മീനത്തിലെ കന്തൂട്ട്

Meenathile Kanthoott | Author : Naruth

---

കുംഭം മീനമാസക്കാലം. വീശിയടിക്കുന്ന ഉഷ്ണക്കാറ്റ്. ആറ്റിൽ വെള്ളം തീരെ കുറഞ്ഞ് നീണ്ട മണൽപ്പരപ്പുകൾ. ഇവിടെ ഇപ്പൊ ആറ് രണ്ട് തോടുകൾ പോലെയൊഴുകി താഴെ വളവിലെ കയത്തിലെ വളവിൽ ഒരുമിക്കുന്നു.

പരീക്ഷകൾ കഴിഞ്ഞതോടെ ആറ്റിലാണ് ഞങ്ങൾ കൂടുതലും..ഞാനും കൂട്ടുകാരും. സക്കറിയയും മൊയ്തുവും ശ്രീജനും വല്ലഭനുമാണ് മെയിൻ സുഹൃത്തുക്കൾ. പുല്ലനഴിയിലെ ചേട്ടത്തിയും അനിയത്തിയും അമ്മിണിയും വന്ദനയും കുളിക്കാനും കൂടെ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട് കളിക്കാനുമുണ്ട്. അക്കരെ നിന്ന് ശ്രീലതയും ലീലയും ഇളയ ചെക്കനുമുണ്ട്.

 

അക്കരെ പിച്ചമംഗലംകാരുടെ ഊങ്ങ് മരത്തിൽ കൊത്തിയ രണ്ട് പേർക്ക് കയറാവുന്ന ഒറ്റമരത്തോണി ഒരു പഴങ്കുറ്റിയിൽ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്. പിച്ചമംഗലത്തെ ശ്രീധരൻ എന്റെ സുഹൃത്താണ്, എന്നേക്കാൾ മൂന്ന് വയസ്സിന് മൂപ്പുണ്ടെങ്കിലും. ഇക്കരയുള്ള അവരുടെ തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഈ തോണിയിലാണ് അവർ റബ്ബർപാലും വിറകുമൊക്കെ അക്കരക്ക് കൊണ്ട് പോകാറ്, ആറ്റിൽ വെള്ളം തികഞ്ഞാൽ.

ആറ്റിലെ കളിയും കുളിയും രസമാണ്. ആൺപിള്ളാർക്കെല്ലാം ഒരു തോർത്ത് മാത്രമാണ് ആറ്റിലായിരിക്കെയുള്ള വേഷം. പെൺപിള്ളാർക്ക് പാവാടയും ഷർട്ടും. ആണിനും പെണ്ണിനും അടിയിലൊന്നുമുണ്ടാവില്ല എന്നെല്ലാവർക്കുമറിയാം. വെള്ളത്തിന് മോളിലായിരിക്കുമ്പൊ ആരെ തൊടുന്നോ അവരാണ് പിന്നെ മറ്റുള്ളവരെ തൊടേണ്ടത്. തെളിവെള്ളത്തിന്റെ അടിയിലാണ് കാഴ്ചകളെല്ലാം.

എല്ലാരുടെയും കമ്പിയായ അണ്ടികൾ തൊടാൻ വരുന്നവരെ കബളിപ്പിച്ച് മുങ്ങുന്നതിനിടയിൽ സൗകര്യത്തിന് കിട്ടുന്ന എല്ലാ കുണ്ടിയിലും മുട്ടിയ്ക്കും. പൂടനിറഞ്ഞതും പൂട കിളിക്കാത്തതും പൊന്തിയതും അമർന്നതുമായ വെറൈറ്റി പൂറുകൾ കണ്ട് കണ്ട് കമ്പി താഴുകേയില്ല.

ചൊരക്കാ പോലെ മുഴുത്ത മുലകളും തൊടം കൊള്ളുന്ന പുക്കിളുമൊക്കെയുള്ള അമ്മിണിയുടെ കരിപിടിച്ച അടിക്കാട് ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം കാണാപാഠമാണ്, അവൾക്ക് എപ്പൊഴും ഷർട്ടും തോർത്തുമാണ് വെള്ളത്തിലിറങ്ങുമ്പോളുള്ള വേഷം.  കിട്ടിയാൽ ഞങ്ങൾ ആണുങ്ങൾ ആരുടെയും തോർത്തും അവൾ സൂത്രത്തിലുരിയും. പിന്നെയത് തിരികെ കിട്ടാനിത്തിരി പാടാ.

ഈ തൊടലും പിടിക്കലും തോർത്ത് ഊരലുമൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ കളികൾക്കിടയിൽ നടക്കുമ്പോൾ കടവിൽ വേറെ നല്ല ഒന്നാന്തരം നെടുവരിയൻ കാഴ്ചകൾ വേറെയുണ്ട്. അടിപ്പാവാടയും ബ്രേസിയറിടാത്ത ബ്ലൗസ്സുമായി അലക്ക് തുടങ്ങി കുളിക്കാറാകുമ്പോൾ മിക്കവളുമാരും ബ്ലൗസ്സ് ഊരി മാറ്റി  അടിപ്പാവാട കൊണ്ട്മൊ മൊലക്കച്ച കെട്ടും. പിന്നൊരു കാഴ്ചയാണ്.

കടവിലേക്കല്ല ആറ്റിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിന്നാണ് സോപ്പിടൽ. എണ്ണക്കറുമ്പി കല്യാണിയും ചൊവ്വിലേ മേരീയും ആനച്ചന്തികളും വാഴപ്പിണ്ടി തുടകളും കരിക്കിൻ മൊലകളും ആരേലുമൊക്കെ കാണുന്നതിൽ ആനന്ദിക്കുന്നവരാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.

വാര്യേടത്തെ കമലക്ക് പൂറിൽ സോപ്പിടാൻ തന്നെ വേണം പത്ത് മിനിട്ട്. എന്റെ കുണ്ടിപ്പെരേലെ മുത്തപ്പാ രണ്ട് തവണയെങ്കിലും അണ്ടിതീ തുപ്പാതെ ഞങ്ങളുടെ കുളി കഴിയില്ല. വെള്ളപ്പശ വെളിയിലെത്താൻ കാത്തിരിക്കുവാ ആറ്റിലെ ചെറുമീനുകൾ…ഒറ്റ കുതിപ്പിന് അവര് അതകത്താക്കും. അതാണ് ഒഴുകും വെള്ളത്തിൽ അഴുക്കില്ലാന്ന് പറയുന്നത്.

അപ്പൊഴാണ് അക്കരെ നിന്ന് പിച്ചമംഗലത്തെ ഭവാനിയുടെ വരവ്. മുട്ടുവരെയുള്ള അരപ്പാവാടയും നെഞ്ചത്ത് കൊള്ളാത്ത മൊലകളുമൊള്ള അവൾ ഇക്കരക്ക് വരുവാ. വെള്ളം കുറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിലൂടെ അധികം നനയ്ക്കാതെ ഇക്കരെ കേറാനാ നോക്കുന്നത്. കടവിന് താഴെയുള്ള ഇഞ്ചപുല്ലും മുളങ്കാടും വളർന്ന് വായ്ച്ച് നില്ക്കുന്നിടത്ത് അല്പ വെള്ളകുറവുണ്ട്. എന്നാലും നെഞ്ചത്ത് വരെ നനക്കാതെ ഇക്കരെ കേറാനവൾക്ക് പറ്റില്ല.

മുൻപൊരിക്കൽ അവളുമായി ചെറുതായിട്ടൊക്കെ ഒന്ന് മുട്ടി വെച്ചിട്ടുള്ളതാ. നല്ല കടിയൊള്ള എനം. പേടീം അത് പോലാ.

മുലയ്ക്ക് മുട്ടുന്ന വെള്ളത്തിലൂടെ അവൾ കടവിനടുത്ത് തന്നെ കേറി. തല മാത്രം വെള്ളത്തിന് മുകളിൽ കാണാവുന്ന എന്നെ അവൾ കണ്ടില്ല എന്നുള്ളതുറപ്പ്. കടവിലെ അലക്ക് കല്ലിനടുത്ത് കേറി അവൾ അപ്പോൾ അവിടെ കുളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ചാമക്കാട്ടെ പപ്പിനിചേച്ചിയോട് എന്തോ പറഞ്ഞ് പാവാട ഒന്ന് മുറുക്കി പിഴിഞ്ഞു. മുട്ടിന് മേളിലെ വാഴപ്പോളത്തുടകൾ കാണാം.

ഷർട്ടിന്റെ അടികൂട്ടി അവൾ വലിച്ചു പിഴിഞ്ഞു..മൊലക്കണ്ണൂകൾ രണ്ടും വെളിലോട്ടു തുറിച്ചു. പോട്ടേ ചേച്ചീന്ന് പറഞ്ഞ് കടവിലെ കയറ്റം കയറുമ്പൊഴാ ഞാൻ കണ്ടത് അവളുടെ ചന്തികളുടെ തുള്ളൽ. മുഴുത്ത ചന്തികളിലൊട്ടി കിടക്കുവാ പാവാടത്തുണി. ന്റെ നൊച്ചിക്കാട്ടിൽ ഭഗവതീ അവള് അടീൽ ജട്ടിയിട്ടിട്ടില്ല.  ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അരക്കമ്പി മുഴുകമ്പിയായി.

 

ഞാനൊന്ന് ചുറ്റിലും നോക്കി. സക്കരിയാ ആണ് ഇപ്പൊ തൊടീല്കാരൻ. ആരേം തൊടാൻ കിട്ടാത്തത് കൊണ്ട് അവൻ വെളളത്തിൽ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി കണ്ണൊക്കെ ചൊവന്ന് ആകെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു.

ഭവാനി തൊണ്ടിമരവും കടന്ന് കേറ്റം കേറി പോയ്ക്കഴിഞ്ഞു. ഞാനൊന്ന് മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട് കരക്ക് കേറി.

‘എടാ ഞാൻ നിർത്തുവാ..സിറ്റീപ്പോണം.’

ഈ സിറ്റീന്നൊക്കെ ഒരു ആയത്തിനൊക്കെ പറയുന്നതാ. ഒന്ന് ജംഗ്ഷൻ വരെ പോണംന്നേ അർത്ഥമുള്ളൂ.

 

‘നിക്കടാ ഞാനുമൊണ്ട്’, ഇച്ചിരി കഴിഞ്ഞ് പോകാം’, അപ്പൊഴൊണ്ടടാ വേറൊരുത്തൻ.

സമയമില്ലെടാ, ടൈം പോയതറിഞ്ഞില്ല. എനിക്ക് ധൃതിയൊണ്ട്.

അവനറിയില്ലല്ലോ ഞാൻ പോകാനുദ്ദേശിക്കുന്ന സിറ്റി ഏതാണെന്ന്..എ സ്വീറ്റ് സിറ്റി.

 

കൈലിയെടുത്തുടുത്ത് ടീഷർട്ടും വലിച്ച് കേറ്റി ജോക്കി ചുരുട്ടി മടിയിലും വെച്ച് നനഞ്ഞ തോർത്തൊന്ന് പിഴിഞ്ഞ് തോളിലുമിട്ട് ഞാൻ ആരുടെയും ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കാതിരിക്കാൻ ഒരു ധൃതിയും കാണിക്കാതെ തൊണ്ടിമരം കടക്കും വരെ മെല്ലെ നടന്നു.

 

പിന്നെ പറമ്പുകളും വേലികളും കടന്ന് ഒരോട്ടമായിരുന്നു. എനിക്കറിയാം ഭവാനി ഇടവഴി വഴിയേ വരത്തൊള്ളൂ. അതിച്ചിരി സമയം പിടിക്കും. അവരുടെ നാലേക്കർ റബ്ബർതോട്ടത്തിൻറെ പടിഞ്ഞാറേ അരുകിൽ വയലിനോട് ചേർന്ന് അവരുടെ തന്നെ കാവാണ്, പിച്ചിമംഗത്ത് കാവ്. ഒരു ഇരുപത് ഇരുപത്തഞ്ച് സെന്റെങ്കിലും സ്ഥലത്ത് തഴച്ച് വളർന്ന് നില്ക്കുന്ന ഇടതൂർന്ന കാവ്.

ഈ കാവിനുള്ളിലാണെന്റെ ഹൃദയമിരിക്കുന്നത്. എക്സാമിനുള്ള പ്രിപ്പറേഷൻ മുഴുക്കെ കാവിനുള്ളിലായിരിക്കും ഞാൻ വായിച്ച് കൊണ്ട്. കമ്പി വായിക്കുന്നതും അവിടിരുന്നു തന്നെ. ശിവമൂലി ചെലപ്പൊഴൊക്കെ ട്രൈ ചെയ്തിട്ടുള്ളതും ആ കാവിനുള്ളിലിരുന്നാണ്.

ചില കുഞ്ഞ് ഷഡാംഗ്കളും ആ കാവിൽ ഞാൻ ഒപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് നമ്മുടെ നേര്യടത്തെ വല്ലിയേച്ചിയുമായിട്ട്. രണ്ട് പെറ്റാലും ഒടുക്കത്തെ ആർത്തിയാ വല്ലിയേച്ചിക്ക്..വല്ലാത്ത ധൃതിയും.

 

തെക്കേ സൈഡിലെ ചൂരക്കാടിന്റെ അടുത്തുള്ള നാട്ടുമാവിലോട്ട് കയറി ചുറ്റിവളഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന പുല്ലാഞ്ഞിവള്ളികളിൽ തൂങ്ങി ഞാൻ എന്നെ കാവിനകത്താക്കി..ഇനി സുരക്ഷിതം. ഇടവഴിയിലൂടെ പോകുന്ന ആർക്കുമിനി കാവിനുള്ളിലിരിക്കുന്ന എന്നെ കാണാൻ പറ്റില്ല.

 

പഴുത്ത നാട്ടുമാങ്ങയുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന മണമാണ് ചുറ്റിലും. തൊട്ടടുത്ത് ആകാശ ഉയരത്തിൽ നില്ക്കുന്ന ആഞ്ഞിലി നിറയെ മുഴുത്ത ആഞ്ഞിലിച്ചക്കകൾ വിളഞ്ഞ് പഴുത്ത് നില്ക്കുന്നു. അപ്പുറത്തേ സൈഡിലെ കുളമാവിലെ കുളമാങ്ങകൾ എല്ലാം താഴെ വീണ് കിടക്കുവാകും.

 

എവിടെ ഭവാനി. ഇങ്ങെത്തീല്ലേ ഇത് വരെ.

 

സ്വർണ്ണത്തുള്ളികൾ പോലുള്ള വെട്ടിപ്പഴം പൊട്ടിച്ചിതറി നിക്കുന്ന വെട്ടിമരത്തിലേക്ക് കേറി ഞാൻ. ഇവിടെ നിന്നാൽ ഇടവഴീടെ അങ്ങേ അറ്റം വരെ കാണാം. അയന് വയലിൻറെ അരികിലൂടെ അമ്പലത്തിലേക്ക് പോകുന്ന ഇടവഴിയുടെ അങ്ങേത്തലക്കൽ പോലും അവൾടെ പാവാടത്തുമ്പ് പോലും കാണാനില്ല. അയ്യേ..ഇതെന്തൊരടപാടായി പോയി.  ഇനി അവൾ അമ്പലത്തിലോട്ടെങ്ങാനം വെച്ചു പിടിച്ചോ. എനിക്കങ്കലാപ്പായി.

 

എന്നാലും ഇതൊരു മയിര് പണിയായിപ്പോയി. ആറ്റിലെ അവളുമാരുടെ കറുത്ത കുണ്ടീം മൊലേമൊക്കെ കളഞ്ഞേച്ച് ഇതിപ്പൊ ഇവൾടെ വെള്ളത്തൊടേം കണ്ട് വെള്ളമിറക്കി ഓടി വന്നപ്പൊ ആട് കെടന്നടത്ത് പൂട പോലുമില്ല. അവൾടെ പിച്ചമംഗലം..പിച്ചക്കാരി. ഞാനാകെ നിരാശനായി.

 

മോളീന്ന് വന്നതുമില്ല, ഒറ്റാലിൽ കിടന്നതുമില്ല. എന്നാലിനി കുറച്ച് ഞാറപ്പഴവും പറിച്ചോണ്ട് സ്ഥലം കാലിയാക്കാമെന്ന് കരുതി ഞാൻ കാവിന്റെ കിഴക്കേ അതിരിലുള്ള ഞാറമരത്തിൽ കയറിപ്പറ്റി. എല്ലാം മൂത്ത് വിളഞ്ഞ ഞാറപ്പഴങ്ങൾ. ഓരോന്നായി പറിച്ച് മടക്കികുത്തിയ കൈലിയുടെ മടക്കിലേക്കിട്ട് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പൊഴാണ് ഭൂമിയിലെ എട്ടാമത്തെ അത്ഭുതം സംഭവിച്ചത്.

 

‘എനിക്കൂടെ തരുമോ രണ്ടെണ്ണം’

ആ മധുരസ്വരം, ഭവാനി താഴെ കുറ്റിക്കാട്ടിനിടയിൽ നിന്ന് ചോദിക്കുന്നു.

 

അവളുടെ നനഞ്ഞ മുഖം താഴെ. നിറഞ്ഞ മുലകൾ ഷർട്ടിനുള്ളിൽ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങി ഇരിക്കുന്നു. മോളിലത്തെ ബട്ടൺ ഒരെണ്ണം വിട്ട് കിടക്ക്വാണോ. പെണ്ണ് ഇതെവിടെ നിന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

അല്ല ആരാത് ഭവാനിയോ.

ഞാൻ അത്ഭുതം മറച്ച് വെച്ചില്ല. ആഹ്ളാദം കൊണ്ട് എന്ത് പറയണംന്നായി എനിക്ക്.

എനിക്കൂടെ താ രണ്ടെണ്ണം.

എന്തിനാ രണ്ടാക്കുന്നെ. ഇത് മുഴുക്കെ നീയെടുത്തോ. നിങ്ങടെ കാവിലെയല്ലേ.

മരത്തിലെ രണ്ട് കവരങ്ങളിലായി കാലുകൾ അകത്തികുത്തി ബാലൻസ് ചെയ്ത് നിന്ന് ഞാറയ്ക്ക പഴുത്തത് നോക്കി പറിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. താഴോട്ട് നോക്കിയപ്പോഴാണത് കണ്ടത്. അവൾ മേലേക്ക് നോക്കി നില്ക്കുന്നത് നേരെ എന്റെ കവയ്ക്കിടയിലേക്കാണ്. ചെക്കൻ മൂക്കും കുത്തി കിടക്കുവായിരിക്കും. അവൾ അന്തം വിട്ട് നോക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അവൻ ഉൽസാഹത്തിലാകാൻ തുടങ്ങി.

 

നീ പാവാട നീട്ടിപ്പിടി. ഞാൻ പറിച്ചിട്ട് തരാം.

 

അവൾ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിക്കുവാണ്. നനഞ്ഞ മുഖം തുടുത്തു വരുന്നുണ്ട്. നേരത്തെ ഒരിക്കൽ ഈ കാവിൽ വെച്ചുതന്നെയാണ് അവളെ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് ട്യൂൺ ചെയ്തത്. അന്ന് ഒന്നുമൊന്നുമാക്കാൻ പറ്റിയില്ല.  അപ്പൊഴാ ആ രാമകൃഷ്ണപിള്ള കൊച്ചാട്ടൻ ലോഹ്യം പറയാൻ വന്നത്.

 

ഓരോ പറിയൻമാര് ഇടയ്ക്ക് കേറി വന്നോളും ഇടങ്കോലിടാൻ. അങ്ങിനിപ്പൊ എന്റെ മക്കള് സുഖിക്കണ്ട എന്നുള്ള അസൂയ കൊണ്ട് തന്നെയായിരിക്കും അയാൾ അന്ന് വെറുതെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞ് നിന്ന് ഞങ്ങൾടെ കാര്യം കുളമാക്കിയത്. ചുമ്മാതല്ല അയാൾടെ ഭാര്യ ഗൗരിയമ്മ മലേൽ കുമാരന് കാലകത്തി കൊടുക്കുന്നത്.

 

ന്നാ വല്ത് നോക്കി പറിച്ചിട് ഇങ്ങോട്ട്

അവൾ പാവാട പൊക്കിപ്പിടിച്ചു. ഇപ്പൊ അടീൽ ചെന്ന് നോക്കിയാൽ എന്തായിരിക്കും കാഴ്ച ഒരു നിമിഷം ഒന്നോർത്തപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞൂട്ടൻ മുട്ടനായി. ഞാറപ്പഴം നിറഞ്ഞ കൈലിമടക്കും മറികടന്ന് അവൻ ആകാശത്തിലേക്ക് തലയെടുത്തു. പെണ്ണ് കവയ്ക്കെടേന്ന് കണ്ണ് പറിക്കുന്നില്ല. ഇത്രേം നല്ലൊരു ചാൻസ് ഇനി കിട്ടില്ല.

പകൽ രണ്ട് മണി കഴിഞ്ഞിട്ടേയുള്ളൂ. ഇടവഴിയിലൂടെ ഇപ്പൊ ആളുകളുടെ വരത്ത്പോക്ക് ഇല്ലാത്ത സമയമാണ്. വെയിൽ കത്തി നില്ക്കുന്ന സമയം. എല്ലാരും ഉച്ചമയക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിലായിരിക്കും. ഇന്നിവിടെ എന്തേലും നടക്കും. എന്റെ നൊച്ചിക്കാട്ടിലമ്മേ..

ഇന്നിവളെ പണിയാൻ പറ്റണേ..