പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.6

Perillatha Swapnangalil Layichu 2.6 | Author : Malini Krishnan

[ Previous Part ] [ www.kkstories.com ]

---

 

നാട്ടിൽ ആഷികയുടെ വീട്ടിൽ

ഠപ്പേ…

“ഇത്രയൊക്കെ ഒക്കെ ഒപ്പിച്ചിട്ടും എന്നോട് ധിക്കാരം പറയുന്നോടി” അയാൾ പറഞ്ഞു.

ആഷികയുടെ കവിളത് ഒരു കൈ പതിയുന്നു, മറ്റാരുടെയും അല്ല അവളുടെ അച്ഛന്റെ ആയിരുന്നു അത്, കാളിദാസ്. നാട്ടിലും വിദേശത്തുമായി പല ബിസിനസ് അയാൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു, എല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ കൂടെ ഭാര്യയായ പദ്മിനിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ ആ ഇങ്ങനെ കൈ നീട്ടി ഒക്കെ അടിക്കുന്നെ, എന്താ ഇപ്പൊ പ്രെശ്നം ഉണ്ടായത്” അവളുടെ ഇവിടുത്തെ ഒച്ചപ്പാട് കേട്ട് വേഗം വന്ന് ചോദിച്ചു, ഒപ്പം റാഷികയും.

“എന്റെ ഒഫീഷ്യൽ മെയിലിൽ നിന്നും ആരും അറിയാതെ ഏതോ കമ്പനിക്ക് മെയിൽ അയച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ട് ഇവൾ എന്തൊക്കെ ആണ് ചെയ്തത് എന്ന് അറിയോ” അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. ശേഷം അയാൾ അവൾ ചെയ്തത് എല്ലാം പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പൊ നമ്മുടെ കമ്പനിക്ക് പ്രെശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല, പക്ഷെ അവൾ അയച്ച് കൊടുത്ത ആ കമ്പനിക്ക് എന്തൊക്കെ പ്രെശ്നം ഉണ്ടാവും എന്ന് അറിയോ. ചിലപ്പോ ആ പൊസിഷനിൽ ഇരുന്ന് ഇതൊക്കെ ഹാൻഡിലെ ചെയുന്ന ആൾക്കാരുടെ ജോലി വരെ പോയേക്കാം” അയാൾ തുടർന്നു. അത് കേട്ടപ്പോ അവളുടെ മുഖത്ത് ചെറിയ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു, പെട്ടന് തന്നെ സാഹചര്യം ബോധം വന്നപ്പോ അത് മായുകയും ചെയ്തു.

“എന്നിട്ടും കിടക്കാൻ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ, ഇവൾ ഇന്ന് ഞാൻ…” എന്നും പറഞ്ഞ് അയാൾ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് കൈ ഓങ്ങി വന്നു.

“അച്ഛാ… വേണ്ട അച്ഛാ, ഇതവണത്തേക്ക് ഒന്ന് ക്ഷേമിച്ചേർ…” അച്ഛന്റെ മുന്നിലേക്ക് ചാടി കൊണ്ട് റാഷിക പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്ക് അവളുടെ അമ്മയും വന്ന് അയാളെ വിളിച്ചോണ്ട് പോയി. മുഖത്ത് നാൾ വിരലിന്റെയും പാടുമായി ആഷിക അവിടെ തന്നെ നിന്നു. റാഷിക അവളെയും കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് പോയി, കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഐസ് പാക്ക് എടുത്ത് അവളുടെ മുഖത്ത് വെച്ചു.

“വേദന ഉണ്ടോ” റാഷിക ചോദിച്ചു. ഇല്ല എന്ന് അവൾ തലയാട്ടി.

“ഛെ, എന്ത് ചോദ്യം ആണ് അല്ലെ… അല്ല നീ പുണെ എന്തിനാ പോയത് എന്ന് പറഞ്ഞില്ലാലോ” റാഷിക തുടർന്നു.

“ഒരാളെ കാണാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു”

“ആഹാ കണ്ടോ എന്നിട്ട്. സുഖം ആണോ ആൾക്ക് ? നിന്റെ കൂടെ പഠിച്ചത് ആണോ”

“നിർത്തി നിർത്തി ചോദിക്കടി… ഒരു ഫ്രണ്ട് ആണ്. ഇത്രയും കാലം സുഖം ആയിരുന്നു എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല ഇനിയങ്ങോട്ട് എന്തായാലും സുഖമായിരിക്കും”

“ഒഹോഹ്… നിന്റെ കാമുകനെ കാണാൻ പോയത് ആയിരുന്നോ, നീ ഇതുവരെ പറഞ്ഞില്ലാട്ടോ, ഞാൻ എന്റെത് ഒക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് ഉള്ളത് അല്ലെ നിന്നോട്. അത് പോട്ടെ എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്നിട്ട്” കുറച്ച് ആവേശത്തോട് കൂടി റാഷിക ചോദിച്ചു. അത് കേട്ടതും മുഖത്ത് വെച്ച ഐസ് പാക്ക് എടുത്ത് ആഷിക മറ്റവളുടെ കഴുത്തിൽ വെച്ചു. പെട്ടന് തണുപ്പ് കുളിർന്ന് പോയ അവൾ ബെഡിൽ ഇരുന്ന് പിടഞ്ഞു.

“അങ്ങനെ അല്ലെടി പോത്തേ… ആ ഒരു ചിന്ത മാത്രമേ ഉള്ളു” എന്നും പറഞ്ഞ് ആഷിക അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. റാഷിക തിരിച്ചു നോക്കി ചിരിച്ചു. രണ്ട് പേര് പിന്നെയും കുറച്ച് നേരം സംസാരിച്ച് ഇരുന്ന ശേഷം റാഷിക കിടന്നു, ആഷിക ഒരു പേപ്പറും പേനുമായി പോയി ടേബിളിൽ ഇരുന്നു. ഒരു ലാംപിന്റെ വെട്ടത്തിൽ പേന കടിച്ച് ഇരുന്നു കൂറേ ചിന്തിച്ചിരുന്ന ശേഷം പേപ്പറിൽ കുത്തിക്കുറിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത പെട്ടന് ഉറങ്ങാമായിരുന്നു” കട്ടിലിൽ കിടന്ന് കൊണ്ട് റാഷിക പറഞ്ഞു.

“എന്ന കുറച്ച് കഴിഞ്ഞിട്ട് ഉറങ്ങിക്കോ”

“കോളേജിൽ ഒന്നും കേറാൻ ഇല്ലാത്ത നീ എന്താടി ഈ പാതിരാത്രി ഇരുന്ന് എഴുതുന്നത്, ലൗ ലെറ്റെറോ…” തല വഴി പുതപ്പ് ഇട്ട ശേഷം ബെഡിൽ ഇരുന്ന്കൊണ്ട് റാഷിക ചോദിച്ചു.

“അതൊന്നും അല്ല. വേണമെകിൽ ഒരു ഹേറ്റ് ലെറ്റർ ആയിട്ട് കൂട്ടിക്കോ” ആഷിക് എഴുതികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. റാഷികക്ക് ഒന്നും മനസിലായിട്ടുണ്ടാവില്ല എന്നും, ഒന്നുടെ കുഴപ്പിക്കാം എന്നും കരുതി ആഷിക വീണ്ടും തുടർന്നു.

“എന്റെ ഊഹം ശെരി ആണെകിൽ, നമ്മളുടെ മെയിൻ ഹീറോ തിരിച്ച് നാട്ടിൽ ഏതാണ് സമയം ആയി. വലിയ സമ്മാനങ്ങൾ ഒക്കെ ആയിട്ട് വരുവലെ, അതിനൊത്ത ഒരു സ്വികരണവും കൊടുക്കണം… വേണ്ടേ മോളെ” പേന അവൾക്ക് നേരെ ചൂണ്ടി. അപ്പൊ തന്നെ അവൾ തലയാട്ടുകയും ചെയ്‌തു. ആ പേര് എടുത്ത് മടക്കി അവൾ ഒരു ഇൻവെലോപ് കവറിൽ ആക്കി വെച്ചു. അവൾ ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെ നനച്ച ഷെഹ്സാൻ നാവ് പുറത്തേക്ക് നീട്ടി, കവറിന്റെ ഒരറ്റം ചെറുതായി നാവിൻ മുകളിലൂടെ ഓടിച്ച ശേഷം അത് ഒട്ടിച്ചു വെച്ചു, പിന്നെ നേരെ ബെഡിലേക്ക് പോയി കിടന്നു.

രാത്രി കൂറേ കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷം കാളിദാസൻ വീടിന്ടെ മുകളുത്തെ നിലയിലേക്ക്, ആഷികയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. വാതിൽ തുറന്നതും ആ മുറി കാലിയായിരുന്നു. അയാൾ അപ്പൊ തന്നെ റാഷികയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി, ഇവിടെ ഇല്ലെന്ക്കിൽ അവിടെ ഉണ്ടാവും എന്ന് അയാൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. വിചാരിച്ച പോലെ തന്നെ രണ്ട് പേരും അവിടെ തന്നെ കിടന്ന് ഉറങ്ങുക ആയിരുന്നു.

പതിയെ അവരുടെ അച്ഛൻ ആഷികയുടെ അടുത്ത് വന്ന് ആ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. അവളുടെ കവിൾ അടി കൊണ്ട് വീങ്ങിയിരുന്നു, അയാൾ അത് മെല്ലെ തലോടി.

“മോളെ… മോളെ” അച്ഛൻ വിളിച്ചു. അവൾ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു, അച്ഛനെ കണ്ടതും അവൾ ബെഡിൽ എണീറ്റ് ഇരുന്നു, അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് അവൾ നോക്കിയില്ല.

“മോൾ അച്ഛനോട് ക്ഷെമിക്കണം… ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ ചെയ്ത് പോയതാണ്, മോൾ അതങ്ങ് മറന്നെർ” അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു, സങ്കടത്താൽ ചുണ്ടുകൾ ചുളിഞ്ഞു.

“വേദന ഉണ്ടോ മോളെ” കവിളിൽ തൊട്ട് കൊണ്ട് അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.

“ശ്ഹ്…” അടികൊണ്ട സ്ഥലത്ത് അവൾക്ക് നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ പെട്ടന് അച്ഛനെ കെട്ടിപിടിച്ചു, കണ്ണുകളിൽ നിന്നും വെള്ളം ഒഴുക്കി വരാൻ തുടങ്ങി.

“സോറി അച്ഛാ… ഞാൻ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ ഓരോന്ന്” അവൾ പറഞ്ഞു.

“സാരമില്ല മോളെ… വിട്ടേക്ക്. മോൾ ഇനി ഉറങ്ങിക്കോ” എന്നും പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ അവിടെ നിന്നും പോയി.

“ഒച്ചയുണ്ടാകാതെ ഇരിക്കട, ഞാൻ ഉറങ്ങട്ടെ” എന്നും പറഞ്ഞ് റാഷിക ബെഡിൽ കെട്ടിപിടിക്കാൻ ആയി എന്തേലും കിട്ടാൻ വേണ്ടി അവളുടെ കൈ പരതി. ആഷിക വേഗം ഒരു പില്ലോ എടുത്ത് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വെച്ചു. ഇനി എങ്കിലും ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരാതെ അതും പിടിച്ച് കിടന്നോളും എന്ന് ചെറിയ ശബദൽ പറഞ്ഞ ശേഷം ആഷികയും കിടന്നു.

അടുത്ത ദിവസം പുറത്ത് പോയി ചെയ്യണ്ട പണികൾ എല്ലാം ചെയ്ത് വൈകുന്നേരം ആഷിക തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് എത്തി. രാശികയുമായി കുറച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞോടിരുന്ന ശേഷം…

“എന്താടി ഇത്ര ചെറിയ ഒരു സഹായം ചെയ്ത് തരാൻ പറ്റിലെ നിനക്ക്” റാഷിക ചോദിച്ചു.

“ഇതിനൊന്നും ഞാൻ കൂട്ട് നിൽക്കില്ല. രാത്രി ഒറ്റക്ക് ഒരു പയ്യന്റെ കൂടെ കറങ്ങാൻ പോവേ” ഞെട്ടലോടെ ആഷിക ചോദിച്ചു.

“ഏതോ പയ്യൻ ഒന്നും അല്ലാലോ, എന്റെ ചെക്കൻ അല്ലെ” ചുരിദാർ ഷോൾ വിരലിൽ ചുറ്റി കൊണ്ട് നാണിച്ച് റാഷിക പറഞ്ഞു.

“അയ്യാ… ശെരി ശെരി, നീ എങ്കിലും ഹാപ്പി ആയി ഇരി. ഞാൻ എന്തെല്ലാം ഒക്കെ ചെയ്യാം. പക്ഷെ രാവിലെ ആവുന്നതിന് മുന്നേ ഇവിടെ തിരിച്ചെത്തണം… കേട്ടാലോ” ആഷിക കട്ടായം പറഞ്ഞു.

“എത്താമെടി മോളെ… ഉമ്മ” റാഷിക അവളുടെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഡി വിട്… ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ട് നിന്നോട് എന്നെ തൊട്ട് കളിക്കരുത് എന്ന്…” മുഖം തുടച്ച് കൊണ്ട് ആഷിക പറഞ്ഞു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഇരുട്ടായി തുടങ്ങിയതും റാഷിക ബാൽക്കണി വഴി താഴത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

“ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ കറങ്ങാൻ പോവാൻ എന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞ പോരെ” ആഷിക ഇറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്ന റാഷികയോട് ചോദിച്ചു.

“വിടാൻ ചാൻസ് കുറവാണ്, അപ്പൊ എല്ലാം പറഞ്ഞത് പോലെ” എന്നും പറഞ്ഞ് റാഷിക ആ ചെറിയ ഉയരത്തിൽ നിന്നും ചാടി. ചാടിയപ്പോ ചെറിയ ഒച്ച ഉണ്ടായിരുനെകിലും, കാൽപാതങ്ങൾ മെല്ലെ ഓരോന്ന് ആയി മുന്നിലേക്ക് വെച്ച് അവൾ പമ്മി പമ്മി മതിലരികിലേക്ക് പോയി. അവിടെ അവൾക്കായി ഒരുത്തൻ ബൈക്കിൽ കാത്തിരിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു, ബൈക്കിൽ കേറുന്നതിന് മുന്നേ അവൾ അവനെ ഒന്ന് വാരി പുണർന്നു. ഇപ്പോഴും ബാൽക്കനിയിൽ തന്നെ നില്കുനുണ്ടായിരുന്ന റാഷികയോട് അവൾ കൈ വീശി കാണിച്ചു, തിരിച്ച് റാഷികയും.

കുറച്ച് നേരം റൂമിൽ ഇരുന്ന് പാട്ട് കെട്ടും, വെറുതെ ഫോണിൽ കളിച്ച് സമയം കളഞ്ഞ ശേഷം അവൾ താഴെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വേണ്ടി പോയി.

“എന്താ മോളെ നേരത്തേ വന്നോ ഇന്ന്” അമ്മ ചോദിച്ചു.

“ആ വിശക്കുന്നു” റാഷിക മറുപടി നൽകി.

“റാഷി വന്നിലെ, എന്ന എല്ലാർക്കും കൂടി കഴിക്കായിരുന്നു”

“ഞാൻ വിളിച്ചു, അപ്പൊ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വരാം എന്ന പറഞ്ഞെ”

“ആണോ, ഞാൻ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ എന്ന, റാഷി…” അമ്മ ഉറക്കണേ വിളിച്ചു.

ഭഗവാനെ താഴെ വന്ന് പെട്ടാലോ, ഇനി എന്തോ ചെയ്യും.

“അവൾ കു… കുളിക്കാൻ പോവാൻ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ടായി. നമുക്ക് ഇപ്പൊ കഴിക്കാം” എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൾ ടേബിളിൽ പോയി ഇരുന്നു. ഭക്ഷണം എല്ലാം അവിടെ തന്നെ എടുത്ത് വെച്ചിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു, അവളുടെ കൂടെ അമ്മയും കഴിക്കാനായി കൂടി. പതിവിലും കുറച്ച് അതികം നേരം അവൾ ഇന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു, പക്ഷെ കഴിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നില്ല പകരം അമ്മയോട് വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ഇരിക്കെ ആയിരുന്നു.

“വേറെ പ്രെശ്നം ഒന്നും ഉള്ളത് കൊണ്ടല്ലലോ കോളേജിൽ പോവാത്തത് അല്ലെ, അതോ കോളേജ് ഇഷ്ടപെട്ടിലെ” അമ്മ ചോദിച്ചു.

“അതൊന്നുമല്ല, ഞാൻ ഇപ്പൊ പിന്നെയും പോയി തുടങ്ങിയാലോ…” അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു.

“ഹ്മ്മ്… നമ്മൾ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞു ഇവൾ ഇതുവരെ ആയിട്ട് വന്നിലെ”

“ഞാൻ ഇപ്പൊ മേലോട്ട് പോവുമ്പോ പറയാം. അമ്മ കിടന്നോളു എന്നാ, അവൾ വന്ന കഴിചൊല്ലും” എന്നും പറഞ്ഞ് ആഷിക പെട്ടന് തന്നെ എഴുനേറ്റ് കൈ കഴുകി മേലോട്ട് ഓടി പോയി, അവളുടെ റൂമിലേക്ക് അല്ല റാഷികയുടെ റൂമിലേക്ക്. അവിടെ കേറി വെറുതെ ലൈറ്റും ഫാനും ഇട്ട് അവൾ വാതിൽ അടച്ചു.

5-10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ആണ് ആണ് വാതിലിൽ ഒരു മുട്ടൽ കേട്ടത്

“റാഷി… എന്താ ഇത് കൂറേ നേരം ആയാലോ.” അമ്മ ആയിരുന്നു. പിന്നെയും പെട്ടല്ലോ ദൈവമേ, ഓരോ വള്ളിക്കെട്ട് എടുത്ത് തലയിൽ വെച്ചാ എന്നെ പറഞ്ഞ മതിയല്ലോ.

“നിനക്ക് കഴിക്കാൻ വേണ്ടേ…”

“വേണ്ട വേണ്ട…” ആഷിക പറഞ്ഞു.

“മിണ്ടാതെ വന്ന് കഴിച്ചോളണം. നീ ആദ്യം വാതിൽ തുറക്ക്”

“ഞാൻ… ഡ്രസ്സ് മാറാനെ…” ആഷിക പറഞ്ഞു. അവൾ റൂമിൽ കൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും അലഞ്ഞു. വേഗം ബാത്‌റൂമിൽ കേറി തലയിൽ കുറച്ച് വെള്ളം ആകിയതിന് ശേഷം ഒരു തോർത്ത് എടുത്ത് തലയിൽ കെട്ടി ഡ്രെസ്സും മാറി അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും അവിടെ അമ്മ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പൊ തന്നെ കൈയിൽ ഒരെണ്ണം കിട്ടുകയും ചെയ്തു.

“എന്താടി ഉള്ളിൽ പരിപാടി” അമ്മ ചോദിച്ചു. ഒന്നുമില്ല എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു. അവൾ പിന്നീട് അവിടെ കുറച്ച് നേരം ചിന്തിച്ച് നിന്നു, റാഷിക ആണെകിൽ ഇപ്പൊ എന്ത് ചെയ്യും. വേഗം തന്നെ അവൾ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു.

“ഇനി സോപ്പ് ഇടാൻ ഒന്നും നിൽക്കണ്ട, വേഗം വന്ന് കഴിക്കാൻ നോക്ക്” എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ താഴത്തേക്ക് പോയി. അവളും പെട്ടന് തന്നെ കൂടെ പോയി ടേബിളിൽ ഇരുന്നു, അവിടെ പണിക്ക് വരുന്ന ചേച്ചി പിന്നെയും ഭക്ഷണം അവൾക്ക് വിളമ്പി കൊടുത്തു.

പിന്നെയും ഇത്ര തന്നെ കഴിച്ച തട്ടി പോവുമെലോ, ഇവിടുന്ന് എങ്ങനേലും ഒന്ന് ഊരണം.

“കഴിക്ക് മോളെ” ആ ചേച്ചി പറഞ്ഞു. ഒരു ആക്കിയ ചിരി ചിരിച്ചിട്ട് അവൾ തലയാട്ടി.

എന്തായാലും നനഞ്ഞു ഇനി കുളിച്ച് കേറാം, എന്നും വിചാരിച്ച് അവൾ കുറച്ച് എടുത്ത് കഴിച്ചു. അമ്മയും വെറുതെ ഒരു കൂട്ടിന് അടുത്ത് തന്നെ ഇരുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അമ്മക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൾ കഴിക്കുന്നതിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു, അപ്പൊ അമ്മ അവളെ കൂടുതൽ ശ്രേധിച്ച് നോക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എന്താ അമ്മെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്, കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ കൂടുതൽ ബ്യൂട്ടിഫുൾ ആയോ” പുരികം ഉയർത്തിയും താഴ്ത്തിയും അവൾ ചോദിച്ചു.

“അപ്പൊ നീ മിണ്ടും അല്ലെ…” അമ്മ ചോദിച്ചു.

“നിനക്ക് അവൾ കഴിക്കാൻ വന്നപ്പോ തന്നെ അങ്ങോട്ട് കഴിച്ച പോരായിരുന്നോ, ഒരുമിച്ച് എല്ലാര്ക്കും കൂടി ഇരിക്കയായിരുന്നു” അമ്മ തുടർന്നു. എല്ലാം കേട്ട് അവൾ തലയാട്ടികൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

“അവളെ വിളിക്കണോ ഞാൻ…” വീണ്ടും അമ്മ ചോദിച്ചു. പെട്ടന് തന്നെ വായേയിൽ വെച്ച ഉരുളള ഇറക്കി കൊണ്ട് അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു.

“അത് വേണ്ട… അവൾ ഉറങ്ങാൻ പോവാൻ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു”

“അതിന് നീ കുളിക്കുക ആയിരുന്നിലെ” അമ്മ ചോദിച്ചു. ഓഹ്, എന്ത് പറഞ്ഞാലും അങ്ങോട്ട് പിടിച്ച് കെറുവാനലോ…

“എന്നെ വിളിക്കാൻ വന്നാലോ അവൾ, അപ്പൊ പറഞ്ഞു”

“ഓഹ്, നിങ്ങൾ ഇപ്പൊ വല്യ കമ്പനിക്കാർ ആണലോ അല്ലെ. അത് ഏതായാലും നന്നായി, ഇപ്പൊ ആണ് ആഷിയെ ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ച് കാണുന്നത്. മോൾ അവളോട് എന്ത് ആവിശ്യം ഉണ്ടേലും പ്രെശ്നം ഉണ്ടേലും അമ്മയോട് പറയാൻ പറയണം കേട്ടോ” അമ്മ അവളോട് പറഞ്ഞു. ഉള്ളിൽ അവൾക്ക് ഭയങ്കര സന്തോഷം തോന്നിയെന്ക്കിലും പുറത്ത് അതൊന്നും കാണിക്കാതെ പിന്നെയും അവൾ തലയാട്ടി.

“എന്ന അമ്മ പോട്ടെ മോളെ കുറച്ച് പണി ഉണ്ട്” എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ അവളുടെ തല ഒന്ന് ചെറുതായി തലോടി നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മയും കൊടുത്ത് അമ്മ പോയി.

“ഗുഡ് നൈറ്റ് അമ്മെ…” അവൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അമ്മ റൂമിലേക്ക് പോവുന്നത് വരെ അമ്മയെ നോക്കി ഇരുന്നു. അമ്മ റൂമിലേക്ക് കേറിയതും അവൾ ഭക്ഷണം മതിയാക്കി പ്ലേറ്റ് ആ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്ത് മുകളിലേക്ക് നടന്ന പോയി.

****************************************************************************************************

സമീറും അവന്റെ അനിയൻ ജോയേലും ഒരുമിച്ച് ഇരുന്ന് റൂമിൽ വർത്തമാനം പറഞ്ഞ് കൊണ്ടിരിക്കുക ആയിരുന്നു.

“കല്യാണം ഉറപ്പിക്കാൻ ഇരുന്ന പെണ്ണ് പിടിച്ച് ഫ്രണ്ട് സോൺ ആക്കിയ ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ ആൾ ചേട്ടായി ആയിരിക്കും” ജോയൽ പറഞ്ഞു.

“ഡാ ഡാ, ഒരു സഹായം ചോദിച്ച അത് മാത്രം പറഞ്ഞ് തന്ന മതി, കൂടുതൽ ഉണ്ടാകരുത്” സമീർ പറഞ്ഞു.

“പോട്ടേ ചേട്ടായി, ചാറ്റിങ് മാത്രം അല്ലെ ഫ്ലോപ്പ് ആയിട്ടുള്ളു. കഫെ പോയിട്ട് എന്ത് ഉണ്ടായി എന്ന് പറ…”

“ആദ്യം തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ബാപ്പമാരുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി ആണ് പിന്നെയും കൂടുന്നത് എന്ന പോലെ ഞങ്ങൾ ഒരു കാഫെയിലേക്ക് പോയി. പറഞ്ഞ സമയത്തിന് 15 മിനിറ്റ് മുന്നേ ഞാൻ അവിടെ എത്തി, അവളെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് ഇമ്പ്രെസ്സ് ചെയ്യിപ്പിക്കാം എന്ന് കരുതി ആണ് ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ക്യാഷിറിന് ആദ്യമേ പൈസ ഒക്കെ കൊടുത്തു, കാര്യങ്ങൾ ഒന്ന് അറിഞ്ഞ് പ്രവർത്തിക്കാനും പിന്നെ ഇനി ബില് അടക്കാൻ ടൈം ആവുമ്പൊ അയാളോട് ‘വേണ്ട സർ, സാറിന്റെ കയ്യിന് ഒക്കെ എങ്ങനെയാ പൈസ വാങ്ങാ’ എന്ന് അയാളോട് ചോദിക്കാൻ പറഞ്ഞു, അപ്പൊ അവൾക്ക് ഞാൻ ഒരു വല്യ പുള്ളി ആണ് എന്ന് തോന്നുമെലോ…” സമീർ പറഞ്ഞു. ഒരു ദയനീയവും പുച്ഛവും നിറഞ്ഞൊരു നോട്ടം ആയിരുന്നു ജോയലിന്റെ മറുപടി.

“നിനക് കോളേജിൽ ഒരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അല്ലെ പറഞ്ഞത്, ഇപ്പൊ മനസ്സിലായി അവൾ എന്താ നിന്നെ ഇട്ടിട്ട് പോയത് എന്ന്”

“മൈരാ ആവിശ്യം ഇല്ലാത്ത വർത്തമാനം വേണ്ടാ… നിന്നോട് ഇതൊക്കെ പറയാൻ വന്ന എന്നെ പറഞ്ഞ മതി” എന്നും സമീർ അവിടെ നിന്നും എണീക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പൊ തന്നെ ജോയൽ അവനെ പിടിച്ച് അവൈഡ് ഇരുത്തി.

“എന്റെ പൊന്ന് ചേട്ടായി എനിക്ക് തന്നെ ഒന്നും ശെരിയാവുന്നില്ല… അതിന്റെ ഇടയിൽ കൂടി ചേട്ടായി ഞാൻ ചെയ്യുന്നതിനെ കാലും വല്യ പൊട്ടത്തരങ്ങൾ ചെയ്ത് വെച്ചാലോ… അത് പോട്ടെ എന്നിട്ട് അവിടെ എന്താണ് ഉണ്ടായത്”

കഫെയിൽ അന്ന് സംഭവിച്ചത്

“ഇക്ക നേരത്തെ വന്നോ. ഞാൻ തന്നെ 5-10 മിനിറ്റ് നേരത്തെ ആണലോ” സ്കൂട്ടറിൽ കഫെയുടെ മുന്നിൽ വന്ന് ഇറങ്ങിയ ഉണ്ടനെ സമീറിന് കണ്ട അലൈല പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ അങ്ങനെ ആണ്, കുറച്ച് നേരത്തെ എത്തിയാലും പ്രെശ്നം ഇല്ല ഒരിക്കലും ലേറ്റ് ആവരുത്, എന്റെ അതെ പോളിസി ആണ് നിനക്കും എന്ന് തോന്നുന്നു… വാ കേറാം” സാം പറഞ്ഞു. അവൻ കഫെയുടെ ഡോർ അവൾക്ക് കേറാൻ കൂടി ആയിട്ട്

“ഇക്കക്ക് പിന്നെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അറിയുന്നത് കൊണ്ട് കുഴപ്പമില്ല, അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാൻ ഭയങ്കര ആഗ്രഹം ആയത് കൊണ്ടാണ് വരുന്നത് എന്നൊക്കെ തോന്നും” അലൈല പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും അവന്ടെ കയ്യിന് പിടിച്ച് നിന്ന ഡോർ വിട്ട് പോയി, അത് അവളുടെ തോളിൽ തട്ടുകയും ചെയ്തു. അവൾ അവനെ ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി, അറിയാതെ പറ്റിയത് ആണ് എന്നർത്ഥത്തിൽ അവൻ കൈ കൊണ്ടും കണ്ണ് കൊണ്ടും കാണിച്ചു.

“നമ്മക്ക് ആ കോർണറിൽ ഉള്ള സീറ്റിൽ ഇരിക്കാം, അതാവുമ്പോ കുറച്ച് പ്രൈവസി ഉണ്ടാവും” സാം പറഞ്ഞു.

“അതിന് ഇവിടെ നമ്മൾ രണ്ടാളും അല്ലാതെ വേറെ ആരും ഇല്ലാലോ, എവിടേലും ഇരുന്ന പോരെ” അവൾ ചോദിച്ചു.

“ശെരിയാ ശെരിയാ” ചെറിയ ചമ്മലോട് കൂടി അവൻ പറഞ്ഞു.

രണ്ട് പേരും നേരെ ഒരു ടേബിളിൽ പോയി ഇരുന്നു, അവൾ അപ്പൊ തന്നെ ഫോൺ എടുത്ത് അതിൽ കളിച്ച് തുടങ്ങി. എന്ത്, എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്ന് ഒരു എത്തും പിടിയും ഇല്ലാതെ സാം അവിടെ ഇരുന്നു.

“സർ, ഓർഡർ പ്ളീസ്”

“ഇവിടുത്തെ ഏറ്റവും എക്സ്പെൻസിവ് ആയിട്ട് ഉള്ള ഡിഷ് ഏതാണ് ?” കുറച്ച് ജാഡ ഇട്ട് സാം ചോദിച്ചു.

“സർ ഉദേശിച്ചത് എക്‌സ്‌ക്ല്യൂസീവ് ആയിട്ട് ഉള്ള ഡിഷ് അല്ലെ” വെയ്റ്റർ വിനീത പൂർവം ചോദിച്ചു, പിന്നെ അയാൾ ക്യാഷിറിനെ നോക്കുന്നതും കണ്ടു. അവർ തന്നെ സഹായിക്കാൻ വേണ്ടി എന്തോ ചെയുന്നതാണ് എന്ന് അവനെ മനസ്സിലായി. സാം അയാൾ നേരത്തെ പറഞ്ഞ കാര്യം ശെരി വെച്ചു, ശേഷം ഓർഡറും വെച്ചു.

“ഞാൻ ഒന്ന് ഹാൻഡ് വാഷ് ചെയ്തിട്ട് വരാം…” എന്നും പറഞ്ഞ് അലൈല പോയി. ഇതേ സമയം സാം ആ വൈറ്ററിനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ച് കാര്യം തിരക്കി.

“സർ, ഇമ്പ്രെസ്സ് ചെയാൻ നോക്കുമ്പോ വെറുതെ പൈസ ഉണ്ട് എന്ന് കാണിച്ചത് കൊണ്ട് കാര്യമില്ല, കുറച്ച് സ്റ്റാൻഡേർഡ് കൂടി ഉണ്ട് എന്ന് കാണിച്ചാലേ കാര്യം ഉള്ള” ആ വെയ്റ്റർ പറഞ്ഞു. സമീർ ഒരു ഞെട്ടലോട് കൂടി അവനെ നോക്കി.

“സോറി, സാറിന് സ്റ്റാൻഡേർഡ് ഇല്ല എന്നല്ല… എക്സ്പെൻസിവ് എന്ന് പറഞ്ഞ വല്ല വില്ല കൂടിയത്, എക്‌സ്‌ക്ല്യൂസീവ് എന്ന് പറഞ്ഞാലും ചിലവ് കൂടിയത് ആണ് പക്ഷെ കുറച്ചും കൂടി സ്പെഷ്യലും, അധികമായി ആരും ഓർഡർ ചെയ്യാത്തതും. ഇങ്ങനെ ഉള്ള വാക്കുകൾ കേൾക്കുമ്പോഴും പിന്നെ ഫുഡ് വന്ന് കഴിഞ്ഞാലും അവരുടെ ഉള്ളിൽ നമ്മളെ പറ്റി ഒരു മതിപ് ആയിരിക്കും” വെയ്റ്റർ പറഞ്ഞു.

“ആരാടാ നീ… നീ എന്താ വെയ്റ്റർ ആയിട്ട് ഇവിടെ” സമീർ അത്ഭുദത്തോട് ചോദിച്ചു.

“പാർട്ട് ടൈം ആയിട്ടാണ് സർ ഞാൻ ഇവിടെ, എന്ന ഞാൻ അങ്ങോട്ട്…” വെയ്റ്റർ ചോദിച്ചു. അയാൾ പോയതും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അലൈല തിരിച്ച് വന്നു. അവൾ പിന്നെയും ഫോണിൽ കളിച്ച് ഇരുന്നു.

“എന്താണ് അലൈലയുടെ ഹോബീസ്” സാം ചോദിച്ചു.

“ഐ ലൈക് ടു പെയിന്റ്”

“ഓഹ് എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് ഉണ്ട്, അവനും ഡിജിറ്റൽ ആർട്ടിൽ ഭയങ്കര താല്പര്യം ആണ്” അവൻ പറഞ്ഞു. തിരിച്ച് എന്തേലും മറുപടി പ്രതീക്ഷിച്ച അവന് അവളുടെ ഒരു തലയാട്ടൽ മാത്രമായിരുന്നു കിട്ടിയത്.

“എന്നിട്ട് എന്തായി ചേട്ടായി…” കഥ ഇതുവരെ കേട്ട് ബോറടിച്ച അവൻ ചോദിച്ചു.

“എന്നിട്ട് ഫുഡും അടിച്ച്, ബില് കൊടുക്കാൻ നേരം മാസ്സ് കാണിച്ച് ഇറങ്ങി” സമീർ പറഞ്ഞു.

“എന്നിട്ട് ഇമ്പ്രെസ്സ് ആയോ”

“അതാണെടാ എനിക്ക് മനസ്സിലാവാത്തത്, ഒരേ എക്സ്പ്രെഷൻ എല്ലാത്തിനും. പെൺപിള്ളേരെ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല”

“സത്യം ചേട്ടായി… ഞാൻ കോളേജിലേക്ക് പോവുമ്പോ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ ഇപ്പോഴും ഒരു കുട്ടി ഉണ്ടാവും, കൂറേ സംസാരിക്കും എങ്കിലും ഇൻസ്റ്റ ഐഡി മാത്രം എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും തരുന്നില്ല, ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം ചേട്ടായി” ജോയൽ ചോദിച്ചു. സ്വന്തം അനിയൻ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ കാര്യങ്ങൾ പറയാനോ കേൾക്കാനോ സമീറിന് താൽപര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

“നമ്മളുടെ ഇവിടെ കാർ ഉണ്ടാലോ, നിനക്ക് ഓടിക്കാനും അറിയാം”

“അറിയാം ചേട്ടായി… അത് കാണിച്ച് ഇമ്പ്രെസ്സ് ചെയ്യിപ്പിക്കാൻ ആണോ”

“അല്ലേടാ. അത് എടുത്തോണ്ട് അവളുടെ അടുത്ത് പോയിട്ട് അവളെ എടുത്ത് ഡിക്കിയിൽ ഇടണം” സമീർ പറഞ്ഞു.

“ഇത് എന്ത് മൈര്, അത് ഇപ്പൊ ചെയ്തിട്ട് എന്തിനാ” ജോയൽ ചോദിച്ചു.

“എന്നിട്ട് കുറച്ച് ദൂരം പോയതിന് ശേഷം നീ അവളെ ഇറക്കണം, പിന്നെ പറയണം ഇത് ഒരു പ്രാങ്ക് ആയിരുന്നു ഇൻസ്റ്റയിൽ ഇടാൻ ഐഡി തരുമോ എന്ന്” എന്നും പറഞ്ഞ് സമീർ എഴുനേറ്റു. ആദ്യം കുറച്ച് നേരം പുച്ഛിച്ച് ഇരുനെകിലും പിന്നെ ജോയൽ ശെരിക്കും ഇരുന്ന് ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ചേട്ടായി പറഞ്ഞിതിൽ ഒരു പോയിന്റ് ഇല്ലായിക്കാ ഇല്ല”

“എന്റെ പൊന്ന് മണ്ട ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ, നീ അത് മറന്നിട്ട വേഗം എന്നെ ഒന്ന് എയർപോർട്ടിലേക്ക് ആക്കി തന്നെ” സമീർ പറഞ്ഞു.

ബിസിനസ്സിന്റെ ആവിശ്യമായി മുംബൈ വരാൻ പോവേണ്ട കാര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു സമീറിന്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവൻ പിന്നെയും ലോഹിതിന് മെസ്സേജ് അയച്ചു, ഇതുവരെ അയച്ച മെസ്സേജുകൾ കണ്ടിട്ട് പോലും ഇല്ലെങ്കിലും, ഒന്നിനും മറുപടി കിട്ടാൻ സാധ്യത ഇല്ലെങ്കിലും എവിടെയോ ഒരു പ്രതീക്ഷ.

മുംബൈയിൽ എത്തിയതും ഒരുപാട് ഡീലർസ് ആയിട്ട് മീറ്റിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു, സ്റ്റോക്കുകളുടെ എണ്ണവും റിവ്യൂ ചെയാൻ ഉണ്ട്. എത്തി രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് പാതിരാത്രി അപ്രതീക്ഷിതമായി സമീറിന് ഒരു കാൾ വന്നത്…

********************************************************************************************************

പുണെ… ഹൃതിക്.

“ഞാൻ വേണമെകിൽ വിശ്വനെ വിളിച്ച് പറയാം ഇവിടെ സ്റ്റേ അടിക്കുന്ന കാര്യം. ഒരു കൺഫ്യൂഷനോ മിസ്-അണ്ടർസ്റ്റാൻഡിങ്ങോ വേണ്ട (T)” ഹൃതിക് ശ്രുതികയോട് പറഞ്ഞു.

“നിനക് എത്ര ദിവസം വേണമെകിലും ഇവിടെ നിൽക്കാം, നോ പ്രോബ്ലം അറ്റ് ഓൾ. ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ട് (T)” അവൾ പറഞ്ഞു.

എക്സ്പീരിയൻസ് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് കിട്ടിയ ഉടൻ നാട്ടിലേക്ക് പോവണം, മാനേജർ ഈ പ്രേഷണത്തിന്ടെ പേരിൽ വേറെ വല്ലതും ആവിശ്യ പെട്ടാൽ അതും ചെയ്ത് കൊടുക്കണം. ഭാഗ്യവശാൽ ഈ ഡെയ്റ്റിൽസ് കൊടുത്തത് കൊണ്ട് കാളിദാസിന്റെ ഭാഗത് നിന്നും റോങ്ങ് ആയിട്ട് ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്നാ ഒരു മെസ്സേജ് വന്നത് ഹൃതിക്കിന് ആശ്വാസമായി, പക്ഷെ ഈ കമ്പനിയിൽ ഇനി തുടരാൻ പറ്റില്ല.

വൈകുനേരം നാട്ടിലേക്ക് ഉള്ള ഒരു ട്രെയിൻ അവൻ കേറി, സീറ്റ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട്തന്നെ ജനറലിൽ കേറി ആണ് പോവുന്നത്. ഡോറിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ കേറുന്ന സ്റ്റെപ്പിൽ ഇരുന്ന് ആയിരുന്നു അവന്റെ യാത്ര, ഇനി അടുത്ത 19-20 മണിക്കൂർ ഇങ്ങനെ തന്നെ. പൂനെയിൽ ഇത്രെയും കാലം ഒറ്റപ്പെടാതെ ഇപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ശ്രുതികയോട് മനസ്സിൽ നിറയെ കടപ്പാടും ആയിട്ട് ആയിരുന്നു അവൻ പോയത്. തിങ്ങി നിറഞ്ഞ ട്രെയിനിൽ ഇരുന്നതിന്റെയും കഴിഞ്ഞ 2-3 ദിവസം ഓടിയതിന്ടെയും ക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുനെകിലും ഒന്ന് കണ്ണ് അടക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പാതിരാത്രി എല്ലാവരും നിശബ്ദമായി ഇരുന്നും നിന്നും ഉറങ്ങിയും പോയി കൊണ്ടിരുന്ന ആ ട്രെയിനിൽ വെച്ച് അവന്ടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു, സമീർ ആയിരുന്നു.

സമീർ: ഡാ മോനെ തിരക്കിൽ ആണോ, ഭയങ്കര കാറ്റ് അടിക്കുന്ന ഒച്ച

ഹൃതിക്: അതൊന്നുമില്ല, നീ പറയടാ

സമീർ: ലോഹിത് വിളിച്ചിരുന്നു, മറ്റവൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് മുംബൈയിൽ, ഞാനും ഇവിടെ ഉണ്ട്

ഹൃതിക്: ഞാൻ എന്ത് വേണം എന്ന് പറ

സമീർ: നിനക് മുംബൈയിലേക്ക് 3 മണിക്കൂർ അല്ലെ ഉള്ളു, ഒന്ന് വാടാ. കേട്ടിട്ട് എന്തോ സീരിയസ് പ്രെശ്നം ആണ് എന്ന തോന്നുന്നേ

ഹൃതിക്: ഞാൻ തിരക്കിലാട വരാൻ പറ്റില്ല

സമീർ: നീ ഇപ്പോഴും അതൊന്നും മനസ്സിൽ വെച്ചോണ്ട് നടക്കല്ലേ

ഹൃതിക്: ഞാൻ പറഞ്ഞാലോ തിരക്ക് ആണ്. വേറെ ഒന്നും ഇല്ലാലോ ലെ, നീ നാട്ടിൽ എത്തീട്ട് എന്നെ ഒന്ന് വിളിക്ക്, കുറച്ച് സംസാരിക്കണം

സമീർ: നിനക്ക് എന്താടാ പ്രെശ്നം, ഇപ്പൊ തന്നെ പറഞ്ഞേക്ക്

ഹൃതിക്: ഏയ് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലടാ, നീ പിന്നെ വിളിക്ക്, ഞാൻ പോട്ടെ എന്ന

ഇതും പറഞ്ഞ് അവർ ഫോൺ വെച്ചു. ഇനി ഈ രാത്രിയും പകലും കഴിയണം ഹൃതിക്കിന് നാട്ടിൽ ഏതാണ്. വീട്ടിൽ വരുന്ന കാര്യവും ജോലി നഷ്ടപെട്ട കാര്യം അവൻ അറീച്ചിട്ടില്ല, ആകെ വിളിച്ച് അന്വേഷിച്ചത് അമ്മ വീട്ടിൽ ഉണ്ടോ അതോ ചേട്ടന്റെ കൂടെ ആണോ എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു, ഭാഗ്യത്തിന് അമ്മ വീട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ട്.

അമ്മയോട് മെല്ലെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കണം, ആഷികയോടും ഒന്നും അറിയിക്കാതെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിപ്പിക്കണം. ഇനിയും അവൾ ഓരോന്ന് ആയി വന്നിട്ട്, സമാധാനവും ജീവിതവും നശിപ്പിക്കാൻ അനുവദിച്ച് കൂടാ.

*********************************************************************************************************

ഇതേ സമയം മുംബൈയിൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ

(ഇവിടെ നിന്നാണ് കഥ ആരംഭിച്ചത്)

“അല്ലടാ അവൾക്ക് എന്താണ് പറ്റിയത് എന്ന് നീ പറഞ്ഞില്ല” സമീർ ചോദിച്ചു. ലോഹിതിന്ടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ തുടങ്ങി, അവൻ സാമിന് കെട്ടിപിടിച്ചു.

“എന്താടാ… നീ പേടികളെ, ഇവിടുന്ന് ശെരിയാവുന്നില്ലെങ്കിൽ വേറെ ഏത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വേണമെകിലും നമുക്ക് ഇവളെ കൊണ്ടുപോവാം” സമീർ അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനായി പറഞ്ഞു. ശേഷം ലോഹിത് അവൾ മുംബൈയിൽ വന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോ തൊട്ട് ഇവൻ കാണിച്ചത് എല്ലാം പറഞ്ഞു. കേട്ടിട്ട് ദേഷ്യം വന്നെകിലും അതൊന്നും ഇപ്പൊ അല്ല പറയേണ്ടത് എന്ന പൂർണ ബോധം സമീറിന് ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഇനി ഇപ്പൊ പോട്ടെ എന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റും” സമീർ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഒരു അലവലാതി ആട… നിനക്ക് അറിയോ ഞാൻ എന്തിനാ അവനെ അന്ന് അടിച്ചത് എന്ന്” ലോഹിത് ചോദിച്ചു. ഇല്ല എന്നർത്ഥത്തിൽ സമീർ തലയാട്ടി.

“അവൻ പറഞ്ഞത് ഒക്കെ സത്യമായിരുന്നു… എനിക്ക് അറിയാം ഞാൻ അധികം ആരോടും സംസാരിക്കാത്തത് കൊണ്ടും കാണാനും ഒരു പാവം പോലെ ഉള്ളത് കൊണ്ടും എന്നെ ആരും സംശയിക്കില്ല, അത് വെച്ച് എന്തും ഒപ്പിച്ച് രക്ഷപെടാൻ പറ്റും എന്നും എനിക്ക് അറിയാം… പക്ഷെ ഇവിടെ ഞാൻ എല്ലാ പരിധിയും കടന്നു…” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

പിന്നെ കൂറേ നേരം നിശബ്ദത ആയിരുന്നു, കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് നേഴ്സ് ഇറങ്ങി വന്ന് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.

“നീ പോയി ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വാ” സമീർ പറഞ്ഞു.

“അത് വേണോ, റസ്റ്റ് ഒക്കെ എടുക്കട്ടേ രാവിലെ എങ്ങാനും നോക്കാം” ലോഹിത് മറുപടി നൽകി.

“രാവിലെ നീ ഇവിടെ ഇല്ല. ഇനി നീ അവളെ കാണുന്നില്ല, ഒന്നുടെ മാപ്പ് പറയുന്നു, അതോടെ നിർത്തണം” എന്നും പറഞ്ഞ് സമീർ ലോഹിതിനെ നിർബന്ധിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടു.

തലയിൽ കൈയും വെച്ച് ത്രിവേണി ആ ബെഡിൽ കിടക്കുക ആയിരുന്നു. ആരോ നടന്ന് വരുന്ന ഒച്ച കേട്ടവൾ തലയുയർത്തി.

“സിസ്റ്റർ, സിസ്റ്റർ…” ലോഹിതിനെ കണ്ടതും അവൾ ഉറക്കണേ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ത്രിവേണി പ്ളീസ്, പറഞ്ഞ് ഞായികരിക്കുന്നോനും ഇല്ല ഞാൻ”

“നീ പറയുന്നതൊന്നും കേൾക്കുകയും വേണ്ട നിന്നെ കാണുകയും വേണ്ട…” എന്നും പറഞ്ഞ് അവൾ ചെവി ഇരുകൈകളാൽ മൂടി. അപ്പോഴേക്കും നഴ്സും ഓടി വന്ന് അവനോട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി നിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ മെല്ലെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി തുടങ്ങി.

“ഇനി മേലാൽ മാപ്പ് പറയാനോ സുഖവിവരമോ അറിയാനാണെന്നും പറഞ്ഞ് എന്റെ കണ്ണ് വെട്ടത് എങ്ങാനും വന്നാൽ…” ത്രിവേണി അവന് നേരെ ഒരു ഭീഷണി ഉയർത്തി. അവളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ അവൻ ചെറുതായി ഒന്ന് തലയാട്ടി പുറത്തേക്ക് ഉള്ള അവന്റെ നടത്തം തുടർന്നു. പുറത്ത് ഇറങ്ങിയ അവനെ അവിടെ അധികം നേരം നിർത്താതെ, സാം അവന്റെ താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

*********************************************************************************************************

നാട്ടിൽ…

ക്ഷീണിച്ച് തുടങ്ങി എങ്ങനെയോ ഉച്ച കഴിയും മുന്നേ ഹൃതിക് നാട്ടിൽ ട്രെയിൻ ഇറങ്ങി. പരിചതമായി ആ പഴയ പാതയിലൂടെ അവൻ നടന്ന തളർന്നു, വിശാലമായ ആ വെയിലിന് കിഴെ, പഴയ ഓർമകൾ പുതിയ രീതിയിൽ തിരിച്ച് എത്തിയതും ഓർത്ത് അവൻ വീട്ടിലേക്ക് ഉള്ള യാത്ര തുടങ്ങി. അതിനായി അവൻ ഒരു ഓട്ടോയിക് നേരെ കൈകൾ നീട്ടി, മറുകൈ കൊണ്ട് ബാഗ് ശെരിയായി തോളിൽ ഇട്ടു. വൈകാതെ തന്നെ ആ യാത്രയും വീടിന്ടെ മുന്നിൽ അവസാനിച്ചു. മുറ്റത്ത് തന്നെ നിന്ന് അയൽവക്കകാരോട് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന അവന്റെ അമ്മ ഇവനെ കണ്ടതും അരികിലേക്ക് ഓടി വന്നു, പൈസയും കൊടുത്ത ശേഷം അവനും അങ്ങോട്ട് നടന്നു.

“എന്താ മോനെ പറയാതെ പെട്ടന് ഒരു വരവ്” അമ്മ ചോദിച്ചു.

“എത്ര ദിവസം ഉണ്ട് മോനെ ലീവ്” അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ ചേച്ചി ചോദിച്ചു.

“നമുക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് കേറിയാലോ അമ്മെ…” മറ്റേ ചേച്ചിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട ഭാവം നടിക്കാതെ ഹൃതിക് ഉള്ളിലേക്ക് കേറി. അവന്ടെ അമ്മ അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവന്ടെ കൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് കേറി.

“എന്താ മോനെ എന്ത് പറ്റി”

“അമ്മെ ഞാൻ ജോലി രാജി വെച്ചു”

“എന്താ മോനെ ഈ പറയുന്നേ…” ഒരു അത്ഭുതത്തോട് കൂടി അവന്ടെ അമ്മ ചോദിച്ചു. പക്ഷെ പറഞ്ഞ് തീർക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അവൻ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി.

“എനിക്ക്… എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല അമ്മെ. ഭയങ്കര സ്ട്രെസ്, ഒന്നും ശെരി ആവുന്നില്ല” ചെറുതായി കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. മകന്റെ കണ്ണുനീരിന് മുന്നിൽ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ ഇല്ലാതെ അമ്മ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.

“മോൻ കരയല്ലേ… അതൊന്നും സാരമില്ല, നമുക്ക് ഇവിടെ തന്നെ എന്തെകിലും ജോലി കിട്ടും. മോൻ ഇരിക്ക് അമ്മ കഴിക്കാൻ എന്തേലും കഴിക്കാൻ എടുക്കാം” കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊണ്ട് അമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നീട് അവന്റെ ചേട്ടനും അച്ഛനും വിളിച്ച് കാര്യം അന്വേഷിച്ചു, ആരോടും സത്യം പറയാതെ അവൻ സ്വയം നെയ്ത്ത് എടുത്ത ആ കഥ തന്നെ പറഞ്ഞു.

പിന്നീട് ഉള്ള രണ്ട് ദിവസവും ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് ഉള്ള വെറുതെ ഇരുപ്പ് ആയിരുന്നു, മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ആകെ ഒരു മടുപ്പ്. വൈകുനേരം ആയപ്പോഴേക്കും കൂറേ കാലമായി ഒന്നും ചെയ്യാത്തത് പോലെ ഒരു തോന്നൽ അവന്ടെ ഉള്ളിൽ വന്ന് തുടങ്ങി.

“ഹൃതികെ…” താഴെ നിന്നും ദേഷ്യത്തിൽ അമ്മയുടെ വിളി വന്നു. അവൻ പതിവില്ലാതെ അമ്മയുടെ ദേഷ്യത്തിൽ ഉള്ള വില്ലി കേട്ട് ഒന്ന് പേടിച്ചു. പെട്ടന് തന്നെ താഴത്തേക്ക് ഓടി ചെന്ന അവൻ കണ്ടത് കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് , ദേഷ്യത്തിൽ കൈയിൽ ഒരു പേപ്പർ ചുരുട്ടി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന അമ്മേയെ ആയിരുന്നു.

“എന്ത് പറ്റി അമ്മെ…” പേടി നിറഞ്ഞ മനസ്സോട് കൂടി അവൻ ചോദിച്ചു. അമ്മ അപ്പൊ തന്നെ കൈയിൽ ചുരുട്ടി പിടിച്ച കടലാസ് ഹൃതിക്കിന് നേരെ നീട്ടി, അവൾ അത് മെല്ലെ തുറന്നു.

“ഹൃതികെ… ഞാൻ നിന്നെ കൂറേ വിളിച്ചിട്ടും കിട്ടിയില്ല അതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു കത്ത് എഴുതുന്നത്. നിന്നെ ജോലിയിൽ നിന്നും പിടിച്ച് പുറത്താക്കിയത് ഒക്കെ ഞാൻ അറിഞ്ഞു, പക്ഷെ നിന്റെ കൂടെ ഞാൻ ഉണ്ടാവും. എന്നാലും ഒരു പെണ്ണിനെ പറ്റിച്ച് ഒളിച്ച് നടന്നത് കൊണ്ടാണ് നിന്ടെ ജോലി പോയത് എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോ… വിശ്വസിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. ഇതിന്റെ സത്യം നമ്മൾ തെളിയിക്കും, ശെരിക്കും എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് അറിഞ്ഞകൊള്ളാം എന്ന് ഉണ്ട്.

മറുപടി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു… പിന്നെ ആരാ എന്താ എന്നൊന്നും ഒരു വിശധികാരണം വേണ്ട എന്ന് കരുതി…”

“ഹ ഹാ ഹാ…” കത്ത് വായിച്ച് കഴിഞ്ഞതും ഹൃതിക് അട്ടഹസിക്കാൻ തുടങ്ങി. അത്ഭുതത്തോട് കൂടി അവനെ നോക്കി.

“അമ്മെ… അമ്മ വിശ്വസിക്കണം, ഇതൊന്നും അല്ല കാരണം. പക്ഷെ എഴുതിയത് ആരായാലും വെറുതെ വിടാനും ഞാൻ പോവുന്നില്ല” ഹൃതിക് തുടർന്നു.

“നീ എന്നെ പറ്റിക്കാൻ പറയുന്നത് അല്ലാലോ ലെ…”സങ്കടത്തോട് കൂടി അവന്ടെ അമ്മ ചോദിച്ചു.

“സത്യം അമ്മെ… ഈ കത്തിൽ ഉള്ളത് ഒന്നും സത്യം അല്ല. അമ്മ പേടിക്കണ്ട… പേടിക്കണ്ട” പിന്നെയും പിന്നെയും അത് തന്നെ പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ഹൃതിക് പടിക്കെട്ടുകൾ കേറി മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ എത്തിയതും അവൻ പിന്നെയും ഒപിന്നെയും ആ കത്ത് വായിച്ചു, മനസ്സിൽ ആഷികയുടെ ശബ്ദത്തിൽ പിന്നെയും വായിച്ചു. അപ്പൊ തന്നെ ആയിരുന്നു അവന് അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ട് ലോഹിതിന്റെ ഫോൺ വന്നതും. ഫോൺ എടുത്തു, പക്ഷെ അല്പനേരത്തേക്കു മൗനം മാത്രമായിരുന്നു.

“ഡാ ലോഹിത് ആട” മൗനം ബേധിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ സംസാരം തുടങ്ങി.

ഹൃതിക് : മനസ്സിലായി… പറയടാ

ലോഹിത് : നിനക്ക് ഇപ്പോഴും ദേഷ്യം ഉണ്ട് അല്ലെ

ഹൃതിക് : എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല നീ കാര്യം പറ

ലോഹിത് : സോറി ഡാ ഞാൻ… എന്റെ മാത്രമാണ് തെറ്റ്. ഞാൻ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. പെട്ടന് ഈഗോ കാരണം

ഹൃതിക് : ഡാ ഡാ… ഞാൻ അല്ലേടാ വേണ്ടാത്ത ഓരോന്ന് പറയാൻ നിന്നത്

ലോഹിത് : അല്ലേടാ, നീ പറഞ്ഞത് തന്നെ ആയിരുന്നു ശെരി. അത് എനിക്ക് ഉള്ള്കൊലാണ് കഴിഞ്ഞില്ല

ഹൃതിക് : എന്തൊക്കെ ആട ഈ പറയുന്നത്

ലോഹിത് : ഞാൻ ഇപ്പൊ നാട്ടിൽ ആട ഉള്ളത്, അടുത്ത ആഴ്ച മുംബൈക്ക് തിരിച്ച് വരുമ്പോ ഞാൻ നിന്റെ അടുത്തേക്ക് വരാം

ഹൃതിക് : ഞാൻ നാട്ടിൽ ഉണ്ടടാ. നിനക്ക് ഒന്ന് ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരാൻ പറ്റുമോടാ

ലോഹിത് : ആ പിന്നെയല്ലാതെ. നാളെ തന്നെ വരാം, സമീറിനെയും കൂട്ടി വരാം

ഹൃതിക് : നാളെ എത്തുമ്പോ വിളിക്ക്, കൂറേ പറയാൻ ഉണ്ട്.

കുറച്ച് ദിവസത്തിന് ശേഷം താല്കാലികമായിട്ട് ആണെകിലും അവനെ ചെറിയ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി, ഇനി അവന്മാർ ഇവിടെ ഏതാണ് ഉള്ള ഹൃതികിന്ടെ കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങി.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ആയതും ലോഹിതും സമീറും, ഹൃതികിന്റെ വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി. അവരെ അകത്തേക്ക് വിളിക്കുന്നതിന് മുന്നേ അവൻ തന്നെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി രണ്ട് പേരെയും കെട്ടിപിടിച്ച് കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ നിന്നു.

“അമ്മെ… ഇത് സമീർ, ഇത് ലോഹിത്. എന്റെ കൂടെ വിശാഖപട്ടണത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതാ” വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കേറി കൊണ്ടിരുന്ന അവരെ അവൻ അവന്റെ അമ്മക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു. കണ്ടഭാവം നടിക്കാതെ അവർ അടുക്കളയിലേക്ക് തിരിച്ച് പോയി, പക്ഷെ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ചായ എല്ലാം ആയിട്ട് വന്നു. അവരെ നോക്കാതെ അത് ടേബിളിൽ വെച്ച ശേഷം വീണ്ടും തിരിഞ്ഞ് നടന്ന് പോയി. മൂന്ന്പേരും കൂടി ഹൃതികിന്റെ റൂമിലേക്ക് പോയി, ലോഹിത് അവൻ മുംബൈയിൽ കാണിച്ച് കൂടിയതിന്റെ ചെറിയ ഒരു വിശദീകരണം കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു, ഹൃതിക് അവൻ ഇവരെ പരിചയപെടുന്നതിനെ കാലും മുന്നേ ഉള്ള എല്ലാ കഥയും പറഞ്ഞു.

“എന്റെ പൊന്ന് മൈരേ, അവളെ കുറ്റം പറയില്ല ഞാൻ” സമീർ പറഞ്ഞു.

“വിടാടാ, നമ്മൾ ഇവനെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ആയിരിക്കില്ലെ ഈ കഥ നമ്മളോട് പറഞ്ഞത്…” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“മൈരൻ… എന്നിട്ട് ഇപ്പൊ ആണ് ഇതൊക്കെ പറയാൻ തോന്നിയത്. എന്നിട്ട് നിനക്ക് ഇപ്പൊ സമാധാനം കിട്ടുന്നുണ്ടോ” സമീർ ചോദിച്ചു.

“ഒന്ന് വായടച്ച് ഇരിക്കട, നിന്നോട് ഒക്കെ പറഞ്ഞ എന്നെ പറഞ്ഞ മതിയാലോ” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“നീ പേടിക്കണ്ടടാ ഞങ്ങൾ ഒക്കെ ഇല്ലേ. ഇതിൽ ഇനി പ്രെശ്നം ഉണ്ടാവില്ലെടാ, അവൾ ദേഷ്യം പിടിച്ച് വന്നു, എന്നിട്ട് ദേഷ്യം തീർന്നു. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. നീ പോയി എന്തേലും കഴിക്കാൻ എടുത്തിട്ട് വന്നെടാ” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പൊ അല്ലേടാ കഴിച്ചത്…” എന്നും പറഞ്ഞ് ഹൃതിക് അവിടെ നിന്നും എന്നിട്ട് താഴത്തേക്ക് പോയി. അവൻ പോയി കഴിഞ്ഞതും ലോഹിത് സമീറിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

“നീ എന്തേലും ചെയ്ത് ഈ റാഷികയുടെ എല്ലാ ഡീറ്റൈൽസും എനിക്ക് ഒപ്പിച്ച് തരണം. അവളോട് എനിക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“അത് ശെരിയാടാ, അവളെ അങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ല നല്ല ഉഗ്രൻ ഒരു പണി തിരിച്ച് കൊടുക്കണം… അല്ലേടാ ആൾ മാറിപ്പോയി, റാഷിക അല്ല ആഷിക ആണ് അത്” സമീർ പറഞ്ഞു.

“അതെ… ഇവരെ ഒരുമിപ്പിക്കണം. അതാണ് ഞാൻ ആ ആഷികക്ക് കൊടുക്കാൻ പോവുന്ന പണി” ലോഹിത് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും ഒരു ഞെട്ടലോടെ സമീർ അവനെ നോക്കി.

“എനിക്ക് അവന് വേണ്ടി കുറച്ച് നല്ലത് ചെയ്യണം. അത് ഇതാണ്, പക്ഷെ ഈ കാര്യം ഞാനും നീയും മാത്രമേ അറിയുന്നുള്ളു” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“അത് അത്രേ ഉള്ളു, അതിന് മുന്നേ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ നമ്മൾ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് ബലിയാട് ആവുന്നു. അവനെ പറ്റിക്കാൻ വേണ്ടി ഇന്നലെ വന്ന ആ കത്ത് എഴുതിയത് നമ്മൾ ആണ് എന്ന് പറയുന്നു. കുറച്ച് കൂടിയ പ്രവർത്തി ആയത് കൊണ്ടുതന്നെ ചിലപ്പോ രണ്ട് ചീത്ത കേട്ടു എന്ന് വരും പക്ഷെ ഒരു പെണ്ണ് കേസുമായി പിടിച്ച് പുറത്താക്കി എന്നൊന്നും വിചാരിച്ച് ഇരിക്കരുത് നല്ലതല്ല” സമീർ പറഞ്ഞു ലോഹിത് സമ്മതിച്ചു.

“ഇതാടാ കഴിക്ക്…” എന്നും പറഞ്ഞ് കുറച്ച് ബിസ്‌ക്കറ്റുമായി ഹൃതിക് വന്നു. അവർ പിന്നെയും പല ചർച്ചകളിലും മുഴുകി, സൂര്യൻ അസ്തമിച്ചത് പോലും അവർ അറിഞ്ഞില്ല.

“ഇനി നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞില്ല എന്നൊന്നും, ഞാൻ ആ ആശികയെ ഒന്ന് കാണാൻ പോവാൻ. അവൾ എന്റെ സമ്മതനം നശിപ്പിക്കും എന്ന് മാത്രമേ ഞാൻ കരുതിയുള്ളൂ, പക്ഷെ എന്റെ ജോലി തെറിപ്പിച്ചതിൽ എന്തോ ഒരു പങ്ക് അവൾക്ക് ഉണ്ട് വെറുതെ വിടില്ല ഞാൻ” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“അളിയാ വിട്ടേക്ക്… അവളോട് ഇനി പകരം ചോദിക്കാൻ ഒന്നും നിക്കണ്ട നീ. നീ നിന്റെ കാര്യം മാത്രം നോക്കി മുന്നോട്ട് പോ” സമീർ പറഞ്ഞു.

“എന്റെ കാര്യം തന്നെയാ ഞാനും നോക്കുന്നത്. എനിക്ക് ഇനി മനസ്സമാദാനത്തോടെ ഇരിക്കണം എങ്കിൽ അവൾ ഇത് നിർത്തണം, നിർത്തിക്കും ഞാൻ. അതിന് ഞാൻ മാപ് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല അവൾ പറയണം, ഇത്രയൊന്നും അനുഭവിക്കാൻ ഉള്ള തെറ്റ് ചെയ്തതായി എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല…” ഹൃതിക് തുടർന്നു. അവന്റെ അവസ്ഥയും നോക്കി മാറ്റ് രണ്ട് പേരും അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. സമീറും ലോഹിതും പരസ്പരം നോക്കി, സമീർ മെല്ലെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ പ്ലാൻ നടപ്പിൽ ആകുന്നതിന് മുന്നേ നമുക്ക് വേറെ ഒരാളെ കാണണം…

ആഷിക”