കാരംസ് കളി മതിയാക്കി ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ ഭാവിച്ച രാവൺ അഗ്നിയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു….
___________________________________________ഇപ്പോ വരാം അഗ്നീ….നിങ്ങള് continue ചെയ്യ്…!!
രാവൺ മുഖത്തൊരു ചിരിയൊളിപ്പിച്ച് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…

ന്മ്മ… ന്മ്മ…ഈ കുറുക്കന്റെ പോക്ക് എവിടേക്കാണെന്ന് നമ്മക്കറിയാമേ…. നേരത്തെ ഒന്നും കിട്ടി ബോധിച്ചില്ല അല്ലേ മോനേ രാവൺ…

കോയിൻ ലക്ഷ്യം വച്ചുകൊണ്ടുള്ള അച്ചൂന്റെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവൺ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാട്ടീട്ട് വീണ്ടും നടന്നു….രാവൺ പോയതും നോക്കി വഴിക്കണ്ണുമായിരിക്ക്യായിരുന്നു അഗ്നിയും ശന്തനുവും…. പിന്നെ അച്ചൂന്റെ കൈയ്യീന്ന് കൊട്ട് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് ഇരുവർക്കും ബോധം വീണത്…

ത്രേയയെ തിരക്കിയിറങ്ങിയ രാവൺ യാദൃശ്ചികമായി ചെന്നു പെട്ടത് നിത്യേടെ മുന്നിലായിരുന്നു….

ഡീ…ഊമക്കുയിലേ….ത്രേയെ കണ്ടോ നീ…

നിത്യേടെ മുഖം ആ ഒരൊറ്റ ചോദ്യത്തിൽ ഓടിക്കറുത്തു…അവള് പല്ല് ഞെരിച്ച് നിന്നു…രാവണിന് അത് കണ്ടപ്പോ എന്തൊക്കെയോ കത്തി തുടങ്ങി…കാര്യം വേദ്യയേക്കാൾ നിമിഷങ്ങളുടെ വ്യത്യാസത്തിൽ മുതിർന്ന കുട്ടി നിത്യയാണെങ്കിലും രാവണിന്റെ പെണ്ണ് വേദ്യയാണെന്ന് അവൾക് നല്ല ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു… മറ്റാരേക്കാളും നിത്യ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് വേദ്യയെ മാത്രമാണ്…. തിരിച്ചും അങ്ങനെ തന്നെ… അതുകൊണ്ട് തന്നെ രാവൺ ത്രേയയെ മനസിലേറ്റുമ്പോ വേദ്യയ്ക്കൊപ്പം നിത്യ കൂടിയാണ് അസ്വസ്ഥയാവുന്നത്….വൈദീടെ മനസിലെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ തീർത്തും അറിയില്ലെങ്കിലും നിത്യയ്ക്കും വേദ്യയ്ക്കും ഒരുപോലെ ദേഷ്യമാണ് ത്രേയയോട്….

ഡീ….നീ ത്രേയേ കണ്ടോന്ന്…!!
രാവൺ വീണ്ടും ഒന്നെടുത്ത് ചോദിച്ചതും നിത്യ ചുമൽ കൂച്ചി ഇല്ലാന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു നിന്നു… അവൾടെ ആ മറുപടിയ്ക്ക് ഇരുത്തി ഒരു നോട്ടം കൊടുത്ത് രാവൺ നിത്യയെ മറികടന്ന് നടന്നു…പെട്ടന്നാണ് അവന്റെ കണ്ണ് ഒരു മുഖത്തേക്ക് ചെന്നു പതിഞ്ഞത്…ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷം തന്നെ രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു…കൈയ്യിലെ ഞരമ്പുകൾ ഓരോന്നായി ഉയർന്നു പൊങ്ങി….അവൻ ആ ദേഷ്യം മുഖത്ത് കാണിച്ച് തന്നെ അയാൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു…നിത്യയും അവന് പിറകേ വച്ചു പിടിച്ചിരുന്നു…

ഡാ… നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ എന്റെ തറവാട്ടിൽ കാല് കുത്തരുതെന്ന്….
മുന്നിൽ നിന്ന ആളുടെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടിമുറുക്കി രാവൺ അയാളെയൊന്നുലച്ചു…. നിത്യ അതെല്ലാം കണ്ട് അമ്പരന്ന് നിൽക്ക്വായിരുന്നു… പെട്ടന്നാണ് വേദ്യേടെ അവിടേക്കുള്ള entry….

ഹേമന്തേട്ടാ…എന്തായിത്…പ്രേമിനെ വിട്ടേ… ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടാണ് പ്രേം ഇവിടേക്ക് വന്നത്…!!വിട് ഹേമന്തേട്ടാ….

വേദ്യ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും രാവണിന്റെ ബലത്തിന് മുന്നിൽ അവൾ ശരിയ്ക്കും തോറ്റുപോയിരുന്നു… പിന്നെ രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിന് ചെറിയ തോതിൽ ഒരു ശമനം വന്നതും അവനാ പിടി പതിയെ അയച്ചെടുത്തു…അതിനെ പാടെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് പ്രേം ഷർട്ടിന്റെ കോളർ just ഒന്ന് ഉലച്ചിട്ട് നിന്നു….

നിനക്കറിയില്ലേടീ ഇവനെ…ഇവൻ…ഇവൻ പണ്ട് മുതലേ എന്റെ ശത്രുവാണ്…ഇവന്റെ ഗൂഢലക്ഷ്യങ്ങൾ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആണ്… എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ പൂവള്ളിയിൽ കയറിക്കൂടാൻ കൊതിച്ചിരുന്നവനാ ഇവൻ…നിങ്ങൾ തമ്മിൽ friendship തുടങ്ങിയപ്പോഴേ ഞാൻ  വോൺ ചെയ്തിരുന്നു അത് വേണ്ടാന്ന്….നീ കേട്ടില്ല….

രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിന് മുന്നിൽ വേദ്യ ആലില പോലെ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…നിത്യയുടേയും ഭാവവ്യത്യാസങ്ങൾ മാറി തുടങ്ങിയിരുന്നു… പക്ഷേ അതിനെയെല്ലാം പാടെ അവഗണിച്ച് ഒരുതരം പുച്ഛത്തോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു പ്രേം….

ഹേമന്തേട്ടാ…അത്…പ്രേം…പ്രേം എന്റെ നല്ലൊരു Friend ആണ്…നിങ്ങള് കോളേജിലെ എതിർടീം ലീഡേഴ്സാണ്…. ഒരുപാട് തവണ നിങ്ങള് തമ്മിൽ വഴക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്…. അതുകൊണ്ട് ഹേമന്തേട്ടന് തോന്നുന്നതാ ഇതൊക്കെ….!!!പ്രേമിന് അങ്ങനെ ഈ തറവാടിനോട് യാതൊരുവിധ പകയോ ദേഷ്യമോ ഇല്ല….

അത് നിന്റെ തോന്നലാണ് വേദ്യ…ഇവനെ എനിക്കറിയാം ശരിയ്ക്കും…
രാവൺ വീണ്ടും പ്രേമിനെ തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നു…
വേദ്യയുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തായിരുന്നു പ്രേം എന്ന പ്രേം ലാൽ…രാവണിന്റേയും അഗ്നിയുടേയും,ശന്തനൂന്റെയും ഒരേയൊരു ശത്രു… കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ രാവണിന്റെ ഗ്യാങിന്റെ മുഖ്യ എതിരാളി പ്രേമായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് തന്നെ രാവണിന് വേദ്യ പ്രേമിനെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നതോ അവനുമായി ചങ്ങാത്തം കൂടുന്നതോ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല…. അതിന് രാവൺ പ്രത്യക്ഷമായ എതിർപ്പും പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു..ഒരു trouble situation ൽ വേദ്യയ്ക്ക് മുന്നിൽ രക്ഷകനായി അവതരിച്ച നാൾ മുതൽ വേദ്യ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും അവനോട് സൗഹൃദം പുതുക്കിപോന്നു…

രാവണിന്റെ പരുഷമായ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഒന്നും പ്രതികരിക്കാതെ പ്രേം മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു…രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ വേദ്യയ്ക്കും കഴിയുമായിരുന്നില്ല…. പിന്നെ ഒരുവിധം അതിനെ ശമിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം അവൾ പ്രേമിനെ കൂട്ടി പുറത്തേക്ക് നടന്നു… അവർക്കൊപ്പം നിത്യയും നടന്നകന്നതും ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടിയെടുത്ത് ഉള്ളിലെ ദേഷ്യത്തെ നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് രാവൺ ത്രേയയെ തിരഞ്ഞ് അവളുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു…..

റൂമിന്റെ ഡോറ് തുറന്ന് കിടന്നത് കണ്ടപ്പോഴേ രാവണിന്റെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം ഓടിമറഞ്ഞു… ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു…. ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവനകത്തേക്ക് കയറി ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു…. ഒടുവിൽ ആ കണ്ണുകൾ റൂമിന്റെ ഒരു കോർണറിലായി നിന്ന് ക്യാൻവാസിൽ ചിത്രം വരച്ചുകൊണ്ട് നിന്ന ത്രേയയിലേക്ക് എത്തി…

ആ രംഗം കണ്ടതും രാവണിന്റെ പുരികങ്ങൾ സംശയഭാവത്തിൽ ഒന്നുയർന്നു പൊങ്ങി…ത്രേയുടെ മനസിനെ അലട്ടുന്ന എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായാൽ മാത്രമാണ് അവളാ ലോകത്ത് ഒതുങ്ങുന്നത്….ഏറിയതും രാവൺ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് തന്നെ വായിച്ചെടുക്കാറാണ് പതിവ്…. എന്തൊക്കെയോ മനസിൽ കണക്ക് കൂട്ടി അവൻ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു… അതൊന്നും അറിയാതെ ത്രേയ painting ൽ തന്നെ concentrate ചെയ്തു നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

അവളറിയാതെ പിന്നിൽ നിന്നുകൊണ്ട് രാവൺ തന്റെ രണ്ട് കൈകളും അവളുടെ വയറിലേക്ക് വട്ടംചുറ്റി പിടിച്ചു…അവന്റെ നിശ്വാസം അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ തട്ടിയതും ആ സാമിപ്യം തിരിച്ചറിയും വിധം അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു നിന്നു…

ഡാ… idiot രാവൺ…എന്തിനാ ഇപ്പൊ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…??

ആ നില്പിൽ തന്നെ അവളങ്ങനെ ചോദിച്ചതും പിന്നിൽ നിന്നും മുടിയിഴകളെ മുന്നിലേക്ക് വകഞ്ഞിട്ടു കൊണ്ട് അവനവളുടെ പിൻകഴുത്തിലേക്ക് ഒന്നമർത്തി ചുംബിച്ചു….രാവണിന്റെ ആ കുസൃതിയിൽ ത്രേയ ഒന്നു പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനോടു ചേർന്ന് നിന്നു…

എന്താ പറ്റിയേ നിനക്ക്…ഇപ്പോ ആരാ ആന്റിയെപറ്റി പറഞ്ഞത്…???വൈദി അങ്കിളോ…അതോ എന്റച്ഛനോ…???എന്റച്ഛനാണെങ്കിൽ അതിന് ഞാൻ സോ….

രാവൺ വളരെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അങ്ങനെ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും ത്രേയ അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് കൊണ്ട് അവന്റെ വായ പൊത്തി പിടിച്ചു… പറയാൻ വന്ന കാര്യം മുഴുവിക്കാതെ അവളവന് മുന്നിൽ തലചലിപ്പിച്ചു കാട്ടി….
അത് കണ്ട് രാവൺ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ കൈയ്യിനെ പതിയെ എടുത്ത് മാറ്റി വച്ചു….

നീ എന്തിനാ ചിത്രാന്റിയെ പറ്റി പറയുമ്പോ ഇങ്ങനെ ഡസ്പാവുന്നേ…ആന്റി നമ്മളെ വിട്ടു പോയിട്ട് വർഷങ്ങളായില്ലേ…!!!

അതെ രാവൺ….വർഷങ്ങളായി… എങ്കിലും ഞാൻ കാരണമല്ലേ….!!!

ദേ.. ഇങ്ങനെ -ve ആയി ചിന്തിക്കുന്ന ത്രേയെ എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമല്ല…. എനിക്ക് ആ വട്ട് പെണ്ണിനെയാ ഇഷ്ടം…എന്തിനേയും പുല്ലുപോലെ കാണുന്ന… തലയിലെ നട്ടും ബോൾട്ടും ഇളകിയ കുറച്ചധികം ലൂസുള്ള…ആ ത്രേയേ…

രാവണിന്റെ സംസാരത്തിൽ ചെറിയൊരു ചിരിയും കലർന്നിരുന്നു…അതുകേൾക്കേണ്ട താമസം ത്രേയ ഉഗ്രനൊരു പ്രഹരം അവന്റെ നെഞ്ചിനിട്ട് കൊടുത്ത് മുഖം വീർപ്പിച്ചു നിന്നു…

എന്റമ്മേ..ഡീ ലൂസേ…നീയെന്നാ ഇടിയാടി ഇടിച്ചേ…??? എന്റെ heart കലങ്ങിപ്പോയല്ലോ…

രാവണതും പറഞ്ഞ് നെഞ്ച് തടവി നിന്നു….

ഹാ…ഇയാളാര്.. ബാലചന്ദ്ര മേനോനോ….????
ഈ നില്പിൽ മോനേ…കുട്ടാ.. എന്നുകൂടി വിളിച്ചാൽ perfect….
ഒരു കൈ നടുവിന് താങ്ങി മറുകൈകൊണ്ട് ത്രേയ അങ്ങനെ ആക്ഷനിട്ടതും രാവൺ കലിപ്പിച്ച് അവളെയൊന്ന് നോക്കി….

നിനക്കിപ്പോ ഒരു വിഷമവും ഇല്ലേടീ… അവൾടെ ഒരു painting…
രാവൺ കലിതുള്ളി ബ്രഷെടുത്ത് paint ൽ മുക്കി ത്രേയേടെ മുഖത്ത് ചിത്രം വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…

രാവൺ…വേണ്ട… ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ കുട്ടാ…എന്നെ വെറുതെ വിട്ടേക്കെടാ…!!
ത്രേയ ഇരുകൈയ്യും കൊണ്ട് രാവണിന്റെ കൈയ്യിലെ ബ്രഷ് വാങ്ങാനായി കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു… പെട്ടെന്നാണ് വേണു അവിടേക്ക് കയറി വന്നത്….

എന്താ ഇവിടെ ആകെയൊരു ബഹളം…

വേണൂന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും രാവൺ ത്രേയയിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി നിന്നു… അപ്പോഴേക്കും ത്രേയയുടെ മുഖം നിറയെ രാവൺ തീർത്ത ചിത്രങ്ങൾ അടയാളം വച്ചിരുന്നു…ഒരു പരിഭവം മുഖത്ത് പടർത്തി നിന്ന ത്രേയയെ കണ്ടതും വേണു പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി…അത്
കാണേണ്ട താമസം രാവണും അതിനൊപ്പം കൂടി…
ത്രേയ മാത്രം കലിതുള്ളി അവരുടെ ആ ചിരിയും മുഖവും മാറിമാറി നോക്കി നിന്നു….കാരണം അതവിടെ ഒരു പതിവായിരുന്നു….
ത്രേയയ്ക്ക് വേണ്ടി വേണു മനസിൽ കരുതി വച്ച മുഖം രാവണിന്റേതായതു കൊണ്ട് അവന്റെ എല്ലാ കുറുമ്പുകൾക്കും വേണുവിന്റെ സപ്പോർട്ട് കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു….

അങ്ങനെ കളിചിരികളും കണക്ക് കൂട്ടലുകളുമായി പൂവള്ളിയിലെ ദിവസങ്ങൾ ഓരോന്നും കൊഴിഞ്ഞു പൊയ്ക്കോണ്ടിരുന്നു…. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് പൂവള്ളിയെ നടുക്കി കൊണ്ട് ആ ദിനം പുലർന്നത്….

പതിവ് പോലെ പൂവള്ളിയിലെ വിശാലമായ തറവാട്ട് കുളത്തിൽ കുളിയ്ക്കാനിറങ്ങിയ ത്രേയയെ വരവേറ്റത് ഭയാനകമായ ഒരു കാഴ്ചയായിരുന്നു….അവളുടെ അലർച്ചയിൽ പൂവള്ളിയൊന്നാകെ നടുങ്ങി…ത്രേയയുടെ നിലവിളിയും അലർച്ചയും കേട്ട് ആദ്യം കുളക്കരയിലേക്ക് ഓടിയടുത്തത് രാവണായിരുന്നു…..കുളത്തിന് ഒരു മൂലയ്ക്കായി വിറങ്ങലിച്ചിരുന്ന ത്രേയയിലേക്ക് അവൻ പാഞ്ഞടുത്തു….അവനെ കണ്ട മാത്രയിൽ തന്നെ അവളവന്റെ നെഞ്ചോരം മുഖം പൂഴ്ത്തി പരിഭ്രാന്തിയോടെ അവനെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു….

ത്രേയ…എന്താ…എന്തിനാ നീ കരഞ്ഞത്…???ത്രേയേ…ഡീ…

രാവണിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഒരു വിറയലോടെ അവളവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി…വിതുമ്പലോടും ഉള്ളിലടക്കിയ വിങ്ങലോടും ഭീതി നിറഞ്ഞ മിഴികളോടും അവളുടെ നോട്ടം കുളത്തിലേക്ക് പതിഞ്ഞു… ഒപ്പം വിറയാർന്ന വിരൽ നീട്ടി അവളാ കാഴ്ച അവന് കാട്ടി കൊടുത്തു….

രാവൺ… നോക്ക്…നി…. നിത്യ…. നിത്യ…
ത്രേയ വിക്കി വിക്കി പറയുന്നത് കേട്ട് രാവണിന്റെ നോട്ടം കുളത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞു…വെള്ളക്കെട്ടിനു മുകളിലായി ജീവനറ്റു കിടക്കുന്ന നിത്യയുടെ ശവശരീരം കണ്ടതും രാവിണിന്റെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വിടർന്നു…

ദുരൂഹത നിറഞ്ഞ ആ മരണത്തിന് ശേഷം വേണുവിന്റെ ശവശരീരം റെയിൽവേ ട്രാക്കിൽ ചിതറിത്തെറിച്ചു കിടന്ന കാഴ്ച കൂടി ആയതും ദുരന്തങ്ങൾ ഒന്നിനു പിറകെ ഒന്നായി പൂവള്ളിയെ അസ്വസ്ഥമാക്കി കൊണ്ടിരുന്നു…..
വർഷങ്ങൾ പിന്നെയും ഒരുപാട് കടന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു…..പൂവള്ളിയിലെ സ്ഥിതി വിശേഷങ്ങൾ പാടെ മാറി തുടങ്ങി എന്നുവേണം പറയാൻ…..

ഹേമന്തേട്ടാ…എഴുന്നേറ്റേ എന്തുറക്കമാ ഇത്…???

ഒരു കപ്പ് കോഫി കൈയ്യിൽ കരുതി നിൽക്ക്വായിരുന്നു വേദ്യ…അവനെ ബെഡിൽ നിന്നും കുത്തിപ്പൊക്കാനായി അവള് കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു….കോഫി കപ്പ് ടേബിളിലേക്ക് വച്ച് അവളും ആ ബെഡിലേക്ക് നുഴഞ്ഞു കയറി രാവണിന് തൊട്ടരികിലായി മുട്ടുകാലൂന്നി ഇരുന്നു…

ഹേമന്തേട്ടാ.. എഴുന്നേറ്റേ….??

വേദ്യേടെ നിർബന്ധം മുറുകിയതും രാവൺ മനസില്ലാ മനസോടും ഉറക്കച്ചടവോടും കണ്ണ് വലിച്ചു തുറന്നു…. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നല്ല ക്ഷീണം തെളിഞ്ഞു നിന്നു…. ബെഡ്ഷീറ്റ് മാറ്റി പതിയെ അവനാ ബെഡിലേക്ക് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു… വർഷങ്ങൾ ഒരുപാട് കടന്നു പോയതിന്റെ മാറ്റം രാവണിന്റെയും,വേദ്യയുടേയും മുഖത്ത് കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നു….

എന്താടീ ഇത്ര രാവിലെ…???
ഉറക്കച്ചടവോടെ കണ്ണ് തിരുമ്മി രാവണത് ചോദിച്ചതും വേദ്യ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന കോഫിയെടുത്ത് അവന് നേരെ നീട്ടി…

ദാ…ഇത് കുടിയ്ക്ക്…ഞാനിത് തരാൻ വന്നതാ…സാറിന്നലെ നാലു കാലില്ലേ ഇവിടേക്ക് വന്നു കയറിയത്…. അതിന്റെ കെട്ട് വിടാൻ ഇത് ബെസ്റ്റാ….

വേദ്യ നീട്ടി പിടിച്ചു നിന്ന കോഫി പതിയെ ഒന്ന് തട്ടിമാറ്റി രാവൺ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് വാഷ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…

ഹേമന്തേട്ടാ…അഗ്നി എത്തിയിട്ടുണ്ട്… വെളുപ്പിനാ ഇവിടെ ലാന്റായത്…ആദ്യം തിരക്കിയത് ഹേമന്തേട്ടനെയാ….ഫ്രഷായി താഴേക്ക് ഒന്ന് വന്നേക്ക് ട്ടോ…

ഒരു കൈക്കുമ്പിൾ വെള്ളം മുഖത്തേക്കൊഴിച്ച് തലേന്നത്തെ ക്ഷീണം മുഖത്ത് നിന്നും മായ്ച്ചു കളഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോഴായിരുന്നു അവളുടെ ആ പറച്ചിൽ…. അതുകേട്ട് രാവൺ എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോലെ കുറേ നേരം അങ്ങനെ നിന്നു… പിന്നെ ഓർമ്മകളുടെ ലോകത്ത് നിന്നും മനസിനെ തിരികെ എത്തിച്ച് മുഖമൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞ് തുടച്ചു കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് തിരികെ വന്നു…. ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ടൗവ്വലെടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് വേദ്യയിൽ നിന്നും കോഫി വാങ്ങി ഒരു കവിൾ കുടിച്ചു… അപ്പോഴേക്കും വേദ്യ അവനടുത്തായ് ചെന്നു നിന്നു…

ഹേമന്തേട്ടാ…ഏട്ടൻ പഴയ കാര്യങ്ങളെല്ലാം മറക്കണം… എന്നിട്ട് ആ പഴയ ഹേമന്തേട്ടനാവണം… എനിക്കറിയാം ഏട്ടന്റെ മനസിലെ ആ മുറിവ്…അതും അവൾ കാരണം… അവൾടെ ചതി… ഏട്ടൻ ജീവനു തുല്യം അവളെ സ്നേഹിച്ചിട്ടും ഒറ്റപ്പെടുത്തിയില്ലേ അവള്… ചതിച്ചു കളഞ്ഞില്ലേ അവളേട്ടനെ….അതിന്റെ മുറിവുണങ്ങി വരുന്നതേയുള്ളൂ ഈ മനസിൽ നിന്നും…അതീ വേദ്യയ്ക്ക് മനസിലാകും… മറ്റാരും മനസിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും ഹേമന്തേട്ടനെ ഞാൻ മനസിലാക്കും….

അത്രയും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ പുറത്തേക്ക് വേദ്യ തല ചായ്ച്ചു നിന്നു…രാവണിന്റെ നഗ്നമായ പുറത്ത് തെളിഞ്ഞു നിന്ന കാലഭൈരവന്റെ പച്ചകുത്തിയ മുഖത്തേക്ക് വേദ്യയുടെ കണ്ണീര് ഇറ്റു വീണതും രാവണിന്റെ  ഗൗരവത്തോടെയുള്ള നോട്ടം ഒരു വശത്ത് കൂടി പിന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞു… എന്നിട്ടും അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതയയും, എന്നാൽ തന്നിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുത്താതെയും അവൻ കുറച്ചു നേരം അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു…വേദ്യ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് രാവണിനെ അവൾക് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി…..അവനൊരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോൽ അവൾക് വഴങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു….

ഹേമന്തേട്ടാ…ഏട്ടനെ ഞാനായിരുന്നു അന്നും ഇന്നും ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിച്ചത്…സ്നേഹിക്കുന്നത്… ഇനിയും എന്നെ മനസിലാക്കാതെ പോകരുത്…ഏട്ടന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും എന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് ചാർത്തുന്ന ഒരു താലി….ഈ നെഞ്ചിലെ സ്നേഹം അത് മാത്രം മതി എനിക്ക്….

അവൾടെ ആ സംസാരം കേട്ട് രാവൺ പുരികം ചുളിച്ച് അവളെയൊന്ന് നോക്കി…

നീയെന്താ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത്….??
നീയും ഞാനും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം…അത് നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നതാണ് പിന്നെ എന്താ….

അതെ…അത് ശരിയാണ്… പക്ഷേ…

പിന്നെയെന്താ ഒരു പക്ഷെ…

രാവണിന്റെ ചോദ്യത്തിന് അവള് കുറേനേരം മറുപടി നല്കിയില്ല… പിന്നെ മെല്ലെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

ത്രേയ…ത്രേയ വരുന്നുണ്ട്….ഇന്ന്… ഇന്നുച്ചയ്ക്ക് ഇവിടേക്കെത്തും….

ആ പേര് കേട്ടതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു… ഞരമ്പുകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകി…ആ ദേഷ്യത്തിൽ കൈയ്യിലിരുന്ന കോഫി കപ്പ് അവൻ നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു….
വേദ്യ അവന്റെ രൗദ്ര രൂപം കണ്ട് ശരിയ്ക്കും നടുങ്ങി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

ത്രേയ… അവൾടെ പേര് പോലും എന്റെ കാതിൽ കേൾക്കരുത്…. എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയില്ല..

 

രാവണിന്റെ അലർച്ച കേട്ട് വേദ്യയൊന്ന് നടുങ്ങിയെങ്കിലും അവന് ത്രേയയോടുള്ള പകയിൽ മനസാൽ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു അവൾ…ഉള്ളിൽ അലയടിച്ചുയർന്ന സന്തോഷത്തെ മുഖത്ത് പ്രകടമാക്കാതെ അവളൽപം സങ്കടം അഭിനയിച്ചു നിന്നു….അപ്പോഴും രാവണിന്റെ ദേഷ്യം ഒരിഞ്ച് പോലും കുറയാതെ തുടരുകയായിരുന്നു….

ഹേമന്തേട്ടാ അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പോയ കാര്യങ്ങളല്ലേ… എല്ലാവരും അതിൽ നിന്നും overcome ചെയ്തു…ത്രേയയോടുള്ള ദേഷ്യം കുറയ്ക്കണം എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല…അവളെ വെറുത്തോളൂ… പക്ഷേ ഹേമന്തേട്ടൻ എല്ലാവരോടും ഇങ്ങനെ ദേഷ്യം കാട്ടി നടക്കരുത്…

വേദ്യ രാവണിനെ അനുനയിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവന്റെ തോളിലേക്ക് മെല്ലെ കൈ ചേർത്തു…അവനതിലും പകയടങ്ങാതെ അവളുടെ കൈ ബലമായി തട്ടിയെറിഞ്ഞു നിന്നു…ആ സമയം രാവണിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ത്രേയയോടുള്ള ദേഷ്യവും പകയും കത്തിയെരിയുകയായിരുന്നു…..

ഹേമന്തേട്ടാ… ഒരുകാര്യം കൂടി പറയാനുണ്ട്…അഗ്നി.അഗ്നിയേട്ടൻ പറഞ്ഞൂ താഴേക്കൊന്ന് ചെല്ലണംന്ന്….

വേദ്യ ഒരു ഭയപ്പാടോടെ പറഞ്ഞതും രാവൺ അതിനൊന്ന് ഇരുത്തി മൂളി സമ്മതം പറഞ്ഞു…അവന്റെ മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകൾ കലങ്ങി മറിയുകയായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് തന്നെ വേദ്യ മുറിവിട്ട് പോയത് പോലും രാവൺ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല….
ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് രാവണിന്റെ മനസ് കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു….നൂലു പൊട്ടിയ പട്ടം കണക്കേ ആ ഓർമ്മകൾ അവന്റെ മനസിനെ മഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…..ആ ഓർമ്മകൾ ചെന്നു നിന്നത് കുറേ വർഷങ്ങൾ മുമ്പുള്ള പൂവള്ളിയിലെ തറവാട്ട് കുളത്തിലായിരുന്നു….അവന്റെ കാതിൽ ത്രേയയുടെ നിലവിളിയും അലർച്ചയും ഉയർന്നു കേട്ടു….

ത്രേയയുടെ അലർച്ച കേട്ട് തറവാട്ട് കുളത്തിലേക്ക് ഓടിപ്പാഞ്ഞു പോയ ആ ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരനായ രാവണിനെ അവൻ ഓർത്തെടുത്തു…. തനിക്ക് മുന്നിൽ പരിഭ്രാന്തിയോടെ ഇരുന്ന ത്രേയയും വെള്ളക്കെട്ടിൽ ചലനമറ്റു കിടന്ന നിത്യയും ഒരു തിരശ്ശീലയിൽ എന്ന പോലെ അവന്റെ മനസിലേക്ക് തെളിഞ്ഞു വന്നു…. എല്ലാം കണ്ട് അമ്പരപ്പോടെയിരുന്ന ത്രേയയെ അവൻ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ മാത്രമാണ് ശ്രമിച്ചത്…..

പൂവള്ളി തറവാട് ഒന്നാകെ ആ ദുഃഖവാർത്ത അറിഞ്ഞ് നടുങ്ങിയപ്പോഴും ത്രേയ അവന്റെ നെഞ്ചോരം ചാഞ്ഞ് കരയുകയായിരുന്നു….എല്ലാറ്റിനും ഒടുവിൽ തെളിവെടുപ്പും സാക്ഷിമൊഴിയും രേഖപ്പെടുത്താൻ അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ എത്തിയപ്പോൾ മാത്രം ത്രേയ രാവണിന്റെ ശത്രുവായി മാറി…..അവനാ നിമിഷത്തെ ഒരിക്കൽ കൂടി മനസിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു….

ത്രേയ…എന്താ ഉണ്ടായത്…നീ…നീ എന്തിനാ കരയുന്നേ…

ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് ഓടിപ്പാഞ്ഞെത്തിയ രാവൺ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചങ്ങനെ ചോദിച്ചതും അവളൊരു തരം പരിഭ്രമത്തോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി വച്ചു…. വീണ്ടും വീണ്ടും രാവണിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നതും ത്രേയ അവനിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി വിറയാർന്ന വിരൽ ചൂണ്ടി ആ ദൃശ്യം അവന് കാട്ടി കൊടുത്തു…. വെള്ളക്കെട്ടിൽ ജീവനറ്റു കിടന്ന നിത്യയുടെ മുഖം കണ്ടതും രാവൺ ഒരടി പിറകോട്ട് നീങ്ങി… അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വിടർന്നു…. ആദ്യത്തെ അമ്പരപ്പിൽ നിന്നും മുക്തി നേടി അവൻ നേരെ നിത്യയ്ക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞു… വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടന്ന അവളുടെ ശരീരം പടിക്കെട്ടിലിരുന്ന് കൊണ്ട് അവൻ മടിയിലേക്ക് കയറ്റി വച്ചു…. അപ്പോഴും അതെല്ലാം കണ്ട് നടുക്കത്തോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…

നിത്യേ….ഡീ…നിത്യേ…കണ്ണുതുറന്നേ..ഡീ…

അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടിയുണർത്താൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിന് ഫലം കണ്ടില്ല….വെള്ളത്തുള്ളികൾ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന നെറ്റിയിൽ ചെറിയൊരു മുറിവുണ്ടായിരുന്നു…. അവനതിലേക്ക് മെല്ലെയൊന്ന് വിരലോടിച്ചതും ത്രേയ അതെല്ലാം നോക്കി അവന് പിന്നിലായി ഭിത്തിയോട് ഊർന്നിറങ്ങി ഇരുന്നു….

അപ്പോഴേക്കും ഒരുവിധം എല്ലാ അംഗങ്ങളും കുളപ്പടവിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു…ഊർമ്മിളയുടേയും,വസുന്ധരയുടേയും കരച്ചിൽ അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടു… എല്ലാം കണ്ട് പരിഭ്രമത്തോടെ നിന്ന വൈദേഹിയുടെ കണ്ണുകൾ ആദ്യം പാഞ്ഞത് ഭിത്തിയിൽ തലചായ്ച്ചിരുന്ന ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു….വൈദേഹിയുടെ കരങ്ങൾ അവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോ വൈദിയും പ്രഭയും ചേർന്ന് നിത്യയെ കുളപ്പടവിലേക്ക് എടുത്ത് കിടത്തിയിരുന്നു… ഒരുപാട് സംശയങ്ങൾ എല്ലാ മനസിനേയും മഥിയ്ക്കുമ്പോഴും അതൊന്നും ആലോചിച്ച് നിൽക്കാതെ നിത്യയിലേക്ക് മാത്രമായി എല്ലാവരും ചുരുങ്ങി….

എന്താ ഉണ്ടായേ…എന്താ എന്റെ കുട്ടിയ്ക്ക് പറ്റിയേ….

വൈദീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് നിസ്സഹായനായി നിൽക്കാനേ രാവണിന് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ…അവന് ആശ്വാസം പകരാനായി അഗ്നിയും അച്ചുവും അവന് ഇരുവശങ്ങളിലായി വന്നു നിന്നു…..സുഗതും വസുന്ധരയും ചേർന്ന് വൈദിയെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിച്ചു…. വേണുവിന്റെ കുറവ് അപ്പോഴും ആ കൂട്ടത്തിൽ പ്രകടമായിരുന്നു….

എന്താ രാവൺ…എന്താടാ ഉണ്ടായത്…???
നമ്മുടെ നിത്യ…അവളെങ്ങനെ…ആരാടാ അവളെ..???

അഗ്നിയുടെ ശബ്ദമൊന്നിടറിയതും രാവണിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

അറിയില്ല അഗ്നി… എനിക്കറിയില്ല…ത്രേയേടെ കരച്ചില് കേട്ടാ ഞാനിവിടേക്ക് വന്നത്…വന്നപ്പോ നിത്യ….അവള്…അവള് നമ്മളെ വിട്ടു പോയിരുന്നു…ആര്…എങ്ങനെ… ഒന്നും… ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല…

രാവണിന്റെ അവസ്ഥ മനസിലാക്കി അഗ്നി അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിന്നതും വേദ്യ അവിടേക്ക് ഓടിയടുത്തു… പടിക്കെട്ടിൽ ജീവനറ്റു കിടന്ന നിത്യയുടെ മുഖം കണ്ടതും അവളൊരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അലറിവിളിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….തലമുടിയിഴകൾ ചിതറിയെറിഞ്ഞ് അവളാ ശവശരീരത്തിലേക്ക് വീണു…ഇരു കൈകളാലും അവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു കൊണ്ട് അലറിവിളിച്ചു കരഞ്ഞ വേദ്യയെ വൈദി തന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…അതിലൊന്നും സമാധാനം കണ്ടെത്താൻ കഴിയാതിരുന്ന വേദ്യ ഒരു തേങ്ങലോടെ വൈദിയുടെ കൈയ്യിലേക്ക് തന്നെ ഊർന്ന് വീണു….

അതിനെല്ലാം സാക്ഷിയായി മറ്റംഗങ്ങൾ അവിടെ നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നു…വേദ്യയുടെ കരച്ചില് ത്രേയിലും ചെറിയ പേടിയും അസ്വസ്ഥതയും ഉളവാക്കിയതും അവള് വൈദേഹിയിലേക്ക് മുഖമൊളിപ്പിച്ച് ചുരുണ്ട് കൂടാൻ തുടങ്ങി…അത് മനസിലാക്കിയ രാവൺ തന്നെ ത്രേയയെ റൂമിലാക്കി വരാൻ വൈദേഹിയോട് നിർദ്ദേശമിട്ടു…

സംഭവം നടന്ന് മണിക്കൂറുകൾക്കകം പോലീസിനേയും നാട്ടുകാരേയും കൊണ്ട് പൂവള്ളി തറവാട്ട് മുറ്റം നിറഞ്ഞു…….

പരിഭ്രമത്തോടെ വിറങ്ങലിച്ചിരുന്ന ത്രേയയ്ക്കരികിലേക്ക് പോലീസുകാർ ഓരോരുത്തരായി നടന്നു ചെന്നു…പൂവള്ളിയിലെ ബാക്കി അംഗങ്ങളെല്ലാം ത്രേയയുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാൻ കാതോർത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…

കുട്ടിയല്ലേ ആദ്യമായി ശവം നേരിട്ട് കണ്ടത്…..???

അ…അതെ….

കുട്ടി എന്തിനാണ് അവിടേക്ക് പോയത്..???

ത്രേയ ആ ചോദ്യം കേട്ട് വിറയലോടെ വൈദേഹിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും അവര് ഉത്തരം പറയാനായി ആക്ഷനിട്ടു… പോലീസ് ആ ക്ഷണനേരം തന്നെ വൈദേഹിയെ ഒരു നോട്ടത്താലെ തടുത്തു വച്ചു….

പറയൂ.. എന്തിനാണ് അവിടേക്ക് പോയത്…??

ഞാൻ… ഞാൻ…ഞാനെന്നും തറവാട്ട് കുളത്തിലാ കുളിയ്ക്കാറ്….

ഓക്കെ… കുട്ടി അവിടേക്ക് ചെല്ലുമ്പോ മറ്റാരെയെങ്കിലും സംശയാസ്പദമായി അവിടെ കണ്ടിരുന്നോ… അല്ലെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നതായി തോന്നിയിരുന്നോ….

ത്രേയ അതുകേട്ട് ഭയത്തോടെ ഉമനീരിറക്കി…

പറയൂ.. ആരെങ്കിലും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ…

ന്മ്മ… ഉണ്ടായിരുന്നു…

ത്രേയേടെ ആ മറുപടി കേട്ട് എല്ലാവരുടേയും മുഖം സംശയത്തോടെ ചുളിഞ്ഞു…

ഈ കുടുംബത്തിലെ ആരെങ്കിലും ആയിരുന്നോ അത്…???

ന്മ്മ…അതേ…ഈ കുടുംബത്തിലെ ഒരാളായിരുന്നു…പ്രഭയങ്കിളിന്റേയും ആയമ്മേടെയും രണ്ടാമത്തെ മകൻ രാവൺ… ഹേമന്ത് രാവൺ..

അവൻ…അവനെ ഞാനവിടെ കണ്ടു….ത്രേയേടെ ആ മറുപടി കേട്ട് രാവൺ നിന്ന നില്പിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു… അവന്റെ മുഖം ഒരുതരം അമ്പരപ്പോടെ വിടർന്നു…ത്രേയ അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ ബാക്കി കൂടി പറയാൻ തുടങ്ങി…

ഞാൻ കണ്ടു സാർ.. ഞാനവിടെ എത്തും മുമ്പ് രാവൺ….രാവണവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു…നിത്യയെ കുളത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്ന കാഴ്ച കണ്ടാണ് ഞാനവിടേക്ക് ചെന്നത്….

ത്രേയ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അത്രയും പറഞ്ഞതും രാവൺ നിയന്ത്രണം വിട്ട് അവൾക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…

ത്രേയ…നീ…നീയെന്തൊക്കെയാടീ ഈ പറയുന്നേ…. ഞാൻ…ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തോ…നിന്റെ രാവൺ അങ്ങനെ ചെയ്യ്വോ…

രാവണിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീര് നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഒഴുകിയിറങ്ങി…അവനവളെ പിടിച്ചുലച്ചതും ത്രേയ ഒരൂക്കോടെ അവന്റെ കൈകൾ തട്ടിയെറിഞ്ഞു…

അതേ… നീയാണ്… നീയാണ് നിത്യയെ കൊന്നത്… ഞാൻ കണ്ടു… ഞാൻ കണ്ടു…നീയാണ് അവളെ…

ത്രേയ ഒരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അലറിക്കരഞ്ഞതു കേട്ട് ഒരു പ്രതിമ കണക്കെ അവൾക് മുന്നിൽ നിൽക്കാനേ രാവണിന് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ…. എല്ലാം കേട്ട് സ്തബ്ധയായി നിന്ന ഒരു മുഖം കൂടി പൂവള്ളിയിൽ അവശേഷിച്ചു…അത് വേദ്യയുടേതായിരുന്നു….ത്രേയയുടെ ആ ഒരൊറ്റ മൊഴിയിൽ രാവയിനെ പോലീസ് അറസ്റ് ചെയ്തു….പൂവള്ളി തറവാട്ട് മുറ്റത്ത് നിന്നും രാവണിനെ പോലീസ് ജീപ്പിലേക്ക് കയറ്റുമ്പോ ആ ദൃശ്യം കാണ്ടുനിൽക്കാനാവാതെ ഭിത്തിയുടെ മറ ചേർന്ന് പൊട്ടിക്കരയുകയായിരുന്നു ത്രേയ….

പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി രാവണിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുമ്പോഴും അവന്റെ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കാൻ മറ്റ് വഴികളൊന്നും രാവണിന് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു…..ഏറെനേരം നീണ്ട ചോദ്യം ചെയ്യലിൽ സത്യങ്ങൾ മാത്രമാണ് രാവൺ പറഞ്ഞത്… പക്ഷേ ത്രേയയുടെ സാക്ഷി മൊഴികളെ വിശ്വസിച്ച അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് രാവണിന്റെ മൊഴിയിൽ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും,സംശയങ്ങളും ധ്വനിപ്പിച്ചു….

പതിനാല് ദിവസത്തേക്ക് ലോക്കപ്പിൽ റിമാൻഡ് ചെയ്ത രാവണിനെ കാണാനായി പൂവള്ളി തറവാട്ടിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും എത്തിയിരുന്നു…അവിടെയും ത്രേയ മാത്രം വിട്ടു നിന്നു….ആ ഒരൊറ്റ സംഭവത്തോടെ ത്രേയ പ്രഭയുടെ മുഖ്യ ശത്രുവായി മാറുകയായിരുന്നു…ഗൂഢലക്ഷ്യങ്ങൾ മുന്നിൽ കണ്ട് പ്രവർത്തിച്ച വൈദിയ്ക്ക് രാവണിനെ എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ തള്ളി പറയാൻ മനസനുവദിച്ചില്ല…. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അഗ്നിയും,അച്ചുവും,ശന്തനുവും ചേർന്ന് രാവണിനെ കാണാനായി പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി….

രാവൺ…മറ്റാര് മനസിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും നിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് മനസിലാകും…നീ അങ്ങനെ ഒരിക്കലും ചെയ്യില്ല… പക്ഷേ ത്രേയ…അവളെന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞത്….(അഗ്നി)

ത്രേയ ആരെയോ ഭയപ്പെടുന്നു രാവൺ…എനിക്കങ്ങനെയാ തോന്നിയത്…അവളുടെ കണ്ണിൽ ആ ഭയപ്പാടുണ്ട്…(അച്ചു)

ആർക്കുവേണ്ടിയും നിന്നെ തള്ളി പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത ത്രേയ ഇങ്ങനെ എന്തിന് പറയണം രാവൺ….ഇനി ചിലപ്പോ ആ കാഴ്ച കണ്ടതിന്റെ ഷോക്കിൽ പറഞ്ഞതാകുമെങ്കിലോ… കോടതിയിൽ നമുക്ക് അങ്ങനെ പ്രൂവ് ചെയ്താലോ രാവൺ… അല്ലാതെ നീയിങ്ങനെ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്യില്ല…(ശന്തനു)

എല്ലാവരുടേയും വാക്കുകൾക്ക് മുന്നിൽ നിസ്സഹായനായി നിൽക്കാനേ രാവണ് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ… എന്തൊക്കെയോ ചോദ്യങ്ങൾ അവന്റെ മനസിലും മിന്നിമറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു….

എനിക്ക്… എനിക്ക് ത്രേയയെ ഒന്ന് കാണണം അഗ്നീ…നീ അവളെ എന്റെ മുന്നിലൊന്ന് കൊണ്ടു വരുമോ…പ്ലീസ്..എനിക്കവളോട് സംസാരിക്കണം…

രാവൺ…അത് നടക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല…കാരണം അവള് അവൾടെ റൂം വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങീട്ടില്ല പിന്നെ….ഞങ്ങളിവിടേക്കാണ് വരുന്നതെന്ന് അവളെ അറിയിച്ചിരുന്നു…അവള് നിന്റെ പേര് പോലും ഒന്നുച്ഛരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല… വരാൻ താൽപര്യം ഇല്ലാന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു…

നീ എന്ത് പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് ത്രേയേ കാണണം അഗ്നീ… നേരിട്ട് കണ്ട് അവളോട് ഞാൻ തന്നെ സംസാരിക്കാം… ഞാനങ്ങനെ ഒന്ന് ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് അവൾക്കും എനിക്കും ബോധ്യമാണ്…

അത് ഞങ്ങൾക്കും അറിയാം രാവൺ… പക്ഷേ ത്രേയ നിന്നെ കാണാൻ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല…നിത്യേടെ സംസ്കാര ചടങ്ങിൽ പോലും അവളുടെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ടായില്ല..അത് മാത്രമല്ല ബിസിനസ് ആവശ്യത്തിന് പോയ വേണു അങ്കിൾ ഇതുവരെ തിരികെ എത്തീട്ടുമില്ല….(ശന്തനു)

അതെന്താ…വേണുമാമ ഇത്രയും നാളൊന്നും ത്രേയയെ പിരിഞ്ഞു നിൽക്കാറില്ലല്ലോ..നിങ്ങളന്വേഷിച്ചില്ലേ….!!!

ഫോണിൽ ട്രൈ ചെയ്തു രാവൺ…but out of coverage area ആണ്..നമ്മുടെ തറവാട്ടിൽ എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്…
വേണുമാമേടെ presence കൂടി ഇല്ലാതായതും ത്രേയ ആകെ depressed ആകും പോലെ….

അച്ചുവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും രാവണിന്റെ ചങ്ക് പൊടിയും പോലെയായിരുന്നു തോന്നിയത്….ജയിലഴികളിലേക്ക് കൈ മുറുകെ ചേർത്ത് കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു നിന്ന രാവണെ അഗ്നിയും ശന്തനുവും ചേർന്ന് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു….

അഗ്നീ… എനിക്ക് ത്രേയേ കണ്ടേ പറ്റൂ….നീ എന്നെയൊന്ന് help ചെയ്യ് പ്ലീസ്…

രാവണിന്റെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് കുറേ നേരം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ നിന്ന അഗ്നി ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ അവന് സമ്മതം മൂളി…
പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ ത്രേയേ കൂട്ടി അഗ്നി ജയിലിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു…രാവണിന് മുഖം കൊടുക്കാതെ നിന്ന ത്രേയയെ അവൻ ഉള്ളിലടക്കി പിടിച്ച സങ്കടത്തോടെ നോക്കി നിന്നു….

ത്രേയ…നീ…നീ എന്താ ഇങ്ങനെ…??? ഞാനായിരുന്നോ നിത്യയെ… നിനക്ക് എങ്ങനെ പറയാൻ തോന്നി അങ്ങനെയൊക്കെ…???

രാവണിന്റെ ഇടറിയ ശബ്ദത്തിന് മുന്നിൽ വിങ്ങി നിൽക്ക്വായിരുന്നു ത്രേയ…അവളുടെ സങ്കടങ്ങൾ ഒരു നിമിഷം അവൾ ഉള്ളിൽ കരഞ്ഞു തീർത്തു…
തലകുനിച്ച് നിന്ന അവളിലെ ഭാവമാറ്റങ്ങൾ രാവണിന് വ്യക്തവുമായിരുന്നില്ല…..

ത്രേയ… എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്ക് നീ… ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് നിനക്കറിയാം… പിന്നെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെയൊരു മൊഴി നൽകിയത്…നീ ആരെയാ പേടിയ്ക്കുന്നേ…???
ആരെയായാലും എന്നോട് പറ…

രാവണിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ കേട്ട് ത്രേയ അവന് നേരെ മുഖമുയർത്തി…

ഞാനാരെയും പേടിയ്ക്കുന്നില്ല രാവൺ…നീയാണ് നിത്യയെ കൊന്നത്…. എന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ട് ആദ്യം എനിക്ക് മുന്നിലേക്ക് ഓടിയടുത്തത് നീയല്ലേ…ആ സമയം നീ മാത്രം എങ്ങനെ കൃത്യമായി എനിക്കടുത്തേക്ക് വന്നു…

ത്രേയേടെ ആ മറുപടി കേട്ട് രാവൺ സ്തബ്ധനായി നിന്നു പോയി…അവന്റെ കൈകൾ ജയിലഴിയിൽ നിന്നും തളർച്ചയോടെ വീണു… അഗ്നിയും അതെല്ലാം കേട്ട് ഒരുതരം നിസ്സഹായനായി നിൽക്ക്വായിരുന്നു…

ഞാൻ നിനക്കടുത്തേക്ക് വന്നതിനർത്ഥം ഞാനാണ് അവളെ…..

രാവണിന്റെ ശബ്ദം ഇടർച്ചയോടെ മുറിഞ്ഞു….

ഞാൻ…ഞാനല്ല ത്രേയ… എനിക്ക് കഴിയില്ല അങ്ങനെ… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞാനെന്തിന് അവളെ കൊല്ലണം…???
അതിന്…അതിനൊരു കാരണം വേണ്ടേ….??അതും കൂടി പറഞ്ഞു താ നീ എനിക്ക്…

എനിക്ക്… എനിക്ക് കൂടുതലായി ഒന്നും അറിയില്ല രാവൺ…നീ ചെയ്ത തെറ്റാണത്…അത് മാത്രമേ എനിക്കറിയൂ… അതിനപ്പുറം എനിക്കൊന്നും നിന്നോട് പറയാനില്ല….
അഗ്നി നമുക്ക് പോകാം….

ജയിലഴിയിൽ നിന്നും കൈയ്യെടുക്കാൻ ഭാവിച്ച ത്രേയയുടെ കൈകളിൽ രാവണിന്റെ കൈകൾ മുറുകി…

ത്രേയ… please… don’t do this… ഞാൻ…ഞാനത് ചെയ്തിട്ടില്ല…നിന്റെ.. നിന്റെ ഒരൊറ്റ മൊഴിയിൽ ഈ കൊലക്കുറ്റം എന്റെ തലയിലേക്ക് ചുമത്തപ്പെടും.. ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന്റെ പേരിൽ ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങാൻ എനിക്ക് വയ്യ…. please…

രാവൺ കേണപേക്ഷിക്കുന്നത് കേട്ട് അഗ്നി കൂടി ത്രേയയിൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തി…

ത്രേയ…നീ..നീ ഒരു വാക്ക് മാറ്റി പറഞ്ഞാൽ രാവൺ ഈ കേസിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടും….ഇവനങ്ങനെ ഒന്ന് ചെയ്യില്ല…നീ…നീ ഇവന്റെ ഭാവി തുലയ്ക്കരുത് ത്രേയ…നിനക്കറിയാല്ലോ ഇവന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ…അത് നിറവേറാൻ ഇനി ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ മതി… അതിനിടയിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു കേസിൽ വിചാരണ നേരിട്ടാൽ അത് ഒറ്റയടിക്ക് തകർക്കുന്നത് ഇവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളാണ്…ത്രേയ പ്ലീസ് നീയൊന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്ക്….

എനിക്കിനി ഒന്നും പറയാനില്ല അഗ്നീ…. ഞാൻ പറഞ്ഞതാണ് സത്യം…ഇതു തന്നെ ഞാൻ കോടതിയിൽ പറയും…

രാവണിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ നിന്നും കൈ വലിച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് ത്രേയ അവനെ വിട്ടകന്നു നടന്നു….

കേസ് കോടതിയിൽ എത്തിയപ്പോഴായിരുന്നു രാവണിന്റെ സിവിൽ സർവീസ് റിസൾട്ട് വന്നത്…. ഉയർന്ന റാങ്കോടെ പാസായ രാവൺ ആ ഒരൊറ്റ കേസിന്റെ പേരിൽ താൽക്കാലികമായി അയോഗ്യനാക്കപ്പെട്ടു…. ജയിലിൽ കഴിഞ്ഞു കൂടിയ നാളുകളും, എല്ലാവരുടേയും പരുഷമായ സംസാരവും,സംശയച്ചുവ കലർന്ന നോട്ടവും രാവണിന്റെ മനസിനെ ഇളക്കി മറിച്ചു….അഗ്നിയെ വിട്ട് ഒരുപാട് തവണ ത്രേയയോട് സംസാരിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ കർക്കശ നിലപാടിൽ രാവണിന്റെ പ്രതീക്ഷകൾ മുഴുവൻ തകിടം മറിഞ്ഞു…. അങ്ങനെ ത്രേയയോടുള്ള ഇഷ്ടം പതിയെ പതിയെ ദേഷ്യത്തിലേക്ക് വഴി വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….

എല്ലാവരും തെറ്റുകാരനായി മുദ്ര കുത്തിയ രാവണിനെ ചേർത്ത് നിർത്തിയത് വൈദിയുടെ കരങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു…സ്വത്തിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹം കാരണം മകളുടെ മരണത്തിനേയും അവഗണിച്ച് വൈദി രാവണെ കേസിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്താൻ തീരുമാനിച്ചു…ത്രേയയെപറ്റി രാവണിനോട് നിരന്തരം പറഞ്ഞ് അവനിൽ ഒരു പക വളർത്തിയെടുക്കാൻ അയാൾ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…….കേസ് വാദം തുടങ്ങിയ ദിവസം തന്നെ ത്രേയയുടെ മൊഴിയെ ഇല്ലാതാക്കാൻ വേണ്ടി വൈദി അവളെ കോടതിയ്ക്ക് മുന്നിൽ ഒരു മനോരോഗിയായി മുദ്ര കുത്തുകയായിരുന്നു…..വൈദിയുടെ പിടിപാട് ഒന്നു കൊണ്ട് മാത്രം ഒരു വ്യാജ മനോരോഗ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് വൈദി ത്രേയയുടെ പേരിൽ തയ്യാറാക്കി…. അതിന്റെ ബലത്തിൽ രാവണിന് മേലുള്ള solid ആയ തെളിവുകൾ ഇല്ലാതാവുകയായിരുന്നു….. അങ്ങനെ തെളുവുകളുടെ പിൻബലം പൂർണമായും നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ പേരിൽ രാവണിനെ കേസിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കി….

രാവൺ പൂവള്ളിയിലേക്ക് തിരികെ എത്തുമ്പോൾ മറ്റൊരു ദുരന്തം കൂടി പൂവള്ളിയെ തേടിയെത്തി…അത് മറ്റൊന്നുമായിരുന്നില്ല വേണുവിന്റെ അപകട മരണം തന്നെ ആയിരുന്നു… റെയിൽവേ ട്രാക്കിൽ കണ്ടെത്തിയ ശവശരീരം വേണുവിന്റേതാണെന്ന് identify ചെയ്തതോടെ പൂവള്ളി തറവാട് വീണ്ടുമൊരു ദുരന്തത്തെ ഏറ്റുവാങ്ങി…..

വേണുവിന്റെ വേർപാടിൽ അടിമുടി തകർന്നു നിന്ന ത്രേയയെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ രാവണിന് മനസ് വന്നില്ല… അപ്പോഴേക്കും അവൾ അവന് ശത്രുവായി മാറിയിരുന്നു… എങ്കിലും രാവണിന് മുന്നിൽ ഒരു തുറന്നു പറച്ചിലിനായി ത്രേയ മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തിയെടുത്തു….ജയിൽ വാസത്തിന് ശേഷം തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയ രാവൺ എല്ലാവരിൽ നിന്നും അകലം പാലിച്ചിരുന്നു….അവന്റെ റൂമിൽ തന്നെ കഴിവതും ഒതുങ്ങി കൂടി…അത് മനസിലാക്കിയ ത്രേയ അവനെ കാണാനായി രാവണിന്റെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു…കൈതണ്ട നെറ്റിയിൽ താങ്ങി കിടന്ന രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് നടന്ന ത്രേയ ഒരു വിങ്ങലോടെ അവന്റെ ഇരു കാലുകളേയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് പൊട്ടി കരഞ്ഞു…രാവൺ ഒരുതരം അരോചകത്തോടെ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റതും അവന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്ക് പാഞ്ഞു….

എന്തിനാ നീയിപ്പോ ഇവിടേക്ക് വന്നത്…???
പറയെടീ…ഇനിയെന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത്…???
എന്റെ സർവ്വനാശം കാണണോ…???പറ അതാണോ ഇനി നിന്റെ ഉദ്ദേശം…???

ഒരുതരം അലർച്ചയോടെ അവനവളുടെ കൈകൾ തട്ടിയെറിഞ്ഞു…

രാവൺ… പ്ലീസ്…എന്നോടിങ്ങനെ പറയല്ലേ…!!
ഞാൻ… ഞാനെല്ലാം പറയാം.. പ്ലീസ് രാവൺ…

വേണ്ട…നീ പറയാൻ വരുന്നതൊന്നും കൊലയാളിയായി മുദ്രകുത്തപ്പെട്ട ഈ രാവണിന് കേൾക്കണ്ട…ഞാനല്ലേ നിത്യയെ കൊന്നത്…ഈ ഞാൻ…

അല്ല രാവൺ… അങ്ങനെയല്ല…!!

ഇനി നിന്റെ കുമ്പസാരം എനിക്ക് ആവശ്യമില്ല…ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന്റെ പേരിൽ എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ കൊലയാളിയായി മാറിയവനാ ഞാൻ…അന്ന് നിന്റെ വായിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെ ഒരു വാക്ക് കേൾക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു…അന്നതുണ്ടായില്ല… ഇന്നിപ്പോ വൈദി അങ്കിളിന്റെ ഹെൽപ്പൊന്നു കൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ കുറ്റവിമുക്തനായിരിക്ക്വാ…എന്റെ നിരപരാധിത്വം തെളിഞ്ഞു…. അതുകൊണ്ട് ഇനി നിന്റെ ഈ പൂങ്കണ്ണീര് എനിക്ക് കാണണ്ട…

രാവൺ.. ഞാൻ മനപൂർവ്വം ചെയ്തതല്ല… എനിക്ക് ഇപ്പോ നീയല്ലാതെ ആരുമില്ല…എന്റച്ഛനും പോയി…നീയും കൂടി എന്നെ വിട്ടകന്നു പോവല്ലേ… പ്ലീസ്…

ഹോ… അതുകൊണ്ട്…നിന്നെ ജീവനായി കണ്ട ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു ഈ രാവണിന്…നിന്നെ എല്ലാമെല്ലാമായി കണ്ട ഒരു കാലം… അതിപ്പോ ഇല്ല…കാരണം ചുരുങ്ങിയ നാളുകൾക്കിടയിൽ നീ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത് അറപ്പോടും വെറുപ്പോടും മാത്രം ഓർമ്മിക്കാൻ കഴിയുന്ന കുറേ ഓർമ്മകളാ…..നാട്ടുകാരുടേയും,ഫ്രണ്ട്സിന്റേയും മുന്നിൽ എനിക്ക് മുഖമുയർത്തി നോക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല….അവരുടെ പരിഹാസച്ചുവ കലർന്ന നോട്ടം എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന പോലെ….മനസറിഞ്ഞൊന്ന് ചിരിയ്ക്കാൻ പോലും എനിക്ക് കഴിയില്ല ഇനി…. എല്ലാറ്റിനും കാരണം നീ മാത്രമാണ്…. നിന്റെ നിലവിളി കേട്ട് നിനക്ക് മുന്നിലേക്ക് ഓടിയടുത്ത ഞാൻ ആയിരുന്നു ല്ലേ നിത്യയുടെ മരണത്തിന് ഉത്തരവാദി….???

രാവൺ ത്രേയയെ പിടിച്ചുലച്ചു…

നീയെന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ കേൾക്കാൻ തയ്യാറാണ് രാവൺ…അതുപോലെ നീ എന്നെയും കേൾക്കാൻ തയ്യാറാവണം… ഞാനെല്ലാം പറയാം…

വേണ്ട..ഇനി നീ പറയാൻ പോകുന്നതൊന്നും ക്ഷമയോടെ കേൾക്കാൻ എനിക്കാവില്ല ത്രേയ….നിന്നെ ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിച്ച ആ പഴയ രാവൺ മരിച്ചു…ഇത് ഹേമന്താണ്…

നാടും നാട്ടുകാരും ഇപ്പോഴും കൊലയാളിയായി കാണുന്ന ഹേമന്ത്… ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന്റെ പേരിൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ച torturing എത്രയാണെന്ന് നിനക്കറിയ്വോ… എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ… ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് നീ തച്ചുടച്ചു കളഞ്ഞു…അഗ്നി കാലുപിടിയ്ക്കും പോലെ നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ…നീ പിന്മാറാൻ തയ്യാറായോ…ഇല്ലല്ലോ…അതിന് കാരണമുണ്ട് രാവൺ… ഞാനൊന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ…

ത്രേയ ഏങ്ങലോടെ പറഞ്ഞതും രാവൺ കൈപ്പദം ഉയർത്തി കാട്ടി അതിനെ തടുത്തു…

മതി…ഇനി ഒന്നും കേൾക്കണ്ട എനിക്ക്…ഈ ജന്മം ആ പഴയ രാവണിലേക്ക് ഒരു മടക്കം ഉണ്ടാവില്ല..നിന്നെ എനിക്കാ പഴയ ത്രേയയായി കാണാനും കഴിയില്ല….കാരണം എന്റെ വലിയൊരു aim അതിന്റെ വിജയം കണ്ടപ്പോഴാ നീ എനിക്ക് മുന്നിൽ ശത്രുവായി മാറിയത്…IPS മോഹം മനസിൽ കൊണ്ടു നടന്ന ഈ രാവൺ ഇന്നൊരു ക്രിമിനലാണ്… എന്റെ identity ൽ വീണ ഈ കറ നിന്റെ കണ്ണീരിന് മായ്ക്കാൻ കഴിയില്ല…

അത്രയും നഷ്ടങ്ങൾ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച നിന്നെ എല്ലാം മറന്ന് കൂടെ കൂട്ടാനോ ചേർത്ത് നിർത്താനോ എനിക്കാവില്ല….

 

അതുകൊണ്ട് ഇനി മുതൽ നിനക്ക് നിന്റെ വഴി… എനിക്ക് എന്റെ വഴി…

രാവൺ….അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ…എന്നെ മനസിലാക്കാൻ നീയേയുള്ളൂ…നീ മാത്രമേയുള്ളൂ…

ത്രേയയുടെ ആ കരച്ചില് പോലും രാവൺ കണ്ടില്ലാന്ന് നടിച്ചു നിന്നു…ഉള്ളിൽ അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം നുരഞ്ഞു പൊന്തിയപ്പോഴും അവനതിനെ അഗാധങ്ങളിലേക്ക് പൂഴ്ത്തി വച്ച് നിന്നു…അവളുടെ സങ്കടങ്ങളെ കണ്ടില്ലാന്ന് നടിക്കാൻ അവൻ മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തിയിരുന്നു…. വീണ്ടും വീണ്ടും ത്രേയേടെ അപേക്ഷാസ്വരം കേട്ടതും ഒരു ഭ്രാന്തനേപ്പോലെ അവനവളെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് തള്ളിയെറിഞ്ഞു…. നിരാലംബയായി അവൾ പുലമ്പി തീർത്ത വാക്കുകൾക്ക് ചെവി കൊടുക്കാതെ അവൻ റൂമിന്റെ ഡോർ വലിച്ചടച്ചു നിന്നു….

അപ്പോഴാണ് വൈദിയുടേയും,വേദ്യയുടേയും അവിടേക്കുള്ള വരവ്…റൂമിന് പുറത്ത് നിന്ന് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞ ത്രേയയെ രണ്ടാളും ഒന്നിരുത്തി നോക്കി…വൈദിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ത്രേയയെ ചുട്ടെരിക്കാൻ പാകത്തിനുള്ള കനലെരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അയാളാ ദേഷ്യം ഉള്ളിലടക്കി തന്നെ ഡോറിൽ knock ചെയ്തു… ആദ്യം രണ്ട് മൂന്ന് തവണ knock ചെയ്തെങ്കിലും രാവൺ ഡോറ് തുറക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല…

രാവൺ…മോനേ…വാതില് തുറന്നേ…വൈദി അങ്കിളാ…

സ്നേഹത്തിൽ ചാലിച്ച ആ വിളി കേട്ടതും ക്ഷണനേരം കൊണ്ട് വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു…രാവണിന്റെ കണ്ണിലപ്പോഴും ത്രേയയോടുള്ള ദേഷ്യം അലതല്ലുന്നുണ്ടായിരുന്നു…രാവണിന്റെ നോട്ടം ത്രേയയിലേക്ക് പോയതും വൈദി അതിന് മറ തീർത്തു കൊണ്ട് രാവണിന് മുന്നിലേക്ക് കയറി നിന്നു…

എന്താ മോനേ ഇത്…ഏത് നേരവും ഇങ്ങനെ ഈ റൂമിൽ തന്നെ അടച്ചുമൂടി ഇരുന്നാലെങ്ങനെയാ…??കേസും വിസ്താരവും എല്ലാം കഴിഞ്ഞില്ലേ…നീ കുറ്റക്കാരനല്ല എന്നും എല്ലാവർക്കും അറിയാം…പിന്നെയും നീ എന്തിനു വേണ്ടിയാ നിന്നെയിങ്ങനെ സ്വയം ശിക്ഷിക്കുന്നത്…

വൈദി അങ്കിൾ.. ഞാൻ…

വേണ്ട മോനൊന്നും പറയണ്ട…പ്രഭയും ആകെ വിഷമത്തിലാ.. നിന്റെ ഭാവിയെ ഓർത്ത് തന്നെ… എന്റെ മകളെയാണ് എനിക്ക് നഷ്ടമായത്… എങ്കിൽപ്പോലും അതിന്റെ പേരിൽ സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടം പോലും എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും നിന്റെ മേലേക്ക് ഉണ്ടാവില്ല…അതിനി ഈ വീട്ടിലെ ആരൊക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നാലും എനിക്കത് കാര്യമല്ല….!!!

വൈദി അത്രയും പറഞ്ഞ് ത്രേയയെ ഒന്നിരുത്തി നോക്കിയതും നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ മുഖമുയർത്തി അയാളെയൊന്ന് നോക്കി…രാവണിന്റെയും വേദ്യയുടേയും നോട്ടങ്ങൾ തന്നിലേക്ക് വീഴുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതും അവളുടെ മിഴികൾ ദയനീയതയോടെ താഴേക്ക് പതിഞ്ഞു….

നിന്റെ വളർച്ചയിൽ ഈ തറവാട്ടിലുള്ളവർക്ക് തന്നെ അതൃപ്തിയുണ്ട് രാവൺ…അതിന്റെ തെളിവാണ് ഇതെല്ലാം… അല്ലെങ്കിൽ സിവിൽ സർവീസ് റിസൾട്ട് കാത്തു നിന്ന നിന്റെമേൽ ഇങ്ങനെ ഒരു കുറ്റം ചുമത്താൻ ഇവളുടെ മനസനുവദിക്കുമായിരുന്നോ…
എന്റെ നിത്യമോളെ എനിക്ക് നഷ്ടമായി…അതിന്റെ കാരണക്കാർ ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല… എങ്കിലും ആ ദുർവിധിയുടെ കാരണക്കാരനായ് മുദ്ര കുത്താൻ ഈ നാട്ടുകാർക്ക് മുന്നിലേക്ക് നിന്നെ ഞാൻ വിട്ടു കൊടുക്കില്ല…
എനിക്ക് മറ്റ് പലരേയുമാണ് സംശയം…നിന്നെ തെറ്റുകാരനായി ചിത്രീകരിച്ച് യഥാർത്ഥ പ്രതി രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ചോ എന്ന സംശയമാണ് എന്റെ മനസിനെ മഥിക്കുന്നത്…..

ത്രേയ അതുകേട്ട് ഒരു ഞെട്ടലോടെ വൈദിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…വേദ്യയും അവളെ നോട്ടങ്ങൾ കൊണ്ട് ദഹിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു…

ഹാ.. അതൊക്കെ പോട്ടെ മോനേ…. എല്ലാവരുടേയും ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഓരോ നഷ്ടങ്ങൾ സംഭവിക്കും… മിണ്ടാപ്രാണിയായ എന്റെ മോളോട് ഈ ദുർവിധി ചെയ്തവർ ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ അതിന്റെ ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങും…. അതോർത്ത് നമുക്ക് സമാധാനിക്കാം….
ഞാനിപ്പോ വന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാ…

വൈദീടെ പറച്ചില് കേട്ട് രാവൺ സംശയഭാവത്തിൽ മുഖം ചുളിച്ചു…ത്രേയയും അതെന്താണെന്നറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

രാവൺ… നിനക്ക് ട്രെയിനിംഗിന് ജോയിന്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയും… കേസിൽ നീ കുറ്റക്കാരനല്ല എന്നു തെളിഞ്ഞില്ലേ… അതുകൊണ്ട് ഇനി നിന്റെ പേരിൽ മറ്റ് issues ഓ ലീഗൽ procedure ഓ ഉണ്ടാവില്ല..നിന്നെ ലിസ്റ്റിൽ നിന്നും permanent ആയി ഒഴിവാക്കി കൊണ്ടുള്ള മെയിൽസൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ… അതുകൊണ്ട് കേസ് വിധിയാകും വരെ നിന്റെ കാര്യം സ്റ്റേ ചെയ്തു വയ്ക്കണം എന്നൊരു special request ഞാൻ court വഴി മൂവ് ചെയ്തിരുന്നു….ഇനി വലിയ ഫോർമാലിറ്റികൾ ഒന്നുമില്ല directly നിനക്ക് ട്രെയിനിംഗിൽ joint ചെയ്യാം….
നാളെ തന്നെ നീ ഹൈദരാബാദിലേക്ക് തിരിയ്ക്കണം… അതോടെ നിന്റെ ഈ ടെൻഷൻസും,പ്രോബ്ലംസും ഒന്ന് മാറിക്കിട്ടും….

വൈദിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാവണിന്റെ കണ്ണിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു തിരിനാളം ജ്വലിച്ചു… പക്ഷേ രാവൺ എന്നെന്നേക്കുമായി തന്നിൽ നിന്നും വിട്ടകന്നു പോവുന്ന ഫീലായിരുന്നു ത്രേയയ്ക്ക്…വീണു കിട്ടിയ അവസരം മുതലെടുത്ത് കൊണ്ട് വൈദിയും വേദ്യയും രാവണിന്റെ മനസിൽ ആഴത്തിലൊരിടം കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു…..തന്റെ നല്ല ഭാവിക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ച വൈദിയെ രാവണും തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി..രാവണിന്റെ ദേഷ്യത്തിനും എതിർപ്പിനും മുന്നിൽ ഒന്നും തുറന്നു പറയാനാവാതെ ഉഴലുന്ന ത്രേയയ്ക്ക് കൂട്ടായി അഗ്നിയുടെ കരങ്ങൾ മാത്രമാണ് പൂവള്ളിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്….രാവണിനെ കണ്ടു സംസാരിക്കാനുള്ള പല അവസരങ്ങൾ വീണു കിട്ടുമ്പോഴും വേദ്യയും വൈദിയും അതിനെല്ലാം തടസം തീർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു…..
രാവൺ പൂവള്ളി വിട്ട് പോകാൻ തുടങ്ങിയ അവസാന ദിവസവും ത്രേയ രാവണിന് മുന്നിൽ ഒരു തുറന്നു പറച്ചിൽ നടത്താനായി തയ്യാറായി….അവിടേം വൈദിയുടെ ഇടപെടീൽ ശക്തമായി…. കാറിലേക്ക് കയറാൻ തുനിഞ്ഞ രാവണിന്റെ കൈയ്യിൽ ബലമായി പിടിമുറുക്കി അലറിക്കരഞ്ഞ ത്രേയയുടെ മുഖം…. അതായിരുന്നു ആറു വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പുള്ള അവസാന

കാഴ്ച….അവളുടെ നിലവിളിയും, പുലമ്പി തീർത്ത വാക്കുകളും രാവണിൽ അവളോടുള്ള ദേഷ്യത്തിന്റെയും,പകയുടേയും ആഴം കൂട്ടി…ഒരു നിമിഷം വൈദി പറഞ്ഞതെല്ലാം ശരിയായിരുന്നു എന്നവൻ മനസാൽ ഉറപ്പിക്കുകയായിരുന്നു…..അവളെ തള്ളിമാറ്റി രാവണിനെ കാറിനുള്ളിലേക്ക് കയറ്റുമ്പോഴും ത്രേയയുടെ കരച്ചിൽ രാവണിനെ അരോചകപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു….

എല്ലാം അവിടെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയ രാവൺ പിന്നെ ത്രേയയെ നേരിൽ കണ്ടിട്ടില്ല…. മനസിനെ മുറിപ്പെടുത്തുന്ന ഓർമ്മകളും പേറി അവൻ തന്റെ ട്രെയിനിംഗ് പിരീഡുകൾ complete ചെയ്തു…അഗ്നി വഴി ത്രേയയെ സംബന്ധിക്കുന്ന ചില വിവരങ്ങൾ അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ത്രേയ നാടുപേക്ഷിച്ച് ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് പോയ വിവരമായിരുന്നു അഗ്നി വഴി അവസാനമായി അറിഞ്ഞത്…. പിന്നീട് പലപ്പോഴായി തന്നെ തേടിയെത്തിയ ത്രേയയുടെ ചില ഫോട്ടോസ് രാവണെ ശരിയ്ക്കും ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചു….ത്രേയയും അവളുടെ boy friend മായുള്ള intimate ഫോട്ടോസായിരുന്നു അത്….തന്നെ മറന്ന് മറ്റൊരിടം തേടി പോയ അവളെ അറപ്പോടും വെറുപ്പോടും മാത്രം അവൻ മനസിൽ കോറിയിട്ടു…. പലപ്പോഴും ഉയർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരിൽ നിന്നും താൻ കേൾക്കുന്ന പരിഹാസങ്ങൾ,ജയിലഴിയ്ക്കുള്ളിൽ കഴിച്ചു കൂട്ടിയ നിമിഷങ്ങൾ എല്ലാറ്റിനും ഉത്തരവാദിയായ ത്രേയയോട് അവന് ദേഷ്യത്തിലുപരി പകയായിരുന്നു അപ്പോ…..

തന്റെ ഉള്ളിൽ ഉടലെടുത്ത ഓർമ്മകൾ ഒന്നൊന്നായി രാവണിന്റെ മനസ്സിലൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു പൊയ്ക്കോണ്ടിരുന്നു….കുളക്കരയിലിരുന്ന് വിങ്ങി കരഞ്ഞ ത്രേയയുടെ മുഖം മുതൽ കൈവിലങ്ങുകളണിയിച്ച് പോലീസ് ജീപ്പിൽ തന്നെ കയറ്റുന്ന രംഗവും,ത്രേയയുടെ കാരുണ്യത്തിന് വേണ്ടി കേണപേക്ഷിച്ച അവന്റെ നിസ്സഹായതയും അവൻ ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് ഓർത്തെടുത്തു…. തനിക്ക് മുന്നിൽ കാരുണ്യത്തിന്റെ ഒരു ചെറു കണിക പോലും കാട്ടാതെ നിന്ന ത്രേയയേയും,എല്ലാം മറന്ന് മറ്റൊരുത്തനുമായി ജീവിതം ആഘോഷിക്കുന്ന അവളിലെ മാറ്റവും അവനിൽ അടങ്ങാത്ത പക ജനിപ്പിച്ചു…കൈയ്യിലെ ഞരമ്പുകൾ ദേഷ്യത്താൽ വരിഞ്ഞു മുറുകി….പകയടങ്ങാത്ത മനസ്സോടെ തന്നെ അവൻ തന്റെ ഷെൽഫ് തുറന്ന് എന്തിനോ വേണ്ടി പരിഭ്രമത്തോടെ പരതാൻ തുടങ്ങി… ഒടുവിൽ അവന്റെ നോട്ടം ഷെൽഫിന്റെ ഒരു കോർണറിലിരുന്ന ചെറിയൊരു പ്ലാസ്റ്റിക് കിറ്റിലേക്കും അതിന് തൊട്ടരികിലിരുന്ന സിറിഞ്ചിലേക്കും പതിഞ്ഞു….

ഷെൽഫിൽ നിന്നും അവനത് കൈയ്യിലെടുത്ത് പായ്ക്കറ്റ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു വച്ചു….അവന്റെ ഉള്ളിലെരിയുന്ന ദേഷ്യത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാനായി രാവൺ കണ്ടെത്തിയ ഏക മാർഗ്ഗമായിരുന്നു അത്….ചെറിയ ബോട്ടിലിൽ നിന്നും സിറിഞ്ചിലേക്ക് drugs പകർന്നെടുക്കുമ്പോ അവന്റെയുള്ളിൽ ആരോടെന്നില്ലാത്ത പകയെരിയുകയായിരുന്നു….ഇടത് കൈയ്യിൽ മുറുക്കി കെട്ടിയിരുന്ന tourniquet badge അവന്റെ കൈതണ്ടയിലെ പച്ച ഞരമ്പുകളെ എടുത്ത് കാട്ടി… ഉയർന്നു നിന്ന ആ ഞരമ്പിലേക്ക് സിറിഞ്ച് കുത്തിയിറക്കുമ്പോൾ drugs അവനിലേക്ക് പകരുന്ന ലഹരിയിൽ അവന്റെ മിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു തുടങ്ങി…. ചുറ്റുപാടും മറന്ന് അവനാ ഉന്മാദ ലോകത്തിന്റെ ചുഴിയിലേക്ക് സ്വയം വലിച്ചെറിയപ്പെടുകയായിരുന്നു….. സിറിഞ്ചിൽ ശേഷിച്ച അവസാന കണികയേയും ആസ്വദിച്ച് മിഴികൾ പൂട്ടി അവനങ്ങനെ നിന്നു….

രാവൺ…..!!!

അഗ്നിയുടെ കോപം കലർന്ന സ്വരം രാവണിനെ ആ മായാ ലോകത്ത് നിന്നും ഉണർത്തി….സിറിഞ്ച് പിന്വലിച്ചു  കൊണ്ട് രാവൺ അഗ്നിയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…. അപ്പോഴേക്കും അഗ്നി അവനടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തിരുന്നു….

രാവൺ…നീ എന്താടാ ഈ കാണിക്കുന്നേ… ഇങ്ങനെ സ്വയം നശിയ്ക്കാനും മാത്രം എന്താ നിന്റെ ലൈഫിൽ സംഭവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നേ…

അഗ്നി ബലമായി രാവണിന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും സിറിഞ്ച് തട്ടിപ്പറിച്ചു വച്ചു… അഗ്നിയുടെ ചോദ്യത്തിന് രാവൺ പരിഹാസച്ചുവ കലർത്തി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് നിന്നു….

നീ ചിരിയ്ക്ക്വാ… ഇതെല്ലാം തമാശയാണെന്നാണോ നിന്റെ ഭാവം…

അല്ല അഗ്നീ…ഒരിക്കലുമല്ല…ഈ രാവണിന്റെ ജീവിതം എല്ലാവരും ചേർന്ന് ഒരു തമാശയാക്കിയതല്ലേ….അതിൽ ഏറ്റവും മുൻപന്തിയിൽ നിന്ന് പ്രവർത്തിച്ചത് ത്രേയമ്പക വേണുഗോപൻ…..

നീ എന്തൊക്കെയാ രാവൺ ഈ പറയുന്നത്…??

എന്താടാ നീയും അവളെപ്പോലെ എനിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് അഭിനയിക്ക്വാ…അഭിനയിച്ചാലും കുഴപ്പമില്ല കേട്ടോ…ഈ രാവണിന് നിങ്ങളുടെ ആരുടേയും അഭിനയം മനസിലാക്കാനുള്ള കഴിവില്ല… ആർക്ക് വേണമെങ്കിലും പറ്റിയ്ക്കാം… എളുപ്പത്തിൽ പറ്റിയ്ക്കാം…

രാവൺ..നിന്നോടിപ്പോ ഞാനെന്ത് പറഞ്ഞാലും അതൊന്നും നിന്റെ തലേല് കേറില്ല…
അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് വേറെ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാം… ഒരുപാടുണ്ട് നിന്നോട് പറയാനും കേൾക്കാനുമായി….

എന്ത് കേൾക്കാനാ അഗ്നീ…. എന്റെ പരാജയത്തിന്റെ കഥകളോ..കഴിഞ്ഞു പോയ ആറ് വർഷത്തിന്റെ ഓർമ്മയായ് എനിക്ക് നിന്നോട്  പറയാൻ മറ്റൊന്നുമില്ല…

രാവൺ…നീ…നീ ഇങ്ങനെയൊന്നും ആയിരുന്നില്ല…
വല്ല്യമ്മ പറഞ്ഞു എന്നോട് നിന്നെ പറ്റി…നീയിപ്പോ drugs നും drinks നും addict ആണെന്നറിഞ്ഞു…എന്തിനാ രാവൺ നിന്റെ ജീവിതം നീ തന്നെ ഇങ്ങനെ ഹോമിക്കുന്നത്…

അഗ്നിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് രാവണൊന്ന് ചിരിച്ചു…

വേണം അഗ്നീ…എന്റെ ജീവിതത്തെ ഞാൻ അത്രയും വെറുക്കുന്നു…എന്താ ഞാൻ ഈ ജീവിതം കൊണ്ട് നേടിയത്…
പ്രാണനായി ഒരുത്തിയെ സ്നേഹിച്ചു, ഒടുക്കം എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ അവള് തന്നെ എന്നെ ഒരു കൊലയാളിയായി മുദ്ര കുത്തി,ബന്ധുബലവും പണവും നിരത്തി കോടതി മുറി വിട്ടിറങ്ങീട്ടും ഇപ്പോഴും എന്നെ പിന്തുടരുന്ന ആ വിളിപ്പേര്….അതെന്നെ ശരിയ്ക്കും ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്ക്വാ അഗ്നീ….
എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ തിരിച്ചു പിടിച്ചു…. തോൽക്കാൻ തയ്യാറല്ല എന്ന് മനസിനെ പഠിപ്പിച്ച് achieve ചെയ്തൂ ഞാൻ….
ADGP ഹേമന്ത് രാവൺ എന്ന എന്റെ ഇപ്പോഴുള്ള identity…. എന്നിട്ടും അതിലൊന്നിലും എനിക്ക് സന്തോഷം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല അഗ്നീ… തീർത്തും ഒറ്റപ്പെട്ടു പോക്വാ ഞാൻ….

രാവണിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അഗ്നിയുടേയും ഉള്ള് പിടഞ്ഞു…ഒരാശ്വാസമെന്നോണം അഗ്നിയുടെ കരം രാവണിന്റെ തോളിലേക്കമർന്നു….

രാവൺ…ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ…നീ…നീ ഇപ്പോഴും ത്രേയയെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടോ…???

അഗ്നിയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും രാവണവന്റെ കൈ തോളിൽ നിന്നും തട്ടിയെറിഞ്ഞു…

അവൾടെ പേര് പോലും എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട അഗ്നീ…എന്നെ ഈ നിലയിൽ എത്തിച്ചത് അവളൊറ്റ ഒരുത്തിയാ…ശത്രുവിന് മുന്നിൽ പരാജിതനായി നിൽക്കുന്നതിലും വേദനയാണ് അഗ്നീ ജീവനു തുല്യം സ്നേഹിച്ചവരുടെ മുന്നിൽ ചതിക്കപ്പെടുന്നത്….നിനക്കറിയില്ല ആ മുറിവിന്റെ ആഴം….അത് സമ്മാനിച്ച അവളെ ഞാൻ ഇനിയും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ല്ലേ…???

രാവണിന്റെ മുഖത്തെ ഭാവ പകർച്ചയിൽ അഗ്നി ഞെട്ടി തരിച്ചു നിന്നു പോയി…

രാവൺ…അന്നങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു…ശരിയാണ്… പക്ഷേ അതിനെല്ലാം അവളിപ്പോ ആത്മാർത്ഥമായി പശ്ചാത്തപിക്കുന്നുണ്ട്….

wow… അവളെ അടിമുടി വെള്ളപൂശാൻ വേണ്ടി നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും അമൂല്യ നിധി offer ചെയ്തോ അവള്….
പിന്നെ അവൾടെ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ കണക്ക്… ഹൈദരാബാദിലെ ട്രെയിനിംഗ് ടൈമിൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു അതിന്റെ തോത് എത്രയാണെന്ന്…
ആരുമില്ലാതിരുന്ന ത്രേയയ്ക്ക് രാവണിനേക്കാളും ആപ്റ്റായ കുറേ ……….

രാവൺ….നീ എന്താ പറയുന്നതെന്ന് വല്ല ബോധ്യവും ഉണ്ടോ… at least അവള് നിന്റെ ആരായിരുന്നു എന്ന ചിന്തയെങ്കിലും വേണമായിരുന്നു…

എന്തിനാ അഗ്നീ നീയിതിൽ കോപം കൊള്ളുന്നേ…ഞാനിതൊന്നും വെറുതെ സങ്കല്പിച്ച് പറയുന്നതല്ല… ഇതെല്ലാം സത്യമാണ്… with solid proof ഓടെ ഞാൻ തെളിയിക്കാം…

രാവൺ…ത്രേയ അങ്ങനെയാവില്ല… ഒരിക്കലും… ഒരിക്കലും അവൾക് നിന്നെ മറന്നൊരു ജീവിതം ഉണ്ടാവില്ല….

ഇതൊക്കെ കേൾക്കാൻ നല്ല സുഖമാണ് അഗ്നീ…
ഇതുപോലെ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചതല്ലേ അവളെ…ആ എന്നെ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തള്ളി പറഞ്ഞവളല്ലേ അവള്…നീയും ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ എനിക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കാൻ… ഒരുപാട് താണ് വീണ് അപേക്ഷിച്ചില്ലേ… എന്നിട്ട് അത് കേൾക്കാനെങ്കിലും കൂട്ടാക്കിയോ അവള്…. ഇല്ലല്ലോ….

അത് ശരിയാണ് രാവൺ…അവളെന്തിനാണ് അന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എന്നുള്ളതിന് ഇന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമായ ഒരു കാരണം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല… പക്ഷേ വേണു മാമേടെ മരണം കൂടി ആയതും അവളാകെ തളർന്നിരുന്നു….ഈ വീട്ടിലെ ഒരു കൈത്താങ്ങ് അവളൊരുപാട് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു…അന്നത് ആരുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടായില്ല….വേണു മാമേടെ മരണം എങ്ങനെ സംഭവിച്ചൂന്ന് പോലും ആരും അന്വേഷിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല….

രാവൺ അതെല്ലാം കേട്ട് ഒരു മറുപടിയും നല്കാതെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

തുടർച്ചയായി പൂവള്ളിയിലുണ്ടായ മരണങ്ങൾ… കാര്യസ്ഥനായിരുന്ന അച്യുതേട്ടന്റെ തിരോധാനം…വേദ്യയുടെ friend ആയുള്ള പ്രേമിന്റെ രംഗപ്രവേശം ഇതിലെല്ലാം നമ്മൾക്കറിയാത്ത…എന്നാൽ നമ്മളറിയേണ്ട എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് രാവൺ….ഇനി അതെല്ലാം പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടു വരാൻ നമുക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ….

നീ എന്താ അഗ്നീ ഈ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…???

അന്വേഷിക്കണം രാവൺ… എല്ലാം നമുക്ക് അന്വേഷിച്ചു കണ്ടെത്തണം… അതിന് വേണ്ടിയാ ഞാനിപ്പോ ഇവിടേക്ക് എത്തിയത്…
ഞാൻ മാത്രമല്ല അച്ചുവും,ശന്തനുവും എത്തീട്ടുണ്ട്….

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ചെറിയൊരു തിളക്കം അലയടിച്ചു…അവന്റെ മനസ് പഴയ ആ രാവണിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കും പോലെയായിരുന്നു അപ്പോൾ…

അതേടാ…അച്ചു ചെന്നൈയിലെ ജോലി മതിയാക്കി….അവന് മടുത്തൂന്നാ പറയുന്നേ… പിന്നെ ശന്തനു അവൻ വയനാട്ടിലായിരുന്നില്ലേ… wildlife photography ന്നും പറഞ്ഞ് കാടു കയറി നടന്നതാ… ഇപ്പോ നാട്ടിലേക്ക് ലാന്റായിട്ടുണ്ട്…
നീ ഹരിച്ചേട്ടനെ കാണ്ടിരുന്നോ(ഹർദ്ദയാൽ)….???

എവിടെ… ഞാൻ ഡ്യൂട്ടിയ്ക്ക് റെഡിയായി ഇറങ്ങുമ്പോഴേക്കും അയാള് ഓഫീസിലെത്തീട്ടുണ്ടാവും പിന്നെ പാതിരായ്ക്കാ ഞാൻ തറവാട്ടില് കാല് കുത്തുന്നേ… അപ്പോഴേക്കും അയാള് ഉറക്കം പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും…ഞാനായി ആർക്കും ഒരു ശല്യത്തിനും പോകാറില്ല…

ന്മ്മ…എങ്കിലേ ഹരിച്ചേട്ടനാ എന്നെ ഇവിടേക്ക് ഇപ്പോ വരുത്തിച്ചത്…

ഹരിച്ചേട്ടനോ… അയാൾക്കെന്താ നിന്നെക്കൊണ്ട് ആവശ്യം.??

നിന്നെ നന്നാക്കാൻ…അല്ലാതെന്തിനാ… നിന്റെ ഈ പോക്ക് പ്രഭയങ്കിളിനും വല്യമ്മയ്ക്കും,ഹരിച്ചേട്ടനും ഹരിണിയ്ക്കുമൊക്കെ സന്തോഷം കൊടുക്കുന്നുണ്ടെന്നാ നീ കരുതുന്നേ… എല്ലാവരും നെഞ്ചു നീറി കഴിയ്വാ ഇവിടെ…അതില്ലാതവണമെങ്കിൽ നീ പഴയ ആ രാവൺ ആകണം….

അഗ്നി രാവണിന്റെ തോളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും രാവണിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു വിഷാദഛായ പരന്നു…

പല തവണ മനസുകൊണ്ട് വിചാരിക്കും അഗ്നീ എല്ലാം മറക്കണംന്ന്… പക്ഷേ കണ്ണടയ്ക്കുമ്പോ എല്ലാം ഇങ്ങനെ തികട്ടി വര്വാ….

Don’t worry പുത്രാ….ഞാനില്ലേ നിന്റെ എല്ലാ ടെൻഷനും മാറ്റാൻ… നിന്റെ സ്വന്തം അച്ചൂസ്…

രാവണിന്റേയും അഗ്നീടെയും സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് അച്ചു കൂടി കടന്നു വന്നതും ആ പഴയ പൂവള്ളിയിലേക്ക് ഒരു മടക്ക യാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു എല്ലാ മനസുകളും…

അച്ചൂട്ടാ…നീ എപ്പോ ലാന്റായി…??

രാവൺ അച്ചുവിനെ ചേർത്ത് നിർത്തി…

അതൊക്കെ ഒരു വലിയ ഗഥയായിരുന്നു മോനേ…
രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ് റെസിഗ്നേഷൻ ലെറ്റർ MD ടെ മുന്നിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞിട്ട് ഇറങ്ങിയ ഞാനാ….ഇന്നലെ നട്ടപാതിരായ്ക്കാ ഈ തറവാട്ടിലൊന്ന് കാലു കുത്താൻ പറ്റിയത്…

അതെന്താ problem…അല്ല നീയെന്തിനാ job resigne ചെയ്തേ…

അതൊന്നും പറയണ്ട…RJ ന്നൊക്കെ പറയുന്നേന് ഇപ്പോ പഴയതുപോലെയൊരു ഗുമ്മില്ല രാവൺ…
ചുമ്മാ വളവളാന്ന് ചെലച്ചോണ്ടിരുന്നാലും complete വായിനോക്കികളും നമ്മളെ ട്രോളിക്കോണ്ടിരിക്കും….. പിന്നെ ബാംഗ്ലൂർ ഡെയ്സ് മൂവി കണ്ട മൂഡിലാ ഞാൻ FM തന്നെ ചൂസ് ചെയ്തത്…വല്ല സേറയോ മറ്റോ കിട്ടിയാലോ….

എന്നിട്ട് കിട്ടിയോ…??
രാവൺ വാപൊത്തി ഒരു ചിരിയടക്കി ചോദിച്ചു…

എവിടുന്ന്…സേറ പോയിട്ട് ഒരു കൂറയെ പോലും കിട്ടീല്ല…അത് മാത്രമോ നേരാം വണ്ണം ഒന്ന് ബ്രീത്ത് ചെയ്യാൻ പോലും സമ്മതിക്കില്ല തെണ്ടികള്…ആകെ കിട്ടുന്നത് 10minutes break ആ…അതില് entire crew members നെ നോക്കണം,ചായ കൊണ്ടു വരുന്ന മരതകത്തിനോട് സംസാരിക്കണം,ഫ്ലോറ് ക്ലീൻ ചെയ്യുന്ന മല്ലിയെ സോപ്പിടണം,അതും പോരാഞ്ഞ് റോഡിലൂടെ പോകുന്ന പെൺപിള്ളേരെ ലുക്ക് വിടണം…ഇത്രയും ഒറ്റയ്ക്ക് നോക്കി നടത്താൻ ദേ ഈ പാവം ഞാൻ മാത്രം…വയ്യ രാവൺ മടുത്തു…

നെറ്റിയിലൂടെ വിയർപ്പ് നീട്ടി തുടച്ചു നിന്ന അച്ചൂനെ രാവണും അഗ്നിയും കണ്ണും മിഴിച്ച് നോക്കി നിന്നു…

yeah… don’t worry Yaar… എനിക്കതിൽ വലിയ പ്രോബ്ലം ഒന്നുമില്ല…നിങ്ങള് എല്ലാം കേട്ട് ഡസ്പാവല്ലേ….

 

അച്ചൂന്റെ ആ വർത്തമാനം കൂടി ആയതും അഗ്നിയും രാവണും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു… പെട്ടെന്നാ വൈദിയുടേയും പ്രഭയുടേയും അവിടേക്കുള്ള entry…അവരെ രണ്ടു പേരെയും കണ്ടതും മൂവരുടേയും മുഖത്തെ ചിരിയൊന്ന് മങ്ങി…

അഗ്നീ നീയെപ്പോ വന്നു…???

വൈദീടെ സ്വരത്തിൽ ചെറിയൊരു ഗൗരവം കലർന്നിരുന്നു…

ഞാൻ ഇന്ന് വെളുപ്പിന് എത്തിയതേയുള്ളു വൈദിയങ്കിൾ….

ന്മ്മ….!!!

അല്ല വൈദിയങ്കിൾ അഗ്നിയെ മാത്രേ കണ്ടുള്ളൂ…ഈ സ്മാർട്ടായ ചുള്ളൻ ചെക്കൻ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ല…

ഷർട്ടിന്റെ കോളർ കഴുത്തടിയിലേക്കൊന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടുള്ള അച്ചൂന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് ദഹിപ്പിച്ചൊരു നോട്ടമായിരുന്നു വൈദി നല്കിയത്…

ഏറ്റില്ല…അച്ചൂട്ടാ ഒരു പൊടിയ്ക്ക് അടങ്ങിക്കോ…!!
അച്ചൂന്റെ കാതിലേക്ക് ഒരു സങ്കീർത്തനം കൊടുത്ത് അഗ്നി മുഖമുയർത്തി നല്ല കുട്ടിയായി നിന്നു…വൈദീടെ നോട്ടം രാവണിലേക്ക് തിരിഞ്ഞതും അഗ്നിയും അവരുടെ സംസാരം കേൾക്കാനായി കാത്തിരുന്നു…

രാവൺ…മോനേ ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട് നിന്നോട്…നീ ദേഷ്യപ്പെടരുത്…

എന്താ വൈദിയങ്കിൾ ഇങ്ങനെയൊരു മുഖവുരയും മുൻകൂർ ജാമ്യവുമൊക്കെ…

രാവണിന്റെ നോട്ടം ഒരു നിമിഷം വൈദിയിലേക്കും പ്രഭയിലേക്കും പാഞ്ഞു…പ്രഭ ഒന്നും മിണ്ടാതെ വൈദിയ്ക്ക് സംസാരിക്കാനുള്ള അവസരം നല്കി നിൽക്ക്വായിരുന്നു….

അത് പിന്നെ..ത്രേയ…ത്രേയ ഇന്ന് വരും…

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു… അവൻ നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിന്നും വൈദിയ്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു..അവനടുത്തായി കിടന്ന ചെയറിന്റെ ചാര്പടിയിൽ രാവണിന്റെ കൈകൾ മുറുകി…

അതിന്…???

രാവൺ….നീ…നീ പോയി അവളെയൊന്ന് കൂട്ടീട്ട് വരാമോ…

No….
കടുത്ത ദേഷ്യത്തിൽ അതും പറഞ്ഞ് അവനാ ചെയർ ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു…അത് കണ്ട് സ്തബ്ദരായി അവന് മുന്നിൽ നിൽക്ക്വായിരുന്നു ബാക്കി എല്ലാവരും…. അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യത്തോടും ഒരുതരം കിതപ്പോടും നിന്ന രാവണിന്റെ തോളിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത അച്ചൂന്റെ കരത്തിനെ അവൻ ഒരൂക്കോടെ തട്ടിയെറിഞ്ഞു….

രാവൺ…മോനേ… എന്താ ഇത്…ഇതല്ലേ ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞത്…മോൻ ദേഷ്യപ്പെടരുതെന്ന്…

വൈദീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് രാവൺ ദേഷ്യത്തിൽ മുഖം അയാൾക്ക് നേരെ തിരിച്ചു…

ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെടും അങ്കിൾ..കാരണം എനിക്ക് മുന്നിൽ അവള് വന്ന് നിൽക്കാൻ പോലും ഞാനവളെ അനുവദിക്കില്ല….പിന്നെയല്ലേ അവളെ കൂട്ടീട്ട് വരുന്നത്…. എനിക്ക് പറ്റില്ല അതിന്…

വൈദി അങ്കിളിന് ഇത്രയും സ്വാതന്ത്യത്തോടെ ഇടപെടാൻ നിന്നോടല്ലേ പറ്റൂ രാവൺ…മോനിത് കേൾക്കണം…

അങ്കിൾ വേറെ എന്തും പറഞ്ഞോ…ഈ രാവണത് കേൾക്കും… പക്ഷേ അവളെ കൂട്ടി വരുന്നത്… അതെനിക്ക് കേൾക്കാൻ പറ്റില്ല…
അവളെ അഗ്നി കൂട്ടീട്ട് വരും…

രാവണിന്റെ കടുത്ത സ്വരം കേട്ട് അഗ്നി നിന്ന നില്പിൽ ഒന്ന് ഞെട്ടി…

ഏയ്.. നീയെന്താ രാവൺ ഈ പറയുന്നേ…ഞാനോ… എനിക്ക് urgent ആയി വരച്ചു തീർക്കാനുള്ള രണ്ട് മ്യൂറൽ വർക്കുകളുണ്ട്… നിന്നോട് ഒരഞ്ച് മിനിട്ട് ചിലവൊഴിച്ചിട്ട് എനിക്ക് നേരെ അതിന്റെ പണി പുരയിലേക്ക് പോണം….

അഗ്നി മനപൂർവ്വം ആ സ്ഥാനത്ത് നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി…

എങ്കില് ദേ ഇവൻ പോവും…അങ്കിള് ഈ അച്ചൂട്ടനെ ഏൽപ്പിക്ക് ആ ജോലി..അവൻ ഭംഗിയായി ചെയ്തോളും…ല്ലേടാ…

രാവൺ അവന് തൊട്ടരികിൽ നിന്ന അച്ചൂന്റെ തോളിലേക്ക് തട്ടി പറഞ്ഞു…

yaa….why not…ത്രേയേ കൂട്ടാനല്ലേ..എനിക്കെന്താ പ്രോബ്ലം… ഞാൻ പൊയ്ക്കോളാം…

ഇരു കൈകളും ഇംഗ്ലീഷ് film style ൽ വിടർത്തി നിന്നു പറഞ്ഞ അച്ചൂനെ അഗ്നിയൊന്ന് ഇരുത്തി നോക്കി…ആ ഒരൊറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ അച്ചൂന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു…അത് പിന്നെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള ഗോഷ്ടിയിലും ആംഗ്യങ്ങളിലും കലാശിച്ചു…അച്ചൂനെ ആ ജോലിയിൽ നിന്നും പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി കഴുത്തിലേക്ക് ചൂണ്ട് വിരൽ കൊണ്ട് വരഞ്ഞു കാട്ടി നിന്ന അഗ്നിയെ കണ്ടതും ആ ഉദ്യമത്തിൽ നിന്നും അച്ചു നിരൂപാധികം ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ തുടങ്ങി…

അല്ലെങ്കിൽ അത് വേണ്ട രാവൺ… എന്റെ നാള് അവിട്ടമല്ലേ….അവിട്ടം നക്ഷത്രക്കാർ ഇന്ന് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോയാൽ ശരിയാവില്ല…ജാതക വശാൽ ചില ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമെന്നാ കാണിപ്പയ്യൂര് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നേ…

അതിന് നീയെന്തിനാ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോകുന്നേ…ത്രേയ വരുന്നത് ഫ്ലൈറ്റിലാ….നീ airport ൽ ചെന്നാൽ മതി…

പ്രഭ അതും പറഞ്ഞ് അച്ചൂനെയൊന്ന് നോക്കിയതും അവൻ ആകെ പെട്ട അവസ്ഥയിലായി… പിന്നെ എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടുമെന്ന് അഗ്നിയോട് കണ്ണുകൊണ്ട് ആക്ഷനിട്ട് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ആള്… യാദൃശ്ചികമായി ആ കാഴ്ച കണ്ടത് രാവണും…

നീയൊക്കെ രണ്ടെണ്ണവും എന്താ കഥകളി നടത്ത്വാ…അച്ചൂ മര്യാദയ്ക്ക് പോയിട്ട് വരാൻ നോക്ക്….

രാവണിന്റെ ശബ്ദം കടുത്തതും അച്ചു ഒരു ഐ ചിരിയങ്ങ് പാസാക്കി… അതിന്റെ അർത്ഥം അറിയാതെ കണ്ണും മിഴിച്ച് നിൽക്ക്വായിരുന്നു ബാക്കി എല്ലാവരും…

Actually ഞാൻ പറയാൻ വന്നത് airport ന്റെ കാര്യം തന്നെയാ പ്രഭയങ്കിൾ….by mistake റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ എന്നായിപ്പോയതല്ലേ…
അതെന്താന്നറിയ്വോ പ്രഭയങ്കിൾ എന്റെ ഈ നാളിൽ ഒരു വലിയ ദോഷം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്…ചില പ്രത്യേക ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ ചില പ്രത്യേക സ്ഥലങ്ങളിൽ ചെന്നു പെട്ടാൽ അവിടെ ഒരു ദുരന്തം ഉണ്ടാവും….

ന്മ്മ…26 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഈ കുടുംബത്തിനേറ്റ വലിയൊരു ദുരന്തമാ നീ…ഇതിലും വലിയ ദുരന്തം ഇനി വേറെ വരാനില്ല….!!!

Oh… thug life അടിക്കാനുള്ള time അല്ല പ്രഭയങ്കിൾ ഇത്… നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നൂല്ലേലും ഇത്രേം പ്രായമൊക്കെ ആയില്ലേ…നാണമില്ലേ ഈ കൊച്ചു പയ്യനെ ഇങ്ങനെ ട്രോളാൻ….
ന്മ്മ അതൊക്കെ പോട്ടെ..അപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞു വന്നത്… വെറുതെ ഞാനിനി അവിടേക്ക് ചെന്ന് ഒരു വലിയ ദുരന്തം പിടിച്ചു വയ്ക്കണോ… airport ൽ ലാന്റാവേണ്ട ഫ്ലൈറ്റ് ഗതി മാറി വല്ല ആലുവേലോ,അങ്ങാടിക്കലൊ ചെന്നിറങ്ങി ഒരു aircraft ഉണ്ടായി അത് പിന്നെ sonic boom create ചെയ്ത് ഭൂമിയിലും ആകാശത്തുമുള്ളവർക്ക് സ്വസ്ഥതയില്ലാതായി പോവില്ലേ… നിങ്ങളെല്ലാവരും വിഷദമായി ഒന്നാലോചിച്ചേ… അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ താഴെ പോയി നൈസായിട്ടിത്തിരി പുട്ടും മൊട്ടേം തട്ടീട്ട് വരാം…

ഒരു ഫ്ലോയിലത്രയും പറഞ്ഞ് അച്ചു അവിടുന്ന് സ്കൂട്ടായതും വീണ്ടും ആ ജോലി രാവണിന്റെ തലയിൽ തന്നെയായി…വൈദീടെ strong request ന് മുന്നിൽ വേറൊരു വഴിയുമില്ലാതെ രാവൺ തന്നെ ആ ജോലി ഏറ്റെടുത്തു…. മുഖത്ത് ധ്വനിച്ചു നിന്ന കലിപ്പിൽ അവൻ അവർക്ക് സമ്മതം മൂളിയതും പഴയ രാവണിനെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാനുള്ള പ്രതീക്ഷയുടെ തിരിനാളം അഗ്നിയുടെ കണ്ണുകളിൽ വിളങ്ങി….

എങ്കില് ശരി മോനേ…മോൻ ഒന്ന് റെഡിയാവ്…11.30ടെ ഫ്ലൈറ്റിലാ അവള് വരുന്നത്… കുറച്ചു നേരത്തെ ഇറങ്ങിക്കോ…അവളെ അധികനേരം അവിടെ wait ചെയ്യിപ്പിക്കണ്ട…

അത്രയും പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ശ്രമിച്ച വൈദിയെ പ്രഭ തടഞ്ഞു നിർത്തി…

മറ്റേ കാര്യം പറയണ്ടേ വൈദീ…
എന്തോ അർത്ഥം വച്ച പോലെയുള്ള പ്രഭയുടെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും രാവണും അഗ്നിയും ഒരുപോലെ ആ സംസാരത്തിന് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു…

എന്താ അച്ഛാ…?? ഇനിയെന്താ പറയാനുള്ളത്…???
മറ്റെന്തെങ്കിലും..???

രാവൺ ഒരു സംശയ ഭാവത്തോടെ ചോദിച്ചു…

ഏയ്.. ഒന്നുമില്ല രാവൺ… നിന്റെ അച്ഛൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ..അല്ലാതെ ഒന്നുമില്ല…
വൈദി അതും പറഞ്ഞ് പ്രഭയെ നോക്കി കണ്ണ് കാണിച്ചു… അയാൾക്ക് അത് കൃത്യമായി മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… എങ്കിലും രാവണിന്റെ ഉള്ളിൽ പിന്നെയും കുറെ സംശയങ്ങൾ ബാക്കിയായി…

അങ്ങനെയല്ലല്ലോ അങ്കിൾ…നിങ്ങൾ എന്തൊക്കെയോ ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കും പോലെ തോന്നുന്നു…

അത്…ചില കാര്യങ്ങളുണ്ട് മോനേ… പക്ഷേ അത്…അതീ സാഹചര്യത്തിൽ നിന്നോട് തുറന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല മോനേ…

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി…വൈദീടെ നോട്ടം പാഞ്ഞ ദിശയിലേക്ക് രാവണിന്റെ കണ്ണുകളും സഞ്ചരിച്ചു…. ഒടുവിൽ അവയും അഗ്നിയിൽ തന്നെ ചെന്നു നിന്നു….

ഞാൻ പറയാം രാവൺ.. പക്ഷേ ഇപ്പോ വേണ്ട..വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യമാണ്… ആദ്യം മോൻ പോയി ത്രേയയെ കൂട്ടീട്ട് വരൂ…അത് കഴിയുമ്പോ എനിക്ക് നിന്നോട് മാത്രമായി ഒന്ന് സംസാരിക്കണം….

വൈദി അത്രയും പറഞ്ഞ് രാവണിന്റെ തോളിൽ ഒന്ന് തട്ടിയിട്ട് റൂമിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…വൈദിയ്ക്ക് പിറകേ തന്നെ പ്രഭയും കൂടിയതും ആ റൂമിൽ രാവണും അഗ്നിയും മാത്രമായി…ടേബിളിന് പുറത്തിരുന്ന മൊബൈൽ കൈയ്യിലെടുത്ത് ആർക്കോ കോൾ ചെയ്തു നിന്ന രാവണിനെ അഗ്നി സൂക്ഷ്മമായൊന്ന് നോക്കി നിന്നു….

ഹാ…ഡാ ശന്തനു…നീ എവിടെയാ..??നാട്ടില് ലാന്റായീന്ന് കേട്ടു…!!!

ശന്തനൂന്റെ പേര് കേട്ടതും അഗ്നി മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ കണക്ക് കൂട്ടി ഒന്ന് തലയാട്ടി നിന്നു… ശന്തനൂന്റെ മറുപടി മാത്രം അവന് കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

നീ എന്തോ wildlife photography യോ മറ്റോ ആയി നടക്ക്വാന്ന് അഗ്നി പറഞ്ഞു…ദേ ആളിവിടെ എത്തീട്ടുണ്ട്…ഇന്ന് വെളുപ്പിന് എത്തീന്നാ പറഞ്ഞേ…ഞാനിപ്പോഴാ കണ്ടത്…
ഇന്നലത്തെ കിക്ക് വിട്ടത് ഇപ്പോഴാ… എനിക്ക് ഇവിടേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ കിട്ടീട്ടാവും അഗ്നിഹോത്രീടെ ഈ തീരുമാനം… എന്തായാലും ഈ താടീടെ മുഖം കണ്ടപ്പോ ചെറിയാൻ ആശ്വാസമൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്….

രാവൺ അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നിയെ ഒന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…

ഹാ.. പിന്നെ നീ അത്യാവശ്യമായി ഇവിടെ വരെ ഒന്നെത്തണം… ഇപ്പോൾത്തന്നെ…ചെറിയൊരു ജോലിയുണ്ട്….

രാവണിന്റെ ആ നീക്കം എന്തിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് അഗ്നി എളുപ്പത്തിൽ മനസിലാക്കിയിരുന്നു…അവനതിനുള്ള മറുമരുന്ന് കണ്ടുപിടിച്ചൊന്ന് തലയാട്ടി നിന്നു….

അപ്പോ ശരി ഡാ…നീ പെട്ടെന്ന് വാ…

രാവൺ ചിരിയോടെ കോൾ കട്ട് ചെയ്ത് അഗ്നിയെ നോക്കുമ്പോ മുഖത്തൊരു കള്ള ലക്ഷണവും ഫിറ്റ് ചെയ്ത് നിൽക്ക്വായിരുന്നു അഗ്നി…

എന്താടാ ആകെയൊരു ഉടായിപ്പ് expression..??

എന്ത് ഉടായിപ്പ്…ഹേയ്.. ഒന്നുമില്ല…നീ ആദ്യം പോയി കുളിച്ചിട്ട് വാ…ഞാനതുവരെയും ഇവിടെ wait ചെയ്യാം…..

അഗ്നിയുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഡ്രസ്സെടുത്ത് രാവൺ ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു…..വീണു കിട്ടിയ ആ സമയം കൈയ്യിലെടുത്ത് അഗ്നി മൊബൈൽ എടുത്ത് ശന്തനൂന് കോൾ ചെയ്തു…

ഡാ….വിവരദോഷി…നീ എന്തോ അർത്ഥത്തിലാടാ ഇവിടേക്ക് ഇപ്പോ എഴുന്നള്ളാംന്ന് രാവണിനോട് പറഞ്ഞത്…

അഗ്നീ…താടീ..നീ ആദ്യം ഒരു ഹലോ എങ്കിലും പറയെടാ പന്നീ.. എന്നിട്ട് പോരെ വെറുംവയറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന എന്നോടിങ്ങനെ അങ്കം കുറിക്കുന്നത്….ഇപ്പോ എന്താ പ്രോബ്ലം…നീ ആദ്യം കാര്യം പറ….

ഡാ.. ഇന്ന് ത്രേയ വരും…

ത്രേയ…അവള്..അവള് ബാംഗ്ലൂരിലോ മറ്റോ ആയിരുന്നില്ലേടാ…

ന്മ്മ… ആയിരുന്നു…അവള് തിരികെ വരുന്നുണ്ട്….
ചിലപ്പോ എല്ലാം കലങ്ങി തെളിയാൻ വേണ്ടിയാവും…. ഇല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് എല്ലാം തെളിയ്ക്കണം…

അതിന് നമ്മളെങ്ങനെ തെളിയ്ക്കും അഗ്നീ…ത്രേയാന്ന് പറയുമ്പോ വാളെടുക്കാൻ നിൽക്കുന്ന ഒരൈറ്റം അവിടെയില്ലേ… പിന്നെ അവനേം കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ല…അമ്മാതിരി ചെയ്ത്തും ചെയ്തിട്ടല്ലേ അവള് പോയത്… അവൾക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി അഗ്നീ അങ്ങനെയൊക്കെ പറയാൻ… എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഒന്നും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്നില്ല…നമ്മുടെ കൂടെ അടിയിട്ട് നടന്ന ഒരു വട്ട് പെണ്ണായിരുന്നില്ലേ അവള്…. അവൾക്ക് രാവണിനെ തന്നെ…

അവളായി ഒരിക്കലും അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ല ശന്തനു…വേദ്യയായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനത് വിശ്വസിച്ചേനെ…കാരണം വൈദി അങ്കിളിന്റെ കുടിലതകൾ കൈവശമുള്ള മോളാ അവള്… പക്ഷേ ത്രേയ… എനിക്ക് അതിൽ തീരെ വിശ്വാസം പോര…വൈദി അങ്കിൾ പറയുന്നത് രാവണിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് ത്രേയ മറ തീർത്തതാണെന്നാ…ത്രേയ അങ്ങനെ ചെയ്യുമെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ…

എനിക്കും അതിൽ തീരെ വിശ്വാസമില്ല അഗ്നീ… പക്ഷേ ഇവിടെ ഞാനോ നീയോ അല്ലല്ലോ രാവണല്ലേ വിശ്വസിക്കേണ്ടത്…അവന് അവൾടെ പേര് കേട്ടാലേ കലിപ്പാ…ഇനിയിപ്പോ നമുക്ക് മൂന്ന് പേർക്കും കൂടി കൂലങ്കഷമായി ചിന്തിച്ച് ഒരടിപൊളി പ്ലാനുണ്ടാക്കാം…രാവണനേയും ത്രേയയേയും പഴയതുപോലെ രാവണത്രേയ ആക്കുന്ന ഒരടിപൊളി പ്ലാൻ…എന്താ…???

അത് വേണം… പക്ഷേ ഈ മൂന്ന് പേരിൽ എന്റെ രക്തത്തിനെ കൂടെ കൂട്ടുന്നതിൽ എനിക്ക് ചെറിയ വൈക്ലബ്യമുണ്ട്…അവനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കുന്നതാ ശന്തനൂ പാട്…

അതൊക്കെ നീ എനിക്ക് വിട് അഗ്നീ…I will manage it…

ന്മ്മ…ഈ confidence ഒക്കെ ഇവിടെ വരുമ്പോഴും തിരുമേനീടെ മുഖത്ത് കണ്ടാൽ മതി..ആ പിന്നെ ഞാൻ വിളിച്ചതിന്റെ പ്രധാന കാരണം അങ്ങ് പറഞ്ഞേക്കാം… നിന്നെ ഇവിടേക്ക് വരാനായി ഇപ്പോ രാവൺ വിളിച്ചില്ലേ…

yes… വിളിച്ചു… ഞാൻ ദേ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങാം…

ഓ..ഡാ മണ്ടങ്കുണാപ്പാ….നീ ഇപ്പോ ഇവിടേക്ക് വന്നാ നിന്റെ മുട്ടുകാല് ഞാൻ തല്ലിയൊടിയ്ക്കും…

ങേ..അപ്പോ ഞാൻ വരണ്ടേ..???

നീ വരണ്ട…

അതെന്താടാ അഗ്നി ഞാൻ വന്നാല്…

നിന്നോട് മണിച്ചിത്രത്താഴിലെ നാഗവല്ലിയാവാനല്ല പറഞ്ഞത്… ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കണം നീ…

ന്മ്മ..ശരി നീ പറ…

രാവൺ ഫ്രഷാവാൻ പോയിരിക്ക്വാ.. കൃത്യം 11.30ടെ ഫ്ലൈറ്റില് ത്രേയ ലാന്റാവും..അവളെ പിക്ക് ചെയ്തു വരാൻ വൈദി അങ്കിൾ രാവണിനെയാ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്…അവനത് എനിക്കും അച്ചൂനും ഹാന്റോവർ ചെയ്യാൻ ഒരു മൂവ് നടത്തി..ഞാനും അവനും നൈസായിട്ടങ്ങ് സ്കൂട്ടായി…ഇപ്പോ അവൻ ആ ദൗത്യം നിന്നെ ഏൽപ്പിക്കാനാണ് തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നേ…

ഹോ..അതിനാണോ ഇപ്പോ എന്നെ വിളിച്ചേ…yes..you continue…

ന്മ്മ…അതിന് തന്നെ… പക്ഷേ ഒരുകാരണവശാലും നീ ആ ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കാൻ പാടില്ല….ഏകദേശം 10.30കഴിയുമ്പോ രാവൺ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങും…അതിന് മുമ്പ് ഒരു കാരണവശാലും നീ ഇവിടെ കാല് കുത്താൻ പാടില്ല…അവൻ വിളിച്ചു ചോദിച്ചാൽ റെഡിയായി,ഇറങ്ങി, ട്രാഫിക് ആണ്,on the way എന്നൊക്കെ ചുമ്മാ തട്ടി വിട്ടോണം…..

ന്മ്മ…ശരി ബ്രോ… പറയാം…

രാവൺ ഇവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്ക് കടന്ന് കഴിയുമ്പോ ഞാൻ നിനക്ക് കോൾ ചെയ്യും…അപ്പൊഴേ നീ വീട്ടീന്ന് ഇവിടേക്ക് തിരിയ്ക്കാവു..

ok..done…
അല്ല അഗ്നീ എന്താ ഇങ്ങനെ ഒരു പ്ലാൻ…??

ഡാ ശന്തനു…രാവൺ നീണ്ട ആറ് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാ ത്രേയെ കാണുന്നത്….അവനവളെ കാണുമ്പോ നമ്മളാരെങ്കിലും കൂടെ ഉണ്ടായാൽ അവർടെ പ്രൈവസി നഷ്ടമാകും…കലിപ്പിലാണെങ്കിലും അവരുടെ ഇടയിലെ മൗനത്തിനു പോലും ഒരുപാട് ഓർമ്മകൾ പങ്കുവയ്ക്കാനുണ്ടാവും…..അത് നമ്മളായി ഇല്ലാതാക്കണ്ട…

wow… wonderful idea…അഗ്നീ നീ ഒരു സംഭവം തന്നെടേ… അപ്പോ ഞാൻ ഒന്ന് റെഡിയാവട്ടേ…

എന്തിന്…???
എല്ലാം പറഞ്ഞ് സമാധാനത്തോടെ നിന്ന അഗ്നീടെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വിടർന്നു…

എനിക്ക് ഒന്ന് കുളിയ്ക്കാനും പാടില്ലേ…ഇതെന്ത് കൂത്ത്… ഞാൻ ദേ ഇന്നലെ വന്ന പാടെ ബെഡാലോട്ട് വീണതാ… ബെഡ്ഷീറ്റ് പോലും ഒന്ന് എടുത്തു മാറ്റീട്ടില്ല…..

എങ്കില് ശരീടാ.. ഞാൻ വര്ക്ക്വാ…രാവൺ വരുന്നതിന് മുമ്പ് എനിക്ക് മറ്റൊരാളോട് കൂടി സംസാരിക്കാനുണ്ട്….

അഗ്നി അത്രയും പറഞ്ഞ് കോള് കട്ട് ചെയ്ത് അടുത്ത നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു…

ഹലോ..ഡീ..ത്രേയ…നീ എവിടെ എത്തി… checking ആയോ… ന്മ്മ…ഓക്കെ… ഇവിടെ എല്ലാം സെറ്റാണ്….
നിന്റെ രാവൺ വരും നിന്നെ കൂട്ടാൻ.. കാത്തിരുന്നോ അവനെ കാണാനായി….കക്ഷി ഇപ്പോ പഴയത് പോലെയൊന്നുമല്ല… extreme കലിപ്പാണ്… പക്ഷേ നീ ആ പഴയ ത്രേയ ആയി നിന്നാൽ മതി…എന്നു പറഞ്ഞാൽ രാവണിനെ വട്ടാക്കുന്ന ത്രേയ….!!!ആ വഴിയിൽ മാത്രമേ നമുക്കവനെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാൻ പറ്റൂ….ഓക്കെ…!!

അഗ്നി അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടൊന്ന് ചിരിച്ച് കോള് കട്ട് ചെയ്തു…. അപ്പോഴേക്കും രാവൺ ഫ്രഷായി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയിരുന്നു….ടൗവ്വല് കൊണ്ട് പിൻകഴുത്തും തലമുടിയും തോർത്തിയെടുക്കുന്നതിനിടയിലും അവന്റെ നോട്ടം കള്ള ലക്ഷണത്തോടെ നിന്ന അഗ്നിയിലായിരുന്നു….

നീ ആരോടാ ഇപ്പോ സംസാരിച്ചത്…???

പുരികം ചുളിച്ച് കൊണ്ട് നിന്ന രാവണിന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അഗ്നി ആകെയൊന്ന് പരുങ്ങി…

ഹേയ്…ആരോട് സംസാരിക്കാൻ…ആ… പിന്നെ അച്ചു ഇടയ്ക്ക് ഇവിടേക്ക് ഒന്നെത്തി നോക്കി പോയി…നീ ഫ്രഷായി ഇറങ്ങിയോ എന്നറിയാനാ… ഞാൻ അവനോട് ഇപ്പോ വരാംന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു… അതായിരിക്കും നീ കേട്ടത്….

അത്രയും ഒരു ചെറിയ സംസാരമല്ല ഞാൻ കേട്ടത്…

ടൗവ്വല് സ്റ്റാന്റിലേക്കിട്ട് രാവൺ ഡ്രെസ്സിംഗ് ടേബിളിന് മുന്നിലെ നിലകണ്ണാടിയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു നിന്നു…

ഹാ….പോലീസുകാരനായാൽ ഇങ്ങനെ തൊടുന്നതിനും പിടിയ്ക്കുന്നതിനും എല്ലാം സംശയമാ…അതിന് നിന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല… നിന്റെ വർഗ്ഗങ്ങളേ ഇങ്ങനെയാ… ഞാൻ താഴെക്കാണും…നീ അവിടേക്ക് വാ….

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് ഒരുവിധം അവിടുന്ന് തടിതപ്പി താഴേക്ക് നടന്നു….അവൻ പോയതും നോക്കി കുറേനേരം എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് നിന്ന് ശേഷം രാവൺ റെഡിയാവാൻ തുടങ്ങി….

രാവണിന്റെ റൂമിൽ നിന്നും അഗ്നി നേരെ പോയത് ഡൈനിംഗ് ഏരിയയിലേക്കായിരുന്നു…. അവിടെ അച്ചു വായ്ക്ക് ഇടം കൊടുക്കാതെ ഫുഡ് തട്ടുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു…അച്ചൂന്റെ കഴിപ്പ് ഒരമ്പരപ്പോടെ നോക്കി കണ്ട് അഗ്നി അവനടുത്തായുള്ള ചെയർ വലിച്ചിട്ടിരുന്നു….
ടേബിളിന്റെ സെന്ററിലായി വച്ചിരുന്ന fruits ബൗളിൽ നിന്നും ഒരു പഴം കൈയ്യെത്തി എടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അഗ്നിയ്ക്കും മുമ്പേ അവനെടുക്കാൻ ലക്ഷ്യം വച്ച സാധനം അച്ചൂന്റെ കൈപ്പിടിയിലായിരുന്നു….അതിന്റെ കൂടെ വായിൽ പുട്ടും കുത്തിക്കേറ്റിയുള്ള ഒരു കിണിയും കൂടി അഗ്നിയ്ക്ക് കൊടുക്കാൻ അച്ചൂട്ടൻ മറന്നില്ല….

എന്തോന്നെടേ ഇത്… നിന്റെ ഈ അലവലാതി ശീലം ഇത്രേം വയസായിട്ടും മാറില്ലേ…??
പണ്ടേ നീ ഇങ്ങനായിരുന്നു… ഞാൻ കഴിയ്ക്കാൻ എന്തെടുത്താലും തൊള്ള നിറയെ ഫുഡ് കുത്തിക്കേറ്റിയിരുന്നാലും നിനക്കത് വേണം…ഇന്നും അതിനൊരു മാറ്റവുമില്ല…

അ…അത്… പിന്നെ… അഗ്നി…

വായിൽ നിറയെ പുട്ടിരുന്നത് കൊണ്ട് അച്ചൂന്റെ സംസാരം അഗ്നിയ്ക്ക് അത്ര വ്യക്തമായില്ല…

വേണ്ട…എന്റെ പൊന്നനിയൻ ഒന്നും മിണ്ടേണ്ട…ഇനി ഇതെല്ലാം കൂടി തൊണ്ടയില് കുടുങ്ങി ചത്തു പോയ നാണക്കേടാന്നേ….പത്രത്തിലൊക്കെ എങ്ങനെ ന്യൂസ് കൊടുക്കും…..പൂവള്ളി തറവാട്ടിൽ വസുന്ധരയുടേയും,സുഗതിന്റേയും മകൻ അശ്വാരൂഢ് (അച്ചു) 26 ഭക്ഷണം തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി മരിച്ചു….
ശ്ശേ… കേട്ടിട്ട് തന്നെ ഒരിമ്പമില്ല…ബ്ലാ…

അഗ്നീടെ ആ പറച്ചില് കേട്ട് ഫുഡ് കഴിച്ചോണ്ടിരുന്ന അച്ചു ആ പരിശ്രമം കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് ഒന്ന് നിർത്തി വെച്ചു…പ്ലേറ്റിലേക്ക് കൈകുടഞ്ഞ് അവനഗ്നിയെ തന്നെ ഒന്ന് ഉറ്റു നോക്കി…

സത്യം പറ… സെലക്ഷൻ കിട്ടി അല്ലേ…

വളരെ സീരിയസായി ഇരുന്ന അച്ചൂന്റെ മുഖം കണ്ട് അഗ്നിയും അല്പമൊന്ന് സീരിയസാവാൻ തുടങ്ങി…

എന്തിന്റെ സെലക്ഷൻ… എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല….

അയ്യോ..എന്റെ കണക്കാച്ചി വാവയ്ക്ക് മനസിലായില്ലേ…കോമഡി സ്റ്റാർസില് മോന് സെലക്ഷൻ ആയി ല്ലേ….ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ കോമഡിയൊക്കെ വരുന്നു…

മുഖത്ത് അല്പം ഗൗരവം നിറച്ച് നിന്ന അഗ്നിയെ അടപടലേ പുച്ഛിച്ച് അത്രയും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അച്ചു വീണ്ടും പണി തുടർന്നു…വെറും വയറ്റിൽ കിട്ടിയ ആ പുച്ഛത്തെ ഇരുകൈയ്യാലെ സ്വീകരിച്ച് അഗ്നിയും അവന് മുന്നിലേക്ക് ഒരു പ്ലെയിറ്റ് മലർത്തി വച്ചു….

കോപ്പയിൽ എടുത്ത് വച്ചിരുന്ന ആവി പാറുന്ന നല്ല soft പുട്ടിൽ ഒന്ന് അഗ്നി തന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്കെടുത്ത് വച്ചപ്പോഴേക്കും രാവൺ റെഡിയായി താഴേക്ക് എത്തിയിരുന്നു…അച്ചൂന് ഒരു വശത്തായി ചെയർ വലിച്ചിട്ട് അവനും ഇരുന്നു…അഗ്നി തന്നെയായിരുന്നു രാവണിനുള്ള ഫുഡ് പ്ലേറ്റിലേക്ക് വച്ചു കൊടുത്തത്….പഴവും,പയറും,പഞ്ചസാരയും,

പപ്പടവും,മുട്ടയും എല്ലാം മാറി മാറി പരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അച്ചു ഭേഷാ തട്ടുമ്പോ അഗ്നീടെ കണ്ണുപോയത് ബൗളിൽ എടുത്ത് വച്ചിരുന്ന ചൂട് കടലക്കറിയിലേക്കായിരുന്നു….ഒരു തവി കറി അതിൽ നിന്നും എടുത്ത് അതിന്റെ മണം നാസികയിലൊന്ന് ആവാഹിച്ചെടുത്ത ശേഷം ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അഗ്നിയത് രാവണിന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്കൊഴിച്ചു കൊടുത്തു…ഒരു തവി അവനും സ്വന്തം പ്ലേറ്റിലേക്കൊഴിച്ച് കഴിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി….ഒരു പിടി വായിൽ വച്ചപ്പോഴേ അഗ്നി ആ രുചിയിൽ തന്നെ അലിഞ്ഞു ചേർന്നിരുന്നു…ഹോ…ഈ മായമ്മേ കൊണ്ട് ഒരു രക്ഷേം ഇല്ല…എന്താ ഒരു കൈപ്പുണ്യം…ഇത്രേം നാളായിട്ടും ഈ കടലക്കറീടെ സ്വാദിന് ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല…

അഗ്നി അതും പറഞ്ഞ് അടുത്ത പിടി കൂടി വായിൽ വെച്ചു….

ചെറിയൊരു correction ഉണ്ട് സാർ…മായമ്മയല്ല…ഈ ഞാനാ ആ കറി വച്ചത്…

അഗ്നി പറഞ്ഞതിന് മറുപടിയായി അവിടെ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം ഉയർന്നതും മൂവരും ഒരുപോലെ ആ ശബ്ദത്തിലേക്കും അത് പറഞ്ഞ ആളിലേക്കും ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു…. ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് അച്ചൂന്റെ കണ്ണുകളൊന്ന് വിടർന്നു…

തുടരും…….