വൈദീ…നീ പറഞ്ഞത് പോലെ മാധവിനെയും അവന്റെ കുടുംബത്തേയും പൂവള്ളി മനയിൽ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്….ഇന്ദ്രാവതി കല്ലിനരികെ അവരെ ഇരുത്തിയിട്ട് അല്പം മാറി നിന്നാ ഞാൻ ഫോൺ വിളിയ്ക്കുന്നേ….ഇനി എന്ത്…??എങ്ങനെ…??
ഇത് രണ്ടും നിന്റെ നിർദ്ദേശം അനുസരിച്ചേ എനിക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയൂ….അന്നൊരു കർക്കിടക മാസ രാവായിരുന്നു… ചുറ്റും ഓരിയിട്ട് കുരയ്ക്കുന്ന നായകളുടെ ശബ്ദത്തിൽ തെല്ലൊന്ന് ഭയന്നു കൊണ്ടായിരുന്നു പ്രഭാകർ അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തിയത്…..സംസാരത്തിനിടയിലും അയാളുടെ നോട്ടം ഒരുതരം പരിഭ്രാന്തിയോടെ ചുറ്റും പരതി നടന്നിരുന്നു…മറുതലയ്ക്ക് വൈദ്യനാഥ് എന്ന വൈദിയുടെ കൊലച്ചിരി ഉയർന്നു കേൾക്കും തോറും പ്രഭാകർ കർച്ചീഫിനാൽ തന്റെ മുഖത്തും കഴുത്തടിയിലും പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പു കണങ്ങളെ തുടച്ചു നീക്കി….

ഇനിയെന്ത്…എങ്ങനെ..എന്നല്ലേ…അതൊന്നുമോർത്ത് പ്രഭ ടെൻഷനാവണ്ട….ഞാനെല്ലാം ചെയ്തു തീർത്തോളാം… പക്ഷേ നമ്മുടെ ഈ നീക്കങ്ങളുടെ പൂർണ രൂപം ഒരിക്കലും എന്റെ പുന്നാര അനിയൻ വേണുഗോപൻ അറിയരുത്…. ഒരിക്കലും എന്നു പറഞ്ഞാൽ…ഒരിക്കലും….

ഒരു താക്കീതെന്നോണം വൈദി അത് പറഞ്ഞ് നിർത്തുമ്പോൾ അയാളുടെ ശബ്ദത്തിൽ പകയെരിയുകയായിരുന്നു….

അല്ല വൈദീ…അതെങ്ങനെ ശരിയാവും…ഇളയ അളിയനല്ലേ മാധവിനേം കുടുംബത്തേയും ഇവിടേക്ക് എത്തിച്ചത്…. അപ്പോ എങ്ങനെ അറിയാതിരിക്കും…

അതാണ് പ്രഭേ ഞാൻ പറഞ്ഞത്…വേണു തന്നെയാണ് അവരെ അവിടെ എത്തിച്ചത്.. പക്ഷേ അതിന്റെ ശരിയായ ഉദ്ദേശം ആ പഞ്ചപാവം എങ്ങനെ അറിയാനാ…???

എന്നു വെച്ചാൽ…???
പ്രഭയുടെ ശബ്ദത്തിൽ നേരിയ പരിഭ്രമവും അതിലുപരി ഒരു സംശയവും കലർന്നു…

അതേ പ്രഭേ..വേണൂനറിയില്ല അവരെ കൊല്ലാനാണ് അവിടേക്ക് എത്തിച്ചതെന്ന്… അറിഞ്ഞാൽ അവനതിനൊക്കെ കൂട്ട് നിൽക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ നിനക്ക്….???ഒരിക്കലുമില്ല…

വൈദി അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പരിഹാസച്ചുവയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

പിന്നെ… പിന്നെ എന്തു പറഞ്ഞിട്ടാ വൈദീ…എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല… അപ്പോ ഇവരെ കൊല്ലാൻ തന്നെയാണോ പ്ലാൻ…???
അത്…അത് വേണോ… ഒന്നുകൂടി ചിന്തിച്ചിട്ട്…???

എന്റെ പ്രഭേ…ഇതാ ഞാൻ തന്നോട് പറഞ്ഞത് താനായിട്ട് ഇനി ഒന്നിനും നിൽക്കണ്ടാന്ന്… എല്ലാം… എല്ലാം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…
പിന്നെ വേണൂന്റെ കാര്യം…അവനറിയില്ല നമ്മുടെ പ്ലാനുകൾ ഒന്നും…..മാധവ് മായി പുതിയ കരാർ ഒപ്പിടും മുമ്പ് ഇന്ദ്രാവതി കല്ലിന് മുന്നിൽ ഒരു പൂജ…അതാണ് ഞാൻ വേണൂനോട് പറഞ്ഞിരുന്നത്…അവനത് അതേപടി അവരോട് പറഞ്ഞു….അത് കേൾക്കേണ്ട താമസം നമ്മൾ വിരിച്ച വലയിൽ അവനും കുടുംബവും ഒരുപോലെ അകപ്പെട്ടു…..

മംഗലം ഗ്രൂപ്പ്സുമായി ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയ ബന്ധമല്ലല്ലോ നമ്മുടേത്….പ്രഭയ്ക്കറിയാല്ലോ കേസ് ഒരുപാട് വാദിച്ചിട്ടാണ് ഇപ്പോ പൂവള്ളി മനയും അതിനെ ചുറ്റപ്പെട്ട കണ്ണെത്താത്തിടത്തോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന സ്ഥലവും നമുക്ക് വിധിയായത്…അതിന് വേണ്ടി കരുണ കാരുണ്യവാനായ മാധവ് അല്ലേ നമുക്ക് പണം നല്കിയത്…അന്നതിൽ ഞാൻ ഏറെ സന്തോഷിച്ചിരുന്നു…ഒരു നല്ല ചങ്ങാതിയായി കൂടെ നിർത്തി…ബിസിനസ് പാർട്ണർ,ഫാമിലി ഫ്രണ്ട് എല്ലാമായിരുന്നില്ലേ മംഗലം ഗ്രൂപ്പ് MD മാധവ് ചന്ദ്രൻ…. ഒടുക്കം നമ്മുടെ മാത്രം സ്വത്തായ പൂവള്ളി മനയുടെ അവകാശത്തിന്റെ ഒരു പകുതി ചോദിച്ചു വന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ എന്താ ചെയ്യാ…അതും കേസ് വാദിക്കാനുള്ള പണം നല്കിയതിനുള്ള സകല തെളിവുകളുമായി….കുടിലതകൾ മാത്രം കൈമുതലാക്കിയ എന്നോട് തന്നെ ഇങ്ങനെ ഒരു പ്ലാനിറക്കിയാൽ അതിന് വിജയം കാണുമോ….???അതൊക്കെ ശരിയാണ് വൈദീ… പക്ഷേ ഇത് കുറച്ച് കൂടിപ്പോയില്ലേ… അയാൾടെ ഭാര്യയും രണ്ടു കുട്ടികളും കൂടെയുണ്ട്….അവരേം…

വേണം പ്രഭേ..വലിയ ദുരന്തങ്ങൾ സംഭവിക്കുമ്പോ ആകാശം മുട്ടെ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങൾ നിലം പതിയ്ക്കുമ്പോ അതിന് ചോട്ടിൽ നില്ക്കുന്ന ചെറിയ മൺകൂരകളും തകർന്നു വീഴില്ലേ…അതാരും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല… സ്വാഭാവികം എന്ന് എഴുതി തള്ളാറാ പതിവ്…

എങ്കിലും….

ഒരെങ്കിലും ഇല്ല പ്രഭേ..ഞാനീ കഷ്ടപ്പെടുന്നത് എനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമല്ല…അത് താനോർക്കണം..
പൂവള്ളി മന…അത് നമ്മുടെ രണ്ടാളുടേയും സ്വപ്നമാണ്….അതിന് വേണ്ടി മാത്രം ഒന്നിച്ചു ചേർന്നവരാ നമ്മള്…സുഗതിനെ പോലും ഞാൻ ഇക്കാര്യത്തിൽ കൂട്ടിയിട്ടില്ല…അറിയാല്ലോ തനിക്ക്… പിന്നെയുള്ളത് വേണു…അവനീ പറയുന്ന സ്വത്തിലും പണത്തിലുമൊന്നും താൽപര്യമില്ല……. ആകെയുള്ള ആവശ്യക്കാരും,അവകാശികളും നമ്മൾ രണ്ടു പേര് മാത്രം….!!!പൂവള്ളി മനയുടെ ആസ്തി എത്രയാണെന്ന് ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ പ്രഭയ്ക്കറിയാല്ലോ….

അതൊക്കെ ശരിയാണ്… പക്ഷേ എല്ലാം നടന്ന് കഴിയുമ്പോ സുഗതും,വേണുവും അവകാശം ചോദിച്ചു വന്നാൽ….???

ഒരിക്കലുമില്ല…വേണു ചിത്രധാരയെ കല്യാണം കഴിച്ചത് തന്നെ വീട്ടിൽ അതൃപ്തിയായിരുന്നു… അതിന്റെ പേരിൽ അച്ഛനും കൂടി അല്പം എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചതു കൊണ്ടാ വേണൂന്റെ അവകാശം തറവാട്ട് വീട്ടില് മാത്രം ഒതുങ്ങിയത്…ഇനി അവനായി പൂവള്ളിയിൽ ഒരവകാശം ചോദിച്ചു വരില്ല…. പിന്നെ സുഗത്…അവൻ ഛായാചിത്രങ്ങളുടേയും,വരപ്പിന്റേയും ലോകത്ത് ചുരുങ്ങി പോയില്ലേ… അയാൾക്ക് ഈ സ്വത്തിലും പണത്തിലും ഒന്നും മോഹമുണ്ടാവില്ല….അതിനോടൊക്കെ ആകെയൊരു ഭ്രമം അവന്റെ ഭാര്യ, എന്റെ പുന്നാര പെങ്ങൾക്ക് മാത്രമായിരിക്കും….അവളെ എങ്ങനെ ഡീല് ചെയ്യണം എന്നെനിക്ക് ഇപ്പൊഴേ അറിയാം….

ഇങ്ങനെ ഓരോരുത്തരേയും ഒതുക്കി അവസാനം എന്റെ കാര്യത്തിലും ഇതു തന്നെ ആക്വോ..???

ഏയ്…പ്രഭേ… തന്നോട് ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്യ്വോ..
എന്റെ സഹോദരങ്ങളിൽ എനിക്ക് ഏറെ പ്രിയം വൈദേഹിയോടായിരുന്നു… അവൾടെ ഭർത്താവായല്ല എന്റെ സ്വന്തം സഹോദരനായിട്ടാ തന്നെ ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നത്…. അതുകൊണ്ട് ആ വിധ ചിന്തകളൊന്നും വേണ്ട….
താൻ ഒരഞ്ച് മിനിട്ട് വെയ്റ്റ് ചെയ്യ്… ഞാൻ ദാ ഇപ്പൊ എത്താം….അതു വരെയും അവർക്ക് സംശയം ഒന്നും തോന്നരുത്…. കേട്ടല്ലോ….

ഇല്ല വൈദീ… ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…

പ്രഭ കോളും കട്ട് ചെയ്ത് ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടിയെടുത്ത് നിന്നു….പെട്ടന്നാ അയാളുടെ ചിന്തയിൽ മാധവും ഭാര്യ വൃന്ദയും കടന്നു വന്നത്…

അയാൾ ഒരു ക്രിതൃമ ചിരി വരുത്തി ഇന്ദ്രാവതി കല്ലിനരികിലേക്ക് നടന്നു… അവിടെ അയാളേം കാത്ത് മാധവും വൃന്ദയും അവരുടെ കൈകളിലായി രണ്ട് കുഞ്ഞുങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു….ഒരു കുട്ടി കാഴ്ചയിൽ അഞ്ചാറ് വയസ് പ്രായം തോന്നിക്കുമായിരുന്നു…ആൺകുട്ടിയാണ്…
എന്നാൽ വൃന്ദയുടെ കൈയ്യിലിരുന്ന് ഉറങ്ങുന്ന പെൺകുഞ്ഞ് നന്നേ ചെറുതായിരുന്നു….ചെറിയൊരു പരിഭ്രമത്തോടും പരിചയക്കുറവോടും വൃന്ദയുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റുപാടും പരതി നടന്നു….ആ കണ്ണുകൾക്ക് ആശ്വാസം പകർന്നു കൊണ്ട് പ്രഭ അവിടേക്ക് കടന്നു ചെന്നു….

പ്രഭേ…എവിടെടോ തന്റെ അളിയൻ വൈദി…??
ഇതുവരെ എത്തീല്ലേ… special പൂജയാണ് എന്ന് വേണു വന്ന് പറഞ്ഞതു കൊണ്ടാ ഞാൻ ഇവളേം കൂട്ടിയത്… ഇവൾക്ക് ഈ പൂജയിലും,മന്ത്രത്തിലുമൊക്കെ വലിയ വിശ്വാസമാണ്…

അതിനെ ശരി വയ്ക്കും വിധം വൃന്ദയൊന്ന് ചിരിച്ചതും പ്രഭേടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരേ സമയം കുറ്റബോധവും ഒരുതരം ഭയവും നിഴലിച്ചു…അതിനെ പാടെ മായ്ച്ചു കൊണ്ട് അയാള് മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു നിന്നു…
പെട്ടെന്നാണ് പൂവള്ളി മനയ്ക്ക്  മുന്നിൽ വൈദീടെ black colour Scorpio വന്നു നിന്നത്….

വൈദി വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി മനസ്സുറപ്പോടെ മാധവിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…വൈദിയ്ക്ക് പിറകെ ഉണ്ടായിരുന്ന കാറിൽ നിന്നും വാടക ഗുണ്ടകൾ ഒരാഘ്രോഷത്തോടെ മനയിലേക്ക് കടന്നു….
വൈദിയെ കണ്ട് പുഞ്ചിരി തൂകിയ മാധവിന്റെ കണ്ണുകൾ പിന്നിൽ നിരന്ന കറുത്ത രൂപങ്ങളെ കണ്ട് അമ്പരന്നു നിന്നു….

എന്തായിത് വൈദീ….

ആ ചോദ്യത്തിന് നേർക്ക് ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് പൊടുന്നനെ ആ മുഖ ഭാവം മാറ്റി ഒരു രൗദ്ര ഭാവം ഫിറ്റ് ചെയ്ത് നിന്ന വൈദിയെ പ്രഭയും ഭയപ്പാടോടെ നോക്കി കണ്ടു….

രാഘവേന്ദ്രാ… തീർത്തു കളഞ്ഞേക്കടാ ഇവറ്റകളെ…..

വൈദീടെ സ്വരം അവിടെ ഉയർന്നു കേട്ടതും അയാൾക്ക് പിന്നിൽ നിന്ന കറുത്ത രൂപങ്ങൾ കോപത്തോടെ മാധവിനും ഭാര്യക്കും നേരെ പാഞ്ഞു…..മാധവ് തടയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ആ ബലവാന്മാർക്ക് മുന്നിൽ അയാൾ അടിപതറുകയായിരുന്നു…വൃന്ദയ്ക്കും കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും മുന്നിൽ വച്ച് തല്ലി ചതയ്ക്കുന്ന മാധവിനെ ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ വൈദി നോക്കി കണ്ടു….. ഒടുവിൽ തല്ലിച്ചതച്ചവശനാക്കിയ മാധവിനെ വൈദിയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് എറിയപ്പെടുമ്പോൾ അയാളുടെ ഭാര്യയും കുട്ടികളും അലമുറയിട്ടു കരയുകയായിരുന്നു….അതിനെ കണ്ടില്ലാന്നു നടിച്ചു കൊണ്ട് വൈദി നിലത്ത് വീണു കിടന്ന മാധവിന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടി മുറുക്കി മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി നിർത്തി…..

നിനക്ക് പൂവള്ളി മനേടെ പകുതി അവകാശം വേണം അല്ലേടാ…???

വൈദീടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും വൃന്ദയും മാധവും ഒരുപോലെ സ്തബ്ദരായി നിന്നു…

തരാം… നിനക്ക് തരാം ഞാൻ…

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് കൈയ്യിൽ കരുതിയ നീണ്ട കഠാര മുറുകെ പിടിച്ചു…

വേണ്ട വൈദീ…എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്…. എനിക്ക് വേണ്ട…ഒരവകാശവും വേണ്ട… പ്ലീസ്…എന്നെ…എന്നെ വിട്ടേക്കൂ…പ്ലീസ്…
ഞാൻ കാല് പിടിയ്ക്കാം…

വൈദീടെ പിടിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ മാധവ് വൈദീടെ കാലിൽ തൊടാനായി കുമ്പിട്ടു… പക്ഷേ അതിനെ തടുത്തു കൊണ്ട് വൈദി അയാളെ ഒന്നുകൂടി ഒന്നുലച്ചുയർത്തി….

വേണ്ടെടാ…ഇനി ഈ താഴ്മയും കരച്ചിലും ഒന്നും വേണ്ട….ശത്രുവിനെ വിശ്വാസിച്ചാലും മരണത്തെ മുന്നിൽ കണ്ട മിത്രത്തെ വെറുതെ വിടരുതെന്നാ എന്റെ പോളിസി…നമ്മൾ വളരെ ആരോഗ്യകരമായ ഒരു സന്ധി സംഭാഷണം നടത്തിയിരുന്നു…അന്നും നിന്റെ ആവശ്യം പൂവള്ളി മന തന്നെ…അന്ന് നിനക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ചിരിയോടെ ഇരുന്ന് തന്നത് എല്ലാം അംഗീകാരിച്ചു കൊണ്ടാണെന്ന് കരുതിയോ നീ….

ഇങ്ങനെ ഒന്ന് മനസിൽ കണ്ട് തന്നെയാടാ…അത് കേട്ടതും വൃന്ദ ഗുണ്ടകളിൽ നിന്നും കുതറി മാധവിനടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു…അവരുടെ അലർച്ചയും കരച്ചിലും അവിടമാകെ അലയടിച്ചു… കൈയ്യിലിരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ മുന്നിൽ കണ്ട കറുത്ത രൂപങ്ങൾ അപഹരിച്ചതും വൃന്ദയ്ക്കൊപ്പം മാധവും അലറിക്കരഞ്ഞു….കുട്ടികളുടെ നിലവിളിയും അവിടമാകെ മുഴങ്ങിയതും ചുണ്ടിൽ പടർത്തിയ പുഞ്ചിരിയെ ഒരു കൊലച്ചിരിയാക്കി മാറ്റി വൈദിയുടെ കഠാര മാധവിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി….കടുത്ത വേദന അലതല്ലിയ വെപ്രാളത്തിൽ അയാളുടെ കരങ്ങൾ വൈദിയുടെ ഷർട്ടിലേക്ക് പിടി മുറുക്കി…ആ പിടി മുറുകുന്നതിന് അനുസരിച്ച് വൈദിയുടെ കൈയ്യിലെ കഠാര ശക്തിയായി ഒന്നുകൂടി മാധവിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി…. വീണ്ടും വീണ്ടും ആ പ്രഹരം മാധവിൽ വേദനയും അലർച്ചയും ഉളവാക്കി…പിന്നീടത് ചെറിയ മുരൾച്ചകളായി ചുരുങ്ങിയതും കണ്ണുകൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞ് മാധവ് നിലം പതിച്ചു… ചുണ്ടിൽ ശേഷിച്ച പുഞ്ചിരിയോടും അടങ്ങാത്ത പകയോടും വൈദി മാധവിനെ കാൽപ്പാദത്തിൽ നിന്നും അല്പം മുന്നോട്ട് ചവിട്ടി മാറ്റി……ജീവനറ്റ ആ ശരീരം അപ്പോഴേക്കും വൈദിയിൽ നിന്നും വിട്ടകന്ന് ദൂരേക്ക് പോയിരുന്നു….വൃന്ദയുടെ അലർച്ചയും, കരച്ചിലും ആ രാത്രിയെ ഉണർത്തി…തന്റെ കൈയ്യിൽ ഭദ്രമായി ഉറങ്ങിയിരുന്ന പൊടിക്കുഞ്ഞിന്റെ ജീവനറ്റ ശരീരം കൂടി കൺമുന്നിൽ ദൃശ്യമായതും അവർ തലതല്ലി കരയാൻ തുടങ്ങി… അതിനെല്ലാം സാക്ഷിയായി പ്രഭയും വൈദിയും പൂവള്ളി മനയിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു…..

ഒടുവിൽ അവരുടെ മകനെ കൂടി കൊലക്കത്തിക്ക് ഇരയാക്കാൻ തുടങ്ങിയതും വൃന്ദ ഒരുതരം പരിഭ്രാന്തിയോടെ ആഘ്രോഷിക്കാൻ തുടങ്ങി….. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന കറുത്ത രൂപങ്ങളുടെ കഴുകൻ കണ്ണുകൾ വൃന്ദയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞതും അതിന്റെ അർത്ഥം മനസിലാക്കിയ പോൽ വൈദി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവർക്ക് മൗനാനുവാദം നല്കി…..
പ്രഭയുടെ കണ്ണുകളിൽ അപ്പോഴും ചെറിയൊരു കുറ്റബോധവും,ദയനീയതയും നിറഞ്ഞിരുന്നു….

വൈദിയുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി ആ രാത്രി കഴുകൻ കണ്ണുകളോടെ നിന്ന ആ കറുത്ത രൂപങ്ങൾ അവളെ വേട്ടയാടി…തന്റെ മകന് മുന്നിൽ പിച്ചി ചീന്തപ്പെട്ട വൃന്ദയെ ഒരു പകയോടെ നോക്കി വൈദിയും, അയാൾക്കൊപ്പം പ്രഭയും പൂവള്ളി മനയ്ക്ക് പടിയിറങ്ങി….മാധവിന്റേയും കുടുംബത്തിന്റേയും ശവശരീരങ്ങൾ ഒരു തെളിവുകളും ശേഷിക്കാതെ മറവ് ചെയ്യണം എന്നൊരു നിർദ്ദേശം കൂടി നല്കിയിട്ടാണ് അവർ ഇരുവരും തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയത്…..

വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിലുടനീളം പ്രഭയുടെ മുഖത്ത് പരിഭ്രമം നിഴലിച്ചിരുന്നു…അതിനെ ഒരുതരം പരിഹാസച്ചിരിയോടെ വൈദി സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…പെട്ടന്നാണ് വൈദിയുടെ മൊബൈൽ റിംഗ് ചെയ്തത്…. ഡ്രൈവിംഗ് തുടർന്നു കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾ ആ കോള് അറ്റന്റ് ചെയ്തു….

അയാളുടെ മുഖത്തെ ചിരിയിൽ നിന്നും കാര്യം ഏറെക്കുറെ പ്രഭ മനസിലാക്കിയിരുന്നു…. എങ്കിലും കോള് കട്ട് ചെയ്യും വരെ കാര്യം അറിയാനായി അയാൾ കാത്തിരുന്നു….സംസാരമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വൈദി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ കോള് കട്ട് ചെയ്ത് വച്ചു…

ആരായിരുന്നു വൈദീ…???

അതോ.. രാഘവേന്ദ്ര…അവരേറ്റ ജോലി ഫിനിഷ്…
നാലെണ്ണത്തിനേം തീർത്തു….ഇനി മറവ് ചെയ്യാൻ അവന്മാരുടേതായ ചില രീതികളുണ്ട് അതനുസരിച്ച് ചെയ്തോളും…

വൈദീടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ചിരിയും സന്തോഷവും കാണും തോറും പ്രഭ വിറയലോടെ മുഖം വീണ്ടും കെർച്ചീഫിനാൽ ഒപ്പിയെടുത്തു…

എങ്കിലും…വൈദീ…ആ കുഞ്ഞുങ്ങളേം…ആ പെണ്ണിനേം ഒന്നും ചെയ്യണ്ടായിരുന്നു… നമ്മുടെ ശത്രു അവനായിരുന്നില്ലേ…അവനെ മാത്രം തീർത്താൽ മതിയായിരുന്നു….അവരെ ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ല….

അതൊക്കെ ഇപ്പോ തോന്നും പ്രഭേ… നാളെ നമുക്ക് മുന്നിൽ നിവർന്നു നിന്ന് ചോദ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ തോന്നും അന്ന് കൊല്ലാതെ വിട്ടത് തെറ്റായിരുന്നൂന്ന്… അതുകൊണ്ട് ആ വിധ ചിന്തകളൊന്നും വേണ്ട….ആ ചാപ്റ്റർ ക്ലോസ്…

വൈദി അതും പറഞ്ഞ് സ്റ്റിയറിംഗിൽ താളം പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഡ്രൈവിംഗിന് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു… പെട്ടെന്ന് വീണ്ടും വൈദീടെ മൊബൈൽ റിംഗ് ചെയ്തു…..അയാളത് തിടുക്കപ്പെട്ട് അറ്റന്റ് ചെയ്തു….

ങേ…. എപ്പോ… ഏത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ…??ഇപ്പോ എങ്ങനെയുണ്ട്…??? ഞാൻ ദാ വരുന്നു…

വൈദി തിടുക്കപ്പെട്ട് കോൾ കട്ട് ചെയ്ത് കാറിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടി….

എന്താ വൈദീ…എന്താ പ്രശ്നം…???

ഊർമ്മിള…ഊർമ്മിളയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് പെയിൻ വന്നൂന്ന്… ഹോസ്പിറ്റലിലാ…
വൈദീടെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരുതരം പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞു….

അത്.. അതെങ്ങനെ…ഡേറ്റ് ആകാൻ ഇനീം ദിവസങ്ങളുണ്ടല്ലോ….ഇന്ന്…ഇന്നല്ലേ ചിത്രതാരേടെ ഡേറ്റ് പറഞ്ഞിരുന്നത്….

അതേ..ഡേറ്റാവാൻ ഇനീം ദിവസങ്ങളുണ്ട്.. പക്ഷേ ഡോക്ടർ ഇങ്ങനെയൊരു possibility പറഞ്ഞിരുന്നു…twins ആയതുകൊണ്ട് ഡെലിവറി നേരത്തെ ആകാൻ ചാൻസുണ്ടെന്ന്….

വൈദി വെപ്രാളത്തിൽ തലമുടി ചികഞ്ഞും നെറ്റി തടവിയും ഡ്രൈവിംഗ് തുടർന്നു….

ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആരൊക്കെയുണ്ട്…??

വേണു…വേണുവുണ്ട്…ചിത്രതാര അഡ്മിറ്റല്ലേ…ഊർമ്മിളയെ ഹോസ്പിറ്റലൈസ് ചെയ്തത് സുഗതാ…അവനാ ഇപ്പോ വിളിച്ചത്…വസുന്ധരയും,വൈദേഹിയുമുണ്ട് കൂടെ….

ന്മ്മ്മ്…അത് നന്നായി….വൈദേഹി കൂടെയുണ്ടാവും…ഞാനവളോട് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…

ന്മ്മ്മ്…നീ പറയും പോലെ അല്ലല്ലോ നിന്റെ ഭാര്യ അനുസരിക്കുന്നത്… അവള് വേണൂന്റെ മാത്രം അനിയത്തിയല്ലേ…. അങ്ങനെയല്ലേ അവൾടെ മനസിൽ….

ഏയ് അങ്ങനെയൊന്നുമല്ല വൈദീ… ചെറിയൊരിഷ്ടം വേണൂനോടുണ്ട്…ചെറിയേട്ടൻ ആണല്ലോ അതിന്റെയാ…

ന്മ്മ്മ്… എന്തായാലും എനിക്ക് പ്രോബ്ലം ഇല്ല…നിന്റെ മനസിൽ എനിക്കല്ലേ ആദ്യ സ്ഥാനം അത് മതി….

വൈദി തിടുക്കപ്പെട്ട് വണ്ടി ഡ്രൈവ് ചെയ്ത് ഹോസ്പിറ്റലിന് മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ട് നിർത്തി…വെപ്രാളപ്പെട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി റിസപ്ഷനിലേക്ക് ഒരോട്ടമായിരുന്നു…എല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞ് അയാൾ വേഗത്തിൽ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് പാഞ്ഞു…
അവിടെ പൂവള്ളി മനയിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും നില്പുണ്ടായിരുന്നു….വൈദിയേയും,പ്രഭയേയും കണ്ടതും സുഗതും വൈദേഹിയും,വസുന്ധരയുമെല്ലാം അവർക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…..

എന്തായീ…. ഊർമ്മിള….

ഊർമ്മിളയേയും,ചിത്രതാരയേയും ലേബർ റൂമിലേക്ക് കയറ്റിയിരിക്ക്യാ….

സുഗത് വൈദിയ്ക്ക് മറുപടി നല്കിയതും അയാൾ അവരെ മറികടന്ന് ലേബർ റൂമിന് മുന്നിലേക്ക് നടന്നു….ലേബർ റൂമിന് മുന്നിലെ നീണ്ട വരാന്തയുടെ ഒരു വശത്തായി വേണുവും നില്പുണ്ടായിരുന്നു… അയാളുടെ മുഖത്തും ഒരു തരം പരിഭ്രമം തന്നെ ആയിരുന്നു….വൈദി അയാളെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അടുത്ത് കണ്ട ഒരു ചെയറിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു….

പെട്ടന്നാണ് വൈദിയുടെ ചിന്ത രാജാറാമിലേക്ക് പോയത്….അയാൾ തിടുക്കപ്പെട്ട് മൊബൈൽ കൈയ്യിലെടുത്ത് രാജാറാമിന് കോൾ ചെയ്തു…

ഹലോ…രാജാറാം ജീ…വൈദിയാണ്…

ന്മ്മ്മ്…മനസിലായി…പറയൂ…

ജീ… ഊർമ്മിള ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്… ഡെലിവറിയ്ക്കായ്….

ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ വൈദീ…ഈ ദിനം നിങ്ങളുടെ പൂവള്ളി മനയിലെ ഒരു സുപ്രധാന കാര്യം സംഭവ്യമാകുന്ന ദിനമാണെന്ന്…അത് ചിലപ്പോ ഇന്ദ്രാവതിയുടെ പുനർജന്മം തന്നെയാവാം…

എനിക്ക്… എനിക്കൊന്നും…

മനസിലായില്ല…അല്ലേ… ഇന്നത്തെ ദിവസത്തിന്റെ പ്രത്യേകത അറിയില്ലേ വൈദിയ്ക്ക്….കർക്കിടക മാസത്തിലെ അമാവാസി…ഈ ദിനത്തിനും പൂവള്ളി മനയ്ക്കും തമ്മിൽ അഭേദ്യമായ ഒരു ബന്ധമുണ്ട്….അത് ചിലപ്പോൾ വൈദിയ്ക്ക് അറിയാൻ വഴിയില്ലായിരിക്കും…

വൈദി ഒരു തരം സംശയത്തോടെ അയാളുടെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു….

അതേ വൈദീ…നിങ്ങളുടെ പൂവള്ളി മനയ്ക്ക് നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള ഒരു ചരിത്രമുണ്ടായിരുന്നു…സഫലമാകാതെ പോയ ഒരു പ്രണയ കാവ്യത്തിന്റെ ചരിത്രം….ഗുപ്തന്റേയും,അവൻ പ്രണയിച്ച…. അവനെ പ്രണയിച്ച…..
ഇന്ദ്രാവതിയുടേയും പ്രണയ കഥ….കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ചിങ്ങക്കൂറിൽ ജനനം കൊണ്ട ഒരു സന്താനം ഇല്ലേ നിങ്ങളുടെ തറവാട്ടിൽ…പ്രഭാകറിന്റെയും വൈദേഹിയുടേയും രണ്ടാമത്തെ പുത്രൻ….ഹേമന്ത് രാവൺ….

അതേ….ഉണ്ട് ജീ…

ന്മ്മ്മ്…ആ കുട്ടിയുടെ ജനനം നടന്നപ്പോഴേ എനിക്ക് ചില സൂചനകൾ ലഭിച്ചിരുന്നു പൂവള്ളി മനയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതി ഗതികളെപ്പറ്റി…അപ്പൊഴേ ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം അവനിൽ ഗുപ്തൻ പുനർജന്മം കൊണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന്… അപ്പോ ഈ ജന്മത്തിൽ തന്നെ അവന്റെ ഇന്ദ്രാവതിയും ജന്മമെടുത്തിരിയ്ക്കും…
അത്…അതിന്ന് സംഭവിക്കും….!!

ഇന്ന്…ഇന്നെങ്ങനെ…??

ഇന്ദ്രാവതി ജന്മമെടുത്തതും ഇതുപോലെ ഒരു അമാവാസി ദിനമായിരുന്നു…. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ കൃഷ്ണ പക്ഷത്തിൽ….ആ സമയം നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ അവൾ… ഇന്ദ്രാവതി വീണ്ടും ജന്മമെടുക്കും…..അതുറപ്പാണ്….
മുൻ ജന്മത്തിൽ ഒന്നായി തീരാൻ കഴിയാതെ പോയ അവർ ഈ ജന്മം ഒന്നായി തീരും…അതിനും സംശയമില്ല….

അത്..അതിൽ എന്തെങ്കിലും ദോഷം…

ദോഷ ഫലങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല…പകരം ഗുണഫലങ്ങളേ ഉണ്ടാകു…മുൻജന്മത്തിൽ ഗുപ്തനും ഇന്ദ്രാവതിയും തമ്മിൽ അഗാധമായി പ്രണയിച്ചിരുന്നു…..ആ ജന്മം അവർക്ക് ഒന്നാകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…. പക്ഷേ അത് ഈ ജന്മം സാധ്യമാകും…. അതിൽ ഇന്ദ്രാവതി സംതൃപ്തയായി മാറും…ആ സംതൃപ്തിയിൽ പൂവള്ളി മനയും സ്വത്ത് സമ്പാദ്യവും ഗുപ്തന്റെ പുനർജന്മം ഏറ്റ ആ കുട്ടിയിൽ നിക്ഷിപ്തമാകും….

അത്…അത്..ഹേമന്ത്…ഹേമന്തല്ലേ….

ആവാം… ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ…!!

ഇന്ന് ഊർമ്മിളയും,ചിത്രതാരയും ഡെലിവറി കാത്ത് കിടക്ക്വാ… ഒരുപക്ഷേ സമയം തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് ചിത്രധാര ആ പെൺകുഞ്ഞിന് ജന്മം നല്കിയാൽ….ജീ….അതിന് സാധ്യതയുണ്ടോ….

അതെനിക്ക് ഇപ്പോ പറയാൻ കഴിയില്ല…!!!
ഇന്ന് ജനിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുഞ്ഞിൽ ഇന്ദ്രാവതി ജന്മമെടുക്കും….അവളിലൂടെ ഇന്ദ്രാവതിയും വളരും….സമയം ആകുമ്പോ അവളും ഗുപ്തനും ഒന്നിയ്ക്കാം…. പരസ്പരം തിരിച്ചറിയാതെ തന്നെ…
പക്ഷേ പൂവള്ളി മനയിലെ ഇന്ദ്രാവതി കല്ലിൽ വലം വച്ച്….നാലില്ലം കുളത്തിൽ മുങ്ങി…പട്ടുചേല ചുറ്റി…വൈരക്കൽ മൂക്കൂത്തി കൂടി അണിയുന്ന ആ നിമിഷം ഗുപ്തൻ ഇന്ദ്രാവതിയെ തിരിച്ചറിയും…ആ നിമിഷം മാത്രമേ അവനവളെ തിരിച്ചറിയൂ…. അങ്ങനെ ഒരു സമയം എത്തിയാൽ മാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ ജനിയ്ക്കുന്ന കുട്ടികളിൽ ഇന്ദ്രാവതിയുടെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നത്….

അപ്പോ ജീ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…ചിത്രതാരയിൽ ജനനമെടുക്കുന്ന കുഞ്ഞിലും ഇന്ദ്രാവതി അവതരിക്കാം എന്നല്ലേ….!!!

ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…അതും ആവാം…
ആ കുഞ്ഞ് ജന്മമെടുക്കുമ്പോൾ പൂവള്ളി മനയ്ക്കുള്ളിൽ വലിയൊരു ദുരന്തം സംഭവിക്കും…. എങ്കിലും ഇന്ദ്രാവതിയുടെ ജനനത്തിൽ ആനന്ദം കൊണ്ട് അവിടുത്തെ നെയ്ത്തിരി ദീപങ്ങൾ തനിയേ തെളിയും…. പക്ഷേ അവിടെ നിങ്ങളെ ചുട്ടെരിക്കാൻ പാകത്തിന് ഒരു ശത്രു പതിയിരിപ്പുണ്ടാവും…അതിനെ മറികടക്കാൻ ഇന്ദ്രാവതിയും, ഗുപ്തനും നിലകൊള്ളും…അതിൽ ഭയം വേണ്ട….
ഇന്ദ്രാവതിയുടെ പുനർജന്മത്തിന് പ്രകൃതി പോലും സൂചന നല്കും വൈദീ….

അത്… അതെങ്ങനെ…????

ചുറ്റുപാടും കോടക്കാറ്റിനാൽ മൂടും…നിലാവെളിച്ചം പൂർണമായും ഇല്ലാതെയാവും…..ആ സമയം വാനിൽ ഒരൊറ്റ നക്ഷത്രം ഉദയം കൊള്ളും…
അപ്പോൾ ഉറപ്പിച്ചു കൊള്ളുക ഇന്ദ്രാവതി ഭൂമിയിലേക്ക് വീണ്ടും അവതരിച്ചൂന്ന്….

അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ആ കോള് കട്ടായി….വൈദി വീണ്ടും വീണ്ടും ഹലോ പറഞ്ഞെങ്കിലും തിരികെ response ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല….

 

അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ആ കോള് കട്ടായി….വൈദി വീണ്ടും വീണ്ടും ഹലോ പറഞ്ഞെങ്കിലും തിരികെ response ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല….

പെട്ടെന്ന് ലേബർ റൂം തുറന്ന് ഒരു നഴ്സ് പുറത്തേക്ക് വന്നു…

ഊർമ്മിളയുടെ ആളാരാ…???

അത് കേട്ടതും വൈദി തിടുക്കപ്പെട്ട് അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…

ഞാനാണ്…ഊർമ്മിളയ്ക്ക്….

ഊർമ്മിള പ്രസവിച്ചു…പെൺകുട്ടി…കുട്ടിയെ  ഇപ്പോ പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരും….അതുവരെ ഇവിടെ wait ചെയ്യണം…

വൈദി അതു കേട്ട് ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു…രാജാറാം പറഞ്ഞ സൂചനകൾ ചുറ്റുപാടും ഉടലെടുക്കുന്നുണ്ടോ എന്നായിരുന്നു ആ

നോട്ടത്തിനർത്ഥം….അയാളിൽ മുറുകിയ സംശയങ്ങളെല്ലാം ഒരു നിമിഷം  കൊണ്ട് ആ സൂചനകളാക്കി മാറ്റുകയായിരുന്നു…. പെട്ടെന്ന് വെളുത്ത തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ രണ്ട് പെൺകുഞ്ഞുങ്ങളെ നഴ്സുമാർ പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു….

കുഞ്ഞുങ്ങളെ കണ്ടതും ബാക്കി എല്ലാവരും വൈദിയ്ക്ക് ചുറ്റും കൂടി…അപ്പോഴും അക്ഷമരായി റൂമിന് മുന്നിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്ത് നില്ക്ക്വായിരുന്നു വേണുവും വൈദേഹിയും….ഇടയ്ക്കിടേ വേണൂന്റെ മുഖം സന്തോഷത്തോടും പുഞ്ചിരിയോടും ആ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മുഖത്തേക്ക് പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു…. മുന്നിൽ വന്ന നഴ്സിന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ വൈദി ഏറ്റു വാങ്ങിയതും അടുത്ത കുഞ്ഞിനെ വസുന്ധര ഏറ്റു വാങ്ങി…..ഇരുവരുടേയും മുഖത്ത് ആ കുഞ്ഞുങ്ങളോടുള്ള കൊഞ്ചല് വിരിഞ്ഞു…ആ സമയത്തും വൈദീടെ കണ്ണുകൾ തെല്ലൊരു പരിഭ്രമത്തോടെ ചുറ്റും പരതി…അയാളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് ചുറ്റിനും കോടക്കാറ്റ് പരന്നു…. പുറത്ത് ആടിയുലയുന്ന മരച്ചില്ലകളും പറന്നുയരുന്ന കരിയിലകളും വൈദീടെ മുഖത്ത് പ്രതീക്ഷ വിടർത്തി….ചുറ്റിലും ഇരുള് പടർന്നതും കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും ഭീതി പരന്നു…. ധരിച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങളുടെ തുമ്പുകളെ പാറിപ്പറത്തി ആ കുളിർ കാറ്റ് അവിടമാകെ ചുറ്റിയടിച്ചു പാഞ്ഞു….വൈദിയുടെ കണ്ണുകൾ അതിലെല്ലാം ആനന്ദം കണ്ടെത്തി ആകാശത്തേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു…..കൈക്കുഞ്ഞുമായി അയാളാ ഇടനാഴിയുടെ ഓരം ചേർന്ന് നടന്നു…. നോട്ടം കറുത്തിരുണ്ട് നിന്ന ആകാശത്തേക്ക് തന്നെ ആയിരുന്നു….ഉള്ളിൽ ഒരു തായമ്പക മേളം കൊട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ അയാളുടെ നോട്ടം മാനത്ത് തെളിഞ്ഞു നിന്ന ഒറ്റ നക്ഷത്രത്തിലേക്ക് ഒതുങ്ങി….

പെട്ടെന്ന് നഴ്സിന്റെ ശബ്ദം വീണ്ടും അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടു….

ചിത്രതാരയുടെ ആളാരാ….????

അക്ഷമനായി നിന്ന വേണു അതുകേട്ട് വെപ്രാളപ്പെട്ട് നഴ്സിന് മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു…

ഞാനാണ്…!!!ചിത്ര…. ചിത്രയ്ക്ക്…..??

പ്രസവിച്ചു…പെൺകുഞ്ഞാണ്….!!!

അവരതും പറഞ്ഞ് വാതിലടച്ച് അകത്തേക്ക് പോയി…..
വേണുവിന്റെ ടെൻഷനും വെപ്രാളവും അപ്പോഴും അടങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു….. അയാൾക്ക് കൂട്ടായി വൈദേഹി കൂടി തൊട്ടരികിലായി വന്ന് നിന്നു…പെട്ടന്നാണ് റൂമിനുള്ളിൽ നിന്നും ഒരു ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നത്…. ഡോക്ടറെ കണ്ടതും വേണു തിടുക്കപ്പെട്ട് അയാൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു….

Iam sorry വേണുഗോപൻ…ചിത്രതാരയെ ഞങ്ങൾക്ക് രക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

ആ  വാർത്ത കേട്ടതും വേണു ഒരു നടുക്കത്തോടെ പിന്നിലെ ഭിത്തിയിലേക്ക് ചാരി നിന്നു…..വൈദേഹിയുടെ കരച്ചിൽ ഉച്ചത്തിൽ മുഴങ്ങിയതും സുഗതും വസുന്ധരയും അവിടേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു….കാരണമന്വേഷിക്കുന്നവർക്ക് മുന്നിൽ കണ്ണീര് തളംകെട്ടി നിന്ന കണ്ണുകളോടെ സ്തബ്ദനായി നില്ക്ക്വായിരുന്നു വേണു….നിമിഷനേരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വെള്ളത്തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത ഒരു പെൺകുഞ്ഞുമായി ഒരു നഴ്സ് പുറത്തേക്ക് വന്നു….. നിറകണ്ണുകളോടെ വേണു ആ കുഞ്ഞിനെ ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോ അയാളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഇറ്റുവീണ കണ്ണീര് ആ കുഞ്ഞു കവിൾ തടങ്ങളെ നനയിക്കുകയായിരുന്നു……
അയാളുടെ ദു:ഖത്തിൽ ആത്മാർത്ഥമായി പങ്കുചേരാൻ രണ്ടു മുഖങ്ങളെ അവിടെ ശേഷിച്ചിരുന്നുള്ളു….അത് സുഗതിന്റേയും വൈദേഹിയുടേയുമായിരുന്നു…….
ആ ആശുപത്രി വിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ വേണുവിനൊപ്പം അവന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ ചിത്രയുണ്ടായിരുന്നില്ല..പകരം അവന്റെ കൈയിൽ ഒരു കുഞ്ഞ് ജീവൻ മാത്രം ശേഷിച്ചു…

ചിത്രതാരയുടെ മരണാനന്തര ചടങ്ങുകൾക്ക് ശേഷം പൂവള്ളി തറവാട്ട് വീട് ആകെ മൂകമായി തുടർന്നു…. അതിനിടയിൽ മൂന്ന് ചോരക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കരച്ചിൽ മാത്രം ആ വീടിനെ ഉണർത്തി… ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോകവേ വേണുവും വൈദേഹിയും സുഗതും ഒഴികെ എല്ലാവരും പഴയ

സന്തോഷങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു….. വേണുവിന്റെ കുഞ്ഞിന് ലഭ്യമാകാതിരുന്ന ചിത്രതാരയുടെ സ്നേഹം വൈദേഹിയിൽ നിന്നാണ് ആ കുഞ്ഞിന് ലഭിച്ചു തുടങ്ങിയത്….

അങ്ങനെ നാളുകൾ കൊഴിഞ്ഞു പോയി… ഒടുവിൽ ആ ദിനം വന്നെത്തി….കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ പേരിടീൽ ചടങ്ങ്….പൂവള്ളി മനയിലെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ എല്ലാവരും ആ ചടങ്ങിൽ നിരന്നു….പൂവള്ളി മനയിൽ വാസുദേവനും, ഇന്ദിരയ്ക്കും നാലു മക്കളായിരുന്നു….
മൂത്തത് വൈദി…എന്ന വൈദ്യനാഥ്….അതിന് ഇളയത് വേണുഗോപൻ….പിന്നെയുള്ളത് രണ്ട് പെൺമക്കളും….വൈദേഹിയും,വസുന്ധരയും…
ഇക്കൂട്ടത്തിൽ പണത്തിനോടും സ്വത്ത് വകകളോടും ഏറെ തൽപരൻ വൈദിയാണ്… അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്തസ്സുള്ള തറവാട്ടിൽ നിന്നും പൊന്നും പണവും കണക്കിന് വാങ്ങി ഊർമ്മിള ദേവിയെ വിവാഹം കഴിച്ചു….
കൂട്ടത്തിൽ വേണുഗോപനായിരുന്നു സാധു… അയാൾക്ക് കൂട്ടായി തറവാടിനെ ധിക്കരിച്ച് കണ്ടെത്തിയത് ചിത്രതാരയെ ആയിരുന്നു….വാസുദേവന്റെ എതിർപ്പുകളെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട് ചിത്രയെ അയാൾ കൂടെ കൂട്ടി… ആദ്യം നേരിട്ട എതിർപ്പുകൾ പിന്നെ അയഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും ചിത്രതാര പൂവള്ളിമനയിലെ ഒരംഗമായി മാറി…. എല്ലാവരും അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തിയപ്പോഴും വൈദി മാത്രം അതിന് എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു….അത് കാര്യമാക്കാതെ വേണു അവളെ സംരക്ഷിച്ചുപോന്നു….
പിന്നെയുള്ളത് വൈദേഹിയും വസുന്ധരയും ആയിരുന്നു….വൈദേഹി പ്രമാണിയായ പ്രഭാകറിനെയാണ് വിവാഹം കഴിച്ചത്….ഹർദ്ദയാൽ ഹേമന്ത് രാവൺ എന്നീ സന്താനങ്ങൾ ഇരുവർക്കും ജനിച്ചു……വസുന്ധരയുടേയും സുഗതിന്റേയും മകനായ അഗ്നിഹോത്രിയുടെ പ്രായം തന്നെയാണ് ഹേമന്ത് രാവണ്…. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇരുവരും കുഞ്ഞും നാൾ മുതൽ ചങ്ങാതികളുമായിരുന്നു….. അഗ്നിയ്ക്ക് ഒരു കുഞ്ഞനുജൻ കൂടി ജനിച്ചതും പൂവള്ളി തറവാട്ടിലെ ആൺബലം കൂടി എന്നു വേണം പറയാൻ….സുഗതിന്റെ രണ്ടാമത്തെ പുത്രനായിരുന്നു അശ്വാരൂഢ് എന്ന അച്ചു…. ഇതൊക്കെ ആയിരുന്നു അതുവരെയുള്ള പൂവള്ളി മനയുടെ ഏകദേശ രൂപം….

പേരിടീൽ കർമ്മത്തിന് എല്ലാവരും നിരന്നതും ചിത്രതാരയുടെ വലിയൊരു കുറവ് വേണുവിനെ വേട്ടയാടി…. കുടുംബ ജ്യോത്സ്യനും മാർഗ്ഗദർശിയുമായ രാജാറാമിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ചടങ്ങ് വളരെ ഗംഭീരമായി നടന്നു….

വൈദിയും ഊർമ്മിളയും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കാതിൽ അവരുടെ പേര് ഉരിവിട്ടു…..
വൈദി ആദ്യം ഏറ്റുവാങ്ങിയ കുഞ്ഞിന് നിത്യ എന്നും ഇളയ കുഞ്ഞിന് നിവേദ്യ എന്നും പേരുകൾ നല്കി…..വേണുവിന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന് ചുണ്ട് പിളർത്തി ചിരിയ്ക്കുന്ന ആ പെൺകുഞ്ഞിന്റെ കാതിൽ അയാളും ആ പേര് ചൊല്ലി….
ത്രേയമ്പക……….
ചിത്രതാരയ്ക്ക് ഏറെ പ്രീയപ്പെട്ട പേര്…..അയാളത് ഉരിവിടുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുകയായിരുന്നു….
ചുറ്റും നിന്ന കണ്ണുകളിൽ പലതിലും ഒരുതരം ദയനീയത നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി….ഉള്ളിലൂറിയ സങ്കടത്തെ ആ കുഞ്ഞി ചിരിയിൽ മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് വേണു അവളെ തന്റെ ത്രേയയായി വളർത്താൻ തുടങ്ങി…..

പിന്നെയും വർഷങ്ങൾ ഒരുപാട് കടന്നു പോയ്ക്കോണ്ടിരുന്നു…..പൂവള്ളി മനയിലെ കുരുന്നുകൾ വളർന്നു തുടങ്ങി….അതിനിടയിൽ നിത്യയ്ക്കും നേദ്യയ്ക്കും കൂട്ടായി ഒരനിയത്തി കൂടി ജനനം കൊണ്ടു….നിർമ്മാല്യ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ പേര്…..അതേ സമയം തന്നെ ഹർദ്ദയാലിനും രാവണും കൂട്ടായി ഹരിണിയും ജനിച്ചു…..അങ്ങനെ പൂവള്ളി തറവാട് പുതുതലമുറയുടെ ചിരികളികൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു……അപ്പോഴും മനസിൽ മായാത്ത നോവ്  പടർത്തിയായിരുന്നു വൈദിയുടെ മൂത്ത പുത്രി നിത്യയുടെ വളർച്ച….ജന്മനാ സംസാരശേഷി ഇല്ലാതിരുന്ന നിത്യ വൈദിയേയും ഊർമ്മിളയേയും ഒരുപോലെ അലട്ടിയിരുന്ന പ്രശ്നമായിരുന്നു….. എങ്കിലും സ്വത്തിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത

ആഗ്രഹം കൊണ്ട് രാജാറാമിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അനുസരിച്ച് വൈദി നിത്യക്ക് പകരം ഇളയവളായ നിവേദ്യയെ രാവണുമായി ചേർത്ത് വച്ചു…കുഞ്ഞും നാൾ മുതൽ നിവേദ്യ എന്ന വേദ്യ രാവിണിന്റെ പെണ്ണായി മാറി…. പക്ഷേ വൈദിയുടെ നീക്കങ്ങളെ പാടെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് തന്റെ ബാല്യം മുതൽ രാവണിന്റെ മനസിൽ അവന്റെ പെണ്ണായി കയറിക്കൂടിയ മുഖം ത്രേയയുടേത് മാത്രമായിരുന്നു…..

കളിക്കൂട്ടുകാരിയായും,തന്റെ കിനാവുകളിലെ രാജകുമാരിയായും ത്രേയ മാറുന്നത് വളരെ ഇഷ്ടത്തോടെ രാവൺ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി….വൈദേഹിയും അതിനെ അനുകൂലിച്ചതോടെ ത്രേയ രാവണിന്റെ മാത്രം പെണ്ണായി മാറി….ജനനത്തോടെ അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ട ത്രേയയോട് ഒരുതരം വാത്സല്യം കൂടിയായിരുന്നു രാവണിന്……

വൈദേഹി നല്കുന്ന ചോറുരുളകൾ പങ്കിട്ട് കഴിയ്ക്കുമ്പോ മറ്റാർക്കും നല്കാതെ കരുതി വച്ച സ്നേഹം രാവൺ ത്രേയയ്ക്ക് മാത്രമായി പകർന്നു നല്കി…അത് പലപ്പോഴും വേദ്യയിലും നിത്യയിലും പരിഭവങ്ങളും അസ്വസ്ഥതകളും സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…. എങ്കിലും അതിനെയെല്ലാം പാടെ അവഗണിച്ച് ത്രേയയ്ക്ക് മാത്രമായൊരിടം രാവൺ തന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചു….

ഓരോരുത്തരുടേയും വളർച്ച തെല്ലൊരു ഭയത്തോടെ ആയിരുന്നു വൈദി നോക്കി കണ്ടത്…തന്റെയുള്ളിലുള്ള വിശ്വാസം അനുസരിച്ച് വേദ്യയാണ് ഇന്ദ്രാവതി എന്നയാൾ ഉറപ്പിച്ചു…. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വേദ്യയേയും രാവണിനേയും കുട്ടിക്കാലം മുതൽ തമ്മിൽ ചേർത്ത് വയ്ക്കാൻ പരിശ്രമിക്ക്വായിരുന്നു വൈദി….

അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് കുട്ടികളെ സ്കൂളിൽ ചേർത്തത്….പൂവള്ളി മനയിലെ കുട്ടികളായതുകൊണ്ട് എല്ലാവർക്കും ഒരു പ്രത്യേക മതിപ്പായിരുന്നു അവരിൽ….ത്രേയ അന്നും തന്റെ പ്രിയ തോഴനായി കണ്ടത് രാവണിനേയും….
തനിക്ക് കിട്ടുന്ന ഒരു കടലമിഠായി പോലും അവൻ ത്രേയയ്ക്കായി മാറ്റി വയ്ക്കുന്നത് അടങ്ങാത്ത പകയോടെ ആയിരുന്നു വേദ്യയും വൈദിയും നോക്കി കണ്ടത്….അന്നുമുതലേ ത്രേയ വേദ്യയുടേയും വൈദിയുടേയും ശത്രുവായി മാറി… അപ്പോഴും രാവണിന്റെ കരങ്ങൾ അവൾക് തണലായി മാറി….കൂടെ സഹോദര തുല്യരായി അഗ്നിയും അച്ചുവും കൂടി ആയതും ത്രേയ തന്റെ ബാല്യം അവർക്കൊപ്പം ആഘോഷമാക്കി….

ആയമ്മേ…എന്റെ മുടിയാകെ ജഡ പിടിച്ചു കിടക്ക്വാ…ഇതൊന്ന് ശരിയാക്കി തന്നേ….

മുടിയിഴകൾ അലങ്കോലമായി വിടർത്തിയിട്ട് വൈദേഹിയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്ന ത്രേയയെ അവര് അടിമുടി ഒന്നു നോക്കി….

എന്താ ന്റെ കുട്ടീ ഇത്….??? ഇതെന്ത് കോലമാ…ആൺകുട്ടിയാ നീ…ആയമ്മ കൊഞ്ചിച്ച് വഷളാക്കീന്ന് പറയും ഇവിടുള്ളോര്…

വൈദേഹി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അവരുടെ കൈയ്യിനെ തട്ടിമാറ്റി ത്രേയ അവരുടെ മടിയിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു…

അങ്ങനെ പറഞ്ഞോട്ടെ… അതിനെന്താ…??? എന്റെ ആയമ്മ അല്ലേ…ഞാനിങ്ങനെയൊക്കെയാ… അതിനെന്താ ഇപ്പോ… എന്റെ തലമുടി ഈ കോലം ആക്കിയത് ആ idiot രാവണും കോന്തൻ അഗ്നിയുമാ…. പിന്നെ ഒരുത്തൻ ഉണ്ടല്ലോ ആ അച്ചൂട്ടൻ…ആ തെണ്ടിയുമുണ്ട്….!!!അവന് കൂട്ടായി ഒരു ചന്തനുവും….

അയ്യോ…നല്ല കുട്ട്യോള് ഇങ്ങനെ ഒന്നും പറഞ്ഞൂടാ…ന്റെ ത്രേയക്കുട്ടീടെ അമ്മ എന്ത് പാവമായിരുന്നൂന്ന് അറിയ്വോ….??? അതുപോലെ വേണം ന്റെ മോളും വളരേണ്ടത്…

വൈദേഹി അതും പറഞ്ഞ് ഓരോ മുടിയിഴയും കൈകൊണ്ട് വിടർത്തിയിട്ടു…

ദേ ആയമ്മയോട് ഞാൻ നൂറ് തവണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് അമ്മേടെ കാര്യം ഇങ്ങനെ ഇടയ്ക്കിടേ ഓർമ്മപ്പെടുത്തരുതെന്ന്… എനിക്കത് കേൾക്കുമ്പോ സങ്കടമാവും…

അയ്യോ എന്റെ മോള് ആയമ്മയോട് ക്ഷമിക്ക്..ആയമ്മ ഇനി പറയില്ല…

മുഖം കൂർപ്പിച്ചിരുന്ന ത്രേയയുടെ കവിളിൽ കൊഞ്ചലോടെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വൈദേഹി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അവള് മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി…

ആയമ്മയ്ക്ക് അറിയാല്ലോ… വെറുതെ എന്നെ സങ്കടപ്പെടുത്തിയാൽ എനിക്ക് വിശക്കാൻ തുടങ്ങും…അതല്ലേ ഇതുപോലെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ പറയരുതെന്ന് പറയുന്നേ….

അവൾടെ ആ വർത്തമാനം കേട്ടതും സങ്കടപ്പെട്ടിരുന്ന വൈദേഹി ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

ഈ…പെണ്ണ്… നിനക്ക് ശരിയ്ക്കും വട്ട് തന്നെയാ…ആട്ടേ ഇന്നെന്തിനാ രാവണുമായും,അഗ്നിയുമായും അടിയിടാൻ പോയത്….

ഞാനോ…ഞാനല്ല ആയമ്മേ…അവന്മാര് എന്റടുത്തേക്ക് അടിയിടാൻ വന്നതാ….
ത്രേയേടെ മുഖത്ത് അത് പറയുമ്പോ ഒരു കള്ളലക്ഷണം തത്തികളിച്ചു…

അങ്ങനെ വരാൻ വഴിയില്ലല്ലോ…!!!

ഉണ്ടെന്നേ… ഞാൻ നോക്കുമ്പോ രാവണനും,അഗ്നിയും,അച്ചുവും,പിന്നെയാ ശന്തനുവില്ലേ അവനും കൂടി പഞ്ച് പിടിച്ചു കളിയ്ക്ക്വാ… ഞാൻ വെറുതേ…..വെറുതെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ തോൽപ്പിക്കാൻ നിന്നെ കൊണ്ടൊന്നും പറ്റില്ലാന്ന്…. അപ്പോ രാവൺ പറഞ്ഞു അവനെന്നെ തോൽപ്പിയ്ക്കുംന്ന്…എന്നെ വെല്ലുവിളിച്ചു ആയമ്മേ… പിന്നെ ഞാൻ വിട്ടു കൊടുക്ക്വോ….???രാവണിനെ തോൽപ്പിക്കാൻ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കി…അപ്പോഴുണ്ട് ആ ശന്തനൂന്ന് പറഞ്ഞവൻ പറയ്വാ… ഞാൻ തോറ്റാൽ എന്റെ മുടി മൊട്ടയടിയ്ക്കുംന്ന്…ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷം എന്റെ complete concentration നും തെറ്റി….എന്നെ രാവൺ തോൽപ്പിക്കേം ചെയ്തു…
അത് കഴിഞ്ഞപ്പോ മുതൽ ആ നാലെണ്ണവും കൂടി എന്റെ മുടീല് പിടിച്ചു വലിച്ച് നടക്ക്വാ…ഇത് മുറിയ്ക്കാൻ….

ന്മ്മ… കൊള്ളാം…അപ്പോ ഇതിനായിരുന്നു ല്ലേ എന്റെ പൊന്നുമോളായി ഒരു വഴക്കിനും പോയില്ലാന്ന് പറഞ്ഞത്….

വൈദേഹി അതുകേട്ട് താടിയ്ക്ക് കൈവച്ചു…

ന്മ്മ…അതേന്ന്…ഒരു പെൺകുട്ടിയോട് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യാൻ പാടുണ്ടോ…ആയമ്മ തന്നെ പറ…

അതിന് നീയാ പെൺകുട്ടി….???

അവരുടെ സംസാരത്തിനിടയിലേക്ക് രാവണിന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി കേട്ടതും ത്രേയ അവന് മുന്നിൽ ഒരവിഞ്ഞ ചിരി പാസാക്കി ഇരുന്നു….

രാവൺ എപ്പോ വന്നു….???

ഞാൻ വന്നിട്ട് കൊല്ലം കൊറേയായി…പൊന്നുമോള് എന്താ എന്റമ്മയോട് പറഞ്ഞേ…. വെറുതെ പറഞ്ഞതാണെന്നോ….!!!

അത് പിന്നെ…ആയമ്മ ചോദിച്ചപ്പോ…
ത്രേയ ഇരുന്നു ഞെളിപിരികൂട്ടാൻ തുടങ്ങിയതും വാതിൽപ്പടി കടന്ന് രാവൺ അകത്തേക്ക് കയറി…

എന്റമ്മേ…ഇവള് പറയുന്ന ഒരു കാര്യവും കുടിച്ച വെള്ളത്തിൽ വിശ്വസിക്കരുത്…ഞങ്ങള് ആൺകുട്ടികള് കളിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് ഇവൾക്കെന്താ കാര്യംന്ന് ചോദിയ്ക്കമ്മേ….

പിന്നെ…ഒരാൺ കുട്ടി വന്നിരിക്കുന്നു…. നിനക്ക് ഇപ്പോ ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസായിട്ടല്ലേയുള്ളൂ രാവൺ…അപ്പൊഴേക്കും ഒരാൺകുട്ടി പോലും..പ്ഫ്….

ത്രേയേടെ പുച്ഛിച്ചുള്ള ചിരി കേട്ടതും രാവൺ കലിതുള്ളി അവൾക് പിന്നാലെ ഓടിയടുത്തു…അത് കാണേണ്ട താമസം ത്രേയ വൈദേഹീടെ മടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പുറത്തേക്ക് ഒരോട്ടമായിരുന്നു….കുപ്പിവളക്കിലുക്കം പോലെ അവൾടെ ചിരി അവടമാകെ മുഴങ്ങി കേട്ടു… അവൾക്ക് പിന്നാലെ തന്നെ കൈയ്യെത്തും ദൂരത്ത് അവനും ഉണ്ടായിരുന്നു….. ഒടുവിൽ എഴിയടിച്ച ഇടനാഴിയ്ക്കരികിൽ എത്തിയതും ത്രേയ രാവണിന്റെ കൈപ്പിടിയ്ക്കുള്ളിലായി…..

നീ എവിടേക്കാടീ ഈ ഓടണേ…അതും എന്നേം കളിയാക്കീട്ട്….

രാവണവളെ എഴികളോട് ചേർത്ത് വച്ചു… കുസൃതിയോടെ തിളങ്ങിയിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ രാവണിന്റെ സാമിപ്യം അടുത്തറിയാൻ തുടങ്ങിയതും നാണത്തോടെ പിടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…..

രാവൺ…വേണ്ടാട്ടോ…വല്യച്ഛനോ മറ്റോ വന്നാൽ എന്നെ കൊന്നു കളയും….

നിനക്കപ്പോ ഈ പേടീന്ന് പറയുന്ന ഐറ്റം ഒക്കെയുണ്ടോ….

രാവൺ ഒരു കുസൃതിയോടെ അതും പറഞ്ഞ് ദാവണിയുടെ മറനീക്കി അവളുടെ ഇടുപ്പോട് വട്ടം ചുറ്റി അവളെ അവനിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു….അവളാകെയൊന്ന് പിടഞ്ഞതും കൈയ്യിലെ കുപ്പിവളകൾ താളത്തിൽ കുലുങ്ങി ചിരിച്ചു…

മോളെന്താ നേരത്തെ പറഞ്ഞേ… ഞാൻ ആൺകുട്ടി അല്ലാന്നോ…ഒന്നൂടെ പറഞ്ഞേടീ നീയത്….

അത് ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ഒരു ഇതിന് പറഞ്ഞതല്ലേ രാവൺ.. എന്റെ സിങ്കക്കുട്ടിയല്ലേ നീ…

ഈ സോപ്പ് നീ നിന്റെ അച്ഛൻ ആ പാവം വേണുമാമയോട് പറഞ്ഞാ മതി… ഞാൻ രാവണാ…!!!
അവനതും പറഞ്ഞ് അവളിലെ പിടി ഒന്നുകൂടി ചേർത്ത് മുറുക്കിയതും ത്രേയേടെ കൈ രാവണിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്നു…..അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് നാണത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു…. എങ്കിലും രാവണിന് മുന്നിൽ അവളത് മറച്ചു പിടിച്ചു…

രാവൺ..നീയിപ്പോ ആകെ മാറിയിരിക്ക്യാ…ഒരു bad boy ആയി മാറി… പണ്ടൊക്കെ എന്ത് പാവമായിരുന്നു… ഇപ്പോ തനി വൃത്തികെട്ടവൻ… മര്യാദയ്ക്ക് കൈ എടുത്തേ….
ഒരു ശാസനയോടെ അവളവന്റെ കൈ അയയ്ക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിയ്ക്കും തോറും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനാ പിടി മുറുക്ക്വായിരുന്നു….

നീ നേരത്തെ ബെറ്റ് വച്ച് പോയത് ഓർമ്മയുണ്ടോ…നീ തോറ്റാൽ ഈ കാർകൂന്തൽ മുറിച്ചു കളഞ്ഞോളാംന്ന്….

അതും പറഞ്ഞ് രാവൺ ഒരുകൈയ്യാലെ അവൾടെ മുടിയൊന്ന് തഴുകിയെടുത്തു….

അത്…അതാ ശന്തനു…അവൻ കാരണമല്ലേ…നിന്റെ വാലല്ലേ അവൻ…നീ ജയിക്കാൻ വേണ്ടി അവനൊപ്പിച്ച പ്ലാനല്ലേ അത്…

ആയിക്കോട്ടെ… എന്ത് പ്ലാനായാലും മോള് തോറ്റോ… അപ്പോ എനിക്ക് ഇത് മുറിച്ചു കളയാനുള്ള റൈറ്റുണ്ട്….

രാവൺ അതും പറഞ്ഞ് പോക്കറ്റിൽ കരുതിയിരുന്ന കത്രിക എടുത്ത് ഒരു ചിരിയോടെ ത്രേയയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോട്ടം പായിച്ചു… കത്രിക മുടിയിലേക്ക് തൊട്ടതും ത്രേയ ആകെയൊന്ന് കുതറാൻ ശ്രമിച്ചു…രാവണതിനേം തടുത്തു കൊണ്ട് കട്ട് ചെയ്യാനായി ഭാവിച്ചു…

രാവൺ…. പ്ലീസ്… പ്ലീസ്…മുറിയ്ക്കല്ലേ…മുറിക്കല്ലേ….നിന്റെ ത്രേയെ കാണാൻ പിന്നെ ഒരു ഭംഗിയും ഉണ്ടാവില്ല…

വേണ്ടെടീ… നിനക്ക് ഭംഗി വേണ്ട….

അപ്പോ നീ ആരെ കെട്ടും…???

ഞാൻ…ഞാനെന്റെ വേദ്യയെ കെട്ടിക്കോളാം….

രാവൺ വീണ്ടും പരിശ്രമം നടത്തിയതും ത്രേയ അതിനെ വളരെ വിദഗ്ധമായി തടുത്തു കൊണ്ട് ആ കത്രിക കൈയ്യിൽ വാങ്ങി….നേരെ അത് രാവണിന്റെ നെഞ്ചിന് നേർക്ക് പിടിച്ചു നിന്നതും അവൻ പുരികം ചുളിച്ച് അവളുടെ ചെയ്തികൾ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു…

നീ വേദ്യയെ കെട്ട്വോ…പറ രാവൺ…

കെട്ടിയാൽ….???
ഒരു പുരികം ഉയർത്തി അങ്ങനെ ചോദിയ്ക്കുമ്പോ അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു കുസൃതി ചിരി ശേഷിച്ചിരുന്നു….

കെട്ടിയാൽ…നീ.കോ.അ.കോ….???

എന്താ…???ഇതൊരു സിനിമാ പേര് പോലെ ഉണ്ടല്ലോ… പക്ഷേ അത് നീ.കൊ.ഞാ.ചാ എന്നല്ലേ..

പിന്നെ മോന്റെ ആഗ്രഹം കൊള്ളാം…. പക്ഷേ അതങ്ങ് എട്ടായി മടക്കി പെട്ടീല് വച്ച് പൂട്ടിക്കോ… എന്റെ പട്ടി ചാവും…. ഞാൻ പറഞ്ഞത് നിന്നേം കൊല്ലും അവളേം കൊല്ലും എന്നാ….

അവൾടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം കാണും തോറും രാവണിന്റെ മുഖത്ത് ചിരി പൊട്ടി തുടങ്ങി….അവനത് ഉള്ളിലടക്കി ബലംപ്രയോഗിച്ച് അവൾടെ കൈയ്യിലെ കത്രിക കൈയ്യിൽ വാങ്ങി….

ഇപ്പോ ഇത് എന്റെ കൈയ്യിലാ…ഇനി മുറിയ്ക്കട്ടേ ഞാൻ…എന്തായാലും നീയെന്നെ കൊല്ലുംന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ…ഇനി ഒരു ദയയും എന്നിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട….

രാവൺ… പ്ലീസ്… പ്ലീസ്.. വേണ്ട… compromise… compromise…രാവൺ വേറെ എന്ത് പറഞ്ഞോ ഞാൻ അനുസരിയ്ക്കാം… എന്റെ മുടി മുറിയ്ക്കല്ലേ…

അത് കേട്ടതും രാവണിന്റെ കണ്ണ് വിളങ്ങി….

വേറെ എന്തും… എന്ത് പറഞ്ഞാലും കേൾക്ക്വോ…

ന്മ്മ… കേൾക്കാം…!!!

എങ്കില് നീയെനിക്ക് കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു കിസ് തന്നേ…

അയ്യടാ…ആ ആഗ്രഹം മോനങ്ങ് ഉള്ളില് വച്ചിരുന്നാ മതി…ഓരോ കാരണങ്ങൾ പറഞ്ഞെന്നെ ബ്ലാക്മെയിൽ ചെയ്ത് ഇതിപ്പോ നിന്റെയൊരു സ്ഥിരം കലാപരിപാടിയായി മാറി….

രാവൺ അതുകേട്ടിട്ടും ഒരു കൂസലും കൂടാതെ ചിരിയോടെ നിൽക്ക്വായിരുന്നു…അപ്പോഴും ത്രേയ അവനിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….

നീ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഫലമില്ല മോളേ ത്രയമ്പകേ…നീ എന്റെ കൈപ്പിടിയ്ക്കുള്ളിലാ.. മര്യാദയ്ക്ക് തന്നിട്ട് പോടി… ഇപ്പോ തന്നാ രണ്ട് ദിവസത്തേക്ക് നിന്നെ ഞാൻ ശല്യം ചെയ്യില്ല….

ഞാൻ ആയമ്മയോട് പറയും നിന്റെ കാര്യം…ഒന്നൂല്ലേലും നിനക്ക് എന്നേക്കാളും പ്രായത്തിന്റെ പക്വത എങ്കിലും വേണ്ടേ രാവൺ…

നീ എന്നോട് ആ ബഹുമാനം വച്ചൊന്നുമല്ലല്ലോ പെരുമാറുന്നത്…അപ്പോ നിന്നോട് ഇതൊക്കെ മതി… മര്യാദയ്ക്ക് താരാൻ നോക്കെടീ… അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ തന്നോളാം….

അതും പറഞ്ഞ് രാവൺ അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ കൈ ചേർത്ത് അവളുടെ മുഖത്തെ അവനോട് അടുപ്പിച്ചതും പിന്നിൽ നിന്നും അഗ്നി ഒന്നിരുത്തി ചുമച്ചു കൊണ്ട് അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു….അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും രാവൺ

ത്രേയയിൽ നിന്നുള്ള പിടി അയച്ചു…അവളൊരൂക്കോടെ അവനെ തള്ളിമാറ്റി ഒരു ചമ്മലോടെ അഗ്നിയെ മറികടന്ന് റൂമിലേക്കോടി….ത്രേയ പോയ വഴിയേ ലുക്ക് വിട്ടു നിന്ന അഗ്നിയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരാക്കിയ ഇളിയോടെ രാവണിലേക്കും പാഞ്ഞു…

ത്രേയേടെ മുടി മുറിയ്ക്കാൻ ഓടി വന്ന നിനക്കിവിടെ എന്തായിരുന്നു പരിപാടി…???

അഗ്നീടെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ രാവൺ ഒന്ന് പരുങ്ങി കളിച്ചു… പിന്നെ ആ മുഖത്ത് ഒരു artificial കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്തു…

അതറിഞ്ഞിട്ട് നിനക്കെന്ത് വേണം…??? ഞാനിവിടെ പലതും ചെയ്യും…അതിന് നിന്റെ അനുവാദം എനിക്ക് വേണ്ട…കേട്ടോടാ മരക്കഴുതേ…..!!!

ഹലോ…ഹലോ… ഇങ്ങനെ കലിപ്പ് ഫിറ്റ് ചെയ്തൂന്ന് കരുതി ഇയാളെ ഞാൻ പേടിയ്ക്കുംന്ന് കരുതിയോ….!! എനിക്ക് അപ്പൊഴേ അറിയാമായിരുന്നു നീ ഇതല്ല ഇതിനപ്പുറവും ഇവിടെ ഒപ്പിക്കുംന്ന്….ദേ എന്റെ കൊച്ചിന് പ്രായം പതിനേഴ് ആയിട്ടേയുള്ളൂ….അതിനെ വേണ്ടാതെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി പേടിപ്പിച്ചാലുണ്ടല്ലോ….

നീ എന്ത് ചെയ്യുമെടാ എന്നെ… പിന്നെ എന്താ പറഞ്ഞേ… നിന്റെ കൊച്ചോ…അവളെന്റെ കൊച്ചാ… എന്റെ മാത്രം..ഈ രാവണിന്റെ മാത്രം ത്രേയ….

ഹോ… അതൊക്കെ കെട്ടി കഴിയുമ്പോ…ഇയാള് കെട്ടീട്ടൊന്നും ഇല്ലല്ലോ….അതുവരെ അവൾടെ ബോഡീഗാർഡ് ഞാനാ….

 

ഞങ്ങളും….!!

അവരുടെ സംസാരത്തിന് ഇടയിലേക്ക് അപശബ്ദവുമായി അച്ചുവും,ശന്തനുവും കൂടി ജോയിന്റ് ചെയ്തതും കോളം പൂർത്തിയായി…

ഹോ…നിന്നെയൊക്കെ ആരാടാ ഇങ്ങോട്ട് ക്ഷണിച്ചേ…

ക്ഷണനേരം കൊണ്ട് അഗ്നിയും രാവണും ഒറ്റക്കെട്ടായി… ഇരുവരും ഒരുപോലെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നതും അച്ചുവും ശന്തനുവും അവർക്കരികിലേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു…

എന്തായിരുന്നു ഇവിടെ പരിപാടി….???പറ മോനേ രാവൺ…

ഇവിടെ ഒരടിയന്തിരം നടക്കാൻ പോക്വാ…ദേ ഈ നിൽക്കുന്ന നിന്റെ ചേട്ടന്റെ….വയറ് നിറയെ വല്ലതും ഞണ്ണീട്ട് പൊയ്ക്കോ….

രാവൺ….!!!!!
പന്നീ….നീയെന്നെ കൊല്ലാൻ പോക്വാണോടാ…

ആ..അത് വേണ്ടായെങ്കില് ദേ ഈ സാധനത്തിനേം പിടിച്ചോണ്ട് പൊയ്ക്കോ…
ശന്തനൂ..നീയും ഈ പൊട്ടന്റെ പിന്നാലെ കൂടിയോ…രണ്ട് വള്ളത്തിൽ കാലു കുത്തുന്നവനാ ഇവൻ..പറഞ്ഞില്ലാന്ന് വേണ്ട….

ശന്തനു അതുകേട്ട് അച്ചൂനെ ഒന്നിരുത്തി നോക്കിയതും അച്ചു ഇരുവശത്തേക്കും തലചലിപ്പിച്ച് ഇല്ലാന്ന് ആക്ഷനിട്ടു….അതിൽ തീരെ വിശ്വാസം പോരാഞ്ഞ് ശന്തനു മെല്ലെ രാവണിന്റെ പക്ഷത്തേക്ക് ചാഞ്ഞു…പൂവള്ളി തറവാട്ടിലെ അംഗമല്ലെങ്കിൽ കൂടി ശന്തനു ആ കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായിരുന്നു….രാവണിന്റേയും അഗ്നിയുടേയും common friend… അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒട്ടുമിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ശന്തനു അവിടുത്തെ നിത്യ സന്ദർശകനായിരുന്നു….

എന്നെ കുത്തിയ്ക്കോടാ ദുഷ്ടൻ രാവണേ…നീയെന്ത് പറഞ്ഞാലും എന്റെ അഗ്നി എനിക്ക് ഫുൾ സപ്പോർട്ടായി കൂടെയുണ്ടാവും….

അച്ചു അതും പറഞ്ഞ് അഗ്നീടെ തോളിലേക്ക് കൈയ്യിട്ടതും അഗ്നിയത് നിമിഷനേരത്തിനുള്ളിൽ തട്ടിയെറിഞ്ഞു…

ഒഞ്ഞു പോയേടാ…നിന്നെ കൂട്ട് പിടിയ്ക്കുന്നേലും ഭേദം വല്ല കുർല എക്സ്പ്രസിനും തലവയ്ക്കുന്നതാ….

അഗ്നി ചേരിമാറി രാവണിലേക്ക് തന്നെ തിരിഞ്ഞതും അച്ചു വഴിതെറ്റിയ കുഞ്ഞാടായി മാറി…

ന്മ്മ…വോക്കെ…നടക്കട്ടേ… പക്ഷേ ബ്രോ നീയൊന്ന് ഓർത്തോ..നമ്മള് രണ്ടാളും ഒരേ വയറ്റില് ജനിച്ചവരാ…

ഹോ… അതെന്റെ ഗതികേട്….!!!

അച്ചു അടപടലേ പ്ലിംഗ് ആവുന്നതും നോക്കി നെഞ്ചിന് മീതെ കൈ കെട്ടി നിൽക്ക്വായിരുന്നു രാവൺ… പിന്നെ എല്ലാവരും കൈയ്യൊഴിഞ്ഞ് നിരാലംബനായി നിന്ന അച്ചുവിനെ ഒരു കൊഞ്ചലോടെ രാവൺ തന്നെ അടുത്ത് വിളിച്ച് വീണ്ടും ഹാളിലേക്ക് വച്ച് പിടിച്ചു…. ഇങ്ങനെയുള്ള അടികൂടലും പിന്നെയുള്ള ഇണക്കങ്ങളും പൂവള്ളിയിലെ പതിവ് കാഴ്ചകളായിരുന്നു….
____________________________________
അതിനിടയിലാണ് രാവണിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ട് ഓടിപ്പോയ ത്രേയ  റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്ന വേദ്യയെ ഒരൂക്കോടെ ചെന്നിടിച്ചത്…..ആ കൂട്ടിയിടിയുടെ ശക്തിയിൽ വേദ്യയുടെ കൈയ്യിലിരുന്ന മൊബൈൽ ചന്നം പിന്നെ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു…..ആ ഒരൊറ്റ ദൃശ്യം കണ്ടതും വേദ്യയുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു….. നിലത്ത് പൊട്ടിച്ചിതറി കിടന്ന മൊബൈൽ കൈയ്യിലെടുത്ത് അവള് നേരെ നോട്ടം പായിച്ചത് ത്രേയയിലേക്കായിരുന്നു….അവളുടെ കണ്ണിലെ ദേഷ്യത്തിന്റെ ജ്വാലകൾ ത്രേയയെ ചുട്ടെരിക്കും പോലെയായിരുന്നു…

എവിടെ നോക്കീട്ടാടീ നീ നടക്കുന്നേ….കണ്ണ് കാണില്ലേ നിന്റെ….????

അവൾടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് ത്രേയ ഒരു ഞെട്ടലൊക്കെ മുഖത്ത് ഫിറ്റ് ചെയ്തെങ്കിലും ഉള്ളിൽ ഒരലസ ഭാവം നടമാടി….

ഹോ… നിന്റെ ശ്രദ്ധ അല്ലെങ്കിലും ഇവിടെയൊന്നുമല്ലല്ലോ….!!!!
ഏത് നേരവും ഹേമന്തേട്ടന്റെ പിറകേ അല്ലേ… പിന്നെ എങ്ങനെയാ ബാക്കിയുള്ളോരെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറ്റുന്നേ….???
എല്ലാവർക്കും അനുകമ്പയും, സഹതാപവും അല്ലേ തമ്പുരാട്ടിയോട്….
അമ്മേ കൊന്നിട്ട് ജന്മം കൊണ്ട സന്തതിയല്ലേ…..

ത്രേയയ്ക്ക് ഓർമ്മ വച്ച നാൾ മുതലുള്ള വിശേഷണമായിരുന്നു അത്…. അതുകൊണ്ട് ആ ക്ലീഷേ ഡയലോഗിനെ പാടെ അവഗണിച്ച് ചെവിയിൽ ഞോണ്ടി ത്രേയ ഒരു മുഷിപ്പോടെ മുഖം ചുളിച്ച് നിന്നു…. ഇടയ്ക്കിടേ വേദ്യയെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കേം ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

അത് യാദൃശ്ചികമായി അവൾടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടതും വേദ്യ ഒന്നുകൂടി ഉറഞ്ഞ് തുള്ളാൻ തുടങ്ങി..

ഡീ…നിയെന്നെ കളിയാക്ക്വാ…ഇത് എത്ര രൂപേടെ ഫോണാണെന്ന് അറിയ്വോ നിനക്ക്…???ഹേ…അറിയ്വോടീ….
വേദ്യ അവളെ ഉലച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും ത്രേയ അതിനെ പതിയെ എടുത്ത് മാറ്റി നിന്നു…

നിനക്കെന്താ ഇപ്പോ വേണ്ടേ…പൊട്ടിപ്പോയ ഈ ഫോണിന് പകരം ഒരു ഫോണല്ലേ… ഞാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു വാങ്ങി തരാടീ….

പിന്നെ നിന്റച്ഛനോട് പറയേണ്ട ആവശ്യമെന്താ…ഞാനൊരു വാക്ക് പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഫോണിന് പകരം പത്ത് ഫോൺ വാങ്ങി തരും എന്റെ പപ്പ….

എങ്കില് അതിലൊരെണ്ണം എനിക്കും കൂടി തരണേ വേദ്യേ….കാശെല്ലാം പാളീസായിട്ടിരിക്ക്യാടീ….

ത്രേയ ഒരു നർമം കലർത്തി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും  വേദ്യ നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിലത്തൊന്ന് ചവിട്ടി തുള്ളി…ആ രംഗവും കണ്ടുകൊണ്ടാണ് വൈദിയും പ്രഭയും അവിടേക്ക് വന്നത്…..വൈദിയുടെ മകളായതുകൊണ്ട് വേദ്യയോട് ഒരു പ്രത്യേക സ്നേഹമായിരുന്നു പ്രഭയ്ക്ക്….അതിന്റേതായ കൊഞ്ചല് വേറെയും….പ്രഭയെ കണ്ടപാടെ വേദ്യ പരിഭവം ഭാവിച്ച് അയാൾക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു…..

എന്താപറ്റിയേ പ്രഭയങ്കിളിന്റെ വേദ്യകുട്ടിയ്ക്ക്….???

പ്രഭ ഒരു കൊഞ്ചലോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അതിനെ പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ട് മുഖം കോട്ടി കാണിച്ച് ത്രേയ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി….

ദേ അവളെന്റെ മൊബൈൽ തല്ലിപ്പൊളിച്ചു പ്രഭയങ്കിൾ…..

വേദ്യ ആ പരിഭവ ഭാവത്തോടെ തന്നെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും പ്രഭ അല്പം അലോസരത്തോടെ ത്രേയയെ ഒന്ന് നോക്കി….ആ സമയം തന്നെ മൊബൈൽ സ്ക്രോൾ ചെയ്തു നിന്ന വൈദിയുടെ കണ്ണുകളും ത്രേയയിൽ ചെന്നു നിന്നു…..

ത്രേയ… ഒന്നു നിന്നേ…

വൈദീടെ ഘനഗംഭീരമായ ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടതും ത്രേയ ചെറിയൊരു പേടിയോടെ നടത്തം നിർത്തി….അതേ നിൽപ്പിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞൊന്ന് നോക്കാൻ പോലും അവളൊന്ന് മടിച്ചു….അത് മനസിലാക്കിയ വൈദി മൊബൈൽ പോക്കറ്റിൽ തിരുകി ത്രേയയെ ലക്ഷ്യമാക്കി അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു…..

എന്തായിത് ത്രേയ… നീയെന്താ കൊച്ചുകുട്ടിയാണോ….??

വൈദിയുടെ ശബ്ദം ത്രേയയിൽ ചെറിയൊരു പേടിയുളവാക്കി….അവള് ആ പേടിയിൽ തന്നെ വൈദിയ്ക്ക് നേരെ പതിയെ മുഖം തിരിച്ചു….

അത്…വല്യച്ഛാ… ഞാൻ… അറിയാതെ…ഓടിവന്നപ്പോ വേദ്യയെ മുട്ടിയതാ…കണ്ടില്ല…

അത് പാടില്ല…. പെൺകുട്ടികൾക്ക് ഒരടക്കോം ഒതുക്കോം ഉണ്ടാവണം….അല്ലാണ്ട് റോക്കറ്റ് പായും പോലെ ഇങ്ങനെ ഓടിനടക്കാൻ പാടില്ല…

ത്രേയ അതുകേട്ട് അനുസരണയോടെ തലയാട്ടി നിന്നു…ആ നില്പ് ശരിയ്ക്കും ആസ്വദിച്ച് നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു വേദ്യ….

എങ്ങനെ അടക്കോം ഒതുക്കോം ഉണ്ടാവാനാ…അമ്മയില്ലാത്ത കുട്ടിയാണെന്ന് കരുതി ഇവളെ കൊഞ്ചിച്ച് വഷളാക്കി വച്ചിരിക്ക്യല്ലേ എന്റെ ഭാര്യ വൈദേഹി….അവളെയാ ആദ്യം പറയേണ്ടത്…
പ്രഭ കൂടി വൈദിയ്ക്ക് സപ്പോർട്ടിനു നിന്നതും ത്രേയ ശരിയ്ക്കും അവിടെ ഒറ്റപ്പെടുകയായിരുന്നു….

അമ്മയില്ലാത്ത കുട്ടിയാണ് എന്റെ മോള്… അതിങ്ങനെ ഇടയ്ക്കിടേ ഓർമ്മിപ്പിക്കണംന്നില്ല പ്രഭ അളിയാ….

വേണൂന്റെ ശബ്ദം അവർക്കിടയിലേക്ക് എത്തിയതും ത്രേയ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അയാളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു…വാടി തുടങ്ങിയ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അയാൾക്കരികിലേക്ക് ഓടിയടുത്തു..

ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല അച്ഛാ..പ്രഭ അങ്കിൾ വെറുതേ പറഞ്ഞതാ…ഞാനൊരു കുറുമ്പ് കാണിച്ചു…അതിന് കിട്ടേണ്ടത് മാത്രേ തന്നുള്ളൂ….

കുറ്റങ്ങളെല്ലാം സ്വയം ഏറ്റെടുത്ത് ത്രേയ പ്രഭയേയും വൈദിയേയും ന്യായീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും വേണു അവളെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ചൊന്ന് നോക്കി….കാരണം ത്രേയ അങ്ങനെയാണ് എന്ന് പണ്ട് മുതലേ അയാൾക്കറിയുന്ന കാര്യമായിരുന്നു..അയാളത് കേട്ട് ത്രേയയുടെ നെറ്റിയിൽ നിന്നും തലമുടി ഇഴകളെ വാത്സല്യത്തോടെ ചെറുതായൊന്നു തലോടി…അച്ഛൻ എവിടെ ആയിരുന്നു ഇതുവരെ…???
ഞാൻ എത്ര നേരമായി തിരക്കിയിരിക്കുന്നൂന്ന് അറിയ്വോ…???
എന്തായാലും എന്റെ വേണുഗോപൻ സാർ ഒരുപാട് ക്ഷീണിച്ചു വന്നതല്ലേ…ഞാനൊരു കോഫി എടുത്തിട്ട് വരാം….

ത്രേയ അതും പറഞ്ഞ് വിഷയം മാറ്റി കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു….വേണുവിന് മുഖം കൊടുക്കാതെ നിന്ന വേദ്യ ഒന്ന് പരുങ്ങി കളിച്ച് പതിയെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു….അത് കണ്ട് വേണു പതിയെ പ്രഭയ്ക്കരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു….

വേണു…ഈയിടെയായി ത്രേയെടെ കുറുമ്പിത്തിരി കൂടുന്നുണ്ട്… അതൊന്ന് കുറയ്ക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതാ ഞാൻ… അല്ലാതെ…

അതിന് ഞാനത് ചോദിയ്ക്കാനൊന്നും വന്നതല്ല പ്രഭ അളിയാ…. എന്റെ മോള് പണ്ട് മുതലേ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു…അവളങ്ങനെ തന്നെ വളരുന്നതാ എനിക്കിഷ്ടം….. അതിന്റെ പേരിൽ ആരുടേയും സഹതാപം നിറഞ്ഞ മുഖം അവൾക്ക് നേരെ ഉണ്ടാകാതിരുന്നാൽ മതി പ്രഭ അളിയാ…..
ഞാൻ വന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാ…..വൈദിയേട്ടനും കേൾക്കാനുള്ള കാര്യമാ….

അത് കേട്ടതും വൈദിയും പ്രഭയും ഒരുപോലെ വേണുവിന്റെ വാക്കിന് കാതോർത്തു…

ഇന്ന്…ഇന്നായിരുന്നു ആ ദിവസം…. ഓർമ്മയുണ്ടോ രണ്ടാൾക്കും….!!!

വേണുവിന്റെ മുഖത്തെ ഗൗരവം കണ്ട് വൈദിയും പ്രഭയും പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു….

എന്താ… രണ്ടാൾക്കും ഞാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം മനസിലായില്ലാന്നുണ്ടോ…??

വേണുവിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന ഗാംഭീര്യം കേട്ട് വൈദി വേണുവിനെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി….

നീ കാര്യം തെളിച്ചു പറ വേണു… വെറുതെ ഇങ്ങനെ തലയും വാലുമില്ലാതെ പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെ മനസിലാവാനാ…???

നിങ്ങൾക്ക് മനസിലാവും വൈദിയേട്ടാ… ഞാൻ പറഞ്ഞത് കൃത്യമായി നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും അറിയാം…. അത് എന്റെ നാവിൽ നിന്നും കേൾക്കണം ല്ലേ….

ഇളയ അളിയൻ എന്താ ഇങ്ങനെ…???കാര്യമങ്ങ് തെളിച്ചു പറയരുതോ….

പ്രഭേടെ ആ ചോദ്യത്തിന് തുറിച്ചൊരു നോട്ടമായിരുന്നു വേണൂന്റെ മറുപടി… അതുകണ്ട മാത്രയിൽ തന്നെ പ്രഭ ഒരു കള്ളമൊളിയ്ക്കും വിധം വേണുവിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി നിന്നു…..

നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും അറിയാത്ത സ്ഥിതിയ്ക്ക് ഞാൻ തന്നെ ആ കാര്യമങ്ങ് പറഞ്ഞേക്കാം…. ഇന്നത്തെ ദിവസത്തിന്റെ പ്രത്യേകത…..!!!
മംഗലം ഗ്രൂപ്പ് MD മാധവിന്റേയും,കുടുംബത്തിന്റേയും തിരോധാനം നടന്ന ദിവസമാണ് ഇന്ന്….അവരെവിടെ എന്നാർക്കും അറിയില്ല…. മരിച്ചു പോയോ…അതോ ജീവനോടെയുണ്ടോ…. ഒന്നും…
ഒന്നും വ്യക്തമല്ല….. പക്ഷേ ഒരുകാര്യം മാത്രം എനിക്കറിയാം….ഈ ഞാനായിരുന്നു അവരെ ആ ദുർവിധിയിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടത്…. അതിന്റെ ശാപം പേറി നടക്ക്വാ ഞാൻ….. ഒരുപക്ഷേ എന്റെ…. എന്റെ ചിത്ര എന്നെ വിട്ടു പോയതും ആ ശാപം ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രമായിരിക്കും….!!!

വേണുവിന്റെ ശബ്ദം ഇടറി തുടങ്ങിയതും വൈദി അതിനെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് അയാളെ മറികടന്ന് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചു…. അയാൾക്ക് പിന്നാലെ തന്നെ പ്രഭയും കൂടി….

വൈദിയേട്ടനൊന്ന് നിന്നേ….

വേണുവിന്റെ സ്വരം കേട്ട് വൈദി നടത്തം നിർത്തി അതേപടി അവിടെ തന്നെ നിന്നു….വേണു ഉള്ളിലടക്കിയ ദേഷ്യത്തോടെ വൈദിയ്ക്ക് നേരെ നടന്നു ചെന്നു….

എന്താ വൈദിയേട്ടാ അന്നുണ്ടായത്… ശരിയ്ക്കും അവരെവിടെ….???ഇന്ദ്രാവതി കല്ലിനരികെ പൂജയുണ്ട് എന്ന് എന്നോട് കള്ളം പറഞ്ഞത് എന്തിനായിരുന്നു….നിങ്ങളുടെ ഹിഡൻ അജണ്ട…അതെന്തായിരുന്നുവെന്ന് ഇനിയെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞു താ എനിക്ക്…. എന്റെ മനസിന് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം കിട്ടാൻ വേണ്ടിയാണ്…

വേണൂന്റെ സംസാരം കേട്ട് വൈദി പുരികം ചുളിച്ച് കൊണ്ട് അയാൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

നീയെന്താ വേണു പറഞ്ഞു വരുന്നത്… ഞാൻ എന്തു ചെയ്തൂന്നാ… നിന്നോട് പറഞ്ഞൂന്നുള്ളത് സത്യമാ…നീയത് അവരോടും പറഞ്ഞു…അതും ശരിയാണ്… പക്ഷേ നിന്റെ നിർദ്ദേശം അനുസരിച്ച് അവരവിടെ എത്തിയിരുന്നില്ല…. എവിടെ പോയി…എങ്ങനെ പോയി…എന്തായി എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല….

വേണ്ട ഏട്ടാ…കണ്ണടച്ച് ഇരുട്ടാക്കാൻ നോക്കണ്ട…. എന്നോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞു വിട്ടതിലും…അവരെ അവിടെ എത്തിച്ചതിലും എന്തോ ഒരു നിഗൂഢതയുണ്ട്…അത് ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ ഞാൻ കണ്ടെത്തും… എനിക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ മാധവിനേയും….

നിന്റെ പറച്ചില് കേട്ടാൽ തോന്നും ഞങ്ങൾക്ക് മാധവിനോട് എന്തോ വൈരാഗ്യം ഉണ്ടായിരുന്നൂന്ന്…അവൻ ഞങ്ങളുടേയും friend ആയിരുന്നില്ലേ…കുറേ അന്വേഷിച്ചില്ലേ നമ്മൾ… എന്നിട്ട് ഫലം കണ്ടോ… പിന്നെ പുല്ലാനി പുഴയിൽ ഒഴുകിയെത്തിയ ദിവസങ്ങൾ പഴക്കം ചെന്ന ശവശരീരങ്ങൾ കണ്ടതോടെ അല്ലേ ആ അന്വേഷണം അവസാനിപ്പിച്ചത്….അത് മാധവിന്റെ ഇളയ കുട്ടിയുടേതുമായിരുന്നു…. ഫിനാൻഷ്യലി ഡൗൺ ആയിപ്പോയ മാധവിന് ചിലപ്പോ ജീവിതം മടുപ്പായി തുടങ്ങീട്ടുണ്ടാവും….

വൗ….വളരെ നല്ലൊരു കാരണം കണ്ടെത്തി എന്റെ ഏട്ടൻ…മാധവിന് ഫിനാൻഷ്യൽ പ്രോബ്ലം ല്ലേ….
അത് കൊള്ളാം….
അതും ഫിനാൻഷ്യലി തകർന്നു നിന്ന പൂവള്ളി തറവാടിനെ കൈപിടിച്ചുയർത്തിയ മാധവിന്….ലീഗൽ പ്രോബ്ലംസ് നേരിട്ട് ഗവൺമെന്റ് പ്രോപ്പർട്ടി ആയി കണ്ടുകെട്ടാൻ തീരുമാനിച്ച പൂവള്ളി മനയ്ക്ക് വേണ്ടി കേസ് വാദിക്കാൻ നമുക്ക് പണം നല്കിയത് ആരായിരുന്നു വൈദിയേട്ടാ…. അതൊന്ന് പറഞ്ഞു തന്നേ എനിക്ക്….

വേണു…നീയിപ്പോഴും അതും ചിന്തിച്ചിരിക്ക്യാ…. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞുപോയ കഥകളല്ലേ….
പിന്നെ പൂവള്ളി മന…അത് നമ്മുടെ പൂർവ്വിക സ്വത്തായിരുന്നു…. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സ്വാഭാവികമായും അത് നമുക്ക് തന്നെ വിധിയായി കിട്ടി….അത്ര തന്നെ….

ഒന്ന് നിർത്തേട്ടാ… മതിയാക്ക്….നിങ്ങൾ പറഞ്ഞു വരുന്നതൊക്കെ എനിക്ക് ദഹിക്കില്ല…ഒരു പാപക്കറ ഏറ്റുവാങ്ങി നിൽക്ക്വാ ഈ പൂവള്ളിക്കാര്…അതിന്റെ തോത് എത്രയാണെന്ന് മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതി….
അവര് മരിച്ചു പോയെന്ന് ഉറപ്പാണെങ്കിൽ ഒരു പിടി ബലിച്ചോറ് നല്കി ആ ശാപത്തിൽ നിന്നും രക്ഷനേടാൻ നോക്കണം എന്റേട്ടൻ….
അതുമാത്രമേ എനിക്ക് പറയാനുള്ളൂ….

വേണു അത്രയും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നതും മനസിൽ ഒരു നൂറ് കാര്യങ്ങൾ കണക്കുകൂട്ടി വൈദിയും പ്രഭയും അയാൾ പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു….

വൈദീ…വേണു…വേണു..പ്രശ്നമാകുമോ…???

ഏയ്… എവിടുന്ന്…???അവന് എന്തോ വലിയൊരു തെറ്റ് ചെയ്തു പോയ ഫീലാ….കാലം മായ്ച്ചോളും… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ കാലത്തിന് മായ്ക്കാൻ കഴിയാത്തതായി എന്താ ഉള്ളത്….???

അല്ല വൈദീ… വേണു എങ്ങാനും ആ കേസ് reopen ചെയ്താൽ….???

അതിന് അവൻ മുതിരില്ല… എനിക്ക്… എനിക്കറിയാം എന്ത് വേണംന്ന്….!!!
കൈവിരലുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒരു ഗൂഢലക്ഷ്യം മുന്നിൽ കണ്ട് വൈദി അതും പറഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു….
____________________________________

രാവൺ നീ എവിടേക്കാ…???ഒരു റൗണ്ട് കൂടി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോരേ….???

കാരംസ് കളി മതിയാക്കി ചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ ഭാവിച്ച രാവൺ അഗ്നിയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

തുടരും…….