(പ്രിയ വായനക്കാരെ… കൊറോണക്കും മുന്നേ പിടിപെട്ട ചില വ്യാധികളും അവയുടെ ചികിത്സയും ഒക്കെ ആയി കഴിയുമ്പോൾ ആണ് ഇടിവെട്ടിയവനെ പാമ്പ് കടിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു ചെറിയ ആക്സിഡന്റ് ഉണ്ടാകുന്നത്..
ഇടത് കൈ പൂർണമായും റസ്റ്റ്ൽ ആണ്..
ഒട്ടും എഴുതാനും എഴുതാനുള്ളത് ആലോചിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്..
മൂന്ന് വർഷം മുൻപ് ഞാൻ ബഹ്റൈനിൽ ഒരു ആശുപത്രിയിൽ ചികിത്സയിൽ ആയിരുന്ന സമയത്ത് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മലയാളി നഴ്സ് ഒരുപാട് നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ വിവാഹം നടന്നതിന്റെ രസകരമായ കഥ എന്നോട് പറഞ്ഞു…
ഞാൻ ഇത് എഴുതിക്കോട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ യഥാർത്ഥ പേരുകൾ മാറ്റി അവരുടെ ഭർത്താവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്ന് എഴുതാൻ സമ്മതിച്ചു…
അന്ന് അത് എഴുതുകയും അവർക്ക് മാത്രമായി അയച്ചു നൽകുകയും ചെയ്തു..
ഈ അവസരത്തിൽ ലവ് ഓർ ഹേറ്റ് എപ്പോൾ എഴുതി പൂർത്തിയാക്കാൻ പറ്റും എന്നറിയില്ല.. എന്റെ പ്രിയ വായനക്കാർക്ക് വേണ്ടി ഗൂഗിൽ കീപ്പിൽ കിടന്നിരുന്ന ആ പഴയ കഥ പൊടി തട്ടി എടുത്ത് എന്റെ ഭാര്യയുടെ സഹായത്തോടെ ഇവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.. പാർട്ട് ആക്കി മുറിച്ചാണ് പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്.. ഇത് ഒരു കൊച്ചു കഥയാണ്.. അതികം പാർട്ട് ഒന്നും കാണില്ല എന്ന് കൂടി പറയുന്നു…
ആദ്യം കരുതിയത് എന്റെ തന്നെ പ്രണയ കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാം എന്നാണ്.. പക്ഷേ പിന്നെ വേണ്ട എന്ന് തോന്നി…
തുടങ്ങി വച്ച കഥ പൂർത്തിയാക്കാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ വിഷമം നന്നായി ഉണ്ട്…
എല്ലാവരോടും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു…
എല്ലാവർക്കും നന്മ മാത്രം ആശംസിക്കുന്നു….)ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് വണ്ടി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആണ് ഫോൺ ബെല്ലടിക്കുന്നത്…
മുത്തശ്ശി സുഖമില്ലാതെ കിടക്കുകയാണ് എന്ന് ഇന്നലെ വിളിച്ചപ്പോൾ കൂടി അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു… അത് കൊണ്ട് മനസ്സിൽ അൽപം പേടിയോടെ ആണ് വണ്ടി സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ പുറത്തേക്ക് എടുത്തത്…

നോക്കുമ്പോൾ പരിചയം ഇല്ലാത്ത ഏതോ നമ്പർ ആണ്.. ഏതായാലും ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു…

“ഹലോ ആരാണ്…??”

മറുതലക്കൽ നിന്നും ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ആയിരുന്നു…

“അഞ്ചു ഇല്ലെ അവിടെ..??”

അഞ്ചുവോ ഏത് അഞ്ചു..?? നമ്പർ മാറി വിളിക്കുന്നതാണ് എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായി..

“ഇല്ല.. റോങ് നമ്പർ…” ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു…

“ഓ.. സോറി..” അത്രേം പറഞ്ഞ് അപ്പുറത്തുള്ള ആൾ തന്നെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു….

ഏതായാലും ഞാൻ ഫോൺ പോക്കറ്റിലേക്ക് ഇട്ട് വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു…

വൈകുന്നേരത്തെ ട്രാഫിക് അൺസഹിക്കബിൽ ആണ്… സ്കൂളുകളും കോളേജുകളും ഓഫീസുകളും വിട്ട് പോകുന്നവർ ഒക്കെ ആയിട്ട് വണ്ടിയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങാൻ വയ്യാത്ത അവസ്ഥ ആയിരിക്കും…

ഒരു വിധം ഞാൻ വീടെത്തി…
നാട്ടിൽ നിന്നും ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഇപ്പൊ മൂന്ന് വർഷമായി..
ഇവിടെ ഒരു ടെക്സ്റ്റൈൽ കമ്പനിയിൽ ഫ്ളോർ മാനേജർ ആണ്.. അച്ഛന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് വഴി കിട്ടിയതാണ് ഈ ജോലി..

ആദ്യമൊക്കെ ഹോസ്റ്റലിൽ ആയിരുന്നു.. പിന്നീട് സ്ഥിതിഗതികൾ അൽപം മെച്ചപ്പെട്ടു വന്നപ്പോൾ ഹോസ്റ്റലിൽ റൂം മേറ്റ് ആയി ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ സമ പ്രായക്കാരൻ ആയ നിതിനും പിന്നെ ഞങ്ങളെക്കാൾ നാല് വയസ്സിനു ഇളയതായ വിഷ്ണുവും ഞാനും കൂടി ഈ വീടെടുക്കുന്നത്…

നിതിൻ ആളൊരു കൂൾ ബ്രോ ആയിരുന്നു.. സിനിമയാണ് പുള്ളിയുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം… സിനിമയിൽ ഒരു വലിയ നടൻ ആകാൻ വേണ്ടി ഉള്ള തത്രപ്പാടിൽ ആണ് ആശാൻ.. അത്യാവശ്യം സാമ്പത്തികം ഒക്കെ ഉള്ള കുടുംബത്തിലെ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.. പക്ഷേ വീട്ടുകാരെ ആശ്രയിക്കാതെ ആണ് പുള്ളി ജീവിക്കുന്നതോക്കെ… ഇടയ്ക്ക് ചില തമിഴ് തെലുങ്ക് സിനിമകളിൽ ജൂനിയർ ആർട്ടിസ്റ്റ് ആയി പോകാറുണ്ട്..
ഇപ്പൊ അങ്ങനെ ഒരു ആവശ്യത്തിന് വേണ്ടി തിരുവനന്തപുരം പോയിരിക്കുകയാണ്…

വിഷ്ണു ആണെങ്കിൽ ഇവിടെ ഒരു എൻജിനീയറിംഗ് കോളജിൽ പഠികുകയാണ്.. ദൈവ വിശ്വാസം വേണ്ടുവോളം ഉള്ള ഒരു പാവം നമ്പൂരി ചെക്കൻ… അവനും അവന്റെ ഏതോ ഒരു ബന്ധു വീട്ടിൽ പോയിരിക്കുകയാണ്..

ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഇന്ന് ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ്..
ജനൽ തുറന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയ്യിട്ട് ഞാൻ താക്കോൽ എടുത്തു…
ഉമ്മറത്തെ ലൈറ്റ് തെളിയിച്ച് വാതിൽ തുറക്കാൻ തുടങ്ങി…
പെട്ടന്നാണ് പുറകിൽ നിന്നും ആരോ വിളിച്ചത്…

“വിനൂ…”

ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. ഒപ്പോസിറ്റ് വീട്ടിലെ രമണി ചേച്ചിയാണ്..
ഒരു ചെറിയ ഹൗസിംഗ് കോളനിയാണിത്..
എല്ലാവരും ആയി ഒന്നും അടുപ്പം ഇല്ലെങ്കിലും ഒന്ന് രണ്ട് വീടുകളിലുമായി നല്ല അടുപ്പം ഉണ്ട്.. അതിൽ ഒന്നാണ് നേരെ മുന്നിലുള്ള രമണി ചേച്ചിയുടെ വീട്..

ഞാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി.. രമണി ചേച്ചി റോഡ് മുറിച്ച് കടന്ന് ഗെയിറ്റ് വരെ വന്നിരുന്നു.. കയിൽ ഒരു പാത്രവും ഉണ്ട്…

“എന്താ ചേച്ചി..??” ഞാൻ ചോദിച്ചു…

“നീ ഒറ്റക്ക് ഒളളല്ലെ ഇന്ന്.. നിതിനിനെ കണ്ടിരുന്നു ഞാൻ കാലത്ത്.. അവനാ പറഞ്ഞത് നീ തനിച്ചെ ഉണ്ടാവുള്ളൂ എന്ന്..”

“അതേ ചേച്ചി.. അവൻ ഷൂട്ടിന് പോയതാ.. വിഷ്ണു അവന്റെ ബന്ധു വീട്ടിലും..”

“ശരി.. ഇന്നാ ഇത് വാങ്ങിച്ചോ.. ഇത്തിരി ചിക്കൻ ബിരിയാണി ആണ്.. നീ എന്തായാലും പൊറത്തൂന്ന് വാങ്ങണ്ടെ..”

ചേച്ചി കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പാത്രം എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി…
ഇത് പലപ്പോഴും പതിവുള്ളതാണ്..
സ്പെഷ്യൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കിയാൽ മിക്ക സമയത്തും ഒരു പങ്ക് രമണി ചേച്ചി ഞങ്ങൾക്കും തരാറുണ്ട്..
ഇന്ന് ഈ ബിരിയാണി ഇല്ലെങ്കിലും ഞാൻ തനിച്ചാണ് എന്ന് അറിഞ്ഞത് കൊണ്ട് ചോറും കറിയും എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു…

ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും പാത്രം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“എന്താ ചേച്ചി സ്പെഷ്യൽ ആയിട്ട് ബിരിയാണി ഒക്കെ..??”

“ഓ അത് സുകുവേട്ടന്റെ കുറച്ച് കൂട്ടുകാർ വന്നിരുണെടാ.. പിന്നെ നാട്ടീന്ന് എന്റെ അനിയത്തിയുടെ മോളും വന്നിട്ടുണ്ട് അപോ ഉണ്ടാക്കിയതാ..”

ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവിന്റെ പേരാണ് സുകുവേട്ടൻ…
ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു..
പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്തത് പോലെ ചേച്ചി പറഞ്ഞു..

“അയ്യോ.. വിനൂ ഞാൻ ചെല്ലട്ടെ… ഏഷ്യാനെറ്റിൽ സീരിയല് തുടങ്ങാൻ ആയി.. പാത്രം നാളെ വാങ്ങിച്ചോളാം.. ശരി മോനെ…”

ശരി എന്ന് ഞാൻ പറയുന്നതിനും മുന്നേ തന്നെ ചേച്ചി തിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്നു..

എനിക്കപ്പോൾ എന്റെ അമ്മയെ ആണ് ഓർമവന്നത്..
അമ്മയും ഇത് പോലെ ആണ്.. സീരിയൽ എന്ന് വെച്ചാൽ ജീവനാണ്…
പാവം.. വീട്ടിൽ നിൽക്കുന്ന പാവം പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഇതൊക്കെ ആണല്ലോ ഒരു ആശ്വാസം…

ഞാൻ തിരിച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നു…
വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി പാത്രം അടുക്കളയിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ചു..
ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്യാനായിരുന്നു പ്ലാൻ.. ഇനിയിപ്പോ അത് വേണ്ടല്ലോ.. നല്ല നാടൻ ബിരിയാണി തന്നെ കിട്ടിയല്ലോ…

പേഴ്സും വാച്ചും മേശപ്പുറത്ത് വച്ച് ഫോൺ എടുത്ത് ചാർജറിൽ കുത്തി..
തോർത്തും എടുത്ത് ഞാൻ കുളിക്കാൻ കയറി…
തല വഴി തണുത്ത വെള്ളം വീഴുമ്പോൾ ഉള്ള ആ സുഖം.. ഹോ.. ഒടുക്കത്തെ അനുഭൂതി…

കുളി കഴിഞ്ഞ് ഡ്രസ്സ് മാറി ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കുമ്പോൾ മൂന്ന് മിസ്സ് കോൾ കണ്ടു..
നോക്കിയപ്പോൾ പരിചയം ഇല്ലാത്ത നമ്പർ ആണ്.. അതെ വൈകുന്നേരം വിളിച്ച അതെ നമ്പർ..
റോങ് നമ്പർ ആണെന്ന് പറഞ്ഞതാണല്ലോ ഇതാരാണ് പിന്നെയും വിളിച്ച് ശല്യം ചെയ്യുന്നത്…

തൽക്കാലം അതിനു പിന്നാലെ പോകാൻ തോന്നിയില്ല.. വല്ല ഉടായിപ്പും ആണെങ്കിൽ പണി കിട്ടും.. എന്നാലും ട്രൂ കാളറിൽ സെർച്ച് ചെയ്തപ്പോൾ പ്രിയ എന്ന പേരാണ് കണ്ടത്… ആ.. ആരെങ്കിലും ആകട്ടെ…

ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് ചെന്ന് ടിവി ഓൺ ചെയ്തു… അടുക്കളയിൽ പോയി രമണി ചേച്ചിയുടെ പാത്രത്തിൽ നിന്നും ബിരിയാണി മറ്റൊരു പാത്രത്തിലേക്ക് പകർത്തി…

മണം വന്നപ്പോൾ തന്നെ വയറു വിശന്നു പൊരിയാൻ തുടങ്ങി..
സോഫയിൽ വന്നിരുന്നു ടിവിയും കണ്ടുകൊണ്ട് മുഴുവൻ അടിച്ച് കയറ്റി…

കൈ കഴുകി വന്നപ്പോൾ സോഫയിൽ ഇരുന്നു ഫോൺ അടിക്കുന്നുണ്ട്..
അതേ നമ്പർ ആണല്ലോ…
ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു..

“ഹലോ..??”

“ഹലോ.. അഞ്ചു ഉണ്ടോ..??”

അത് കേട്ടപ്പോൾ സത്യത്തിൽ ദേഷ്യം ആണ് വന്നത്.. എങ്കിലും കുറച്ച് ക്ഷമയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു…

“ഇവിടെ അഞ്ചു ഒന്നും ഇല്ല കുട്ടി.. ആദ്യം വിളിക്കുന്ന നമ്പർ കറക്റ്റ് ആണോ എന്ന് നോക്കൂ..”

“നമ്പർ എല്ലാം കറക്റ്റ് ആണല്ലോ.. ഞാൻ മുന്നേ അവളെ ഈ നമ്പറിൽ വിളിച്ചിട്ടുള്ളതാ…”

“അതെങ്ങനെ..?? ഞാൻ വർഷങ്ങൾ ആയി ഈ നമ്പർ ആണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.. പിന്നെങ്ങനെ താൻ ഈ നമ്പറിൽ വിളിക്കും..???”

“ഓകെ.. ഓകെ.. ഞാൻ ഒന്ന് കൂടി ഒന്ന് ചെക്ക് ചെയ്യട്ടെ…”

“ചെക്ക് ചെയ്തോ.. പക്ഷേ ഇനി അഞ്ചു ചിഞ്ചു എന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ വിളിക്കല്ലെ..”

ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് സോഫയിലേക്ക് ഇട്ടു.. ടിവിയിൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി…

അവളുടെ ശബ്ദവും സ്ലാങ്ങും നല്ല രസമുണ്ട് കേൾക്കാൻ…
പക്ഷേ പല തട്ടിപ്പും ഉള്ള കാലമാണ്.. ഒന്നിനെയും വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളില്ല…

എന്നാലും മനസ്സിലെ കൗതുകം വളർന്നു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു..

ഞാൻ വെറുതെ ഫോൺ എടുത്ത് ആ നമ്പർ സേവ് ചെയ്തു.. പ്രിയ എന്ന് തന്നെ പേരെഴുതി…
എന്നിട്ട് വാട്ട്സ്ആപ് ഓപ്പൺ ആക്കി അവളുടെ കോൺടാക്ട് ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കി…
ഭാഗ്യം വന്നിട്ടുണ്ട്… പ്രൊഫൈൽ ഫോട്ടോയിൽ ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ പടമാണ്…
പക്ഷേ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ ഈ കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ളതായി തോന്നി..എവിടുന്ന് കാണാൻ.. ഊരും പേരും പോലും അറിയാത്ത ഏതോ പെണ്ണിന്റെ നമ്പർ…
ചിലപ്പോ അവളുടെ കുടുംബത്തിൽ ഉള്ള കുഞ്ഞാവാം.. അല്ലെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷേ അവളുടെ തന്നെ കുഞ്ഞുമാവാം…

എന്റെ ചിന്തകൾ ഓവർ ആകുന്നുണ്ട് എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ അവയെ മുറിച്ച് മാറ്റി…
ഞാൻ വീണ്ടും ടിവിയിലേക്ക്‌ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു..
നാളെ സൺഡേ ആണ്… ആഴ്ചയിലെ ഏക അവധി ദിവസം…

ശരിക്കും ഞായർ അല്ലേ ഒരു വീക്കിന്റെ ആദ്യ ദിവസം.. അപ്പോൾ നമ്മൾ ഒക്കെ ഒരു ആഴ്ച തുടങ്ങുന്നത് തന്നെ ലീവ് എടുത്ത് വീട്ടിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ആണല്ലേ…

എത്രനേരം ടിവി കണ്ടു എന്നറിയില്ല.. അവിടെ കിടന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഉറങ്ങി പോയി…
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️

എത്ര വൈകി കിടന്നാലും ഏത് ദിവസം ആണെങ്കിലും രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ജോഗിങ്ങിന് പോകുന്നത് മുടക്കാർ ഇല്ല..
ഇന്നും പതിവ് പോലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് ഷൂവും പാന്റും ടീഷർട്ടും ധരിച്ച് വീടും പൂട്ടി ഓടാൻ ഇറങ്ങി…

സത്യം പറഞ്ഞാൽ രാവിലെ തന്നെ ഉള്ള ഈ നടത്തം തരുന്ന ഊർജം ചില്ലറയൊന്നുമല്ല…
ഈ കോളനിയിൽ ഉള്ള പല ആളുകളെയും ഞാൻ കാണുന്നത് പോലും ഈ നടത്തത്തിന്റെ ഇടക്കാണ്..
നിതിനും വിഷ്ണുവും വീട്ടിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടി നടക്കാൻ വരാറില്ല…

നിതിൻ അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഒരു മടിയൻ ആണ്..
വിഷ്ണു പിന്നെ ആളൊരു നാണം കുണുങ്ങി ആയത് കൊണ്ട് അവനും വലിയ നാണം ആണ്…
ഞാൻ പിന്നെ തുടക്കം മുതലേ ശീലിച്ചത് കൊണ്ട് തുടർന്ന് പോകുന്നു എന്ന് മാത്രം..

നേരം പുലർന്നു വരുന്നതേ ഒള്ളു.. ചെറിയ കോടയുണ്ട്..
കുറച്ചങ്ങ് നടന്നപ്പോൾ തന്നെ എതിരെ വർക്കി ചേട്ടൻ നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു..
എന്തെ കണ്ടില്ല എന്ന് ഇപ്പൊ ഓർത്തതേ ഒള്ളു…

എല്ലാ നാട്ടിലും ഉള്ള പോലെ ഈ ഏരിയയിലെ ജാലിയൻ കണാരൻ ആണ് വർക്കി ചേട്ടൻ…
ആള് പണ്ട് മിലിട്ടറിയിൽ ഒക്കെ ആയിരുന്നു…
അതിന്റെ അടയാളം എന്നോണം മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും ഒരു കൊമ്പൻ മീശ കൊണ്ട് നടക്കുന്നുണ്ട്…

എനിക്കെതിരെ ആയിട്ടാണ് പുള്ളി ഓടി വരുന്നത്..
ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി ഒന്ന് കൈ കാണിച്ചു…
അദ്ദേഹവും ഒന്ന് കൈ കാണിച്ചു എന്റെ അരികിൽ വന്നു നിന്നു.. ഞാനും അവിടെ നിന്നു..

“ഗുഡ് മോണിംഗ് വിനോദ്..”

“ഗുഡ് മോണിംഗ് വർക്കി ചേട്ടാ..”

“വിനു എന്താ ഇന്ന് ലേറ്റാണോ..??” വാച്ചിൽ നോക്കി കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു…

“ഇല്ലല്ലോ ചേട്ടാ ഞാൻ കറക്റ്റ് സമയം ആണ്…”

“ആണോ..?? പക്ഷേ അങ്ങനെ വരാൻ വഴിയില്ലല്ലോ…” അദ്ദേഹം വീണ്ടും സംശയത്തോടെ അത് തന്നെ ആലോചിക്കുകയാണ്…

ഞാൻ പോകാൻ ഒരുങ്ങിയതും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു…

“ഇന്ന് സൺഡേ അല്ലേ.. താൻ ഫ്രീ ആണെങ്കിൽ നമ്മുടെ ക്ലബ്ബിലേക്ക്‌ ഒക്കെ ഇറങ്ങ് നമുക്ക് ഒന്ന് കൂടാം.. എന്താ…”

“ശരി ചേട്ടാ.. ഞാൻ ശ്രമിക്കാം…”

അത്രേം ചിരിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞ് ഞാൻ തൽക്കാലം അവിടെ നിന്ന് എസ്കേപ്പ്‌ ആയി…
പുള്ളിയോട് കൂടുതൽ മിണ്ടാൻ പോയാൽ പിന്നെ ചിലപ്പോ ഇന്നത്തെ എന്റെ പരിപാടികൾ ഒന്നും നടന്നു എന്ന് വരില്ല…

ഇവിടുത്തെ ക്ലബ്ബിലേക്ക്‌ ഒന്നും ഞങ്ങൾ പോകാറെ ഇല്ലായിരുന്നു..
വേറൊന്നും അല്ല ഇങ്ങേരെ പോലെ ഉള്ള ആളുകൾ ആണ് മുഴുവനും..
ലോകം ഉണ്ടായത് മുതൽ ഇന്ന് വരെ ഉള്ള സകല കഥകളും തള്ളി മറിച്ച് പറയുന്നുണ്ടാവും…

ഞാൻ വീണ്ടും ഓടാൻ തുടങ്ങി… പാല് കാരനും പത്രക്കാരനും ഒക്കെ പോകുന്നുണ്ട്…
കുറുപ്പ് മാഷ് വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് സൂര്യ നമസ്കാരം ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. ഞാൻ ഒന്ന് കൈ കാണിച്ചു.. പുള്ളി തിരിച്ചും…

അങ്ങനെ പതിവ് സന്ദർശകരെ ഒക്കെ കണ്ട് ഞാൻ പാർക്കിൽ എത്തി…

പാർക്കിൽ കളിക്കുന്ന ഒരുപാട് കുട്ടികളും അവരെ കൊണ്ട് വന്ന രക്ഷിതാക്കളും ഒക്കെ ആയി രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും നല്ല തിരക്കായിരിക്കും…
ഇവിടെ അങ്ങനെ പരിചയമുള്ള ആരും ഉണ്ടാകാറില്ല…അല്ലെങ്കിലും ഇവിടെ വരുന്നതിന്റെ ഉദേശം പണ്ടൊക്കെ പൂരപറമ്പിൽ പോകുന്നതിന്റെ തന്നെ ആയിരുന്നു…
വായ്‌നോട്ടം അല്ലാതെന്താ… പക്ഷേ ഇത്രേം കാലത്തിന്റെ ഇടക്ക്‌ ഇവിടെ വരുന്ന ആരെയും എനിക്ക് മനസ്സിൽ പിടിച്ചിട്ടില്ല.. എന്താണെന്ന് അറിയില്ല ആർക്കും നമ്മൾ മനസ്സിൽ കണ്ട ആ മുഖം ഇല്ലായിരുന്നത് കൊണ്ടാവാം…

കുറച്ച് നേരം ഒക്കെ അവിടെ ചിലവഴിച്ച ശേഷം ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ പോന്നു…
പാലും പത്രവും ഒക്കെ ഗേറ്റിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു… അതും എടുത്ത് ഞാൻ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു…
സത്യത്തിൽ പത്രം വരുത്തുന്നത് വിഷ്ണു ആണ്.. അവൻ പൊതുവിജ്ഞാനം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി വായിക്കും.. നമുക്കൊന്നും പിന്നെ ആ ശീലം ഇല്ലല്ലോ…

രാവിലെ തന്നെ കുളിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്തോ പോലെ ആണ്..
അവന്മാർ ഉണ്ടെങ്കിൽ നിതിൻ ഇപ്പൊ എഴുന്നേറ്റിട്ട്‌ കൂടി ഉണ്ടാവില്ല.. വിഷ്ണു പിന്നെ ക്ലാസിന് പോകാൻ റെഡി ആവുന്നുണ്ടാവും…

ഏതായാലും ഞാൻ ഒന്ന് കുളിച്ച് ഫ്രഷ് ആയി…
നേരെ അടുക്കളയിൽ പോയി ഒരു ചായ ഒക്കെ ഇട്ടു…
സോഫയിൽ ടിവി ഓൺ ചെയ്ത് വാർത്തയും വച്ച് ഇരുന്നു…
നാട്ടിൽ എന്തൊക്കെ നടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് അറിയണമല്ലോ…

ചായ കുടിച്ചോണ്ട് തന്നെ ഫോൺ എടുത്ത് നെറ്റ് ഓൺ ചെയ്ത് വാട്ട്സ്ആപ് ഓപ്പൺ ആക്കി….
ഒന്ന് രണ്ട് ഗ്രൂപ്പ് മെസ്സേജുകൾക്ക്‌ താഴെ ഇന്നലെ സേവ് ചെയ്ത പ്രിയ എന്ന നമ്പറിൽ നിന്ന് ഒരു മെസ്സേജ് കണ്ടു…

സത്യത്തിൽ എന്തോ അവളുടെ മെസ്സേജ് കണ്ടപ്പോൾ ഒരു ചെറിയ സന്തോഷവും ആകാംഷയും തോന്നി..
ഞാൻ ഓപ്പൺ ചെയ്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ഒറ്റ മെസ്സേജ് മാത്രമേ ഒള്ളു.. അതും ഡിലീറ്റ് ചെയ്തത്…

എന്നാലും എന്തായിരിക്കും അവള് ഡിലീറ്റ് ചെയ്തത് എന്നായി പിന്നീടുള്ള ചിന്ത…
എന്റെ പ്രൊഫൈൽ ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ടുണ്ട് എങ്കിൽ അവള് ഉദ്ദേശിച്ച ആളല്ല ഞാൻ എന്ന് മനസ്സിലായി കാണും…

വേണമെങ്കിൽ ഇപ്പൊൾ ഇവിടെ വച്ച് ഇത് അവസാനിപ്പിക്കാം.. പക്ഷേ എന്തോ എന്റെ മനസ്സ് അതിന് അനുവദിച്ചില്ല..

ഞാൻ അവൾക്ക് തിരിച്ച് രണ്ട് കൊസ്റ്റ്യൻ മാർക്ക് ടൈപ്പ് ചെയ്ത് അയച്ചു…ഉടൻ തന്നെ മെസ്സേജ് ഡെലിവറി ആയ ടിക്കും വന്നു…
പക്ഷേ അവൾ ഓൺലൈൻ ഇല്ലായിരുന്നു… ഞാൻ ഫോൺ മാറ്റിവച്ച് ചായ കപ്പ് കഴുകി വക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി…
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️

ഇന്നത്തെ ദിവസത്തെ കുറിച്ച് ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല…
അവന്മാർ ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ ആയിട്ട് എങ്ങനെയെങ്കിലും നേരം പോകും.. ഇതിപ്പോ ഭയങ്കര ബോറിംഗ് ആണ്…
സാധാരണ അവർ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ഞാൻ നാട്ടിൽ പോകാറാണ് പതിവ്.. പക്ഷേ ഇപ്പ്രാവശ്യം പെട്ടന്നായത് കൊണ്ട് പോകാൻ പറ്റിയില്ല…

രമണി ചേച്ചി ഇന്നലെ തന്ന പാത്രം അപ്പോഴാണ് കണ്ടത്..
വേഗം അതെടുത്ത് കഴുകി..
ഇത് കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കണം ആദ്യം..
അങ്ങനെ ഞാൻ പാത്രവുമായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി…

ചേച്ചീടെ അനിയത്തിയുടെ മകൾ വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നാണല്ലോ പറഞ്ഞത്..
അത് കൊണ്ട് മുടി ഒക്കെ ഒന്ന് ചീകി ഒതുക്കി കുട്ടപ്പൻ ആയാണ് പോയത്…
റോഡ് മുറിച്ച് കടന്ന് അപ്പുറത്ത് ചെന്ന് കാളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചു…

രമണി ചേച്ചി തന്നെ ആണ് വന്ന് വാതിൽ തുറന്നത്…

“ഹാ വിനുവോ..?”

ഞാൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചേച്ചിക്ക് നേരെ പാത്രം നീട്ടി…
ചേച്ചി അത് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“ഹാ.. അകത്തേക്ക് വാ.. ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം…”

“വേണ്ട ചേച്ചി.. ഞാൻ കുടിച്ചു…”

“ഓ..”

പെട്ടന്നാണ് ഒരു കുട്ടി വാതിൽക്കലേക്ക് വന്നത്..
കണ്ടാൽ ഒരു പത്ത് പത്രണ്ട് വയസ്സ് കാണും…

“ആ.. വിനു ഇത് എന്റെ പെങ്ങളുടെ മോൾ ആണ്.. അനാമിക..”

ഞാൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു..
സത്യത്തിൽ അനിയത്തിയുടെ മകൾ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കരുതി വല്ല്യ കുട്ടി ആവും എന്ന്…
കണ്ടപ്പോൾ ആണ് മനസ്സിലായത് സ്കൂൾ കുട്ടി ആണെന്ന്…

ഏതായാലും ചേച്ചിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…
ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്ത് കടന്നതും ഫോണിൽ ഒരു നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വന്നു…

ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ തന്നെ പ്രിയ ആയിരുന്നു…

“ഇന്നലെ എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണെന്ന് കരുതിയാണ് വിളിച്ചത്.. സോറി.. ഇപ്പൊൾ ഡിപി കണ്ടപ്പോൾ ആണ് മനസ്സിലായത്…”

ഇത്രേം ആയിരുന്നു അവളുടെ മെസ്സേജ്..
ഇനിയിപ്പോ എന്ത് പറയാനാണ്..??
പക്ഷേ എന്തെങ്കിലും അയക്കണമല്ലോ…

ഞാൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു കൊണ്ട് തന്നെ ടൈപ്പ് ചെയ്തു…

“സാരമില്ല പ്രിയ…” എന്ന് മാത്രം ഞാൻ റിപ്ലേ നൽകി..
അവള് ഓൺലൈനിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു…

ഞാൻ അകത്ത് കയറി സോഫയിൽ ഇരുന്നു….
അപ്പൊൾ തന്നെ മെസേജും വന്നു…

“പ്രിയയോ അതാരാ..??”

ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ തന്നെ അവള് മെസ്സേജ് അയച്ചിരിക്കുന്നു…
പക്ഷേ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു മെസ്സേജ്..

“തന്റെ പേര് പ്രിയ എന്നല്ലേ….??”

“അല്ലല്ലോ..”

“പിന്നെന്താ..??”

എന്ന് ഞാൻ റിപ്ലേ നൽകി… പെട്ടന്ന് തന്നെ അവള് ഓൺലൈനിൽ നിന്നും പോയി..
എന്തോ ഒരു നിരാശ തോന്നി…
അതെന്താ എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല…

പക്ഷേ അതിനേക്കാൾ ഞാൻ ആശങ്ക പെട്ടത് അവളുടെ പേര് പിന്നെ എന്താകും എന്നാലോചിച്ച് ആയിരുന്നു…
ആ.. എന്തേലും ആകട്ടെ…
ഞാൻ ഫോൺ ബെഡിലേക്ക്‌ ഇട്ട് വീണ്ടും ടിവി തുറന്നു…

ഒരു പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കോളിംഗ് ബൽ മുഴങ്ങി…
ഇതാരാ ഈ നേരത്ത്..
ഞാൻ പോയി വാതിൽ തുറന്നു…
നിതിൻ ആയിരുന്നു..

“ഹാ.. നീ എന്താടാ ഇത്ര പെട്ടന്ന്..?? ട്രിവാൻഡ്രം പോയില്ലേ..??”

“ഇല്ലെടാ.. ആ നാറി പ്രൊഡക്ഷൻ കൺട്രോളർ കാലു മാറി…”

അവൻ ബാഗ് സോഫയിലേക്ക് ഇട്ട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… എന്നിട്ട് സോഫയിൽ കയറി ഇരുന്നു…

“അത് വിട്‌.. നമുക്ക് അടുത്തതിൽ നോക്കാം…”

ഞാനും അവന്റെ കൂടെ സോഫയിൽ കയറി ഇരുന്നു…

“അത് അത്രേ ഒള്ളു..”

അവന് അതൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമേ അല്ല..
അതെനിക്കും അറിയാമായിരുന്നു…
പിന്നെ വെറുതെ പറഞ്ഞു എന്നെ ഒള്ളു..

“ഞാൻ ഒന്ന് പോയി കിടക്കട്ടെ… നല്ല ക്ഷീണം…”

“നീ ഇപ്പൊ കിടക്കാൻ പോവാണോ..??”

“ആഹ്.. എന്തേ..??”

“അല്ല.. നമുക്ക് പുറത്തൊക്കെ ഒന്ന് പോയാലോ..??”

“പോടാ.. ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി മുഴുവൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല…”

“ഓ എന്നാ പോയി ഉറങ്ങ്..”

അവൻ നേരെ എഴുന്നേറ്റ് റൂമിലേക്ക് പോയി…
ഞാൻ സോഫയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു…
ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മെസ്സേജ് ഒന്നും ഇല്ല…

അങ്ങനെ ടിവി യും കണ്ട് ഇടക്ക്‌ ഫോണിലും നോക്കി ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു….
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️

ഒരു ഉച്ച ഒക്കെ ആയപ്പോൾ ആണ് വയറ്റിൽ നിന്നും വിളി വന്നത്.. വേറെ ആരുടെയും അല്ല.. വിശപ്പിന്റെ വിളി…
ഒന്നും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല.. അല്ലെങ്കിലും അത് പതിവില്ല…

വലിയ അടുക്കള ഒക്കെ ഉണ്ട്.. അത്യാവശ്യം സൗകര്യങ്ങളും ഉണ്ട് പക്ഷെ പാചകം ചെയ്യുന്നത് വളരെ വിരളമായി ആണ്..

മിക്ക സമയങ്ങളിലും ഓർഡർ ചെയ്യാറാണ് പതിവ്…
ഇന്ന് പുറത്ത് പോകാൻ ആണ് പ്ലാൻ..
നിതിൻ എനീക്കുവോ ആവോ..??

ഞാൻ നേരെ റൂമിലേക്ക് പോയി അവനെ വിളിച്ചു…

“ടാ എഴുന്നേൽക്ക്‌…”

അവൻ ഒന്ന് മുക്കി മൂളി വീണ്ടും തിരിഞ്ഞ് കിടന്നു…

“ടാ വാ ഫൂഡ് കഴിക്കാൻ പോവാം..”

“നീ ഓർഡർ ചെയ്.. ഇനിയിപ്പോ പുറത്ത് പോണ്ടെ….”

അവൻ തിരിഞ്ഞ് കിടന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“അതിനിപ്പോ എന്താ..?? വാടാ ഒന്ന് പുറത്തൊക്കെ പോയിട്ട് വരാം…”

“നീ ചെല്ല്‌ എന്നാ… എനിക്കുള്ളത് പാർസൽ വാങ്ങിച്ചോ…”

“പോടാ മടിയാ.. നീ പട്ടിണി കിടന്നോ..”

അവനോട് തമാശക്ക് അങ്ങനെ പറഞ്ഞു എങ്കിലും ഞാൻ പുറത്ത് പോകാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു…

അങ്ങനെ ഒരു പാൻറ് എടുത്തിട്ട് ഞാൻ വണ്ടിയുടെ കീയും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി…

വണ്ടിയിൽ കയറിയതും ഫോണിൽ മെസ്സേജ് വന്നു…
എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ അവളായിരുന്നു..”എന്തിനാ എന്റെ പേര് അറിയുന്നത്..??”

അയ്യോ എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കും..??
കോഴി ആകുന്നുണ്ടോ..?? ഏയ് ഇല്ല…

“വെറുതെ അറിയാലോ..”

രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് മറുപടി കൊടുത്തു…
അവള് ഓൺലൈൻ ഉണ്ട്.. പക്ഷേ മെസ്സേജ് നോക്കുന്നില്ല…
അവളുടെ ചാറ്റിൽ നിന്ന് വേഗം ബാക്ക് അടിച്ചു..
ഇനി അഥവാ അവള് മെസ്സേജ് അയച്ചിട്ട് അപ്പോ തന്നെ നോക്കിയാ മോശം അല്ലേ..
കുറച്ച് ഗ്യാപ്പ് ഇട്ട് പയ്യെ നോക്കാം…

അവള് ടൈപ്പ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി…
എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു ടെൻഷൻ..

“ആദ്യം ചേട്ടന്റെ പേര് പറ…”

ഹാവൂ ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലെ തെറി പറഞ്ഞ് ബ്ലോക്ക് ചെയ്തില്ല…
ആള് കുറച്ച് ഓപ്പൺ മൈൻഡ് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു…
എന്ത് റിപ്ലേ അയക്കും…

“ഞാൻ എന്തായാലും ജാഡ ഇടുന്നില്ല.. എന്റെ പേര് വിനോദ്…”

അവള് ഇപ്പോഴും ഓൺലൈൻ ഉണ്ട്…
പക്ഷേ മെസ്സേജ് നോക്കുന്നില്ല…
ഞാൻ നേരെ ഓരോരുത്തരുടെ സ്റ്റാറ്റസ് നോക്കാൻ തുടങ്ങി…
ഏകദേശം ഒരു രണ്ട് മിനിറ്റ് ആവാർ ആയിട്ടും റിപ്ലേ ഇല്ലല്ലോ…
നോക്കിയപ്പോൾ അവള് ഓൺലൈൻ ഇല്ല..
മെസേജ് നോക്കിയിട്ടും ഇല്ല…

ആ എന്തായാലും നോക്കുമ്പോ നോക്കട്ടെ..
ഞാൻ വണ്ടി എടുക്കാൻ പോയതും നിതിൻ അകത്തൂന്ന് ഇറങ്ങി വന്നു..

“നീ പോയില്ലേ..??”

“ഇല്ലെടാ ഒരു കോൾ വന്നു..”

അവനോട് തൽക്കാലം ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു… പിന്നെ പറയാം എന്ന് വച്ചു…

“എന്നാ നിക്ക്‌ ഞാനും വരാം…”

അവൻ വീട് പൂട്ടി എന്റെ കൂടെ ബൈക്കിൽ വന്ന കയറി…
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ നേരെ അടുത്ത ജങ്ഷനിൽ ഉള്ള ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ഹോട്ടലിലേക്ക് വിട്ടു…
✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️

ഈ ഏരിയയിലെ ഏറ്റവും വൃത്തിയുള്ളതും ന്വാമായതും ആയ ഹോട്ടൽ ആണ് ചന്ദ്രൻ ചേട്ടന്റെ…

ഇവിടുത്തെ ഭക്ഷണത്തിന്റെ മുന്നിൽ ഏത് ഫൈവ് സ്റ്റാർ ഹോട്ടലും ഒന്ന് പതറും..പുറത്ത് പോയി കഴിക്കുമ്പോൾ ഒക്കെ മിക്ക സമയങ്ങളിലും ഞങൾ ഇവിടെ നിന്നാണ് കഴിക്കാറ്…
ഭക്ഷണത്തിന്റെ രുചി മാത്രമല്ല..
ഇവിടുത്തെ ആളുകളുടെ സ്നേഹവും അതിന്റെ ഒരു പ്രധാന കാരണം ആണ്..
അച്ഛൻ മുന്നേ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കാലം മുതലേ ഉള്ള ബന്ധം ആണ് ചന്ദ്രൻ ചേട്ടനുമായി…

ഞങ്ങൾ വണ്ടി ഒതുക്കി അകത്ത് കയറി..
ഞായറാഴ്ച ആയത് കൊണ്ട് തിരക്കുണ്ട്.. ഇന്ന് ഇവിടെ പതിവുകാർ ഉണ്ടാവില്ല..
പുത്തൻ രുചി തേടി വരുന്നവർ ആവും കൂടുതൽ…
അടുത്ത മില്ലിലെ പണിക്കാരും സ്കൂളിലെ കുട്ടികളും ആണ് ഈ പതിവുകാർ എന്ന് പറയുന്നത്…

ഞാനും നിതിനും അകത്ത് കയറി ഇരുന്നു…
കൗണ്ടറിൽ കാണാത്തത് കൊണ്ട് ചന്ദ്രൻ ചേട്ടൻ ലീവ് ആണെന്ന് മനസിലായി…

ഞങ്ങൾ ഒരു ഒഴിഞ്ഞ ടേബിളിൽ പോയി ഇരുന്നു…

“ടാ എന്താ കഴിക്കുന്നേ..?? ബിരിയാണി ആയാലോ..??”

നിതിൻ ചോദിച്ചു…

“വേണ്ടെടാ… ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രിയും ബിരിയാണി ആണ് കഴിച്ചത്… എനിക്ക് ഊണ് മതി…”

“ഇന്നലെ എവിടുന്നു ബിരിയാണി..?? ഓർഡർ ചെയ്താ..??”

“ഇല്ലെടാ.. രമണി ചേച്ചി സ്പെഷ്യൽ..”

“ഓഹോ.. ഐ സീ…”

ഓർഡർ എടുക്കാൻ വേണ്ടി ഉമ്മറിക്ക വന്നു…
ഇവിടുത്തെ ആൾ ഇൻ ആൾ ആണ് ഉമ്മറിക്ക…

“ഹാ.. നിങ്ങളെ ഈ വഴിക്ക് ഒന്നും കാണാറെ ഇല്ലല്ലോ… എവിടെ നമ്മടെ നമ്പൂരി കുട്ടി..??”

“നമ്പൂരി കുട്ടി ഏതോ ഒരു ബന്ധു വീട്ടിൽ പോയതാ ..
തിരക്കല്ലെ ഇക്കാ… എങ്ങനെ വരാനാ….”

“ആഹാ… എന്താ നിങ്ങള് കഴിക്കുന്നത്.. ബിരിയാണി എടുത്താലോ..??”

“ഇവന് ഒരു ബിരിയാണി.. എനിക്ക് ഊണ് മതി…”

“അതെന്താ വിന്വേ നീ ഊണ് ആക്കിയത്..?? നോലുമ്പ് എന്തേലും ഉണ്ടോ..??”

“നോലുമ്പോ.. ഇല്ലിക്കാ.. വെറുതെ ഒരു ചേഞ്ചിന്…”

“എന്നാ ഒരു മീൻ വറുത്തത് കൂടി എടുക്കാം ല്ലെ..”

“ഓകെ…”

അങ്ങനെ ഓർഡർ ചെയ്ത ഫുഡ് ഒക്കെ വന്നു.. ഞാനും നിതിനും ആസ്വദിച്ച് തന്നെ കഴിക്കാനും തുടങ്ങി…
പെട്ടന്നാണ് ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തത്..
ഞാൻ വളരെ പാട് പെട്ട് ഇടത് കൈ വച്ച് പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ പുറത്തെടുത്തു…

പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ തന്നെ അവളുടെ മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു…
അറിയാതെ തന്നെ എന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ആനന്ദ പുഞ്ചിരി വിടർന്നു…

അത് കണ്ടതും നിതിൻ ചോദിച്ചു…

“എന്താടാ.. ലോട്ടറി അടിച്ചാ..??”

“അതെന്താ നീ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്..??”

“അല്ല മുഖത്തെ വോൾട്ടേജ് കണ്ടിട്ട് ചോദിച്ചതാ..”

“അതൊന്നും അല്ല.. ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്.. ഞാൻ പറയാം പോകുമ്പോ…”

ഞാൻ അവളുടെ ചാറ്റ് ഓപ്പൺ ആക്കി…

“പേരൊക്കെ കൊള്ളാം.. പക്ഷേ ജാടയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം എനിക്ക് ജാടയുണ്ട് എന്നാണോ..??”

ഇതായിരുന്നു അവളുടെ മെസേജ്..
വീണ്ടും എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കണം എന്നറിയില്ല..
ഏതായാലും അവള് ഓൺലൈൻ ഇല്ലായിരുന്നു…
എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കാം എന്ന് ആലോചിച്ച് തന്നെ ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു…

“അങ്ങനെയല്ല… പേര് ചോദിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. അതോണ്ട് പറഞ്ഞതാ…”

രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് അത് തന്നെ ടൈപ്പ് ചെയ്ത് അയച്ചു..
മുൻപ് ഇങ്ങനെ പരിചയം ഇല്ലാത്ത പെൺകുട്ടികളോട് ചാറ്റ് ചെയ്ത് പരിചയം ഇല്ലാത്തതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് നന്നായി മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട് …

എന്നാലും ഞാൻ ആരോടാണെന്ന് കരുതിയാണ് ഈ ചാറ്റുന്നത് എന്ന് ഒരു ഐഡിയയും ഇല്ല…

അങ്ങനെ ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് പൈസയും കൊടുത്ത് ഞങൾ തിരിച്ച് പോകാൻ ഇറങ്ങി..

“നീ ചാവി താ.. വണ്ടി ഞാൻ എടുക്കാം..”

നിതിൻ ആണ് പറഞ്ഞത്..

“അതെന്താ നിനക്ക് എപൊഴും വല്ല്യ മടിയാണല്ലോ ഇപ്പൊ എന്ത് പറ്റി…”

“അത് നിനക്ക് കഥ പറയാൻ ഉള്ളതല്ലേ..പിന്നിലിരുന്ന് പറയുന്നതാ സുഖം…”

“കഥയോ.. എന്ത് കഥ..??”

“നിന്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ കണ്ടപ്പോ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി മോനെ നീ വണ്ടീൽ കയറ്…”

പിന്നെ ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല.. ചാവി അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്ത് പുറകെ വണ്ടിയിൽ കയറി..
അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു…

“ഇനി പറ.. എന്താ സംഭവം..??”

അവൻ തല പിന്നിലേക്ക് ചെരിച്ച് ചോദിച്ചു…

“എടാ അത്.. ഇന്നലെ ഫോണിൽ ഒരു റോങ് നമ്പർ കോൾ വന്നു.. ഒരു പെൺകുട്ടി ആയിരുന്നു…”

“എന്നിട്ട്…” അവൻ അക്ഷമനായി ചോദിച്ചു…

ഞാൻ നടന്നതെല്ലാം ഇതുവരെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ അവനോട് പറഞ്ഞു…

“എന്താ മോനെ ലവ് ആണോ..??”

“പോടാ.. ലവ് ഒന്നും അല്ല.. പിന്നെ ഒരു…”

“ആ.. ആ.. വാട്ട്സ്ആപ്പിൽ ഡിപി ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ആളുടെ മുഖം എങ്ങനെ കാണും…??”.

“അതാണ് പ്രശ്നം..”

“അല്ല സൗണ്ട് എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു..??”

“സൗണ്ട് കിടിലൻ ആയിരുന്നു…”

“നീ ഒരു ഫോട്ടോ അങ്ങ് ചോദിക്ക്…”

“പോടാ.. ആദ്യമേ ചാടി കയറി ഫോട്ടോ ആണോ ചോദിക്കുന്നത്…”

“എന്നാ നമ്പർ ഇങ്ങ് താ ഞാൻ ചോദിക്കാം.. കിട്ടിയാ രണ്ടാൾക്കും കാണാലോ.. ഏത്..??”

“അങ്ങനെ ഇപ്പൊ നീ ഒണ്ടാക്കണ്ട… ഇത് ഞാൻ ഡീല് ചെയ്തോളാം..”

“പൊന്നുമോനെ സൂക്ഷിച്ചോ.. വല്ല അവിഹിതമോ രണ്ടാം കെട്ടോ ഒക്കെ ആണെങ്കിൽ തലയിൽ ആകാതെ നോക്കിക്കോ..”

“കരിനാക്ക്‌ വളക്കെല്ലടാ കരിങ്കണ്ണാ..”

“ഓ ഇപ്പൊ എന്റെ നാവിനാ കുറ്റം…”

അങ്ങനെ ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞ് ഞങൾ വീട്ടിൽ എത്തി…
വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി..
ഞാൻ നേരെ സോഫയിൽ ഇരുന്നു..
നിതിൻ അകത്ത് പോയി ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും തണുത്ത വെള്ളവും ആയി വന്നു…

“ടാ വൈകുന്നേരം ഒന്ന് ലുലു വരെ പോവാം… നല്ല കളക്ഷൻ ഉണ്ടാവും.. സൺഡേ അല്ലേ…”

നിതിൻ ആണ് പറഞ്ഞത്…

“ഫുഡ് കഴിക്കാൻ വിളിച്ചപ്പോ എന്തായിരുന്നു മടി ലുലുവിൽ പോകാൻ മടി ഇല്ലല്ലെ..?”

“അത് പിന്നെ… ആ … നിനക്കിനി താൽപ്പര്യം കാണില്ല.. ഏതോ ഒരുത്തിയെ കിട്ടീട്ടുണ്ടല്ലോ… നമ്മൾക്ക് ഒന്നും പിന്നെ ഇത്രേം സൗന്ദര്യം ഉണ്ടായിട്ടും ആരും വളയുന്നില്ലല്ലോ…”

“അത് സ്വയം പറഞ്ഞാൽ പോര…”

അവൻ കേൾക്കാതെ പതുക്കെ ആണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്…

“എന്താ…??”

“ഒന്നുല്ല.. പോകാം.. പ്രശനം തീർന്നില്ലേ..??”

പെട്ടന്നാണ് ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തത്…

(തുടരും…)