വർഷങ്ങൾ ഒരുപാടായില്ലേ ഈ രാവണിന്റെ സ്നേഹം അവളനുഭവിച്ചിട്ട്… അതിന് വേണ്ടി വിളിച്ചു വരുത്തിയതാ ഞാനവളെ… പക്ഷേ എന്റെ സ്നേഹപ്രകടനം പൂർണമാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….
അപ്പൊഴേക്കും നിങ്ങള് വന്നു….അല്ലേടീ…

ത്രേയയുടെ മുഖത്തിന് നേരെ വന്ന് നിന്ന് രാവണങ്ങനെ പറഞ്ഞതും നിറകണ്ണുകളോടെ ത്രേയ അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു….ത്രേയയുടെ ആ പോക്ക് കണ്ടപ്പോഴേ അവിടെ നടന്ന സംഭവങ്ങളുടെ പൂർണ രൂപം അഗ്നിയ്ക്ക് വ്യക്തവുമായിരുന്നു… പക്ഷേ ആരുടേയും സംസാരം മനസ്സിലാവാതെ വായും പൊളിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചുവും ശന്തനുവും….ത്രേയ ഡോറ് തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയതും അഗ്നീടെ നോട്ടം അവളിൽ നിന്നും രാവണിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു…അപ്പൊഴേക്കും അഗ്നിയ്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ രാവൺ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഭാവിച്ചിരുന്നു….

രാവൺ…
ഒന്നു നിന്നേ നീ…
അഗ്നി പറഞ്ഞത് കേട്ട് രാവൺ നടത്തം നിർത്തി അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

എന്താ അഗ്നീ…

എന്താടാ ഇവിടെ ഉണ്ടായത്…??? നിന്റെ പഴയ പ്രണയത്തിന്റെ ബാക്കി തുടങ്ങാനാണോ…അതോ നിന്റെ പകയുടെ ബാക്കി തീർക്കാനാണോ അവളെ ഇവിടേക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തിയത്…

അഗ്നിയുടെ കടുത്ത സ്വരം കേട്ട് രാവൺ അവന് നേരെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് നിന്നു..

രാവൺ… ഞാൻ നിന്നോടാ ചോദിച്ചത്…
എനിക്ക് കൃത്യമായ മറുപടി തരണം… നിന്റെ മുഖത്തെ ഈ ചിരി എന്നെ കളിയാക്കും പോലെയാ എനിക്ക് തോന്നുന്നേ….

നിന്നെ കളിയാക്കുകയാണെന്ന് തന്നെ വിചാരിച്ചോ അഗ്നീ… പിന്നെ നീ ഇപ്പോ ചോദിച്ച ഈ ചോദ്യത്തിന്റെ മറുപടി…അത് നിനക്ക് നിന്റെ മനസിൽ തോന്നിയ രീതിയിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കാം…കാരണം എന്റെ മനസിൽ എപ്പോ എന്താണോ തോന്നുന്നത് അതുപോലെയാകും ഞാനവളോട് പെരുമാറുന്നത്…. ചിലപ്പോൾ പഴയ പ്രണയം തോന്നാം…മറ്റു ചിലപ്പോൾ പക തോന്നാം… അതിനനുസരിച്ചാവും ഞാൻ അവളോട് ഇടപഴകുന്നത്… അതുകൊണ്ട് അതിന് കൃത്യമായ ഒരു definition തരാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല….

രാവണിന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അഗ്നിയും,അച്ചുവും ശന്തനുവും ഒരുപോലെ അവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു…

രാവൺ..തെറ്റുദ്ധാരണ കൊണ്ടുണ്ടായ പ്രശ്നങ്ങളാണ് നിങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായത്…അതിന്റെ പേരിൽ നീ ഇനിയും അവളോട് പക വച്ച് പുലർത്തരുത്… പ്ലീസ്…
അഗ്നി വളരെ ദയനീയ സ്വരത്തിൽ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിനെ രാവൺ പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു തള്ളി നിന്നു…

അതേ രാവൺ…അവൾ ചെയ്തത് തെറ്റുകളാവാം… പക്ഷേ അവളിപ്പോ അതൊക്കെ ഓർത്ത് ഒരുപാട് പശ്ചാത്തപിക്കുന്നുണ്ട്… അതുകൊണ്ട് നിനക്കതെല്ലാം മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചൂടെ….

ശന്തനു കൂടി തന്റെ അഭിപ്രായം അറിയിച്ചുവെങ്കിലും രാവൺ അതിനും ഒരു വാക്ക് പോലും പ്രതികരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല….

രാവൺ..ഇവര് രണ്ടാളും പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ട്..അവളെ നീ ഇനിയും വെറുക്കരുത് രാവൺ…എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി നമുക്കെല്ലാം മുന്നിൽ സന്തോഷം അഭിനയിക്ക്വാ അവള്..
അത് മറ്റാർക്ക് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും എനിക്ക് മനസിലാകും….

അച്ചു കൂടി രാവണിനെ ഉപദേശിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം ഒന്നിരട്ടിച്ചു…

അപ്പോ എല്ലാർക്കും മുന്നിൽ അപമാനിതനായ ഞാനാണ് എല്ലാറ്റിനും ഉത്തരവാദി ല്ലേ…മൂന്നാളും ചേർന്ന് അവളെ വിശുദ്ധ ആക്കാനുള്ള നീക്കമാണ്.. ല്ലേ…
എന്തായാലും പഴങ്കഥകള് മറന്നു തുടങ്ങാൻ ഉപദേശിച്ചവരല്ലേ നിങ്ങള്…ആ നിങ്ങള് തന്നെ എന്റെ കുറച്ചു ചോദ്യങ്ങൾക്ക് കൂടി ഉത്തരം തന്നിട്ട് പൊയ്ക്കോ….

രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് മൂവരും ഒരുപോലെ രാവണിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു…

വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് പൂവള്ളിയിൽ നടന്ന ദുരന്തത്തിന് ഉത്തരവാദി ഞാനല്ല എന്നവൾക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാമായിരുന്നു… എങ്കിലും എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ അവളെന്നെ തെറ്റുകാരനായി മുദ്രകുത്തി….കാലമിത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്നെ പിന്തുടരുന്ന കൊലയാളി എന്ന വിളിപ്പേര്…അതെന്നിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റാൻ കഴിയുമോ അവൾക്…
ജയിലഴിയ്ക്കുള്ളിൽ ഞാൻ കഴിച്ചുകൂട്ടിയ ആ കറുത്ത ദിനങ്ങൾ… എല്ലാവരുടേയും പരിഹാസം നിറഞ്ഞ നോട്ടം… എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഈ റൂമിൽ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി കൂടിയ ദിനങ്ങൾ…എന്നിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന frustration… drugs ന് അടിമപ്പെട്ടു പോയ എന്റെ ജീവിതം…..ഇതെല്ലാം ഒറ്റയടിക്ക് എന്നിൽ നിന്നും മായ്ച്ചു കളയാനോ ഇല്ലാതാക്കാനോ കഴിയ്വോ….

ജീവന് തുല്യം ഞാൻ സ്നേഹിച്ചതാ അവളെ….
മറ്റൊരാള് അവൾടെ പേരുച്ഛരിക്കുന്നത് പോലും ദേഷ്യമിയിരുന്നു എനിക്ക്….ആ എന്നെയാ അവള് ചതിച്ചത്….നീയും കണ്ടതല്ലേ അഗ്നീ ആ ഫോട്ടോസ്….

രാവൺ..അത്…അത് ഞാൻ അവളോട് ചോദിയ്ക്കാം…..

വേണ്ട അഗ്നീ…അതിന്റെയൊന്നും പിറകേ പോകാൻ എനിക്ക് താൽപ്പര്യമില്ല….ഈ പൂവള്ളിയിൽ ഞാനിപ്പോ മനസറിഞ്ഞ് സംസാരിക്കുന്നതും,ഇടപെടുന്നതും നിങ്ങളോട് മാത്രമാ….. അവൾടെ പേരും പറഞ്ഞ് നമ്മുടെ ഇടയിലുള്ള ഈ friendship നിങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കരുത്….

രാവണിന്റെ പറച്ചില് കേട്ട് അഗ്നിയുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു നിരാശ പടർന്നു…ആ മുഖഭാവം കണ്ടതും എല്ലാവരുടേയും മൂഡൊന്ന് ചേഞ്ചാക്കാനായി അച്ചു രണ്ടും കല്പിച്ച് ചളിയടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി….

ദേ…ത്രേയേടെ sub നമ്മളിവിടെ close ചെയ്യുന്നു…
അതിന്റെ വിശദമായ ചർച്ച പിന്നീടൊരിക്കലാവാം… വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം കണ്ടു മുട്ടിയ നമ്മൾക്കിടയിൽ വേറെ എന്തൊക്കെയുണ്ട് സംസാരിക്കാൻ…ദേ എല്ലാവരും ഒന്ന് ചിരിച്ചേ…ഒന്ന് ചിരിച്ചേ…
അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് ഓടിനടന്ന് എല്ലാവരേയും ഇക്കിളിയിടാൻ തുടങ്ങി…അച്ചൂന്റെ ആ പ്രയോഗം കാരണം കലിപ്പില് നിന്ന രാവണും സങ്കടത്തോടെ നിന്ന അഗ്നിയും വായും പൊളിച്ച് നിന്ന ശന്തനുവുമെല്ലാം നിന്ന നിൽപ്പിലൊന്ന് പുളഞ്ഞു….
എന്നിട്ടും അച്ചു പണി നിർത്തിയില്ല…. വീണ്ടും വീണ്ടും അവനത് ആവർത്തിച്ചു….മൂവരും എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ച് അച്ചൂനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അച്ചു അങ്ങനെയിങ്ങനെ ഒന്നും അതിൽ നിന്നും പിന്മാറിയില്ല…
പെട്ടന്നാണ് അച്ചൂന്റെ കണ്ണുകൾ യാദൃശ്ചികമായി ടേബിളിൽ നിരത്തി വച്ചിരുന്ന മദ്യക്കുപ്പികളിലേക്ക് പാഞ്ഞത്….
ആ ഒരൊറ്റ രംഗം കണ്ട മാത്രയിൽ തന്നെ അച്ചു അവന്റെ എല്ലാ പരിശ്രമങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച് കണ്ണും മിഴിച്ച് ടേബിളിലേക്ക് തന്നെ ലുക്ക് വിട്ടു നിന്നു….ഞൊടിയിടയിൽ ആ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്തോടെ വിടരുന്നത് കണ്ട് ബാക്കിയുള്ള മൂവരുടേയും നോട്ടം അച്ചുവിലേക്കും…അവന്റെ കണ്ണുകളേയും നോട്ടത്തെയും പിന്തുടർന്ന് ടേബിളിലേക്കും നീണ്ടു….

ബാക്കിയുള്ള നോട്ടങ്ങൾ ടേബിളിൽ വന്ന് ചേരും മുമ്പേ അച്ചു തിടുക്കപ്പെട്ട് ടേബിളനരികിൽ എത്തിയിരുന്നു…..

oh….blackyyyy….my bicardi……ഹോ…ഉമ്മ….

ടേബിളിലിരുന്ന ഒരു ബോട്ടിൽ കൈയ്യിലെടുത്ത് മുത്തിക്കൊണ്ട് അച്ചുവങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അഗ്നി നടുവിന് കൈയ്യും താങ്ങി നിന്ന് അച്ചൂനെ ഇരുത്തിയൊന്ന് നോക്കി….. ശന്തനു അപ്പോഴേക്കും ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ അച്ചൂനോട് തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ അടുത്തിരുന്നു….

ഹോ…രാവൺ… എന്റെ പൊന്നുമോനേ…നീ എന്താടാ ഇക്കാര്യം നേരത്തെ ഒന്നറിയിക്കാതിരുന്നത്… വെറുതെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞിരുന്ന് time waste ആക്കി…..

അച്ചൂ….
അഗ്നീടെ ആ വിളികേട്ട് അച്ചു അഗ്നിയെ നോക്കി ആംഗ്യം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി….അത് കണ്ട് രാവണിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി പൊട്ടിയെങ്കിലും അവനത് അവർക്ക് മുന്നിൽ മറച്ചു പിടിച്ച് നിന്നു…

അഗ്നീ..എല്ലാ കാര്യത്തിലും നമ്മള് അച്ചൂനെ ഇങ്ങനെ വിരട്ടുന്നത് മോശമല്ലേടാ….പാവം…അവന് വിഷമമായാലോ…
കുപ്പി കണ്ടപാടെ ശന്തനു ഗ്രൂപ്പ് മാറി അച്ചൂലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് അച്ചൂനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

ദേ…ദേ…keep social distance ഏ… അങ്ങോട്ട് മാറി നിന്നേ…എന്റെ കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന ഈ മുത്തിനെ കണ്ടിട്ടാ നിന്റെയീ support എന്നെനിക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാം…. അതുകൊണ്ട് എന്റെ blacky യെ തീർക്കാൻ ഒരു തെണ്ടിയുടേയും ആവശ്യമില്ല എനിക്ക്…ഇതിന് ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് മതി… പിന്നെ എന്റെ രാവണും…ല്ലേ മോനേ…

ന്മ്മ…ന്മ്മ…
അച്ചൂന്റെ ആ പതപ്പിക്കല് കേട്ട് രാവൺ ഇരുത്തി മൂളി തലയാട്ടി നിന്നു…ഇരു ചേരിയിൽ നിന്നും കൂട്ടംതെറ്റിപ്പോയ ശന്തനു അഗ്നിയേയും അച്ചൂനേം മാറിമാറി നോക്കി മുഖം വീർപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…

പിന്നെ…നിന്റെയൊരു മാട്ട RUM ആർക്ക് വേണമിത്….!!!
നീ തന്നെ കുടിച്ചോടാ….ചങ്കും കരളും വാടുന്ന സാധനം…പ്ഫൂ….

ശന്തനു അച്ചൂനെ അടപടലേ പുച്ഛിച്ച് മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു….

മോനേ ചന്തനൂ… കിട്ടാത്ത മുന്തിരി പുളിക്കും… പിന്നെ നീ ഇപ്പോ ഉപയോഗിച്ച ആ പദം… അതെനിക്ക് തീരെ പിടിച്ചിട്ടില്ല കേട്ടോ…മാട്ട റം പോലും…എടാ..ഈ Rum എന്നു പറയുന്നത് ഒരു വികാരമാ…വികാരം….ഇതിനെയാ നീ പുച്ഛിച്ച് തള്ളിയേ…
മഹാത്മാ ഗാന്ധി പോലും മരണമടയുന്നതിന് മുമ്പ് പറഞ്ഞ ഏക കാര്യം ഹേ റം എന്നാ…അറിയ്വോ നിനക്ക്…അത്രയും വിലയുള്ള എന്റെ ചക്കരക്കുട്ടനെയാ നീ…..

excuse me…ആ അവസാനത്തെ ഡയലോഗ് ഒന്നുകൂടി ഒന്ന് റിപ്പീറ്റ് അടിച്ചേ…ആ മഹാത്മാഗാന്ധീടെ വാക്കുകൾ…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെയൊന്ന് നോക്കി…

അല്ല അഗ്നീ… നമ്മുടെ മഹാത്മാഗാന്ധി വെടിയേറ്റ് മരിയ്ക്കും മുന്നേ ഹേയ് റം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ മരിച്ചത്…

അതുകേട്ട് കുപ്പി നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്ന അച്ചൂനെ അഗ്നി അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി ദേഷ്യത്തിൽ നാവ് കടിച്ചു കൊണ്ട് ചുറ്റും ആയുധങ്ങൾക്ക് പരതാൻ തുടങ്ങി….

വേണ്ട അഗ്നീ..അടിയ്ക്കാനുള്ള ടൂൾസിനാണേ വേണ്ട…ഞാനിനി ഒന്നും മിണ്ടാൻ വരുന്നില്ല…
അച്ചു അഗ്നിയുടെ അടിയിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ രാവണിന്റെ അരികിലേക്ക് അഭയം പ്രാപിച്ചു നിന്നു…രാവണത് കണ്ട് ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു….
അഗ്നി തപ്പിയെടുത്ത് കൊണ്ട് വന്ന ബെൽറ്റ് കണ്ടതും രാവൺ ചിരിയോടെ അഗ്നിയെ തടഞ്ഞു വച്ചു…

ഏയ്…വേണ്ട അഗ്നീ…അവനറിയാതെ…

നീ മാറ് രാവൺ..ഈ പന്നിയെ ഞാനിന്ന്…അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ… ഗാന്ധിജി റം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാ മരിച്ചതെന്ന്…ഹേ റാം…എന്ന് പറഞ്ഞതിനെയാ ഇവൻ…

അഗ്നീടെ പറച്ചില് കേട്ട് ശന്തനുവും പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി….

ചെറിയൊരു spelling mistake…അത്രയല്ലേയുള്ളൂ…
രാവണിനെ മറഞ്ഞു നിന്നുകൊണ്ട് അച്ചു വീണ്ടും അടുത്ത ഏറെറിഞ്ഞു…അത് കേട്ടതും അഗ്നീടെ കലിപ്പ് ഇരിട്ടിയാവാൻ തുടങ്ങി…

ഡാ…ഡാ നീയിങ്ങ് വന്നേ…
രാവണിന് ചുറ്റും വട്ടംകളിച്ചു നിന്ന അച്ചൂനെ അഗ്നി കൈയ്യെത്തി പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി… അഗ്നിയുടെ മുന്നിൽ ചിരിയോടെ നിന്ന് രാവൺ അച്ചൂന് സംരക്ഷണം നല്കാൻ ശ്രമിച്ചു… പിന്നെ രാവണാണ് അച്ചൂന്റെയും അഗ്നീടെയും വഴക്ക് ഒത്തു തീർപ്പാക്കിയത് എന്നുവേണം പറയാൻ…

ഈ ഊളകള് പറയുന്നതൊന്നും  കേട്ട് എന്റെ കുഞ്ഞ് വിഷമിക്കണ്ടാട്ടോ… നിനക്ക് ഞാനുണ്ട്…നിന്റെ അച്ചൂട്ടനുണ്ട് മോനേ…

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് വികാരഭരിതനായി കുപ്പി വീണ്ടും വീണ്ടും മുത്തി നിന്നു…

അച്ചൂ.. നിന്റെ ഉദ്ദേശമെന്താ…!!!
അഗ്നി രണ്ടും കല്പിച്ച് അച്ചൂനടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നതും രാവൺ ഒരു ചിരിയോടെ അഗ്നിയെ അവിടെ തടഞ്ഞു വച്ചു…

കുറേ ആയില്ലേ അഗ്നീ നമ്മളൊന്ന് കൂടീട്ട്… നിന്റെ ഈ കലിപ്പ് ഒന്ന് മതിയാക്ക്…. എന്നിട്ട് എല്ലാം മറന്ന് പഴയതുപോലെ ഈ രാത്രി നമുക്കൊന്നാഘോഷിക്കാം….. എന്താ….

രാവണിന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ടപ്പോ അഗ്നിയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യത്തിന് ചെറിയൊരു അയവ് വന്നു…അഗ്നിയുടെ expression നെ ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചുവും ശന്തനുവും…..അഗ്നീടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം അയഞ്ഞ് അതൊരു പുഞ്ചിരിയായി മാറിയതും നെഞ്ചോടടക്കി പിടിച്ച കുപ്പിയുമായി അച്ചു നിന്ന് തുള്ളി ചാടാൻ തുടങ്ങി….
ശന്തനൂന്റെ മുഖവും പാൽപ്പായസം കുടിച്ച സന്തോഷത്തിൽ വിടർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു….

പിന്നെ അധികം വച്ചു താമസിപ്പിക്കാതെ തന്നെ ടേബിളിന് ചുറ്റും ചെയറുകൾ നിരന്നു…ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ഇരുപ്പിടങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്തതും അച്ചു തന്നെ ഒരു professional touch ഓടെ കുപ്പി തുറന്ന് മദ്യം ഗ്ലാസിലേക്ക് പകർന്നു വച്ചു…. എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് ചിരി നിറഞ്ഞപ്പോഴും രാവൺ മാത്രം എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി ഇരിക്ക്യായായിരുന്നു….

അച്ചു എല്ലാവർക്കും നീട്ടി വെച്ചു കൊടുത്ത ഗ്ലാസ് മൂന്ന് പേരും കൈനീട്ടി വാങ്ങിച്ചു…

ചിയേർസ്….
ഒരേ ശബ്ദത്തിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഗ്ലാസുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടി മുട്ടിച്ച ശേഷം നാലുപേരും ഗ്ലാസുകൾ ചുണ്ടോട് ചേർത്ത് മദ്യം സിപ്പ് ചെയ്തെടുത്തു…രാവണിന്റെയുള്ളിൽ ത്രേയ പറഞ്ഞിട്ടു പോയ വാക്കുകൾ അപ്പോഴും നുരഞ്ഞു പൊന്തുകയായിരുന്നു….അവനതെല്ലാം ഒരിക്കൽ കൂടി ഓർത്തെടുത്ത് ഗ്ലാസിലുണ്ടായിരുന്ന മദ്യം ഒരൂക്കോടെ ഉള്ളിലാക്കി ചുണ്ട് കൈപ്പദംകൊണ്ട് തുടച്ചെടുത്തു….
രാവണിന്റെ ആ മാറ്റം കണ്ട് അമ്പരപ്പോടെ ഇരിക്ക്യായിരുന്നു അഗ്നി… ബാക്കി രണ്ടു പേരും അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാനേ പോയില്ല….
അങ്ങനെ ഒരു റൗണ്ട് കൂടി കഴിഞ്ഞ് ഗ്ലാസ് ടേബിളിലേക്ക് വച്ച് രാവൺ ചെയറിൽ നിന്നും പതിയെ എഴുന്നേറ്റു….

അപ്പൊഴേക്കും അച്ചുവും ശന്തനുവും കൂടി bicardi യുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് മുങ്ങി തപ്പുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു….

രാവൺ… എവിടേക്കാ നീ….
അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് രാവൺ അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

ഒരത്യാവശ്യ കാര്യമുണ്ട് അഗ്നീ…. ഞാനിപ്പോ വരാം….നിങ്ങള് continue ചെയ്യ്…

രാവണിന്റെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോ അഗ്നിയിൽ പല സംശയങ്ങളും ഉടലെടുത്തു….

നീ എവിടേക്കാ…ത്രേയയെ കാണാനാ…
അതാണെങ്കിൽ വേണ്ട….ഇനീം അവളെ ഉപദ്രവിക്കണ്ട…ഒന്നാമതേ നീ കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്…

എന്റെ അഗ്നീ…നീ ഇപ്പോഴും അവൾടെ ബോഡിഗാർഡാ… പണ്ടത്തെ പോലെ തന്നെ…
ഞാനും അതുപോലെ തന്നെയാ..ഒരുമാറ്റവും എനിക്കും വന്നിട്ടില്ല..പഴയ ആ സ്വഭാവം തന്നെയാ…നീ അവളെ ശല്യം ചെയ്യരുത് എന്ന് പറയുമ്പോ എനിക്ക് ഒരു തരം വാശിയാ…
അതിനിന്നും ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല…. അതുകൊണ്ട് നീ ഇവിടെ wait ചെയ്യ്…10 മിനിട്ടിനകം ഞാനിവിടെ എത്തും… എനിക്ക് പിറകെ സ്പൈ വർക്കുമായി ഇറങ്ങാൻ നിൽക്കണ്ട….

രാവൺ….

ശ്ശ്ശ്ശ്ശ്ശ്….. നല്ല കുട്ടിയായിട്ട് ഇവിടെ ഇരിയ്ക്കാൻ നോക്ക് അഗ്നീ… ഞാനിപ്പോ വരാം….

രാവണതും പറഞ്ഞ് റൂമിന് പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ എല്ലാമോർത്ത് ടെൻഷനിൽ ഇരിക്ക്യായിരുന്നു അഗ്നി…..
അച്ചുവിന്റേയും ശന്തനുവിന്റേയും അവസ്ഥ അപ്പൊഴേക്കും കൈവിട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു….പരസ്പരം മദ്യം പകർന്നു കൊടുത്ത് കളിയ്ക്ക്യായിരുന്നു ഇരുവരും…..

റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നടന്ന രാവൺ നേരെ പോയത് ത്രേയയുടെ റൂമിലേക്കായിരുന്നു….റൂമിന്റെ മുന്നിലെത്തിയ രാവൺ ഹാന്റിൽ ലോക്ക് just ഒന്ന് തിരിച്ചു നോക്കി…അത് അകത്ത് നിന്നും ലോക്ക് ചെയ്തിരിക്കുകയായിരുന്നു….
പിന്നെ വേറെ വഴിയില്ലാതെ രാവൺ ഡോറിൽ ആഞ്ഞടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…. രണ്ടു മൂന്ന് തവണ തട്ടിയതിന് ശേഷം  വീണ്ടും ഡോറിൽ മുട്ടാനായി കൈ ഉയർത്തിയതും രാവണിന് മുന്നിൽ ഡോറ് തുറക്കപ്പെട്ടു….

തനിക്ക് മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന രാവണിനെ കണ്ടതും ത്രേയ അവനെ ആകെത്തുക ഒന്ന് നോക്കി….

hi dear…
രാവണിന്റെ സംസാരവും അതിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധവും കേട്ട് ത്രേയ പുരികം ചുളിച്ചു കൊണ്ട് രാവണിനെ ഒന്ന് നോക്കി…

രാവണെന്തിനാ ഇപ്പോ വന്നത്…

നിന്നെ കാണാൻ…. കുറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട്…

സമയം ഒരുപാടായി…രാവൺ പോകാൻ നോക്ക്… എനിക്ക് ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ല….

നിനക്കല്ലെടീ…എനിക്കാ സംസാരിക്കാനുള്ളത്…

രാവണതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയുടെ കൈയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചുവലിച്ച് അവളുമായി അകത്തേക്ക് കയറി ഡോറിന് കുറ്റിയിട്ടു….
രാവണിന്റെ ആ നീക്കം കണ്ട് അവനെ തടയാൻ വേണ്ടി ത്രേയ അവന്റെ കൈയ്യിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് ഡോറിന്റെ ലോക്കഴിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… പക്ഷേ അവന്റെ ബലത്തിന് മുന്നിൽ അവൾ തീർത്തും പരാജയപ്പെട്ടിരുന്നു….

രാവൺ…ഡോറ് തുറക്ക് രാവൺ….
പ്ലീസ്…
ത്രേയ വീണ്ടും തിടുക്കപ്പെട്ട് അവന് ഇരുവശത്തുകൂടിയും കൈയ്യെത്തി ഡോറ് തുറക്കാനുള്ള ശ്രമം നടത്തി….

അത് കണ്ട് രാവണവളുടെ ഇരുകൈയ്യിനേയും മുറുകെ പിടിച്ചു വച്ചു… ഒപ്പം ഒരു കൈയ്യാലെ അവളുടെ ഇടുപ്പോട് ചേർത്ത് അവളെ അവനോട് അടുപ്പിച്ചു…ഒരു പിടച്ചിലോടെ അവളവനോട് ചേർന്നതും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു വിജയച്ചിരി മൊട്ടിട്ടു….

എന്താടീ നീ അവന്മാർക്ക് മുന്നിൽ വച്ച് പറഞ്ഞത്..
നിന്നെ തനിച്ചൊന്ന് കാണാൻ വേണ്ടി ഞാനാണ് നിന്നെ അവിടേക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തിയത് ല്ലേ…

അത്.. ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ situation ൽ ഒരു തമാശയ്ക്ക്…

എങ്കില് എനിക്ക് അതത്ര തമാശയായി തോന്നീല്ല…

രാവണതും പറഞ്ഞ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ പിന്നിലേക്ക് നടത്തിച്ചു…രാവണിന്റെ മുഖത്തെ ചിരിയിൽ ഒരേ സമയം ഒരു വിജയീ ഭാവവും, കടുത്ത പകയും തെളിഞ്ഞു നിന്നു….ആ മുഖഭാവം കണ്ട് ഒരുതരം വിറയലോടെ അവള് പിന്നിലേക്ക് ചുവടുകൾ വച്ചു….

രാവൺ… പ്ലീസ്… നമുക്ക് നാളെ സംസാരിക്കാം…എന്നെ വിട് രാവൺ…
പിന്നിലേക്കും രാവണിലേക്കും മാറിമാറി നോട്ടം പായിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയ രാവണിന് മുന്നിൽ കേണപേക്ഷിച്ചു….

എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാനല്ല പ്രവർത്തിക്കാനാ ഉള്ളത്…

അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒരൂക്കോടെ അവനവളെ ബെഡിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു…

 

വീഴ്ചയുടെ ആഘാതത്തിൽ നിന്നും മോചനം നേടി കിടപ്പിൽ നിന്നും അവള് തിടുക്കപ്പെട്ട് ഉയർന്നു…

രാവൺ….നിനക്കെന്താ ഭ്രാന്താണോ…കുടിച്ചിട്ട് കയറി വന്ന് എന്തും ആകാംന്നാ നിന്റെ വിചാരം..

അവളതും പറഞ്ഞ് കൈപ്പദം ബെഡിൽ താങ്ങി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും രാവൺ ഒരൂക്കോടെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്ത് ബെഡിൽ വലതു കാൽചവിട്ടി നിന്നു…ഒരുകൈയ്യാലെ അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിമുറുക്കി അവളെ അവന്റെ മുഖത്തോട് അടുപ്പിച്ചതും ഒരു തരം വിറയലോടും പരിഭ്രമത്തോടും അവളവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു…

പണ്ട് പറഞ്ഞിരുന്ന നുണകളൊന്നും പോരാഞ്ഞിട്ടാണോടീ പുതിയ കഥകളുമായി ഇറങ്ങിയത്…

രാവണത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾടെ മുടിക്കെട്ടിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചതും അവളൊന്നു കൂടി അവനോടടുത്തു….രാവൺ…നീ… നീയെന്താ എന്നോടിങ്ങനെ.. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ..ഞാനൊരു തമാശയ്ക്ക് പറഞ്ഞതാണെന്ന്… അല്ലാതെ നിന്നെ തെറ്റുകാരനാക്കാൻ വേണ്ടിയല്ല….നീ എന്നെയൊന്നു മനസിലാക്ക്….

നീ പല സമയത്തും പലതാണ് ത്രേയ പറയുന്നത്… ഇപ്പോഴും നിനക്ക് എന്നെ വേട്ടയാടി മതിയായിട്ടില്ല… അങ്ങനെയുള്ള നിന്നെ ഞാനെങ്ങനെ മനസിലാക്കാനാ….
അതുകൊണ്ട് ഇനിയും നിന്റെ മുന്നിൽ ഇങ്ങനെ അവതരിക്കാനോ,പകവീട്ടാനോ എനിക്ക് താൽപര്യമില്ല….
ഇനിയും നീ ഇവിടെ ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല…എവിടെ നിന്നാണ് വന്നതെന്ന് വച്ചാൽ നാളെ തന്നെ നീ തിരിച്ചു പോകണം… നിന്റെ മുഖം കാണുന്നത് പോലും എനിക്ക് വെറുപ്പാണ് ത്രേയ…. നിന്റെ മനസിൽ ഇപ്പോഴും ഞാനുണ്ടെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്…

അതുകേട്ട് ത്രേയ അല്പം പ്രതീക്ഷയോടെ അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി…

ഇപ്പോഴും ആ ഇഷ്ടം നീ മനസിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വരാതെ എന്നെന്നേക്കുമായി പോയി തരണം നീ….
രാവണിന്റെ കടുത്ത സ്വരവും അതിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്ന പരുഷമായ വാക്കുകളും കേട്ട് അവള് തീർത്തും തളർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…അവന് മുന്നിൽ എന്ത് പ്രതികരിക്കണം എന്നു കൂടി ബോധ്യമില്ലാതെ നിസ്സഹായതയോടെ അവളവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു…

ഇവിടെ നിന്നും തിരികെ പോകാൻ എന്ത് വേണമെങ്കിലും നിനക്ക് ആവശ്യപ്പെടാം…പണമാണോ,സ്വർണമാണോ,
അതോ പൂവള്ളിയുടെ അവകാശമോ..എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത്…അതാവശ്യപ്പെടാം… ഇതിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിന് വേണ്ടിയാവുമല്ലോ നിന്റെയീ സാഹസം….എത്ര വിലപ്പെട്ട പാരിതോഷികം വേണമെങ്കിലും ഞാൻ തരും…പകരം നീ ഇവിടം വിട്ടു പോകണം…വൈദിയങ്കിൾ എല്ലാ തീരുമാനങ്ങളും എല്ലാവരേയും അറിയിക്കുന്ന സമയം നീ ഇവിടെ ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല….

അങ്ങനെ നടക്കണമെങ്കിൽ നീ എന്നെ കൊല്ലണം രാവൺ….

രാവണിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ കിടന്ന് കുതറിക്കൊണ്ട് ത്രേയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തി…അവനാ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ അവളുടെ കൈയ്യിനെ അവൾക് പിന്നിലൂടെ തന്നെ ബലമായി പിണച്ചു കെട്ടി വച്ചു..വേദന കടിച്ചമർത്തിയ മുഖത്തോടെ അവളവനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയതല്ലാതെ പ്രതിരോധ ശ്രമങ്ങളൊന്നും നടത്തിയില്ല….

നിനക്ക് പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവില്ലേടീ…

ഇല്ല രാവൺ… എന്റെ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും ഞാനിനി പിന്മാറണമെങ്കിൽ നീയെന്നെ കൊല്ലണം…അല്ലാതെ ഞാൻ പിന്മാറില്ല…
നീ പറഞ്ഞല്ലോ നീ എനിക്ക് വിലകൂടിയ എന്ത് പ്രതിഫലവും തരാമെന്ന്…. പക്ഷേ എനിക്ക് വേണ്ടത് ഒരേയൊരു പ്രതിഫലം മാത്രമാ…ഒരു നുള്ള് പൊന്നിൽ തീർത്ത നിന്റെ താലിയുടെ അവകാശം…അത് മാത്രം മതി…മരണത്തിനെ മുന്നിൽ കാണുമ്പോ പോലും ഓർത്ത് സമാധാനിക്കാൻ എനിക്ക് ആ വിലപ്പെട്ട സ്വത്ത് മാത്രം മതി രാവൺ….

എന്റെ മുന്നിൽ ഇനിയും നീ അഭിനയിക്കരുത് ത്രേയ…. എന്റെ താലിയുടെ അവകാശം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നവളാണ് നീയെങ്കിൽ എനിക്ക് പകരം മറ്റുള്ളവന്മാരെ തേടിപ്പോവില്ലായിരുന്നു നീ…ഇപ്പോ എന്താ ആ ജീവിതം മടുത്ത് തുടങ്ങിയോ നിനക്ക്….

രാവൺ….
ത്രേയ ഒരിടർച്ചയോടെ ഉച്ചത്തിൽ അങ്ങനെ വിളിച്ചതും രാവൺ മുഖത്തൊരു പരിഹാസച്ചിരി നിറച്ചു…

എന്താ നിന്റെ ബാംഗ്ലൂർ ലൈഫ് ഞാനറിയില്ലാന്ന് കരുതിയോ നീ…അതോ എല്ലാം എന്റെ മുന്നിൽ മറച്ചു വച്ച് കള്ളങ്ങൾ നിരത്തി എന്റെ മനസ് മാറ്റിയെടുക്കാംന്ന് കരുതിയോ…രണ്ടായാലും ഞാനിനി നിന്റെ വാക്കുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ പോകുന്നില്ല ത്രേയ….
ഞാൻ വിവാഹം ചെയ്താൽ നീ മരണമടയും എന്ന ഉൾകുത്തല് കൊണ്ടല്ല…. നിന്നെ അടുത്ത് കാണുന്നത് പോലും അറപ്പായിട്ടാ എനിക്ക് ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതമല്ലാത്തത്…. എന്റെ ഇഷ്ടമല്ലാതെ ഇനിയും നീ ഈ തീരുമാനത്തിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നാൽ പിന്നെ ഈ രാവണിന്റെ രൗദ്ര രൂപം നീ കാണും…എനിക്കൊപ്പമുള്ള ഓരോ നിമിഷവും മനസിലും,ശരീരത്തിലും ഒരുപോലെ വേദനയേറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വരും നിനക്ക്…ഇനിയുള്ള നിന്റെ നാളുകൾ എനിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു തീർക്കേണ്ടി വരും…..

മതി… നിർത്ത്…
അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരൂക്കോടെ ത്രേയ രാവണിന്റെ കൈ തട്ടിയെറിഞ്ഞു…അവന് മുന്നിൽ കിതപ്പോടും പരിഭ്രമത്തോടുമിരുന്ന അവൾ വിങ്ങി കരയുകയായിരുന്നു….

ഒരുകാലത്ത് എന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നില്ലേ രാവൺ നീയെന്നെ…
ആർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് ചേർത്ത് നിർത്തിയതല്ലേ…
അന്നൊക്കെ  ഒരുനിമിഷം എന്നെ പിരിഞ്ഞു നിൽക്കാൻ നിനക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു….
ആ നീ ഇപ്പോ എന്റെ മരണം പോലും ആഗ്രഹിക്കുന്നു ല്ലേ….നന്നായി രാവൺ…എനിക്കതിൽ ഒരു സങ്കടവുമില്ല…കാരണം നീ എന്നെ വെറുത്ത് തുടങ്ങിയ സമയം മുതൽ ഇന്നുവരെ ഈ ലോകത്ത് ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു…ഇനിയും എന്റെ ജീവിതം അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാകും എന്ന ബോധ്യം എനിക്കുണ്ട്…. നിന്റെ താലി സ്വീകരിച്ചാൽ പോലും ഒരു ഭർത്താവ് ഭാര്യയ്ക്ക് നല്കുന്ന സ്നേഹമോ സംരക്ഷണമോ നീ എനിക്ക് തരാൻ പോകുന്നില്ല…അതും അറിയാം…
എങ്കിലും എനിക്ക് നിന്റെ ഭാര്യാ പദവി വേണം രാവൺ…അത് എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ല… നിനക്ക് വേണ്ടിയാണ്…

രാവണത് കേട്ട് സംശയഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി നിന്നു…

അതെ രാവൺ… ഞാൻ മൂലം നഷ്ടമായ എന്റെ പഴയ രാവണിനെ പൂവള്ളിയ്ക്ക് തിരികെ കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ… നശിച്ചു തുടങ്ങിയ നിന്റെ ഈ കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും നിന്നെ ഞാൻ നേർവഴിയിൽ നടത്തും…
അതിന്റെ പേരിൽ എന്റെ മനസിലും ശരീരത്തിലും നീ ഏൽപ്പിക്കുന്ന വേദന എത്രമാത്രം ഭീകരമാണെങ്കിലും അതെല്ലാം ഏറ്റുവാങ്ങാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്…. പക്ഷേ നീ ഇപ്പോ പറഞ്ഞത് പോലെ നീറി നീറി ജീവിയ്ക്കില്ല ഈ ത്രേയ…ഇനി നിനക്ക് മുന്നിൽ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര് പോലും പൊഴിക്കില്ല…..ഇത് നിന്റെ മുന്നിൽ ത്രേയ ഒഴുക്കുന്ന അവസാന കണ്ണീരാണ്….ഇനി നിനക്ക് മുന്നിൽ ദുഃഖത്തിൽ കുതിർന്ന ഒരു കണ്ണീർ കണം പോലും ഈ ത്രേയ പൊഴിയ്ക്കില്ല….
എനിക്കെതിരെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ച നിന്നോട് ഏറ്റുമുട്ടാൻ തന്നെയാ എന്റെ ഉദ്ദേശ്യം….അതിനവസാനം എന്റെ മുന്നിൽ വച്ച് നിന്റെ ഈ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരിറ്റു കണ്ണീരെങ്കിലും പൊഴിയും രാവൺ…ത്രേയയാ പറയുന്നേ….

ഒരു കടുത്ത തീരുമാനം മനസിലൂട്ടി ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് കത്തി ജ്വലിച്ചു….

നീ എനിക്ക് നേരെ ഏറ്റുമുട്ടാൻ ഒരുങ്ങിയെങ്കിൽ ഇനി എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ദയനീയത നിറഞ്ഞ ഒരു നോട്ടം പോലും പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ട നീ….
എന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ ചൂടിലും,പകയുടെ കനലിലും നീറിയൊടുങ്ങും നീ…
ത്രേയയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് രാവണത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരൂക്കോടെ അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു…റൂമിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി ഡോറ് ശക്തിയിൽ വലിച്ചടച്ച് അവൻ നടന്നകന്നപ്പോ മുഖം പൊത്തി പൊട്ടിക്കരയുകയായിരുന്നു ത്രേയ….
____________________________________

ആ സമയം രാവണിന്റെ റൂമിൽ അവന്റെ വരവും കാത്ത് ആകാംക്ഷയോടെ ഇരിക്ക്യായിരുന്നു അഗ്നി… ബാക്കി രണ്ടുപേരും bicardi യുടെ effect ൽ ഫ്ലാറ്റായി…ഇടയ്ക്കിടേ ഞെട്ടിയുണർന്ന് കാലിക്കുപ്പിയിലെ അവസാന നീരിനേയും വലിച്ചു കുടിച്ച് ചെയറിലേക്ക് വീഴുന്നതല്ലാതെ മറ്റനക്കൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല….അഗ്നി അതെല്ലാം ഉള്ളിലടക്കിയ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി കണ്ട് വിരലുഴിഞ്ഞിരിക്ക്യായിരുന്നു…..

നീ പോടീ… വെളുത്തുള്ളി…നോർത്തിന്റീ…നീ ആരാന്നാടീ നിന്റെ വിചാരം…ഐശ്വര്യ റായ്യോ…
നീ ആരാന്ന് നിനക്കറിയില്ലെങ്കി നീ എന്നോട് ചോദിക്കെടീ നീ ആരാണെന്ന്….

വെള്ളമടിച്ച് വീലായി കിടന്ന അച്ചുവിന്റെ ജൽപ്പനങ്ങളായിരുന്നു അത്… അത് കേട്ട മാത്രയിൽ തന്നെ അഗ്നിയ്ക്ക് അടിമുടി തരിച്ചു കേറാൻ തുടങ്ങി…. എല്ലാ ഡയലോഗിനും അവസാനം അഗ്നിയുടെ മേലേക്ക് വീണ അച്ചൂന്റെ കൈ വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അഗ്നി ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു….

മല്ലീ..കിട്ടവാടീ…ഏങ്കിട്ടവാ ചെല്ലം….
അച്ചു മുഖത്തൊരു ചിരിയൊക്കെ വരുത്തി പറയുന്നത് കേട്ട് അഗ്നി കലിപ്പിൽ ചുറ്റും പരതി ഒരു പില്ലോ എടുത്ത് അച്ചൂന്റെ തലയ്ക്കിട്ടൊരേറ് കൊടുത്തു….

മല്ലീ…പെരിയ ഉൽക്ക വീണിടിച്ച്…!!!

അച്ചു ചെയറിൽ കിടന്ന് അലറുന്നത് കേട്ട് അഗ്നി രണ്ട് കൈയും നടുവിന് താങ്ങി കലിപ്പടക്കി നിന്നു…ആ സൈറൻ ഒന്നോഫ് ചെയ്യാൻ വായ പൊത്തിപ്പിടിയ്ക്കുകയല്ലാതെ അഗ്നിയ്ക്ക് വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു….

ഉൽക്ക അല്ലെടാ ഒലക്ക…ഒരൊലക്കയായിരുന്നു ഇപ്പോ വേണ്ടത്…സാരല്ല ഈ കെട്ടൊന്നിറങ്ങട്ടേ…തരുന്നുണ്ട് ഞാൻ നിനക്ക്…

അഗ്നി എന്തൊക്കെയോ സ്വയം പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് അച്ചൂന്റെ വായ മുറുകെ പൊത്തി പിടിച്ചിരുന്നു…. പെട്ടന്നാണ് കലിപ്പ് മോഡ് ഓൺ ചെയ്തു കൊണ്ട് രാവൺ അവിടേക്ക് നടന്നടുത്തത്…വന്ന പാടെ തന്നെ അവന്റെ personal ഷെൽഫ് തുറന്ന് അതിൽ നിന്നും വിലകൂടിയ ഒരു മദ്യക്കുപ്പി കൈയ്യിലെടുത്തു…ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു നിന്ന മനസ്സോടെ തന്നെ കുപ്പി തുറന്ന് ഒറ്റവലിക്ക് അവനത് ഉള്ളിലാക്കാൻ തുടങ്ങി….
രാവണിന്റെ ആ ഭാവം കണ്ട് അഗ്നി ഒരു ഞെട്ടലോടെ തിടുക്കപ്പെട്ട് ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് രാവണിനടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…

രാവൺ….എന്താടാ ഇത്… കുടിച്ചു മരിയ്ക്കാൻ പോക്വാണോ നീ…രാവൺ….

അഗ്നിയുടെ പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായി ബലമായി അവനാ കുപ്പി രാവണിന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി വച്ചു…

അഗ്നീ..അതിങ്ങ് തന്നേ…

അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ രാവൺ പാഞ്ഞടുത്തതും അഗ്നി ആ കുപ്പി ബലമായി പിന്നിലേക്ക് മറച്ചു പിടിച്ചു വച്ചു…

ഇല്ല… ഞാൻ തരില്ല…ഇപ്പൊഴേ നീ ഒരുപാട് കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്…ഇനിയും വേണ്ട.. ഞാൻ തരില്ല രാവൺ…

രാവണത് കേട്ട് അഗ്നിയുടെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ ശക്തിയോടെ പിടി മുറുക്കി…

എന്റെ സമാധാനം നശിപ്പിക്കാനാണോടാ നിന്നെയൊക്കെ ഇവിടേക്ക് കെട്ടിയെടുത്തത്…
സ്വസ്ഥത തരില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച് തന്നെയാ….

രാവണിന്റെ അലർച്ച കേട്ട് അഗ്നി കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ രാവണിനെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു… അഗ്നിയുടെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു നിന്ന സങ്കടവും,നിരാശയും കണ്ട് സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്ത പോലെ രാവണിന്റെ ദേഷ്യമൊന്ന്

തണുത്തു…അവനാ മുഖഭാവത്തോടെ തന്നെ അഗ്നിയുടെ ഷർട്ടിലുള്ള പിടി അയച്ച് നിന്നു…

അപ്പോ ഞങ്ങളെല്ലാം നിനക്ക് ശല്യമായിരുന്നോ രാവൺ….
വർഷങ്ങൾ ഒരുപാട് കഴിഞ്ഞ് നിന്നെ കാണാനും,പഴയതുപോലെ ഒന്നിച്ചു കുറച്ച് സമയം ചിലവിടാനുമായി ഓടിയെത്തിയതാ ഞങ്ങള്…ആ ഞങ്ങളാണോ നിന്റെ സ്വസ്ഥത ഇല്ലാതാക്കിയത്…

അഗ്നീ ഞാൻ….
ഒരുതരം കുറ്റബോധത്തോടെ രാവൺ അഗ്നിയ്ക്ക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു…

വേണ്ട രാവൺ…നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കാനായി ഞങ്ങളാരും ഇവിടെ തുടരില്ല…ആ പഴയ രാവൺ ആണെന്ന് ഒരുനിമിഷം ചിന്തിച്ചു പോയി…ആ സ്വാതന്ത്ര്യം എടുത്തത് കൊണ്ടാ ഞാൻ…ഇനി ആവർത്തിക്കില്ല…ദാ നീ കുടിച്ചോ…നിന്റെ ശീലങ്ങളെ ഞങ്ങളായി തിരുത്താൻ വരില്ല…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് മദ്യക്കുപ്പി തിരികെ രാവണിന്റെ കൈയ്യിലേക്ക് തന്നെ ഏൽപ്പിച്ച് റൂം വിട്ട് പോകാൻ ഭാവിച്ചു…

അഗ്നീ…
രാവണിനെ മറികടന്ന് നടന്ന അഗ്നിയെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് കൈയ്യിലിരുന്ന കുപ്പി ടേബിളിലേക്ക് വച്ച് രാവണവന് മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്ന് അഗ്നിയുടെ പോക്കിനെ തടഞ്ഞു…

അഗ്നീ…സോറി ഡാ… അറിയാതെ… എന്തൊക്കെയോ ഓർത്ത്…നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്ക്…സോറി അഗ്നീ….
രാവണതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചതും അഗ്നിയും അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു നിന്നു…. അവരുടെ വഴക്കുകൾക്ക് ഒരു നീർകുമിളയുടെ ആയുസ്സ് പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… പിണക്കങ്ങൾ പരസ്പരം ആലിംഗനത്തിലൂടെ അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അടർന്നു മാറുമ്പോ ഇരു മുഖങ്ങളിലും ഒരു പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു…

എന്തിനാ രാവൺ നീ ഇങ്ങനെ മദ്യപിച്ച് നശിയ്ക്കുന്നത്… ഇനിയെങ്കിലും ഉപേക്ഷിച്ചൂടെ ഈ ശീലം… തീർത്തും ഉപേക്ഷിക്കണം എന്ന് പറയുന്നില്ല… പക്ഷേ നിന്റെ ഇപ്പോഴുള്ള ഈ ഉപയോഗം…അത് കുറച്ച് കൂടുതലാണ്….

ആഗ്രഹമുണ്ടഗ്നീ… പക്ഷേ കഴിയണ്ടേ…എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സർപ്പം പോലെയാ ഇപ്പോ ഈ ദുശ്ശീലങ്ങളെല്ലാം… വിട്ടകന്ന് പോകണംന്നുണ്ട്..കഴിയുന്നില്ല…

അതൊക്കെ ശരിയാവും രാവൺ..എല്ലാം പഴയതു പോലെയാവും….നീ ഞങ്ങളുടെ ആ പഴയ രാവണാകും…

ന്മ്മ…അത് ഈ ജന്മം സാധ്യമാകാത്ത കാര്യമാണ് അഗ്നീ…..

അസാധ്യമായ കാര്യങ്ങളെ സാധ്യമാക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരദൃശ്യ ശക്തി ഇവിടെയുണ്ട് രാവൺ…
ആ ശക്തി വിചാരിച്ചാൽ എല്ലാം ശരിയാവും…അത് വരെ നമുക്കൊന്ന് wait ചെയ്യാം എന്തേ….ആ പിന്നെ നീ എന്തിനാ ഇപ്പൊ ത്രേയേടെ റൂമിലേക്ക് പോയത്…

അത്…അവളോട് എനിക്ക് personal ആയി കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു…
സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞു…ഇനി അതെന്താണ്…എന്തിനാണ് എന്നൊന്നുമുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ വേണ്ട….നീ പറഞ്ഞതു പോലെ ഉപദ്രവിക്കാനൊന്നും പോയിട്ടില്ല…

രാവൺ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അഗ്നി അല്പം ആശ്വാസത്തോടെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു….

പോടാ പട്ടീ….ഫ്ഫ്ഫൂഫൂ…
അച്ചു വീണ്ടും പിച്ചും പേയും പറഞ്ഞ് നീട്ടി കൂർക്കം വലിച്ചതും അഗ്നി ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി അച്ചൂന്റെ കിടപ്പൊന്ന് നോക്കി…

ഡാ..അഗ്നീ…വിട്ടേക്കെടാ പാവം..അവൻ ഫിറ്റാ…
നാളെ നമുക്ക് ഒന്നിച്ച് പഞ്ഞിക്കിടാം….

രാവണിന്റെ ആനുകൂല്യത്തിൽ അഗ്നിയൊന്നടങ്ങി… പിന്നെ രണ്ടാളും ചേർന്ന് കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിച്ചാണ് അച്ചൂനേം ശന്തനൂനേം ബെഡിലേക്ക് കൊണ്ടു കിടത്തിയത്….എല്ലാ ജോലിയും ഒതുക്കി നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പ് തുള്ളികളെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ് രാവണും അഗ്നിയും കൂടി ബെഡിലേക്ക് വീണതും നിമിഷനേരത്തിനുള്ളിൽ നാലു പേരും സുഖ സുഷുപ്തിയിലാണ്ടു….

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ കൺമണി വന്ന് ഡോറില് മുട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴാണ് രാവണിന്റെയും അഗ്നിയുടേയും ബോധം തെളിഞ്ഞത്…അപ്പോഴും ബെഡിൽ തിരിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങ്വായിരുന്നു അച്ചുവും ശന്തനുവും….അവന്മാരെ ഉണർത്താതെ രാവൺ തന്നെ പോയി ഡോറ് തുറന്നു… അപ്പോഴേക്കും  അഗ്നി മുഖമൊക്കെ കഴുകി വന്നിരുന്നു….

ഹാ…കൺമണിയോ…

ഡോറ് തുറന്ന് കൊടുത്ത് രാവൺ നേരെ വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…

റൂമാകെത്തുക ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ട് കൺമണി റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി… കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന ട്രേയിൽ നാലു പേർക്കുള്ള കോഫിയും ഉണ്ടായിരുന്നു….അവളത് മുന്നിൽ കണ്ട ടേബിളിലേക്ക് വയ്ക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും അഗ്നി തിടുക്കപ്പെട്ട് വന്ന് അതിന് പുറത്തിരുന്ന മദ്യക്കുപ്പികൾ എടുത്ത് മാറ്റാൻ തുടങ്ങി….
ഒരു കള്ള ലക്ഷണത്തിൽ അഗ്നി ഇടയ്ക്കിടെ കൺമണിയെ പാളി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഉള്ളിലടക്കി പിടിച്ച ചിരിയോടെ കൺമണി അതെല്ലാം നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു….ടേബിളിലിരുന്ന ടീച്ചിംഗ്സും,ഗ്ലാസുകളും പെറുക്കി മാറ്റി ടേബിളൊഴിച്ച് വച്ചതും കൺമണി ട്രേ ആ ടേബിളിന് മുകളിലേക്ക് വച്ചുയർന്നു….

അവളുടെ നോട്ടം നേരെ പോയത് ബെഡിൽ പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നുറങ്ങുന്ന അച്ചുവിലും ശന്തനുവിലേക്കുമായിരുന്നു….അവളത് കണ്ട് ചെറുതായൊന്ന് ചിരിച്ചു…

ഇന്നലെ ഇവിടെ ശിവരാത്രി ആയിരുന്നൂന്ന് തോന്നുന്നു…

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് റൂമിന്റെ കോർണറിൽ നിന്നും ഒരു ചൂലെടുത്ത് മുറിയൊക്കെ അടിച്ചു വാരാൻ തുടങ്ങി….

ഏയ് മിഴി നീ അതൊന്നും ചെയ്യണ്ട…ഞങ്ങള് വൃത്തിയാക്കിക്കോളാം….

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ചൂല് വാങ്ങി വയ്ക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും അവളതിന് അനുവദിച്ചില്ല….

വേണ്ട അഗ്നീ…എനിക്കിത് ശീലമുള്ളതാ…രാവണിന്റെ റൂമിൽ വന്നാൽ ഈ ജോലി പതിവാ.. ഇന്നിപ്പോ നിങ്ങള് മൂന്നാള് കൂടി ഉണ്ടെന്ന് മാത്രം….

അപ്പോ രാവണിന് ഇങ്ങനെയൊരു പതിവുണ്ടോ…??

അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് കൺമണി അടിച്ചു വാരൽ നിർത്തി അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി…

മിക്കപ്പോഴും….ഇവിടെ വരുമ്പോഴൊക്കെ ഇത് പതിവാ… ചിലപ്പോ ചില സിറിഞ്ചുകളും,ചെറിയ ബോട്ടിൽസുമൊക്കെ കിട്ടാറുണ്ട്…..രാവണിന്റെ ഈ സ്വഭാവം ഇങ്ങനെ തുടരാൻ അനുവദിച്ചാൽ വലിയ അപകടങ്ങളാവും ഉണ്ടാവുക…

അഗ്നി അതുകേട്ട് എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് സമ്മതം മൂളി തലയാട്ടി നിന്നു…

അല്ല രാവണിന്റെ കാര്യം അങ്ങനെയാ…അതുപോലെ തന്നെയാ അഗ്നിയും…ഇയാളിത്തിരി നല്ല കുട്ടിയായിരുന്നല്ലോ..നിറങ്ങളുടെ ലോകമല്ലേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ….ഇപ്പോ അഗ്നിയ്ക്കും തുടങ്ങിയോ മദ്യപാനവും പുകവലിയുമൊക്കെ….

കൺമണി അതും പറഞ്ഞ് ചൂലിന്റെ ഒരു തലയ്ക്കൽ രണ്ട് കൊട്ട് കൊടുത്തു വീണ്ടും അടിച്ചു വാരാൻ തുടങ്ങി….

മിഴീ..നീ കരുതും പോലെ ഞാനങ്ങനെ മദ്യപിക്കാറൊന്നുമില്ല… പിന്നെ എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചപ്പോ ഒരു രസത്തിന്…
അഗ്നി ശരിയ്ക്കും അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് പരുങ്ങി കളിച്ചതും അവളതിന് ഇരുത്തി മൂളിയൊന്ന് തലയാട്ടി വീണ്ടും പണി തുടർന്നു….

മിഴി..നീ എനിക്ക് ഒരു ഹെൽപ് ചെയ്യ്വോ…??

അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന ജോലി നിർത്തി കൺമണി അഗ്നിയെ സംശയഭാവത്തിലൊന്ന് നോക്കി….

വേറൊന്നുമല്ല.. ഞാൻ ഇവിടെ വന്നതിന് ചില ഉദ്ദേശങ്ങളുണ്ട്… അധികം വളച്ചു കെട്ടാതെ പറഞ്ഞാൽ  രാവണിനേയും ത്രേയയേയും ഒന്നിപ്പിക്കുക…

അതിന് എനിക്കെന്താ അഗ്നീ റോള്…ഞാനെന്ത് ചെയ്യാനാ…???

നിനക്ക് എന്നെ ചെറിയ തോതിൽ ഒന്ന് സഹായിക്കാൻ കഴിയും മിഴീ…അതായത് നിങ്ങൾ പെൺകുട്ടികളുടെ കുരിട്ടു ബുദ്ധിയിൽ ചില ഐഡിയകള് ഉണ്ടാവില്ലേ…

അത് കേട്ടതും മിഴി അഗ്നിയെ തുറിച്ചൊന്ന് നോക്കി..

ഹേയ്..എന്നെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കാനല്ല പറഞ്ഞത്..
for example…ഈ ആൺകുട്ടികളെ അസൂയയുടേയും കുശുമ്പിന്റെയും extreme level ൽ എത്തിക്കാനുള്ള ഒരു കഴിവില്ലേ…അത് തന്നെ…എങ്ങനെ മൂവ് ചെയ്താൽ അത്തരം situations ഉണ്ടാകുമെന്ന് മിഴി എനിക്കൊന്ന് പറഞ്ഞു തരണം…

എനിക്ക് മനസിലായില്ല അഗ്നീ..
അഗ്നി എന്താ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്….

എന്റെ മിഴി… എനിക്ക് ആ രാവണിനേയും ത്രേയയേയും വീണ്ടും ഒന്ന് ഒന്നിപ്പിക്കണം..അതിന് വേണ്ടിയാ ഞാൻ നിന്റെ ഹെൽപ് ചോദിയ്ക്കുന്നത്…കാര്യം അവന്റെ മനസിൽ അവളോട് ഇപ്പോ ദേഷ്യമാണെങ്കിലും അതിനൊക്കെ അപ്പുറം ഇപ്പോഴും കെടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്ന ഒരു പ്രണയവുമുണ്ട്…. പക്ഷേ കൊന്നുകളഞ്ഞാലും അവനത് സമ്മതിച്ചു തരില്ല.. പക്ഷേ എനിക്കത് അവന്റെ മനസീന്ന് ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടു വരണം….അവന്റെയുള്ളിലെ പ്രണയം അവളെ അറിയിക്കണം…. എങ്ങനെയെങ്കിലും അവരെ പഴയ രാവണും ത്രേയയും ആക്കി മാറ്റണം… ഒറ്റവാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ ആ രാവണത്രേയയെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരണം….

അതൊക്കെ എളുപ്പം നടക്കും അഗ്നീ…കാരണം അഗ്നി ഈ പറഞ്ഞ പ്രണയം ഇപ്പോഴും അവരുടെ രണ്ടുപേരുടേയും മനസിൽ കത്തിയെരിയുന്നുണ്ട്…
അഗ്നിയ്ക്ക് അതൊന്ന് പുറത്തു കൊണ്ടു വന്നാൽ പോരേ…അതിന് എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റും പോലെ എന്ത് ഹെല്പ് വേണമെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്തു തരാം…. പക്ഷേ ഞാൻ ചെയ്തു തരാൻ പോകുന്ന സഹായത്തിലുപരി അഗ്നീടെ ഈ ആഗ്രഹം സഫലമാകാൻ വേണ്ടി ഈ പൂവള്ളിയിലെ സീനിയർ സിറ്റിസൺ ചേർന്ന് ഒരു ഗോൾഡൺ ഓഫർ ഒരുക്കുന്നുണ്ട്….

അതെന്താ മിഴീ…??

അതൊക്കെയുണ്ട്… ഞാനായി സസ്പെൻസ് കളയുന്നില്ല…ദേ ആ കിടക്കുന്ന രണ്ടു പേരെ കൂടി ഉണർത്തിയിട്ട് പെട്ടെന്ന് താഴേക്ക് വരാൻ നോക്ക്…കൃത്യം ഒമ്പത് മണിയ്ക്ക് തന്നെ പൂവള്ളിയിലെ പൊതുസഭ ആരംഭിക്കും…ചില പ്രധാനപ്പെട്ട തീരുമാനങ്ങൾ അറിയിക്കാനാണ്…
പെട്ടെന്ന് താഴേക്ക് വന്നോളൂ…അപ്പോ അറിയാം എന്താ കാര്യംന്ന്….ത്രേയയെ വിളിച്ചുണർത്തീട്ടാ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…ആള് അല്പം ക്ഷീണത്തിലായിരുന്നു….ഇനിയും കുറച്ച് ജോലികൾ തീർക്കാനുണ്ട്… ഞാൻ പോട്ടെ അഗ്നീ…

കൺമണി അത്രയും പറഞ്ഞ് ജോലി അവസാനിപ്പിച്ച് റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ഭാവിച്ചു….

ഏയ്..മിഴി… പറഞ്ഞിട്ട് പോ…

ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…അഗ്നിയുടെ മനസിലെ ആഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം സഫലമാകാൻ പാകത്തിനുള്ള ഒരു തീരുമാനമാണ്….

കൺമണി അതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ച് റൂം വിട്ട് നടന്നു….

കൺമണി പറഞ്ഞിട്ട് പോയ കാര്യം ശരിയ്ക്കും മനസിലാവാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു അഗ്നി…അപ്പോഴാണ് കൺമണീടെ ചിരി കേട്ട് ശന്തനു ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയുണർന്നത്…
അന്തം വിട്ട് ബെഡിലിരുന്ന ശന്തനൂനെ കണ്ട് അഗ്നി അമ്പരന്ന് അവനെയൊന്ന് നോക്കി…

എന്താടാ…???

അഗ്നീടെ ചോദ്യം കേട്ട് ശന്തനു ബെഡിന് ഇരുവശവും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ശേഷം തലയൊന്ന് കുടഞ്ഞു…

എന്താടാ…??

ഏയ്…ഒരു പെണ്ണിന്റെ ചിരി പോലെ തോന്നി…

ഒരു പെണ്ണിന്റെ ചിരി…ഉള്ള വെള്ളമെല്ലാം വലിച്ചു കേറ്റി ലക്കും കെട്ട് ഉറങ്ങീട്ട് ഇപ്പോ പെണ്ണിന്റെ ശബ്ദം പോലും… എഴുന്നേൽക്കെടാ രണ്ടെണ്ണവും..

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് കമഴ്ന്ന് കിടന്നുറങ്ങിയ അച്ചൂന്റെ പുറത്തിനിട്ട് ഒരെണ്ണം കൊടുത്തു…

അയ്യോ…എനിക്കറിയത്തില്ലേ…ഞാനല്ലേ…

അച്ചൂ അതും പറഞ്ഞലറിക്കൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു…

ഡാ പുല്ലേ ഞാനാടാ…അഗ്നീ…
അത് കേട്ടപ്പോഴാണ് അച്ചൂന്റെ അലർച്ച ഒന്ന് നിന്നത്…ഒരു ദീർഘ ശ്വാസം വിട്ടുകൊണ്ട് ബെഡ്ഷീറ്റ് മാറ്റി ഒരു മൂരി നിവർത്തി വിട്ടു കൊണ്ട് അവനാ ബെഡിൽ തന്നെ ഇരുന്നു…

ഡാ രണ്ടെണ്ണവും പെട്ടെന്ന് റെഡിയായേ…
വൈദിയങ്കിളിന്റെ special കുടുംബകമ്മിറ്റി വിളിച്ചു ചേർത്തിട്ടുണ്ട്…കൃത്യം ഒമ്പത് മണിയ്ക്ക്…ഇപ്പോ തന്നെ സമയം 8.30ആയി…

 

കമ്മിറ്റിയോ… എന്ത് കമ്മിറ്റി…???

ആ ചോദ്യവും ചോദിച്ചു കൊണ്ടാണ് രാവൺ വാഷ്റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയത്…അച്ചുവും ശന്തനുവും അപ്പോഴും ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അഗ്നിയെ തന്നെ നോക്കി കണ്ണും മിഴിച്ചിരിക്ക്യായിരുന്നു…..

ന്മ്മ…അതെ രാവൺ..വൈദിയങ്കിള് വിളിച്ചു ചേർത്ത special കമ്മിറ്റിയാ… എന്തൊക്കെയോ important ആയിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കാനുണ്ടെന്നാ മിഴി പറഞ്ഞത്…കാര്യമെന്താണെന്ന് ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അറിയാല്ലോ…
അതുകൊണ്ട് പൊന്നുമക്കള് എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്ക്…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനേയും ശന്തനൂനേം കുത്തിപ്പൊക്കാൻ തുടങ്ങി…
അങ്ങനെ അഗ്നീടെ നിർബന്ധം കാരണം അച്ചുവും,ശന്തനുവും മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ എഴുന്നേറ്റ് റെഡിയാവാൻ തുടങ്ങി… തലേദിവസത്തെ കെട്ടിറക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു കപ്പ് കോഫിയും കുടിച്ചിട്ടാണ് മൂവരും രാവണിന്റെ റൂം വിട്ടിറങ്ങിയത്… അപ്പോഴും മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ കണക്ക് കൂട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…കാരണം വൈദി പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാവും എന്ന് മറ്റാരേക്കാളും വ്യക്തമായി അവനറിയാമായിരുന്നു…. എല്ലാം ആലോചിച്ച് ദേഷ്യത്തിൽ വിരലുഴിഞ്ഞ് നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….. പെട്ടന്നാണ് കൺമണി  രാവണിന്റെ റൂമിലേക്ക് കടന്നു വന്നത്….

രാവൺ…. എല്ലാവരും താഴെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്…രാവണിനെ അന്വേഷിക്കുന്നു…

രാവണത് കേട്ട് കൺമണിയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

ഞാനവിടേയ്ക്ക് എത്തിയേക്കാം…കൺമണി പൊയ്ക്കോളൂ…

രാവണിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൺമണി ഒന്ന് തലയാട്ടി തിരിഞ്ഞു നടന്നു…

ഏയ്..കൺമണീ…ഒന്ന് നിന്നേ..
രാവണിന്റെ വിളി കേട്ട് അവള് നടത്തം നിർത്തി അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…

എന്താ രാവൺ…???

രാവണിന്റെ മുഖത്ത് ചെറിയ ജാള്യതയും ഒരുതരം അസ്വസ്ഥതയും നിറഞ്ഞിരുന്നു…

ത്രേയ..
ത്രേയ ഉണ്ടോ താഴെ…

രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് കൺമണി അവനെ ഇരുത്തിയൊന്ന് നോക്കി…. അവൾക് മുഖം കൊടുക്കാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….

ത്രേയ താഴെയുണ്ട്… ആദ്യം എത്തിയത് ത്രേയയായിരുന്നു… അതിന് ശേഷമാ വൈദി സാറ് പോലും എത്തിയത്…
ആ പിന്നെ ത്രേയേടെ കവിളിൽ വന്നപ്പോഴില്ലാതിരുന്ന ഒരു അടയാളം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു..ഞാനാ അവളെ വിളിച്ചുണർത്തിയത്… അപ്പോ കണ്ടതാ.. കണ്ടപ്പോ ശരിയ്ക്കും പാവം തോന്നി…നന്നായി നീര് വച്ചിട്ടുണ്ട്…. പിന്നെ ഞാനാ Balm ഇട്ട് തടവി കൊടുത്തത്…. അഞ്ച് വിരലും ശരിയ്ക്കും പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…

കൺമണിയ്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ നിന്ന് രാവണത് മുഴുവനും കേട്ടു… തലേന്ന് രാത്രി നടന്ന സംഭവങ്ങളെല്ലാം ഓർത്തെടുത്തപ്പോ അവന് ചെറിയൊരു കുറ്റബോധം തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു…രാവണിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി നല്കി കൺമണി നടന്നകന്നപ്പോഴും എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ….

ശ്ശേ…തല്ലണ്ടായിരുന്നു…!!!
രാവണതും പറഞ്ഞ് അവന്റെ വലത് കൈ ഉയർത്തി കൈവെള്ളയിലേക്കൊന്ന് നോക്കി…ത്രേയയെ തല്ലിയ രംഗം മനസിൽ ഓർത്തെടുക്കും തോറും അവന്റെ മനസിൽ ഒരു നീറ്റൽ അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി….ആ അസ്വസ്ഥതയിൽ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ച് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അവനങ്ങനെ നിന്നു…

വിവാഹം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറാൻ തയ്യാറല്ല എന്ന അവളുടെ അവസാന വാക്കുകൾ ഓർത്തെടുക്കുമ്പോ അവന്റെ മുഖം വീണ്ടും ദേഷ്യം കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു മുറുകാൻ തുടങ്ങി…ഒരു കടുത്ത നിലപാട് മനസിൽ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുകണ്ണുകളും വലിച്ചു തുറന്ന് അവൻ താഴേക്ക് നടന്നു…. തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി ഇരിയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളെ നോക്കി കൊണ്ടാണ് രാവൺ സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി താഴേക്ക് വന്നത്….പൂവള്ളിയിലെ ഒട്ടുമിക്ക എല്ലാ അംഗങ്ങളും ആ

ഹാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ എല്ലാവരേയും അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയെ പരതി നീങ്ങി….വിശാലമായ ആ ഹാളിന്റെ നാല് കോണിലേക്കും രാവണിന്റെ നോട്ടം പാഞ്ഞെങ്കിലും അവന് ത്രേയയെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല… ചുറ്റിലും നിൽക്കുന്ന ആരിലും സംശയം നല്കാതെ വീണ്ടും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആകാംക്ഷയോടെ വട്ടമിട്ടു പാഞ്ഞു… ഒടുവിൽ ആ നോട്ടം ചെന്നു നിന്നത് വൈദേഹിയ്ക്ക് പിന്നിലായി അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിന്ന ത്രേയയിലായിരുന്നു….വൈദേഹിയ്ക്ക് പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം കൃത്യമായി കാണാൻ അവന് കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…. മുഖത്തെ അടിയുടെ പാട് കാണാനായി അവനൊന്ന് കൂടി അവളെ എത്തിനോക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും മുഖത്തൊരു കുസൃതിച്ചിരി നിറച്ച് അവള് വൈദേഹിയിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറി നിന്നു… തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്ന രാവണിന് നേർക്ക് ഇരു പുരികങ്ങളും ഉയർത്തി കാണിച്ചു കൊണ്ട് അവളൊന്ന് ചിരിച്ചു…അത് കണ്ടമാത്രയിൽ തന്നെ അതുവരെയും തോന്നിയ സഹതാപങ്ങളെയെല്ലാം കാറ്റിൽ പറത്തി രാവണിന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം കൂട് കൂട്ടാൻ തുടങ്ങി…അവനിൽ നിറഞ്ഞ ദേഷ്യത്തെ സ്റ്റെയറിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ അടിച്ചു തീർത്ത് അവൻ താഴേക്ക് നടന്നു…

ഹാ..രാവൺ…നീ വന്നോ…നിന്നെ തിരക്കിയിരിക്ക്യായിരുന്നു…

പ്രഭ അതും പറഞ്ഞൊന്ന് ചിരിച്ച് വൈദിയെ നോക്കിയതും അയാളും മറുപടിയെന്നോണം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിരുന്നു…

ശരിയാണ്…മോനേ കാത്തിരുന്നതാ ഇതുവരെ..ഇനി പറഞ്ഞു തുടങ്ങാല്ലോ…

രാവണതിന് തലയാട്ടി സമ്മതം മൂളി നിന്നു…രാവണിന് അരികിലായ് തന്നെ അഗ്നിയും,അച്ചുവും, ശന്തനുവും ഇടംപിടിച്ചിരുന്നു…ഹാളിന്റെ ഒരു കോണിലായി പൂവള്ളിയിലെ സ്ത്രീ ജനങ്ങളെല്ലാം നില്പുണ്ടായിരുന്നു….വൈദേഹി മാത്രം അവരിൽ നിന്നും അല്പം വിട്ടുമാറി നിലയുറപ്പിച്ചു… അവർക്ക് കൂട്ടായി ത്രേയയും ഉണ്ടായിരുന്നു….

വളരെ അത്യാവശ്യമായ ഒരു കാര്യം സംസാരിക്കാനാണ് ഞാനെല്ലാവരേയും ഇപ്പോൾ വിളിച്ചു ചേർത്തിരിക്കുന്നത്….

വൈദിയുടെ ആ ആമുഖം കേട്ട് ഊർമ്മിളയുടേയും,പ്രഭയുടേയും,വേദ്യയുടേയും മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… പക്ഷേ ഒന്നും മനസിലാകാത്ത പോലെ കണ്ണും മിഴിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രിമൂർത്തികൾ….

എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഒരു സന്തോഷ വാർത്തയാണ്…

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ മുഖം അസ്വസ്ഥതയോടെ ചുളിഞ്ഞു…അപ്പോഴും മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

ഈ സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് എനിക്കും കടന്ന് വരാമോ ആവോ…
വൈദിയുടെ സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് സുഗതിന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നു കേട്ടതും വൈദിയുടെ മുഖം ഓടിക്കറുത്തു…കുടിലത നിറഞ്ഞ ഒരു നോട്ടം പ്രഭയിലേക്ക് നല്കി ആ നോട്ടത്തിലൂടെ എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ പറയാതെ പറയുകയായിരുന്നു ഇരുവരും…ശേഷം പ്രഭയിൽ നിന്നും നോട്ടം പിന്വലിച്ച് സുഗതിനെ നോക്കി വൈദിയൊരു ക്രിതൃമ ചിരി വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു….

ഹാ… അതെന്ത് ചോദ്യമാ അളിയാ… നിങ്ങളും ഈ പൂവള്ളിയിലെ പ്രധാനിയല്ലേ… അപ്പോ ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യത്തിന്റെ ആവശ്യമെന്താ…??
വരൂ..ഇരിയ്ക്കൂ…

വൈദിയുടെ തേനൊഴുകുന്ന വർത്തമാനം കേട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ച് സുഗത് അവർക്ക് അഭിമുഖമായുള്ള സോഫയിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു…മുഖത്ത് വച്ചിരുന്ന ഗ്ലാസ് എടുത്തൊന്ന് തുടച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടുമത് മുഖത്തേക്ക് തന്നെ വച്ച് കാലിന്മേൽ കാൽ കയറ്റി വെച്ച് സുഗത് സോഫയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു…

ന്മ്മ… എങ്കില് അളിയൻ continue ചെയ്തോളൂ..
കേൾക്കട്ടേ പൂവള്ളിയിലെ പുതിയ തീരുമാനങ്ങൾ…

സുഗതിന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് വൈദി വീണ്ടും വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി…

ഹാ.. അപ്പോ ഞാൻ പറയാൻ വന്ന കാര്യം എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ… ഇവിടെ ഉടനെ തന്നെ ഒരു വിവാഹം നടത്താനാണ് ഞങ്ങളുടെ തീരുമാനം…
വൈദി അതും പറഞ്ഞ് പ്രഭയെ ഒന്ന് നോക്കി ബാക്കി കൂടി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…

നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും ഇതൊരു അത്ഭുതമായി തോന്നാം.. കാരണം ഈ വിവാഹം നാളെയാണ് നടക്കാൻ പോകുന്നത്…
ചുറ്റിലും നിന്നവർക്കൊക്കെ കാരണം ഏറെക്കുറെ അറിയാമെങ്കിലും ആരും അതറിഞ്ഞ ഭാവം കാട്ടാതെ ഒരമ്പരപ്പോടെ നിന്നു…അപ്പോഴും സംശയം വിട്ടു മാറാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രിമൂർത്തികൾ…

ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് നമ്മുടെ രാവണിന്റെ വിവാഹക്കാര്യമാണ്…

രാവണതുകേട്ട് താൽപര്യമില്ലാത്ത മട്ടിൽ മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു…

അഗ്നീ..രാവണിന്റെ വിവാഹമാണെന്ന്..അപ്പോ അച്ഛൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യമായിരിക്കുമോ…
അച്ചു അഗ്നിയുടെ ചെവിയ്ക്കിട്ട് പണി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അഗ്നി അവനെ കണ്ണുരുട്ടി കാണിച്ച് വിരട്ടി നിർത്തി വീണ്ടും വൈദീടെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു…

രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും വിവാഹം നടത്താൻ ഞാനും പ്രഭയും ചേർന്നങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു.. ദിവസങ്ങൾ അധികം നീട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാതെ നാളെ തന്നെ വിവാഹം നടത്താനാണ് ഞങ്ങളുടെ തീരുമാനം…

വൈദീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അടിമുടി ഞെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു…

ശന്തനൂ…ഡാ.. എന്നെയൊന്നു ഇടിച്ചേ…ഈ കേൾക്കുന്നതൊക്കെ സത്യമാണോ അതോ സ്വപ്നമാണോ…???

അച്ചൂന്റെ ചോദ്യം കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സ്വപ്നലോകത്തെന്ന പോലെ വായും പൊളിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ശന്തനു…. പിന്നെ അഗ്നിയുടെ തട്ട് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് രണ്ടുപേരുടേയും വാ അടഞ്ഞത്…ആ സ്വപ്ന ലോകത്ത് നിന്നും ഞെട്ടിയുണരുമ്പോ ഇരു മുഖങ്ങളിലും സന്തോഷത്തിന്റെ തിരയിളക്കം അലയടിച്ചിരുന്നു….
അപ്പോഴേക്കും തന്റെ ഭാഗം clear ആക്കിക്കൊണ്ട് ആർക്കും സംശയം തോന്നാത്ത വിധം വൈദി കാര്യങ്ങളെല്ലാം സഭയിൽ അറിയിച്ചിരുന്നു…വൈദിയുടെ പഴുതടച്ചുള്ള വിശദീകരണങ്ങൾ കേട്ട് സുഗതടക്കം എല്ലാവരും ആ തീരുമാനത്തിന് നിസംശയം സമ്മതം മൂളി പുഞ്ചിരിച്ചു….അപ്പോഴും കലുഷിതമായ മനസ്സോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…ആ പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ മുഖങ്ങളെയൊന്നും നേരിടാൻ പോലും അവന്റെ മനസ്സനുവദിച്ചില്ല…വൈദി കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവതരിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രാവൺ ആദ്യം തിരഞ്ഞത് ത്രേയയുടെ മുഖമായിരുന്നു….വൈദേഹിയ്ക്കരികിൽ ഒരുതരം കൊഞ്ചലോടും നാണത്തോടും പുഞ്ചിരിച്ചു നിന്ന ത്രേയയെ കാണും തോറും ദേഷ്യവും നിസ്സഹായതയും ഒരുപോലെ അവന്റെ മനസിനെ മഥിക്കാൻ തുടങ്ങി….

അപ്പോ കാര്യങ്ങൾ ഇത്രയും ആയ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി അറിയേണ്ടത് കുട്ടികളുടെ സമ്മതമാണ്…
ആദ്യം ത്രേയമോളോട് തന്നെ ചോദിയ്ക്കാം..

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയ്ക്ക് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു…

മോൾക്ക് ഈ വിവാഹത്തിന് പ്രത്യേകിച്ച് എതിർപ്പൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്നറിയാം… എങ്കിലും ചോദിയ്ക്കണമല്ലോ…ഈ വിവാഹത്തിന് മോൾക്ക് സമ്മതമല്ലേ…

വൈദീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ ആദ്യം നോക്കിയത് വൈദേഹിയുടെ മുഖത്തേക്കാണ്…സമ്മതം മൂളാനായി ആവശ്യപ്പെട്ടു കൊണ്ട് അവര് പുഞ്ചിരിയോടെ ആംഗ്യം കാട്ടിയതും ത്രേയയുടെ നോട്ടം രാവണിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു…. അവൾക്ക് മുന്നിൽ ദേഷ്യത്തോടെ ജ്വലിച്ചു നിന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ ആ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറാൻ താക്കീത് നല്കി… ഒപ്പം തല ചലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവളെയവൻ വിലക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

കൊണ്ടിരുന്നു…രാവണിന്റെ നോട്ടത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന തീക്ഷ്ണത കണ്ട് ത്രേയ ആകെയൊന്ന് നടുങ്ങി…

മോളേ ത്രേയ.. നിനക്ക് സമ്മതമാണോ…
വൈദി വീണ്ടും എടുത്തു ചോദിച്ചതും ത്രേയ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്നു….
ഞൊടിയിടയിൽ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ നോട്ടം വൈദിയിലേക്ക് പാഞ്ഞു…

എനിക്ക്…എനിക്കീ വിവാഹത്തിന്…

ഹോ..ഈ പെണ്ണ് വെറുതെ സസ്പെൻസിട്ട് കൊല്ലും.. ഒരുമാതിരി റിയാലിറ്റി ഷോയിലെ ഫൈനൽ പോലെ… അങ്ങോട്ട് പറയെടീ സമ്മതമാണെന്ന്….

അച്ചുവിന്റെ ആകാംക്ഷ അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തി…അതിന്റെ effect ൽ വിരലിലെ നഖവും കടിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ആള്…

മോൾക്ക് സമ്മതമാണോ അല്ലെയോ…അത് പറ…
പ്രഭ കൂടി ത്രേയയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് അവതരിച്ചതും അച്ചൂന്റെ curiosity അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു… അതിന്റെ തെളിവായി എല്ലാവരേയും അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചൂന്റെ ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടു…

സമ്മതമാണ്….!!!
അച്ചൂന്റെ ആ അപശബ്ദം കേട്ട് പൂവള്ളിയിലെ സീനിയർ സിറ്റിസൺ എല്ലാവരും ഒരുതരം ഞെട്ടലോടെ അച്ചൂലേക്ക് ലുക്ക് വിട്ടു നിന്നു…
2 ഹരിഹർ നഗറിലെ അപ്പുക്കുട്ടൻ style ൽ അച്ചു ആകെ നിന്നു പരുങ്ങിയതും വേദ്യ ദഹിപ്പിച്ചവനെയൊന്ന് നോക്കി… വീണിടത്ത് കിടന്ന് ആക്ഷനിട്ട് മരിച്ച അച്ചൂനെ അഗ്നിയും ശന്തനുവും ചേർന്ന് കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ച് നിർത്തിയതും വീണ്ടും എല്ലാവരുടേയും നോട്ടം ത്രേയയിലേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി…

വൈദിയങ്കിൾ… എനിക്ക് ഈ വിവാഹത്തിന് പൂർണ സമ്മതമാണ്…
ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിയോടെ രാവണിന് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചു നിന്നതും അവളെ കത്തിയെരിയ്ക്കാൻ പാകത്തിനുള്ള അഗ്നിയെ മിഴികളിൽ ആവാഹിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…ത്രേയയുടെ മറുപടി കേട്ടപാടെ ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാ മുഖങ്ങളും പല ഉദ്ദേശ്യങ്ങളോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു നിന്നു…

രാവണിന്റെ സമ്മതം ഇനി ചോദിയ്ക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലെന്നറിയാം….കാരണം ഈ വിവാഹത്തിന് പൂർണ സമ്മതമാണെന്ന് മോൻ ഞങ്ങളെ അറിയിച്ചിരുന്നല്ലോ….

വൈദി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ മുഖത്തൊരു തരം ഞെട്ടലായിരുന്നു…അവന്റെ നോട്ടം ഞൊടിയിടയിൽ പാഞ്ഞത് ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു…സംശയം നിറഞ്ഞ അവളുടെ നോട്ടത്തെ നേരിടാനാവാതെ അവൻ മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു…

അപ്പോൾ എത്രയും പെട്ടെന്ന് വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങൾ ആംഭിക്കാമല്ലോ ല്ലേ…

പ്രഭയുടെ ആ ചോദ്യം അവിടെ മുഴങ്ങിയതും എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് സന്തോഷത്തിന്റെ ചിരി വിരിഞ്ഞു….

ഈ വിവാഹം നടക്കില്ലച്ഛാ… നടക്കാൻ പാടില്ല…
പ്രഭയുടെ വാക്കിനെ എതിർത്തു കൊണ്ട് രാവൺ തന്റെ നിലപാട് എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ വ്യക്തമാക്കി നിന്നു… ചിരിയോടെ നിന്ന എല്ലാ മുഖങ്ങളും പൊടുന്നനെ നിരാശയോടെ ചിരി മായ്ച്ചു നിന്നു…..

എന്ത് വർത്തമാനമാ രാവൺ നീ ഈ പറയുന്നത്… വിവാഹം നടക്കില്ലെന്നോ…

അതെയച്ഛാ..ഈ വിവാഹം നടക്കില്ല.. എനിക്ക് ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതമല്ല…ഒരു വിവാഹം തീരുമാനിയ്ക്കുമ്പോ പെണ്ണിന്റെ സമ്മതം മാത്രമല്ല…ചെക്കന്റെ സമ്മതവും ചോദിയ്ക്കണം…
എനിക്ക് ത്രേയയെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ സമ്മതമല്ല…

രാവൺ…..

എന്താ നീയീ പറയുന്നത്…അച്ഛനും വൈദിയങ്കിളും തീരുമാനിച്ച കാര്യമാണിത്…അതിനെ എതിർക്കാനാ ഭാവമെങ്കിൽ ഇനി നീ ഈ അമ്മയെ ജീവനോടെ കാണില്ല….വികാരഭരിതയായി നിന്ന വൈദേഹിയ്ക്ക് മുന്നിൽ ഒന്നും പ്രതികരിക്കാനാവാതെ തീർത്തും പരാജിതനായി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…വൈദേഹിയെ അനുനയിപ്പിക്കാനായി ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവന്റെ പരിശ്രമങ്ങളെ പാടെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് അവരുടെ നിലപാടിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു വൈദേഹി… അവർക്ക് മുന്നിൽ രാവണിന്റെ കടുത്ത തീരുമാനങ്ങൾ വിലപ്പോയില്ല… അങ്ങനെ ആ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് വൈദിയൊരുക്കിയ ചതിക്കുഴിയിൽ പൂവള്ളിയൊന്നാകെ അകപ്പെടുകയായിരുന്നു…മരണം മുന്നിൽ കണ്ടു കൊണ്ട് തന്നെ ആരെയും ഒന്നും അറിയിക്കാതെ തന്റെ വിധി സ്വയം ഏറ്റു വാങ്ങുകയായിരുന്നു ത്രേയ…. അവളുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷവും,കണ്ണിലെ തിളക്കവും കാണും തോറും ഒരു തരം അത്ഭുതമായിരുന്നു രാവണിന്…

അപ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ ഒരു വിധം തീരുമാനമായി…രാവൺ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരെതിർപ്പ് പ്രകടമാക്കിയത് എന്ന് ഈ കൂടിയിരിക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും അറിയാം….
അതൊക്കെ മനസിൽ നിന്നും മായ്ച്ചു കളയാൻ കൂടിയാണ് ഞങ്ങളീ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചത്…ഈ വിവാഹത്തോടെ ഇവരുടെ ഇടയിൽ ഉടലെടുത്ത പകയുടേയും ദേഷ്യത്തിന്റേയും വൻമതിൽ തകർന്നടിയും…

അഗ്നീ… ശരിയ്ക്കും ഇതൊക്കെ സത്യം തന്നെയാണോ…അതോ എന്റെ കെട്ടിറങ്ങാത്തത് കൊണ്ട് എനിക്ക് തോന്നുന്നതാണോ…
വൈദി പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ട് അടിമുടി ഞെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു അച്ചു…അതിന്റെ ഫലമായുള്ള ജൽപ്പനങ്ങളായിരുന്നു ഇതെല്ലാം… എല്ലാം ഏറ്റുവാങ്ങാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടത് പാവം അഗ്നിയും…
അങ്ങനെ എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും തീരുമാനം കല്പിച്ച് കൊണ്ട് പൂവള്ളിയുടെ ഔദ്യോഗിക സഭ പിരിഞ്ഞു…

ഹാ..ഇനി ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്താനൊന്നും അധികം സമയമില്ല… അതുകൊണ്ട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ത്രേയയ്ക്ക് വിവാഹത്തിന് ധരിക്കാൻ വേണ്ട ഡ്രസ്സുകൾ വാങ്ങാനായി പുറപ്പെടണം…
ഇന്ന് വൈകും മുമ്പ് പോയി വരണം…ത്രേയയ്ക്ക് കൂട്ടായി വേദ്യമോള് കൂടി പോകണം…

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് സോഫയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു…

ഇല്ല പപ്പ… ഞാൻ പോവില്ല… എനിക്ക് വേറെ ചില അത്യാവശ്യങ്ങളുണ്ട്….

വേദ്യേടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് അച്ചുവും,അഗ്നിയും കൂടി അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി കലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…വേദ്യയുടെ ആ മറുപടി ശരിയ്ക്കും വേദനിപ്പിച്ചത് ത്രേയയെ ആയിരുന്നു…
അവളെ വിഷമിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ത്രിമൂർത്തികൾ തന്നെ ആ ഉത്തരവാദിത്വം ഏറ്റെടുത്തു….

ത്രേയയെ ഞങ്ങള് കൂട്ടീട്ട് പൊയ്ക്കോളാം വൈദിയങ്കിൾ… അതിന്റെ പേരിൽ ഇവിടെ ആരും ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ട ആവശ്യമില്ല…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് വേദ്യയെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി…

അത് വേണ്ട….ത്രേയയെ ഞാൻ തന്നെ കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോളാം…എന്തായാലും ഇവളെ താലി കെട്ടേണ്ടവൻ ഞാനല്ലേ…ആ ഞാൻ തന്നെ ആ ജോലി ഏറ്റെടുത്തോളാം…

എല്ലാവരേയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് രാവണങ്ങനെ പറഞ്ഞതും

അഗ്നിയുടേയും,അച്ചൂന്റേയും,ശന്തനൂന്റെയും മുഖത്ത് ഒരുപോലെ ഒരു കള്ളച്ചിരി വിരിഞ്ഞു… അപ്പോഴും രാവൺ ആ ഉത്തരവാദിത്വം ഏറ്റെടുത്തതിന് പിന്നിലെ ഗൂഢലക്ഷ്യം എന്താണെന്ന് ചിന്തിച്ചു നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

രാവൺ..മോനേ..നീ പോകണമെന്നില്ല…
ഞൊടിയിടയിൽ വൈദിയുടെ മുഖമൊന്ന് വിളറി വെളുത്തു…

ഏയ്..അത് സാരല്യ അങ്കിൾ.. ഞാൻ തന്നെ പോയി വരാം.. എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ അനുസരിച്ച് ഇവൾക്കുള്ള ഡ്രസ്സ് സെലക്ട് ചെയ്യാല്ലോ..
രാവണതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ ഒന്ന് നോക്കി…അവന്റെ നോട്ടത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന തീക്ഷണതയിൽ അലിഞ്ഞ് ഇല്ലാതാവുകയായിരുന്നു ത്രേയ…

നിന്റെ തീരുമാനം അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ എതിർക്കുന്നില്ല…!!! പെട്ടെന്ന് പോയി വരണം… രാത്രിയിൽ ചില പൂജകളും ചടങ്ങുകളും ഉണ്ടാവും…രണ്ടാളും ആ സമയം ഇവിടെ ഉണ്ടാകണം…

വൈദി രാവണിന് അനുവാദം നല്കുമ്പോ അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം മുഖത്ത് കാട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ..ആ ദേഷ്യം നിലത്ത് ചവിട്ടി തീർത്ത് അവള് റൂമിലേക്ക് നടന്നു… എല്ലാം ഗൂഢലക്ഷ്യങ്ങൾക്കും വിജയം കണ്ടു കൊണ്ട് വൈദിയും,പ്രഭയും,ഊർമ്മിളയും,വസുന്ധരയും കൂടി ഹാള് വിട്ടകന്നതും പൂവള്ളിയിലെ കല്യാണ ഒരുക്കങ്ങൾക്ക് കൊടിയേറാൻ തുടങ്ങി…

ആ സമയം ബാക്കിയുള്ള മുഖങ്ങളിലെല്ലാം സന്തോഷത്തിന്റെ മിന്നലാട്ടം തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു… വിവാഹത്തിന്റെ ഒരുക്കങ്ങളുടെ പൂർണ ഉത്തരവാദിത്വം ത്രിമൂർത്തികൾ ഏറ്റെടുത്തതും നിമിഷങ്ങൾക്കകം പൂവള്ളിയൊരു വിവാഹത്തിനു വേണ്ടി തയ്യാറെടുത്തു…

അല്ല രാവൺ… ഞാനിപ്പോ event management കാരെയൊക്കെ ഏർപ്പാടാക്കീട്ടുണ്ട്… നിനക്ക് ഏത് ടൈപ്പ് arrangements വേണമെന്നാ ആഗ്രഹം…
ഏതാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങള് ഷോപ്പിംഗിന് പോയി വരുമ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളതുപോലെ ഇവിടമാകെ ഒരുക്കി വയ്ക്കാം…

രാവണിന്റെ തോളിലേക്ക് കൈമുട്ടൂന്നി നിന്നു കൊണ്ട് അച്ചുവങ്ങനെ ചോദിച്ചതും അവനെ കലിപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി രാവണാ കൈ തട്ടിമാറ്റി നിന്നു…

രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ അർഥം മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് അഗ്നി അച്ചൂനെ പതിയെ മാറ്റി നിർത്തി…

രാവൺ…നീ ത്രേയയെ കൂട്ടി ഷോപ്പിംഗിന് പോകാൻ നോക്ക്…night എന്തോ പൂജയോ മറ്റോ ഉണ്ടെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്… പെട്ടന്ന് പോയി വാ…

അഗ്നിയുടെ പക്വമായ സംസാരം കേട്ട് രാവണവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇരുത്തിയൊന്ന് മൂളി റൂമിലേക്ക് നടന്നു…

പിന്നെയുള്ള സമയമത്രയും പൂവള്ളിയിൽ വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങൾ പൊടിപൊടിക്കുകയായിരുന്നു…അച്ചുവും,അഗ്നിയും, ശന്തനുവും കൂടി ഓടിനടന്ന് പൂവള്ളിയാകെ അണിയിച്ചൊരുക്കി…. അതെല്ലാം ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ മുതിർന്ന അംഗങ്ങൾ ഓരോരുത്തരും നോക്കി കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…നേരം വൈകി തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും രാവണും ത്രേയയും പൂവള്ളി വിട്ടിറങ്ങി…ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു പേടിയോടെ ആയിരുന്നു ത്രേയ രാവണിനൊപ്പം യാത്രയ്ക്കിറങ്ങിയത്…
വളരെ വേഗത്തിൽ റോഡിലൂടെ ചീറി പാഞ്ഞു പായുന്ന കാറിൽ ത്രേയ ഒരുൾഭയത്തോടെ നിശബ്ദയായിരുന്നു….

ഏത് ഷോപ്പിലാ പോകേണ്ടത്…
നിശബ്ദതയെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് രാവൺ തന്നെ ആദ്യം സംസാരിച്ചു

തുടങ്ങി…രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ ശരിയ്ക്കും അമ്പരന്നിരിക്ക്യായിരുന്നു…

ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ…??? എവിടേക്കാ പോകണ്ടേന്ന്…??

രാവൺ വീണ്ടും ഒന്നുകൂടി എടുത്ത് ചോദിച്ചതും ത്രേയ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നോണം ഞെട്ടിയുണർന്നു…

രാ..രാവണിന് ഇഷ്ടമുള്ള എവിടേയ്ക്ക് വേണമെങ്കിലും പോകാം…

ഹോ.. അങ്ങനെ ആയിരുന്നോ… എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള എവിടേയ്ക്ക് വേണമെങ്കിലും എനിക്ക് നിന്നെ കൊണ്ട് പോകാമോ…???
എങ്കില് ശരി പോയേക്കാം…

രാവണതും പറഞ്ഞ് മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും കാറ് ബൈറൂട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വിട്ടു… റോഡരികിൽ പടർന്നു പന്തലിച്ചു നിന്ന കൂറ്റൻ മരങ്ങളും നിലത്ത് വീണു കിടന്ന കരിയിലകളും ത്രേയയുടെ ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു ഭീതി പരത്തി..

രാവൺ.. ഇതെന്താ ഈ വഴിയ്ക്ക്… ടൗണിലേക്ക് പോകാനുള്ള വഴി ഇതല്ലല്ലോ…

അല്ല..ഇത് നമുക്ക് മാത്രമായി പോകാനുള്ള വഴിയാ….

രാവൺ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്…എനിക്കെന്തോ പേടി തോന്നുന്നു…വണ്ടി തിരിച്ചു വിട്…എന്നെ തറവാട്ടിൽ വിട്ടിരുന്നാൽ മതി….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് ഗിയറിൽ അമർന്നിരുന്ന രാവണിന്റെ കൈയ്യിനെ മുറുകെ പിടിച്ചു…അതിലൊന്നും ഒരു കൂസലും കൂടാതെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചിരിക്ക്യായിരുന്നു രാവൺ….

രാവൺ എവിടേക്കാ…??

ത്രേയയുടെ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്തോടെ വരിഞ്ഞു മുറുകി..

മിണ്ടാതിരിക്കെടീ…

അവന്റെ അലർച്ച കേട്ട് ത്രേയ ഒരു ഞെട്ടലോടെ കൈ പിന്വലിച്ചിരുന്നു…. അപ്പോഴേക്കും വണ്ടി ഒരുപാട് ദൂരം മുന്നോട്ടു പാഞ്ഞിരുന്നു… ഒടുവിൽ ഇടിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടത്തിന് മുന്നിലായി വണ്ടി നിർത്തി രാവണതിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നിന്നു…. ഒട്ടും സമയം പാഴാക്കാതെ അവൻ ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് അവനവളെ കാറിൽ നിന്നും വലിച്ച് പുറത്തേക്ക് നിർത്തി…

രാവൺ എന്താ ഇവിടെ…ഈ സ്ഥലം കണ്ടിട്ട് എന്തോ പേടി തോന്നുന്നു രാവൺ… നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകാം….

ത്രേയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ…
ഉള്ളിലുറഞ്ഞ് കൂടിയ ദേഷ്യത്തെ മുഴുവനായും മുഖത്തേക്ക് ആവാഹിച്ച് അവനവളുടെ കൈയ്യിനെ മുറുകെ പിടിച്ച് വലിച്ച് ആ കെട്ടിടത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…..രാവണിന് പിറകെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി കൊണ്ട് അവളും ആ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു…

വലിയ പലകയാൽ പണിത വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു കൊണ്ട് രാവണവളെ ഊക്കോടെ നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു….ശേഷം അവൾക്ക് നോട്ടം കൊടുത്ത് തന്നെ അവനാ വാതിൽ ഉള്ളിൽ നിന്നും കൊട്ടിയടച്ചു… നിലത്ത് കിടന്ന കരിയിലകൾക്ക് മേലെ തെറിച്ചു വീണ ത്രേയ പതിയെ കൈകുത്തി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു….

അപ്പോഴേക്കും രാവണവൾക്ക് നേരെ നടന്നടുത്തിരുന്നു…അവന്റെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള വരവ് കണ്ടതും ത്രേയ നിലത്ത് കൂടി പിന്നിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി…അതിനനുസൃതമായി രാവണിന്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു നിന്ന ദേഷ്യം പതിയെ ഒരു പുഞ്ചിരിയായി മാറാൻ തുടങ്ങി…ഒരു കൈയ്യാലെ താടിയുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു….

നീ എന്തിനാ ത്രേയ ഇങ്ങനെ പേടിയ്ക്കുന്നേ… നിന്റെ പ്രതിശ്രുത വരനല്ലേ ഞാൻ…ആ എന്നെയാണോ നിനക്ക് പേടി…

രാവണതും പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….ഒരുതരം കിതപ്പോടും പരിഭ്രമത്തോടും അവള് ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ട് രാവണിലേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു….

നിന്റെ… നിന്റെ ഉദ്ദേശമെന്താ രാവൺ…എന്നെ…എന്നെ കൊല്ലാൻ കൊണ്ടു വന്നതാണോ നീ…

നിന്നെ കൊന്നിട്ട് എനിക്ക് എന്ത് കിട്ടാനാടീ….
എന്റെയുള്ളിലെ പകയടുങ്ങുമോ അതുകൊണ്ട്…. Never…
രാവണതും പറഞ്ഞ് നിലത്ത് കിടന്ന അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ അവനോട് ചേർത്തു…

നിനക്ക് ഞാൻ അവസാന warning തന്നിട്ടല്ലേ പോയത്… എന്നിട്ടും നീ നിന്റെ തീരുമാനത്തിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു…ല്ലേ…

രാവണിന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അവളുടെ മുഖത്തൊരു പരിഹാസ ചിരി വിരിഞ്ഞു….

ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ എന്റെ തീരുമാനം… അതിന്റെ പേരിൽ നീ ഇപ്പോ ഇവിടെ വച്ച് എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പോകുന്നില്ല എന്നെനിക്കറിയാം….
പിന്നെ എന്തിനാ രാവൺ എന്റെ മുന്നിൽ ഈ അഭിനയമൊക്കെ…

ത്രേയേടെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി ആയിരുന്നു രാവണിന്റെ മറുപടി…

നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാ ത്രേയ…നീ നിന്റെ തീരുമാനത്തിൽ ഇപ്പോഴും ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പേരിൽ ഇപ്പോ ഇവിടെ വച്ച് നിന്നെ ഞാനൊന്നും ചെയ്യാൻ പോകുന്നില്ല… അതൊരിക്കലും നീയെന്റെ പഴയ കാമുകി ആയിരുന്നു എന്ന ആനുകൂല്യത്തിലല്ല….നീ എന്റെ വേണു മാമേടെ മകളായിപ്പോയി… അതൊന്നു കൊണ്ട് മാത്രമാ നീ ഇപ്പോ എന്റെ മുന്നിൽ ഇങ്ങനെ ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നത് പോലും…

എന്റെ അച്ഛന്റെ ആനുകൂല്യത്തിൽ നീ എന്നെ കൊല്ലാതെ വിടണ്ട രാവൺ…
അത്തരം sentiments ന്റെ ആവശ്യവും ഇല്ല…ഈ വനത്തിന് നടുവിൽ വച്ച് നിനക്കെന്നെ എന്തും ചെയ്യാം…കാരണം എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാലും അതിന്റെ പേരിൽ നിന്നെ വിചാരണ നടത്താനോ, ക്രൂശിക്കാനോ ആരും വരില്ല…ത്രേയേടെ നന്മയേക്കാൾ മരണം ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാ കൂടുതൽ…

ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ രാവണിന്റെ മനസിനെ കുത്തി വേദനപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവനത് മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ ദേഷ്യം അഭിനയിച്ചിരുന്നു…

നിന്റെ പ്രസംഗം കേൾക്കാൻ വേണ്ടിയല്ല ഞാനിവിടേക്ക് നിന്നെ കൊണ്ടുവന്നത്…അവസാനമായി ഒരവസരം കൂടി തരുകയാ ഞാൻ നിനക്ക്..ഈ വിവാഹത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറണം നീ…

ഇല്ല രാവൺ… നിന്റെ ഈ ആഗ്രഹം നടക്കില്ല… ഞാൻ പിന്മാറില്ല… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞാനെന്തിന് പിന്മാറണം…!!
നീ അതിന് വേണ്ടി എന്തിനാ രാവൺ ഇങ്ങനെ വാശി പിടിയ്ക്കുന്നേ… നിന്റെ കൈകൊണ്ട് ഒരു താലി എന്റെ ഈ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചാൽ മാത്രം മതി നീ..അതിന്റെ പേരിൽ ഒരു ഭാര്യയുടെ യാതൊരവകാശവും ഞാൻ നിനക്ക് മുന്നിൽ ആവശ്യപ്പെടില്ല… തീർത്തും അപരിചിതയായി ഞാനാ പൂവള്ളിയിൽ കഴിഞ്ഞോളാം… നിന്റെ ഒരു പരിഗണനയും എനിക്ക് വേണ്ട….

ത്രേയ എന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കരുത് നീ… എനിക്ക് ശരിയ്ക്കും എന്നെ തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാതിരിക്ക്വാ…

രാവണെന്തിനാ ഇതിന്റെ പേരിൽ ഇങ്ങനെ ടെൻഷനാവുന്നേ… ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ ഭാര്യ എന്ന ഒരവകാശവും വേണ്ട എനിക്ക്… നിനക്ക് വേദ്യയേയോ മറ്റാരെ വേണമെങ്കിലും പ്രണയിക്കാം…ഞാനെതിർപ്പുമായി വരില്ല….

ത്രേയ വേദ്യേടെ പേരുച്ഛരിച്ചതും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തി..അതിന് അനുസൃതമായി പ്രകൃതി പോലും രാവണിന്റെ ഭാവങ്ങളെ ഉൾക്കൊണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു….
ചുറ്റിലും പടർന്നു പന്തലിച്ചു നിന്ന കൂറ്റൻ മരങ്ങൾ അവയുടെ ചില്ലകളെ കാറ്റിൽ ആടിയുലച്ച് അവിടമാകെ ഭീതി പരത്താൻ തുടങ്ങി…..ഉള്ളിലുരുണ്ട് കൂടിയ ദേഷ്യം മുഴുവനായും അവൻ ശരീരത്തിൽ ആവാഹിച്ചു കൊണ്ട് ത്രേയയുടെ മുടിക്കുത്തിലേക്ക് പിടി മുറുക്കി ത്രേയയെ അവന്റെ മുഖത്തോട് അടുപ്പിച്ചു…

ഇനിയൊരൊറ്റ അക്ഷരം മിണ്ടരുത് നീ..
നിന്റെ മരണം ആഗ്രഹിച്ചിട്ടാടീ പുല്ലേ വൈദിയങ്കിളും എന്റച്ഛനും ചേർന്ന് ഈ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നത്…. എന്റെ ജാതക ദോഷത്തിന്റെ പേരിൽ നിന്നെ മരണത്തിനെറിഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ കഴിയില്ല എനിക്ക്….

ചുറ്റും വീശിയടിച്ച കാറ്റിന്റെ ശബ്ദത്തെ പിന്തള്ളി കൊണ്ട് രാവണിന്റെ സ്വരം അവിടമാകെ പ്രതിധ്വനി സൃഷ്ടിച്ചു…കാലമിത്രയായിട്ടും രാവണിന്റെ ഉള്ളിൽ കെടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ നേരടയാളമായിരുന്നു ആ വാക്കുകൾ…. അത്രയും പറഞ്ഞ് അവളുടെ മുടിക്കെട്ടിലെ പിടി അയച്ച് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോ അവൻ നന്നേ കിതച്ചിരുന്നു…

രാവണിന്റെ ആ വാക്കുകളെ മനസിലേറ്റു വാങ്ങി ത്രേയ പതിയെ നിലത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു….അവൾക് മുഖം കൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്ന അവനരികിലേക്ക് അവൾ പതിയെ നടന്നടുത്തു…

അപ്പോ വർഷങ്ങൾ ഒരുപാട് കഴിഞ്ഞിട്ടും നിനക്ക് എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടത്തിന്  ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല ല്ലേ രാവൺ….

മുഖത്തൊരു ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് അവളങ്ങനെ പറയുമ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ആനന്ദാശ്രു ഉരുണ്ടു കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. അവൾക് മറുപടിയൊന്നും കൊടുക്കാൻ മുതിരാതെ അവനാ നില്പ് തന്നെ തുടർന്നു….

പിന്നെ എന്തിനാ രാവൺ എന്റെ മുന്നിൽ നീ ഈ ദേഷ്യത്തിന്റെ മുഖംമൂടി അണിയുന്നത്…എന്റെ മനസ് തിരിച്ചറിയാൻ ശ്രമിച്ചൂടെ….. കരുതലോടെ, സ്നേഹത്തോടെ എന്നെയൊന്ന് ചേർത്ത് നിർത്തിക്കൂടേ നിനക്ക്…

ത്രേയേടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാവണിന്റെ മനസ് കലങ്ങി മറിയുകയായിരുന്നു… അവൾക് മുന്നിൽ എന്ത് സംസാരിക്കണം എന്ന ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല അവന്…. വർണങ്ങൾ വിരിയിച്ചിരുന്ന അവരുടെ പഴയ കാല ഓർമ്മകളെ ഓർത്തെടുക്കുമ്പോ അവന്റെ ഉള്ളം വിങ്ങിപ്പൊട്ടുകയായിരുന്നു….ഒരു മയിൽപീലി തുണ്ടുപോലെ മനോഹരമായിരുന്നു അവ….
നൂലു പൊട്ടിയ പട്ടം കണക്കെ അവന്റെ മനസ് ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾ പിന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞു…ആ ഓർമ്മകളെല്ലാം ചെന്നു നിന്നത് ത്രേയ തനിക്ക് സമ്മാനിച്ച പഴയ മുറിപ്പെടുത്തുന്ന സംഭവങ്ങളിലേക്കായിരുന്നു….അത് ഓർത്തെടുക്കും തോറും അവന്റെ മുഖഭാവം പോലും വ്യത്യാസപ്പെടാൻ തുടങ്ങി…അവനൊരൂക്കോടെ അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് അവളുടെ ഇരു കൈയ്യിനേയും മുറുകെ പിടിച്ചു…അവനവളിൽ പ്രയോഗിച്ച ആ ബലം ശരീരം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയാണ് അവളിൽ സമ്മാനിച്ചത്…ആ വേദന ഏറ്റു വാങ്ങുമ്പോ അവളുടെ മുഖം അസ്വസ്ഥതയോടെ ചുളിഞ്ഞു വന്നു…

നീ എന്താടീ പറഞ്ഞേ…നിന്നെ ഞാൻ ഇപ്പോഴും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നോ…അതിന്റെ പേരിൽ കരുതലോടെ ചേർത്ത് നിർത്തണമെന്നോ….
അതീ ജന്മം ഉണ്ടാവില്ല ത്രേയ…നീ എന്നിൽ ബാധിച്ച കാൻസർ ആണ്…എന്നിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കാൻസർ…ആ നിന്നെ ചേർത്ത് നിർത്താനോ..

നിന്നെ ഒഴിവാക്കാനാടീ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടു വന്നത്…. നാളത്തെ മുഹൂർത്തം കഴിയും വരെ നീ ഇവിടെ കിടക്കും…അത് കഴിയുമ്പോ ഞാൻ വരും നിന്നെ കൂട്ടാൻ…ഇവിടെ നിന്നും നീ നേരെ പറക്കും ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക്… പിന്നെ അവിടെ നിന്നും എന്റെ മുന്നിലേക്ക് ഒരു മടക്കം നിനക്കുണ്ടാവില്ല….രാവൺ..നീ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്…!!!

അതെ…വിവാഹത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറാൻ വേണ്ടി നിന്നെ കൊല്ലാനൊന്നും പറ്റില്ലല്ലോ…
അതുകൊണ്ട് ഇന്നൊരു രാത്രി നീ ഇവിടെ കഴിയുന്നു…നാളെ നീ ഇവിടെ നിന്നും വന്നിടത്തേക്ക് തന്നെ തിരികെ പോകുന്നു…

ഇല്ല രാവൺ..നീ ഈ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളൊന്നും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല…

ഞാൻ പറയുന്നതേ നടക്കൂ
ത്രേയമ്പക വേണുഗോപൻ….

രാവണതും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ വീണ്ടും നിലത്തേക്ക് തള്ളിയിട്ട് ആ റൂം വിട്ടിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി…ത്രേയയെ റൂമിലാക്കി ഡോറടയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയതും നിലത്ത് നിന്നും ചാടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് അവള് രാവണിനടുത്തേക്ക് ഓടിവന്നു….

രാവൺ..പ്ലീസ്..എന്നെയിവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പോവല്ലേ…പ്ലീസ് രാവൺ….

ത്രേയ കേണപേക്ഷിച്ചിട്ടും അതിനെ നിർദാക്ഷിണ്യം അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് രാവണവളെ റൂമിനുള്ളിലേക്ക് തന്നെ തള്ളിയിട്ട് ഡോറ് പൂട്ടിയിറങ്ങി…അവനാ കെട്ടിടം വിട്ടകന്നു നടക്കുമ്പോഴും ത്രേയ ഡോറിൽ കൈകൊട്ടി അവനെ വിളിയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അതിനെ പാടെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് രാവൺ അവിടം വിട്ടകന്ന് കാറിലേക്ക് കയറി…
കാറ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് പിന്നിലേക്ക് എടുക്കുമ്പോഴേക്കും പ്രകൃതി അതിന്റെ രൗദ്ര രൂപം പ്രാപിച്ചിരുന്നു…. ചുറ്റിലും കോടക്കാറ്റ് ആഞ്ഞു വീശി തുടങ്ങി… അന്തരീക്ഷം കറുത്തിരുണ്ട് പുകമറ മൂടാൻ തുടങ്ങിയതും രാവൺ കാറുമായി അവിടം വിട്ടകന്നു…. കാറ് കുറേ ദൂരം മുന്നോട്ടു പോയതും വാനിൽ ഉരുണ്ടു കൂടിയ മഴമേഘങ്ങൾ ശക്തിയോടെ താഴേക്ക് പെയ്തിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി…
കാറിന്റെ wiper ഇരുവശങ്ങളിലേക്കും ആ മഴത്തുള്ളികളെ തട്ടിമാറ്റി….ഗ്ലാസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന പുകമറ മഴയുടെ ശക്തിയെ എടുത്ത് കാട്ടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…മുന്നിലെ കാഴ്ചകൾ കോടയാൽ മങ്ങി തുടങ്ങിയതും രാവണിന്റെ മനസിൽ ചില പഴയ കാല ഓർമ്മകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു….

രാവൺ… എനിക്ക് ഇരുട്ട് പേടിയാ രാവൺ…
എന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പോവല്ലേ….

മുമ്പെപ്പോഴോ ഭയപ്പാടോടെ ത്രേയ പറഞ്ഞ വാക്കുകളായിരുന്നു അത്…അവളുടെ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ത്രേയയെ പേടിപ്പെടുത്തിയിരുന്ന ഒന്നായിരുന്നു ഇരുട്ടും,ഒറ്റപ്പെടീലും…. താനിപ്പോൾ അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആ കെട്ടിടത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന ബോധ്യം അവന്റെയുള്ളിൽ ഒരുൾക്കുത്തലുണ്ടാക്കി…. പിന്നെയധികം ചിന്തിച്ച് സമയം കളയാതെ അവൻ കാറ് റിവേഴ്സെടുത്ത് ആ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞു… വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ആ കെട്ടിടത്തിനരികിൽ  വണ്ടി നിർത്തി തനിക്ക് മുന്നിലുള്ള ദൃശ്യം കണ്ട് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൻ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി…

ആഞ്ഞു വീശിയ കാറ്റിലും ശക്തമായി പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയിലും ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഓരോ കോണം തകർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…ഇഷ്ടികയാൽ കെട്ടിയുയർത്തിയിരുന്ന ഭിത്തികൾ ഓരോന്നും നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീഴുന്നത് കണ്ട് ഒരുതരം പരിഭ്രാന്തിയോടെ രാവൺ കെട്ടിടത്തിനടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു…. മുന്നിലുള്ള വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു കയറുമ്പോ ഇഷ്ടികയും പലകകളും ഒരൂക്കോടെ അവന്റെ മുകളിലേക്ക് അടർന്നു വീഴാൻ തുടങ്ങി…
അവനതിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി വാതിലിനരികിലേക്ക് ചെന്ന് ആ പലകയെ ശക്തിയോടെ തള്ളി തുറന്നു…. കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴ ഉൾഭിത്തികളേയും നനച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു….റൂമിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച രാവണിന്റെ കണ്ണുകൾ ഒരു തരം പരിഭ്രാന്തിയോടെ ഓരോ കോണിലേക്കും പാഞ്ഞു…

ത്രേയ…ത്രേയാ….

റൂമിന്റെ ഒരു കോണിൽ പോലും അവനവളെ കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല… അടർന്നു വീഴുന്ന ഇഷ്ടികച്ചീളുകളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറിക്കൊണ്ട് അവനടുത്ത റൂമിലേക്കും ത്രേയയെ തിരഞ്ഞിറങ്ങി…

ത്രേയാ…ത്രേയാ…

അവന്റെ ശബ്ദത്തിന് തിരിച്ച് പ്രതികരണമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… ശക്തമായ മഴയും കാറ്റും കാരണം പരിസരമാകെ ഇരുട്ട് മൂടി തുടങ്ങിയിരുന്നു….. തിടുക്കപ്പെട്ട് നടത്തിയ തിരച്ചിലിനൊടുവിൽ ഉള്ളിലായുള്ള ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ ഒരു റൂമിന്റെ കോണിലായി ത്രേയയെ കണ്ടതും രാവണിന്റെ മനസിന് തെല്ലൊരാശ്വാസം വന്നു…കാൽമുട്ടിനുള്ളിൽ മുഖം മറച്ചിരിക്ക്യായിരുന്നു അവൾ…ആ കാഴ്ച കണ്ടതും രാവൺ വെപ്രാളപ്പെട്ട് അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു….

അവൾക്കരികിലായ് ചെന്നിരുന്ന് അവളുടെ തോളിൽ ഒന്നുലച്ച് കൊണ്ട് അവനവളെ വിളിച്ചുണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു… പക്ഷേ അവൾടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും യാതൊരു വിധ അനക്കങ്ങളും ഉണ്ടായില്ല…

ത്രേയ…ഡീ…

അവൻ വീണ്ടും അവളെ തട്ടിവിളിച്ചെങ്കിലും അതിനും ഫലം കണ്ടില്ല.. ഒടുവിൽ അവളുടെ മുഖം ഉയർത്താൻ ശ്രമിച്ചതും ഒരു തളർച്ചയോടെ അവളവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു….രാവണിന്റെ ഹൃദയം നിലച്ചു പോയ പോലെയായിരുന്നു അപ്പോൾ…. താൻ ചെയ്തത് തിരുത്താൻ കഴിയാത്ത തെറ്റായോ എന്നവൻ സ്വന്തം മനസാക്ഷിയോട് തന്നെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

അവളുടെ മുഖം കൈതണ്ടയിലേക്ക് ചേർത്ത് കൊണ്ട് വീണ്ടും അവനവളെ വിളിച്ചുണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു…

ത്രേയാ…കണ്ണ് തുറക്കെടീ…
ത്രേയാ…

രാവണിന്റെ ശബ്ദം ആർത്തലച്ചു പെയ്ത മഴയേയും തോൽപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവിടമാകെ മുഴങ്ങി കേട്ടു….അതിന്റെ ഫലമായി അവളുടെ  പുരികക്കൊടികളിലും കൺപോളകളിലും നേരിയ അനക്കങ്ങൾ കണ്ടപ്പോഴാണ് രാവണിന് ശരിയ്ക്കും ആശ്വാസമായത്…പിന്നെ അധികം സമയം പാഴാക്കാതെ മഴയിൽ കുതിർന്നിരുന്ന അവളെ ഇരു കൈയ്യാലെ കോരിയെടുത്ത് കൊണ്ട് അവനാ റൂം വിട്ടു പോകാൻ ഭാവിച്ചു….
അങ്ങിങ്ങായി അടർന്നു വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇഷ്ടികച്ചീളുകളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി കൊണ്ട് ത്രേയയുമായി അവൻ പുറത്തേക്കു കടന്നു….
അപ്പോഴും പുറത്ത് മഴ കനക്കുകയായിരുന്നു…

തിടുക്കപ്പെട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ രാവൺ ത്രേയയെ ഭദ്രമായി കാറിലേക്ക് കൊണ്ടിരുത്തി അവനും സീറ്റിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു….

ത്രേയ…ഡീ…കണ്ണുതുറക്കെടീ…
രാവൺ വെപ്രാളപ്പെട്ട് അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടിവിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… നിരന്തരമായ അവന്റെ പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ ത്രേയ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ വലിച്ചു തുറന്നു…വെള്ളത്തുള്ളികൾ അവളുടെ മുഖത്ത് അങ്ങിങ്ങായി പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു…കണ്ണ് തുറന്ന മാത്രയിൽ തന്നെ അവൾ കണ്ട മുഖം രാവണിന്റേതായിരുന്നു….അവന്റെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചിരുന്ന പരിഭ്രമം കണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ചേർത്തിരുന്ന അവന്റെ കൈയ്യിനെ ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ തട്ടിയെറിഞ്ഞു….

എന്തിനാ രാവൺ നീ വന്നത്… ന്മ്മ… ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതല്ലേ നീ എന്നെ… പിന്നെയും എന്തിനാ നീ വന്നത്…. ഞാൻ മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുംന്ന് കരുതിയാ…
അതിന് വേണ്ടിയല്ലേ നീയെന്നെ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടു വന്നത്…പറ രാവൺ…അതിന് വേണ്ടീട്ടല്ലേ….

അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തിൽ അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടി മുറുക്കി അവനെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി…അവളുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും രാവണിന്റെ കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന പരിഭ്രാന്തിയെ നീക്കി അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു…
ആ ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ അവനവളുടെ കൈയ്യിനെ കോളറിൽ നിന്നും ബലമായി അടർത്തി മാറ്റി…

അതേടീ..അത് തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ ഉദ്ദേശം…
പൂവള്ളിയിൽ തീരുമാനിച്ച വിവാഹം മുടക്കാൻ തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ ഉദ്ദേശം…അതിന് നിന്നെ കൊന്നിട്ടാണെങ്കിൽ അങ്ങനെ…എന്താ…

രാവണത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു…അവന് മറുപടി ഒന്നും നല്കാതെ സ്തബ്ദയായി ഇരിക്ക്യായിരുന്നു ത്രേയ…. ഇരുവരുടേയും ഇടയിൽ നിശബ്ദത കൂടു കൂട്ടാൻ തുടങ്ങിയതും ഉറഞ്ഞു കൂടിയ ദേഷ്യത്തെ ഉള്ളിലടക്കി രാവൺ കാറ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു….ആ യാത്ര ടൗൺ കടക്കുമ്പോഴും ഇരുവർക്കുമിടയിൽ തികഞ്ഞ മൗനം മാത്രമായിരുന്നു….

അങ്ങനെ നീണ്ട യാത്രയ്ക്കൊടുവിൽ രാവൺ കാറൊരു വലിയ ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിന് മുന്നിൽ കൊണ്ടു നിർത്തി….

ഇറങ്ങ്…

രാവണിന്റെ ഗൗരവമേറിയ സ്വരം കേട്ട് ത്രേയ അവനെ അമ്പരപ്പോടെ ഒന്ന് നോക്കി…

പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ.. ഇറങ്ങാൻ…
രാവൺ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ത്രേയ പതിയെ അവളുടെ ഡ്രസ്സിലേക്ക് ആകെത്തുക ഒന്ന് നോക്കി…ഇളം മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള കുർത്തി മുഴുവനായും മഴയിൽ കുതിർന്നിരിക്ക്യായിരുന്നു…. അതിന്റെ കൂടെ അങ്ങിങ്ങായി ചെളി തെറിച്ചു വീണതിന്റെ അടയാളങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു….
ഡ്രസ്സിലേക്കുള്ള അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോഴാണ് അവള് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാത്തതിന്റെ കാരണം അവന് മനസിലായത്…. പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തെടുത്ത പോലെ അവൻ പിന്നിലെ സീറ്റിൽ വച്ചിരുന്ന ബാഗ് കൈയ്യെത്തി എടുത്തു….

അവന്റെ ചെയ്തികൾ സംശയ ഭാവത്തോടെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു ത്രേയ…
ബാഗ് തുറന്ന് അതിൽ നിന്നും അത്യാവശ്യം വലിപ്പമുള്ള ഒരു സ്വെറ്റർ എടുത്ത് അവനവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി…

എന്താ ഇത്…???

ഇതിട്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ നോക്ക്… അല്ലെങ്കിൽ തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ അവിടെയുള്ളവരുടെ നൂറ് ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി നല്കേണ്ടി വരും ഞാൻ…

രാവണിന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ത്രേയ ആ സ്വെറ്റർ അവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി പതിയെ ധരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….
മുന്നിലെ ബട്ടനുകൾ ഓരോന്നും മുറുക്കി കഴിഞ്ഞതും അവനൊപ്പം അവളും ഡോറ് തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി…. ഷോപ്പിലേക്ക് നടന്നു കയറുമ്പോ മഴ തോർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

റിസപ്ഷനിലേക്ക് കയറുമ്പോ ചുറ്റിലും നിന്ന എല്ലാവരുടേയും കണ്ണുകൾ രാവണിന്റേയും ത്രേയയുടേയും മുഖത്തേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി… അതൊന്നും mind ആക്കാതെ രാവൺ അവളുമായി wedding section ലേക്ക് നടന്നു…

ഡ്രസ്സുകളുടെ ഭംഗി പോലും നോക്കാതെ ആദ്യം കണ്ട ഒരു മംഗല്യപട്ടും മറ്റൊരു പാർട്ടിവെയറും സെലക്ട് ചെയ്ത് രാവണവളുമായി തിടുക്കപ്പെട്ട് ഷോപ്പ് വിട്ടിറങ്ങി….രാവണിന് മുന്നിൽ വാക്ക് കൊണ്ടോ നോട്ടം കൊണ്ടോ ഒരെതിർപ്പ് പോലും പ്രകടിപ്പിക്കാതെ ഒരു പാവ കണക്കെ അവളവന് പിന്നിലായി നടന്നു….
പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ തന്നെ ഇരുവരും അവിടെ നിന്നും യാത്ര തുടർന്നു… ഒടുവിൽ കാറ് പൂവള്ളിയ്ക്ക് മുന്നിൽ എത്തുമ്പോ നേരം 8.30 യോട് അടുത്തിരുന്നു…ത്രേയയെ കാറിൽ തന്നെ ഇരുത്തി രാവൺ കാറ്റുപോലെ പൂവള്ളിയിലേക്ക് നടന്നു….അവനെ ദയനീയമായൊന്ന് നോക്കി സീറ്റിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ പായ്ക്കറ്റുമായി അവള് ഡോറ് തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും പൂവള്ളി തറവാട്ട് മുറ്റവും വീടും പല വർണങ്ങളിൽ മുങ്ങി നിൽക്ക്വായിരുന്നു….കണ്ണിന് ഇമ്പം നല്കുന്ന ആ കാഴ്ചകളൊന്നും തന്നെ മനസിലെ ചിന്തകൾക്ക് നിറം പകരില്ല എന്ന പൂർണ ബോധ്യത്തോടെ ത്രേയ തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു തുടങ്ങി…തന്നെയും കാത്ത് പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന നാലു മുഖങ്ങളായിരുന്നു അവളെ പൂവള്ളിയിലേക്ക് വരവേറ്റത്….

തുടരും…….