പാപികളുടെ ലോകം 1

Paapikalude Lokam Part 1 | Author : Komban Meesha

---

 

“എടാ പൊട്ടാ, നീ എവിടെത്തി? ഇന്നെങ്ങാനും ഇങ്ങോട്ട് എഴുന്നള്ളുമോ?” മറുതലയ്ക്കൽ ഫോണെടുത്ത ഉടനെ മുനീറ ചോദിച്ചു.

“കിടന്ന് പിടയ്ക്കാതെടി പെണ്ണേ. രാമനാട്ടുകര കഴിഞ്ഞു. ഇപ്പൊ എത്തും,” വിനയ് അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ നോക്കി.

“വേഗമാവട്ടെ ഇവിടെ എല്ലാവരും വെയ്റ്റിങാണ്. എനിക്കാണെങ്കിൽ വിശന്നിട്ടുവയ്യ. തമ്പുരാൻ ഒന്നെഴുന്നള്ളിയാൽ നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാമായിരുന്നു.”

“ശരി ശരി ദേ എത്തിപ്പോയി. പിന്നെ വീടിന്റെ പേര് എന്താണ് എന്നാ പറഞ്ഞത്?”

“വലിയ പുരയ്ക്കൽ മുനീറ മൻസിൽ. ഞാൻ ലൊക്കേഷൻ അയച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ അത് നോക്കി വന്നാൽ പോരെ?”

“ആ നീ അയച്ച ലൊക്കേഷൻ അല്ലേ. ഒരു ബാക്കപ്പ് ഉണ്ടാകുന്നത് നല്ലതാ.”

“നീ ഇങ്ങോട്ട് വാ ഞാൻ വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പൊ ഫോണ് വെച്ചോ,” അതും പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു. അത്ര നേരം അവളെ നോക്കിയിരുന്ന അവളുടെ ഉമ്മയോടും ഉപ്പയോടുമായി അവൾ പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ കാര്യമാക്കേണ്ട ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അവൻ ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂറെടുക്കും. അതാ.”

“ആ അപ്പൊ നിനക്ക് പറ്റിയ ചങ്ങാതി തന്നെ,” ഉമ്മ അവളെ കളിയാക്കി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. സൈനബയും കൂടെകൂടി.

മുനീറയും തമിഴ്നാട് ബേസ്ഡ് മലയാളി വിനയും കൊച്ചിയിലെ കോളേജിൽ ഒരുമിച്ചാണ് പഠിക്കുന്നത്. ഒരുമിച്ചെന്നാൽ ഒരേ കോളേജിൽ. രണ്ടുമാസം മുൻപ് കോളേജ് ക്യാന്റീനിൽ ഒരു പ്ലേറ്റിൽ ബിരിയാണിയുമായി തന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് ഇരിക്കുന്ന ടേബിൾ അന്വേഷിച്ചുനടന്ന മുനീറയെ ഒരാൾ പുറകിൽനിന്ന് വിളിക്കുകയായിരുന്നു.

“എക്സ്ക്യൂസ് മീ”

മുനീറ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ അപരിചിതനായ ഒരു പയ്യൻ. അവൾ തന്റെ തട്ടം നേരെയാക്കിക്കൊണ്ട് ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി. അവളുടെ നോട്ടത്തിന് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, “നിങ്ങളുടെ കൈയിലിരിക്കുന്നത് ഞാൻ ഓർഡർ ചെയ്ത ഭക്ഷണമാണ്. അവർ മാറി തന്നതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ”

“അതിന്? നിങ്ങൾ അടുത്തത് വാങ്ങിക്കോളൂ. ഇത് ഞാനെടുക്കുന്നു,” മുനീറയ്ക്ക് ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അന്ന് കുറെ കാത്തുനിന്നിട്ടാണ് ഭക്ഷണം കിട്ടിയത്. അപ്പോഴാണ് ഓരോ വയ്യാവേലി.

“അല്ല, നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് ചിക്കൻ ബിരിയാണി ആണെന്ന് കൗണ്ടറിലെ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു. ഇത് വെജ് ആണ്, ലാസ്റ്റ് വൺ ആണ് തീർന്നു,” തിരിഞ്ഞുനടക്കാൻ പുറപ്പെട്ട മുനീറയോട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“അയ്യേ വെജോ? നാശം” അവൾ വേഗം സ്പൂണെടുത്ത് ബിരിയാണി പരിശോധിച്ചു. ശരിയായിരുന്നു അത് വെജ് ആയിരുന്നു. ചിക്കന്റെ കാണികപോലുമില്ല. കാത്തുനിന്ന് കിട്ടിയതുകൊണ്ട് നോക്കാതെ എടുത്തപ്പോൾ പറ്റിയതാണ്. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിച്ച് കൗണ്ടറിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ ആ ചേട്ടൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“നല്ല പണിയായി ചേട്ടാ,” അവൾ പരിഭവിച്ചു.

“സോറി . ഇതാ മോളുടെ ഓർഡർ,” അയാൾ മറ്റൊരു പ്ലെയ്റ്റ് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.

“ഇനി ഇതിനും വേറെ അവകാശികൾ വല്ലതും വരുമോ?” അവൾ അപരിചിതനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല മോളെ. ഇതാണ് മോളുടെ ബിരിയാണി.”

“ശരി, ഇതാ നിങ്ങളുടെ ഭക്ഷണം,” അവൾ തന്റെ കൈയ്യിലെ വെജ് ബിരിയാണി കൗണ്ടർ ടോപ്പിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് അപരിചിതനെ നോക്കി.

“താങ്ക്സ്,” അപരിചിതൻ മുനീറ തിരികെ ഏൽപിച്ച തന്റെ ബിരിയാണി എടുക്കുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അതിന് മറുപടി പറയാതെ അവൾ നടന്നുനീങ്ങി.

അതിൽപിന്നെ പലപ്പോഴായി കോറിഡോറിലും ലൈബ്രറിയിലും മെൻസ് ഹോസ്റ്റലിന്റെ അടുത്തും ഒക്കെ വെച്ച് അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും കണ്ടപ്പോഴാണ് അവനും കോളേജിൽ തന്നെ ഉള്ളതാണെന്ന് അവൾക്ക് ബോധ്യമായത്. അവൾ ആ കോളേജിൽ പഠിച്ച കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ അതിനുമുമ്പ് അവനെ കണ്ടിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, മിക്കവാറും എല്ലാ ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റിലും പരിചയക്കാരുള്ള അവളോട് അങ്ങനൊരു കഥാപാത്രത്തെപ്പറ്റി ആരും പറഞ്ഞുപോലും കേട്ടിട്ടില്ല. “എന്നാലും ഇതേതാ ഞാനറിയാതെ യുദ്ധഭൂമിയിൽ പുതിയൊരു ഭടൻ,” അവൾ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. എന്തായാലും ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. പലപ്പോഴും കണ്ണുടക്കുമ്പോൾ ഒരു നോട്ടം മാത്രം കൈമാറിയിരുന്ന അവർ പരസ്പരം പുഞ്ചിരിക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല.

അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് നിയാസിന്റെ ബർത്ത്ഡേ വന്നത്. നിയാസ് മുനീറയുടെ കൂടെ കോച്ചിങ്ങിന് ഉണ്ടായിരുന്ന മലപ്പുറത്തുകാരൻ പയ്യനായിരുന്നു. എല്ലാ സാമ്പിൾ ടെസ്റ്റിനും ഒന്നാം റാങ്ക് വാങ്ങിയിരുന്ന , ഒരേ സമയം കേരളത്തിന്റെയും, തമിഴ്നാടിന്റെയും, കേന്ദ്രത്തിന്റെയും എൻട്രൻസുകൾ എഴുതിയിരുന്ന നിയാസ് അവിടത്തെ ഏറ്റവും ബ്രൈറ്റ് സ്റ്റുഡന്റും, തന്റെ ചങ്ങാതിമാരെല്ലാം എൻട്രൻസ് എഴുതുന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം എൻട്രൻസ് എഴുതുന്ന മുനീറ അവിടത്തെ ബിലോ ആവറേജ് സ്റ്റുഡന്റുകളിൽ ഒരാളും ആയിരുന്നെന്ന് മാത്രം.

പക്ഷേ അതൊന്നും മുനീറയുടെ സ്മാർട്ട് ലൂക്കിലും വർത്തമാനത്തിലും വീഴുന്നതിൽനിന്ന് അവനെ വിലക്കിയില്ല എന്നുമാത്രം. ഒരേ ബാച്ചിൽ പഠിച്ചിരുന്ന അവളോട് നിയാസ് കോച്ചിങ് ടൈമിൽ കാര്യമായി ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും കോച്ചിങ് കഴിഞ്ഞ് പരീക്ഷകൾ എല്ലാം എഴുതിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫോണ് നമ്പർ ഒപ്പിച് അത്യാവശ്യം ചാറ്റിങ്ങും വിളിയും തുടങ്ങി.

എൻട്രൻസ് റിസൾട്ട് വന്നതിന്റെ പിറ്റേന്ന് എഴുതിയ എല്ലാ പരീക്ഷകൾക്കും മുന്തിയ റാങ്ക് വാങ്ങിയതിന് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ ലഡ്ഡുകൊടുക്കാൻ വന്നപ്പോഴാണ് നിയാസ് എൻട്രൻസ് ജസ്റ്റ് പാസ് ആയതിന് ജിലേബി കൊടുക്കാൻ വന്ന മുനീറയെ പ്രാപ്പോസ് ചെയ്തത്. കാര്യം അവൾ അതിനെപ്പറ്റി അങ്ങനെ കാര്യമായി ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും കോളേജിലൊക്കെ പോകുമ്പോൾ ഒരു ബോയ്ഫ്രണ്ട് ഉണ്ടാകേണ്ടത് ഒരു വിലകിട്ടാൻ അത്യാവശ്യമാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിരുന്നു. അപ്പോൾ പിന്നെ ചെന്നൈ ഐ ഐ ടി യിൽ അഡ്മിഷൻ എടുക്കാൻ പോകുന്ന നിയാസിനെ കിട്ടിയാൽ പുളിക്കുമോ?

അവൾ ഇടം വലം നോക്കാതെ സമ്മതിച്ചു. അവൻ ചെന്നൈയ്ക്കും മുനീറ കൊച്ചിയ്ക്കും വണ്ടി കയറിയെങ്കിലും തമ്മിൽ ഒരു വർഷമായി കണ്ടില്ലെങ്കിലും ഒരു വർഷംകൊണ്ട് ഫോണിലൂടെയും മറ്റും ആ പ്രണയം വളർന്നിരുന്നു. കാര്യങ്ങളങ്ങനെപോകുമ്പോഴാണ് നിയാസ് പെരുന്നാളിന് നാട്ടിൽ വരുന്നതും, പെരുന്നാളിന്റെ പിറ്റേന്ന് മുനീറയ്ക്കൊപ്പം തന്റെ പിറന്നാളാഘോഷിക്കാൻ കൊച്ചിയിൽ വരുന്നതും.

അങ്ങനെ മുനീറ ആ ശനിയാഴ്ച നാട്ടിൽ പോകാതെ കൊച്ചിയിൽ നിയാസിനോടൊപ്പം ബർത്ത് ഡേ ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു. രാവിലെ ഒരു സിനിമ, ഉച്ചയ്ക്ക് ലഞ്ച്, അതുകഴിഞ്ഞ് ഫോർട്ട്‌കൊച്ചി, മറൈൻ ഡ്രൈവിൽ കുലുക്കി, അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ആഘോഷിച്ച അവർ ഏതാണ്ട് വൈകിട്ട് ഏഴുമണിയോടെ ഷോപ്പിംഗിനായി ലുലു മോളിൽ കയറിയതായിരുന്നു. നിയാസിനുള്ള ബർത്തടെ ഗിഫ്റ്റും മറ്റും വാങ്ങിയ ശേഷം ഡിന്നർ കൂടി കഴിച്ചിട്ട് പിരിയാമെന്നോർത്ത് ഫുഡ് കോർട്ടിൽ ഭക്ഷണത്തിനായി അവളും നിയാസും കാത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ് മുനീറ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അടുത്ത ടേബിളിൽ വിനയിനെ കണ്ടത്. മുനീറ ആദ്യമൊന്ന് അമ്പരന്നു.

ഇനി വിനയെങ്ങാൻ നിയാസിനെ കാണുമോ എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ ചിന്ത. കണ്ടതുകൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിട്ടല്ല, തന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് പോലും അറിയാത്ത കാര്യം ഒരപരിചിതൻ അറിയുന്നതുകൊണ്ട് ഉള്ള സുഖക്കുറവ്. അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ഇനി ഇവനെങ്ങാൻ ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു വല്ലവരും പറഞ്ഞു വീട്ടിലറിഞ്ഞാൽ. ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ആളെ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാകാതിരിക്കാൻ തന്റെ തട്ടം ഒന്നുകൂടി മുഖത്തേയ്ക്ക് താഴ്ത്തി തിരിഞ്ഞിരുന്നു.

“മുനീറയ്ക്ക് ഒരു സ്നേഹയെ അറിയാമോ? തന്റെ ഹോസ്റ്റലിലുള്ള…,” പെട്ടെന്ന് പുറകിൽ നിന്ന് ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ മുനീറ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു. അതേ അവൻ തന്നെയായിരുന്നു. അവന് തന്നെ കണ്ടു എന്ന് മാത്രവുമല്ല മിണ്ടാനും വന്നും..ഒക്കെ പോരാഞ്ഞിട്ട് അവന് തന്റെ പേരും ഹോസ്റ്റലും വരെ അറിയാം എന്നത് അവൾക്ക് അലോസരമുണ്ടാക്കി.

“അ… അറിയാം… നിങ്ങൾ..” അവൾ തപ്പി തടയുന്നതിനിടയിൽ കയറി അവൻ പറഞ്ഞു,

“ഞാൻ വിനയ്, ഞങ്ങൾ , ഞാനും സ്നേഹവും ഒരേ ഡിപ്പാർട്മെന്റാണ്. ഒരേ ക്‌ളാസ്”

“ഓകെ.. ഫൈൻ..” അവൾ മുഖത്തുനോക്കാതെ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഒരു ഹെൽപ് ചോദിക്കാനാണ് വന്നത്. ”

“എന്ത് ഹെല്പ്?” അവൾ തലയുയർത്തി.

” നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ഹോസ്റ്റലിന്റെ വെളിയിൽ വെച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട് അതാണ് നിങ്ങളോട് ചോദിക്കുന്നത്. എനിക്ക് അർജന്റായി സ്നേഹയ്ക്ക് ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ടെന്ന വിവരം പാസ് ചെയ്യണം. എന്റെ ഫോണ് നെറ്റ്‌വർക്ക് കിട്ടുന്നില്ല. അതാണ്. ഞങ്ങൾ അഞ്ചെട്ടുപേർ ഇന്നൊരു മൂവി ഈവനിംഗ് പ്ലാൻ ചെയ്തിരുന്നു ക്ളാസിലെ ഫ്രണ്ട്സ്. എനിക്ക് വേറെ ഒരു കാര്യമുള്ളതുകൊണ്ടൽപ്പം നേരത്തെ പോരേണ്ടിവന്നു. ആ വിവരം അവർക്കറിയില്ല. അവർ ഇപ്പോഴും അവിടെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടാവും. അപ്പൊ ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന് ഒന്ന് മുനീറ സ്നേഹയെ അറിയിച്ചാൽ നന്നായിരുന്നു.”

“ഓ എന്റെ ഫോണിൽ സ്നേഹയുടെ നമ്പർ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ”

രാൻഡമായി ഒരു ഫോട്ടോയിൽ കണ്ട മുഖ പരിചയം കൊണ്ട് സംശയം തോന്നി ചോദിച്ചതാണെന്ന് പറഞ്ഞത് അവൾക്കൊട്ടും വിശ്വാസം തോന്നിയില്ല. കോളേജിൽ കണ്ട പരിചയം വെച് പുറകെ നടന്നു വായ്‌നോക്കാനും സ്റ്റാൾക്ക് ചെയ്യാനും നടക്കുന്ന ഒരുത്തൻ തന്റെ ഹോസ്റ്റലിൽ താമസിക്കുന്ന ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ എങ്ങനെയോ തപ്പിപിടിച്ച് അവനുള്ള പരിചയം ഉപയോഗിക്കാൻ നോക്കുന്നു എന്നുമാത്രമേ അവൾക്ക് തോന്നിയുള്ളൂ.

കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന പെണ്ണുങ്ങളെ, അതിനി കമ്മിറ്റഡ് ആണെന്നറിഞ്ഞാൽ പോലും, വളയ്ക്കാൻ ആണുങ്ങൾക്ക് പല അടവുകൾ ഉണ്ടല്ലോ. പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിൽ തന്നെ നല്ല ഡി സൈസ് വരുന്ന മുലകളും, അരക്കെട്ട് അല്പം ഒതുങ്ങിയിരുന്നാലും നല്ല വിരിഞ്ഞ കുണ്ടിയും ഇതിനെല്ലാം ചേരുന്ന വട്ട മുഖവും,

വിടർന്ന കണ്ണുകളും തത്തമ്മ ചുണ്ടുമുള്ള തന്റെ സൗന്ദര്യത്തിന് ചുറ്റും വായ്‌നോക്കി വണ്ടുകൾ പറന്നുനടക്കുന്നെന്ന് അവൾക്ക് അറിവുള്ളതുമാണ്. അതൊന്നും വിശ്വസ്തയായ ഒരു പെണ്ണിന് ചേർന്നതല്ല എന്നറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് അവൾ എല്ലാവരെയും ആട്ടിയകറ്റാറുമുണ്ട് അതുപോലെ ഒരുത്തന്റെ അടവ് എന്നാണ് അവൾ മനസ്സിലോർത്തത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആ സംഭാഷണം അധികം നീളുന്നതിൽ അവൾക്ക് നീരസം തോന്നി, “പിന്നെ തന്റെ മെസ്സേജ് പാസ് ചെയ്യാൻ കാത്തിരിക്കുകയാണല്ലോ നാട്ടുകാർ. ഡിസ്റ്റർബ് ചെയ്യാതെ പോണം മിസ്റ്റർ. ”

എന്നുപറഞ്ഞ് അവൾ അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ് ഉണ്ടായത്. മുഖത്തടിച്ചപോലെ അങ്ങനെ ഒരു മറുപടി കിട്ടിയതോടെ അധികമൊന്നും പറയാതെ വിനയ് അവിടെനിന്നും പോയി. “നിനക്ക് പരിചയമുള്ള ആരുടെയോ ഫ്രണ്ട് ആണെന്നല്ലേ അയാൾ പറഞ്ഞത്. വിളിച്ചു പറയാമായിരുന്നില്ലേ?”

“നിയാസ് ഇതെന്തറിഞ്ഞിട്ടാ? ഇവൻ പറയുന്നതല്ലാതെ വല്ല തെളിവുമുണ്ടോ? ഇപ്പൊ കുറെ യൂട്യൂബ് പ്രാങ്ക് ഇറങ്ങിയിട്ടില്ലേ അതു വല്ലോം ആണെങ്കിലോ? അല്ലെങ്കിൽ ഇവൻ എന്നെക്കൊണ്ട് ആരെയെങ്കിലും വിളിപ്പിക്കാം എന്ന് ബെറ്റ് വെച്ചിട്ടാവാം, അതും അല്ലെങ്കിൽ ഇവന് ആ സ്നേഹയെ സ്റ്റാൾക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ടാവും, എന്നെക്കൊണ്ട് വിളിപ്പിക്കാമെന്നും പിന്നെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ നേരിട്ട് സംസാരിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടാമെന്നും അങ്ങനെ പ്ലാനുള്ള ആളാണെങ്കിലോ? പലരും പലതും പറഞ്ഞുവരും അതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാൻ നിന്നാൽ പിന്നെ അതിനെ നേരം കാണൂ. നമ്മൾ വെറുതെ എന്തിനാ നമ്മുടെ ഈ നല്ല സമയം വല്ലവർക്കും വേണ്ടി കളയുന്നത്? നിയാസ് കഴിക്കാൻ നോക്ക്,” അപ്പോൾ ഡെലിവർ ചെയ്ത ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് നോക്കി അവൾ അത്രയും പറഞ്ഞു.

അതോടെ ആ സംഭവം മറന്ന മുനീറക്ക്, പിന്നീട് ഏതാണ്ട് ഒരാഴ്ചയ്ക്കു ശേഷമെപ്പോഴോ ഒരു തീയേറ്ററിനുമുന്നിൽ സ്നേഹയും വിനയും വേറെ ചില കുട്ടികളും നിൽക്കുന്ന, ഒരു ഫോട്ടോ സ്നേഹയുടെ ഇൻസ്റ്റ പ്രൊഫൈലിൽ ഇട്ടത് കണ്ടപ്പോഴാണ് വീണ്ടും അവനെ ഓർമ്മവന്നത്. ഇനി അന്നവൻ പറഞ്ഞത് സത്യമായിരുന്നോ? അവൾക്ക് സംശയമായി. ഒടുക്കം സത്യമറിയാൻ അവൾ നേരെ സ്നേഹയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.

“എടോ സ്നേഹ. നിങ്ങൾ ഇന്നലെ ക്ലാസ്സിലെ ഫ്രണ്ട്സ് കൂടി പടം കണ്ടിരുന്നല്ലേ?” അവൾ ഇൻസ്റ്റയിലെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചു.

“ഹാ യെസ്. അതേ. ഇന്നലെ ഞങ്ങളെല്ലാവരുംകൂടി ഒരു മൂവിക്ക് പോയിരുന്നു,” സ്നേഹ ഫോണിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ ചോദിച്ചു.

“പടമെങ്ങനെ?”

“വലിയ കുഴപ്പമില്ല. പിന്നെ ഫ്രണ്ട്സ്നോടൊപ്പം പോയതുകൊണ്ട് ഒരു ഓളത്തിലിരുന്ന് കണ്ടു. എന്താടാ?”

“അല്ല ഇതിന് പോണോ അതോ മറ്റേ തമിഴ് പടമില്ലേ കഴിഞ്ഞയാഴ്ചയും ഇതുപോലെ നിങ്ങൾ കണ്ടത്. അത് കാണണോ എന്നൊരു ഡൗട്ട്. അതിന്റെ പേരെന്തായിരുന്നു? ശ്ശോ മറന്നല്ലോ.”

“കഴിഞ്ഞയാഴ്ചയോ ഇല്ലല്ലോ. ഞങ്ങൾ ആദ്യമായി പോയത് ഇന്നലെയാണല്ലോ.”

“അല്ല, കഴിഞ്ഞയാഴ്ച്ച നിങ്ങൾ പോയതായി ഞാൻ കേട്ടല്ലോ. നിന്റെ ഈ ഫ്രണ്ടിനെ മാളിൽ കാണുകയും ചെയ്തപോലെ തോന്നി.”

“ഓ ശരിയാണ് ഞങ്ങൾ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച പോകാൻ നോക്കിയിരുന്നു. അതു നടന്നില്ല. ഇവൻ തന്നെയാണ് കാരണം. ഞങ്ങളോട് വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് പിന്നെ ഇവനെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നില്ല. ഇവൻ അവിടെ എത്തിയത് ഞങ്ങളും അറിഞ്ഞില്ല? എന്താ നിനക്കും ഇവനെ പരിചയമുണ്ടോ?”

“ഹേയ് ഇല്ലില്ല. എവിടെയോ കണ്ടതുപോലെ. എന്തായാലും ആൾ നല്ല പണിയാണല്ലോ തന്നത്. നിങ്ങൾ എന്നിട്ട് കുറെ നേരം കാത്തുനിന്നോ?”

“അതേ പിന്നില്ലാതെ. ഞങ്ങളിനി അവനെ പറയാൻ ബാക്കിയൊന്നുമില്ല. അവസാനം എല്ലാം പറഞ്ഞുകൊമ്പ്ലിമെണ്ട്‌സ് ആക്കിയിട്ടാണ് ഇന്നലെ പടത്തിന് പോയത്. ”

“സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇവൻ അന്ന് എന്നോട് ഇങ്ങോട്ടുവന്ന് നിന്നെ വിളിക്കാൻ ഫോണ് ചോദിച്ചിരുന്നു. നമ്മളെ ഒരുമിച്ച് എപ്പോഴൊക്കെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന ഓർമ്മയിൽ. എനിക്ക് ആളെ ഒട്ടും പരിചയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് കൊടുക്കാഞ്ഞതാ. ഇനി വല്ല കുഴപ്പക്കാരനുമാണെങ്കിലോ എന്നുകരുതി.”

“കുഴപ്പക്കാരനോ? എനിക്ക് അങ്ങനെ ഉള്ളവരുമായി കൂട്ടൊന്നുമില്ല. എന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് എല്ലാം ഡീസന്റ് ആണ്. ഇവൻ എക്സ്ട്രാ ഡീസന്റ് ആണ്. “

“അല്ല, ആൾക്ക് ഒരു ക്രീപ്പി ലുക്ക്. പെട്ടെന്ന് വന്ന് പരിചയപ്പെടാൻ ഒക്കെ നോക്കിയപ്പോ … ”

“ക്രീപ്പിയോ എന്ത് ക്രീപ്പി. ആളൊരു പാവമാണ്. പെമ്പിള്ളേരുടെ കാര്യത്തിൽ പ്രത്യേകിച്ചും. ആസ്ഥാന ഫ്രണ്ട് സോണ് ചെറുക്കൻ. എന്നെ ഒക്കെ ഒരു പടികൂടി കടന്ന് പെങ്ങൾ ആക്കിയിരുന്നു. അല്ല അവനെ പരിചയപ്പെട്ടാൽ പിന്നെ ഒരു ബ്രദർ ഫീൽ മാത്രേ വരൂ എന്നാണ് പെമ്പിള്ളേര് എല്ലാരും പറയാറുള്ളത്. എന്നാലുമെന്റെ ദുഷ്‌ടീ നീ കാരണം ഞങ്ങൾ ഒരുമാണിക്കൂറാണ് പോസ്റ്റായത്. അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ആ പാവം കേട്ട വഴക്ക് വേറെ.”

“എടീ സോറി. പറ്റിപ്പോയി. പിന്നെ കാണാം, ” അവൾ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി.

അതോടെ മുനീറയ്ക്ക് വിനയിനെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിൽ ചെറിയൊരു വിഷമമായി. അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് സ്നേഹ പറഞ്ഞതെല്ലാം 101 ശതമാനം ശരിയാണെന്ന് ഒന്നുരണ്ടാഴ്ച്ച കൊണ്ടുതന്നെ മുനീറയ്ക്ക് ബോദ്ധ്യമായി. അവളുടെ അന്വേഷണത്തിൽ സെക്കന്റ് ഇയർ ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങിയപ്പോൾ പോളി കഴിഞ്ഞ് ലാറ്ററൽ എൻട്രി ആയി എത്തിയ വിനയിനെ പറ്റി പിള്ളേർക്കിടയിൽ മാത്രമല്ല ലാബിലും ടീച്ചർമാർക്കിടയിലും എല്ലാവർക്കും നല്ല അഭിപ്രായം മാത്രം. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ചില ലാറ്ററൽ എൻട്രിക്കാർക്ക് കാണുന്നപോലെ ഉള്ള ഒരു അഹങ്കാരവും ഇല്ലാത്ത, എല്ലാവരേം സഹായിക്കുന്ന, ആരോടും ദേഷ്യപ്പെടാത്ത, എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന, മുഖത്ത് ഒരു കുട്ടിത്തമുള്ള അവൻ ക്ലാസ്സിലെ എക്‌സ്ട്രീം വായ്‌നോക്കി കഴ പെമ്പിള്ളേർക്ക് വരെ ഫ്രണ്ട്സോണ് ചെയ്തിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും അവൻ ഒരു ബ്രദർ ഫീൽ കൊടുത്തു. അങ്ങനെ കുറ്റബോധം തോന്നിയ മുനീറ അവനെ കാണുമ്പോൾ അത്യാവശ്യം പുഞ്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. എങ്കിലും ഒന്നുരണ്ടു തവണയായി അവനോട് അങ്ങനെ പെരുമാറിയതിന്റെ ചമ്മൽ അവളെ അവനോട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കുന്നതിൽ നിന്നും പിന്തിരിപ്പിച്ചു. ഏതാണ്ട് ഒരുമാസം കടന്നുപോയി.

അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഫ്രെഷേഴ്‌സ് ഡേ വന്നത്. കോളേജിലെ ആദ്യ വർഷമായതുകൊണ്ട് ഫ്രഷേഴ്‌സ് ഡെയ്‌ക്ക് ഫസ്റ്റ് ഇയറുകാർ മാത്രമല്ല, ലാറ്ററൽ എൻട്രിക്കാരും ഇരകളായിരുന്നു. അന്ന് വിനയിന് കിട്ടിയ പണി, സിനിമ സീൻ റീക്രിയേറ്റ് ചെയ്യാൻ. പഴയൊരു സിനിമയിൽ മാമുക്കോയയും ഫിലോമിനയും ഫോണിലൂടെ പരസ്പരം ചീത്ത വിളിക്കുന്ന ഒരു കോമഡി സീൻ (ആരാടാ നാറി നീ….) ആണ് ചെയ്യേണ്ടത്. വിനയിന് പെയർ ചെയ്യാൻ ജൂനിയർ പെമ്പിള്ളേര് ആരും ബാക്കി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഫിലോമിന വേഷം ചെയ്യാൻ വിളിച്ചത് മുനീറയേയും. മുനീറ കുറെ ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ഒടുവിൽ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങേണ്ടിവന്നു. അഭിനയത്തിന്റെ ബാലപാഠം പോലുമറിയാത്ത മുനീറയ്ക്ക് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ചിരിയ്ക്കുകയല്ലാതെ ഫിലോമിനയുടെ ഡയലോഗ് പറയാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ചിരിക്കാതെ പറഞ്ഞാലേ പോകാൻ പറ്റൂ എന്ന് സീനിയേഴ്‌സും. ചുരുക്കത്തിൽ അത് മുനീറയ്ക്ക് ഒരു പണിയായി എന്നുപറയുന്നതാവും ഭേദം. അന്ന് വിനയാണ് അവർ തമ്മിൽ പരിചയം കുറവായതുകൊണ്ട് കെമിസ്ട്രി വർക്ക് ഔട്ട് ആവാത്തതാണ് പ്രശ്‌നമെന്നും. ഇനിയിപ്പോ പരിചയം ഉണ്ടാക്കാൻ ഒന്നും സമയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട്, പരിചയം ഉണ്ടെന്ന് വിശ്വസിച്ച് ഫുൾ കോണ്ഫിഡൻസിൽ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞേക്കാനും. എന്ത് പറഞ്ഞാലും അത് ഈ ആക്റ്റ് ന്റെ പാർട്ട് ആണെന്ന രണ്ടുപേരും ഉറപ്പിച്ചാൽ മതിയെന്നും പറഞ്ഞ് അവളെ ലീഡ് ചെയ്തത്. ഒപ്പം ഫിലോമിനയുടെ ഡയലോഗ് ആയതുകൊണ്ട് തനിക്ക് ആ ഒരു പ്രായമാണെന്നുകൂടി മനസ്സിൽ കണ്ടാൽ അതായത് തന്റെ ഗ്രാൻഡ് മദർ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർ ഈ ഡയലോഗ് പറയുന്നത് ഒന്ന് ആലോചിച്ചാൽ രസമാകും എന്ന ഉപദേശം കൂടി ആയതോടെ കാര്യങ്ങൾ സ്മൂത്തായി. വയസ്സായ മലബാറി ഉമ്മമാരുടെ മട്ടിൽ തലയിലെ തട്ടം പിടിച്ച് നടുവളച്ച് “ആരാടാ നാറീ നീ!” എന്നവൾ ചോദിച്ചതും കാണികൾ ആർത്തുവിളിച്ചു. അന്ന് ക്യാന്റീനിൽ വെച്ചാണ് അവർ തമ്മിലുള്ള മഞ്ഞുരുകി പരിചയക്കാരായത്.

“ഹായ്,” അവൾ ഒരു ചമ്മലോടെ അവൻ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്ന ടേബിളിൽ വന്നിരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഹായ്”

“താങ്ക്സ് ഫോർ ഹെൽപിങ് മി. തനിക്ക് ആക്ടിങ് ഒക്കെ അറിയാമല്ലേ,” ഒരു ചെറിയ നിശ്ശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം ചായകൈയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല. സിനിമ ഇഷ്ടമാണ്. അപ്പൊ ഇതൊക്കെ അറിയാതെ ശ്രദ്ധിക്കും, അത്രേയുള്ളൂ.”

“ഞാൻ വിചാരിച്ചത് ആസ് യൂഷ്വൽ ഏതോ വായ്‌നോക്കി ആണെന്നാണ്. അതാണ് അന്ന് കുറച്ചു റൂഡ് ആയി പെരുമാറിയതിന്റെ കാര്യം. സോറി,” അവൾ അല്പനേരത്തെ അസുഖകരമായ മൗനത്തിനുശേഷം ഒരു വിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“ഹേയ് അതു സാരമില്ല. പരിചയമില്ലാത്ത ഒരാൾ പെട്ടെന്ന് വന്ന് അങ്ങനെ ചോദിക്കുമ്പോൾ.. അത് സ്വാഭാവികമാണ്.”

“അതല്ല. സ്നേഹ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് പിന്നെ ….”

“അത് വിട്… ഇപ്പൊ എല്ലാം കോംപ്ലിമെന്റ്‌സ് ആക്കിയില്ലേ!” അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവളും ചിരിച്ചു. അല്പനേരം കഴിഞ്ഞ് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു. “ഒന്നുകൂടിയുണ്ട്,”

“എന്താണ്? ഇനിയും സംശയമുണ്ടോ ഞാൻ വായ്‌നോക്കി ആണെന്ന്?”

“അതല്ല, അന്ന് എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആളെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നുവോ” അവൾ മടിച്ചുമടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിൽ?’

പെട്ടെന്ന് അവൾ നിശ്ശബ്ദയായി. പിന്നെ അവൾ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു, “എങ്കിൽ അത് വേറെ ആരും അറിയണമെന്നില്ല.”

“അതെന്താ അങ്ങനെ?” അവൻ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു.

“അത് പിന്നെ … ” അവൾ തപ്പി തടഞ്ഞു.

‘പറയാൻ മടിയാണെങ്കിൽ വേണ്ട. തന്റെ ഫ്രണ്ട്സിന് ആർക്കെങ്കിലും അറിയാമോ എന്ന് നോക്കാ.”

അവൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി. അപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു, “ഇല്ലെടോ. എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാൻ ആരോടും പറയാൻ പോണില്ല.”

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അല്ല വീട്ടിലൊന്നും അറിയില്ല. അതാ.”

“ശരി എന്താ പേര്? എവിടെയാ നാട്? എന്നോട് പറയാമെങ്കി….”

“നിയാസ്, മലപ്പുറം. ഇപ്പൊ ചെന്നൈ ഐ ഐ ടിയിലാണ്.”

“ആഹാ കൊള്ളാമല്ലോ. ഞാൻ ആരെയും കണ്ടിട്ടുമില്ല കേട്ടിട്ടുമില്ല. പോരേ.”

ദിവസങ്ങളും ആഴ്ചകളും മാസങ്ങൾ തന്നെയും കടന്നുപോയി.അതിന് ശേഷവും പലതവണ അവർ ക്യാന്റീനിലും കോറിഡോറിലും ലൈബ്രറിയിലുമൊക്കെ വെച്ച് ആകസ്മികമായി കണ്ടുമുട്ടി. പലപ്പോഴും സംസാരിച്ചു. പിന്നെ പിന്നെ അവർ മനപ്പൂർവ്വം കണ്ടുമുട്ടാനും സംസാരിക്കാനും തുടങ്ങി. അന്ന് തുടങ്ങിയ പരിചയം ഒന്നുരണ്ടുമാസത്തിനകം വളർന്നു ചെറിയൊരു സൗഹൃദമായി. അവരുടെ കോളേജിലെ പൊതു ഗോസിപ്പുകളും സ്‌കൂൾ കാല കഥകളുമെല്ലാം അവർക്ക് വിഭവങ്ങളായി. വിനയിനെപോലെ വളരെ ലവ്‌ലിയായ പയ്യൻ എല്ലാവരുടെയും ഫ്രണ്ട് സോണിൽ കയറുമെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. അതുതന്നെ മുനീറയുടെ കാര്യത്തിലും സംഭവിച്ചു. വിനയ് വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളാവുന്ന ഒരുത്തൻ ആണെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൾ തന്റെ വീട്ടുവിശേഷങ്ങളും അവനോട് പങ്കുവെച്ചു. ഗൾഫ്‌ റിട്ടേണിയായ പഴയ പുലിയായ ഉപ്പയെ വരച്ച വരയിൽ നിർത്തിയ കാര്യവും, വീട്ടിലെ പുറംപണിക്കാരോട് അരിശം പിടിക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ വിശേഷങ്ങളും, ഇക്കാക്കാടെ ഭാര്യ ഷംനത്തയ്ക്ക് അവരുടെ വീട്ടുകാർ കൊടുത്തുവിടുന്ന വിലകൂടിയ കുപ്പായങ്ങളുടെ കാര്യവും കൂടാതെ നിയാസും അവരുടെ പ്രണയവും, അക്കാര്യം വീട്ടിലറിയുന്ന ദിവസം അവളുടെ ഗൾഫുകാരൻ ഇക്കാക്ക ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്ന പുകിലുകളെപ്പറ്റിയുള്ള പേടി പോലും അവരുടെ സംഭാഷണങ്ങളിൽ ഇടംപിടിച്ചു. ” വേറെ ആര് പറഞ്ഞാൽ കെട്ടില്ലെങ്കിലും ഷംനത്ത പറഞ്ഞാൽ മൂപ്പർ കേൾക്കും. ഇക്ക ബാക്കി ഉള്ളൊരുടെ മുന്നിൽ സിംഹവും ഇത്തയുടെ മുന്നിൽ വെറും മുയൽക്കുഞ്ഞുമാണ്,” അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിക്കും. അവൾ സ്വന്തം വീട്ടിലെ വർത്തമാനവും നിയാസിന്റെ കഥകളും എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും വിനയ് തന്റെ വീടിനെപ്പറ്റിയോ വീട്ടുകാരെപ്പറ്റിയോ ഒരു പരിധിയിലധികം ഒന്നും വിട്ടുപറഞ്ഞില്ല. കോളേജ്‌ ഗോസിപ്പുകൾ വിട്ട് വീട്ടുകാരുടെ കാര്യമടുക്കുമ്പോളെല്ലാം അവൻ മൗനിയായി. മുനീറയാകട്ടെ അവന് അവന്റെ വീട്ടുകാരെപ്പറ്റി തന്നോട് പറയാനുള്ള അടുപ്പം തോന്നിക്കാണില്ലെന്നോർത്ത് എടുത്തുചോദിച്ചതുമില്ല. ഒടുവിൽ ഒരിക്കൽ അവൻ തന്റെ ഫോണിൽ ഇൻസ്റ്റായിൽ ഏതോ ട്രോൾ കാണിക്കുന്നതിനിടയിൽ അബദ്ധത്തിൽ കൈതട്ടി സ്വൈപ് ആയി ഗാലറിയിലെ ഒരു ഫാമിലി ഫോട്ടോ വന്നപ്പോഴാണ് അവന്റെ കഥയെന്താണെന്ന് അവൾ കേൾക്കുന്നത്. അൻപത് വയസ്സ് പ്രായമുള്ള ഒരു പുരുഷനും, അയാളുടെ ഭാര്യയെന്നുതോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയും അവളോളം പ്രായമുള്ള ഒരു പെണ്ണുമുള്ള ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ട് കൗതുകത്തോടെ അത് ആരാണെന്ന് തിരക്കിയ അവളോട് അവൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു,

“ആ ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ളതാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടതെല്ലാം.”

“നിന്റെ പാരന്റ്സും സിസ്റ്ററുമാണോ?’

“പാരൻറ്‌സ്! അച്ഛന് പണ്ട് ചില ബിസിനസുണ്ടായിരുന്നു . വിശ്വസിച്ച ചിലർ അച്ഛനെ ചതിച്ചു. ആ ചതി താങ്ങാനാവാതെ അച്ഛൻ ആത്‍മഹത്യ ചെയ്യുമ്പോൾ ഞാൻ അമ്മയുടെ വയറ്റിലാണ്. അച്ഛന്റെ മരണം അമ്മയെ ഡിപ്രഷണിലാക്കി. എന്റെ പ്രസവം വരെ ഒരുവിധത്തിൽ ഉന്തിത്തള്ളിക്കൊണ്ടുപോയ അമ്മ എന്നെ പ്രസവിച്ചതോടെ മുഴുഭ്രാന്തിയായി. അന്ന് ഞങ്ങളെ ഏറ്റെടുത്തത് അച്ഛന്റെ ഒരേയൊരു ആത്മാർഥ സുഹൃത്താണ് വിശ്വൻ മാമൻ. മാമനും ഭാര്യ മല്ലിക മാമിയും ഞങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ചു. മാമൻ അമ്മയെ പലയിടത്തും ചികിൽസിപ്പിച്ചെങ്കിലും ഒന്നും ഫലിച്ചില്ല. ഒടുവിൽ ഒരുദിവസം അമ്മ ആരോടും പറയാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയി.

പിന്നെ ആരും അമ്മയെ കണ്ടിട്ടില്ല. ആദ്യം ഗുരുവായൂരിലും, പിന്നീട് രാമേശ്വരത്തും അവസാനം കാശിയിലും കണ്ടെന്ന് കേട്ട് മാമന് അന്വേഷിച്ചുപോയെങ്കിലും ആളെ കിട്ടിയില്ല. ജീവനുണ്ടോ മരിച്ചോ എന്നറിയില്ല, ഇനി ഉണ്ടെങ്കിൽതന്നെ താൻ ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ പറയാൻ അറിയാത്ത ഒരു സ്ത്രീയെ ഇത്രവര്ഷം കഴിഞ്ഞ് എവിടെ തിരയാനാണ്. അഛനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല അമ്മയെ കണ്ട ഓർമ്മയുമില്ല, എന്തിനധികം ഇവരെ ഓർക്കാൻ ഒരു ഫോട്ടോ പോലും അമ്മ ബാക്കിയാക്കിയില്ല, ഭ്രാന്തിന്റെ ഉച്ചത്തിൽ എവിടെയോ അമ്മ ഞങ്ങളുടെ വീടിന് തീവെച്ചതിൽ എല്ലാം എരിഞ്ഞടങ്ങി,” അവനൊന്നു നിർത്തി മുനീറയെ നോക്കി.

അവനെപ്പോലെ മുനീറയുടെ കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ തുടർന്നു, ” അന്നുമുതൽ എന്നെ വളർത്തുന്നത് മാമനും മാമിയുമാണ്. അവരാണ് ഈ ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ളത്. പിന്നെ ഈ പെണ്കുട്ടി. അവൾക്കുവേണ്ടിയാണ് ഞാൻ മാമനേയും മാമിയെയും അച്ഛനെന്നുമമ്മയെന്നും വിളിക്കാത്തത്. എന്റെ ദിവ്യ, മാമന്റെയും മാമിയുടെയും മകൾ, എനിക്കുള്ളതാണെന്ന് അവർ പണ്ടേ തീരുമാനിച്ചതാണ്. മരിച്ചുപോയ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വേണ്ടി അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറ്റി ഇനിയുള്ള കാലം അവർക്ക് വിശ്രമവും ആശ്വാസവും നിറഞ്ഞ ജീവിതം കൊടുക്കലാണ് തന്റെ ആഗ്രഹം,”

എന്ന് വിനയ് പറഞ്ഞത് അതുകേട്ടതോടെ അവൻ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന ദുഃഖത്തെ ഓർത്ത് അവൾക്ക് അവനോട് വലിയ അനുകമ്പയും അത്രയും ഡാർക്ക് ആയ ഒരു പാസ്റ്റുണ്ടായിട്ടുപോലും എല്ലാവർക്കും സ്നേഹവും സന്തോഷവും കൊടുക്കുന്ന അവന്റെ പോസിറ്റിവിറ്റിയോട് മതിപ്പും തോന്നി. അവൾ നിശ്ശബ്ദം തന്റെ കൈയ്യിൽ അവന്റെ കൈകൾ എടുത്തുവെച്ച് മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു.

മൂന്നാല് വർഷം മുൻപ് മുനീറയുടെ ഉപ്പുപ്പ മരണപ്പെട്ടപ്പോൾ കാണാൻ വന്ന അവളുടെ ഒരു സ്‌കൂൾ ഫ്രണ്ട് അവളുടെ വിഷമം കണ്ടിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ കൈ ചേർത്തുപിടിച്ചതാണ് അപ്പോൾ അവളോർത്തത്. അത് അവൾക്കന്ന് എന്തോ ഒരാശ്വാസം കൊടുത്തിരുന്നു. “നിനക്കൊരു ഗോൾഡൻ മനസ്സുണ്ട്, ഏത് ഇരുട്ടിലും നീ തിളങ്ങും, അത് മറക്കണ്ട,” അന്ന് പിരിയുംമുന്നേ അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു.

അന്നത്തെ ആ തുറന്നുപറച്ചിലിനുശേഷം അവർതമ്മിൽ ഉറ്റ ചങ്ങാതിമാരായി. അതല്ലാതെ വേറെ വഴിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. കാരണം അല്ലെങ്കിൽ അവൾക്ക് അവനോടുള്ള കമ്പനി വളരെ കംഫർട്ടബിളും എന്ജോയബിളുമായിരുന്നു. ധാരാളം തമാശ പറയുന്ന എന്നാൽ കസിനോടൊക്കെ തോന്നുന്നപോലെ ഒരടുപ്പം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരാൾ. അവന്റെ കഥ കൂടി കേട്ടതോടെ അവൾക്ക് അടുപ്പമിരട്ടിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഒരു ഞായറാഴ്ച വൈകുന്നേരം സർപ്രൈസ് ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനെയുംകൊണ്ട് മുനീറ മറൈൻ ഡ്രൈവിലേക്ക് പോയത്. അവർ ബസ്സിറങ്ങുമ്പോൾ അവരെ കാത്ത് അവിടെ നിയാസ് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. മുനീറ തനിക്ക് കിട്ടിയ പുതിയ ചങ്ങാതിയെപ്പറ്റിയും അവന്റെ കഥകളും അതാത് സമയത്തുതന്നെ നിയാസിനെ അറിയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഹലോ,” നിയാസ് കൈനീട്ടി.

“ഹലോ,” വിനയ് ആ കൈപിടിച്ചുകുലുക്കി.

ആദ്യത്തെ പരിചയപെടലിനും കുശാലാന്വേഷണങ്ങൾക്കും ശേഷം അവർ ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു, സ്പോർട്സും സിനിമയും സംസാരിച്ചു. ചുരുങ്ങിയ സമയംകൊണ്ടുതന്നെ നിയാസിനും വിനയിനെ വല്ലാതെ ബോധിച്ചു. അല്ലെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷേ ഒരു കാമുകന് തന്റെ കാമുകിയുടെ ആണ് സുഹൃത്തിനോട് തോന്നിയേക്കാവുന്ന ജലസിയൊന്നും അവന് വിനയിനോട് തോന്നിയില്ല. വിനയിനെ കണ്ടാൽ അങ്ങനെ തോന്നേണ്ട കാര്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒടുവിൽ ഓരോ കുലുക്കിയും കുടിച്ചശേഷം പതിവുപോലെ നിയാസിനെ തിരിച്ചുബസ് കയറ്റിവിടാൻ ബസ്സ് കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ അവൻ വിനയോട് പറഞ്ഞു ” ഇവൾ ആളൊരു പാവമാണ്. ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് ടെന്ഷനടിയ്ക്കുകയും വിഷമിക്കുകയും ചെയ്യും. ബ്രോയ്ക്ക് അറിയാമല്ലോ എനിക്ക് ഇവളെ എന്തിഷ്ടമാണെന്ന്. സോ എനിക്ക് വേണ്ടി അവളുടെ നേർക്ക് ഒരു കണ്ണുവേണം.”

“അതിന് മുനീറ നല്ല തന്റേടമുള്ള ആളാണല്ലോ. ബ്രോ പേടിക്കണ്ട,” എന്ന് വിനയ് പറഞ്ഞപ്പോൾ “അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊട്,” എന്ന് മുനീറ ശരിവെച്ചു.

“ഹാ, എന്നിട്ടാണോ നീ കഴിഞ്ഞ വർഷം ആഴ്ചയിൽ ഒരു തവണ വെച്ച് കരഞ്ഞത്! ഇവൾ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് നിങ്ങളുടെ കോളേജിലെ ടീച്ചർമാരുടെ ഡിസിപ്ലിനും അപമാനിക്കലും മെന്റൽ ടോർച്ചറും ഒക്കെ ഭീകരമാണ്. പക്ഷേ ഫോണിലൂടെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ നോക്കാമെന്നല്ലാതെ എനിക്ക് എന്തു ചെയ്യാൻ പറ്റും?”

വിനയ് അവിശ്വാസത്തോടെ മുനീറയെ നോക്കി. തനിക്ക് നേരെ വിനയുടെ നോട്ടം നീണ്ടപ്പോൾ അവൾ വിളറിവെളുത്തു.
“അതുപിന്നെ… ആ.നീ അധികം സെന്റിയടിക്കാതെ പൊക്കോ..” അവൾ തപ്പിത്തടഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“കണ്ടില്ലേ ബ്രോ, ആ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അവൾ ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ നോക്കുന്നത്. സോ, ബ്രോ, ജോക്‌സ് അപാർട് ബ്രോയ്ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവുമോ എന്നോർത്ത് അവൾ പറയാൻ മടിച്ചാലും ബ്രോ ചോദിച്ചറിഞ്ഞ് ഒരു താങ്ങായി കൂടെ നിൽക്കണം. ഞാൻ എന്റെ ഒരു സഹോദരനെ ഏല്പിച്ചിട്ട് പോകുന്നപോലെ ബ്രോയെ അവളെ ഏൽപ്പിച്ചു പോവുകയാണ്.”

“ഡോണ്ട് വറി. ബ്രോ.സമാധാനമായിരിക്കൂ. ഇവളുടെ കാര്യത്തിൽ ഇനി ആശങ്കപ്പെടേണ്ടിവരില്ല,” വിനയ് മുനീറയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് വാക്കുകൊടുത്തു. അപ്പോൾ മുനീറ താഴെനോക്കി നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും നിയാസിന്റെ ബസ്സ് വന്നു. അവൻ യാത്രപറഞ്ഞശേഷം അതിൽ കയറിപ്പോയി.

“എന്താണ് പ്രശ്നം?” വിനയ് മുനീറയോട് ചോദിച്ചു.

“എന്തു പ്രശ്നം?”

“ദാ നോക്ക് നീ നുണ പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത പൊട്ടനാണ് ഞാൻ എന്നാണോ നീ കരുതുന്നത്? ഞാൻ ഈ കോളേജിൽ വന്നിട്ട് രണ്ടുമൂന്ന് മാസങ്ങളെ ആയിട്ടുള്ളെങ്കിലും ഇവിടത്തെ ടീച്ചർമാരെയും അവരുടെ രീതികളും ഒക്കെ മനസ്സിലാക്കിയവനാണ് ഞാൻ. ഇത്രേം ഫ്രീഡം കിട്ടുന്ന ഒരു കോളേജ് ഞാനൊന്നും സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കണ്ടിട്ടില്ല.

മറ്റുപല കോളേജിലും റിസൽറ്റിന്റെയും ഡിസിപ്ലിന്റെയും പേരിൽ പിള്ളേരെ ഞെക്കിപ്പിഴിയുമ്പോൾ ഇവിടെ ടീച്ചർമാർ പിള്ളേരുടെ ഫ്രെണ്ട്സിനെ പോലെ പെരുമാറുന്നു. എന്തിനധികം നമ്മുടെ കോളേജിൽ അതും നിന്റെ ഡിപ്പാർട്മെന്റിൽ പിള്ളേരുടെ ലൈൻ വിഷയത്തിൽ ഇടപെട്ട് അത് ശരിയാക്കി കൊടുക്കുന്ന ടീച്ചർമാരെ വരെ എനിക്കറിയാം. പോരേ അപ്പോഴാണ് അവളുടെ മെന്റൽ ടോർച്ചറും, അപമാനിക്കലും. ഇത് അപ്പൊ പറയാതിരുന്നത് നീ നുണ പറഞ്ഞെന്നറിഞ്ഞാൽ പാവം അവനെന്ത് തോന്നുമെന്ന്‌ കരുതി മാത്രമാണ്. പ്രശ്നമെന്താണെന്നുഞാൻ ചോദിക്കുന്നില്ല,

അതെന്തായാലും ഞാൻ കൂടെയുണ്ട്.” അവൾ അവന്റെ കൈ മുറുകെപിടിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ ബസ് വന്നുനിന്നു. അവർ കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ ബസ്സിറങ്ങി. “എടാ കൊപ്പേ,”യാത്ര പറഞ്ഞ് സ്വന്തം സ്ഥലത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ വിനയ് മുനീറയുടെ പിൻവിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞുനിന്നു “എടാ ഞാൻ ഞാൻ കരഞ്ഞിരുന്നത് ചില ഫാമിലി പ്രശ്നങ്ങൾ കാരണമാ..

എന്റെ ഇക്കാക്ക ധാരാളം ചീത്തയൊക്കെ പറയും. അപ്പൊ വിഷമം വരും, അതാ,” ശബ്ദമിടറിയ മുനീറയെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് വിനയ് പറഞ്ഞു, “എടാ ഞാനെന്താ പറഞ്ഞത്, എന്തുവിഷമമുണ്ടായാലും ഞാനുണ്ട് കൂടെ എന്ന്,” അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. അവൾ അവന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.

അതോടെ വിനയ് മുനീറയ്ക്ക് കൂടുതൽ കെയർ നൽകാൻ തുടങ്ങി. രാവിലെ തൊട്ട് വൈകീട്ടുവരെ ക്ളാസ്സില്ലാത്ത സമയത്തെല്ലാം അവർ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ഒരാളുടെ ക്ലാസ്സ് നേരത്തെ തീർന്നാൽ അയാൾ മറ്റേ ആൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തുനിന്നു. അസൈന്മെന്റുകൾ ഒരുമിച്ചിരുന്നെഴുതി. ഇടയ്ക്കിടെ അവൾക്ക് വിഷമം വരുമ്പോൾ തന്നെ അവൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

സ്വന്തം കഴിവിൽ മോട്ടിവേഷൻ കൊടുത്ത് കോണ്ഫിഡൻസ് ഉണ്ടാക്കേണ്ടപ്പോൾ അവൻ അതു ചെയ്തു, ഉപദേശിക്കേണ്ടപ്പോൾ ഉപദേശിച്ചു. അല്പം ശകാരിക്കേണ്ടപ്പോൾ ശകാരിച്ചു. പക്ഷേ മിക്കപ്പോഴും ധാരാളം തമാശകൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ കുടുകുടാ ചിരിപ്പിച്ചു. താമസിയാതെ അവരെപ്പറ്റി പല കഥകളും ക്യാംപസിൽ പരന്നു. അക്കാലത്തൊരുദിവസം ഒന്നിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ അവളോട് ചോദിച്ചു, “എടീ നമ്മളെ പറ്റി മറ്റുള്ളവർ പലതും പറയുന്നുണ്ട്. അതുകേൾക്കുമ്പോൾ നിനക്ക് വിഷമമുണ്ടോ?”

“ചിലപ്പോ വിഷമം തോന്നും. ആർക്കും നമ്മളെ മനസ്സിലാകുന്നില്ലല്ലോ എല്ലാവരും വൃത്തികെട്ട കണ്ണിലൂടെയാണല്ലോ നമ്മളെ നോക്കുന്നതെന്ന്.”

“എടീ…നീ ഇങ്ങനെ പാവമാവല്ലേ.”

“പാവമോ.. എടാ ചെലപ്പോ അവരെ അവരുടെ അവസ്ഥ ഓർത്ത് വിഷമം തോന്നുമെന്നാ പറഞ്ഞത്‌.”
അവർക്കറിയില്ലല്ലോ നീ എനിക്ക് ആരാണെന്ന്.”

“സത്യം,” അവൻ ശരിവെച്ചു.

“എന്നാൽ നീ പറ. നീ എന്റെ ആരാ?”

“ഫ്രണ്ട്”

“വെറും ഫ്രണ്ടല്ല. ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്. എന്നുവെച്ചാൽ ബെസ്റ്റി,” അവൾ പറഞ്ഞു.

“നമ്മളിങ്ങനെ തൊട്ടുരുമ്മി ഇരിക്കുന്നതും തോളിൽ കൈയിട്ട് നടക്കുന്നതോമൊക്കെയാവും അവരുടെ പ്രശ്നം,” അവൻ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

അവൾ അവന്റെ കൈയെടുത്തുമടിയിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ആണുങ്ങളും ആണുങ്ങളും തമ്മിലോ പെണ്ണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും തമ്മിലോ എത്ര കൂട്ടായാലും ഇവിടെ ആർക്കും പ്രശ്നമില്ല. ആണും പെണ്ണും കൂടിയാൽ പിന്നെ ആകെ പൊല്ലാപ്പായി.”

“എല്ലാവരും അവരെപോലെ ആണെന്നാവും വിചാരം,” അവൻ പറഞ്ഞു, “നിനക്കറിയാമോ മുനീ നമ്മളെപ്പറ്റി കഥ മെനയുന്ന പകുതിയിലധികം ചെക്കന്മാർക്കും നിന്നെ നോട്ടമുണ്ട്. അതിന്റെ അസൂയയാണ് നമ്മളോട് തീർക്കുന്നത്.”

“അസൂയയോ? എന്തിന്?”

“എടീ ഞാനും അവരെപോലെ നിന്നെ വളയ്ക്കാൻ നടക്കുന്നവനാണ് എന്നാണ് അവന്റെയൊക്കെ വിചാരം. അപ്പൊ അവന്മാർക്ക് നിന്നെ വളച്ചു ലൈനായി കൂടെ കൊണ്ടുനടക്കാൻ കിട്ടാത്ത നിന്റെ കൂടെ നടക്കുന്ന എന്നോട് അസൂയ കാണുമല്ലോ. കൂടെ സെക്ഷ്വലി ഫ്രസ്‌ട്രേറ്റഡ് ആയ കുറെ ഞരമ്പന്മാരും.”

“എൻറെകാര്യം പോട്ടെ. നിനക്കുവേറെ പെണ്ണുള്ള കാര്യം ക്യാംപസിൽ മുഴുവൻ പാട്ടാണല്ലോ. മിനിമം അതെങ്കിലും അവരാലോചിക്കണ്ടേ?”

“അതൊക്കെ ആലോചിക്കാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ അവന്മാർ ഈ പണിക്ക് നിക്കുമോ. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ കാണുമ്പോൾ ഇഷ്ടം തോന്നുന്നതൊക്കെ സ്വാഭാവികം, എന്നുകരുതി നീ നോ പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ വിട്ടേക്കണം, അല്ലെങ്കിൽ അവനവന്റെ കുറവുകൾ പരിഹരിച്ച് മുന്നോട്ട് വരണം, അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ ഇൻസെക്യൂർ ആയി ഗോസിപ് ചെയ്യുകയല്ല വേണ്ടത് അല്ലേ”

“അതേ,” അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.”ഇവർക്കറിയില്ലല്ലോ എന്റെ ചെക്കൻ എന്നെ നിന്നെ ഏല്പിച്ചിട്ട് പോയിരിക്കുകയാണെന്ന്”

“എടീ ഇനി നാളെയൊരിക്കൽ നിയാസും നമ്മളെ….”

അവൻ പറഞ്ഞുമുഴുമിപ്പിക്കും മുന്നേ അവൾ തന്റെ കൈവിരൽ അവന്റെ ചുണ്ടോടുചേർത്തു, “ശ് ശ് ശ്… നിനക്ക് ഈ വേണ്ടാത്ത കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ നാവിൽ വരൂ എന്നുണ്ടോ? അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ മിണ്ടണ്ട. ബാക്കിയുള്ളവർ കുറച്ച് സന്തോഷത്തിനും സമാധനത്തിനുമാണ് നിന്റെ അടുത്ത് വരുന്നത്. അപ്പോഴാണ്…”

“എടീ സോറി.. ഞാൻ പറയാൻ വന്നത് നമ്മൾ ആരെങ്കിലും പറയുന്നതൊന്നും കാര്യമാക്കി എടുക്കേണ്ട കാര്യമുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. കാരണം ആണുങ്ങളും ആണുങ്ങളും , പെണ്ണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും, ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും തമ്മിലും ഒക്കെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ് ഒരുപോലെയാണ്. അതിലൊക്കെ ആർക്ക് വേണേലും പലതും സംശയിക്കാം. പക്ഷെ അതിന്റെ നിയമങ്ങൾ അവർ മാത്രം ആണ് തീരുമാനിക്കുന്നത് , രണ്ടുപേര് തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൽ മൂന്നാമതൊരാൾക്ക് ഒരു സ്‌പെയ്‌സുമില്ല, അവരിൽ ഒരാളെങ്കിലും അനുവദിക്കാതെ.”

“അതെ ഇനി ലോകത്താർക്ക് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും നമുക്ക് നമ്മളെ അറിയാമല്ലോ. നമ്മൾ ദാ ഇങ്ങനെ മുട്ടിയുരുമ്മുന്ന, തോളത്ത് കൈയിടുന്ന, വിഷമം വരുമ്പോൾ തോളത്ത് ചായുന്ന കൂട്ടുകാരാണ്. അതിൽ ആർക്കാണ് ഇത്ര പ്രശ്‌നം? ആർക്ക് പ്രശ്നമുണ്ടെങ്കിലും എനിക്കൊന്നുമില്ല” അവൾ അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.

പെട്ടെന്ന് അവൾ ചാടിയെണീച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു, “എടാ നിന്നെ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോട്ടെ! നീ എന്റെ വീട്ടുകാരെ ഒന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ. എനിക്ക് അവർക്ക് നിന്നെ കാണിച്ചുകൊടുക്കണം.”

“കൊണ്ടുപോകുക മീൻസ് വല്ല സഞ്ചിയിലുമിട്ടിട്ടാണോ?”

“ഒന്നുപോടാ ഞാൻ സീരിയസാണ്.”

“അതുവേണോ?”

“എടാ എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ടിനെ എന്റെ വീട്ടുകാരും കാണണ്ടേ? എന്നിട്ട് അടുത്ത വെക്കേഷന് നമുക്ക് നിന്റെ നാട്ടിലും പോവാം മാമനേയും മാമിയെയും ദിവ്യയെയും കാണാൻ.”

“അതല്ല, നിന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു ചെറുക്കനെ കൊണ്ടുവന്നാൽ നിന്റെ ഉപ്പയും ഉമ്മയുമൊക്കെ,”

“ഉപ്പ എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തൊക്കെ പുലിയായിരുന്നു, ഇപ്പൊ പാവമാണ്. ഉമ്മ പിന്നെ പണ്ടേ പാവമാണ്. പിന്നെ ഇക്കാക്കയുടെ ഷംനത്ത എന്റെ ചക്കരയാണ്. ആകെയുള്ള കുഴപ്പം ഇക്കാക്കയാണ്. മൂപ്പർ പിന്നെ ഗൾഫിലാണല്ലോ.”

“ശരി പക്ഷെ നീ ആദ്യം പോ. ഞാൻ ശനിയാഴ്ച നേരിട്ട് എത്താം. ഒന്നാമത് എനിക്ക് ഇവിടെ ഒരു ചെറിയ പരിപാടിയുണ്ട്. പിന്നെ ആദ്യമായിട്ട് പോവുമ്പോ നിന്റെ കൂടെ വരുന്നത് ശരിയല്ല.”

“ഓ ശരി സാറേ. സാർ പറയുമ്പോലെ,” അവർ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

അങ്ങനെ, ഒരു കടുത്ത സൗഹൃദത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിലാണ് വിനയിന് മുനീറയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണം കിട്ടുന്നതും അവൻ പുറപ്പെടുന്നതും.

വീടിന്റെ ഗെയ്റ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മുനീറയ്ക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു അത്‌ വിനയ് ആകുമെന്ന്. അവൾ ഓടിപ്പോയി.അവളുടെ പ്രതീക്ഷ ശരിയായിരുന്നു. ബുള്ളറ്റിൽ നിന്നിറങ്ങിയ വിനയ് മുനീറയുടെ വലിയപുരയ്ക്കൽ മുനീറ മൻസിലിന്റെ മുറ്റത്തുതന്നെ നിന്നു. കുറച്ചു പഴയതെങ്കിലും വലിയൊരു കോണ്ക്രീറ്റ് സൗധമായിരുന്നു മുനീറയുടെ വീട്. “വീട് ഞങ്ങൾ കൊടുക്കുന്നില്ല ബ്രോക്കറെ,” മുറ്റത്തുനിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ വീടിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ച വിനയ് ഉണർന്നത് മുനീറയുടെ കമന്റും അവളുടെ ഉപ്പയുടെ ചിരിയും കെട്ടിട്ടാണ്. ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ അവൻ സിറ്റ് ഔട്ടിലേക്ക് കയറി.
“അതു ശരി അപ്പോഴേക്കും ബ്രോക്കർ വീട്ടിലേക്ക് കയറിയോ?” മുനീറ തമാശ തുടർന്നു.

“മതി മോളെ കളിയാക്കിയത്,” മുനീറയുടെ ഉപ്പ ഇടപെട്ടു. “മോൻ വാ, അകത്തിരിക്കാം,” മുനീറയുടെ ഉപ്പ വിനയിനെ ക്ഷണിച്ചു.

“നീ എപ്പോ ബുള്ളറ്റ് വാങ്ങി?” വിനയിനെ ബുള്ളറ്റിൽ കണ്ട് അവൾ അമ്പരന്നിരുന്നു. കാരണം അവന് ബൈക്ക് പോയിട്ട് ഒരു സൈക്കിൾ പോലുമില്ലെന്നവൾക്കറിയാം.

“എല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. പുതിയതോന്നുമല്ല. പഴയതാ.”

“ആ അങ്ങനെ പറ. അതുപോട്ടെ, എടാ, ഇത് എന്റെ ഉപ്പ മിസ്റ്റർ അബൂബക്കർ, ആ നിക്കുന്നത് ഉമ്മ സൈനബ. ഉപ്പ, ഉമ്മ ഇതാണ് സാക്ഷാൽ വിനയ്,” അകത്തേയ്ക്ക് കടന്ന ശേഷം മുനീറ പറഞ്ഞു. വിനയ് അവരെ നോക്കി. അബൂബക്കർ നല്ല വെളുത്ത് പൊക്കത്തിൽ നല്ല പ്രൗഢി തുളുമ്പുന്ന മുഖമുള്ള ഒരു രൂപമാണ്. കഷണ്ടി കയറിയ തലയിൽ ബാക്കിയുള്ള മുടിയുടെ പാതിയും വെളുത്തിരുന്നു. കണ്ടാൽ 60 കഴിഞ്ഞ പ്രായം. തനിക്കുനേരെ നീട്ടിയ കൈ പിടിച്ചുകുലുക്കുമ്പോൾ ആ കൈയുടെ മാർദ്ദവം അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. “ഉപ്പയുടെ നാട്ടുവർത്തമാനവും, പഴയ ഗൾഫ് കഥകളും ഒക്കെ പിന്നെ ആദ്യം നമുക്ക് ഫുഡ് കഴിക്കാം,” അവൾ അബൂബക്കരെ ഊണ്മുറിയിലേക്ക് പിടിച്ചു വലിച്ചു.

” ശ്ശോ ഈ പെണ്ണിന്റെ ഒരു കാര്യം. ഒരു വർത്തമാനം പറയാൻ സമ്മതിക്കില്ല, ” അബൂബക്കർ ആവലാതിപ്പെട്ടു.

“ആ ഉപ്പയുടെ വർത്തമാനം കഴിയുമ്പോഴേക്കും ഈ ബിരിയാണി മൊത്തം വളിക്കും.”

“അതെന്താടി നിന്റെ ഉമ്മ അത്ര മോശം ബിരിയാണിയാണോ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത്?”

“ആ ഉപ്പയും മോളും തമ്മിലുള്ളത് നിങ്ങൾതമ്മിലായാൽ മതി എന്നെ വെറുതെ അതിലേക്ക് വലിച്ചിടേണ്ട. ” സൈനബ പറഞ്ഞു. സൈനബ അത് പറയുമ്പോൾ വിനയ് അവരെ നോക്കി. നല്ല തറവാടിത്തമുള്ള മുഖം, വലിയ വട്ടക്കണ്ണുകൾ മകൾക്ക് കിട്ടിയത് ഉമ്മയിൽ നിന്നുതന്നെയാണെന്ന് അവൻ കണക്കുകൂട്ടി. വലിയ തവിട്ടു നിറമുള്ള എബ്രോയ്ഡറി നിറഞ്ഞ അബ്ബായ അവരുടെ പ്രൗഢി വിളിച്ചോതി. അവൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോഴാണ് മുകളിലെ മുറിയിൽനിന്ന് ഒരു കൊലുസിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്. മുകളിലേക്ക് നോട്ടമെറിഞ്ഞ വിനയ് ആദ്യം കണ്ടത് നല്ല വെളുത്ത നിറത്തിൽ ഭംഗിയുള്ള രണ്ടുകാൽ പാദങ്ങളും അവയിൽ രണ്ടിലും സ്വർണ്ണനിറമുള്ള കൊലുസുകളുമാണ്. അതിനുമുകളിൽ ഒരു ഇളം നീല ചുരിദാറിൽ അതി സുന്ദരിയായ ഒരു യുവതിയും.” അതാണ് എന്റെ ഷംനത്ത,” അവൾ പറഞ്ഞു. വിനയ് ഹിജാബുകൊണ്ടുപൊതിഞ്ഞ അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. നല്ല വട്ട മുഖം, ചെറിയ കണ്ണുകൾ. നീണ്ട മൂക്ക്. ഉരുണ്ട വലിയ ചുണ്ടുകൾ, ഇരട്ടത്താടി.

“ഹായ് ഇത്ത ഇതാണ് വിനയ്,” മുനീറ വന്ന സ്ത്രീയുടെ അടുത്തുകൂടി.

“ഹലോ,” അവർ വിനയിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു, ” ഞാൻ ഷംന, മുനീറയുടെ ബ്രദർ നിസാമിന്റെ…”

“കരളിന്റെ കരളായ ഷംനത്ത,” പൂരിപ്പിച്ചത് മുനീറയാണ്.

“ഒന്നു പോടീ പെണ്ണേ,” ഷംന മുനീറയെ ശാസിച്ചു.

അവൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, അവരും.

ഭക്ഷണവും അത്യാവശ്യം വർത്തമാനങ്ങളുമായി ഏതാണ്ട് രണ്ടുമണിക്കൂർ കടന്നുപോയി. സമയം രണ്ടുമണികഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിനയ് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും അവനെ നന്നായി ബോധിച്ചിരുന്ന മുനീറയുടെ വീട്ടുകാർ ചായകുടിച്ചിട്ടു പോകാമെന്ന് നിർബന്ധിച്ചെങ്കിലും പോയിട്ട് അത്യാവശ്യകാര്യമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ വിനയ് ഇനിയും വരാമെന്നു വാക്കുകൊടുത്തു. അപ്പോഴാണ്

“ഇതാ ഇത് വിനയിനുള്ളതാണ്,” എന്നുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഷംന ഒരു കവർ വിനയിനുനേരെ നീട്ടിയത്.

അതിനകത്ത് അലുവയായിരുന്നു.

“താങ്ക്സ്,” വിനയ് പറഞ്ഞതുകേട്ട് മുനീറ ഇടപെട്ടു, “താങ്ക്സ് ഇത്തയ്ക്കല്ല എനിയ്ക്കാണ്. ഞാനാണ് നിനക്കലുവ ഇഷ്ടമാണെന്ന് ഇത്തയോട് പറഞ്ഞത്. ഇനി ഇതുപോലെ എന്തെങ്കിലും തിന്നാൻ വേണമെങ്കിൽ പറഞ്ഞാൽ മതി, എല്ലാം ഞാൻ റെഡിയാക്കാം”

“ആര് റെഡിയാക്കും??” സൈനബ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അതിപ്പോ ഷംനത്തയും ഉമ്മയും റെഡിയാക്കുന്നത് ആർക്കുവേണ്ടിയാ എനിക്കുവേണ്ടി എന്റെ ഫ്രണ്ടായതുകൊണ്ടല്ലേ, എന്നുപറഞ്ഞാൽ അത് ഞാൻ റെഡിയാക്കുന്നപോലെയല്ലേ…” അവൾ ചിരിച്ചു.

“ആരുപറഞ്ഞു ഞങ്ങളിത്‌ നിനക്കുവേണ്ടി ഉണ്ടാക്കുന്നതാണെന്ന് ഞങ്ങൾ ഇത് അവനുവേണ്ടി തന്നെ ഉണ്ടാക്കിയതാ. “

“ഓ അപ്പൊ ഞാൻ പുറത്തായോ,” മുനീറ പരിഭവിച്ചു, എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.

“മോൻ ഇനിയും വരണം,” വിനയിന്റെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് സൈനബ പറഞ്ഞു. വിനയ് പുഞ്ചിരിച്ചു ” ഭംഗിവാക്ക് പറഞ്ഞതല്ല,” സൈനബ കൂട്ടിച്ചേർത്തു, “മോനേ, നിന്റെ കഥയൊക്കെ ഓൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കേട്ടപ്പോൾ ഉമ്മാടെ നെഞ്ച് പെടഞ്ഞുപോയി. ഇനി മോന് ആരുമില്ല എന്ന തോന്നൽ വേണ്ട. മുനീടെ ആങ്ങളായുടെ സ്ഥാനത്ത് തന്നെയാണ് മോനെ ഞങ്ങൾ കാണുന്നത്. ഇനിയും വരണം, ദിവ്യാമോളേയും കൊണ്ടുവരണം.”

വിനയ് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലകുലുക്കി.

“അതേ മോൻ ഉമ്മ ഉണ്ടാകുന്ന ഉണ്ണിയപ്പം കഴിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ. ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഇതിലെവന്ന് അതൊക്കെ കഴിക്ക്. പകരം അവൾ അവിടെ കാണിക്കുന്ന കുസൃതികളൊക്കെ അവളുടെ ഇക്കാക്കയുടെ സ്ഥാനത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് ഗുണദോഷിച്ചു തിരുത്തുക. അനുസരിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെ വന്ന് ഞങ്ങളെ അറിയിചാൽ മതി. ” അബൂബക്കർ പറഞ്ഞു.

“ശരി ഉപ്പാ..”

“എന്തോന്ന് ശരി ഉപ്പാ.. അതേയ് എനിക്ക് പണി തരാനല്ല നിന്നെ വിളിച്ചത്. നിനക്ക് പോയിട്ടേന്തോ കാര്യമുണ്ടെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്. പോ പോ പോ.. സമയം കളയണ്ട,” തമാശയോടെ മുനീറ പറഞ്ഞു.

“ആഹാ അത്രയ്ക്കായോ.. എന്നാൽ ഞാനിനി ഇടയ്ക്കിടെ ഇവിടെ വന്നിട്ടുതന്നെ കാര്യം. ഉമ്മയുടെ അപ്പവും ഇത്തയുടെ അലുവയുമൊക്കെ കഴിച്ച് ഇവിടെ തന്നെ കൂടാനാണ് പ്ലാൻ,” അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. കൂടെ ബാക്കിയുള്ളവരും.

“അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊടുക്ക് മോനേ. ഇവന്റെയടുത്ത് നിന്റെ കളികൾ നടക്കില്ല,” അബൂബക്കർ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“ക ക ക ക…. ” അവൾ ഉപ്പയെ കളിയാക്കി.

അന്ന് രാത്രി മുനീറയ്ക്ക് വിനയുടെ ഫോണ് വന്നു. പല റിങ്ങുകൾക്ക് ശേഷം അവളെടുത്തു.

“അവിടെയെത്തിയോ?” അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല ഞാനിപ്പോഴും കോഴിക്കോടുണ്ട്. ”

“ഇവിടെയോ?”

“അതേ, ബട്ട് വൈ?”

“അതു പറയാം. നീ നാളെയല്ലേ തിരിച് ഹോസ്റ്റലിൽ പോകുന്നത്? തിങ്കളാഴ്ച അല്ലല്ലോ.”

“അല്ല ഞാൻ എപ്പോഴും സണ്ടേ തന്നെ

“ആ. അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ വേണമെങ്കിൽ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചുപോകാം. ബുള്ളറ്റിൽ ഒരു കൊച്ചി റൈഡ് . നിനക്ക് ബുള്ളറ്റ് ഇഷ്ടമല്ലേ?”

“സത്യം! എനിക്ക് ബുള്ളറ്റ് ഇഷ്ടമാണ് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും നീ ബുള്ളറ്റ് വാങ്ങുന്ന ഒരു സൂചന പോലും എനിക്ക് തന്നില്ലല്ലോ എന്നാലോചിച്ച് എനിക്ക് നിന്നോട് ചെറിയ ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു ഇപ്പൊ അതുമാറി.അല്ല നിനക്ക് എവിടുന്ന ഇതിനുള്ള പൈസ?”

“അതൊക്കെ ഒപ്പിച്ചു.”

“എങ്ങനെ?”

“എടി ഞാൻ പിള്ളേർക്ക് പോളിചെയ്ത കാലത്ത് പിള്ളേർക്ക് ടിയൂഷൻ ഒക്കെ എടുത്തിരുന്നു. അന്ന് മിച്ചംവെച്ച കാശ് കുറച്ചുണ്ടായിരുന്നു. അത് പൊട്ടിച്ചു. പിന്നെ ഒരു പഴയ പരിചയക്കാരന്റെ വണ്ടിയാണ് അപ്പൊ വിലയൊക്കെ കുറച്ചു ഡിസ്‌കൗണ്ട് ആണ് . ഒന്നിച്ചു കൊടുക്കുകയും വേണ്ട.”

“എടാ നീ ഇങ്ങനെ ഒരു പ്ലാൻ എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലലോ.”

“നിനക്കൊരു സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി.”

“എടാ നീ എനിക്ക് ബുള്ളറ്റ് ഇഷ്ടമാണെന്ന് വെച്ചാണോ കൈയ്യിലുള്ള പണം കൊടുത്ത് ബുള്ളറ്റ് വാങ്ങിയത്?”

“അതിനിപ്പോ എന്താ?”

“എടാ എനിക്ക് നിന്നെ കാണാൻ തോന്നുന്നു.”

“എടാ ഇതെവിടെയാ?

“എന്റെ ഒരു പരിചയക്കാരന്റെ ഹോസ്റ്റലാണ്.”

“ഓകെ. പിന്നെ, നാളെ ഞാൻ എങ്ങോട്ടാ വരേണ്ടത്?”

“ഇന്നത്തെപ്പോലെ ഞാൻ വീട്ടിൽ വരാം”

“അതുവേണ്ട. ഇന്നിപ്പോ പോയി നാളെ വരുമ്പോൾ അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും തോന്നാനും മതി. ഇനി ഇല്ലെങ്കിൽ എന്റെ ഇക്കാക്ക ഉണ്ടല്ലോ അങ്ങേര് തോന്നിപ്പിക്കും. പോരാത്തതിന് ബൈക്കിൽ ഇത്രേം ദൂരം പോകുന്നതിനുള്ള ടെൻഷനും. ഇന്ന് തന്നെ നീ ബൈക്കിൽ വന്നതിന് ഉമ്മ ചീത്തപറഞ്ഞത് നീ കണ്ടില്ലേ. ”

“എങ്കിൽ നീ പറ. നീ രാമനാട്ടുകര നിന്നാൽ മതി. ഞാൻ വരാം”

“ശരി. ഡീൽ.”

“പിന്നെ ഒരു കാര്യം,” അവൾ പറഞ്ഞു.

“എന്താ?”

“എന്തൊക്കെയായിരുന്നു വീട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ, എന്റെ ആങ്ങളയാകുന്നു.”

“അതിനെന്താ?”

“കുന്തം. എനിക്കിപ്പോ അങ്ങനെ ഒരു ആങ്ങളയെ വേണ്ടെങ്കിലോ. ഉള്ള ഒന്നിനെക്കൊണ്ട് തന്നെ വലിയ ശല്യമാണ്. അപ്പോഴാ. ”

“പിന്നെ നിനക്കിപ്പോ എന്താ വേണ്ടത്?”

“പുതുതായി ഒന്നും വേണ്ട. ഇപ്പോ ഉള്ളതുപോലെ ഫ്രണ്ട്സ് ആയി ഇരുന്ന മതി. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു ഫ്രണ്ടിനെ കിട്ടാനാ പാട്”

“അത്രയല്ലേ ഉള്ളൂ. ഏറ്റു. നമ്മൾ ഫ്രണ്ട്സ് തന്നെ. വീട്ടുകാർക്ക് നമ്മൾ ബ്രദർ സിസ്റ്റർ പോലെ ആണ് എന്ന് വിചാരിക്കുമ്പോൾ ഒരു സമാധാനം കിട്ടുമെങ്കിൽ നമ്മൾ എന്തിനാ അത് കളയുന്നത്?”

മുനീറ ചിരിച്ചു.

“ഹാവൂ ചിരിച്ചു. എങ്കിൽ പിന്നെ നിന്റെ പരിപാടി നടക്കട്ടെ. ”

“എന്ത്?”

“നിയാസ് ആയുള്ള കോൾ”

“എന്തുകോൾ? എപ്പോ?.”

“അതുശരി എന്നോടാണോ ചോദിക്കുന്നത്?”

“ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ സ്ഥിരം വിളിയൊന്നുമില്ല. അതും നൈറ്റ്. ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കൽ ഒഴിവുള്ളപ്പോ സംസാരിക്കും.”

“അപ്പൊ പിന്നെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെ നടക്കുന്നു”

“പോടാ തെണ്ടീ…. നീ നിന്റെ ദിവ്യയോട് പോയി ചോദിക്ക്”

“അവളുടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ നടത്തുന്നുണ്ട്”

“അത് ഞാൻ അവളോട് നേരിൽ കാണുമ്പോൾ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്”

രണ്ടുപേരും പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. വിനയ് ചിരിയടക്കിക്കൊണ്ട് “എടീ ഞാൻ ചുമ്മാ ഒരു ഫണ്ണിന് ചോദിച്ചതാണെ. ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കി വിട്ടുകള.”

“ആണോ എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. ഒന്നു പോടാ മാ‌ക്രീ.. ഇനിം ഇങ്ങനെ ഫോർമലാവണോ? നമുക്ക് പരസ്പരം അറിയില്ലേ”

“ഇല്ല ഇനി നോ ഫോർമാലിറ്റി. ബാക്കി നാളെ.”

“ബൈ ഡാ നാളെ കാണാം. സ്വീറ്റ് ഡ്രീംസ്”

“സ്വീറ്റ് ഡ്രീംസ് ഡി”

അതേ സമയത്ത് താഴെ അബൂബക്കറിന്റെയും സൈനബയുടെയും മുറിയിലും ഒരു ചർച്ച നടക്കുകയായിരുന്നു. അബൂബക്കറിന്റെ ഒടിഞ്ഞുതൂങ്ങിയ കരിങ്കുണ്ണ പിടിച്ചടിക്കുന്നതിനിടയിൽ സൈനബ പറഞ്ഞു, “ഇക്കാ, ഇന്നുവന്ന ആ പയ്യനില്ലേ വിനയ്, അവനെ എവിടെയോ കണ്ടതുപോലെ തോന്നുന്നില്ലേ?”

“ഉണ്ടോ? എനിക്ക് ഓർമ്മയില്ല,” അബൂബക്കർ മുന്നിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന സൈനബയുടെ ചക്കമുലകളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ പറഞ്ഞു.

” എനിക്ക് തോന്നി. കണ്ടതായിട്ടൊന്നും ഓർമ്മയില്ല. പക്ഷെ എപ്പോഴോ സ്വപ്നം പോലെ എവിടെയോ ആ മുഖം നല്ല പരിചയമുള്ളതുപോലെ, ” സൈനബ ഒരിക്കൽകൂടി അബൂബക്കറിന്റെ കുണ്ണയിൽ ആഞ്ഞുതുപ്പിയ ശേഷം അറിഞ്ഞടിച്ചു.

“അതിന് നീയീ കോഴിക്കോടിന്റെ വട്ടം വിട്ട് എങ്ങും പോയിട്ടില്ലല്ലോ. അവനാണെങ്കിൽ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കോഴിക്കോട് വന്നതാണെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്,” അബൂബക്കറിന്റെ വലത്തെ കൈ ആ നാടൻ അമ്മായി ചരക്കിന്റെ മുലകളിലാറാടി. സൈനബ കുമ്പിട്ട് കുണ്ണ വായിലെടുക്കും മുൻപ് പറഞ്ഞു,”ആവോ അറിയില്ല.”

“എന്തായാലും നല്ല സംസ്കാരമുള്ള ചെറുക്കൻ. നല്ല സ്വഭാവം. ആദ്യം അവൾ ഒരു ചെറുക്കനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു എന്നുപറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ടെൻഷൻ തോന്നി. അവളെ വിശ്വാസമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല, പക്ഷേ ഇന്നത്തെ കാലമല്ലേ. മനസ്സിൽ എന്താണെന്ന് അറിയില്ലല്ലോ.പിന്നെയാണ് അവന്റെ കഥകൾ കേട്ടത്. ഇപ്പൊ കണ്ടപ്പോൾ സമാധാനമായി, നമ്മൾ അവനെ അവളുടെ ഇക്കാക്കയാക്കിയപ്പോൾ അവന്റെ സന്തോഷം കണ്ടില്ലേ. ഇവൾക്ക് എന്തെങ്കിലും തോന്നിയാലും അവൻ തിരുത്തി നേർവഴിക്ക് കൊണ്ടുവന്നോളും,” അയാൾ സൈനബയുടെ വായ്‌ക്രിയകൾ ആസ്വദിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. ഏതാണ്ട് അഞ്ചുമിനിറ്റിന് ശേഷവും കുണ്ണയ്ക്ക് ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലെന്നുകണ്ട സൈനബ കുണ്ണ വായിൽനിന്നൂരിയ ശേഷം പറഞ്ഞു,

“ഇതൊന്നും നടക്കുന്ന കേസല്ലന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഇക്കാ. നമ്മളിതെത്ര കാലമായി നോക്കുന്നു. നക്കിയാൽ മതിയെന്നുഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ. വെറുതെയെന്റെ വാ ചീത്തയാക്കി. ഇനി ഇക്ക കിടന്നിട്ട് ഇതൊന്ന് നക്കി കളഞ്ഞുതാ. അതെങ്കിലും നടക്കട്ടെ.” സൈനബ തന്റെ മൂത്ത പൂറും പൊക്കി അയാളുടെ നിരാശമായ മുഖത്ത് കയറി തന്റെ തൂണിനൊത്ത കാലുകൾ കവച്ചിരുന്നു. ആ വലിയ പൂറിൽ നിന്ന് മൂത്രത്തിന്റെയും വിയർപ്പിന്റെയും മണം അബൂബക്കറിന്റെ മൂക്ക് തുളച്ചുകയറി. “സമയം കളയാതെ നക്കിക്കാ,” സൈനബ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അബൂബക്കർ കൈകൾകൊണ്ട് ആ പൂറിതളുകൾ വകഞ്ഞുമാറ്റിയ ശേഷം തന്റെ നാക്ക് അതിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് നീട്ടി.

“അങ്ങനെ തന്നെ, മിടുക്കൻ,” സൈനബ ഇടയ്ക്കിടെ പറഞ്ഞു.അവൾ തന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് അബൂബക്കറിന്റെ കഷണ്ടിത്തല പിടിച്ചശേഷം ബലമായി തന്റെ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ ഉരച്ചു. ഒരു പത്തുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് വെടി പൊട്ടാറായി. അതിന്റെ മുന്നോടിയായി പതിവുപോലെ സൈനബ ഒരു വളി വിട്ടു.

അതിന്റെ മണം അബൂബക്കറിന്റെ മുഖത്താകെ പരന്നു. “ഇക്കാ നന്നായി നക്കിക്കോ പൊട്ടാറായി,” സൈനബ പറഞ്ഞു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവൾ വെടിപൊട്ടിച്ചു. അബൂബക്കർ അത് നക്കി കുടിച്ചു. ഒന്നു കിതപ്പാറ്റിയ ശേഷം സൈനബ മാറിക്കിടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “അപ്പൊ നമ്മൾ എന്താ പറഞ്ഞുനിർത്തിയത് ? ആ ചെക്കനെ പറ്റി. അതേ ഷംനയും ആദ്യം സംശയിച്ചതാ.

അവന്റെ കഥ കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ പക്ഷേ അവൾ പറഞ്ഞിരുന്നു, ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരണമെന്ന്. ഇപ്പൊ അവളുടെ ടെൻഷൻ മുഴുവൻ അവൻ അടുത്തതവണ വരുമ്പോ എന്തൊക്കെ ഉണ്ടാക്കികൊടുക്കാമെന്നാ,” സൈനബ അബൂബക്കറിന് പുറം തിരിഞ്ഞുകിടന്നുകൊണ്ട് തുടർന്നു, “ഇങ്ങനൊരു മകനെ കിട്ടാൻ ഭാഗ്യം ചെയ്ത വീട്ടുകാർ. പക്ഷേ അവന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ഒന്നും അവന്റെ കൂടെ കഴിയാൻ യോഗമുണ്ടായില്ലല്ലോ.”

“ആര് ചതിച്ചാലും പിടിച്ചുനിൽക്കാനുള്ള ധൈര്യം വേണമായിരുന്നു ആ ചെറുക്കന്റെ അച്ഛന്,” അബൂബക്കർ ജനലിലൂടെ വെളിയിലെ നിലാവിനെ നോക്കി കിടന്ന് തുടർന്നു, “ഈ എന്നെ തന്നെ ആരൊക്കെ എത്ര തവണ പറ്റിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ടും മുന്നോട്ട് പോയില്ലേ? അതാണ് ആണത്തം”

“എല്ലാ ഭാഗ്യവും കൂടി പടച്ചോൻ ഒരാൾക്ക് കൊടുക്കില്ലല്ലോ ഇക്കാ, ഗുഡ് നൈറ്റ്,” സൈനബ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

“അതിന് അബൂബക്കർ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അയാൾ അപ്പോൾ തന്റെ ഇനിയുമുണറരാത്ത കുണ്ണ തടവിക്കൊണ്ട് നിശ്ശബ്ദം കിടന്നു.

അതേ സമയം ആയിരക്കണക്കിന് മൈലുകൾക്കപ്പുറത്ത് ഷാർജയിലെ ഒരു ഷെയേഡ് അപാർട്മെന്റിലെ ഒരു ചെറിയ മുറിയിൽ തന്റെ ഫോണിലെ സ്‌ക്രീനിൽ കാണുന്ന തന്റെ ഭാര്യയോട് നിസാം ചോദിച്ചു, “എന്നാലും ഒരു ചെക്കനെ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാ അവൾ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചത്?”

“അത്‌ നിങ്ങൾ ഓന്റെ കഥ കേൾക്കാഞ്ഞിട്ടാണ് അല്ലെങ്കിൽ ഓനെ കാണാത്തതുകൊണ്ടാ പറയുന്നത്. ഭയങ്കര ഡീസന്റാണ്. ”

“മതി ഓനുവേണ്ടി ഓളെപ്പോലെ നീ വക്കാലത്ത് പറയേണ്ട. ആണുങ്ങളെ ആണുങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ തിരിച്ചറിയൂ.”

“അതിനിപ്പോ എന്തുണ്ടായെന്നാ?”

“കളിച്ചു കളിച്ച് വീടുവരെ എത്തിയില്ലേ? അതുപോരെ? മരുഭൂമിയിൽ കിടക്കുന്നവരുടെ സമാധാനം പോകാൻ.”

“ആ ചെക്കൻ ആ ടൈപ്പ് അല്ല. അവർ തമ്മിൽ അങ്ങനെ ഒരു ബന്ധമില്ല. ഇന്ന് തന്നെ നിങ്ങൾ ഇവിടെ വേണമായിരുന്നു. അവൾ അവനെ നിങ്ങടെ സ്ഥാനത്താണ് കാണുന്നത്. അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് അവന് നാട്ടിൽ ഒരു പെണ്ണിനെ ഉറപ്പിച്ചുവെച്ചിട്ടുമുണ്ട്”

“മോളേ സംഗതി ആണും പെണ്ണുമാണ്. പ്രായം ഇതും. ഞാൻ കണ്ടതും അറിഞ്ഞതും വെച്ച് ഒന്നും വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളില്ല. പലതും ഇങ്ങനെയാണ് തുടങ്ങുക. അവസാനം അവൻ ഒരുദിവസം സ്ഥിരമായി താമസിക്കാൻ വരുമ്പോൾ ആണ് നമ്മൾ ഞെട്ടുക. അപ്പൊ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.”

“ഇക്ക ഇവിടെ ഉപ്പ ഉണ്ടല്ലോ. പേടിക്കാതെ ഇരിക്കൂ.”

“ഉപ്പ! മൂപ്പരെ എനിക്ക് അറിയാത്തതല്ലല്ലോ. മൂപ്പർക്ക് വേണ്ടേ അതിന് ആദ്യം കണ്ട്രോള്. അതില്ലാത്തതിന്റെയല്ലേ ഇതെല്ലാം. ഓരോരുത്തരെ ഇങ്ങനെ വീടുകാണിച്ചാൽ അവസാനം അവരെ വീട്ടിൽ കയറ്റി താമസിപ്പിക്കേണ്ടിവരുമെന്ന് വേറെ ആർക്ക് ഓർമ്മ ഇല്ലെങ്കിലും മൂപ്പർക്ക് വേണ്ടേ?”

“ഇക്കാ. വെറുതെ ചിന്തിച്ചു കാട് കയറേണ്ട. കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു. അവർ കർമ്മം കൊണ്ടും സ്ഥാനം കൊണ്ടും നിങ്ങടെ ഉമ്മയാണ്. മുനീറ….”

“ആ തളളയുടെയും മോളുടെയും കാര്യം എനിക്ക് കേൾക്കേണ്ട. അവർ എന്റെ ആരുമല്ല. ഞങ്ങളുടെ കുടുംബം തകർത്ത രാക്ഷസിയാണവർ. അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോ നമ്മുടെ കുടുംബം തകർക്കാൻ നോക്കുന്നു.. ന്റെ ഉമ്മയുടെ കാൽ കഴുകി കുടിക്കാനുള്ള യോഗ്യത അവർക്കില്ല.”

“ഇക്ക നിങ്ങൾക്ക് എന്താണ് പറ്റിയത്? അവർ നമ്മുടെ കുടുംബമല്ലേ? മൂന്നുകൊല്ലം മുൻപ് നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയത്ത് അവർ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങടെ പെറ്റുമ്മയോളം പ്രിയപ്പെട്ട പോറ്റുമ്മയും മുനി നിങ്ങടെ സ്വന്തം കുഞ്ഞനിയത്തിയുമായിരുന്നല്ലോ. അവരെപ്പറ്റി എന്തെല്ലാം നല്ല കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞു തന്നിരിക്കുന്നു. എനിക്കും അങ്ങനെയേ തോന്നിയിട്ടുള്ളൂ. കഴിഞ്ഞ വരവിനാണ് നിങ്ങൾക്ക് എന്തോ പറ്റിയത്? എന്താ പ്രശ്‌നം എന്നോട് പറ.”

“മതി നിർത്ത്. നിന്നെക്കാൾ മുന്നേ ഞാൻ അവരെ കാണുന്നതാണ്. എനിക്കറിയാം എല്ലാം. അറിയാണിത്തിരി വൈകിപ്പോയെന്നുമാത്രം. നീ എന്നെ ഉപദേശിക്കാൻ വരണ്ട. നീ അത്രയ്ക്ക് ആയിട്ടില്ല. നീ എന്നല്ല ഒരു പെണ്ണും. നീ നിന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിന്നാൽ മതി. പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള പണി എന്താണെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ.. അഴിക്ക് എല്ലാം അഴിക്ക്,” നിസാം വേഗം ബാത്റൂമിലേക്ക് കയറി കുറ്റിയിട്ടു. ഷംനയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായെങ്കിലും അവളൊന്ന് മടിച്ചു.
“ഊരടി കൂത്തിച്ചീ”

അവൾ ഞെട്ടിവിറച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ നൈറ്റിയും പാന്റിയും ഊരിമാറ്റി. ചൈനീസ് എൽ. ഇ. ഡി വെളിച്ചത്തിൽ ആ ഇരുപത്തഞ്ച്‌ കാരിയുടെ വലിയ എഴുന്നമുലകൾ തിളങ്ങി. അവയിൽ ചുവന്ന ചെറിപ്പഴം പോലെ മുലക്കണ്ണുകൾ തെളിഞ്ഞു. ആഴമേറിയ പൊക്കിളിൽ ഇരുട്ട് തളംകെട്ടി. വലിയ വെണ്ണടത്തുടകൾക്കിടയിൽ രോമക്കാടിനുള്ളിൽ അഗ്നിപർവതം പുകഞ്ഞു.

“തിരിഞ്ഞുനിൽക്ക്,” നിസാം കല്പിച്ചു.

“പറഞ്ഞതനുസരിക്ക് പൂറി!”

ഒരല്പം വൈമനസ്യത്തോടെ തന്റെ തുടകൾക്കിടയിലേക്ക് കൈ നീക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഷംന രണ്ടാമതും ശബ്ദമുയർന്നപ്പോൾ ഞെട്ടിതിരിഞ്ഞു.

“ഇനി നിന്നോട് കുനിയാൻ വേറെ പറയണോ കൂത്തി..”

ഷംന വേഗം കുനിഞ്ഞു. അവളുടെ 38 ആം നമ്പർ ചന്തി ക്യാമറയ്ക്ക് മുന്നിൽ വിടർന്നു.

മറുതലയ്ക്കൽ അവളുടെ ഭർത്താവ് നിസാം ട്രൗസറൂരി തന്റെ കുണ്ണയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. അയാളുടെ ഫോണ് സ്‌ക്രീനിൽ ആ വലിയ വെളുത്ത ചന്തിപ്പാളികൾ നിറഞ്ഞുനിന്നു. അയാൾ വെട്ടി വിയർത്തു.

കഴിഞ്ഞകുറച്ചുകാലമായി നിസാം കിടപ്പറയിൽ ഇങ്ങനെയാണ്. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ ഒരു വർഷത്തിലധികമായി. അത് നേരിട്ടായാലും ഫോണിലായാലും. ആരോടെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ദേഷ്യം തോന്നിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പ്രത്യേകിച്ചും. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ തുടക്കത്തിലൊക്കെ ഒന്നുമുഖം പോലും കറുപ്പിക്കാത്ത , ഒരു ചീത്തവാക്കുപോലും പറയാത്ത കുടുംബസ്നേഹിയായിരുന്ന നിസാമിലെ മാറ്റം ഏറ്റവും പ്രകടമായി മനസ്സിലായതും ഉറപ്പിച്ചതും കഴിഞ്ഞവർഷം ലീവിന് നാട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ മാത്രമാണ്. ആരെങ്കിലുമറിഞ്ഞാൽ നാണക്കേട് തനിക്കുകൂടി ആണെന്നറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് ആരോടുമൊന്നും പറയാതെ എല്ലാം സഹിച്ച് എന്നെങ്കിലും തന്റെ പഴയഭർത്താവിനെ തിരിച്ചുകിട്ടുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ഷംന അയാളെ അനുസരിച്ചു.

അല്പനേരത്തിനുള്ളിൽ അയാൾ പാൽ ചീറ്റി. “ആ ഇനി നീ പൊക്കോ, ഗുഡ് നൈറ്റ്” ഷംന തിരിയും മുൻപ്തന്നെ അയാൾ ഫോണ് വെചിരുന്നു. ഷംനയുടെ മുഖം മ്ലാനമായി. അല്പനേരം അങ്ങനെതന്നെ നിന്ന ശേഷം അവൾ തന്റെ ഇടംകൈ വിരലുകൾ നക്കിയ ശേഷം കാലുകൾ വിടർത്തി കുറ്റിരോമം വകഞ്ഞുമാറ്റി തന്റെ ഉമിനീരിൽ കുതിർന്ന കൈവിരലുകൾ ചുവന്ന പൂറിലേക്ക് തിരുകി കയറ്റിയശേഷം ഒരു ദീർഘനിശ്വാസമെടുത്തു.