മറുപുറം 3

Marupuram Part 3 | Author : Achillies | Previous Part

---

നല്ലോണം വൈകി എന്നറിയാം…പക്ഷെ എഴുതുന്നത് എനിക്ക് എളുപ്പമല്ല അതുകൊണ്ടാണ്…
ഇഷ്ടപ്പെട്ട മൂഡ് ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതുന്ന ഒരു വാക്ക് പോലും എനിക്ക് തൃപ്തി നൽകാറില്ല….
അതുകൊണ്ടു വൈകിയതാണ്.

കാത്തിരുന്നതിനും പ്രത്സാഹിപ്പിച്ചതിനും കൂടെ നിന്നതിനും ഒത്തിരി നന്ദി…
എത്രത്തോളം നന്നായിട്ടുണ്ട് എന്നറിയില്ല….
അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും നിർദേശങ്ങൾക്കും നന്ദി പറയുന്നു.
അപ്ഡേറ്റ് ചോദിച്ചു എന്നെ എഴുതാൻ ഒത്തിരി പ്രേരിപ്പിച്ച ADIL ന് ഒരു സ്പെഷ്യൽ താങ്ക്സ്…
ചില ഇടങ്ങളിലെ കൺഫ്യൂഷൻ തീർത്തു തന്നതിന് ആശാനും….❤❤❤

“എന്തിനാ ചേച്ചി എനിക്കിപ്പോൾ ഇത്….നമ്മുക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരു കാറ് ഇല്ലേ…”

“ഒപ്പിടടി…ഇതെന്റെ തീരുമാനം ആണ്….ഇപ്പോൾ നീ സ്‌റ്റേബിൾ ആണ് ഇനി ഓരോന്ന് ആയിട്ട് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തു തുടങ്ങണം, ഇത് ആദ്യ സ്റ്റെപ്…”

കാറ് ഷോറൂമിൽ ഇരുന്നു ബുക്കിംഗ് ഓർഡറിൽ ഒപ്പിടാൻ അനഖയെ നിര്ബന്ധിക്കുകയായിരുന്നു സന്ധ്യ.,
അവളെ തന്റെ കാറിൽ ഡ്രൈവിംഗ് പഠിപ്പിക്കുമ്പോഴും ടെസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞു ലൈസൻസ് കിട്ടിയപ്പോഴും സന്ധ്യയുടെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതായിരുന്നു അവൾക്കായി ഒരു കാർ,
അവളോട് കാര്യം പറയാതെ വെറുതെ നോക്കാൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വരുമ്പോഴും സന്ധ്യയുടെ മനസ്സിൽ ഈ കാര്യം ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.

————————————-

“മുഖം എന്താടി പെണ്ണെ ഒരു കൊട്ടയുണ്ടല്ലോ….”

തന്നെ നോക്കി കവിളും വീർപ്പിച്ചിരുന്ന അനഖയെ സന്ധ്യ ചൊറിയാൻ തുടങ്ങി.

“ദേ വേണ്ടാട്ടോ…നമുക്കിപ്പോൾ എന്തിനാ പുതിയൊരു കാർ….ആകെ മൂന്ന് പേരുണ്ട് എനിക്കും ഓടിക്കാൻ അറിയാം പിന്നെ ഇപ്പോ എന്റെ പേരിൽ പുതിയ കാറെടുക്കേണ്ട ആവശ്യം…”

“ആവശ്യമൊക്കെ വന്നോളും….
പെണ്ണിന്റെ ഇരിപ്പ് കണ്ടാൽ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞപോലെയാണല്ലോ…,”

സന്ധ്യ വിടാതെ അവളെ വീണ്ടും ചൊറിഞ്ഞു.

“ദേ ചേച്ചീ…എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നാൽ അറിയാലോ…പിന്നെ ശോഭാമ്മ വിളിക്കുമ്പോൾ കരയാൻ നിക്കരുത് ഇവള് പിച്ചി മാന്തി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു….ങാ….”

“പിന്നെ പോടീ…അവിടുന്ന്….
എന്റെ മേത്തുള്ള നിന്റെ പാട് കണ്ടു എന്റെ ഏട്ടൻ എന്നെ സംശയിക്കാത്തത് എന്റെ ഭാഗ്യം….
വേറെ വല്ലോരും ആയിരുന്നേൽ നമ്മള് വല്ല ലെസ്ബും ആണെന്ന് വിചാരിച്ചേനെ….ഹി ഹി ഹി…”

“അയ്യോ….കിണിക്കല്ലേ….
എനിക്ക് വലിയ തമാശ ആയിട്ടൊന്നും തോന്നണില്ല…”

അനഘ സന്ധ്യയുടെ കയ്യിൽ നുള്ളിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

————————————-

“ഡി….ഉറങ്ങിയോ…..”

രാത്രി കിടന്നു കഴിഞ്ഞു സന്ധ്യ അനഖയെ വിളിച്ചു.

“ങ് ഹും…..എന്താ ചേച്ചി….”

“ഞാൻ….ഞാനിന്നു അവരെ കണ്ടിരുന്നു….”

പറഞ്ഞ ശേഷം അപ്പുറത്തു നിന്ന് അനക്കമൊന്നും കാണാത്ത സന്ധ്യ കട്ടിലിൽ അവളുടെ വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു കിടന്നു.
മലർന്നു കിടന്നു ചിന്തയിലാണ്ടു കിടക്കുന്ന അനഖയെ അവൾ കണ്ടു.

“അനു…..???”

“ഉം….”

“അവർ അവരുടെ ലൈഫുമായി മുന്നോട്ടു പോകുന്നുണ്ട്….നീ ഇനിയും എത്ര കാലം….”

“അറിയില്ല ചേച്ചി….ഞാൻ ഇപ്പോൾ മുന്നോട്ടു ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ആലോചിക്കുന്നില്ല….ഈയൊഴുക്കിനൊപ്പം നീന്താൻ ഞാൻ പഠിച്ചു….ഈയൊഴുക്കുള്ള കാലത്തോളം ഇങ്ങനെ…ഇതു കഴിഞ്ഞാൽ അറിയില്ല….”

അനുവിനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവളിലേക്ക് ചേർന്ന് കിടന്നു സന്ധ്യ ഒന്ന് ശ്വാസം വിട്ടു.

“അമ്മ വിളിച്ചപ്പോൾ നിന്നോട് സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞു…
നിനക്ക് ഒരു പ്രൊപോസൽ നോക്കുന്ന കാര്യം….
ഒഴുക്കിനൊപ്പം ഒരാള് കൂടെ ഉള്ളത് നല്ലതല്ലേ…”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഘ തിരിഞ്ഞു അവൾക്ക് നേരെ കിടന്നു.

“എന്തെ ഞാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായി തുടങ്ങിയോ….എന്റെ ചേച്ചിക്ക്….”

“ദേ ഒറ്റ കുത്തു ഞാൻ തരും…ഞാൻ പറഞ്ഞതിന് അതാണോ അർഥം….നീ പോടീ….നിന്നോട് ഇതൊക്കെ പറയാൻ വന്ന എന്നെ വേണം തല്ലാൻ…”

കെറുവിച്ചുകൊണ്ട് സന്ധ്യ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.

“അയ്യേ ഈ ചേച്ചിയോട് ഒരു തമാശ പോലും പറയാൻ വയ്യ….”

അവളുടെ അരയിലൂടെ കയ്യിട്ടു അവളുടെ പുറത്തേക്ക് ചേർന്ന് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അനഘ അവളെ കളിയാക്കി.

“ചേച്ചിക്ക് ഉറപ്പ് തരാൻ പറ്റുവോ ഇനി ഞാൻ ചതിക്കപ്പെടില്ലന്നു….ഇനി ഒരിക്കെ കൂടി എന്റെ ഉള്ളു പൊളിയില്ലെന്നു….”

“എന്റെ കൊച്ചെ എല്ലാവരും അവനെ പോലെ അല്ല….”

സന്ധ്യ വാദിച്ചു.

“അല്ലായിരിക്കാം….പക്ഷെ ഒരിക്കെ ചൂട് വെള്ളത്തില് വീണ പൂച്ചയാ ഞാൻ….
വാക്ക് കൊണ്ടല്ലാതെ എനിക്കെങ്ങനെ ഉറപ്പ് തരാൻ പറ്റും….താലി കെട്ടിയവൻ ചതിച്ചിട്ടു പോയതാ എന്നെ….
ഇനി ഒരിക്കെ കൂടി റിസ്ക് എടുക്കാൻ വയ്യേച്ചി…”

അവളിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടി മുറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അനഘ പറഞ്ഞപ്പോൾ എതിർക്കാൻ വാക്കുകൾ ഇല്ലാതെ സന്ധ്യ മൗനമായി കിടന്നു.
********************************

രണ്ടു മാസത്തിനപ്പുറം നിസ്സാൻ മഗ്‌നൈറ് അനഖയുടേതായി,

“അനൂന് കാർ കിട്ടിയതിനു നീ എന്തിനാ സന്ധ്യേ ചെലവ് ചെയ്യുന്നേ….”

കുംഭ നിറയെ കയറ്റിയിട്ടും, വാശിപിടിച്ചു വീണ്ടും ചോദിച്ചു വാങ്ങിയ നെറുകം തല വരെ കോച്ചി പോവുന്ന പേരുപോലും വൃത്തിക്ക് പറയാൻ പറ്റാത്ത ഏതോ അന്റാർട്ടിക്കൻ ഡ്രിങ്ക് ഊറ്റി കുടിച്ചുകൊണ്ടു നിഷ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ പെണ്ണെ അതാരും എടുത്തോണ്ട് പോവത്തില്ല പയ്യെ കുടിക്ക്…”

തികട്ടി വന്ന ചിരി ഒതുക്കിക്കൊണ്ട് സന്ധ്യ പറഞ്ഞു.
കിറിയിലൂടെ ലീക്കായി ഒഴുകിയ ക്രീം പുറം കൈകൊണ്ടു തോണ്ടിയെടുത്തു നാക്കിലേക്ക് വെയ്ക്കുന്നത് കണ്ട നിഷയെ നോക്കി സന്ധ്യ ഈർച്ച കാണിച്ചു.

“ഹോ ഇതൊരു നേഴ്സ് ആണെന്ന് പറയാൻ നാണാവുണൂ…”

“നീ പറയണ്ടാ ഞാൻ നേഴ്സ് ആണെന്ന് ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞോളാം പ്രശ്നം തീർന്നില്ലേ…ഇനി ഈ ചെലവ് തന്നതിന്റെ പുറകിൽ എന്താണെന്നു പറ…”

നിഷ വിടാൻ ഭാവമില്ലാതെ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ ജോലി വിടാൻ തീരുമാനിച്ചു…”

കള്ളചിരിയോടെ സന്ധ്യ രണ്ടു പേരെയും നോക്കി.
അനഘ കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാതെ വായും പൊളിച്ചു നിന്നു.
എന്നാൽ നിഷ കൂളായി ഒരു ഇളിഞ്ഞ ചിരി ചിരിച്ചിട്ട് സന്ധ്യയുടെ വയറിൽ പതിയെ കൈവെച്ചുഴിഞ്ഞു.

“എപ്പോ ഉറപ്പിച്ചെടി…”

നിഷയുടെ ഭാവം കണ്ടതോടെ അനഖയുടെ മുഖത്തും സന്തോഷം നിറഞ്ഞു.

“സത്യോണോ ചേച്ചി…”

അവൾ അമ്പരപ്പ് ഉള്ളിൽ വെച്ചില്ല..

“ഉം പീരീഡ് മിസ്സ് ആയപ്പോഴെ ഡൌട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു….പിന്നെ ഉറപ്പിച്ചു…
ഇന്ന് ഞാൻ എം ഡി യേക്കണ്ട് സംസാരിച്ചു, അങ്ങേരു ഓക്കേ പറഞ്ഞു. ഒരു ഇരുപത് ദിവസം അത് കഴിഞ്ഞാൽ നേരെ നാട്ടിലേക്ക് ശോഭാമ്മ വീട്ടിൽ എല്ലാം റെഡി ആക്കുന്നുണ്ട്…”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞത് കേട്ട നിഷ അവളുടെ കവിളിൽ അമർത്തി ഉമ്മ കൊടുത്തു.

“എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു നിന്റെ മുഖത്തെ വിളർച്ചയും പിന്നെ മടുപ്പും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ…”

നിഷ സന്ധ്യയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

എന്നാൽ അനഘ പെട്ടെന്ന് സൈലന്റ് ആയതു കണ്ട സന്ധ്യ അവളെ നോക്കി,
മങ്ങിയ മുഖത്തോടെ അവളെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അനഖയെ കണ്ടതും സന്ധ്യയും വല്ലാതെ ആയി.

“എന്താ അനു എന്താ പറ്റിയെ…”

സന്ധ്യയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും വേവലാതി ഉയർന്നു.

“ഏയ് ഒന്നൂല്ല ചേച്ചീ…ഞാൻ പെട്ടെന്ന് വേറെ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു പോയതാ… ഒന്നൂല്ല….”

അനഘ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു എങ്കിലും അവളുടെ മുഖം കണ്ട സന്ധ്യയ്ക്ക് അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ വിങ്ങൽ മനസ്സിലായിരുന്നു.

ട്രീറ്റ് മുഴുവൻ നിഷ വാതോരാതെ സംസാരിച്ചപ്പോൾ അനഘ ആകെ ഗ്ലൂമി ആയി അവരുടെ സംസാരം എല്ലാം വെറുതെ കേട്ടിരുന്നു ചോദിക്കുന്നതിനെല്ലാം മൂളി കേട്ടും എന്തിനൊക്കെയോ ചിരിച്ചും അവളിരുന്നു.

നിഷയെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആക്കി തിരികെ വരുമ്പോൾ കാറിൽ ഇരുന്നു മൂകയായി ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന അനഖയെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു സന്ധ്യ.

“അനു….നീ എന്നോട് പിണക്കാണോ….”

തല ചരിച്ചു ഹെഡ്റെസ്റ്റിൽ വച്ച് സന്ധ്യ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അവളോട് ചോദിച്ചു.

“എനിക്കെന്തിനാ പിണക്കം….എനിക്ക് പിണക്കൊന്നുല്ല…!!!”

കെറുവിച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു പിടിച്ചു ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന അനഖയെ കണ്ട സന്ധ്യയ്ക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്.

“ദേ സന്ധ്യേച്ചി….എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കല്ലേ….”

“ഹ ആര് കളിയാക്കി…നിന്റെ ഇരിപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് രസം തോന്നീട്ടല്ലേ…”

അവളുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു സന്ധ്യ വീണ്ടും കൊഞ്ചിച്ചു.

“ദേ നേരെ ഇരുന്നേ….എന്നിട്ട് ആഹ് സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ടെ….”

കണ്ണുരുട്ടി കൊണ്ട് അനഘ പറഞ്ഞത് കേട്ട സന്ധ്യ മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്ന് സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ടു.

“എടി അനു ഒന്ന് ചിരിക്കെടി….”

സന്ധ്യ വീണ്ടും അവളെ നോക്കി കൊഞ്ചാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഒന്ന് നേരെ നിക്കുന്നത് വരെ ഇവിടെ നിക്കോണോന്നെ ഞാൻ വിചാരിച്ചിട്ടുള്ളൂ….
എനിക്കിഷ്ടം നാട്ടിൽ നിക്കാനാ…നീ ഇല്ലായിരുന്നേൽ എപ്പോഴേ ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയേനെ….”

സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.

“ഞാൻ ഇവിടെ എല്ലാം നിർത്തി അങ്ങോട്ട് പോവാൻ ഇരുന്നതായിരുന്നു…അപ്പോഴാ നിന്റെ ഇഷ്യൂ വന്നത്…
പിന്നെ നിന്നെ തനിച്ചാക്കി ഞാൻ എങ്ങനാ പോവുന്നെ….ഒന്നുല്ലേലും നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെടി ഞാൻ….”

സന്ധ്യയുടെ സ്വരം ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു.

“അയ്യേ….ഈ ചേച്ചി ഇനി ഇവിടെ കിടന്നു സെന്റി അടിച്ചു കരയുവോ….”

വണ്ടിയുടെ വേഗം കുറച്ചു സന്ധ്യയുടെ കവിളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു അനഘ ചിരിച്ചു.

“ആദ്യം പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കെന്തോ പോലെ ആയി…വീണ്ടും പെട്ടെന്ന് ഒറ്റക്കാകുവാണോ എന്നൊരു ഡൗൺ ഫീൽ….”

അനഘ വിങ്ങലൊളിപ്പിച്ചൊന്നു ചിരിച്ചു.

“അയ്യെ ഇപ്പൊ കരയാൻ പോവുന്നത് നീയാട്ടോ…
നീ എങ്ങനാടി പോത്തേ ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും അമ്മയും നിഷയുമൊക്കെ ഇല്ലേ…ഒരു കാൾ പോരെ അല്ലെ കാണാൻ തോന്നിയാൽ എപ്പോ വേണേലും നിനക്ക് അങ്ങ് വരാലോ….നിന്റേം വീടല്ലേ…..”

സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വിളിക്കും എനിക്ക് കാണാൻ തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വരും എന്തേലും അപ്പൊ മാറ്റി പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”

“ഒന്നും മാറ്റി പറയത്തില്ലെടി വട്ടത്തി….നീ എപ്പോൾ വേണേൽ പോര്….”

സന്ധ്യ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു നേരെ നോക്കിയതും കണ്ടത് റോഡിലേക്ക് ഓടിയിറങ്ങുന്ന ഒരുത്തന്റെ പിടി വിട്ടു കാറിനു നേരെ വരുന്ന ഒരു നീളമുള്ള വടി ആയിരുന്നു.

“അനൂ…..…..!!!!”

അനഖയെ നോക്കി അലറിയ സന്ധ്യയിൽ നിന്ന് തന്റെ മുഖം എടുത്ത് നേരെ നോക്കുമ്പോഴേക്കും വടി കാറിന്റെ ഗ്ലാസിൽ തട്ടി,
ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ അനഖയുടെ നിയന്ത്രണം കയ്യിൽ നിന്നും പോയി.
നടപ്പാതയിൽ വെച്ചിരുന്ന രണ്ടു മൂന്ന് കോണും ഇരുമ്പിന്റെ ബാറും തട്ടി മറിച്ചു നടപ്പാതയിലേക്ക് കയറിയ കാർ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു കിട്ടിയ മനഃസാന്നിധ്യം കൊണ്ട് അനഘ നിയന്ത്രിച്ചു റോഡിലേക്കിറക്കി ബ്രേക്ക് ചവിട്ടി,
അവളുടെ മിടിപ്പുയർന്നിരുന്നു കിതച്ചു കൊണ്ട് വിറക്കുന്ന കൈ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ പിടിച്ചു അവൾ ഇരുന്നു.

തൊട്ടുമുന്നിൽ ഒരുത്തൻ ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി വന്നു ബോണറ്റിലേക്ക് ഉറക്കം വന്നപോലെ ചാരി വീഴുന്നതും അവൾ കണ്ടു, പെട്ടെന്നാണ് അനഖയ്ക്ക് സന്ധ്യയുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്.

“ചേച്ചി…..എന്തേലും പറ്റിയോ….ഈശ്വര….ചേച്ചി നോക്കിയേ……”

തന്റെ സീറ്റ്ബെൽറ്റ് ഊരി കൈകൊണ്ടു ചെവിയും പൊത്തി കണ്ണും അടച്ചു പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്ന സന്ധ്യയുടെ കവിളിലും വയറ്റിലും കൈ വെച്ച് അനഘ ചോദിച്ചു.

ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്ന സന്ധ്യ പയ്യെ കണ്ണ് തുറന്നു അവൾ അനഖയെ നോക്കി.

“എന്ത് പറ്റി ചേച്ചി….കുഴപ്പം എന്തേലും തോന്നണുണ്ടോ…..”

വീണ്ടും അനഘ ചോദിച്ചു,

“ങ് ഹും…..”

തല തിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
അനഘ ഒരു കുപ്പിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വെള്ളം എടുത്ത് അവൾക്ക് കൊടുത്തു,
പേടിച്ചുപോയ സന്ധ്യ വേഗം ഒരു കവിൾ വെള്ളം കുടിച്ചിറക്കി.

“അനു….???”

ബോണറ്റിന് മേലെ കിടന്നിരുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി സന്ധ്യ അനുവിനോട് ചോദിച്ചു.
സന്ധ്യയുടെ അവസ്ഥയിൽ ഒന്ന് തരിച്ചു പോയിരുന്ന അനഘ അപ്പോഴാണ് ആഹ് കാര്യം ഓർത്തത്.
ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു.
ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു.
കരിമിഴിയിൽ നിറഞ്ഞ വീറുമായി അവൾ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

“അനു…..അനു…..”

അവളുടെ പോക്ക് കണ്ട് ഭയന്ന സന്ധ്യ ഉറക്കെ വിളിച്ചു,
എന്നാൽ അതിലൊന്നും കൂസാതെ അനു നേരെ ചെന്ന് കിടന്ന ആളെ കുത്തി പിടിച്ചു വലിച്ചു പൊക്കി, ഒരു തുണി പോലെ എഴുന്നു വന്ന ആളുടെ മുഖം പോലും നോക്കാതെ ഒറ്റയടി അവൾ അടിച്ചു അതോടെ അവൻ ഊർന്നു താഴേക്ക് വീണു.

“അയ്യോ മോളെ….തല്ലല്ലേ…..”

അവിടേക്ക് ഓടിക്കൂടിയവരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു…

“ഈ കൊച്ചൻ അവിടെ ഇരിക്കുവാരുന്നു ഏതോ പിള്ളേര് വന്നു പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ അവിടുന്ന് രക്ഷപെട്ട് ഓടിയതാ അപ്പോഴാ നിങ്ങളുടെ കാറിനു മുന്നിൽ ചാടിയത്…”

അയാൾ അനഖയോട് പറയുമ്പോഴേക്കും സന്ധ്യ അവർക്കരികിൽ എത്തിയിരുന്നു.

കടക്കാരൻ രാഹുലിനെ നോക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.

“കൊച്ചെ നിങ്ങൾ ഇതിനെയൊന്നു ആശൂത്രീൽ കൊണ്ട് പോ……
നല്ലോണം അടി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്….”

“പിന്നെ എനിക്കിനി അതല്ലേ പണി…..ഈ കിടക്കുന്നവൻ ഒപ്പിച്ചതാ ഇത്രേം….”

തന്റെ ഇന്ന് ഷോറൂമിൽ നിന്നിറക്കിയ കാറിന്റെ കോലം നോക്കി അനഘ പറഞ്ഞു.

“അനു…എന്തൊക്കെയാ ഈ പറേണേ….
ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചേക്കാം…ചേട്ടൻ പക്ഷെ പോലീസിനോട് കണ്ട കാര്യം ഒന്ന് പറയേണ്ടി വരും…”

സന്ധ്യ അവിടെ കൂടി നിന്നവരോട് പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ടതും കൂടി നിന്ന കൂട്ടം നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് പകുതിയായി.

“ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം…നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഇതിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോവാൻ നോക്ക്….”

കൂട്ടത്തിൽ അല്പം പ്രായം ചെന്ന ഒരാൾ പറഞ്ഞു.

“എങ്കിൽ പിടിച്ചൊന്നു കാറിലേക്ക് ആക്കി താ….പിന്നെ ചേട്ടനും ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വരണം…”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞു.അയാൾ ഒന്നലോചിച്ച ശേഷം അവനെ താങ്ങി കൂടെ നിന്നവരും കൂടെ പിടിച്ചു കാറിൽ അവനെ കാറിൽ കയറ്റി, ഒപ്പം അയാളും കയറി,

അനഘ ഈർഷയോടെ വണ്ടി എടുക്കുമ്പോൾ സന്ധ്യ നിഷയെ വിളിക്കുകയായിരുന്നു.

വണ്ടി ഹോസ്പിറ്റലിന് മുന്നിൽ നിർത്തി ഡോർ തുറന്നു അവനെ അയാൾ താങ്ങി അപ്പോഴേക്കും സെക്യൂരിറ്റിയും അറ്റൻഡറും ചേർന്ന് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

അനഘ മുന്നിൽ വന്നു കാറിലേക്ക് നോക്കി.ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വാങ്ങിയ കാർ ആയിരുന്നു എങ്കിലും ബുക്ക് ചെയ്ത നാൾ മുതൽ അനഘ അതൊത്തിരി കൊതിച്ചിരുന്നു, ഡൗൺ പേയ്മെന്റ് ആയി പണം സന്ധ്യ അടയ്ക്കുമ്പോൾ അനഖയെ നോക്കി സന്ധ്യ പറഞ്ഞ കാര്യം ആയിരുന്നു അപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ വന്നത്.

“ചേച്ചീടെ വക ഇരിക്കട്ടെ അനു നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും….”

ചളുങ്ങി ഉരഞ്ഞു ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളിയ വശവും ഗ്രില്ലിൽ അല്പവും പൊളിഞ്ഞും കിടന്നിരുന്നു.

അനഖയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു ചളുങ്ങിയ പാടുകളിലൂടെ കയ്യൊടിച്ചപ്പോൾ നിലവിട്ട ഏങ്ങലുകൾ പുറത്തേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

“എന്താടി കൊച്ചെ എന്താ എന്തിനാ കരയുന്നെ….”

സന്ധ്യ മുന്നിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് അനഖയെ നോക്കി കാറിന്റെ മുന്നിൽ കുത്തിയിരുന്ന് കൊണ്ട് നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“ഇത് കണ്ടോ ചേച്ചി….കുറെ ചളുങ്ങി….ഉരഞ്ഞു പെയിന്റ് ഒക്കെ പോയി….”

“അയ്യേ അതിനാണോ നമുക്ക് ശെരിയാക്കി എടുക്കാന്നെ…നീ ഇങ്ങെഴുന്നേറ്റെ….”

അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് സന്ധ്യ പറഞ്ഞു.

“എന്നാലും കയ്യിൽ കിട്ടി ഒരു ദിവസം പോലും ആയില്ല….ചേച്ചി എനിക്ക് വാങ്ങി തന്നിട്ട്….”

വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ ആവാതെ കണ്ണുനീർ പുറം കൈകൊണ്ട് തുടച്ചു അനഘ വിതുമ്പി.
അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു സന്ധ്യ ചെറു ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി നിന്നു.
കാൾ വരുന്നത് കണ്ട സന്ധ്യ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു, മൂളി ഒന്ന് കട് ചെയ്ത ശേഷം തന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്ന അനഖയോട് പറഞ്ഞു.

“നിഷയാ….പോലീസ് വന്നിട്ടുണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു…..”

“ഉം…”

പാർക്കിങ്ങിൽ നിന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവരെ കാത്തു നിഷ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“ആള് അൺകോൺഷ്യസ് ആടി, ഡ്രൻക് ആയിരുന്നില്ലേ….അതുകൊണ്ട് മൊഴിയെടുക്കാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല….എന്തായാലും നല്ല രീതിയിൽ പരിക്കുണ്ട്….അയാളുടെ
ഫോണിലേക്ക് ഒരു കാൾ വന്നിരുന്നു ഞാൻ വിവരമൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആളുടെ ഏട്ടൻ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.”

നിഷ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവരുടെ ഒപ്പം നടന്നു.
ഐ സി യൂ വിനു മുന്നിൽ രണ്ടു പൊലീസുകാരെ അവർ കണ്ടു ഇവരോടൊപ്പം വന്ന ആളോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു അവർ.
സന്ധ്യയും നിഷയും അനഖയോട് കൂടെ അവിടേക്കു ചെന്നു അവരെ കണ്ട പോലീസ് കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു എല്ലാം രേഖപ്പെടുത്തി.

“ആൾക്ക് ബോധം വന്നിട്ടില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ആളോട് സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല…എങ്കിലും ഇത് വേറെ വകുപ്പിലെ പോകു എന്ന് തോന്നുന്നു….
നിങ്ങൾ ഒന്ന് സ്റ്റേഷൻ വരെ വരേണ്ടി വരും ഒരു എൻക്വയറിക്ക്….ഇപ്പോൾ വേണ്ട, അവിടുന്ന് അറിയിക്കും….ഓക്കേ….അഡ്രസ്സ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊടുത്തിട്ട് പൊയ്‌ക്കോളൂ…..”

അനഖയോടും സന്ധ്യയോടും പറഞ്ഞ ശേഷം അവർ നിഷയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

“ഡോക്ടർനെ ഇപ്പോൾ കാണാൻ പറ്റുമോ ഞങ്ങൾക്ക് റിപ്പോർട്ട് വാങ്ങാൻ ആയിരുന്നു….”

“ഡോക്ടർ ഇപ്പോൾ ക്യാബിനിൽ ഉണ്ടാവും സർ…”

“ഓക്കേ…..അപ്പോൾ നിങ്ങൾ സിറ്റി വിട്ടു പോകരുത് എൻക്വയറി കഴിയും വരെ….”

അനഖയെയും സന്ധ്യയെയും നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അവർ നടന്നു നീങ്ങി,

“അപ്പോൾ ഇനി കുറച്ചു നാളത്തെ ഉറക്കം പോയികിട്ടി…”

അനഘ മുഷിപ്പോടെ പറഞ്ഞു സന്ധ്യയെ നോക്കി.

“ഭാഗ്യത്തിന് നിന്റെ കാറിൽ തട്ടി അവൻ തട്ടിപോവാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം ഇല്ലേൽ ഉറക്കം ജയിലിൽ ആയേനെ…”

സന്ധ്യ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു നെടുവീർപ്പിട്ടു.

“നിങ്ങൾ എന്നാൽ പൊക്കോ എന്തേലും ഉണ്ടേൽ നാളെ വരുമ്പോൾ ഞാൻ പറയാം….എനിക്ക് റൗണ്ട്സിനു ടൈം ആയിട്ടുണ്ട്.”

അവരെ യാത്രയാക്കാൻ ഹോസ്പിറ്റലിന് മുന്നിൽ വരെ വന്നു.

“ശോ….എനിക്കിതു കാണുമ്പോൾ സഹിക്കുന്നില്ല ചേച്ചി…”

കാറിന്റെ മുൻവശം കണ്ടു അനഘയ്ക്ക് വീണ്ടും നെഞ്ച് നുറുങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

“സംഭവിച്ചത് സംഭവിച്ചു ഇനീം അതാലോചിച്ചു വെറുതെ വിഷമിക്കുന്നതെന്തിനാ നമുക്ക് ഷോറൂമിലേക്ക് വിളിച്ചു ചോദിക്കാം ഇൻഷുറൻസ് കവർ ചെയ്യുമോ എന്ന് ….”

സന്ധ്യ അവളെയും കൂട്ടി കാറിലേക്ക് നടന്നു.
ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ കവാടം കടക്കുമ്പോൾ മിന്നൽ പോലെ ഒരു റേഞ്ച് റോവർ അവരുടെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന് ആഞ്ഞു ചവിട്ടി….

“ഒന്ന് ഒതുക്കി കൊടുക്ക് അനു എന്തേലും എമെർജെന്സി ആവും…..”

അനഘ പെട്ടെന്ന് ഒരു വശത്തേക്ക് ഒതുക്കിയതും റോവർ മുരണ്ടുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കുതിച്ചു.

അനഖയും സന്ധ്യയും വീട്ടിലേക്കും നീങ്ങി.

————————————-

” അനു…..”

“എന്താ ചേച്ചീ….”

“ഡി നീ ഇന്ന് ഇടിച്ചിട്ട ചെക്കനെ നിനക്ക് എവിടേലും വെച്ച് കണ്ടു വല്ല പരിചയോം തോന്നിയോ…”

“എന്തോന്നാ ആര് ഇടിച്ചിട്ടൂന്ന….കാറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് അടീം കൊണ്ട് ബോധമില്ലാതെ ഓടി കയറി വന്ന അവനാ എന്റെ കാർ ഈ പരുവമാക്കിയത് എന്നിട്ടു ഇടിച്ചിട്ടൂന്നു….ഹും…”

അനഘ സന്ധ്യയോട് ഒച്ചയിട്ടതോടെ സന്ധ്യ അവളെ കൈ രണ്ടും കൂപ്പി തൊഴുതു.

“എന്റെ പൊന്നുമോളെ…വിട്ടേക്ക് അറിയാതെ നാവു പിഴച്ചു പോയതാ……”

“ഉം….”

“നീ ഞാൻ ചോദിച്ചതിന്റെ കാര്യം പറ അവനെ നിനക്ക് എവിടേലും കണ്ടതായി പരിചയമുണ്ടോ….”

“എനിക്കെങ്ങും ഇല്ല…..
വല്ല ഇന്റർവ്യൂ നും വന്നിട്ടുണ്ടാവും,…കണ്ണീ ചോരയില്ലാതെ പറഞ്ഞും വിട്ടിട്ടുണ്ടാവും,…അതാവും ചേച്ചിക്ക് കണ്ടു പരിചയം,….”

“ഓഹ് ഈ പെണ്ണിന്റെ നാവ്….എങ്ങനെയിരുന്നെച്ചതാ….വായിൽ വിരലിട്ടാൽ പോലും കടിക്കാത്തതായിരുന്നു ഇനി ഞാൻ വഷളാക്കി എന്ന് പറയുവോ എന്തോ….”

സന്ധ്യ അവളുടെ വണ്ണിച്ച കൈതണ്ടയിൽ നുള്ളിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“ഹി ഹി ഹി വേണേൽ വിരലിട്ടു നോക്കിക്കോ….അറിയാലോ….”

“പോടീ….പിന്നെ എനിക്ക് വട്ടല്ലേ…….
ശ്ശെ എന്നാലും എവിടെയാ എനിക്ക് അവനെ കണ്ടു പരിചയം എന്ന് മനസ്സിലാവുന്നില്ലല്ലോ….”

സന്ധ്യ വീണ്ടും നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് ആലോചന തുടങ്ങുന്നത് കണ്ട അനഘ നീങ്ങി വന്നു അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു.

“ഓഹ്….ഒന്ന് കിടന്നു ഉറങ്ങടി ചേച്ചീ….”

അവളിലേക്ക് ചേർന്നു ചൂടും പറ്റി തള്ളകോഴിയുടെ ചൂടേൽക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവൾ കിടന്നു,…
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ആഹ് ചോദ്യം പല തവണ സ്വയം ചോദിച്ചു സന്ധ്യയും ഉറങ്ങി.
————————————-

പിറ്റേന്നു ഞായറായിരുന്നു,….
രാവിലെ സന്ധ്യയെ അടുക്കളയിലെ സ്ടൂളിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു ചടുലതയോടെ അടുക്കളയിൽ ഒഴുകി നടക്കുകയായിരുന്നു അനഘ.

“എടി പെണ്ണെ എനിക്ക് വയറ്റിലായെന്നു കരുതി ഇങ്ങനെ അനങ്ങാതിരിക്കുവൊന്നും വേണ്ട അത്യവശ്യം പണി ഒക്കെ എടുക്കാം….”

“ദേ അവിടെ അടങ്ങി ഇരുന്നാൽ മതി….അമ്മയെ കൊണ്ടുപോയി ഏൽപ്പിക്കുന്നത് വരെ എന്റെ ഉത്തരവാദിത്വ…..”

ചട്ടുകം ചൂണ്ടി അനഘ ഓർഡർ ഇടത്തും ചിറി കോട്ടി പുച്ഛം ആയിരുന്നു സന്ധ്യയുടെ മറുപടി.

“എന്താണ് രണ്ടൂടെ ഇവിടെ രാവിലെ തന്നെ തല്ലും പിടി….”

നിഷ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് വന്നു കയറി നേരെ അടുക്കളയിൽ എത്തി നോക്കി ചോദിച്ചു.

“ഓഹ്…ഇവിടെ തറവാട്ടമ്മ ഭരണം നടത്തുവാടി…”

സന്ധ്യ കളിയാക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പാലൊഴിച്ചു ആവി പൊന്തുന്ന സ്റ്യു ഒരു തവിയിൽ കോരി കൈയിലാക്കി രുചിച്ചു കൊണ്ട് നിഷ ചിരിച്ചു,

“ഹ്മ്മ്…തറവാട്ടമ്മ സ്റ്യു ഒരു വഴി ആക്കിയിട്ടുണ്ട്….”

ടപ്പേ!!!!

നിഷ പറഞ്ഞു തീർന്നതും ചന്തി പൊള്ളിച്ചു അനഘ ഒരടി കൊടുത്തു.

“ഔ…..ഇതിനെകൊണ്ടു ഞാൻ തോറ്റല്ലോ….”

ചന്തി തടവി കെറുവിച്ചുകൊണ്ട് നിഷ അനഖയെ നോക്കി ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു.

“കഷ്ടപ്പെട്ട് ഉണ്ടാക്കുന്നതും പോരാ….രണ്ടിനും കുറ്റം പറയെം വേണം…”

പുട്ട് കുത്തി പ്ലേറ്റിലാക്കി ബൗളിൽ സ്റ്യു വും എടുത്തുകൊണ്ട് കുറുമ്പ് കുത്തി ചന്തിയാട്ടി നടന്നു പോവുന്ന അനഖയെ രണ്ടു പേരും നോക്കി ആക്കി ചിരിച്ചു.

“ഡി നിഷേ….ഇന്നലെ കൊണ്ട് വന്ന ചെക്കന് എങ്ങനെ ഉണ്ട്….”

“കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല….ഇന്നലെ നിങ്ങൾ ഇറങ്ങിയ പാടെ അതിന്റെ ചേട്ടനും ചേട്ടത്തിയും കൂടെ വന്നു,….
ഏതോ ഉള്ളേടത്തെയ…
മിക്കവാറും ഇവളുടെ കാർ പുതിയത് തന്നെ കിട്ടും മോളെ…”

നിഷ കണ്ണിറുക്കി പറഞ്ഞപ്പോൾ അനഘ ഇളിഞ്ഞു ഒരു ചിരി കാട്ടി പുട്ടിലേക്ക് സ്റ്യു ഒഴിച്ചു.

“ചേച്ചി ഞാൻ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ ടെറസ്സിൽ ഇടാൻ പോവാട്ടോ…ചേച്ചിയുടെ കൂടെ എടുത്തിട്ടുണ്ട്…..”

മുറിയിൽ നിഷയോടൊപ്പം ഇരുന്ന സന്ധ്യയോട് പറഞ്ഞു അനഘ നടന്നു.

“അതെന്താടി ഞാനും നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെ എന്റെ കൂടെ കൊണ്ടുപോടി….”

നിഷ കള്ളകുറുമ്പ് കുത്തി അനഖയെ വാട്ടി.

“അയ്യട…ഒരു പീക്കിരിയെ വയറ്റിലാക്കി ഇരി…അപ്പോൾ എന്താ ചെയ്യേണ്ടെന്നു വെച്ചാൽ ഞാൻ ചെയ്ത് തരാം…”

ഒച്ചയിട്ടു കൊണ്ട് അനഘ പറഞ്ഞത് കേട്ട നിഷ വെറുതെ ചിരിച്ചു.

ഡ്രസ്സ് എടുത്തു ടെറസിൽ എത്തിയ ശേഷമാണ് നിഷയുടെ കൂടി എടുക്കാൻ അനഘ താഴേക്ക് വന്നത്.
മുറിയിലെ ബാത്‌റൂമിൽ നനച്ചിട്ടിരുന്നത് കൂടി എടുക്കാൻ എത്തിയപ്പോഴാണ് നിഷയും സന്ധ്യയും തമ്മിൽ ഉള്ള സംസാരം അവളുടെ ശ്രെദ്ധയിൽ പെട്ടത്.

“നീ എന്തായാലും അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ പറയാതിരുന്നത് നന്നായി….എനിക്ക് നേരത്തെ സംശയം തോന്നിയിരുന്നു….ഞാൻ അതറിയാതെ അവളോട് ഇന്നലെ രാത്രി പറയേം ചെയ്തു ആഹ് ചെക്കനെ എങ്ങനെയോ പരിചയമുണ്ടെന്നു….പക്ഷെ അതിങ്ങനായിരിക്കുമെന്നു ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല….”

“എനിക്കും അങ്ങനെ ഇവനെ കണ്ടു പരിചയമൊന്നുമില്ലല്ലോ…..ഇത് കേസ് കുറച്ചു ഹൈ പ്രൊഫൈൽ ആയതുകൊണ്ട് എന്നെയാ ഡ്യൂട്ടി ഏൽപ്പിച്ചത്,…ഇന്നലെ രാത്രി അവന്റെ ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും വന്നെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ…അവരോടു ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതിനിടയ്ക്കാ അവർ എന്നോട് ഇത് പറയുന്നത്.
അവന്റെ കാര്യം അനുനേക്കാൾ കഷ്ടാ….”

“അവർക്ക് അനുവിനെ കുറിച്ച് അറിയുവോ….”

“ഏയ് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല കാർ ന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു…പക്ഷെ അവർക്ക് കണ്ടു പിടിക്കാവുന്നതെ ഉള്ളൂ….
ആഹ് ചെക്കൻ പെണ്ണ് വിട്ടു പോയെപിന്നെയാ ഇങ്ങനെ ആയെന്നു… കുടിച്ചു ബോധം കെട്ടുള്ള നടപ്പ്….ആഹ് കിടപ്പ് കണ്ടു കരഞ്ഞു പിഴിഞ്ഞ് അതിന്റെ ഏട്ടത്തിയും അടുത് തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട്,….ഞാൻ പോരും നേരം വരെ അങ്ങനെ തന്നെ….”

“നീ ഇതൊന്നും അവളോട് പറയാൻ നിക്കണ്ട….”

“ഇല്ലെടി…..ഞാൻ പറയാനൊന്നും പോണില്ല…”

“ഉം….നീ എന്നാൽ ഉറങ്ങിക്കോ….”

വാതിലിനിപ്പുറം ഇതെല്ലാം കേട്ട് നിന്ന അനഘ ഉടനെ കണ്ണ് തുടച്ചു മുകളിലേക്ക് പോയി.

അവൾക്ക് ഉള്ളിലാകെ അസ്വസ്ഥത നിറയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു ഇടയ്ക്കിടെ സജലങ്ങളായ മിഴികൾ അവൾ ഒപ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

————————————-

“ഡി എന്താ പറ്റിയെ നിനക്ക്….കേറിയപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ ശ്രെദ്ധിക്കുവാണല്ലോ ആകെ മൂഡിയായി…”

കാറിൽ ഓഫീസിലേക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്യും വഴി മുഴുവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി മുഴുകിയിരുന്ന അനഖയെ കുറെ നേരം നോക്കിയിരുന്ന സന്ധ്യ ചോദിച്ചു.

“ഒന്നുല്ലേച്ചി….ഞാൻ ചുമ്മാ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഇരുന്നതാ…..”

“ഉം….”

സന്ധ്യ തിരിച്ചൊന്നു മൂളിയതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“..അയാൾക്ക്,…. അയാൾക്ക് കാര്യമായി എന്തേലും പറ്റിക്കാണുമോ ചേച്ചി….”

“ആർക്ക്…..???”

“ഇന്നലെ…നമ്മുടെ വണ്ടി ഇടിച്ച ആൾക്ക്….”

“നമ്മുടെ വണ്ടി ഇടിച്ചതല്ലല്ലോ…നമ്മുടെ വണ്ടിയിലേക്ക് അയാള് വന്നിടിച്ചതല്ലേ….”

“ഓഹ്….അത് തന്നെ അയാൾക്ക്….”

“രാവിലെ വന്നപ്പോൾ പ്രേത്യേകിച്ചു പ്രശ്നമൊന്നും ഇല്ലെന്ന നിഷ പറഞ്ഞത്….
നിനക്കിപ്പോൾ എന്താ അയാളെക്കുറിച്ചൊക്കെ ആലോചിക്കാൻ….”

“ഒന്നൂല്ല….വെറുതെ ചോദിച്ചതാ….”

വീണ്ടും ആലോചനയിൽ മുഴുകി ഇരുന്നു ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന അനഖയെ നോക്കി സന്ധ്യയും ഇരുന്നു.

ഉച്ച വരെ എന്തൊക്കെയോ ഓഫിസിൽ ചെയ്തെന്നു വരുത്തി ഇരിക്കാൻ മാത്രമേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു, മനസ്സ് എവിടെയൊക്കെയോ ആയിരുന്നു…ഒന്നിലും കൃത്യമായി ശ്രെദ്ധിക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ അവൾ ക്യാബിനിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി, കോഫി വെന്റിങ് മെഷീനിലേക്ക് നടന്നു.
കപ്പിലേക്ക് കോഫി പകർന്നു ഗ്ലാസ് ഇട്ട ഓഫിസിന്റെ റെക്രീയേഷൻ ഏരിയയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി അവൾ തന്നെ കുഴക്കുന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

എന്താ തനിക്ക് പറ്റിയത്…..

എപ്പോഴോ വിട്ടു പോയെന്നു അവൾ കരുതിയിരുന്ന ആഹ് നശിച്ച ദിവസത്തെ തന്നെ വീണ്ടും ഓർമിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ തന്നെ പൊതിയുന്നത് അനഘ വീണ്ടും അറിഞ്ഞു എന്നാൽ അതന്നത്തെ പോലെ കുത്തിനോവിക്കുന്ന ഒന്നല്ല വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന ഒരു മരവിപ്പ് ആണ് എന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.

“അനു…..”

സ്വപ്നാടനത്തിലെന്ന പോലെ നിന്ന അനഖയെ അവിടേക്കെത്തിയ സന്ധ്യ വിളിച്ചു.

“അനു….എന്താ പറ്റിയെ,….നീ ആകെ വല്ലാതെ ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ….”

“ഒന്നൂല്ല ചേച്ചി….എനിക്ക് ഇന്ന് ഒന്നിനും ഒരു മൂഡ് തോന്നുന്നില്ല അതാവും….”

“ഹ്മ്മ്…..ആഹ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് അയാളുടെ ചേട്ടൻ വിളിച്ചിരുന്നു….നിഷ എന്റെ നമ്പർ ആഹ് കൊടുത്തിരുന്നെ…”

എന്താണ് എന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ അനഘ സന്ധ്യയെ നോക്കി.

“കാർ എടുക്കാൻ ഷോറൂമിൽ നിന്ന് ഇന്ന് ആള് വരും…
പുതിയ കാർ ഡെലിവർ ചെയ്യുന്നത് വരെ നിനക്ക് യൂസ് ചെയ്യാൻ ഒരു കാർ കൊടുത്തയക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു….”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഖയുടെ മുഖം മങ്ങി.

“അത് വേണ്ടായിരുന്നു ചേച്ചി….”

“അതെന്താ….പുതിയൊരെണ്ണം കിട്ടുന്നത് നല്ലതല്ലേ….”

സന്ധ്യയുടെ ചോദ്യത്തിൽ അവൾക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

സന്ധ്യയുടെ ഫോൺ വീണ്ടും അടിക്കുന്നത് കണ്ട അനഘ വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു.

“അനു….ഷോറൂമിൽ നിന്ന് ആള് വന്നിട്ടുണ്ട്….നീ വാ…”

അറ്റൻഡ് ചെയ്ത ശേഷം സന്ധ്യ അനഖയെ കൂട്ടി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി.
————————————-

വൈകിട്ട് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോകും വഴി ബീച്ചിന് വശത്തെ ആഹ് സ്ഥലം കടന്ന് നീങ്ങിയപ്പോൾ അനഘ അവിടേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു…
അവിടെ കാണാൻ കഴിയാത്ത എന്തോ തന്നെ ഉലയ്ക്കുന്നുണ്ട് എന്ന ചിന്ത അസഹനീയമായപ്പോൾ അവൾക്ക് പിന്നെയും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കാൻ ആയില്ല…

“ചേച്ചി നമുക്ക്….നമുക്കൊന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി അയാളെ ഒന്ന് കാണാം…”

വല്ലാതെ വിക്കി അല്പം ആശങ്കയോടെയാണ് അവളത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും,…
അവളത് പറയാൻ കാത്തിരുന്ന പോലെ ആണ് സന്ധ്യ കാർ വളച്ചത്.

അനഘ സന്ധ്യയെ ഒന്ന് നോക്കിയതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും മിണ്ടിയില്ല പുറത്തെക്ക് കണ്ണ് നട്ട് അവൾ ഇരുന്നു.

————————————-

ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് നടന്നു കയറുമ്പോൾ അവർക്കെതിരെ ദീപൻ നടന്നു പോയി, പരിചയമില്ലാതിരുന്നതിനാൽ അവർ പരസ്പരം കടന്ന് പോയി….
റിസപ്ഷനിൽ ചോദിച്ചു, 207 ആം നമ്പർ റൂമിലേക്ക് അനഖയും സന്ധ്യയും കടന്നു.
ഡോറിൽ തട്ടുമ്പോൾ അകത്തു നിന്ന് പതിഞ്ഞ സ്വരം അവർ കേട്ടു,കതക് തുറന്ന അവരെ എതിരേറ്റത് പാർവ്വതിയായിരുന്നു.
കൺതടത്തിൽ അടിഞ്ഞ ക്ഷീണവും സങ്കടവും, അല്പം പാറിയ മുടിയും പോലും മുഖത്തിന്റെ തേജസ്സ് തളർത്താത്ത പാർവതിയെ അവർ രണ്ടു പേരും ഒന്ന് നോക്കി നിന്നുപോയി.

“ആരാ…..എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല….???”

പാർവതിയിൽ നിന്നും ഉയർന്ന ചോദ്യമാണ് അവരെ ഉണർത്തിയത്.

“ഞങ്ങൾ…. ഇന്നലെ ഞങ്ങളാ രാഹുലിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചത്….”

“ആഹ്….അനഘ അല്ലെ….മനസിലായി…നിഷ സിസ്റ്റർ പറഞ്ഞിരുന്നു….
കയറി വാ…അവൻ ഉറങ്ങുവാ….”

സന്ധ്യയാണ് ആദ്യം കയറിയത്…ഒന്ന് മടിഞ്ഞെങ്കിലും സന്ധ്യയുടെ വാലിൽ തൂങ്ങിയ കണക്ക് പിന്നാലെ അനഖയും അകത്തു കയറി.

അവർക്ക് ഇരിക്കാനായി ചെയർ നീക്കിയിട്ട് കൊടുത്ത പാർവതി കട്ടിലിൽ ഓരം ചേർന്ന് രാഹുലിനോട് അടുത് ഇരുന്നു.

“മരുന്ന് ഉള്ളതുകൊണ്ട് അവനു ക്ഷീണം ഉണ്ട്…അതാ…”

രാഹുലിനെ തട്ടി ഉണർത്താൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ട് പാർവതി അവരോടു പറഞ്ഞു.

“ഏയ് വേണ്ട ഉണർത്തണ്ട ഞങ്ങൾ ഇന്നലെ പോയിട്ട് പിന്നെ വന്നില്ലലോ….അപ്പോൾ ഇന്ന് ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് പോവാം ന്നു കരുതി…”

സന്ധ്യ മറുപടി പറയുമ്പോൾ അനഖയുടെ കണ്ണുകൾ രാഹുലിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു.
മാറ്റിയുടുപ്പിച്ച ഡ്രെസ്സിലും ക്ഷീണിച്ച ശരീരം അറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കണ്ണിനു താഴെ കറുപ്പ് നിറഞ്ഞു അല്പം കുഴിഞ്ഞ കണ്ണുകൾ, കരിവാളിച്ചു ചെറു ചുളുക്ക് വീണു തുടങ്ങിയ മുഖം,….പക്ഷെ ഇതിലെവിടെയോ ഇതിനുമപ്പുറം അവന്റെ മുഖത്ത് എന്നോ തിളങ്ങി നിന്ന തെളിച്ചം അവൾക്കിന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

“രണ്ടു പേരും ഇരിക്ക്…..എന്തിനാ അങ്ങനെ തന്നെ നിക്കണേ…”

രാഹുലിന്റെ മുടിയിലൂടെ കയ്യോടിച്ചു പാർവതി അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“അനഖയും,…സോറി…പേരെന്താ ഞാൻ മറന്നു….”

“സന്ധ്യ….”

“ആഹ്….രണ്ടു പേർക്കും എന്തെങ്കിലും കുടിക്കാൻ പറയട്ടെ…..ഏട്ടൻ ഇത്ര നേരം ഇവിടുണ്ടായിരുന്നു…ഇപ്പോഴാ പുറത്തേക്ക് പോയെ ഉടനെ വരും….പറ എന്താ വേണ്ടേ…”

ഫോൺ എടുത്തു പാർവതി ദീപനെ വിളിക്കാൻ ഒരുങ്ങിയത് കണ്ട സന്ധ്യ അവളെ തടഞ്ഞു.

“ഒന്നും വേണ്ട ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങാനായി….ഇന്നലെ ഇവിടെ വിട്ടു പോയതിൽപിന്നെ നിഷ പറഞ്ഞ കാര്യമേ അറിയൂ അതാ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് പോവാം എന്ന് വെച്ചത്….”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞു എന്നാൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്ന അനഖയിൽ ആയിരുന്നു പാർവതിയുടെ ശ്രെദ്ധ മുഴുവൻ,അനഖയുടെ കണ്ണുകളാവട്ടേ കിടക്കുകയായിരുന്ന രാഹുലിലും ചുറ്റുകയായിരുന്നു.

“ഇങ്ങനെ ഒന്നും ആയിരുന്നില്ലാട്ടോ ന്റെ അനിയൻ….ഇപ്പൊ കാണാൻ മഹാ ബോറായീ ല്ലെ….”

അനഖയെ നോക്കി പെട്ടെന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളൊന്നു പതറി, കുറ്റം ചെയ്ത് പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരിളഭ്യ ചിരിയോടെ അവൾ മുഖം കുനിച്ചു.

“ദാ….ഇതായിരുന്നു കുറെ നാള് മുന്നെ വരെ അവൻ…”

തന്റെ ഫോണിലൂടെ അതിവേഗം നെടുകെയും കുറുകെയും വിരലോടിച്ചു തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നത് കയ്യിൽ എത്തിയപ്പോൾ പാർവതി ഫോൺ ഇരുവർക്കുംനേരെ നീട്ടി.

അനഘ അതിലേക്ക് ഒന്ന് എത്തി നോക്കാൻ ശ്രെമിച്ചെങ്കിലും കൈ നീട്ടി വാങ്ങാനുള്ള ചമ്മൽ മൂലം അങ്ങനെ ഇരുന്നു എന്നാൽ സന്ധ്യ ഫോൺ വാങ്ങി അനഖയ്ക്ക് കൂടി കാണുന്ന രീതിയിൽ പിടിച്ചു.
കാത്തിരുന്നിരുന്ന പോലെ അനഘ അതിലേക്ക് നോക്കി,…

വൈറ്റ് ഷർട്ടും ബ്ലൂ ജീൻസും ധരിച്ചു ഒത്ത ശരീരവും തേജസ്സും ആഢ്യത്തവും നിറഞ്ഞ മുഖത്തെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന ഫോണിലെ യുവാവും ഇപ്പോൾ ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന രാഹുലുമായി ഒരുപാടു ദൂരം ഉള്ള പോലെ അവർക്ക് തോന്നിച്ചു.

“എന്റെ വാലിൽ തൂങ്ങി നടപ്പായിരുന്നു….എന്നെ വലിയ ഇഷ്ടായിരുന്നു,…. ഞാൻ…ഞാൻ…..വളർത്തി കൊഞ്ചിച്ചു വഷളാക്കിയതാന്ന എല്ലാരും പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നെ…. അതോണ്ടാ എന്റേം ഏട്ടന്റേം നിർബന്ധം കൊണ്ട് അവൻ കല്യാണം കഴിക്കാം എന്ന് സമ്മതിച്ചത്…..,
എന്റെ മടിയിൽ കിടന്നു എന്നെപോലൊരു പെണ്ണിനെ അവനു വേണ്ടി കണ്ടു പിടിച്ചാൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞത് എന്നെ അവന് അത്ര വിശ്വാസമുള്ളത് കൊണ്ടായിരുന്നില്ലേ…..”

അത്ര നേരം പ്രസന്നത നിറഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു നിന്ന പാർവതിയുടെ മുഖം വളരെ വേഗം കാർമേഘങ്ങളാൽ മൂടി കെട്ടി തങ്ങളുടെ മുന്നിൽ അത്ര നേരം ആയാസമില്ലാതെ ഇരുന്ന പാർവതി രാഹുലിന്റെ ഇടർച്ചയിൽ എത്ര ഉലഞ്ഞിരുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സന്ധ്യയ്ക്കും അനഖയ്കും ആഹ് നിമിഷം മതിയായിരുന്നു,
പതം പറഞ്ഞു വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന പാർവതിയെ എങ്ങനെ സമാധാനിപ്പിക്കും എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി നിന്ന അവർക്ക് മുന്നിൽ പാർവതിയുടെ വിങ്ങലുകൾ പൊട്ടിയൊഴുകാൻ തുടങ്ങി.

“ആഹ് ഞാൻ തന്നെ എന്റെ മോനെ ചതിച്ചു…..അവന്റെ ജീവിതം ഞാൻ കാരണം തകർന്നു കിടക്കുന്നത് എങ്ങിനെയാ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുവാ……
ഇനി എന്ത് ചെയ്താലാ എനിക്ക് അവനെ തിരികെ കിട്ടുകാ എന്നും അറിയില്ല…..”

പാർവതിയുടെ കരച്ചിലിന് മുന്നിൽ ഒന്ന് തരിച്ചിരുന്നുപോയ സന്ധ്യയും അനഖയും പെട്ടെന്നാണ് നിയന്ത്രണം വീണ്ടെടുത്തത്, അനഘ എഴുന്നേറ്റ് പാർവതിയുടെ ഓരത്തു ചേർന്ന് തോളിൽ പിടിച്ചു ചേർത്തപ്പോൾ ഈറൻ തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന അനഖയുടെ വയറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു പാർവതി ഏങ്ങലടിച്ചു,….
പാർവതിയുടെ മുതുകിൽ തഴുകി തട്ടി അവളുടെ ഉള്ളിലെ നോവ് തന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെന്ന പോലെ അനഖയുടെ കണ്ണുകളും മിഴിനീർ പൊഴിച്ചു.

“മോള് ഭാഗ്യം ഉള്ളവളാ തന്റേടം ഉള്ള പെൺകുട്ടിയാ….ഇപ്പോഴും നിവർന്നു നിൽക്കാനും ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കാനുമുള്ള തന്റേടം മോൾക്ക് ഉണ്ടായി….പക്ഷെ….പക്ഷെ….എന്റെ അനിയന് അതില്ലാതെ ആയിപ്പോയി…..”

തന്നിലേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് എണ്ണിപ്പെറുക്കി ഓരോന്ന് പറയുന്ന പാർവതിയെ ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്‌ പിടിക്കാൻ അല്ലാതെ അനഖയ്ക്ക്. മറ്റൊന്നും കഴിഞ്ഞില്ല….
കണ്ണീര് തുടച്ചു ചെയറിൽ ഇരുന്ന സന്ധ്യയും ആഹ് സമയം നിസ്സഹായയായി നിന്ന് പോയി.

തന്റെ ഉള്ളിലെ തീ അനഖയുടെ മുന്നിൽ പെയ്തിറക്കിയതോടെ പാർവതിയുടെ മനസ്സിൽ തെളിവാനം നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു ഉള്ളിലെവിടെയോ എന്തൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷകളും.

“തന്റെ ഡ്രസ്സ് മുഴുവൻ ഞാൻ ചീത്താക്കിയല്ലേ…”

മൂക്കു പിഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു തന്റെ കണ്ണീരിനാൽ വട്ടത്തിൽ നനച്ച അനഖയുടെ ടോപ്പിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പാർവതി കണ്ണ് ചിമ്മി ചോദിച്ചു.

“പിന്നല്ലാതെ ഒരു ലിറ്റർ വെള്ളമല്ലേ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒഴുക്കിവിട്ടെ അപ്പൊ നനയില്ലേ എന്റെ പാറുവേച്ചി….”

സന്ദർഭം ലഘൂകരിക്കാൻ പാർവതിയുടെ കവിളിൽ പിച്ചിക്കൊണ്ട് അനഘ പറഞ്ഞു.
എന്നാൽ അത് കേട്ട പാർവതിയുടെ കണ്ണുകൾ മിന്നി.

“എന്നെ രാഹുൽ വിളിച്ചിരുന്നതാ അങ്ങനെ….
പക്ഷെ പാറുവേട്ടത്തി എന്നാന്നു മാത്രം….”

അത് കേട്ട അനഖയുടെ മനസ്സിലും ഒരു നോവ് കലർന്നു.

“എങ്കിലിനി ഞാനും അങ്ങനെ വിളിക്കാം പോരെ….”

അനഘ ചോദിച്ചതും ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ അവൾ തലയാട്ടി.

“എന്നാല് ഇപ്പൊ പാറുവേട്ടത്തി പോയൊന്നു മുഖമൊക്കെ കഴുകി സുന്ദരി ആയി വായോ…”

പാർവതിയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു ബാത്റൂമിലേക്ക് തള്ളുമ്പോൾ ഇതെല്ലാം സന്ധ്യ കൗതുകത്തോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു മയക്കത്തിൽ നിന്നും എപ്പോഴോ ഉണർന്നിരുന്ന രാഹുലും കണ്ണുകൾ അടച്ചു തന്നെ വെച്ചുകൊണ്ട് അതിനെല്ലാം മൂകസാക്ഷി ആയി കിടന്നു.

“അനു….ഇവിടെ ഇപ്പൊ എന്തൊക്കെയാ നടക്കുന്നെ….നിനക്ക്,….നിനക്കവരെ മുന്നേ പരിചയം ഉണ്ടോ….”

സന്ധ്യയ്ക്ക് അവർ തമ്മിലുള്ള ഈ ചെറിയ സമയം കൊണ്ടുണ്ടായ അടുപ്പം വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…

“ഇല്ലേച്ചി….പക്ഷെ…എനിക്ക് ഏറ്റവും അടുപ്പമുള്ള ഒരാളെ പോലെ തോന്നിപോവുവാ അവരെ….അവരുടെ സംസാരം നെഞ്ചുപൊട്ടിയുള്ള കരച്ചിൽ ഒന്നും എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല….എനിക്ക് എന്റെ ചേച്ചിയെ ഓര്മ വന്നു….”

“ഹ്മ്മ്….എന്തായാലും അവരൊന്നു ഓക്കേ ആയിട്ടുണ്ട്….കരഞ്ഞു തീർത്തു നെഞ്ചിലെ ഭാരം കുറയുന്നുണ്ടാവും…..”

“എന്നാലും ഈ ചെക്കന് എന്തിന്റെ കുറവുണ്ടായിട്ടാ ഇങ്ങനെ കിടന്നു നശിക്കുന്നെ ആഹ് ഇട്ടേച്ചു പോയവൾക്കില്ലാത്ത സങ്കടം ഇവനെന്തിനാണവോ….”

ബെഡിൽ കിടന്ന രാഹുലിനെ നോക്കിയാണ് സന്ധ്യ അത് പറഞ്ഞത്.

“അത്രയും സ്നേഹിച്ചു പോയാൽ പിരിയുമ്പോഴുള്ള വേദന എല്ലാവര്ക്കും താങ്ങാൻ പറ്റില്ല ചേച്ചി….പ്രേത്യേകിച്ചും അങ്ങോട്ട് കൊടുത്ത നമ്മുടെ സ്നേഹത്തിനു ഒരു നിമിഷത്തെ സുഖത്തിന്റെ വില പോലും ഇല്ലായിരുന്നൂന്നു അറിയുമ്പോൾ വീഴാതെ നിൽക്കണമെങ്കിൽ പാറുവേട്ടത്തി പറഞ്ഞപോലെ ഭാഗ്യം കൂടി വേണം,….എനിക്ക് അതുണ്ടായിരുന്നു….”

സന്ധ്യയുടെ കയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു അനഘ ഈറൻ മിഴിയോടെ പറയുമ്പോൾ സന്ധ്യ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ കവിളിൽ തലോടി.

ബെഡിൽ കിടന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിനെ നീറ്റിക്കൊണ്ടു ഒരു തുള്ളി കൺകോണിലൂടെ ഊർന്നിറങ്ങി ബെഡിനെ നനയിച്ചു.

“ഇപ്പൊ സുന്ദരി ആയല്ലോ ഏട്ടത്തി…..”

ബാത്‌റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്ന പാർവതിയെ നോക്കി അനഘ പറഞ്ഞു.

അതെ സമയമാണ് ഡോർ തുറന്നു ദീപൻ അകത്തേക്ക് വന്നത്,
റൂമിൽ പെട്ടെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത രണ്ടു പേരെ കണ്ട ദീപൻ ഒട്ടൊരു നേരം കൊണ്ട് തിരികെ വന്നു, അവരെ പുഞ്ചിരിയോടെ സ്വീകരിച്ച ദീപനെ ഞെട്ടിച്ചത് പാർവതി ആയിരുന്നു,
അവളുടെ മുഖത്ത് എന്നോ കണ്ടു മറന്ന ഹൃദയം തുറന്നുള്ള നറുപുഞ്ചിരി കണ്ട ദീപന് ഉള്ളിൽ അതിശയം അടക്കാൻ ആയില്ല…
ദീപന്റെ സംശയത്തിന് ഉത്തരം എന്നോണം അനഖയുടെ കയ്യിൽ തന്റെ കൈ ചുറ്റി പിടിച്ചു പാർവതി അവനെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.

“നിങ്ങള് വന്നിട്ട് ഒത്തിരി നേരം ആയോ….”

ഉള്ളം നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ ദീപൻ അവരോടു ചോദിച്ചു.

“ഹ്മ്മ് കുറച്ചു നേരമായി…ഞങ്ങൾ ദാ ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുവായിരുന്നു…..”

സന്ധ്യ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും പാർവതി മുഖം ചെറുതാക്കി അനഖയെ നോക്കി.

“ഇറങ്ങണം ഏട്ടത്തി….നാളെ ഓഫീസിൽ പോവണ്ടതല്ലേ ചെന്നിട്ട് ഒത്തിരി പണി ഉണ്ട്….”

“എങ്കി നാളെ വരുവോ….”

പ്രതീക്ഷയോടെ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെപോലെയുള്ള പാർവതിയുടെ ചോദ്യം അവൾക്ക് നിരാകരിക്കാൻ ആയില്ല.

“നാളെ ഇവിടെ വന്നിട്ടേ വീട്ടിലേക്ക് പോണുള്ളു പോരെ…”

“നിക്കറിയില്ല പക്ഷെ നിന്നെ ഞാൻ ഒത്തിരി അറിയുന്നപോലെ…..നിന്നോട് മിണ്ടിയിരിക്കുമ്പോൾ ഒരുപാട് ആശ്വാസം തോന്നണുണ്ട്….അതോണ്ടാട്ടോ….”

അനഖയുടെ കൈ കവർന്നുകൊണ്ടു പാർവതി പറയുന്നത് കേട്ട സന്ധ്യയും അനഖയും പുഞ്ചിരി തൂകിയപ്പോൾ ദീപന്റെ ഉള്ളിൽ എന്നോ കെട്ടുപോയ നാളത്തിന് വീണ്ടും തിരി തെളിഞ്ഞിരുന്നു.

“ന്നാ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ ഏട്ടത്തി….”

“നാളെ വരാണോട്ടോ….!!!”

പാർവതി പ്രതീക്ഷയോടെ അനഖയെ നോക്കി.

“എന്തായാലും എത്തിയേക്കാം….”

ചിരിയോടെ അനഖയും സന്ധ്യയും പാർവതിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ പാർവതിയുടെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം മാത്രം മതിയായിരുന്നു ദീപന് ഇനിയുള്ള വരുംകാലത്തെക്കുള്ള പ്രതീക്ഷയ്ക്ക്.

“അനഘ….ഒന്ന് നിക്കുവോ…..”

ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ എൻട്രന്സിൽ എത്തുമ്പോഴായിരുന്നു പിറകിൽ ദീപന്റെ വിളി കേട്ടത്.
തങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വേഗത്തിൽ നടന്നു വരുന്ന ദീപനെ കണ്ട അവർ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പോകുന്ന തിരക്കിൽ നിന്നും ഒരോരം ചേർന്ന് ഒതുങ്ങി നിന്നു.

“നമുക്ക് കുറച്ചങ്ങോട്ടു നീങ്ങി നിൽക്കാം….”

അടുത്തെത്തിയ ദീപൻ ചുറ്റുമുള്ള തിരക്ക് ആലോസരമായപ്പോൾ അവരോടു പറഞ്ഞ ശേഷം മുന്നിലെ പാർക്കിങ്ങിലേക്ക് നടന്നു.

” ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ ഒറ്റപ്പെട്ടു തളർന്നു പോയ രണ്ടേ രണ്ടു അവസരങ്ങളെ എനിക്ക് ഓർമ ഉള്ളൂ…..
ഒന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ….
രാഹുലിന് അന്ന് ആഹ് നഷ്ടത്തിന്റെ ആഴം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല….പക്ഷെ അതെന്നെ ഉലച്ചു കളഞ്ഞിട്ടുണ്ട്….നിലവിട്ടു പോവുമായിരുന്ന എന്നെയും അവനെയും കൈ തന്നതും ചേർത്ത് പിടിച്ചതും ജീവിതം മുന്നോട്ടു ഇനിയും ഉണ്ടെന്നു കാട്ടി തന്നതും പാറുവും അവളുടെ അച്ഛനും ആയിരുന്നു….
അവിടെ നിന്ന് കയറുമ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാര്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…ഇനി വീഴരുത്…..കാരണം ഒരിക്കലെ പിടി വള്ളി ദൈവം തരുകയുള്ളൂ എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നവൻ ആയിരുന്നു ഞാൻ….,
……….
……അല്ല അങ്ങനെ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു ഇനി ഒരിക്കലും വീഴാതിരിക്കാൻ…..
ആഹ് ദിവസം വരെ….
അന്ന് സ്റ്റേഷനിൽ പോയി വന്ന നിമിഷം എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടത് രണ്ടു പേരെയാണ് എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തിയ രണ്ടു തൂണുകളെ….
എന്റെ അനിയനെയും….എന്റെ പാറുവിനെയും….
എന്റെ അടിവേരു പറിഞ്ഞു പോയതുപോലെയാണ് ഞാൻ അന്ന് മുതൽ ഇന്ന് വരെ ജീവിച്ചത്….”

ദീപന്റെ ഉള്ളു നീറിയുള്ള കുമ്പസാരത്തിന് മുന്നിൽ പിടയുന്ന നെഞ്ചും മറുപടി പറയാനോ ആശ്വാസിപ്പിക്കാനോ ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാൻ കഴിയാതെ തറഞ്ഞു നിൽക്കാനേ അനഖയ്ക്കും സന്ധ്യയ്ക്കും കഴിഞ്ഞുള്ളു.

“പക്ഷെ ഇന്ന്….ഇന്ന് പാറുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ…എനിക്ക് എവിടെയോ മുട്ടിപ്പോയ ശ്വാസം തിരികെ കിട്ടിയ പോലെയാണ് തോന്നിയത്…
എവിടെയെങ്കിലും പാതി വഴിയിൽ ഞാൻ എന്റെ പതനം കണ്ടിരുന്നു….
ഇന്നവളെ കാണും വരെ…..

……എങ്ങനെയാ ഞാൻ നന്ദി പറയേണ്ടേ എന്നറിയില്ല…..അവൾ തിരികെ വന്നാൽ രാഹുലിനും കഴിയും അതെനിക്കുറപ്പുണ്ട്….”

കൈകൂപ്പി ഇടറുന്ന സ്വരവും തുളുമ്പുന്ന മിഴികളുമായി നിന്ന ദീപനെ കണ്ട് അനഖയുടെയും സന്ധ്യയുടെയും കണ്ണുകളിലും നീർച്ചാലുകൾ ഉറവപൊട്ടി…

“നിങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ലെങ്കിൽ ഇടയ്ക്ക് വരണം….എനിക്കിതുവരെ കഴിയാത്തത് നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നത് കാണുമ്പോൾ എവിടെയോ ഒരു വെട്ടം ഞാൻ കാണുവാ…..
……….അപേക്ഷയാണ്…………”

അത്രയും പറഞ്ഞു പുറം കൈകൊണ്ട് കണ്ണീര് തുടച്ചു നടന്നു നീങ്ങുന്ന ദീപൻ അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു നോവായി പടരുകയായിരുന്നു….
————————————-

“അനു…..”

“ഉം….”

“എന്താ ആലോചിക്കണേ….”

“ഞാൻ അവരെകുറിച്ചു ആലോചിക്കുവായിരുന്നു ചേച്ചി….
ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ തന്നെ കിടന്നു നീറുവാ….”

“നീയും അത് കഴിഞ്ഞു വന്നതല്ലേ….അതാ…”

“ഹ്മ്മ്……അതാവും…പക്ഷെ എനിക്കവരുടെ മുഖം തന്നെയാ മനസ്സിൽ…ഏട്ടത്തിയുടെ പിന്നെ ഫോണിൽ അവർകാണിച്ച അവന്റെ രൂപവും…”

“അത് ആഹ് ബെഡിൽ കിടക്കുന്നവൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആരും വിശ്വസിക്കില്ല അല്ലെ….”

“ഹ്മ്മ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും പറ്റിയില്ല….”

“ഇനിയെന്താ മോള്ടെ പ്ലാൻ….”

“അറിയില്ല….എന്തായാലും എന്നെക്കൊണ്ട് കഴിയുന്നത് ഞാൻ ചെയ്യും,….ചെയ്യണം….”

അനഘ ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ കാർ മുന്നോട്ടു ഓടിച്ചു.
അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങുമ്പോഴും ഇരുവർക്കും സംസാരിക്കാൻ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഹോസ്പിറ്റലിലെ സംഭവങ്ങൾ അത്രയും ആഴത്തിൽ അവരിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു.

********************************

“എന്നോടെന്താ ഇത്ര നാള് ഏട്ടത്തി മിണ്ടാഞ്ഞേ….”

രാത്രി അവനുള്ള കഞ്ഞി കോരിക്കൊടുക്കുമ്പോൾ പാർവതിയോട് രാഹുൽ ചോദിച്ചു.
കലങ്ങിയ മനസ്സിൽ തെളിവാനം വിടർന്നു തുടങ്ങിയ പാർവതി അനഘ പോയശേഷം രാഹുലിനോട് പഴയപോലെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു, ആഹ് നേരം അപ്രതീക്ഷിതമായി ആയിരുന്നു രാഹുലിന്റെ ചോദ്യം.
അവന്റെ ചോദ്യം ആദ്യം അവളുടെ ഉള്ളൊന്നുലച്ചു, എന്നാൽ ഇനിയും സങ്കടത്തിന് സ്ഥാനം ഇല്ലെന്നു ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന പാർവതി ചുണ്ടിൽ ചെറു പുഞ്ചിരി നിറച്ചു.

“നീ എന്നെ എന്തിനാ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പോയേ…..നീ എന്താ എന്നോട് മിണ്ടാൻ വരാഞ്ഞേ….”

പാർവതി തിരികെ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം മങ്ങി.

” തോറ്റു പോയവനെപോലെ എന്റെ ഏട്ടത്തിയുടെ മുന്നിൽ നില്ക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റിയില്ല….അവള് പോയതിൽ ഞാൻ എന്ത് ഉത്തരമാ ഏട്ടത്തിക്ക് തരേണ്ടത് എന്നറിയാതെ ഞാൻ എങ്ങനാ മുന്നിൽ വരുക….എല്ലാവരുടെയും നോട്ടവും സഹതാപവും സിമ്പതിയും കളിയാക്കലും,…എന്നെ തന്നെ ചെറുതാക്കിയ പോലെ…. ഞാൻ ഒന്നിനും കൊള്ളാത്തവൻ ആണെന്നൊരു തോന്നൽ കൂടി ഉള്ളിൽ കയറി…പിന്നെ ഞാൻ എന്താ ചെയ്ക….എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല ഒന്നിനും ഒന്ന് മുൻപിൽ വന്നു നില്ക്കാൻ പോലും,….”

ഇടറിക്കൊണ്ടു രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട പാർവതി നിറഞ്ഞു വന്ന തന്റെ കണ്ണുകളെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് രാഹുലിന്റെ കവിളിലെ നീർത്തുള്ളികൾ തുടച്ചു.

“നീ ഒരിക്കലും തോറ്റു പോവില്ല തോൽക്കാൻ ഞാൻ ഇനിയൊരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല….
…..ഒരിക്കെ എന്റെ തീരുമാനം കൊണ്ടാണ് നീ നീറിയതും വീണതും അവളെ എന്റെ മോനു വേണ്ടി ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ നാളിനെ ശപിക്കാത്ത ഒരു നിമിഷം പോലും ഇല്ല….
ഇടയ്ക്ക് എനിക്കും തോന്നും ഞാനും ഒരു ശാപം പിടിച്ച ജന്മം അല്ലെ എന്ന്….”

നീറിക്കൊണ്ടു പാർവതിയുടെ നാവിൽ നിന്ന് ഉതിർന്നു വീണ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കും മുന്നേ അവന്റെ കൈ അവളുടെ വായ പൊത്തി.

“ഇനി ഒന്നും പറയണ്ട….എന്റെയും എന്റെ ഏട്ടന്റെയും ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായ ഏറ്റവും വലിയ പുണ്യം എന്താണ് എന്ന് ചോദിച്ചാൽ എനിക്ക് ചൂണ്ടി കാണിക്കാൻ എന്റെ ഏട്ടത്തി മാത്രേ ഉള്ളൂ…ഇനി ഉണ്ടാവുകയും ഉള്ളൂ…”

രണ്ടുപേരുടെയും മനസിന്റെ മഞ്ഞുരുകി പഴയ ഏട്ടത്തിയും അനിയനുമായി മാറുന്നത് മൗനത്തോടെ പുതുജീവൻ പ്രാപിച്ച ഹൃദയവുമായി ദീപൻ ചിരിയോടെ കണ്ടു നിന്നു.

********************************

ഡും ഡും ഡും….!!!

“ആരോ…മുട്ടുന്നുണ്ട്..കാലനാണോ…!!”

“ഹി ഹി ഹി….മിണ്ടതിരിയെടാ ചെക്കാ….”

ബെഡിൽ നിന്ന് ഡോറിലേക്ക് എത്തിനോക്കി രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട പാർവതി തലയിൽ കിഴുക്കി ഡോറിലേക്ക് നടന്നു.

“അനു….കേറി വാ….സന്ധ്യയും വാ….”

പുറത്തു നിൽക്കുന്നത് ആരാണെന്നു മനസ്സിലാവാൻ രാഹുലിന് അധികനേരം വേണ്ടി വന്നില്ല.

“ആള് ഉണർന്നിട്ടുണ്ട്…..”

അവരെ ഫേസ് ചെയ്യാനുള്ള ചമ്മലിൽ വശം ചരിഞ്ഞു ഉറക്കം നടിച്ചു കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ അവന്റെ പെട്ടിയിൽ ആണി തറച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു പാർവതിയുടെ സംസാരം.

രാഹുലിനെ നേരിടാനുള്ള ചളിപ്പ് അനഖയിലും ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ സന്ധ്യയുടെ മറപറ്റിയായിരുന്നു അവൾ റൂമിലേക്ക് വന്നത്.

“ഇപ്പൊ എങ്ങനെ ഉണ്ട് രാഹുൽ…..”

സന്ധ്യയാണ് അവനെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി ചോദിച്ചത്.

“കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല…”

“നിനക്ക് ഇവരെ മനസ്സിലായോ….അന്ന് ഇവരാ നിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചത്.
സന്ധ്യ…ഇത് അനഘ….”

സന്ധ്യയ്ക്ക് പിന്നിൽ നിന്നിരുന്ന അനഖയെ മുന്നിലേക്ക് നീക്കി കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പാർവതി രാഹുലിനെ പരിചയപ്പെടുത്തി.

“സന്ധ്യ ഇരിക്ക്…..അധിക നേരം ഈ സമയം നിന്നൂടാ….”

സന്ധ്യയെ കസേരയിലേക്ക് ഇരുത്തുമ്പോൾ തന്റെ ഏട്ടത്തിയുടെ നെഞ്ചിൽ മിന്നിമറഞ്ഞ ഒരു കൊതിയുടെ നോവ് ഒരു നിമിഷം അവരുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് രാഹുൽ കണ്ടെടുത്തു.
ഒപ്പം അവന്റെ ഉള്ളും വലിഞ്ഞു.

കണ്ണ് പതിയെ എടുക്കുമ്പോഴാണ് തന്നെ നോക്കി നിന്ന അനഖയുടെ കണ്ണിൽ രാഹുലിന്റെ കണ്ണ് ഉടക്കുന്നത്.
ഒരേ സമയം പരസ്പരം നോക്കിയ അവർ പെട്ടെന്ന് മുഖം മാറ്റി.

“നിങ്ങൾക്ക് കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കട്ടേ….”

പാർവതിയുടെ ചോദ്യത്തിൽ അനഘ വേണ്ടെന്ന രീതിയിൽ തലയാട്ടി.

ഡോറിലെ വീണ്ടും കേട്ട മുട്ടൽ ആരുടേതാണ് എന്നറിയാൻ പാർവതി നീങ്ങിയപ്പോൾ സന്ധ്യ രാഹുലിനോട് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
അനഘ കണ്ണുകൾ ഒരിടത്തും ഉറപ്പിക്കാതെ ഓരോഇടങ്ങളിലായി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ് രാഹുൽ….എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഇപ്പൊ….സ്‌റ്റേബിൾ അല്ലെ….”

“ഹ്മ്മ്….ഓക്കേ ആണ് ഡോക്ടർ…”

അകത്തേക്ക് വന്ന ഡോക്ടർ വിഷ് ചെയ്ത ശേഷം ചാർട് എടുത്തു നോക്കി.

കണ്ണിലെ രക്തയോട്ടം പരിശോധിച്ച ശേഷം രാഹുലിനെ നോക്കി,

“ഇപ്പോൾ സ്‌റ്റേബിൾ ആണ് ബട്ട് ചില ശീലങ്ങൾ ഒഴിവാക്കിയില്ലെങ്കിൽ അധികം വൈകാതെ തിരികെ ഇതിലും സ്പീഡിൽ ഇവിടെ വരേണ്ടി വരും.
അറിയാല്ലോ….ഇഞ്ചുറി ഒരാഴ്ച്ച കൊണ്ട് നേരെ ആവും ബട്ട് ഉള്ളിലെ ചില സംഭവങ്ങളുടെ കാര്യം അങ്ങനെ അല്ല….സൊ ടേക്ക് കെയർ…”

പാർവ്വതിയെയും മറ്റുള്ളവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു ഡോക്ടർ റൗണ്ട് കഴിഞ്ഞു മടങ്ങി.

“രാഹുൽ…..ഉപദേശിക്കുവാണ് എന്ന് കരുതിയാലും സാരമില്ല….ഇനി നിന്റെ ഏട്ടത്തിയെ കരയിക്കരുത്… ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇതൊരുപാട് തീ തിന്നു കഴിഞ്ഞു,
വെറും രണ്ടു ദിവസത്തെ പരിചയം ഉള്ള എനിക്കിതു മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റിയെങ്കിൽ രാഹുലിന് എന്തായാലും അതിനു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും…,

യൂ ആർ സൊ യങ്….ഇനിയും ഒത്തിരി ജീവിതം ബാക്കി ഉണ്ട്…ദേ ഈ നിൽക്കുന്ന ഇവള്,….
നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്ക് നോക്കുമ്പോ ഏറ്റവും കൂടുതൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഇവൾക്കാ…
എന്നിട്ടും ഇവള് ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ നിക്കുന്നത് അവൾക്ക് തിരിച്ചറിവ് വന്നതുകൊണ്ടാ….രാഹുലിനും അത് ഉണ്ടാവണം….”

ബെഡിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ കേട്ട് കിടന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പാർവതിയും അത് കേട്ടിരുന്നു.

“ഇനി പുതിയൊരു ജീവിതം ജീവിച്ചു തുടങ്ങണം…..
അല്ല ഇവളോട് പറഞ്ഞ കാര്യം തന്നെ പറഞ്ഞേക്കാം ജീവിച്ചു കാണിച്ചുകൊടുക്കണം….
കേട്ടല്ലോ….”

സന്ധ്യ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“നമുക്ക് എന്നാൽ ഇറങ്ങിയാലോ അനൂ….”

സന്ധ്യ അനഖയെ നോക്കി ചോദിച്ചു അവളുടെ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും പാത്തും പതുങ്ങിയും അവനെ തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു അന്ന് അവൾ തല്ലിയതിനെ ഓർത്തായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സ് പിടച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്…ഒരു ക്ഷെമ ചോദിക്കണം എന്ന് അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എങ്ങനെ പറയും എന്നുള്ള പേടിയും കുറ്റബോധവും അവളെ പിന്നോട്ട് വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

“ഇന്ന് അനു വന്നിട്ട് മുഴുവൻ സൈലന്റ് ആയിരുന്നല്ലോ….എന്നോടൊന്നു മിണ്ടി കൂടി ഇല്ല….”

അനഖയുടെ കയ്യിൽചുറ്റി പാർവതി പരാതി പറഞ്ഞു.

“അവളിടയ്ക്ക് അങ്ങനെയാ പാർവതി….പെട്ടെന്ന് സൈലന്റ് ആവും….”

സന്ധ്യ അനഖയുടെ കയ്യിൽ കോർത്തുകൊണ്ട് തിരികെ പോവാൻ ഇറങ്ങി ഡോറി നടുത്തേതും മുന്നേ പാർവതിയോട് യാത്ര ചോദിക്കാൻ നിന്ന അനഖയുടെ കണ്ണ് ഒരു നിമിഷം തെറ്റിപ്പാളി മിന്നലൊളി പോലെ രാഹുലിന് നേരെ നീണ്ടു, അത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതിലാവണം അവനും അവളെ തന്നെ നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു.

തന്റെ നോട്ടം പിടിക്കപ്പെട്ടതും കള്ളിയെ പോലെ ഒരു കണ്ണിറുക്കി നാക്ക് കടിച്ചു ചമ്മി മുഖം ചുളുക്കിയ അനഖയെ കണ്ട രാഹുലിന്റെ ചുണ്ടിലും പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.

————————————-

“ഡി അനു…..നിനക്കിന്ന് എന്ത് പറ്റി….”

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് തിരികെ പോരും വഴി സന്ധ്യ അനഖയോട് ചോദിച്ചു.

“എന്ത് പറ്റാൻ….എനിക്കൊന്നും പറ്റിയില്ല….”

കണ്ണിറുക്കി അനഘ സന്ധ്യയെ കളിയാക്കി.

“ദേ നിന്റെ വിളച്ചിൽ എന്നോട് എടുക്കണ്ടട്ടോ….
സദാസമയോം ചിലച്ചോണ്ടിരിക്കണ പെണ്ണാ…ഹോസ്പിറ്റലിൽ കയറിയെ പിന്നെ ഒതളങ്ങ വിഴുങ്ങിയ പോലെ ആയിരുന്നു,…
ഏതാണ്ട് ഒരുമാതിരി നാണം കുണുങ്ങി പെണ്ണിനെ പോലെ എന്റെ തുമ്പേലും തൂങ്ങി…
എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല എന്ന് കരുതരുത്…എന്താടി…എന്താ മോള്ടെ ഉദ്ദേശം…”

ചരിഞ്ഞിരുന്നു അനഖയുടെ കള്ളനോട്ടം അടക്കം പിടിച്ചു ഇട്ട് സന്ധ്യ ചോദ്യം ചെയ്തതോടെ അനഘ അല്പം ചമ്മി ആണെങ്കിലും കാര്യം പറയാം എന്ന് കരുതി.

“അതില്ലെച്ചി….എനിക്ക് അയാളെ കാണുമ്പോൾ ഒരു ചളിപ്പ്….”

“അതെന്തിനാ അവനെ കാണുമ്പോ നീ ചളിക്കണേ… അവൻ നിന്നെ പെണ്ണുകാണാൻ വന്നതാ….”

ഒരല്പം കളിയാക്കൽ കലർത്തി ഗൗരവം വിടാതെ ആണ് സന്ധ്യ ചോദിച്ചത്.

“യ്യോ…..ഇതിനെക്കൊണ്ടു….
എനിക്ക് ഒരു സോറി പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു…..അന്ന് ആക്സിഡന്റ് നടന്നപ്പോൾ ഞാൻ തല്ലിയില്ലേ അതിനു…അതാലോചിക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോ എന്തോ പോലെ തോന്നുന്നു…വേണ്ടായിരുന്നു എന്നൊരു ചിന്ത.”

“അന്ന് ഫൂലാൻ ദേവി കൂടിയ പോലെ ആയിരുന്നില്ലേ ചാടിയിറങ്ങി അവന്റെ കരണം അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചത്…എന്നിട്ട് ഇപ്പോ സോറി പറയാൻ ചളിപ്പും ചമ്മലും മടിയും…നിന്നെക്കൊണ്ടിപ്പോ ഞൻ ആഹ് തൊറ്റേക്കുന്നത്…എങ്കി പിന്നെ ഇന്ന് നിനക്ക് അതങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞൂടാരുന്നോടി പോത്തേ…”

“അതല്ലേടി ചേച്ചി എനിക്ക് എന്തോ ചളിപ്പ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞത്…പിന്നെ ഞാൻ കരണത്തടിച്ചു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ഏട്ടത്തി എന്ത് വിചാരിക്കും….”

“ഉവ്വാ….!!!…അന്ന് ചാടിപ്പിടിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോ ഓർക്കണമായിരുന്നു….”

“ഹോ എന്നെ ഒന്ന് എന്തേലും പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കാതെ എന്നെ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കുന്നോ….”

അനഘ കണ്ണുരുട്ടി സന്ധ്യയെ നോക്കി.
അതിനു പകരം കള്ളച്ചിരി ആയിരുന്നു സന്ധ്യയുടെ മറുപടി.
********************************

“തറവാട്ടിലേക്ക് ഞാൻ ഇല്ല ഏട്ടത്തി….”

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആയി കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് രാഹുൽ പാർവതിയോട് പറഞ്ഞത്.

“അതിന് തറവാട്ടിലേക്ക് വരണം എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞോ….തറവാട്ടിലേക്ക് നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ വന്നാൽ മതി അതുവരെ നീ ഒന്ന് നേരെ ആകുന്നത് വരെ ഞാനും ഏട്ടനും ഇനി നിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ നിക്കാനാ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നെ….”

പാർവതി തിരിഞ്ഞിരുന്നു രാഹുലിനെ നോക്കി.

“അയ്യോ ഏട്ടത്തി അത്….അവിടെ നിങ്ങള് ശെരിയാവില്ല….”

“നീ ഒച്ചയിട്ടു ഞെട്ടുവൊന്നും വേണ്ട….നിന്നെ അങ്ങോട്ട് മാറ്റാൻ വേണ്ടി മുന്നേ ഒരൂസം ഞാൻ പോയിരുന്നു അവിടെ വൃത്തിയാക്കാൻ….ഹോ ചെക്കൻ എന്തൊക്കെയാ അവിടെ കാട്ടികൂട്ടിയിരിക്കുന്നെ….അതോണ്ടൊക്കെ കൂടെയാ ഇനി നിന്നെ തനിച്ചു അവിടെ നിർത്താൻ എനിക്ക് ധൈര്യമില്ലാത്തെ…”

പാർവതിയുടെ കളിയാക്കലിലും സംസാരത്തിലും ചൂളിപോയ രാഹുൽ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്നു കണ്ണടച്ചു.

————————————-

“ആഹ്….അനു….ഇന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആയി….ഇവിടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോന്നൂ…ചെക്കനെ ഒന്ന് ശെരിയാക്കി എടുക്കണം അപ്പൊ അതുവരെ ഞാനും ഏട്ടനും ഇവിടെ കൂടാന്ന് കരുതി…”

ഫ്ളാറ്റിലെ തന്റെ മുറിയിൽ ബെഡിൽ രാഹുലിനെ കിടത്തി അപ്പുറത്തേക്ക് മാറിയ പാർവതിയുടെ ഫോണിലൂടെ ഉള്ള സംസാരം അവനു കേൾക്കാമായിരുന്നു,
കേട്ടപ്പോഴേ അതാരോടാണ് എന്ന് അവനു മനസ്സിലായി.

“ഞാൻ ഇനി ഇവിടെത്തന്നെ കാണും…ഇടയ്ക്ക് വായോ….”

പാർവതി ഫോൺ വിളി അവസാനിപ്പിച്ച് തിരികെ എത്തി.

“ആരെയാ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചെ….!!!”

അറിയാമായിരുന്നിട്ടും വെറുതെ അവൻ ഒന്ന് ചോദിച്ചു.

“അനൂനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതാ…ഡിസ്ചാർജ് ആയ കാര്യം…..”

“ഹ്മ്മ്……”

“നിനക്ക് എന്തേലും കുടിക്കാനോ കഴിക്കാനോ വേണോ….”

“ഇപ്പോന്നും വേണ്ട ഏടത്തി കുറച്ചുനേരം ഇവിടെ ഇരിക്ക്,…രാവിലെ മുതൽ തിരക്ക് പിടിച്ചു ഓട്ടമല്ലായിരുന്നോ…”

“പോ…ചെക്കാ എനിക്ക് ക്ഷീണോന്നുമില്ല….എന്തേലും ഉടനെ വെച്ചുണ്ടാക്കണം…മൂന്നീസം പുറത്തൂന്ന് കഴിച്ചിട്ട് മതിയായി…ഇനി ഞാൻ വെച്ചുണ്ടാക്കണത് കഴിച്ചാ മതി നീയും…എങ്ങനെ ഇരുന്നതാ ചെക്കന്റെ കോലം കണ്ടില്ലേ….”

രാഹുലിനെ ചാരി ഇരുത്തി സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു പാർവതി പതം പറയാൻ തുടങ്ങി.

“ഓഹ് ഇനിയും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണീരൊഴുക്കണ്ട എന്റെ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ ഇനി ഏട്ടത്തി ഉണ്ടാക്കുന്നതെന്താണെലും കഴിച്ചോളാം….”

“ഹ്മ്മ്….ഇപ്പോഴും എന്നെ ചാക്കിലാക്കാൻ ഒക്കെ അറിയാം ചെക്കന്….”

അവന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു പാർവതി ചിരിച്ചു.
ദീപൻ അവരെ ആക്കി ഓഫീസിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിരുന്നു.

“ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് വന്നിട്ട് നിന്നെ കുളിപ്പിക്കാട്ടൊ….”

ഫോൺ എടുത്ത് അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത് കവിളിൽ തലോടി തിടുക്കപ്പെട്ട് പാർവതി പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഫോണിൽ അൽപനേരം കുത്തിയിരുന്ന് തോണ്ടി കളിച്ചപ്പോഴേക്കും പാർവതി എത്തി.
കയ്യിലും കാലിലും പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കെട്ടി ബാത്‌റൂമിൽ ഒരു കസേരയും വലിച്ചിട്ട് അവനെ താങ്ങി പിടിച്ചു അതിലിരുത്തി ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ കുളിപ്പിക്കുന്ന കണക്കെ പാർവതി അവളുടെ ദത്തു പുത്രനെ കുളിപ്പിച്ചു.
ഒരമ്മയുടെ വാത്സല്യം മാത്രം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന പാർവതിയുടെ സ്പര്ശനങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും ഒരുകാലത്തും രാഹുലിന് മറ്റൊരർത്ഥം തോന്നിയിരുന്നില്ല,….രാഹുലിന്റെ ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന മാതൃരൂപം അതെന്നും പാർവതി ആയിരുന്നു.

രാഹുലിനെ കുളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു കിടത്തി പാർവതിയും കുളിച്ചു,
വീട്ടിലെ തറവാടിയായ പെണ്ണിന്റെ അഴക് പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മുണ്ടും നേര്യതും ചുറ്റി, കാലങ്ങൾ അവളിൽ നിന്ന് എടുത്തുടച്ചുകളഞ്ഞ പ്രസന്നത തിരികെ മുഖത്തണിഞ് കുങ്കുമ പൊട്ടു തൊട്ട് പ്ലേറ്റിൽ ചോറും തോരനും, പപ്പടവുമായി വരുന്ന ഏട്ടത്തിയമ്മയെ അവനും കൺകുളിരേ കണ്ടു.

“ചിക്കനില്ലെ….”

തൊണ്ടക്കുഴിയിലും കവിളിലും നിറച്ച ചോറും വായിൽ വെച്ച് രാഹുൽ കഷ്ടപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു.
അടുത്ത ഉരുള ഉരുട്ടി അവനു നീട്ടാൻ നോക്കി ഇരുന്ന പാർവതിയുടെ മുഖത്ത് കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞു കൂടി.

“അയ്യട ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു വന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും ഇനി ചിക്കൻ കുത്തിക്കേറ്റാഞ്ഞിട്ട ചെക്കന്….ഇതങ്ങോട്ടു കഴിച്ചാൽ മതി….”

പാർവതി കെറുവോടെ പറഞ്ഞു.

“ഉയ്യോ ഞാൻ ഒരു സിനിമയിലെ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞേല്ലേ…ഏട്ടത്തി….”

“ഒരു ഡയലോഗുമില്ല…ദേ വാ തുറന്നേ….നിന്നെ ഊട്ടിയിട്ട് വേണം എനിക്ക് അടുത്ത പണി നോക്കാൻ….”

“പിന്നെ അങ്ങനെ ഇപ്പൊ പണി ഒന്നും ചെയ്യണ്ട….എപ്പോ നോക്കിയാലും പണി….ഒരു സമയം അടങ്ങി ഇരിക്കത്തില്ല…..”

“വെറുതെ ഒരിടത്തു ഇരുന്നാൽ ഞാൻ ഒരൊന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുമെടാ കുട്ടാ…അതിലും നല്ലതല്ലേ ഇങ്ങനെ ഓടി നടക്കണേ….”

മുഖത്ത് ചിരി നിറച്ചു ഉള്ളിൽ നോവടക്കി പാർവതി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടതോടെ രാഹുലും വല്ലാതെ ആയി….

“ദേ മതി ഇരുന്ന് ആലോചിച്ചത്…എന്നെ ഊട്ടാൻ വന്നതാണെ അത് മറന്നു പോവരുത്….
ആ…..!!!”

തന്റെ മുന്നിൽ കുഞ്ഞിനെ പോലെ വാ പൊളിച്ചു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലിനെ നോക്കി ചിരിയോടെ അടുത്ത ഉരുള അവൾ വായിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു.

അവർക്ക് പരസ്പരം ഉള്ള മരുന്ന് അവർ തന്നെ ആയിരുന്നു.

********************************

“സന്ധ്യയുടെ പാക്കിങ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ അനു….”

“ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുവാ ഏട്ടത്തി….”

“അങ്ങോട്ടേക്ക് എങ്ങനെയാ പോണേ….”

“ഞാനും ചേച്ചിയും കൂടെ ചേച്ചിയുടെ കാറിനു പോവാന്നാ കരുതിയിരിക്കണേ….തിരിച്ചു ബസിൽ പോരും…”

“നിഷ വരുന്നുണ്ടോ കൂടെ….”

“ഇല്ലേട്ടത്തി… നിഷേച്ചിക്ക് ഇന്ന് എന്തോ സർജറിയിൽ അസിസ്റ് ചെയ്യാൻ ഉള്ളതുകൊണ്ട് പോയി….”

“അപ്പോ നീയ് ഒറ്റയ്ക്ക് പോരണ്ടേ തിരിച്ചു ഇങ്ങോട്ടു….”

“അത് സാരൂല്ലാ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ മാനേജ് ചെയ്തോളാം…”

“ഹ്മ്മ്…..പോകുന്ന വഴിക്ക് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഒന്ന് വായോ…സന്ധ്യയ്ക്ക് കൊടുത്തു വിടാൻ ഞാനും കരുതിയിട്ടുണ്ട് കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ…”

“വരാം ഏട്ടത്തി….ഞാൻ വെക്കട്ടെ…പായ്ക്ക് ചെയ്യാൻ ഉണ്ട്….”

“ശെരി മോളെ…വരുമ്പോ കാണാം…”

പാർവതി ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത നോവ് ഉടലെടുത്തു,…
വീണു പോയ നാൾ മുതൽ ഈ നിമിഷം വരെ തന്നെ താങ്ങി നിർത്തിയ ഒരു സ്നേഹസാഗരം ഇന്ന് തന്നെ വിട്ടു അകലേക്ക് പോകും പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
കാറ്റു പോലെ അവൾ തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി ചെന്നു അവിടെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുടി മെടഞ്ഞു കെട്ടുകയായിരുന്ന സന്ധ്യയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവൾ നിന്നു…
ബ്ലൗസിന് പുറത്തു നഗ്നമായ തോളിൽ നനവ് പടരുമ്പോൾ സന്ധ്യയുടെ കണ്ണുകളും ഈറനണിഞ്ഞു.

“എന്തുവാടി പെണ്ണെ…വെറുതെ ഇരുന്നു കരയാൻ നടക്കുവാ നീ….”

ഇടറിക്കൊണ്ടാണ് സന്ധ്യ പറഞ്ഞത്.
അനഘ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിന്നതെ ഉള്ളൂ.

“ഇങ്ങനെ കിടന്നു കരയല്ലേടി….ഞാൻ ഇന്ത്യ വിട്ടു പോവുന്നൊന്നുമില്ലല്ലോ….നാട്ടിലേക്കല്ലേ,”

അനഖയുടെ വിങ്ങൽ മാറ്റാൻ സന്ധ്യ ഓരോന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് പറയുമ്പോഴും സന്ധ്യയുടെ നെഞ്ചും നീറുകയായിരുന്നു.

“ഇങ്ങോട്ടു നോക്ക് പെണ്ണെ….
നീ ഇപ്പൊ പഴയ പോലെ ആഹ് തൊട്ടാവാടി ഒന്നുമല്ല, സ്വന്തമായി അധ്വാനിക്കുന്ന ഒരുത്തി അല്ലെ തന്റേടമുള്ള പെണ്ണ്….അപ്പൊ അതിന്റെ ഒരു തണ്ട് കാണിക്കണ്ടേ…”

“ഉം ഹും…..”

“ഇതിനെ ഞാൻ ഇനി എന്താ ചെയ്യാ….”

തന്റെ നെഞ്ചിൽ തലയും വെച്ച് കിടക്കുന്ന അനഖയെ ചിരിയോടെ നോക്കി സന്ധ്യ ചിരിച്ചു.

“എന്നിട്ട് ഈ പറേണ ആളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതോ….”

അനഘ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു ചോദിച്ചതും.
അബദ്ധം പിണഞ്ഞ പോലെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു സന്ധ്യ ഒരു വരണ്ട ചിരി ചിരിച്ചു.

“പോടീ പ്രാന്തി…”

അനഖയുടെ കവിളിൽ കുത്തി സന്ധ്യ തിരിഞ്ഞു.
ബാഗിലേക്ക് ഓരോന്ന് എടുത്തു വെക്കാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഇന്ന് തിരികെ പോരാൻ നിക്കണ്ടട്ടോ….വൈകില്ലേ….ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാ രാത്രി നിന്നെ ഞാൻ ധൈര്യത്തിൽ ബസിൽ വിടണെ….നാളെ രാവിലെ പോന്നാൽ മതി…”

“അതെങ്ങനെയാ ചേച്ചി നാളെ എനിക്ക് ടീം മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതല്ലേ….”

“എന്നാലും ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാടി നിന്നെ വിടുന്നെ…”

“സാരമില്ല ചേച്ചീ….അതൊക്കെ നോക്കാന്നെ….
പിന്നെ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചിരുന്നു,
പോവും വഴി അവിടെ കേറാൻ പറഞ്ഞു, കൊണ്ടോവാൻ എന്തോ എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു…”

“ആഹ് നിന്റെ ഏട്ടത്തിയല്ലേ പോയി കണ്ടേക്കാം…
പാർവതിയും നിഷയും ഇവിടെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു പോകാല്ലോ…”

സന്ധ്യ കള്ളചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അയ്യട….”

അനഘ കെറുവ് കാട്ടി ചിരിച്ചു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

********************************

“ഹെലോ ഏട്ടത്തി….ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തി…”

“ആഹ് എത്തിയോ,…എങ്കിൽ മേളിലേക്ക് വരണ്ട ഞങ്ങൾ താഴേക്ക് വരാം…”

പാർവതി ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ കാറിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

“ഏട്ടത്തി താഴേക്ക് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു….”

സന്ധ്യയോടവൾ പറഞ്ഞു.

“ദേ ഏട്ടത്തി….”

ഫ്ലാറ്റിന്റെ എൻട്രന്സിൽ നിന്നും വരുന്ന പാർവതിയെ കണ്ട അനഘ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങി അപ്പോഴാണ് പാർവതിയുടെ തോളിൽ താങ്ങി പതിയെ നടന്നു വരുന്ന രാഹുലിനെ അവൾ കണ്ടത് അതോടെ ആമയെപോലെ തല അകത്തേക്ക് വലിച്ച അനഘ വിരലുകൾ ഞൊടിച്ചു തന്റെ പിരിമുറുക്കം കുറയ്ക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.

“അനു….നിനക്ക് അവനെ കാണുമ്പോൾ ഉള്ള ചമ്മൽ ഇതുവരെ മാറിയില്ലേ….”

“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി,….അങ്ങേരെ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് അന്നത്തെ അടിയുടെ കാര്യം ഓർമ വരും…പിന്നെ എന്തോ പോലെയാ,…”

“അവനോടൊരു സോറി പറഞ്ഞാൽ തീരുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ, നിനക്ക് അതിനും ചമ്മൽ അല്ലെ പിന്നെ എങ്ങനെയാ….ഇപ്പൊ നീ ഒന്ന് ചെല്ല് ഇതിൽ തന്നെ ഇരുന്നാൽ അവരെന്ത് വിചാരിക്കും….”

“ചെല്ലാല്ലേ…???”

“ചെല്ലടി കഴുതേ…..”

ഉന്തി തള്ളി അനഖയെ പുറത്തിറക്കിയ സന്ധ്യ പാർവതിയെയും രാഹുലിനെയും നോക്കി,
സാരി ചുറ്റി ഐശ്വര്യത്തോടെ നടന്നു വരുന്ന പാർവതിക്കൊപ്പം ഷർട്ടും മുണ്ടും ഉടുത്‌ പതിയെ കാലു വലിച്ചു വലിച്ചു നടക്കുന്ന രാഹുലിനെ കണ്ട സന്ധ്യ ഒന്നമ്പരന്നു, മുഖത്ത് തേജസ്സ് നിറഞ്ഞു, എല്ലുകൾ മൂടി പഴയ രാഹുലിലേക്കുള്ള പ്രയാണം ആരംഭിച്ച പോലെ സന്ധ്യയ്ക്ക് തോന്നി.

“ഏട്ടത്തി എങ്ങോട്ടാ സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു….”

രാഹുലിന്റെ നേരെ നോക്കാൻ ചമ്മി, കടിച്ചു പിടിച്ചു പാർവതിയെ നോക്കിയാണ് അനഘ സംസാരിച്ചത്, എങ്കിലും രാഹുൽ കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“ആഹ് ഞങ്ങളും ഒരിടംവരെ പോവ്വുവാ….അല്ലെടാ ചെക്കാ….”

പാർവതി പറഞ്ഞതിന് ചിരിയോടെ രാഹുൽ തലയാട്ടി.

“എങ്ങോട്ടേക്കാന്ന് പറ ഏട്ടത്തി…”

“നിങ്ങളുടെ കൂടെ തന്നെ ആടി അനുകുട്ടി….അല്ലേൽ തിരികെ നീ ഒറ്റയ്ക്ക് പോരണ്ടേ,…..അത് വേണ്ട നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോരാം….”

പാർവതി പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഘ ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി.

“സത്യം…!!!”

“അല്ല കള്ളം….
സുരേട്ടാ ആഹ് ബാഗ് ഒക്കെ കാറിലെ ഡിക്കിയിലേക്ക് വെച്ചോളൂട്ടോ…”

കാറിന്റെ കീ കൊടുതുകൊണ്ട് ബാഗുമായി വന്ന ഡ്രൈവർ നോട് പാർവതി പറഞ്ഞു.

“സന്ധ്യ കാറിൽ ആയിരിക്കും അല്ലെ….ഞാൻ ഇവനെ കൊണ്ടോയി കാറിൽ ഇരുത്തിയിട്ടു വരാവേ….”

പാർവതി രാഹുലിനെയും താങ്ങിക്കൊണ്ട് കാറിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ അനഖയും പതിയെ കാറിലേക്ക് നീങ്ങി,

പാർവതി കാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നിന്നു സംസാരിക്കുന്നത് ഇപ്പുറം നിന്ന് രാഹുൽ കണ്ടു അല്പം കഴിഞ്ഞു തിരികെ വന്നു ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു,

“ഞങ്ങൾ പോയിട്ട് വരാം സുരേട്ട….ചിലപ്പോ തിരികെ വരുമ്പോൾ വൈകും ഏട്ടനെ ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളാം….”

ഡ്രൈവർക്ക് വഴിക്കുള്ള കാശ് നീട്ടി, പാർവതി ചിരിച്ചു.

“ആയിക്കോട്ടെ കുഞ്ഞേ…പോയിട്ട് വാ…”

മുന്നിൽ നീങ്ങി തുടങ്ങിയ സന്ധ്യയുടെ കാറിന്റെ ചുവടു പറ്റി പാർവതിയുടെ ബ്ലാക്ക് വോൾവോ ഒഴുകിയിറങ്ങി.

********************************

“പാർവതി….!!!”

“പറഞ്ഞോ സന്ധ്യേ…”

വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ നേരം പിടിച്ചു നിന്നിരുന്ന സന്ധ്യയും അനഖയുടെ കൂടെ കൂടി ഒരു റൗണ്ട് കരച്ചിൽ കഴിഞ്ഞു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, രാഹുലും നിധിനും ഇതെല്ലം ചിരിയോടെ നോക്കി ഒരു ഭാഗത്തു മാറി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

“കാണുന്ന ബഹളം ഒക്കെ എന്നോടും അടുപ്പമുള്ളവരോടും ഒക്കെയെ….ഉള്ളൂ, അന്ന് കൂടെ കൂട്ടിയത് മുതൽ ഇവളെ ഇതുവരെ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാക്കിയിട്ടില്ല, ഇപ്പൊ…കുറച്ചു നാളത്തേക്കാണെങ്കിലും ഒന്ന് മാറി നിക്കുമ്പോ പറയാൻ എനിക്ക് ഇപ്പൊ നിഷയും താനും മാത്രേ ഉള്ളൂ,….ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് നോക്കിക്കോണേ…”

നിറഞ്ഞ കണ്ണും ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി നെഞ്ചിൽ തല പൂഴ്ത്തി കിടക്കുന്ന അനഖയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു സന്ധ്യ പറഞ്ഞതുകേട്ട പാർവതിയുടെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു വന്നു.

“ഇതുങ്ങൾ ഇത് കൊളമാക്കും….
സീരിയൽ ആക്കാതെ നീ രണ്ടിനെയും വിളിച്ചു വേഗം വിട്ടോ രാഹുലേ….”

നിധിൻ ഒന്നുച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ഒരു ചിരി വിടർന്നു.

പാർവതിയുടെ കയ്യിൽ കൊരുത്തുപിടിച്ചു അനഘ അവരോടു യാത്ര പറഞ്ഞു.
പാർവതി ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലും സൈഡ് സീറ്റിൽ അനഖയും ബാക്കിൽ രാഹുലും കയറി.
കാർ തിരികെ യാത്ര ആരംഭിച്ചു.
********************************

ഒരു ഫോൺ കാൾ ദൂരത്തിൽ എന്നും അനഖയ്ക്ക് സന്ധ്യയുടെ കരുതൽ ഉണ്ടായിരുന്നു,…
അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തുന്നതിൽ ഇതിനകം അവളുടെ ഏട്ടത്തി സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത പാർവതിയും വിരമിച്ചിരുന്നില്ല,
നിഷയ്ക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി വരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ അനഖയുടെ രാത്രി രാഹുലിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പാർവ്വതിയോടൊപ്പമായി,…
രാഹുലിനെ ഫേസ് ചെയ്യാനുള്ള ചമ്മൽ ഒഴിച്ചാൽ അവൾ ഏറ്റവും സന്തോഷിച്ചിരുന്നതും ആഹ് രാത്രികൾ ആയിരുന്നു.

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നേരത്തായിരുന്നു നിഷയ്ക്ക് ഭർത്താവിനോടൊപ്പം ജർമനിയിലെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോലിക്ക് കയറാനുള്ള അവസരം വന്നത്,
ഒരു മാസത്തിനിടയിൽ അതിനു തീരുമാനം ആകും എന്നതോടെ അനഖയുടെ താമസം ഒരു ചോദ്യമായി മാറി….
മൂന്ന് മാസം വയറുള്ള സന്ധ്യ തിരികെ വരാൻ ആലോചിച്ചപ്പോഴാണ് അനഘ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറുന്നു എന്ന തീരുമാനം എടുത്തത്.

————————————-

“എന്താ ഏട്ടത്തി എന്നോട് പറയാനുള്ളെ, എന്തോ തലയിൽ കയറ്റി കുറച്ചു നേരമായല്ലോ ചുറ്റുന്നു…”

രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും പാർവതി വേഗം വന്നു സോഫയിൽ അവനടുത്തു ഇരുന്നു.

“എടാ…നിഷ ജർമനിയിൽ പോവല്ലേ….അപ്പൊ അനു ഒറ്റയ്ക്കാവും, അവൾ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറിക്കോളം എന്നാ പറഞ്ഞെ….പക്ഷെ എനിക്കെന്തോ പോലെ…ഞാൻ കുറച്ചു മുന്നേ സന്ധ്യയെ വിളിച്ചിരുന്നു…അവളും ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെയാ ആലോചിച്ചേന്നു….”

“വളയാതെ നേരെ പറ എന്റെ ഏട്ടത്തി….”

“നമ്മുക്ക് അനൂനെ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടിയാലോ….ഇവിടെ എന്തായാലും ഇനിയും മുറിയുള്ളതല്ലേ….”

ഒന്ന് മടിച്ചാണ് പാർവതി പറഞ്ഞത്.

“ഏട്ടത്തിക്ക് എന്താണ് ശെരി എന്ന് തോന്നുന്നത് അത് ചെയ്തൂടെ…അതിൽ ഏട്ടത്തിക്ക് ഇപ്പോഴും എന്റെ അനുവാദം വേണോ…”

ഉമ്മാ….!!

രാഹുലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്ത പാർവതി ഫോണും എടുത്തുകൊണ്ട് ഓടി.

അപ്പുറത്തു നിന്ന് സന്ധ്യയെയും അനഖയെയും വിളിക്കുന്ന പാർവതിയെ കേട്ടുകൊണ്ട് രാഹുൽ ഹാളിൽ ഇരുന്നു.

ജർമനിക്ക് പോവും മുന്നേ നിഷ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നു അവളെ യാത്രയാക്കി വീടൊഴിഞ്ഞ അന്ന് തന്നെ അനഖയെ പാർവതി ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കൂട്ടി.
തന്നാലാവും വിധം അനഘ പറഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും പാർവതിയുടെയും സന്ധ്യയുടെയും വാശിക്ക് മുന്നിൽ തോറ്റു കൊടുക്കാനെ അവസാനം അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.

“അനു….ആഹ് മുറി എടുത്തോളൂട്ടോ….”

ഹാളിനു ചേർന്നുള്ള ഇടതുവശത്തെ മുറി കാട്ടിക്കൊണ്ട് പാർവതി പറഞ്ഞു.

“ഓക്കേ ഏട്ടത്തി….”

ആരെയൊക്കെയോ പരതി കൊണ്ടിരുന്ന തന്റെ കണ്ണുകളെ പിടിച്ചു കെട്ടി പാർവതിയോടൊപ്പം തന്റെ മുറിയിലേക്ക് അനഘ കടന്നു.

“ഈ മുറി പോരെ…നീ വരുമ്പോ നിക്കാറുള്ള മുറി തന്നെ കൊടുത്താൽ മതീന്ന് രാഹുൽ പറഞ്ഞു….”

“ഇതൊക്കെ ധാരാളം അല്ലെ ഏട്ടത്തി….”

പാർവതിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അനഘ കൊഞ്ചി.

“എന്നാൽ ഉടുപ്പ് മാറ്റിയിട്ട് വായോ…അടുക്കളയിൽ എന്റെ കൂടെ കൂടാല്ലോ….”

“അയ്യട വന്നപ്പോ തന്നെ അടുക്കളപണി ഏല്പിച്ചു തരുവാ….”

“പോടീ കാന്താരി എല്ലാം കാലാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് കൂടെ നിന്ന് വർത്താനം പറയാനാ…”

കുറുമ്പ് കുത്തി പാർവതി ചിണുങ്ങി.

“ഓഹ് മുഖം ചുവക്കുമ്പോൾ ഏട്ടത്തിയെ കാണാനാ ഒടുക്കത്തെ ഭംഗി….
അല്ല ഏട്ടത്തിയുടെ അടുക്കളയിൽ സ്ഥിരം കൂടാറുള്ള ആളെന്ത്യെ… എപ്പോഴും പറയൂല്ലോ വാലേതൂങ്ങിയുടെ കാര്യം…..”

“അമ്പടി പെണ്ണെ….ദേ എന്റെ ചെക്കനെ കുറ്റം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….എന്റെ കയ്യീന്നു മേടിക്കും നീ…”

അനഖയുടെ കയ്യിൽ നുള്ളി പാർവതി കെറുവിച്ചു.

“ഏട്ടൻ ഇന്നവനെ ഓഫീസിൽ കൊണ്ട് പോയി….കുറെ നാളായില്ലേ, ഒന്ന് എല്ലാം നേരെ ആക്കാൻ പതിയെ തുടക്കം തൊട്ടു കൊടുക്കാൻ കൊണ്ടോയി….പാവം ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ആവണത്….”

“അയ്യോ…തുടങ്ങി എന്റെ ഏട്ടത്തിയുടെ സെന്റി…ദേ ഒന്ന് ഡ്രെസ് മാറേണ്ട താമസം ഫുൾ ഇരുന്നു കേട്ടോളാം പോരെ…”

പാർവതിയുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ചിട്ട് അനഘ പറഞ്ഞതുകേട്ട പാർവ്വതി ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി.

രാത്രി വൈകിയാണ് ദീപനും രാഹുലും എത്തിയത്.

“ഏട്ടാ….അവൻ ഇന്ന് തുടങ്ങിയതല്ലേ ഉള്ളൂ…അപ്പൊ തന്നെ ഇത്രേം നേരം ഒക്കെ ഇരുത്തണോ…”

കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോഴും മുഖം കയറ്റി ഇരുന്ന പാർവതിയെ നോക്കി ദീപൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അത്രയും നേരത്തെ സങ്കടം പാർവതി പറഞ്ഞു.

“എന്റെ പാറു…ഇവനെ നീ ഇപ്പോഴും ഇങ്ങനെ വാലേകെട്ടി ഇടല്ലേ….”

“പിന്നെ ഞാൻ വാലേകെട്ടി ഇട്ടിട്ടൊന്നും ഇല്ല അവനു വേണ്ട ഫ്രീഡം ഒക്കെ ഉണ്ട് ഇല്ലെടാ….”

വന്നത് മുതൽ മൗന വൃതം എടുത്ത പോലെ ഇരുന്നിരുന്ന രാഹുൽ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി പിന്നെ തലയാട്ടി.

അത് കണ്ട അനഖയും ഞെട്ടിവന്ന ചിരി കൗശലപൂർവ്വം ഒളിപ്പിച്ചു.

ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.
അനഘ ആഹ് കുടുംബത്തിലെ ഒരാളായി പതിയെ മാറി പാർവതിയും ദീപനും അങ്ങനെ മാറ്റി എടുത്തു എന്ന് പറയുന്നതാവും ശെരി.
രാഹുലിനു അനഖയോടും അനഖയ്ക്ക് രാഹുലിനോടും ഉള്ള ചമ്മൽ മാത്രം നിലനിന്നു പോന്നു…
അറിയാമായിരുന്നിട്ടും അത് അവർ തന്നെ തീർക്കട്ടെ എന്നുള്ള മനസ്സായിരുന്നു പാർവതിക്ക്.

“ആഹ് കേസ് എന്തായി ഏട്ടത്തി….”

“ഏതു കേസ്….!!”

ബാൽക്കണിയിൽ വൈകിട്ടത്തെ കോഫി കഴിക്കുന്ന സമയം അനഘ ചോദിച്ചു.

“അന്ന് തല്ലിയില്ലേ ആഹ് കേസ്…”

“ഓഹ് അതോ അതൊക്കെ പോയി…അവനു ആരേം ഓര്മ ഇല്ലെന്നു….പിന്നെ ഒരാളെ ഓര്മ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു,…”

കുലുങ്ങി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പാർവതി പറയുന്നത് കേട്ട അനഖയ്ക്ക് എന്തോ കൊളുത്തി, മുഖം കൂർപ്പിച്ചു പാർവതിയെ അനഘ നോക്കി, പുറത്തു കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചത് കേട്ട പാർവതി ചിരിയടക്കി അനഖയുടെ കവിളിൽ കുത്തിയിട്ട് എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.

അന്ന് അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോഴും അനഖയുടെ കണ്ണുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ പാളി രാഹുലിന് നേരെ വീണു കൊണ്ടിരുന്നു.
അന്നത്തെ രാത്രി ഉറക്കം മിഴികളെ തഴുകുമ്പോൾ അനഘ ചില കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.

————————————-

“ഹെലോ…….”

“ഹെലോ……”

ഒട്ടൊരു നിശ്ശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷമാണ് മറുപടി വന്നത്.

“ഹെലോ…അനഘ,…അനഘ അല്ലെ….”

“ഹ്മ്മ്…..”

“എന്താ വിളിച്ചെ….”

“അത്….ഇന്നത്തെ വർക് കഴിഞ്ഞോ….”

“ഉവ്വ്…ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണ്…”

“ഞാൻ….ഞാൻ താഴെ ഉണ്ട്….താഴെ വരുവോ….”

“ശെരി ദാ വരുന്നു….”

രാഹുൽ ഫോൺ വെച്ചതും അനഘ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്തു.
ഫോൺ കണക്ട് ആയ നിമിഷം അതുവരെ പിടിച്ചു വച്ചിരുന്ന ധൈര്യമെല്ലാം അവൾക്ക് ചോർന്നു പോയിരുന്നു, പിന്നെ ഒരു ഓളത്തിൽ രാഹുലിനോട് താഴെ വരാൻ പറയുന്നത് വരെ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പ് കുറഞ്ഞിരുന്നില്ല.

ടക്…ടക്…ടക്…!!!!

ഗ്ലാസിൽ തട്ട് കേട്ടപ്പോഴാണ് അനഘ ഞെട്ടിയത്.
രാഹുലിനെ കണ്ടതും അവൾ ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.
അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഒന്നമ്പരന്നെങ്കിലും ചിരിയോടെ രാഹുൽ അകത്തു കയറി,
അതോടെ അനഘ കാർ എടുത്തു.

പോകും വഴി രണ്ടുപേർക്കും സംസാരിക്കാൻ വല്ലാത്ത തടസ്സം ആയിരുന്നു.

ബീച്ച് സൈഡിലെ കോഫി ഷോപ്പിലെ പാർക്കിങ്ങിൽ പാർക്ക് ചെയ്ത ശേഷം, അവർ ഷോപ്പിലെ കടലിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഒരു ടേബിളിൽ ഇരുന്നു.

മൂകത അൽപനേരം അവർക്കിടയിൽ തളം കെട്ടി നിന്നു.

“ഡോ….എന്നെ ഓഫീസിൽ നിന്നിറക്കി ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നിരുത്തി താൻ സ്വപ്നം കാണുവാ….”

അനഖയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രാഹുൽ ചോദിച്ചു.

“ഐം സോറി….അന്ന്,…ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഒരു ദേഷ്യത്തിൽ,…തല്ലി പോയതാ… എന്നോട് ക്ഷെമിക്കണം….”

കണ്ണ് നിറച്ചു തന്റെ മുന്നിൽ ഇരുന്ന് സോറി പറയുന്ന അനഖയെ കണ്ടതും രാഹുൽ വല്ലാതെ ആയി.
ഒന്ന് ഞെട്ടിപോയ രാഹുൽ ഉടനെ അനഖയുടെ ബെഞ്ചിലേക്ക് ഇരുന്നു.

“അയ്യേ താൻ ഇതൊക്കെ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുവാണോ…താൻ ആഹ് കണ്ണ് തുടച്ചേ….”

അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു രാഹുൽ പറഞ്ഞു.

“അന്നത്തെ ദിവസം കഴിഞ്ഞു അതാലോചിക്കുമ്പോ എല്ലാം നെഞ്ചിൽ എന്തോ പോലെയാ…ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഉറക്കം പോലും കിട്ടില്ല…”

മൂക്ക് പിഴിഞ്ഞ് പതിയെ ഏങ്ങിക്കൊണ്ട് അനഘ ചെറുതായി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എടൊ…അതൊക്കെ ഞാൻ അന്നേ മറന്നു പോയി…ഞാൻ പോലും ഓർക്കാത്ത കാര്യം താൻ ഇപ്പോഴും ഓർത്തു നടക്കുവാണോ….എന്നിട്ട് അതും പറഞ്ഞിരുന്നു കരയുന്നോ….
ബെസ്റ്റ് ഈ തൊട്ടാവാടിയെ ആണോ ഞാൻ കണ്ടു പഠിക്കണം എന്ന് ഏട്ടത്തി നാഴികയ്ക്ക് നാൽപതു വട്ടം പറയുന്നേ…”

ഒന്ന് മടിച്ചിട്ടാണ് രാഹുൽ അവളുടെ തോളിൽ കയ്യിട്ടു പയ്യെ തട്ടി ഒന്ന് കുടഞ്ഞത്.
അത് കാത്തിരുന്ന പോലെ അവൾ അവന്റെ തോളിൽ ചാരി.

“ഡോ ഞാൻ അനുഭവിച്ചത് വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ താൻ തന്ന ആഹ് തല്ല് ഒക്കെ ഒരു തമാശ അല്ലെടോ….”

അനഘ കണ്ണുയർത്തി അവനെ നോക്കി.

“ഓഹ് നമ്മൾ രണ്ടും തുല്യദുഃഖിതർ ആണല്ലോ അല്ലെ…”

ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ നുള്ളി.

ഓർഡർ ചെയ്ത കോഫീ ആവിപറത്തി കാറ്റിൽ സുഗന്ധം പടർത്തി, കപ്പ് ഒഴിയുമ്പോഴേക്കും അവരുടെ സംസാരം ഒത്തിരി ദൂരം പിന്നിട്ടിരുന്നു.
വേദനകളും സ്ട്രഗ്ഗിളും കടന്നു മനസ്സിന്റെ ഓരോ ആഗ്രഹങ്ങളും പുറത്തേക്ക് കടന്നു അവരുടെ മനസ്സുകൾ വാചാലമായി.

“ഡോ നമ്മുക്കിറങ്ങാം….വിളി വന്നു തുടങ്ങി.”

ഫോണിലെ ഡിസ്‌പ്ലേയിൽ ഏട്ടത്തി എന്ന് കാട്ടി മിന്നി തിളങ്ങുന്നത് കണ്ട രാഹുൽ അനഖയോട് ചോദിച്ചു.

“ഹ്മ്മ് എന്നേം വിളിച്ചിരുന്നു…മിക്കവാറും ഇന്ന് രണ്ടു പേർക്കും വയറു നിറച്ചു കിട്ടാനുള്ള വഴി ഉണ്ട്….ഹി ഹി ഹി….”

കോഫീ ഷോപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അവർ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളെ പോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു.

————————————-

“ഡോ… കട്ടക്ക് കൂടെ നിന്നോള്ണം…”

കൈ കൊണ്ടൊരു തമ്പ്സ് അപ്പ് ആയിരുന്നു ഡോറിനു മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മറുപടി.

“ദേ…ഏട്ടാ…രണ്ടും ഒളിച്ചോടിയിട്ടൊന്നും ഇല്ലാട്ടോ….”

വാതിൽ തുറന്നതും പാർവതിയുടെ കളിയാക്കൽ കേട്ടാണ് അവർ അകത്തു കയറിയത്.

“പാറൂ…..”

ദീപന്റെ നീട്ടിയുള്ള വിളി കേട്ടതും പാർവതി രാഹുലിന്റെ വയറിൽ പിച്ചി അനഖയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു ചുറ്റി വലിച്ചുകൊണ്ട് പോയി.

രാത്രി അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോഴും പാർവതി തമ്മിൽ മിണ്ടാത്തവരുടെ പുതിയ സൗഹൃദത്തിന്റെ കാര്യം വാ തോരാതെ പറയുമ്പോൾ, കണ്ണിറുക്കിയും ചിരി കടിച്ചമർത്തിയും അവർ കഴിച്ചു തീർത്തു.

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ നേരം അവളുടെ ഗുഡ് നയ്‌റ് മെസ്സേജ് അവനെ തേടി വന്നു.

തിരികെ വിഷ് ചെയ്ത് സ്വപ്‌നങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നിദ്രയിലേക്ക് ഇരുവരും ഒഴുകിയിറങ്ങുമ്പോൾ മനസ്സ് തെളിഞ്ഞ വാനം പോലെ പ്രകാശിച്ചിരുന്നു.

പിന്നീടുള്ള നാളുകളിൽ അവർക്ക് തമ്മിൽ പറയാൻ ഒരുപാട് കഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
നേരത്തെ ഇറങ്ങുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ രാഹുലിനായി അനഖയുടെ കാർ ഓഫിസ് ബില്ഡിങ്ങിന് താഴെ കാത്തു കിടക്കുന്നത് പതിവ് കാഴ്ച്ചയായി.
വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ കടൽക്കാറ്റും കോഫിയും അവർക്ക് കൂട്ടിനെത്തി മിക്കപ്പോഴും പാർവതിയും അവരോടൊപ്പം ഉണ്ടാവും, ദീപൻ കൂടി വരുന്നതോടെ പുറത്തു നിന്ന് കഴിച്ചു ഒരുമിച്ചു തിരികെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക്, ഇതുപോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു അവരുടെ ദിനങ്ങൾ.

“ഡോ… ഞാൻ ഡ്രൈവ് ചെയ്യണോ….”

രാഹുൽ ചോദിച്ചു തീർന്നില്ല കീ അവനു നേരെ എറിഞ്ഞു അനഘ നേരെ സൈഡ് സീറ്റിൽ കയറി.

“ഓഹോ അപ്പോ ചോദിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നല്ലേ….”

“ഹി ഹി ഹി…”

അവൻ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴേക്കും ദീപന്റെയും പാർവതിയുടെയും കാർ അവർക്ക് മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോയിരുന്നു.

“ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും എന്താ കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി നോക്കാത്തെ….”

മുന്നിൽ നീങ്ങുന്ന അവരുടെ കാർ നോക്കിയാണ് അനഘ ചോദിച്ചത്.

“അവർക്ക് കുട്ടി ആയിട്ട് ഞാൻ ഇല്ലേ….”

“അയ്യട ബെസ്റ്റ് കുട്ടി….കാര്യം പറ….”

“താൻ ഇത് ഏട്ടത്തിയോട് ചോദിച്ചില്ലേ….”

“ങു ഹും….എന്തോ ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല….”

“എടൊ ഏട്ടത്തിയുടെ ഗര്ഭപാത്രത്തിന് ഒരു കുഞ്ഞിനെ താങ്ങാനുള്ള ശേഷി ഇല്ല…
…..ഏട്ടന് അതറിയാം പക്ഷെ ഏട്ടത്തിയെ വിഷമിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ഏട്ടനാണ് കൗണ്ട് കുറവെന്ന് ഏട്ടത്തിയോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.
പക്ഷെ തനിക്കാണ് കുഴപ്പം എന്ന് ഏട്ടത്തിക്കറിയാം ഏട്ടന്റെ താളത്തിന് തുള്ളി ഏട്ടത്തിയും അത് വിശ്വസിച്ചെന്ന പോലെ നടക്കുന്നു…
പക്ഷെ ആള് മെഡിസിൻ ഒക്കെ എടുക്കുന്നുണ്ടട്ടോ….എന്നേലും ഒരിക്കൽ ഏട്ടന്റെ കുഞ്ഞിനെ വയറ്റിൽ ചുമക്കുന്ന നിമിഷം ഏട്ടത്തി ഏട്ടനോട് അത് തുറന്നു പറയാൻ ഇരിക്കുവാ….”

ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ രാഹുൽ പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഖയുടെ കണ്ണിൽ അവരോടുള്ള ആരാധന നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ ഏട്ടന് അറിയാം…”

“ഏട്ടത്തിയുടെ ഏറ്റവും ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ഞാൻ അല്ലെ….പിന്നെ മെഡിസിൻ വാങ്ങി കൊടുക്കുന്നതും ട്രീട്മെന്റിന് കൊണ്ട് പോവുന്നതും ഒക്കെ ഞാനാ…”

രാഹുലിനെ ചിരിയോടെ നോക്കി ഇരിക്കാനെ അനഖയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.
********************************

“എന്താടി പെണ്ണെ….വിളി തുടങ്ങിയപ്പോ മുതൽ പറയാൻ തുടങ്ങിയതാണല്ലോ, ഏട്ടത്തി രാഹുൽ ഏട്ടൻ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. അതും ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് രാഹുൽ പൊങ്ങി വരുന്നുണ്ടല്ലോ….എന്താണ് പാറുവിനോട് ഞാൻ സംസാരിക്കണോ….”

രാത്രി വീഡിയോ കാൾ ചെയ്യുമ്പോൾ സന്ധ്യ അവളെ കളിയാക്കി.

“എന്തിന്…ഈ ചേച്ചിക്കിതെന്താ മതി….വെച്ചിട്ട് പോയിക്കിടന്നെ….പറയാൻ നിന്ന എന്നെ വേണം തല്ലാൻ….”

“ഉവ്വ് ഉവ്വ്….ഞാൻ പൊക്കോളാം….എങ്കിലും നിന്നെ ഞാൻ പിടിക്കുന്നുണ്ട്….
കേട്ടോടി, ഗുഡ് നൈറ്റ്…”

“ഉവ്വാ ഗുഡ് നൈറ്റ്…..പോയി ഉറങ്ങടി ചേച്ചിക്കുട്ടി….”

ഫോൺ വെച്ചിട്ട് കിടന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും അനഖയ്ക്ക് ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ലായിരുന്നു.
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു ഒടുക്കം ക്ഷെമ കെട്ടു ഫോൺ എടുത്തു കുത്തി തുടങ്ങി.

“ശ്ശെ….ഇതെന്തു പറ്റിയതാണാവോ…..പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ ഉറക്കം പോവാൻ….”

ഉറക്കം പോയതിന്റെ കാര്യം ചികഞ്ഞു അനഘ ഫോണിൽ ചുറ്റിയപ്പോൾ രാഹുൽ ഓൺലൈൻ എന്ന് കാണിച്ചു.

“ഒറങ്ങിയില്ലേ….. എന്താണാവോ പരിപാടി….
ചുമ്മാ ചൊറിയണോ….”

സ്വയം പതിയെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ ചിരിച്ചു.
പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു അവൾ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.

ഏട്ടന്റെയും ഏട്ടത്തിയുടെയും മുറിയിൽ ലൈറ്റ് കണ്ടില്ല പതിയെ പമ്മി രാഹുലിന്റെ മുറിക്ക് മുന്നിലെത്തി വാതിലിനടിയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന വെളിച്ചം കണ്ട അനഘ ചാടി വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി.

“അയ്യോ….”

പെട്ടെന്ന് ഒരാൾ ചാടി മുന്നിൽ വന്നത് കണ്ട രാഹുൽ ഞെട്ടി ഒന്ന് തുള്ളിപ്പോയി.

അകത്തേക്ക് കയറിയ അനഖയുടെ കണ്ണ് അവിടത്തെ കാഴ്ച്ച ഒന്ന് പിടിച്ചെടുക്കാൻ ഒരു ഞൊടി എടുത്തു.

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു, ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു വിറയ്ക്കുന്ന ശരീരവുമായി അവൾ ആഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.

“അനൂ…..എടൊ നിക്ക് പ്ലീസ്….”

ഓടി പിടിച്ചെഴുന്നേറ്റ രാഹുൽ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു റൂമിലേക്ക് തന്നെ നിർത്തി.

“വിട് എന്നെ വിട്….”

കൈ വിടുവിക്കാൻ കുതറിക്കൊണ്ടു അനഘ തുള്ളിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനൂ എടൊ പ്ലീസ് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഒന്ന് താൻ കേൾക്ക് എന്നിട്ട് എന്താണ് എന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്തോ….”

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു നിന്നതല്ലാതെ ഈർഷ്യ അടങ്ങിയിരുന്നില്ല,

“ആഹ് പാവം പ്രാര്ഥനേം കണ്ണീരുമായിട്ട് ഒത്തിരി നടന്നിട്ട് ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ആയത് എന്ന് നിങ്ങളുടെ ഏട്ടൻ എപ്പോഴും പറയും, ആഹ് പാവത്തിനെ ചതിച്ചിട്ടാ നിങ്ങൾ ഇപ്പോ ഇവിടെ ഈ ചെയ്ത്തു ചെയ്യുന്നേ,….
ഇതറിഞ്ഞാൽ അതിന്റെ അവസ്ഥ എന്താവും എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ…”

ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ കണ്ണീരോടെ ആണ് അനഘ രാഹുലിനോട് പറഞ്ഞത് അതിൽ അവനോടുള്ള ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“ശെരിയാണ് ഞാൻ ഏട്ടത്തിക്ക് ഉറപ്പ് കൊടുത്തതാ ഇനി കുടിക്കില്ലെന്നു….അതിനു ഞാൻ ഒത്തിരി പരി ശ്രെമിക്കുന്നുമുണ്ട്….”

രാഹുൽ പറഞ്ഞതും അനഖയുടെ മുഖത്ത് വന്നത് പുച്ഛം ആയിരുന്നു.

“എനിക്കറിയാം ഇതൊക്കെ ഞാൻ വെറുതെ പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പറയുന്ന ന്യായമായിട്ടെ തനിക്ക് തോന്നു…
പക്ഷെ ഒരു നാൾ തുടങ്ങി പിന്നെ ഒട്ടൊരു കാലം എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞത് മുഴുവൻ ഈ സ്പിരിറ്റ് ആണ്…
ഒരു ശീലം പോലെ,
നിർത്തണം എന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ട് ഇപ്പോഴും അതിനു വേണ്ടി ആണ് നോക്കുന്നതും, ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് നിർത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ എല്ലാം എന്റെ ബോഡി അതിനെതിരെ റിയാക്ട ചെയ്തത് എനിക്ക് പറ്റാവുന്നതിലും മേലെ ആയിരുന്നു.
അപ്പോൾ കുറച്ചു കൊണ്ട് വന്നു നിർത്തുക അതെ വഴി ഉള്ളൂ എന്ന് മനസിലായി, അതുകൊണ്ടാ ഇങ്ങനെ അല്ലാതെ താൻ കരുതുന്ന പോലെ ഒന്നും അല്ല…”

അനഖയുടെ കൈ വിട്ടു കൊണ്ട് രാഹുൽ മാറി,…
ഒന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടാണ് അനഘ കണ്ണ് തുടച്ചത്.

“സത്യം ആണോ എന്നോട് പറഞ്ഞതൊക്കെ…”

“തന്നോട് ഞാൻ എന്തിനാടോ കള്ളം പറയുന്നേ…വിശ്വാസമായില്ലേൽ താൻ ചെല്ല് പോയി ഏട്ടത്തിയേം ഏട്ടനേം കാണിച്ചു കൊടുക്ക്…”

രാഹുൽ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു.

“ഇല്ല എനിക്ക് വിശ്വാസം ആണ്….ഇങ്ങനെ കുറച്ചു കുറച്ചു കൊണ്ട് വന്നു എന്ന് നിർത്തും…”

അനഘ ചൂഴ്ന്നു കൊണ്ടവനെ നോക്കി.

“അത് പറയാൻ പറ്റത്തില്ല,…പക്ഷെ ഇപ്പോ എനിക്ക് കണ്ട്രോൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്…..”

“ഞാൻ പറയാതെ ഇരിക്കാം പക്ഷെ കുറച്ചു കണ്ടീഷൻസ് എനിക്ക് ഉണ്ട് അതൊക്കെ നോക്കേണ്ടി വരും…”

അവളുടെ കണ്ണിൽ കറങ്ങുന്ന കുസൃതി ഒന്ന് ചുറ്റിച്ചെങ്കിലും ഏട്ടത്തി അറിയാതെ ഊർന്നു പോവാനുള്ള വഴി ആയിട്ട് രാഹുൽ പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല.

“ഓക്കേ….ഞാൻ സമ്മതിച്ചു…”

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അനഘ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു.

“ഇന്നത്തെ മോന്റെ കോട്ട കഴിഞ്ഞതല്ലേ…”

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ കുപ്പിയിൽ മൂടി മുറുക്കി അവൾ കൈയിലാക്കി.

“ഇനീ ഇവിടെ വേറെ ഏതേലും കുപ്പി ഉണ്ടോ…”

കൂർത്ത കണ്ണിന്റെ നോട്ടവും ചോദ്യത്തിന്റെ ചൂടും അറിഞ്ഞതും ഇല്ല എന്ന മട്ടിൽ രാഹുൽ ചുമൽ കൂച്ചി.

“ഇല്ലെങ്കിൽ മോന് കൊള്ളാം…”

അനഘ കുപ്പിയും ആയി എഴുന്നേറ്റു റൂമിനു പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഇതും കൊണ്ടെങ്ങോട്ടു പോകുവാ നിനക്ക് വേണേൽ ഇവിടിരുന്നു കുടിച്ചോ ഞാൻ ആരോടും പറയത്തില്ല…”

ശബ്ദം കുറച്ചു സ്വകാര്യം പറയുന്ന പോലെ ആണ് അവൻ പറഞ്ഞത്.

“അയ്യട….എനിക്ക് കള്ള് കുടിക്കാഞ്ഞിട്ടു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണല്ലോ….ഇതേ ഞാൻ കൊണ്ട് പോവുവാ….
ഇനി മുതൽ ഞാനാ മോന്റെ റേഷൻ സപ്ലൈ ചെയ്യുന്നത്,….എല്ല ദിവസവും രാത്രി ഞാൻ വന്നു തരും അത് കുടിച്ചാൽ മതി ഇനി…ഞാൻ അറിയാതെ എങ്ങാനും ഇനി കുടിച്ചൂന്നു അറിഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”

ചാട്ടുളി പോലുള്ള പിരുകത്തിന്റെ വെട്ടലിനൊപ്പം ഭീഷണി പോലെ പെണ്ണിന്റെ ഒച്ച കൂടി ആയതും രാഹുൽ കൈ കൂപ്പി നിന്ന് കൊടുത്തു.

കിലു കിലെ ചിരിച്ചു കുപ്പിയും എടുത്തുകൊണ്ട് നീണ്ട മുടി ആട്ടി നടന്നു പോവുന്ന അനഖയെ നോക്കി രാഹുൽ പടിവാതിലിൽ നിന്നു.

********************************

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും ഉറങ്ങി കഴിയുമ്പോൾ റൂമിനു വെളിയിലേക്ക് ആമ തല നീട്ടും പോലെ നോക്കി കയ്യിൽ രാഹുലിനുള്ള കുപ്പിയും മറുകയ്യിൽ അവൾക്ക് കൊറിക്കാനുള്ള നട്സും കൊണ്ട് വരുന്ന അനഖയെ കാത്തുള്ള രാവുകളായി രാഹുലിന്റേത്.

റേഷൻ സപ്ലൈ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ശെരി വെക്കുന്നതായിരുന്നു അനഖയുടെ കള്ള് വിളമ്പൽ,
ഇടയ്ക്ക് നാവു നനയ്ക്കാൻ കൊടുക്കും ഇടയ്ക്ക് ഒന്നും കൊടുക്കില്ല എന്തേലും കുറെ നേരം കല പില പറഞ്ഞിരുന്നിട്ടു അവൾ പോകും.
എലിപ്പത്തായത്തിൽ കുടുങ്ങിയ പെരുച്ചാഴിയുടെ ഗതി ആയി രാഹുലിന്.

“ഡാ….”

“ആഹ്….”

“ഡാ…..”

“ഓഹ്…എന്താടി പ്രാന്തി….”

തന്റെ വയറ്റിൽ തലയും വെച്ച് ബെഡിന് കുറുകെ കിടന്നു ഫോണിൽ കുത്തുന്ന അനഖയുടെ വിളിക്ക് സഹികെട്ട് അവൻ വിളികേട്ടു.
പതിവ് കോട്ട കഴിഞ്ഞു അവളുടെ ഇപ്പോഴുള്ള സ്ഥിരം പരിപാടി ആയിരുന്നു വെറുതെ അവന്റെ കൂടെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞുള്ള കിടപ്പ്, ഉറക്കം വരുമ്പോൾ അവൾ എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ റൂമിലേക്ക് പോവും കുറെ നാളുകളായുള്ള പതിവ് ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു.

“ഈ ബ്രെത് അനലൈസർ എവിടുന്ന് കിട്ടും….”

“നിനക്കിപ്പൊ എന്തിനാ അത്….”

കണ്ണുരുട്ടി രാഹുൽ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടതും അവൾ തല ചരിച്ചു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.

“ആഹ് ആവശ്യം ഉണ്ടെന്നു വെച്ചോ….ഇപ്പോൾ മണം ഒന്ന് പിടികിട്ടാത്ത ടൈപ്പ് സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ വരുന്നുണ്ടെന്നാ കേട്ടത്…ഇനി നീ എന്നെ പറ്റിച്ചു വേറെ കഴിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയണമല്ലോ…”

നാക്കു കടിച്ചു കള്ളക്കണ്ണിറുക്കി അനഘ പറയുന്നത് കേട്ട രാഹുൽ അവളെ വലിച്ചു ബെഡിലേക്ക് ഇട്ടു.

“ഔ….എന്താടാ….”

പെട്ടെന്നു വീണപ്പോൾ ഒന്ന് വേദനിച്ച അനഘ ഒച്ചയിട്ടു.

“പിന്നെ…എങ്ങനെ വന്നാലും നിനക്ക് എന്നെ വിശ്വാസമില്ലെന്നു പറയുമ്പോ….”

“അച്ചോടാ….ചെക്കന് സങ്കടായോ…..”

രാഹുലിന്റെ മുഖത്ത് കണ്ട പരിഭവം മാറ്റാൻ അനഘ നേരെ അവനടുത്തു ചേർന്ന് കിടന്നു കവിളിൽ തഴുകി കൊഞ്ചി ചോദിച്ചു.

ബനിയനിൽ നിറഞ്ഞു കൊഴുത്ത അവളുടെ മുലകൾ അവന്റെ കയ്യിൽ ചേർന്ന് അമങ്ങി ചളുങ്ങി.

“എങ്കി മോന്റെ വിഷമം മാറ്റാൻ ചേച്ചി ഒരു ഗ്ലാസ് കൂടെ തരാം…”

ചുണ്ട് മലർത്തി കുഞ്ഞുങ്ങളോട് പറയും പോലെ അനഘ അവനോടു ചോദിച്ചു.
അവന്റെ കണ്ണ് വിടരുന്നത് കണ്ട അനഘ കണ്ണിൽ വീണ്ടും കുറുമ്പ് നിറച്ചു എന്നിട്ട് തലോടി കൊണ്ടിരുന്ന കവിളിൽ പതിയെ തല്ലി.

“അയ്യട ചെക്കന്റെ മുഖം മാറിയത് കണ്ടില്ലേ….പായസം കിട്ടും എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ….”

അവൾ കളിയാക്കിയപ്പോൾ മുഖം കൂർപ്പിച്ചു രാഹുൽ തല വെട്ടിച്ചു കിടന്നു,
ചിരിയോടെ അനഘ അവന്റെ കയ്യിലും ചുറ്റി കിടന്നു.

“ഡി കിടന്നു ഉറങ്ങി കളയരുത്…എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട്,…നീ ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ റൂമിൽ പോക്കോളണം….”

രാഹുൽ അനഖയോട് പറഞ്ഞു.

“ഓഹ് ആദ്യയോയിട്ടല്ലേ ഇവിടെ ഞാൻ വരുന്നേ…….ഞാൻ പൊക്കോളാം…”

അനഘ വീണ്ടും അവനോടു ചേർന്ന് കിടന്നു.
********************************

രാവിലെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കണ്ണ് തുറന്ന രാഹുൽ കണ്ണ് തിരുമ്മി എണീക്കാൻ ആഞ്ഞതും കട്ടിലിനോട് ചേർത്‌ തന്നെ കെട്ടിയകണക്ക് ബെഡിലേക്ക് തന്നെ വീണു.

ഇതെന്ത് പണ്ടാരം എന്നാലോചിച്ചുകൊണ്ടു അവൻ താഴേക്ക് നോക്കിയതും എല്ലാത്തിനും ഒരു തീരുമാനം ആയെന്നു അവനു മനസ്സിലായി.

നെഞ്ചിനു കുറുകെ കയ്യും പാതി ശരീരവും കയറ്റി വെച്ച് തന്റെ കഴുത്തിന്റെ ഇടയിലേക്ക് മുഖവും തിരുകി അരയ്ക്ക് മീതെ തുടയും ഇട്ടു ഏതോ ഉടുമ്പിനെ കണക്ക് കിടക്കുന്ന അനഖയെ ഒട്ടൊരു നിമിഷം എടുത്താണ് രാഹുൽ കണ്ടു തീർത്തത്.
അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ നിന്നും നെഞ്ചിലെ പഞ്ഞി പോലെ പിതുങ്ങുന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി വെച്ചിരിക്കുന്ന മുലകളിൽ നിന്നും ഉള്ള ചൂട് രാവിലെ തന്നെ വല്ലാത്ത ഒരു ഉണർവാണ് രാഹുലിന് നൽകിയത്, ഒപ്പം നിശ്വസിക്കുമ്പോൾ കഴുത്തിൽ ഉരുകുന്ന ചൂട് അനഖയുടെ നനുത്ത ചുണ്ടുകളുടെ സ്പർശം എല്ലാം അവനെ വട്ട് പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ശ്വേത പോയതിൽ പിന്നെ ഇതുപോലൊരു സന്ദർഭം അവനു ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…

അവളെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ ഉള്ളിലുള്ള ആരോ വിളിച്ചു പറയുന്നതവന് കേൾക്കാമായിരുന്നു എങ്കിലും എന്തോ ഒന്ന് അവനെ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചു.

കയ്യെത്തിച്ചു ടേബിൾ ലംബിനു അരികിൽ ഇരുന്ന തന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് ഡിസ്പ്ലേ നോക്കിയതും രാഹുലിന്റെ നെഞ്ച് ഒറ്റ സെക്കൻഡിൽ പൂജ്യത്തിൽ നിന്നും എഴുപതിൽ എത്തി.

ഏഴര മണി.
എന്നും രാവിലെ ആറ് മണിക്ക് ഉണരുന്ന പാർവതി ഇത് കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും എന്നവന് അതോടെ ഉറപ്പായി…
കാരണം ആറ് മണിക്ക് കുളിച്ചു അടുക്കളയിൽ കയറി ചായയും വെച്ച് രാവിലത്തേക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്ന പാർവതി ഏഴു മണിക്ക് അനഖയെയും തന്നെയും വിളിക്കുന്നത് അവനറിയാം…
ഇന്നിപ്പോൾ ഏഴര ആയിട്ടും വിളിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതും രാഹുലിന്റെ ഗ്യാസ് പോയിരുന്നു.

ബെഡിൽ മലർന്നു ശവം പോലെ കിടക്കുമ്പോഴാണ് അനഘ ഒന്ന് മുനങ്ങി അവനെ ഒന്നൂടെ അമർത്തി ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, ചൂട് പോരെന്ന കണക്ക് വീണ്ടും അവന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തിയത്.

അതോടെ ബോധം വന്ന രാഹുൽ.
അനഖയെ തട്ടി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഡി….ഡി പിശാശ്ശെ എണീക്ക്…”

രാഹുലിന്റെ മേത്തു കിടന്നു കുലുങ്ങിയതല്ലാതെ അനഖയ്ക്ക് പ്രേത്യേകിച്ചു ഉറക്കം എണീക്കാനുള്ള തോന്നൽ ഒന്നും കാണാത്തത് കണ്ട രാഹുൽ അവളുടെ അവനു പെട്ടെന്ന് കയ്യെത്തിക്കാൻ പറ്റിയ ഇടത്തു രണ്ടു തല്ലു തല്ലി,…
അടി കൊണ്ട അവളുടെ വെള്ളം നിറച്ച ബലൂൺ പോലെ തുളുമ്പി ചാടി കിടന്ന ചന്തി പന്തുകൾ ലെഗ്ഗിൻസിനുള്ളിൽ കിടന്നു കുലുങ്ങി തെറിച്ചു.

“ങു ഹും ങു ഹും….”

ഉറക്കത്തിനു കോട്ടം തട്ടിയ അനഘ ഒന്ന് ചിണുങ്ങി,

“അഞ്ചു മിനിട്ടൂടെ ഏട്ടത്തി….”

പറഞ്ഞതിനൊപ്പം നാവു കൊണ്ടൊന്നു നുണഞ്ഞതും രാഹുലിന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് മിന്നൽ അടിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു.
അവിടുത്തെ രുചി പിടിച്ചപോലെ ചുണ്ട് വിടർത്തി കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് അനഘ വീണ്ടും കിട്ടുന്നതും ഉടുത്തിരുന്ന ത്രീ ഫോർത്തിൽ അവന്റെ കുണ്ണ ഉയർന്നു ചാടി.
ഇനിയും കിടന്നാൽ ഇതിലും വലിയ പണി കിട്ടും എന്ന് മനസിലാക്കിയ രാഹുൽ കൈ കൊണ്ടവനെ ഒന്ന് ഒതുക്കി വച്ച ശേഷം അനഖയെ ശെരിക്കും കുലുക്കി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഡി….ഡി …എണീക്ക്….എണീക്കെടി….തെണ്ടി…..”

തല കുലുക്കി കണ്ണ് കൂമ്പി ഒരു വിധത്തിൽ അനഘ എഴുന്നേറ്റു.
കണ്ണ് തിരുമ്മുമ്പോഴേക്ക് രാഹുൽ ബെഡ്ഷീറ്റുകൊണ്ട് തന്റെ അര മൂടിയിരുന്നു.

“അയ്യോ….ഞാൻ എങ്ങനാ ഇവിടെ….”

തല നേരെ നിന്നപ്പോൾ രാത്രി കിടന്ന സ്ഥലം കണ്ട അനഘ ഞെട്ടി.

“രാത്രി ഞാൻ പൊക്കികൊണ്ട് വന്നു കിടത്തി….എടി തെണ്ടി നിന്നോട് ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി പറഞ്ഞതല്ലേ…ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ പൊയ്‌ക്കോളാൻ….”

“ഞാൻ ഉറങ്ങിപ്പോയി….സോറി….സമയം എത്ര ആയി….”

അവന്റെ ഫോൺ എടുത്തു ഡിസ്പ്ലേ നോക്കിയതും അനഘ മുഖവും പൊത്തി ബെഡിലേക്ക് വീണതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“പിന്നേം കിടന്നു ഉറങ്ങാതെ എഴുന്നേറ്റു നിന്റെ റൂമിൽ പോടീ….”

രാഹുൽ അവളെ കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഞാൻ പോണില്ല ഏട്ടത്തി അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും അല്ലെ…അയ്യേ…ഏട്ടത്തി എന്ത് വിചാരിക്കും….മിക്കവാറും എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം ആവും…”

“ഓഹ് നിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം അല്ല എന്റെ കാര്യത്തിലും….ഏതു നേരത്താണോ ഈശ്വരാ എനിക്ക് ഈ കുരുപ്പിനെ റൂമിൽ കിടത്താൻ തോന്നിയത്….”

രാഹുൽ തടിക്കും കൈ കൊടുത്തിരുന്നു പറഞ്ഞു.

“പോടാ…എങ്ങനേലും നിന്റെ ഒടുക്കത്തെ കുടി മാറട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ച ഞാൻ ഇപ്പോ തെറ്റുകാരി അല്ലെ…”

കണ്ണുരുട്ടി അനഘ ചോദിച്ചതും രാഹുൽ വായിൽ വിരലിട്ടു കമിഴ്ന്നു കിടന്നു.

“ഡാ….ഡാ….”

കമിഴ്ന്നു കിടന്ന രാഹുലിനെ അനഘ ഉരുട്ടി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എന്താടി….”

“നീ ഒന്ന് എന്നെ റൂമിലാക്കി തരുവോ…”
നഖം കടിച്ചു ക്കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.

“എന്താന്നു….???”

“എടാ പ്ലീസ് എനിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ ചമ്മലാ ഏട്ടത്തി എങ്ങാനും കണ്ടു വല്ലോം ചോദിച്ചാലോ നീ കൂടെ ഉണ്ടേൽ ഒരു കൂട്ടാവുമല്ലോ…”

“അതിനു ഏട്ടത്തി ചോദിച്ചാൽ നീ വർത്താനം പറയാൻ വന്നിട്ടു കിടന്നു ഉറങ്ങിപോയെന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി…”

“അയ്യട ഇങ്ങനൊരു പൊട്ടൻ…ഏട്ടത്തി ഇപ്പൊ തന്നെ വിശ്വസിക്കും…എടാ…ഒന്ന് വാടാ….”

അവൾ കെഞ്ചാൻ തുടങ്ങിയതും രാഹുൽ എഴുന്നേറ്റു പതിയെ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
ഹാളിൽ കാണാത്തത് കൊണ്ട് പാർവതി കിച്ചണിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് അവന് മനസിലായി ബെഡിൽ ഇരുന്ന അനഖയെ കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാട്ടി അവൻ വിളിച്ചു.

“ദേ…ഏട്ടത്തി കിച്ചണിലാ… നീ ഇവിടുന്ന് ഒറ്റ ഓട്ടം നേരെ റൂമിൽ, എന്നിട്ടു ഇനി ബ്രേക്ഫാസ്റ് കഴിക്കാൻ മാത്രം ഇറങ്ങിയാൽ മതി,….മിക്കവാറും നമുക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ഇന്ന് വയറു നിറച്ചു കിട്ടും.”

രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ ദയനീയമായി അവനെ നോക്കി.
അടുത്ത സെക്കന്റിൽ വാണം വിട്ട പോലെ ഓടി അവളുടെ റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.

റൂമിൽ രാഹുലിന് അവൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.
കഴുത്തിലെ നനവിനെ അവൻ കൈകൊണ്ടു തൊട്ടു, ബെഡിലും ഷീറ്റിലും അവനു അവളുടെ മണം കിട്ടി,…
എവിടെയൊക്കെയോ മറന്നു മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞ ഏതോ വികാരങ്ങൾ വീണ്ടും നാമ്പിടുന്ന പോലെ അവനു തോന്നി.

കുളിച്ചു ഇറങ്ങി ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൻ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പു വരുതിയിട്ടാണ് അനഘ വന്നിരുന്നത്.

രണ്ടു പേരും തലയും കുമ്പിട്ടു ഇരുന്നു ദോശയും ചമ്മന്തിയും ഉറുമ്പ് തിന്നുന്ന പോലെ തിന്നു തുടങ്ങി ഇടയ്ക്ക് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ആശങ്കയും ചോദ്യങ്ങളും കൈമാറി…
എന്നാൽ പാർവതിയോ ദീപനോ സാധാരണ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതല്ലാതെ രാവിലത്തെ കാര്യത്തെ കുറിച്ച് ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു പോയതും രണ്ടു പേരുടെയും കൺഫ്യൂഷൻ അവരുടെ തല തിന്നാൻ തുടങ്ങി.

“ഡാ…അവരെന്താടാ രാവിലത്തെ കുറിച്ചൊന്നും ചോദിക്കാതിരുന്നെ….ഇനി കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ലേ…”

ഓഫീസിൽ ഇരുന്നതും എത്തിയത് അനഖയുടെ കാൾ ആയിരുന്നു.

“ഏയ്….അറിയാതെ ഇരിക്കാനൊന്നും വഴി ഇല്ല, ഇനി വേറെ എന്തേലും ആവുമോ….അല്ലേൽ നമുക്ക് തന്നെ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞാലോ…ചുമ്മാ കിടന്നു ഉറങ്ങിപോയതാണെന്നു….”

“പോടാ…അതങ്ങോട്ടു കയറി ഒന്നുമില്ലെന്ന് അറിയിക്കാൻ പറഞ്ഞ പോലെ ആവില്ലേ…
വൈകിട്ട് നോക്കാം എന്തായാലും…”

അനഘ ഫോൺ വെച്ചിരുന്നു തന്റെ ജോലി തുടങ്ങി,…
രാഹുൽ പക്ഷെ അപ്പോഴും രാവിലത്തെ ആഹ് നനുത്ത സ്പര്ശനത്തിൽ മുങ്ങി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, അവളുടെ ചൂടും നനവും ഇപ്പോഴും അവനെ തൊടുന്ന പോലെ അവനു തോന്നി.

“ആഹ് സന്ധ്യേച്ചി….എന്താ ഇപ്പൊ ഒരു വിളി….”

ഉച്ചക്ക് ബ്രേക്കിൽ സന്ധ്യയുടെ കാൾ അനഖയെ തേടി എത്തിയിരുന്നു.

“ആഹ് ഓരോന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ വിളിച്ചല്ലേ പറ്റൂ, എന്ത് കുരുത്തക്കേടാടി രണ്ടും കൂടെ അവിടെ ഒപ്പിക്കുന്നെ…രാവിലെ പാറു വിളിച്ചിരുന്നു, അധികം കുരുത്തക്കേട് കാട്ടി കൂട്ടുന്നതിന് മുന്നേ രണ്ടിനേം അങ്ങ് പൂട്ടിയാലോ എന്നാ ചോദിച്ചെ…”

“അശ്ശേ….അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല….ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് രാത്രി ചുമ്മാ അവന്റെ അടുത്ത് പോയി സംസാരിക്കും…ഇന്നലെ അറിയാതെ അവിടെ കിടന്നു ഉറങ്ങിപ്പോയി അത്രേ ഉള്ളൂ ന്നെ…”

അനഘ നെറ്റിയിലടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആഹ് ഇതൊക്കെ തന്നെയാ അവളും പറഞ്ഞെ…ആദ്യം രണ്ടിനും തമ്മിൽ നോക്കാൻ വയ്യാരുന്നു, പിന്നെ ഏട്ടൻ വിളി തുടങ്ങി ഇപ്പോ അവനും ഡാ യും ഡിയും ഒക്കെ ആയെന്നു…
……രണ്ടിനെയും ഒരു മുറിയിലാക്കിയാൽ പിന്നെ നിനക്ക് രാത്രി അവിടെ പോയി സംസാരിക്കണ്ടല്ലോ…”

“യ്യോ…ഇതൊക്കെ ആരാ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആക്കിയെ….അവൻ എനിക്ക് എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് നെ പോലെയാ…”

“എനിക്കറിയാടി പെണ്ണെ….പക്ഷെ നിനക്കും അവനും ഒന്ന് ആലോചിച്ചു കൂടെ…നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും അറിയാം ആഹ് വേദനയുടെ കയ്പ്….ചിലപ്പോ അത് മാറാൻ ഏറ്റവും നല്ല മരുന്ന് നിങ്ങൾ തന്നെ ആവും,…ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരുപാട് ദൂരം പോകാൻ ബോർ ആണ് മോളെ….നീയും അവനും നല്ലോണം ആലോചിക്ക്…”

സന്ധ്യ ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ചിന്തകൾ പല നിലയിൽ ആയി മാറിയിരുന്നു.

“എനിക്ക് ഇനി കഴിയുമോ ഒരാളെ വിശ്വസിക്കാൻ….ഒരാളെ വീണ്ടും ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കാൻ….അവനു കഴിയുമോ….”

സ്വയം ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ കൂമ്പാരങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ അവൾ എവിടെയും കര തൊടാതെ നടന്നു.

********************************

“ഡി….അവര് കിടന്നിട്ടില്ലാട്ടോ….”

രാത്രി തന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി വന്ന അനഖയെ നോക്കി രാഹുൽ പറഞ്ഞു.

“ഓഹ് അതിനു ഞാൻ ഇന്ന് നിന്റെ കുപ്പി ഒന്നും എടുത്തിട്ടില്ല,….ഇന്ന് നിനക്ക് ഡ്രൈ ഡേ….”

“അതല്ലടി നീ ഈ നേരത് ഇവിടെ….”

“അതിനു ഒരിക്കെ കണ്ടതല്ലേ…പിന്നെ ഫിയൻസിയുടെ റൂമിൽ എനിക്ക് കയറാം….”

അനഘ വാതിൽ ചാരി കട്ടിലിന്റെ ക്രാസ്സിയിൽ ചാരി ഇരുന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്റെ വിടർന്ന മുടി പരത്തിയിട്ട് കിടന്നു.

“ഫിയൻസീയോ….???”

“നമ്മൾ അറിയാതെ അങ്ങനെ കുറച്ചു നീക്കങ്ങൾ ഒക്കെ നടക്കുന്നുണ്ട് മോനെ….നൂലു വലിക്കുന്നത് പുന്നാര ഏട്ടത്തിയും സന്ധ്യേച്ചിയും….”

അനഘ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു കിടന്നു.

“എന്നിട്ട് നിനക്ക് എന്താ തോന്നുന്നേ….”

ഒട്ടൊരു മൗനതിന് ശേഷം രാഹുൽ അവളോട് ചോദിച്ചു.

“സത്യം പറഞ്ഞാൽ അറിയില്ല….നിനക്കോ….”

“ങു ഹും….”

ചുമൽ കൂച്ചി പറയുമ്പോഴും രണ്ടുപേരുടെയും ഉള്ളിൽ ആഹ് ചോദ്യത്തിന്റെ കനൽ ഒരു ചെറു നാമ്പിന്റെ തീ ഇട്ടിരുന്നു.

എല്ലാ മാസവും സന്ധ്യയെ കാണാൻ അനഘ പോയിരുന്നു യാത്രകളിൽ എല്ലാം കൂട്ട് രാഹുലും ഇടയ്‌ക്കെല്ലാം പാർവതിയും അവരോടൊപ്പം ചേർന്നു.
ഏഴാം മാസം ഒത്തിരി പലഹാരങ്ങളുമായി പാർവതി അവരുടെ കൂടെ സന്ധ്യയെ കാണാൻ പോയി,
സന്ധ്യയെ തൊട്ടും തലോടിയും കൂടെ ഇരുന്നു തങ്ങളുടെയും ബാക്കി വിശേഷങ്ങളും എല്ലാം പറയുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കിടെ പാർവതിയുടെ കണ്ണുകൾ സന്ധ്യയുടെ വയറിനെ കൊതിയോടെ നോക്കുന്നത് അനഖയും കണ്ടിരുന്നു.
അന്ന് രാഹുലിനെ പോലെ പാർവതിയെ ഓർത്തു അനഖയുടെ ഉള്ളും പൊള്ളി.
തിരികെ വരുമ്പോൾ തീർത്തും മൗനിയായി മാറിയ പാർവതിയെ പിന്നിലെ സീറ്റിൽ അനഘ മാറിൽ ചേർത്ത് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

********************************

“അനു…..നീ ഇറങ്ങിയോ….”

“ആഹ് ഏട്ടത്തി….ഓഫീസിലേക്ക് പൊയ്ക്കോണ്ടിരിക്കുവാ….അവനെ പിക്ക് ചെയ്യാൻ…..”

“നീ അങ്ങോട്ട് പോവണ്ട..അവൻ ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് സൈറ്റിൽ പോവാൻ ഇറങ്ങീട്ടു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വന്നു… എന്തോ തലയിൽ കയറി കൂടിയിട്ടുണ്ട് ചെക്കന്റെ മുഖമൊക്കെ വല്ലാതെ ആയിരുന്നു….”

“എന്താ പറ്റിയെ ഏട്ടത്തി….!!!”

“ആവോ….ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല….വന്നതും റൂമിൽ കയറി ഇരിപ്പാ….നീ വന്നിട്ട് ഒന്ന് ചോദിക്ക്….പിന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും തറവാട് വരെ ഒന്ന് പോകുവാ….
ചിലപ്പോ നാളെയെ തിരിച്ചു എത്തുള്ളൂ…..”

“അവിടെ എന്താ ഇപ്പൊ….പെട്ടെന്ന് ഒരു പോക്ക്….”

“കുറെ നാളായിട്ടു പോയിട്ടില്ലാല്ലോ…..പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് ചെയ്ത് തീർക്കേണ്ട കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്….ഞാൻ പറയാം….നീ ഇപ്പൊ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെല്ലട്ടോ….
രാത്രിയിലേക്കുള്ളത് ഞാൻ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്…രാവിലെ രണ്ടും കൂടെ എഴുന്നേറ്റു ബ്രേക്ഫാസ്റ് ഉണ്ടാക്കിക്കൊളണം….തല്ലൊന്നും പിടിക്കരുത്…”

“പിന്നെ ഞങ്ങൾ കുഞ്ഞിപ്പിള്ളേരല്ലേ….ഇയാള് പോയിട്ട് വാടോ പാറുവേട്ടത്തി….”

“പോടീ…..ഹി ഹി ഹി…
വെക്കുവാണെ…”

പാർവതി ഫോൺ വെച്ച ഉടനെ അനഘ രാഹുലിനെ വിളിച്ചു.

“ഇവനിതെന്താ ഒന്ന് ഫോൺ എടുത്താൽ….വെറുതെ ടെൻഷൻ അടിപ്പിക്കാൻ…”

ഉള്ളിലുള്ള ഈർഷ്യ അനഘ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് തീർത്തു.
കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത് അനഘ നേരെ ഫ്ലാറ്റിലേക് കയറി,
ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
നേരെ ഹാൻഡ് ബാഗ് സെറ്റിയിൽ ഇട്ടു അവൾ രാഹുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.
അവിടെ അവളെ കാത്തിരുന്നത് കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു തളർന്നു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലും മുന്നിൽ മുക്കാലും ഒഴിഞ്ഞ കുപ്പിയും ആയിരുന്നു,
അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം മുന്നിൽ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല,
തന്റെ ഇത്ര നാളുള്ള പ്രയത്നം മുഴുവൻ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് നശിഞ്ഞു പോവുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവളുടെ കരുതലിൽ രാഹുൽ പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിച്ച മദ്യപാനം അതിന്റെ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ട രീതിയിൽ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് തന്റെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും നോവും ഒന്നും അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“ഡാ…..”

അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു.

കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ കോളറിൽ വലിച്ചു പൊക്കി അവൾ നിന്ന് വിറച്ചു.
കണ്പോളകളിൽ തട്ടിയ മയക്കം കഷ്ടപ്പെട്ട് തുറന്ന അവനു മുന്നിൽ അനഖയുടെ ചുവന്നു തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരാണ് തെളിഞ്ഞത്.

“ആഹ്…അനു….”

“വേണ്ട വിളിക്കരുത്…..ഇന്നല്ലേൽ നാളെ…നീ എന്നോട് ഉള്ളിലുള്ളത് പറയും….ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ വിളിക്കും എന്ന് കരുതിയ എന്നോട് നീ ഇത് തന്നെ ചെയ്യണം….
നിനക്ക് എന്നേം ഏട്ടത്തിയേം കൊന്നൂടാരുന്നോ….
ഇതിലും ബേധം അതായിരുന്നു.

“കോളറിൽ ഉലച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചീറുകയായിരുന്നു, ഉരുണ്ടിറങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണീര് അവന്റെ നെഞ്ചിനെ പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“പൊക്കോ….എനിക്ക് ഇനി കാണണ്ട…..”

അവനെ തള്ളിയിട്ട് കണ്ണ് പുറം കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു തേങ്ങിക്കൊണ്ട് റൂമിനു വെളിയിലേക്ക് നടന്ന അനഖയെ കണ്ട രാഹുലിന് ഉള്ളിൽ വേദന നിറഞ്ഞു.
തന്നെപ്പോലെ അവളും ഒരുമിച്ചൊരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു എന്ന അവളുടെ ഏറ്റുപറച്ചിൽ അവൻ ഒരുപാടു നാളുകളായി കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു എന്നാൽ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരവസരത്തിൽ അവനു ഉള്ളിൽ ആഹ് വാക്കുകൾ കൂരമ്പു കൊള്ളുന്ന പോലെ ആണ് കുത്തിയത്.

കാറ്റു പോലെ അവന്റെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തു പോയ അനഖയുടെ പിന്നാലെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണും വിറയ്ക്കുന്ന കാലും കലക്കം വിട്ടൊഴിയാത്ത മനസ്സുമായി വേച്ചു വെച്ചാണ് നടന്നത്.

റൂമിൽ കട്ടിലിനു മുന്നിൽ വാതിലിന് എതിരെ നിന്ന് കരയുന്ന അനഖയെ അവൻ കണ്ടു ഓരോ ഏങ്ങലിലും ചുമൽ കുലുങ്ങി ഇടയ്ക്ക് കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന അനഖയെ നോക്കി നില്ക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല.

“വിട്…എന്തിനാ വന്നേ….കുടിച്ചോ….കുടിച്ചു ചത്തോ….”

പിറകിലൂടെ വന്നു അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവളുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു കരയുന്ന രാഹുലിനോട് അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

“സോറി….സോറി….അനൂ…….ഞാൻ,….ഇന്ന് അവളെ, അവളെ പിന്നെയും കണ്ടപ്പോൾ സഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…..അവള്…..അവള്……ഓര്മ ഒക്കെ തലയിൽ കിടന്നു തിരിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ….അറിയാണ്ട് എടുത്തു പോയതാ…..
പ്ലീസ് കരയല്ലേ….അനൂ….”

ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന രാഹുലിനോട് അവൾക്ക് ആദ്യം തോന്നിയതും കുഞ്ഞിനോട് തോന്നുന്ന വാത്സല്യം ആണ്.
തിരിഞ്ഞു അവനെ അടർത്തി മാറ്റി അവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു.

“ആരെ…കണ്ടപ്പോൾ…..ആരെ കണ്ടപ്പോഴാ നിനക്ക് കൈ വിട്ടു പോയെ….”

അവനെ കുലുക്കിക്കൊണ്ട് അനഘ ചോദിച്ചു.

“സൈറ്റിൽ നിന്ന് വരുന്ന വഴി കണ്ടതാ…അവളെ ശ്വേതയെ…റോഡിൽ വെച്ച്,…കണ്ടപ്പോ പറ്റിയില്ല….”

കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു വീണ്ടും അവളുടെ മാറിലേക്ക് ചായാൻ ശ്രെമിച്ച രാഹുലിനെ അടർത്തി മാറ്റി അവൾ കൈകൊണ്ടു പൊതിരെ അവനെ തല്ലി. നെഞ്ചിലും കയ്യിലും മുഖത്തും എല്ലാം അവളുടെ കൈ വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.

“ഇനി നീ അവളെ ഓർത്തു കരയുവോ….കരയുവോ….
ഇത്രേം നാളും കാത്തിരുന്ന എന്നെ ഓർക്കാണ്ട് ഇട്ടേച്ചു പോയ അവളെ ഓർത്തു നീ ഇനി കുടിക്കുവോ….കുടിക്കുവോ……
പതം പറഞ്ഞും കരഞ്ഞും കലി അടങ്ങും വരെ അനഘ അവനെ തല്ലി,….
രാഹുൽ എല്ലാ തല്ലും തല കുനിച്ചു നിന്ന് കൊണ്ടതെ ഉള്ളൂ.

“ഇനി നീ അവളെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞാൽ, സത്യമായിട്ടും നിന്നേം കൊല്ലും ഞാനും ചാവും…..”

അവന്റെ കവിളിൽ കൈ രണ്ടും കൊണ്ട് പിടിച്ചു അവന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ ചുണ്ടിനെ പൂട്ടിയിരുന്നു.
രാഹുലിന്റെ കണ്ണിൽ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞു, എന്നാൽ അനഘ കണ്ണടച്ച് അവന്റെ പിൻകഴുത്തിൽ കൈ അമർത്തി അവന്റെ ചുണ്ടും നാവും ചപ്പി വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവന്റെ കൈ പതിയെ അവളുടെ ഇടുപ്പിനെ ചുറ്റി, അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു മേൽചുണ്ടിലെ വിയർപ്പ് ചുണ്ട് കൊണ്ട് ചപ്പി നുണഞ്ഞു,
ഒരാഗാധ ചുംബനത്തിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴേക്കും അനഘ അവനെ തള്ളി നീക്കി.
പെട്ടെന്ന് ഒന്നമ്പരന്ന രാഹുൽ എന്ത് പറ്റി എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്നു.

“ഹും ചെക്കന്റെ വായിൽ ആഹ് വൃത്തികെട്ട മണാ……
വാ ഇങ്ട്…..”

മുഖം ചുളിച്ചു അത്രയും പറഞ്ഞ അവൾ അവന്റെ കയ്യും വലിച്ചു അവളുടെ ബാത്റൂമിലേക്ക് കയറി.

അവനെ ക്ലോസറ്റിന്റെ കവർ അടച്ചു അതിലിരുത്തിയ അവൾ വാഷ് ബേസിനിലെ ടാപ് തുറന്നു വെള്ളം കയ്യിൽ എടുത്തു അവന്റെ വായിക്ക് മുന്നിൽ കൊണ്ട് വന്നു, മനസ്സിലായ രാഹുൽ അവളുടെ കൈക്കുമ്പിളിലെ വെള്ളം വായിലേക്കെടുത് കുലുക്കി തുപ്പി,
രണ്ടു വട്ടം കൂടി അങ്ങനെ ചെയ്ത അനഘ തന്റെ ബ്രഷിൽ പേസ്റ്റ് തേച്ചു അവന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു.
അത് കണ്ട രാഹുൽ ഇതെന്തിന് എന്നാ ഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി.

“വാ തുറക്കെടാ….”

കനപ്പിച്ച സ്വരം.
അവൻ അനുസരിച്ചു പോയി….

അനഖയുടെ ബ്രഷ് ഉപയോഗിച്ച് അവൾ തന്നെ അവന്റെ പല്ല് തേപ്പിച്ചു വായ് കഴുകിച്ചു.

അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻസ് അഴിച്ചു ഷർട്ട് ഊരി എടുത്തു ഹാങ്കറിൽ തൂക്കി, പിന്നെ ബെല്ടിൽ കൈ വെച്ചതും രാഹുൽ അവളുടെ കൈക്ക് മേലെ കൈ വെച്ചു.

“ഉം….”

അനഖയുടെ ഇരമ്പിച്ചുള്ള മൂളലിൽ അവന്റെ കൈ അഴിഞ്ഞു.
ജീൻസ് ഊരി എടുത്തു ബോക്സറിൽ ഇരിക്കുന്ന രാഹുലിന് പെട്ടെന്നൊരു അസ്വസ്ഥത തോന്നി.
അത് കണ്ട അനഘ തന്റെ സാരി തോളിൽ നിന്ന് ഊരി അഴിച്ചു ഹാങ്കറിൽ തൂക്കി.

ഒരു നിമിഷം മുന്നിൽ നടന്നത് രാഹുലിന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…
ചുവന്ന ബ്ലൗസിൽ തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു കയ്യിൽ ഒതുങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കാത്ത മുലകൾ, കഴുത്തിലും നഗ്നമായ തോളിലും അഴകുകൾ ചേരുന്ന ഭംഗി.
ഒന്ന് ചുരുങ്ങി വിടർന്ന വയറും അരയും പാവടയ്ക്ക് മുകളിൽ കെട്ടിനു മേലെ തുളുമ്പി കിടക്കുന്ന അണിവയർ അതിനു നടുക്ക് ഒരു മടക്കിന് താഴെ T എന്ന അക്ഷരത്തെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന കണക്കിൽ പൊക്കിൾ,
അവന്റെ കണ്ണിലെ കുസൃതിയും ആശ്ചര്യവും ഒരു നിമിഷം ആസ്വദിച്ച അനഘ തികട്ടി വന്ന കുറുമ്പ് ചിരി മറച്ച ശേഷം ഫോസെറ് എടുത്തു അവന്റെ തലയിലേക്കും മുഖത്തേക്കും നെഞ്ചിലേക്കും വെള്ളം ചീറ്റിച്ചു.

“ആഹ്…..അനു…..തണുക്കുന്നു…..വേണ്ട…..”

“അടങ്ങി ഇരിക്ക് ചെക്കാ….കള്ള് കുടിച്ചതും പോരാ…..എന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും പറയിക്കേണ്ട….”

ശാസനയോടെ അത്രയും പറഞ്ഞ അവൾ അവനെ ആകെ മൊത്തം ഒന്ന് കുളിപ്പിച്ച ശേഷം ടവൽ എടുത്തു തല തുവർത്താൻ തുടങ്ങി, വിടർന്ന കക്ഷത്തിൽ നിന്നും രാവിലെ അവൾ അടിച്ച ഏതോ പെർഫ്യൂമിന്റെയും വിയർപ്പിന്റെയും കൂടി കലർന്ന ഗന്ധം അവന്റെ മൂക്കിനെ തുളച്ചു.
വെണ്ണപോലുള്ള അവളുടെ ഭംഗിയിൽ എപ്പോഴോ ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്ന അവന്റെ കുണ്ണയ്ക്ക് ബൂസ്റ്റർ ഡോസ് ആയിരുന്നു ആഹ് ഗന്ധം.
ഒപ്പം ഇറുകിയ ബ്ലൗസിൽ തല തുവർത്തുമ്പോൾ ഇളകുന്ന പഞ്ഞി മുലകളും മടക്കിൽ നിവരുകയും ചുരുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന കൊഴുത്ത വയറു കൂടി ആയപ്പോൾ അവനു ഉള്ളിൽ കാമവും പ്രേമവും നിറയാൻ തുടങ്ങി.

അത് മനസ്സിലാക്കി എന്നോണം അനഘ ടവൽ അവനു നേരെ നീട്ടി ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

“തുടച്ചിട്ട് പുറത്തേക്ക് വാടാ ചെക്കാ….”

അവന്റെ തലയിൽ ഒന്ന് കിഴുക്കി അവൾ നടന്നു.

ഒരു നിമിഷം അവളുടെ മാന്ത്രികതയിൽ മുങ്ങിയ രാഹുൽ ദേഹം മുഴുവൻ തുടച്ചു.
ആഹ് ടവലിന് പോലും അവളുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന മണം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“അനു….”

ഉടുത്തു മാറാൻ ഡ്രസ്സ് ഇല്ലാതിരുന്ന രാഹുൽ വിളിച്ചു,
അടുത്ത നിമിഷം ഒരു ഷോർട്സ് ഡോറിനിടയിലൂടെ അവനു നേരെ നീണ്ടു.

തന്റെ നനഞ്ഞു കുതിർന്ന ബോക്സർ ഊരി ഷോർട്സ് ധരിച്ചു ഇറങ്ങി വന്ന രാഹുൽ മുറിയിൽ അനഖയെ നോക്കി.
എന്നാൽ ആളെ കാണാതെ അന്വേഷിച്ച രാഹുലിന് കിച്ചൺ ഉത്തരം നൽകി ബ്ലൗസും പാവാടയും ഇട്ട് എന്തോ അരിയുന്ന അനഖയെ കണ്ട രാഹുൽ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

കൊഴുപ്പുള്ള അണിവയറിനെ ചുറ്റി വിടർന്നു തള്ളിയ ചന്തിയിൽ തന്റെ അരഭാഗം അമർത്തി അവളുടെ തോളിൽ തല ചേർത്ത് വിയർപ്പ് ഇറ്റുന്ന കഴുത്തിൽ ചുണ്ടുരച്ചു രാഹുൽ നിന്നപ്പോൾ പിടിവിട്ട ഒരു സുഖ സീൽകാരം അവളിൽ നിന്നുയർന്നു അവന്റെ കരവലയത്തിൽ കുളിരുകോരി നിന്ന അനഖയുടെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചു രാഹുൽ അവളുടെ കാതിൽ പറഞ്ഞു.

“ലവ് യൂ അനൂ….ലവ് യൂ ഫോറെവർ…”

അവന്റെ വാക്കുകളിൽ പുളകം കൊണ്ട് ഒന്ന് തരിച്ചു നിന്ന അനഖയുടെ തോളിലും കഴുത്തിലും ചെവിയിലും എല്ലാം രാഹുലിന്റെ ചുണ്ടും നാവും ഉരഞ്ഞു.
അവന്റെ വിരൽ കൊഴുത്ത വയറിനെ ഞെരിച്ചു പൊക്കിളിൽ നുഴഞ്ഞതും പെണ്ണ് എരിവ് വലിച്ചു തിരിഞ്ഞു.
ബ്ലൗസിൽ മുറുകിയ മുലകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചതഞ്ഞു.
നടുവിലെ ചുഴിയിലെ വിയർപ്പിൽ പുതയുന്ന രാഹുലിന്റെ കൈകൾ ചാടിയ നെയ് ചന്തിയിലേക്ക് താഴുന്നത് അറിഞ്ഞ അനഖയുടെ കൈകൾ അവന്റെ കൈകളെ പൂട്ടി.

“എന്താ മോനെ….ഉദ്ദേശം….”

കണ്ണുരുട്ടി അനഘ ചോദിച്ചു.

“എനിക്കെന്റെ അനുക്കുട്ടിയെ ഒന്ന് സന്തോഷിപ്പിക്കണം, പിന്നെ ഇത്ര നാള് എന്നോട് ഇഷ്ടം പറയാതെ പറ്റിച്ചതിൽ ചെറിയൊരു ശിക്ഷ കൊടുക്കണം,
ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളിൽ ചുണ്ടുരുമ്മി രാഹുൽ പറഞ്ഞു.

“അച്ചോടാ….സന്തോഷിക്കാൻ നിന്നാലെ രാത്രി, എന്റെ മോനും മോന്റെ അനുകുട്ടിയും പട്ടിണി ആയി പോവും അതോണ്ട് സന്തോഷം കഴിഞ്ഞു., പിന്നെ ശിക്ഷ ഇത്ര നാളും എന്നോടും പറയാണ്ട് നടന്നില്ല അപ്പൊ അതും ടാലി…അതോണ്ട് മോനിപ്പോ ചെന്ന് സോഫയിൽ ടി വി യും കണ്ടിരിക്കെട്ടോ….അപ്പോഴേക്കും ചേച്ചി ഫുഡ് ഉണ്ടാക്കാം……
എന്നിട്ട്…..”

പൂർത്തിയാക്കാതെ അനഘ പറഞ്ഞു നിർത്തിയിടത്തു നിന്ന് രാഹുലിന്റെ കണ്ണ് തിളങ്ങി.

“എന്നിട്ടു…..????”

“എന്നിട്ടൊന്നുല്ല…..”

“ഹാ….പറ….അനൂസെ…”

അവളുടെ കഴുത്തിൽ നീട്ടി നക്കി വിയർപ്പ് നുണഞ്ഞു കൊണ്ട് രാഹുൽ കൊഞ്ചി.

“ആഹ്….സ്സ്സ്….ചെക്കാ….
……ന്നിട്ട്….മുറിയിൽ പോയി….”

ശബ്ദം താഴ്ത്തി വശ്യതയോടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന സ്വരത്തിലാണ് അനഘ പറഞ്ഞത്.

“റൂമിൽ പോയിട്ട്…”

രാഹുലിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ആഗ്രഹം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.

“കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നുറങ്ങാം…..ഹ ഹ ഹ ഹ….”

അവന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു ആട്ടിക്കൊണ്ട് കുറുമ്പോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.

“അമ്പടി….അങ്ങനെ ഇപ്പൊ നീ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുറങ്ങേണ്ട….”

അവളുടെ പാവാടയ്ക്കു മുകളിലൂടെ ചന്തിയിൽ പിടിച്ചു പൊക്കി തന്റെ ഒക്കത്തേക്ക് അവളെ അവൻ ഇരുത്തി.

മദ്യത്തിന്റെ ലഹരി തലയ്ക്ക് മുകളിൽ ഇപ്പോഴും ഉള്ളതിനാൽ ഒന്ന് വേച്ചു പോയെങ്കിലും, വീഴാതെ അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവൻ നടന്നു.

“വിടടാ….ചെക്കാ…ന്നെ ദേ താഴെ വീഴൂട്ടോ….”

അവന്റെ കഴുത്തിൽ കൈകൊണ്ടു ചുറ്റി ഇടുപ്പിൽ വീഴാതെ ഇരിക്കാൻ കാലുകൊണ്ടും ലോക്കിട്ട് അനഘ ഇരുന്നു ചിരിച്ചു.
അവളെ പൊക്കികൊണ്ട് ഹാളിലേക്ക് വന്നു സോഫയിൽ അവളെയും മടിയിലാക്കി അവൻ ഇരുന്നു.
രോമം നിറഞ്ഞ അവന്റെ നെഞ്ച് അവളുടെ വയറിനെ ഇക്കിളി ഇടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവന്റെ മടിയിൽ ഇരു വശത്തേക്കും കാലിട്ട് കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഒട്ടിച്ചേർന്നു ഇരിക്കുന്ന അനഖയുടെ മുടിയിലും പുറത്തും അവന്റെ കൈകൾ പരതി നടന്നു.

“അനൂസെ….”

തന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്ന അനുവിനെ ഒന്നൂടെ അമർത്തി അവൻ വിളിച്ചു, അതാസ്വദിച്ച പോലെ അവളുടെ ചുണ്ട് അവന്റെ കഴുത്തിനെ ചുംബിച്ചു.

“ഉം…..”

“പോണില്ലേ….”

തന്റെ കൈ അയച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

“ങു…ഹും…”

അവനിലേക്ക് ഒന്നൂടെ അമർന്നു നേരത്തെ ചുംബിച്ച ഇടതു പതിയെ ഒരു കടി ആയിരുന്നു ഉത്തരം.

അവനിൽ ലയിച്ചെന്ന പോലെ പറ്റിച്ചേർന്നു ഇരിക്കുന്ന അനുവിന്റെ അര ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് ഉയർന്നു താഴും, തന്റെ ചന്തി വിടവിൽ കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന രാഹുലിന്റെ കുട്ടന്റെ ചൂട് കുറയാതെ അവളിലേക്ക് ഉയർന്നു നില്ക്കാൻ ഇടയ്ക്കിടെ ഊർജം കൊടുക്കുന്ന പോലെ ആയിരുന്നു അത്.

“പിന്നേ…..എന്താ വേണ്ടേ….”

രാഹുൽ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ മതി…”

വീണ്ടും ചുണ്ട് കഴുത്തിൽ ഉരഞ്ഞു.

“അപ്പൊ രാത്രി കഴിക്കാനോ….????”

“അറിയില്ല….”

പറഞ്ഞതും വീണ്ടും അവളുടെ അര പൊങ്ങി താണ് അവന്റെ കുട്ടനെ ഞെരിച്ചു.

“നിന്നെ സാരിയിൽ കാണാൻ എന്ത് രസാ…..ഇന്നെന്തു പറ്റി സാരി ഉടുക്കാൻ….ഞാൻ മുന്പൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…”

അവളുടെ ചുവന്ന ബ്ലൗസിന്റെ കൈകളിലൂടെ ആഹ് വണ്ണിച്ച കൈത്തണ്ടകളെ തഴുകി അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഓഹ് ഇപ്പോഴേലും ചോദിച്ചല്ലോ…..ഇന്ന് എനിക്കൊരു സ്പെഷ്യൽ ഡേ ആക്കാൻ കൊതിച്ചു രാവിലെ ചുറ്റിക്കൊണ്ടു പോയതാ…”

അടർന്നു നീങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണിലെ കുറുമ്പ് നോക്കി അവൻ ചിരിച്ചു.

“എന്ത് സ്പെഷ്യൽ ഡേ…”

“വൈകിട്ട് നിന്നേം പിക്ക് ചെയ്ത്, ഏതേലും നല്ലൊരു കഫെയിലോ സ്പോട്ടിലോ പോയി…ഈ പ്രാന്തനെ എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ്….വിട്ടു പോവാതെ എന്റെ കൂടെ അവസാനം വരെ നിക്കുവോ എന്ന് സഹികെട്ട് നാണം കെട്ട് ചോദിക്കാൻ നിന്നതാ,….അതിനായിട്ട് സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു അടിപൊളി ആയി നിന്ന എന്നെ കരയിപ്പിച്ചിട്ട് ഇപ്പൊ ഇരിക്കണ കണ്ടില്ലേ…ദുഷ്ടൻ.”

മുരണ്ടുകൊണ്ട് എടുത്തുപ്പിടിച്ച മുഖവുമായി അവന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നവൾ കൊഞ്ചി.

“സോറി…മോളൂസേ….ഇന്നത്തെ നിന്റെ നല്ലൊരു പ്ലാൻ മൊത്തം ഞാൻ കുളം തോണ്ടി അല്ലെ…”

“നീ അല്ല ആഹ് പിശാശ്….അവളേം അവനേം എന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാലുണ്ടല്ലോ….ഒഴിഞ്ഞു പോയിട്ടും പിറകെ കൂടിയെക്കുവാ….”

കെറുവ് നിറഞ്ഞ അവളുടെ മുഖം കണ്ട അവനു ചിരി പൊട്ടി.

“എന്താടാ പട്ടി ചിരിക്കണേ….തേച്ചിട്ടു പോയവളെ കണ്ടിട്ട് വീട്ടിൽ വന്നിരുന്നു കള്ളും മോന്തി ഇരുന്നു മോങ്ങുവാ…..
ഇനി കാണുമ്പോ ഒരെണ്ണം അങ്ങ് പൊട്ടിച്ചേക്കണം…എനിക്ക് പിന്നെ അന്ന് തന്നെ ഒരെണ്ണം പൊട്ടിക്കാൻ അവസരം കിട്ടി….”

അവന്റെ നെഞ്ചിലും കവിളിലും എല്ലാം കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“എന്തിന്….എനിക്ക് അവളോട് ദേഷ്യമില്ല,….സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു….പക്ഷെ ദേഷ്യമില്ല….ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒന്നല്ലല്ലോ….”

രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ അവനെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു….
ആദ്യമൊക്കെ ഞാനും കുറെ ചിന്തിച്ചിരുന്നു എനിക്കെന്താ അവളോട് വെറുപ്പ് തോന്നത്താതെന്നു, കുറെ ആലോചിച്ചപ്പോൾ ഉത്തരം കിട്ടി അവളെ ഞാൻ ഒത്തിരി സ്നേഹിച്ചിരുന്നു, എന്നെക്കാൾ കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു, അവളെന്നെ ചതിച്ചിട്ടും അവളെ സ്നേഹിക്കുന്ന എന്നോടായി പിന്നെ എനിക്ക് വെറുപ്പ്….അപ്പോൾ സ്വയം നശിച്ചു സ്വയം വേദനിക്കുക എന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്റെ ഉള്ളിൽ….അതിനു കണ്ടെത്തിയ മാർഗമായിരുന്നു അത്,….”

അവന്റെ കവിളിലെ കണ്ണീര് അവൾ ഒപ്പിയെടുക്കുമ്പോഴാണ് അവൻ കരയുകയായിരുന്നു എന്ന് രാഹുലിന് മനസ്സിലായത്.

“പിന്നെ നീ വന്നു….ആഹ് ദിവസം ഞാൻ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല….എന്റെ ജീവിതം മാറാൻ തുടങ്ങിയത് അവിടെ നിന്നാ….ഇപ്പോൾ ഓർക്കുമ്പോൾ അന്ന് അങ്ങനെ ഒക്കെ നടന്നത് കൊണ്ടല്ലേ നിന്നെ എനിക്ക് കിട്ടിയത് എന്നോർക്കുമ്പോൾ, എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു സുഖം.”

രാഹുൽ പറയുന്നത് കേട്ടിരുന്ന അനഘ നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണീര് ഒളിപ്പിക്കാൻ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു.

“ശെ…ഞാൻ വീണ്ടും തന്നെ മൂഡ് ഓഫ് ആക്കിയല്ലേ….
സോറി…അനൂസെ….വാ നമുക്ക് കിച്ചണിലെ പണി നോക്കാം…ഞാനും കൂടാം…”

കൊണ്ട് വന്നപോലെ തന്നെ ഒക്കത്തിരുത്തി അനഖയെ അടുക്കളയിൽ കൊണ്ട് പോയി, കൂടെ നിന്ന് രാത്രിയിലേക്കുള്ള ഫുഡ് അവർ ഒരുമിച്ചുണ്ടാക്കി ബ്ലൗസിലും പാവാടയിലും അവളും ഷോർട്സിൽ രാഹുലും നിന്നപ്പോൾ കിച്ചണിൽ താപം നിറഞ്ഞു, ഇടയ്ക്ക് കുറുമ്പുകളും ചെറിയ തഴുകലും ഞെക്കലും ചുംബനങ്ങളും ഒക്കെ ആയി ഫുഡ് ആയപ്പോഴേക്കും രണ്ടു പേരും പഴയ മൂഡിൽ ആയിരുന്നു.
സോഫയിൽ അനഘ വാരി കൊടുത്ത ഫുഡും കഴിച്ചു അവൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചു.
രണ്ടു പേരോടും സംസാരിച്ചു വെച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ടവൽ എടുത്തു നിൽക്കുന്ന അനഖയെ അവൻ കണ്ടു.

“എന്താ മോളെ ഉദ്ദേശം…”

“കണ്ടാലറിഞ്ഞൂടെ കുളിക്കാൻ പോണൂ…”

ടവൽ കറക്കി അനഘ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും രാഹുൽ എഴുനേറ്റു ചെന്ന് അവളുടെ കൈയിൽ നിന്ന് ടവൽ വാങ്ങി എറിഞ്ഞു.

“എന്റെ മോളിപ്പോ കുളിക്കണ്ട രാവിലെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു കുളിക്കാം….”

“അയ്യട…പോ ചെക്കാ അവിടുന്ന്….”

“അമ്പടി….നേരത്തെയും എന്നെ കളിപ്പിച്ചു വിട്ടതാ നീ….”

അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവൻ ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു.

“ശീ….ഞാൻ വിയർത്തു നിക്കുവാടാ…”

മൂക്കു ചുളിച്ചു അനഘ പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ വിയർപ്പിന് ചന്ദനത്തിന്റെ മണം ആടി തെണ്ടി….അതാ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം….”

അവളുടെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് കഴുത്തിലേക്ക് മൂക്കും നാവും വലിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ശരീരത്തിലെ ഉപ്പ് നുകർന്നുകൊണ്ടു അവൻ പറഞ്ഞു.

അവന്റെ പ്രവൃത്തിയിൽ പുളഞ്ഞ അനഘ അവന്റെ തലയെ തന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് പൂഴ്ത്തി വെപ്പിച്ചു.
അവളുടെ വെളുത്ത കഴുത്തിൽ ചപ്പിയും ചുംബിച്ചും കടിച്ചും ചുവപ്പിച്ച അവൻ അവളുടെ തുടയിൽ കൈ വെച്ച് അമർത്തിയതും കാലുയർത്തി അവൾ അവനെ ചുറ്റി.
പാവാട നീങ്ങിയ തുളുമ്പുന്ന വെളുത്ത തുടയിൽ അവന്റെ കൈ വിരലുകൾ ആഴ്ന്ന സുഖത്തിൽ അവൾ ഞെരങ്ങി.
ചപ്പി തൊണ്ടക്കുഴിയിലും നെഞ്ചിലും തോളിലും എല്ലാം അവന്റെ ഉമിനീര് നിറഞ്ഞതും അവൻ അവളുടെ കൈ ഉയർത്തി, ബ്ലൗസിട്ട് രണ്ടു കയ്യും തലയ്ക്ക് മുകളിൽ വെച്ച് ഒരു കാലു കൊണ്ട് അവനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണിലെ തിരയിളക്കം അവൻ കണ്ടു.
ചുവന്ന ബ്ലൗസിന്റെ കക്ഷ ഭാഗം നനഞ്ഞു കറുത്തിരുന്നു,
അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഉലയ്ക്കുന്ന ഗന്ധം അടിച്ചതും അവന്റെ മുഖം അവൻ അവിടേക്ക് പൂഴ്ത്തി, ബ്ലൗസിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ കക്ഷം അവൻ ചപ്പി കുടിക്കുമ്പോ അവൾ തല ഉയർത്തി ആർത്തു.
അവന്റെ കൈകൾ ഉരുണ്ട് വിളഞ്ഞ മുലകളെ തഴുകി പതിയെ ഉടക്കുമ്പോൾ സുഖം സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ അവൾ അവന്റെ അരയിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു,
താഴെ വീഴാതിരിക്കാൻ തന്റെ പെണ്ണിനെ ഒന്ന് കൂടെ ചുവരിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു രണ്ടു കക്ഷവും മാറി മാറി ചപ്പി അവൻ മുഖം എടുക്കുമ്പോൾ കിതച്ചു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി അവൾ അവനെ നോക്കി.
കൈകൊണ്ടു കഴുത്തിൽ ചുറ്റി, അവന്റെ കവിളിൽ നക്കി അനഘ അവനോട് പറഞ്ഞു.

“റൂമിൽ പോവാട…”

തന്റെ ഒക്കത്ത് കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഇരിക്കുന്ന അനഖയെ താങ്ങി അവൻ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.
കട്ടിലിലേക്ക് ചരിഞ്ഞു വീണ അവന്റെ ചുണ്ട് അനഘ ഏറ്റെടുത്തിരുന്നു.അവളുടെ മടക്കു വീണു കൊഴുത്ത വയറിലൂടെ രാഹുലിന്റെ കൈ ഇഴഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഇടയ്ക്കിടെ കൊതി സഹിക്കാൻ ആവാതെ വിരലുകൾ ഞെരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടും നാവും ചപ്പിക്കൊണ്ട് അവൾ ചിണുങ്ങി.
അവന്റെ മുടിയിൽ കിള്ളിപ്പറിച്ചു അവളുടെ മോഹങ്ങൾ തിരയിളക്കി.
അവന്റെ ചുണ്ടും നാവും വിടാൻ അവൾക്ക് ഒട്ടും മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല അവന്റെ ഉമിനീരിന്റെ രുചിക്ക് തലയെ മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന കറുപ്പിന്റെ വലയം പോലെ ആണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്.
നെഞ്ചിലെ മുലകൾ ബ്ലൗസോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഉരച്ചു ചേർത്ത്, കൊഞ്ചുമ്പോൾ അവന്റെ കൈകൾ പാവടയ്ക്ക് മേലെ അവളുടെ വിടർന്നു ചാടിയ നെയ്‌ പോലെ കുലുങ്ങുന്ന ചന്തികൾ കുഴച്ചു മറിക്കുകയായിരുന്നു.
അവനെ മറിച്ചിട്ട് അവന്റെ അരയ്ക്ക് മേലെ കയറി ഇരുന്നു, അവന്റെ മുഖം മുഴുവൻ നക്കി വലിച്ചു കിതച്ചു അവൾ അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.

അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ ഹൂക്കുകൾ തേടുന്നതറിഞ്ഞ അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

ബ്ലൗസ് ഒരു നിമിഷത്തിനപ്പുറം വിടർന്നു മാറിയപ്പോൾ വയലറ്റ് ബ്രായ്ക്കുള്ളിൽ തിങ്ങി വീർപ്പമുട്ടുന്ന വെണ്ണ പോലെ കൊഴുത്തു വിയർപ്പ് പറ്റിയ മുലക്കുടങ്ങളെ കണ്ട രാഹുലിന്റെ വായിൽ വെള്ളം വറ്റി.
അവന്റെ കൊതി കണ്ട അനഘ മുലചാലിലെ വിയർപ്പിൽ. അവന്റെ മുഖത്തെ പൂഴ്ത്തി.
തിങ്ങിയ വെണ്ണയിൽ ആണ്ടതുപോലെ അവന്റെ മുഖം ആഹ് കൊഴുപ്പിൽ പൂണ്ടു പോയി.
മദിപ്പിക്കുന്ന വിയർപ്പിന്റെയും പെണ്ണിന്റെയും കാമചൂര് തലയെ പെരുപ്പിച്ച നിമിഷം, അവൻ നാവു പുറത്തിട്ട് അതിനെ നക്കിയെടുത്തു.
ബ്രായിൽ നിന്നും തെറിച്ചു നിന്ന തുറിപ്പിൽ ചപ്പിയും കടിച്ചും തന്റെ പെണ്ണിനെ സുഖിപ്പിക്കുമ്പോൾ മുകളിൽ അവളുടെ കാമകരച്ചിൽ അവനു കേൾക്കാമായിരുന്നു.
ബ്രായുടെ ഹുക് എടുക്കാൻ അവന്റെ കൈ നീണ്ടതും അനഘ ഉടൻ എഴുന്നേറ്റു.
തൊട്ടടുത് കിടന്ന ബ്ലാന്കെറ് എടുത്ത് രണ്ടു പേരെയും മൂടി.
ബ്ലൗസ് ഊരി മാറ്റി.
കൈ താഴേക്ക് കൊണ്ട് പോയി പാവാടയും ഊരി എടുത്ത് ബ്രയിലും പാന്റീസിലും ആയി അവൾ അവനു മേലെ കിടന്നു.

“ഷോർട്സ്…ഊര്…”

അവൾ പറഞ്ഞു പുതപ്പിനടിയിലൂടെ ഷോർട്സ് ഊറിയെറിഞ്ഞ രാഹുൽ പൂർണ നഗ്നനായി.

അവന്റെ മുഴുത്തു മൂത്ത കുണ്ണയിൽ പാന്റിയിൽ പൊതിഞ്ഞു തേനോലിപ്പിച്ച അപ്പം അവൾ ഉരച്ചു.

“ആഹ്……ആഹ്….”

“ആഹ്മ്……അനൂ….”

രണ്ടു പേരും മുരണ്ടു.
അവളുടെ പെരും മുലയിൽ പിടുത്തമിട്ട രാഹുൽ ബ്രായ്ക്ക് മുകളിലൂടെ അത് ഉഴിഞ്ഞു വലിച്ചു.

“ആഹ്……ആഹ്….മോനു….ഇന്ന് ഒന്നും ചെയ്യണ്ടട… ഉറങ്ങുന്ന വരെ ഇങ്ങനെ ഈ ചൂടിൽ ഈ സുഖത്തിൽ നിന്നേം ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു എനിക്ക് കിടക്കണം….പ്ലീസ്…ആഹ്….ആഹ്….”

അനഘ അവളുടെ പൂർ കുണ്ണയിൽ ഉരയുന്ന സുഖത്തിൽ കേണു….പാന്റിയും നനച്ചൊഴുകിയ അവളുടെ തേൻകൂട് കുണ്ണയാകെ നനച്ചിരുന്നു.
അവൾ പറയുന്ന എന്തിനോടും അവൻ യോജിക്കുന്ന സമയം ആയിരുന്നു അത്.
അവളുടെ ചന്തിയിൽ കുഴച്ചു അവൻ തന്റെ സമ്മതം അറിയിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മേലേകിടന്ന അവൾ അവന്റെ ചുണ്ടിനെ തടവിലാക്കിയിരുന്നു.
അപ്പോഴും പുതപ്പിനടിയിൽ അവളുടെ അര ഉയർന്നു താഴ്ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
തന്റെ പഞ്ഞിതുടകൾക്കിടയിൽ കുതിർന്നു വീർത്ത പൂവിനെ തൊട്ടിരുന്ന കുട്ടനെ ഉറങ്ങുവോളം താഴാൻ അനഘ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല,…
അവന്റെ കഴുത്തിനെ കടിച്ചും ചുണ്ട് ചപ്പികുടിച്ചും അവളും അവനും ഏതോ നിമിഷം നിദ്രയെ തേടി.
ആഹ് സുഖസുഷുപ്തിയിൽ അവർ ഒരുമിച്ചു കണ്ട സ്വപ്നത്തിൽ ഒരു ശരീരവും ഒരു മനസ്സുമായി മാറിയ അവരെ അവർ നിർവൃതിയോടെ കണ്ടു.
————————————-

രാവിലെ ആദ്യം കണ്ണ് തുറന്നത് അനഘ ആയിരുന്നു. രാഹുലിന്റെ മേലെ കയ്യും കാലും കയറ്റി വെച്ച് ബ്രായിൽ നിറഞ്ഞ തന്റെ മുലകളെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി.
അവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കവിൾ ചേർത് ഉറക്കത്തിലെപ്പോഴോ അവന്റെ കക്ഷത്തിൽ മുഖവും പൂഴ്ത്തി ഉറങ്ങിയ തന്നെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് നാണം തോന്നി…
എങ്കിലും അവന്റെ ഗന്ധവും ചൂടും നൽകുന്ന സുഖം വിട്ടു എഴുന്നേൽക്കാൻ അവൾക്ക് മനസ്സ് വന്നിരുന്നില്ല.
തല ഉയർത്തി അവന്റെ നെഞ്ചിൽ പതിഞ്ഞ ഒരുമ്മ കൊടുക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സൊന്നു തുള്ളി.ഒരുപാട് നാളത്തെ അവളുടെ ആഗ്രഹം അത് അവനു തിരിച്ചും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞ ഇന്നലത്തെ ദിവസം അവൾക്ക് മറക്കാൻ അവില്ലായിരുന്നു ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങൾ പ്രണയത്തിന്റേതായിരിക്കും എന്ന് അനഖയ്ക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.
അതാലോചിച്ചപ്പോൾ തന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു കുളിര് കടന്നു പോവുന്നത് അനഘ അറിഞ്ഞു.
അവനെ ഒന്ന് കൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിക്കുമ്പോൾ തന്റെ തുടയിൽ കട്ടിയുള്ള എന്തോ ഉരയുന്നത് അറിഞ്ഞ അനഘ ഒന്ന് ഞെട്ടി അതെന്താണ് എന്നറിയാൻ ആഹ് തുടകൾ കൊണ്ട് തന്നെ ഒന്ന് താഴോട്ടും മേലോട്ടും അവളുരച്ചു മൂത്രകമ്പി ആയ കുട്ടനിൽ രാവിലെ കിട്ടിയ തട്ടിൽ രാഹുൽ ഒന്ന് പുളഞ്ഞു.
അനഖയ്ക്ക് അതെന്താണ് എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു.
ഒന്ന് കയ്യിലെടുക്കാൻ തോന്നി എങ്കിലും രാഹുൽ ഉണർന്നാലോ എന്ന് തോന്നിയ അനഘ പതിയെ പുതപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങി.
അവന്റെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും ഉമ്മ വെച്ച അനഘ അവനെ നോക്കി കാറ്റു പറയുംപോലെ കൊഞ്ചി.

“കൊതിയൊക്കെ എനിക്കും ഉണ്ട് ചക്കരേ പക്ഷെ നമ്മുക്ക് ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ ഇല്ലേ…ഇപ്പോ എന്റെ കുട്ടൻ ഉറങ്ങിക്കോട്ടോ…”

അവന്റെ മുടി കോതിയൊതുക്കി നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൂടി വെച്ച ശേഷം അവൾ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
—–

എഴുന്നേറ്റതും ഇന്നലെ തന്റെ മേലെ ഇരുന്നു തുള്ളിയ തന്റെ പാതിയെ ആയിരുന്നു രാഹുൽ തിരഞ്ഞത്….ഒത്തിരി നാളുകളായി പറയാൻ കഴിയാതെ മനസ്സിൽ വെച്ചിരുന്നതാണ് ഇന്നലെ തന്നിൽ നിന്നും അവളും അവളിൽ നിന്ന് താനും അറിഞ്ഞത് എന്ന് കേട്ട നിമിഷം മുതൽ അവളെ ചുറ്റി ലോകം കറങ്ങുന്ന പോലെ.
രാവിലെ ഉറക്കം ഉണർന്നതും അവളെ കാണാനാണ് രാഹുലിന് തോന്നിയത്.
പുതപ്പിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതും പൂർണ നഗ്നനായ തന്നെ കണ്ടതും അവനു ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ അവളുടെ പരാക്രമം ഓർമ വന്നു.
ചിരിയോടെ ഇന്നലെ അനഖ ഊരിയെറിഞ്ഞ തന്റെ ഷോർട്സ് എടുത്തിട്ട് ബാത്‌റൂമിൽ ഒന്ന് കയറി ഇറങ്ങി, നേരെ അവൻ കിച്ചണിൽ ഉയർന്ന സ്വരം പിന്തുടർന്നു.
പ്രതീക്ഷ തെറ്റിക്കാതെ അവന്റെ മുന്നിൽ ഒരു ചുരിദാർ ടോപ് ഇട്ട് അടിയിൽ തൻ ധരിക്കുന്ന ഷോർട്ട്‌സ് ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന അവളെ കണ്ടു ഈറൻ മുടിയിൽ നിന്നും പെണ്ണ് കുളികഴിഞ്ഞെന്നു അവനു മനസ്സിലായി.
ഇളം പച്ച ടോപ്പിൽ ഇറുകിയിരിക്കുന്ന അരയും ബ്രായുടെ തടിപ്പുകളിലൂടെ തുറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മാംസവും കണ്ട രാഹുൽ പിന്നിലൂടെ അവളെ അമർത്തി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു,
കൂർത്ത കുണ്ണ പഞ്ഞിക്കുണ്ടിയിൽ അമർത്തി വെച്ച്, കഴുത്തിൽ അമർത്തി ഒരുമ്മ കൊടുത്തു രാഹുൽ ഇളം തണുപ്പും ചൂടുമുള്ള അവളുടെ മേനിയുടെ സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു നിന്നു.

“മോർണിംഗ്….അനൂസെ….”

അവളുടെ കവിളിൽ ചെറിയൊരു കടിയും ഉമ്മയും കൊടുത്ത രാഹുൽ വിഷ് ചെയ്തു.

“അതെന്താ എന്റെ പിന്നിൽ രാവിലെ കുത്തണേ….”

കുസൃതിച്ചിരിയോടെ അവന്റെ ആലിംഗനം ആസ്വദിച്ചു അവൾ ചോദിച്ചു.

“അതിന്നലെ അവനു കൊടുക്കാന്ന് പറഞ്ഞ കൂട്ടുകാരിയെ കൊടുക്കാത്തതിലുള്ള ദേഷ്യാ….”

“അമ്പട എങ്കി അവന്റെ ദേഷ്യം എനിക്കൊന്നു കാണണോല്ലോ….ഇനി അവനു കൂട്ടുകാരിയെ കൊടുക്കുന്നെ ഇല്ല….ഹി ഹി ഹി…”

“അയ്യോ….പാവല്ലേ അവൻ…എന്റെ അനൂസല്ലാണ്ട് വേറെ ആരാ അവനുള്ളെ…”

കൈ പതിയെ വയറിൽ നിന്ന് തുറിച്ചു നിന്ന മുലയിലേക്ക് നീക്കും വഴി രാഹുൽ അവളുടെ കാതിൽ കൊഞ്ചി.
അവന്റെ കൈക്ക് മേലെ കൈ വെച്ചവൾ തിരിഞ്ഞു.

“എങ്ങോട്ടേക്കാ രാവിലെ തന്നെ ചെക്കന്റെ കൈ പോവുന്നെ…”

“എന്റെ പിള്ളേരെ കളിപ്പിക്കാൻ….”

കുറുമ്പോടെ രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ ചിരിച്ചു.

“അയ്യട പിള്ളേർക്കും എനിക്കും ഇന്ന് ജോലി ഉണ്ട് അതോണ്ട് എന്റെ മോൻ നല്ല കുട്ടി ആയിട്ട് എന്നെ ഒന്ന് സഹായിച്ചാൽ വേഗം ബ്രേക്ഫാസ്റ് ആക്കി നമുക്ക് ഓഫീസിൽ പോവാം…”

“ഓഫീസിലോ…അയിന് ഇന്ന് ഞാനും എന്റെ അനൂസും ലീവല്ലേ….”

“അനൂസ് ഇന്ന് ലീവല്ല… ചെക്കന് വേണേൽ ഇവിടെ ഇരുന്നോ…”

കണ്ണിറുക്കി അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട രാഹുൽ കുറുമ്പുകുത്തി ഇരുന്നു.
കുറെ പറഞ്ഞിട്ടും അനഘ വീഴാത്തത് കണ്ട രാഹുൽ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ റെഡി ആവാൻ പോയി.

ബ്രേക്ഫാസ്റ് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വാരികൊടുത്തും ഇറങ്ങാൻ നേരം പരിഹാരം എന്നോണം അനഖയുടെ ചുണ്ടുകൾ പത്തു മിനിറ്റോളം ഉറുഞ്ചിക്കുടിച്ചാണ് അവർ താഴെ എത്തിയത്.

“ചെക്കാ….”
“എന്താ….”

“വൈകീട്ട് നേരത്തെ ഇറങ്ങുവാണേൽ….”

“ഇറങ്ങുവാണേൽ….!!!”

പിരുകം പൊക്കി രാഹുൽ ചോദിച്ചു.

“നിനക്ക് കളിപ്പിക്കാൻ പിള്ളേരെ തന്നേക്കാം….”

പറഞ്ഞു തീർന്നതും രാഹുലിന്റെ മുഖം വിടരുന്നത് കണ്ട അനഘ നാക്കുനീട്ടി കാണിച്ചു വേഗം വണ്ടി എടുത്തു പോയി.

വൈകിട്ട് അവൾ വിളിക്കാൻ വരുന്ന വരെ രാഹുൽ വെരുകിനെ പോലെ ക്ഷെമയില്ലാതെ ഇരിപ്പായിരുന്നു…
അത് പക്ഷെ കാമത്തിന് വേണ്ടി ആയിരുന്നില്ല…
അവളെ ഓരോ നിമിഷവും അവനു കാണാൻ തോന്നി.
ഇടയ്ക്കിടെ അനഖയുടെ ഫോണിലേക്ക് അവന്റെ വീഡിയോ കാളുകൾ തേടിയെത്തി.

“എനിക്ക് അനൂസിനെ എപ്പോഴും കണ്ടോണ്ടിരിക്കാൻ തോന്നുന്നു…ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരട്ടെ….”

“ദേ…ചെക്കാ….അടങ്ങി ഇരുന്നേ…വൈകിട്ട് കാണാലോ…”

രാഹുലിന്റെ ഉള്ളിലെ കാമുകൻ എത്ര വാശിക്കാരനും നിഷ്കളങ്കമായതും ആണെന്ന് അനുഭവിച്ചറിയുകയായിരുന്നു അനഘ.

“ചെക്കാ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോൾ ശല്യപ്പെടുത്തല്ലേ….നമ്മൾ വഴിയിൽ കിടക്കുവേ…”

വൈകിട്ട് വണ്ടിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ തൊട്ടും പിടിച്ചും വട്ടാക്കുന്ന രാഹുലിനെ അവൾ ശാസിച്ചു, എങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിലും മുടിയിലും എല്ലാം അവന്റെ കൈ ഇഴഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനൂസെ….ഉമ്മ….”

“വിട് ചെക്കാ…ലിഫ്റ്റിൽ cc tv ഉള്ളതാട്ടോ….”

ലിഫ്റ്റിന്റെ ഡോർ അടഞ്ഞതും രാഹുൽ അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കൈക്കുള്ളിൽ ആക്കി അമർത്തി കവിളിൽ ചുംബിച്ച നേരം ഒന്ന് നിന്ന് കൊടുത്ത അനഘ അവനെ തള്ളി നീക്കി ചിരിച്ചു.
അതിന്റെ കെറുവെന്നോണം ഫ്ലാറ്റ് വരെ മുഖവും കയറ്റിപ്പിടിച്ചു വാശി കയറിയ കുട്ടിയെ പോലെ നടക്കുന്ന രാഹുലിനെ നോക്കി കഷ്ടപ്പെട്ട് ചിരിയടക്കിയാണ് അനഘ നടന്നത്.

എന്നാൽ ഫ്ലാറ്റിൽ കയറിയിട്ടും തന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ നടക്കുന്ന രാഹുലിനെ കണ്ട അനഖയ്ക്ക് സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റേക് തോന്നി.
വാതിൽ അടച്ചു ഹാൻഡ് ബാഗ് ടേബിളിൽ വെച്ച് അവൾ രാഹുലിനെ നോക്കി.
അവൻ അവന്റെ റൂമിൽ ആണെന്ന് കണ്ടതും അനഖയ്ക്ക് കുറുമ്പ് കയറി.

“ചെക്കാ….വരണില്ലേ…”

“ഇല്ലാ….!!”

അവിടുന്ന് ഉച്ചത്തിൽ മറുപടി വന്നു.

“അതെന്തേ….നിനക്കല്ലേ വൈകിട്ട് പിള്ളേരെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞെ….”

താൻ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത് എന്നാലോചിച്ചിട്ടു അനഖയ്ക്ക് തന്നെ നാണം വന്നു.

“എന്നിട്ടു എന്നെ മുഴുവൻ വട്ട് കളിപ്പിക്കുവല്ലേ….”

“ഇനി കളിപ്പിക്കുന്നില്ല….വേഗം വാ…..”

“എനിക്ക് വേണ്ട….”

മുറിയിൽ നിന്നും അവന്റെ കാറൽ കേട്ടതും അനഖയ്ക്ക് വാശി കയറിയിരുന്നു.

“ദേ ചെക്കാ…വെറുതെ ജാഡ ഇടല്ലേ….ഞാൻ അഞ്ചു വരെ എണ്ണും അതിനുള്ളിൽ വന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും തരത്തില്ലാട്ടോ…..”

അവിടുന്ന് മറുപടി ഒന്നും കേൾക്കാതായതും ഒന്നുപേടിച്ചാണ് അനഘ എണ്ണിതുടങ്ങിയത്.

“ഒന്ന്…”

“രണ്ടു….”

“മൂ….യ്യോ….”

മുറിയിൽ നിന്നോടി വന്ന രാഹുലിന്റെ വാരിയുള്ള പിടുത്തത്തിൽ അനഘ ഒന്ന് വേച്ചു പോയിരുന്നു.
പതിവ് ഷോർട്സ് മാത്രം ഇട്ടു തന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച രാഹുലിനോട് ചേർന്ന് അവളും നിന്നു.

“പെണ്ണിനും കൊതി ഒക്കേ ഉണ്ട് എന്നിട്ടവളുടെ ഒരു എണ്ണിക്കളി….”

അനഘ മറുപടി പറയും മുന്നേ രാഹുൽ അവളുടെ ചന്തിപിടിച്ചു കുഴച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ടിനെ തന്റെ തടവിലാക്കിയിരുന്നു.
കറുപ്പ് ചുരിദാറിന്റെ വെട്ടിലൂടെ കൈ കടത്തി ലെഗ്ഗിൻസിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ ചാടി തുളുമ്പിയ ചന്തികൾ കൈ കൊണ്ട് ഉടച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ ചുണ്ടും നാവും തിന്നു.
തന്റെ ചന്തി പിഴിയുന്ന സുഖത്തിലും നോവിലും കുറുകിക്കൊണ്ട് അനഘ അവനെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞു ആസ്വദിച്ചു.

“ഹ്മ്മ്….സ്സ്സ്….ഹാ…”

അവരുടെ ചുണ്ടുകൾ ഇടയ്ക്ക് വിടരുമ്പോൾ അനഖയുടെ കരച്ചിലുകൾ വിട്ടുയർന്നു.

പതിയെ അവളെ കൈകളിൽ താങ്ങി, കഴുത്തിനെ കടിച്ചുകൊണ്ട് രാഹുൽ ഹാളിലെ സോഫയിലേക്കിരുന്നു.
അവന്റെ മടിയിൽ മുഖം തന്റെ കഴുത്തിനോട് പൂഴ്ത്തി അനഖയും ഞെളിപിരി കൊണ്ടു.

“നിനക്ക് പിള്ളേരെ കാണണ്ടേ…..”

അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചടർത്തി മൂക്കിൽ മൂക്ക് ഉരച്ചുകൊണ്ട് അനഘ കൊഞ്ചി.

“കൊതിച്ചി….എന്നിട്ടാ എന്നെ ഇട്ടു വട്ടം കറക്കിയെ….”

രാഹുൽ അവളുടെ കവിളിൽ കടിച്ചു പറഞ്ഞു.

“ആഹ് ഞങ്ങൾ അങ്ങനെയാ….ഇപ്പോ നിനക്ക് കാണണൊ….”

“തുറന്നു വിട് അനൂസെ….ഇന്നലെ മുതൽ കൊതിച്ചിരിക്കുവാ….”

അവന്റെ ഉറച്ച പൗരുഷത്തിൽ ഒന്നുകൂടെ അര ഉരച്ച അനഘ ഒന്നുയർന്നു തന്റെ ചുരിദാറും ഷിമ്മിയും കൂടി ഊരി.
കറുത്ത ബ്രായിൽ വിയർപ്പ് തിളങ്ങി നിക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ മാമ്പഴങ്ങളെ കണ്ട രാഹുലിന്റെ കൈകൾ ഇടുപ്പിൽ നിന്ന് കയറി വന്നു.
അത് കണ്ട അനഘ കൈ എടുത്തു അവന്റെ കയ്യിൽ അടിച്ചു.
ലാസ്യഭാവത്തോടെ കൈ പുറകിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി മുലയെ തുറിപ്പിച്ചു നിർത്തിയിരുന്ന ബ്രായുടെ കൊളുത്തെടുത്തു ഒന്നുയർന്ന മുലകൾ രണ്ടും അയഞ്ഞ ബ്രായിലേക്ക് ആശ്വാസത്തോടെ ഇരുന്നു.

രാഹുലിന്റെ കണ്ണിൽ തിളങ്ങുന്ന കൊതി. കണ്ട അനഘ അവന്റെ താടി പിടിച്ചുയർത്തി നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ വെച്ചു.
ബ്രായുടെ കപ്പുകൾ തുറന്നു മാറ്റിയ അനഖയുടെ മുലകളിലേക്ക് നോക്കിയ രാഹുൽ ഒരു നിമിഷം അമ്പരന്നു ഇരുന്നു പോയി.
വലിയ വട്ടത്തിൽ മുലയുടെ പകുതിയും പടർന്നു കിടക്കുന്ന ഇളം തവിട്ടു നിറത്തിലുള്ള ഏരിയോളയും കൂർത്തു നിൽക്കുന്ന തടിച്ച കറുത്ത മുലഞെട്ടുകളും പച്ച ഞരമ്പോടുന്ന മുലക്കുടങ്ങളും കണ്ട രാഹുലിന്റെ വായ തുറന്നു പോയി.

“ഇഷ്ടായില്ലേ….”

അവന്റെ മുഖം കണ്ടു ചിണുങ്ങിയാണ് അനഘ ചോദിച്ചത്.

“എന്തായിത് അനൂസെ!!!….ഒത്തിരി ഇഷ്ടായി….”

പറഞ്ഞു തീർന്നതും രാഹുലിന്റെ മുഖം കനത്തു ചാടി നിന്ന അനഖയുടെ കൊഴുത്തു മുറ്റിയ വെളുത്ത മുലകൾക്കിടയിലേക്ക് നൂണ്ടു കയറി.
ഇത്രയും നേരം അടിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന അവളുടെ വിയർപ്പ് ആഞ്ഞു ഉള്ളിലേക്കെടുക്കുമ്പോൾ അരയിലെ പാര കുലച്ചു എന്തിനെയും കീറാൻ പാകത്തിൽ ആയിരുന്നു.

“ആഹ്…ആഹ്….ഹ്മ്മ്….കുടിക്ക്….എനിക്ക് ഞെക്കി താ…ആവൂ…..”

മുലകൾക്കിടയിൽ ചുണ്ടുരച്ചും നക്കിയും പെണ്ണിന്റെ ചൂര് വലിച്ചെടുക്കുന്ന രാഹുലിന്റെ തലയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടവൾ കരഞ്ഞു.
ഒപ്പം തല വലിച്ചു തന്റെ വലത്തേ മുലയിൽ കൊണ്ടുവന്നു അവന്റെ ചുണ്ടവൾ ഉരച്ചു.

“കുടിക്ക് കുട്ടാ…”

കണ്ണിൽ നോക്കി കേഴുന്ന അവളുടെ അപേക്ഷ നിരാകരിക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല.
നാക്കു നീട്ടി ഉരുണ്ട മുലക്കണ്ണിനു ചുറ്റും നക്കിയ രാഹുൽ വാ തുറന്നു പറ്റാവുന്നത്ര മുല വായിലെടുത്തു ചപ്പാൻ തുടങ്ങി.
മറുമുല കൈകൊണ്ടു ഞെക്കിയും ഞെരടിയും ഉടച്ചു കുഴച്ചു മുല കുടിച്ച രാഹുലിന്റെ തലയിൽ അമർത്തി അനഘ പുളഞ്ഞു.

“കുടിക്ക് വാവേ….വലിച്ചു കുടിക്ക്…കടിച്ചോ എനിക്ക് നോവില്ല….വാവയ്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള അത്രേം നേരം കുടിച്ചോ….ആഹ്…ഹ്മ്മ്….”

മടിയിൽ കുലച്ച കുണ്ണയ്ക്ക് മേലെ പാന്റിക്കും ലെഗ്ഗിൻസിനും ഉള്ളിലുള്ള പൂവ് ഉരച്ചു ഉരച്ചു അനഘ തേങ്ങി.

കൂർത്ത മുലഞെട്ടിനെ പല്ലു കൊണ്ട് കടിച്ചും നാക്ക് കൊണ്ട് തട്ടിയും അവൻ അവളെ സുഖിപ്പിച്ചു.
ഇടയ്ക്ക് മുലകൾ മാറ്റി ഊട്ടിയും അവൾ അവനെ കൊഞ്ചിച്ചു.
മുലകൾ അവന്റെ ഉമിനീരിനാൽ തിളങ്ങി കയ്യുടെ പരാക്രമം കൊണ്ട് വെളുത്ത മുലകളിൽ ചുവപ്പ് ചായം പടർന്ന പോലെ ആയിരുന്നു.

അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചുമാറ്റി ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു ഉമിനീര് അവനിലേക്ക് ഒഴുക്കിയ അനഘ അവന്റെ മുഖം മുഴുവൻ നക്കിയും കടിച്ചും തനിക്ക് കിട്ടിയ സുഖം പകർന്നു.

“ഇഷ്ടായോ അനൂസിന്റെ പിള്ളേരെ എന്റെ ചെക്കന്…”

കിതച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“എനിക്കെന്നും തരുവോ…അവളുമാരെ…”

“അവളുമാര് കുട്ടന്റെ അല്ലെ എടുത്തോ…”

അവളുടെ ചന്തി മൂടി കിടക്കുന്ന മുടി കൂട്ടി പിടിച്ചു താഴേക്ക് വലിച്ചു കഴുത്തിൽ ചപ്പി ഉറിഞ്ചി രാഹുൽ മുരണ്ടു.
രതി മൂർച്ച നൽകിയ ആലസ്യത്തിൽ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി കിടന്ന അനഖയാണ് അതാദ്യം കേട്ടത്.
രാഹുൽ അപ്പോഴും അവളുടെ കഴുത്തും നെഞ്ചും ചുംബിച്ചു തീർക്കുകയായിരുന്നു.

ഒരിക്കൽ കൂടെ കാളിങ് ബെൽ അടിക്കുന്നത് കേട്ട അനഘ അവന്റെ തല പിടിച്ചു മാറ്റി.
ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു നിന്ന അവനെ നോക്കി അനഘ പറഞ്ഞു.

“ആരോ വന്നിട്ടുണ്ട്…പോയി നോക്കിയിട്ട് വാ മോനു….”

“അവര് പൊയ്‌ക്കോളും….”

അനഖയുടെ മുലയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു രാഹുൽ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“അവരെ പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ടു ഞാൻ ചെക്കന് വേണ്ടതൊക്കെ തരാം ഇപ്പൊ ചെന്ന് നോക്ക് എന്റെ പൊന്നു അല്ലെ…”

അവനിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു മാറി അനഘ പറഞ്ഞു.
മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ എഴുനേറ്റു നടക്കുന്ന രാഹുലിനെ കണ്ട അനഖയ്ക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്.

“ചെക്കാ…മോൻ പോയി മുറിയിലിരുന്നോ….കുന്തോം കൊണ്ട് ചെന്ന് ആളെ പേടിപ്പിക്കണ്ട…ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് അങ്ങോട്ട് വന്നോളാം….”

നിലത്തു കിടന്ന ഷിമ്മി എടുത്തു ദേഹം തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി അതിട്ട് അതിനുമേലെ ടോപ്പും ഇട്ട് അനഘ നടന്നു.
കടന്നു പോയപ്പോൾ അവളുടെ മുലയിൽ ഒന്ന് ഞെക്കി വിടാനും രാഹുൽ മറന്നില്ല.
അവന്റെ കുറുമ്പ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അനഘ വാതിലിലെ പീപ് ഹോളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയതും അവളിൽ നിരാശ പടർന്നു.
പാർവതിയും ദീപനും വെളിയിൽ നിൽക്കുന്ന കണ്ട അവൾക്ക് ആദ്യമായി അവരെ കണ്ടു സങ്കടം വന്നു.
എങ്കിലും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അതെല്ലാം മാറ്റി നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവൾ വാതിൽ തുറന്നു.

“ഞങ്ങൾ കരുതി നിങ്ങള് പുറത്തു എവിടേലും പോയിട്ടുണ്ടാവും ന്നു….
നേരത്തെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് പോയീന്നു പറഞ്ഞു…..”

കയ്യിലെ കവറുകൾ എല്ലാം കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറുന്നതിനിടെ പാർവതി പറഞ്ഞു.

“ഏയ് ഇല്ലേട്ടത്തി…ഇന്ന് കറങ്ങാൻ ഒന്നും തോന്നിയില്ല…”

ദീപന് വാതിൽ തുറന്നപ്പോഴെ അനഖയുടെ ഭാവത്തിൽ നിന്നും കാര്യം മനസ്സിലായതിനാൽ ചെറു ചിരി നൽകി വേഗം മുറിയിലേക്ക് നടന്നിരുന്നു.

ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിലായിരുന്നു പാർവതി അനഖയെ ശ്രെദ്ധിച്ചത്.
ഉലഞ്ഞ മുടിയും ആലസ്യം നിറഞ്ഞ കണ്ണും ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളും ചുണ്ടുകളും
പിന്നെ ചുവപ്പ് രാശി പടർന്ന കഴുത്തും നെഞ്ചും ടോപ്പിന് മേലെ കണ്ട മുലക്കണ്ണിന്റെ തടിപ്പ് കൂടെ ആയപ്പോൾ പാർവതിയും പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് ചമ്മി.

“ഇന്നോതിരി അലഞ്ഞു…ഷോപ്പിംഗ് ഒക്കെ ആയിട്ടെ…ഒന്നുറങ്ങിയാലെ ശെരിയാവൂ….”

അത്രയും പറഞ്ഞു പാർവതിയും വേഗം ദീപന്റെ പിറകെ മുറിയിൽ കയറി.

“ശ്ശെ….ഇന്നിങ്ങോട്ടു വരണ്ടായിരുന്നു അല്ലെ ഏട്ടാ…”

മുറിയിൽ കയറിയ പാർവതി കവറുകൾ എല്ലാം ബെഡിൽ വെച്ച് ദീപനോട് പറഞ്ഞു.

“നമുക്ക് തറവാട്ടിലേക്ക് മാറിയാലോ…കുട്ട്യോൾക്ക് കുറച്ചു പ്രൈവസി ഒക്കെ കൊടുക്കണ്ടേ…..”

ദീപനോട് പറഞ്ഞു മുന്താണി മാറ്റി കണ്ണാടിക്കു മുന്നിൽ നിന്ന പാർവതിയെ ദീപൻ ചുറ്റിപിടിച്ചു.
അല്പം ചാടിയ വയറിൽ കൈ ഉഴിഞ്ഞു പൊക്കിളിൽ വിരൽ താഴ്ത്തി അവളുടെ ചെവിയിൽ കടിച്ചു ദീപൻ മൂളി.

“അതെ എനിക്കും ഉണ്ട് എന്റെ പാറൂട്ടിയോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പ്രൈവറ്റ് ആയിട്ട് പറയാൻ….എന്നെ എന്റെ പാറൂട്ടി ഒന്ന് ഗൗനിച്ചിട്ട് എത്ര നാളായി എന്ന് അറിയോ…”

അവളുടെ കഴുത്തിൽ കടിച്ചു ബ്ലൗസിന് മേലേക്കൂടെ മുലകളെ തഴുകി ദീപൻ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ കണ്ണനെ നോക്കിയിട്ട് ഒരുപാടായീന്നു അറിയാം…ഇത്രേം കാലം മനസ്സിൽ ആകെ വിഷമം ആയിരുന്നു അതോണ്ടാ…ഇനി പാറൂട്ടി എല്ലാം നോക്കീം കണ്ടും ചെയ്തോളാട്ടോ… തൽകാലം എന്റെ കുറുമ്പൻ പോയി ഒന്നുറങ്ങു….എനിക്കും നല്ല ക്ഷീണണ്ട്…”

ദീപനെ ഒന്നുമ്മ വെച്ചിട്ട് പാർവതി പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
————————————-

“ഞങ്ങൾ തറവാട്ടിലേക്ക് മാറുവാട്ടോ….”

അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോൾ പാർവതി പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഖയും രാഹുലും സങ്കടത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

“എന്തിനാ പോണേ….നമുക്ക് എല്ലാര്ക്കും ഇവിടെ നിന്നാൽ പോരെ…”

“അയ്യോ അതൊന്നും പറ്റില്ല…ഞാൻ തറവാട് വിട്ട് ഇവിടെ വന്നിട്ട് എത്ര നാളായി എന്നറിയോ….
…എത്ര നാളെന്നു വെച്ചാ തറവാട്ടിൽ ആളില്ലാതെ കിടക്കണെ….മോനൂനേ നോക്കാൻ ഇപ്പൊ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയ ആളുണ്ട്…അതോണ്ട് ഞാനും ഏട്ടനും അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയാലോ എന്ന് കുറച്ചു നാളായി ആലോചിക്കുന്നെ…”

പാർവതി അത് മനസിലുറപ്പിച്ചു എന്ന് മനസ്സിലായതുകൊണ്ടു രാഹുലും അനഖയും കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല.

“അനൂ പോയി കിടന്നോളൂ ഇത് ഞാൻ തീർത്തോളം…”

പാത്രങ്ങൾ കഴുകാൻ നിന്ന അനഖയോട് പാർവതി പറഞ്ഞെങ്കിലും മുഴുവൻ തീർത്തിട്ടാണ് അനഘ പോയത്.

റൂമിൽ എത്തിയിട്ട് പാർവതിയുടെയും ദീപന്റെയും മുറിയിലെ ലൈറ്റ് അണയും വരെ അവൾ കാത്തു നിന്നു.
അണഞ്ഞതും പുതപ്പു ചുറ്റി അവൾ അതിവേഗം രാഹുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി കയറി.
മുറിയിലേക്ക് പുതച്ചു മൂടി വന്ന അനഖയെ രാഹുൽ ഒന്ന് മൊത്തത്തിൽ നോക്കി.
വാതിലടച്ചു കുറ്റി ഇട്ട അനഘ പുതപ്പ് ദേഹത്തുകൂടെ ഊർത്തി ഇട്ടു.
പച്ച ബ്ലൗസും ഇളം പച്ച പാവാടയിലും അനഖയെ കണ്ട രാഹുൽ എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു പോയി.
അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങാൻ ഒരുങ്ങിയ രാഹുലിനെ കൈ കാണിച്ചു വിലക്കിയ അനഘ ബ്ലൗസിന്റെ ഓരോ ഹൂക്കുകൾ ആയി ഊരി വിടർത്തി.
ബ്രായുടെ ബന്ധനമില്ലാതെ കൊഴുത്ത മുലകൾ തൂങ്ങി കിടക്കുന്നത് കണ്ടതും വിലക്ക് ഒക്കെ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു രാഹുൽ അവളെ കയിലൊതുക്കി മുലകളെ ചപ്പി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
തുറന്നു കിടക്കുന്ന ബ്ലൗസിൽ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുലകളെ ഇടിച്ചും കുഴച്ചും കടിച്ചും ചപ്പിയും കൊതി തീരെ അവൻ കുടിച്ചു.
ഇടയ്ക്ക് അവൾക്ക് ശ്വാസം കൊടുക്കാൻ എന്ന കണക്ക് ഉയർന്നു വന്നു ചുണ്ടുകൾ ചപ്പും.
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ അവന്റെ കൈകൾ പാവാടയുടെ വള്ളികൾ അഴിക്കുന്നത് അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മുലകുടി കഴിഞ്ഞ രാഹുൽ അവളുടെ വെണ്ണതോൽക്കും ഇടുപ്പിനെയും അവിടുത്തെ കൊഴുപ്പിനെയും ഉഴിഞ്ഞു.
ചുളുങ്ങിയ T പോലുള്ള പൊക്കിളിൽ നാവു ചുറ്റിച്ചും വയറിലെ കൊഴുപ്പിന്റെ മടക്കിൽ കടിച്ചും.
അവൻ താഴേക്ക് നീങ്ങി. കാലിൽ പതിയെ ഉമ്മ കൊടുത്ത അവൻ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടാണ് പാവാടയ്ക്കുള്ളിൽ നൂണ്ടു കയറിയത്.
തടിച്ചുരുണ്ട തുടകളിൽ കടിച്ചും ഉമ്മ വെച്ചും ഞെരിച്ചും മുകളിലേക്ക് കയറിവരുന്ന രാഹുലിനെ പാവാടയിലെ മുഴയിലൂടെ അനഘ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
തന്റെ കാലുകൾ അവൻ അകറ്റുന്നതും തുടകളെ ഞെരിക്കുന്നതും എല്ലാം പുളകത്തോടെ ആണ് അവൾ അറിഞ്ഞത്.
ഒരു നിമിഷം തന്റെ കുറ്റിരോമം നിറഞ്ഞ പൂറിൽ ഒരു നിശ്വാസം അടിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു.
ഒപ്പം കൈകൊണ്ടു അപ്പത്തിന് മേലെ ഒരു തഴുകലും.
ഒന്ന് വിറച്ച അനഖയെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ പൂറ് അപ്പാടെ രാഹുലിന്റെ വായിലായി.

“ആഹ്….മോനൂ…വേണ്ട….ആഹ്….”
നനഞ്ഞു കുളിച്ചു കിടന്ന അവളുടെ പൂവിന്റെ ഇതളുകളിലും ഊറി ഊറി കുഴമ്പ് ഇറങ്ങുന്ന കുഴിയിലും അവന്റെ നാവു കയറി ഇറങ്ങിയതോടെ അനഖയുടെ നടുവ് ഉയർന്നു പൊങ്ങി.

അവളുടെ കരച്ചിലും കേഴലും കിതപ്പും മുറി നിറഞ്ഞു.
അവളുടെ ചന്തികൾ പിടിച്ചുടച്ചു കൊണ്ട് രാഹുൽ അവളുടെ കന്ത് ചപ്പാൻ തുടങ്ങിയതോടെ നിലവിളി ഉച്ചത്തിൽ ആയി.
പാവാട സ്വയം തെറുത്തു കയറ്റി രാഹുലിന്റെ തല പിടിച്ചു അവൾ അപ്പത്തിൽ ഉരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.
നടു പൊക്കി ഒന്ന് നിന്ന അനഘ ഒന്ന് ശ്വാസം എടുത്തു പിന്നെ രാഹുലിന്റെ തലയും കാലിനിടയിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് അന്തരീക്ഷത്തിൽ അര വെച്ച് വെട്ടി വെട്ടി വിറക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഓരോ ഞെട്ടലിനും ചീറ്റി തെറിച്ച രേതസ് രാഹുൽ വലിച്ചുകുടിച്ചു.
രതിമൂർച്ച കഴിഞ്ഞ അനഘ രാഹുലിനെ വലിച്ചു നെഞ്ചത്തേക്ക് ഇട്ട ശേഷം അവളുടെ രേതസ് മുഴുവൻ അവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് നക്കി കുടിച്ചു.
അവളുടെ ചൂട് താഴാൻ സമ്മതിക്കാതെ രാഹുൽ തന്റെ കുട്ടനെ അവളുടെ തേനൊലിച്ച പൂവിൽ ഉരയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കിതപ്പ് ഏറി വന്നതോടൊപ്പം അനഖയുടെ കെട്ടിപ്പിടുത്തവും മുറുകി.

“അനൂസെ….ചപ്പാൻ വേണോ…”

അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം ചേർത്ത് നിശ്വസിക്കുന്ന പോലെ അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ പിന്നെ ചെയ്‌തരാം….ഇപ്പോ എനിക്കവനെ താ…”

പറഞ്ഞതും അവന്റെ ചുണ്ട് പൂട്ടി കൈ താഴേക്ക് കൊണ്ട് പോയി തന്റെ തേനിൽ കുളിച്ച കുട്ടനെ തന്റെ പൂവിലേക്ക് വെച്ച അവൾ അവനെ ഇറുക്കിയണച്ചു.

“ആഹ്…..ആഹ്…പൊന്നൂ…..പൊന്നൂസേ…..ആഹ്…ആഹ്….”

അവന്റെ കുണ്ണ ഓരോ ഇഞ്ചായി അവളെ നിറച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ ചെവിയും കഴുത്തും കടിച്ചും ഉമ്മ വെച്ചും അവൾ കരഞ്ഞു.
മുഴുവൻ കേറിയ കുണ്ണയുമായി അവളുടെ മേലെ കിടന്ന രാഹുലിന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ കിടന്നു.
അവന്റെ കുണ്ണയുടെ ഓരോ മിടിപ്പും അവളുടെ പൂവിലെ ഞരമ്പുകൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ചുംബിച്ചു ചുവപ്പിച്ച പെണ്ണിന്റെ മുഖം നോക്കി രാഹുൽ പതിയെ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഞെരിഞ്ഞു കയറുന്ന കുണ്ണയെ ഇറുക്കി പിഴിയുന്ന പെണ്ണിന്റെ യോനി തരുന്ന സുഖത്തിൽ ക്രമേണ അവന്റെ താളം മുറുകി.
കൂമ്പിയ കണ്ണും ചുവന്നു മലർന്ന ചുണ്ടുമായി ഓരോ അടിക്കും ചിണുങ്ങുന്ന അനഖയെ കണ്ട അവന്റെ മൂച്ചിനു വേഗമേറി…
നെഞ്ചിലടിച്ചു തെറിക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ മുലക്കുടങ്ങളുടെ തുള്ളൽ കൂടി ആയപ്പോൾ അവന്റെ കുണ്ണ അവളിലേക്ക് തെരുതെരെ കയറിയിറങ്ങി.

“ആഹ്….ആഹ്…..ആഹ്ഹ്…..അമ്മാ….പൊന്നൂ…വേഗം…എനിക്ക്…എനിക്ക്…പിന്നേം…വരുവാ….”

അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പൂവ് മുകളിലേക്ക് തള്ളുന്ന തന്റെ പെണ്ണിനെ വാരിപ്പിടിച്ചു രാഹുൽ വിയർപ്പ് തെറിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കുത്തിയിറക്കി അടിച്ചു തകർത്തു.
അവളുടെ പൂവ് വെട്ടി ചീറ്റിയതും അവളുടെ വാ തുറന്നുപോയിരുന്നു.
അമറിക്കൊണ്ടു രാഹുൽ അവളുടെ യോനിയിലേക്ക് തന്റെ പാല് കാച്ചിയൊഴിച്ചു.
ഇടവിട്ടു ചീറ്റിയ കട്ടപ്പാല് മുഴുവൻ വിറച്ചു വിറച്ചു അനഘ ഏറ്റുവാങ്ങി.
അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച് ഒന്ന് മറിഞ്ഞ രാഹുൽ കുണ്ണയും പൂറ്റിൽ വെച്ച് ഇപ്പോഴും വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അനഖയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു.
ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് നെറ്റിയിൽ അവൻ ചുംബിച്ചു.
തളർന്നു പോയ അനഘ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു തന്നെ വിടർത്തിയിട്ട ബ്ലൗസും അരയിൽ ചുറ്റിയ പാവാടയുമായി നിദ്രയെ പുൽകി.
അവളുടെ വിയർത്തു നനഞ്ഞ മുടിയുടെ സൗരഭ്യം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് രാഹുലും പതിയെ മയങ്ങി.

അതെ സമയം ദീപന്റെ വായിൽ മുല വച്ചുകൊടുത്തു ദീപൻ അത് നുണയുന്ന നിർവൃതിയിൽ പൂർണ നഗ്നയായി അവനെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പാർവതിയും സ്വപ്നതേരിൽ കയറിയിരുന്നു.

********************************

പ്രേമ സുരഭിലങ്ങളായി അനഖയുടെയും രാഹുലിന്റെയും ജീവിതത്തിൽ ദിവസങ്ങൾ ഒഴുകി തുടങ്ങി, ചിരിച്ചും കളിച്ചും പരസ്പരം കൊഞ്ചിച്ചും പ്രണയിച്ചു നടക്കുന്ന അവരെ കണ്ടു ഉള്ളിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിച്ചത് ദീപനും പാർവതിയും സന്ധ്യയും ആയിരുന്നു.
കല്യാണം എന്ന് പറയുമ്പോഴൊക്കെ ഈ ഒരു സമയം എന്ജോയ് ചെയ്തിട്ട് മതി എന്ന രണ്ടുപേരുടെയും കൊഞ്ചിയുള്ള അപേക്ഷയിൽ പാർവതിയും സന്ധ്യയും ചിരിയോടെ വഴങ്ങുമായിരുന്നു.
എട്ടാം മാസം അവസാനത്തോടെ സന്ധ്യ പ്രസവിച്ചു.
ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റായ അന്ന് തന്നെ അനഘ എത്തിയിരുന്നു, പ്രസവിച്ചു റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയ ദിവസം ഏട്ടത്തിയെ കൂട്ടി രാഹുലും എത്തി. സന്ധ്യയെ പോലെ തന്നെ സുന്ദരി അയ
കുഞ്ഞിനെ കയ്യിൽ വാങ്ങിയപ്പോൾ വല്ലാത്ത നിർവൃതിയിലാവുന്ന പാർവതിയെ എല്ലാവരും ചെറു വേദനയോടെ ആണ് നോക്കി നിന്നത്.
തിരികെ അനഖയെയും കൂട്ടി ആണ് അവർ തറവാട്ടിൽ എത്തിയത്, അന്ന് തറവാട്ടിൽ കൂടിയ അനഖയും രാഹുലും പിറ്റേന്ന് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് എത്തി.
തിരക്ക് പിടിച്ചാണ് അന്ന് രണ്ടു പേരും ഓഫീസിൽ പോയത്.

“ഇന്ന് നേരത്തെ കഴിയുവോ…”

“അറിയില്ലെടി വൈകുവാണേൽ ഞാൻ വിളിച്ചു പറയാം…നീ വൈകിട്ട് വെയിറ്റ് ചെയ്യേണ്ട…”

“ആം….”

ഓഫീസിനു മുന്നിൽ രാഹുലിനെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്ത് അനഘ പോയി.

അന്ന് വൈകിട്ട് അവരുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ ആയിരുന്നു അനഘ…

“ശ്ശൊ ഇവന് ഒന്ന് ഫോണെടുത്താൽ എന്താ…ഹും…”

കുശുമ്പ് കുത്തി അനഘ ഇരുന്നു പിറുപിറുത്തു.

“ഡിങ് ഡോങ്….”

കാളിങ് ബെൽ കേട്ട അനഖയുടെ മുഖം വിടർന്നു.

“ഹോ ചെക്കൻ ഇവിടെ എത്തിയിട്ടാ,…. ഒന്ന് ഫോണെടുത്താൽ എന്താണാവോ…”

കൃതൃമമായി മുഖത്ത് കേറ്റിപ്പിടിച്ച ദേഷ്യവുമായി അനഘ വാതിൽ തുറന്നു,…
എന്നാൽ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട അനഖയുടെ മുഖം ഒന്ന് ചുരുങ്ങി പെട്ടെന്ന് മുന്നിൽ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരാളെ കണ്ട അമ്പരപ്പ് അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് വായിച്ചെടുത്ത ആഹ് അതിഥി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“അനഘ അല്ലെ….”

“ഉം….”

ബോധത്തിലേക്ക് എത്തിയ അനഖയ്ക്ക് ഒന്ന് മൂളാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളു.

“ഞാൻ….എന്നെ,…ഓര്മ ഉണ്ടോ….”

“അറിയാം….”

ഒറ്റവാക്കിൽ അനഘ മറുപടി ഒതുക്കി., ഉള്ളിലേക്ക് എത്തി നോക്കുന്നതിൽ നിന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി സംസാരിക്കാനാണ് വന്ന ആളുടെ ഉദ്ദേശം എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അനഘ ഒന്ന് ഒതുങ്ങി അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

സോഫയിൽ വന്ന ആളോടൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോഴും അനഖയുടെ മനസ്സ് വല്ലാത്ത പിരിമുറുക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു.

“ഏട്ടൻ…..അല്ല രാഹുൽ ഇവിടെ ഇല്ലേ….”

“ഏഹ്….!!!”

ഒന്ന് ഞെട്ടിയ അനഘ വീണ്ടും ചോദ്യത്തിനായി നോക്കി.

“രാഹുൽ ഇല്ലേ….”

വന്ന ആൾ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു.

“ഇല്ല….വൈകും എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു….”

“ങും….നിങ്ങൾക്ക് എല്ലാര്ക്കും എന്നോട് വെറുപ്പും ദേഷ്യവും എല്ലാം ഉണ്ടാവും എന്നെനിക്കറിയാം….
….ഇപ്പൊ ഇതൊക്കെ പറയുന്നതുകൊണ്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ലെന്ന് അറിയാം എങ്കിലും എന്റെ ഒരു സമാധാനത്തിനു വേണ്ടിയാ ഞാൻ വന്നേ,…നിങ്ങള് രണ്ടു പേരോടും മാപ്പ് പറയാൻ….
ഏട്ടനെയും കണ്ടു മാപ്പ് പറയണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ വേണ്ട…ആഹ് മുന്നിൽ നില്ക്കാൻ പോലും എനിക്ക് വയ്യ….”

കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണീരോടെ ശ്വേത അനഖയോട് പറഞ്ഞു.

പൊറുക്കാനാവില്ല എന്നറിയാം….ക്ഷെമിക്കണം എന്ന് പറയാൻ പോലും എനിക്ക് അവകാശമില്ല,….
നിഖിലുമായിട്ട് എനിക്ക് തോന്നിയ ആരാധന ഒരുതരം ക്രഷ്…അതിനെ ഒഴിവാക്കാൻ ഞാൻ കുറെ ശ്രെമിച്ചതാ…
ഏട്ടനുമായുള്ള വിവാഹം പോലും അവനെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് കളയാൻ ആയിരുന്നു…പക്ഷെ ഏതോ നശിച്ച നിമിഷം….ആഹ് ഒരു നിമിഷം തുടങ്ങിയതാ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ കറുത്ത ദിവസങ്ങൾ….ഏട്ടന്റെയും തന്റെയും കണ്ണീര് കണ്ടതിൽ പിന്നെ ഞാൻ ഒന്ന് സമാധാനമായിട്ട് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല….
ശാപം കിട്ടിയ പോലെ അലഞ്ഞു നടക്കുവാരുന്നു,….
എല്ലാവരോടും മുന്നിൽ വന്നു കാലിൽ വീണു മാപ്പ് പറയണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ അതിനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കില്ല….”

പുറം കൈകൊണ്ടു കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊണ്ട് ശ്വേത അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു, ഇത്ര നാൾ അവളനുഭവിച്ച എല്ലാ വേദനയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഭാഗ്യമുള്ള ആളാട്ടൊ…..കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഭാഗ്യം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച ഒരാളാ പറേണേ….ഏട്ടൻ പാവാ….സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രേ അറിയൂ….
നിങ്ങൾക്ക്,….നിങ്ങൾക്ക് നല്ലതേ വരൂ…..”

മുഖം പൊത്തി പൊട്ടിക്കരയുന്ന ശ്വേതയെ കണ്ട അനഘ ഒരു നിമിഷം സ്തബ്ധയായി നോക്കി ഇരുന്നു,…..
പിന്നെ മടിച്ചാണ് അവളുടെ കയ്യിൽ ഒന്ന് പിടിച്ചത്.
താങ്ങിന് കാത്തിരുന്നത് പോലെ ശ്വേത അവളുടെ മേലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു കരഞ്ഞു.
അവളുടെ പുറത്തു തട്ടി അനഖയും ഇരുന്നു.
അനഖയുടെ ചൂടിൽ ഒന്ന് കരഞ്ഞു തണുത്ത ശ്വേത പതിയെ തല ഉയർത്തി.

“താങ്ക്യൂ…..താങ്ക്യൂ സോ മച്ച്….”

ശ്വേത പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ പോകുവാ…എനിക്ക് കാനഡയിലേക്ക് ഒരു സ്റ്റുഡന്റ് പ്ലസ് ജോബ് വിസ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്….കുറച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നാലും അതാണ് നല്ലത് എന്ന് തോന്നി.
ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ പോണം….”

ശ്വേത പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

“നിഖിൽ….???”

അത്ര നേരം മൗനിയായി ഇരുന്ന അനഘ ചോദിച്ചു.

“അറിയില്ല….”

അവളുടെ തണുപ്പ് മൂടിയ കണ്ണും വരണ്ട ചിരിയും കണ്ട അനഖയ്ക്ക് ഉത്തരം കിട്ടി.

“ഞാൻ എന്നാൽ ഇറങ്ങട്ടെ….ഏട്ടൻ വരുന്ന വരെ നിക്കുന്നില്ല….”

ശ്വേത എഴുന്നേറ്റു

“ഇനി വരുമ്പോ ഞാൻ രണ്ടു പേരെയും കണ്ടോളാം….
ആൻഡ് എനിക്ക് ഇപ്പൊ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് നീ ആണ് ഏട്ടന് ചേർന്നത്…”

ഒന്നുയർന്നു അനഖയുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് ഉമ്മ വെച്ച് ശ്വേത ചിരിച്ചപ്പോൾ അനഖയുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു.

“വൈകിക്കുന്നില്ല ഇറങ്ങുവാ…
സോറി….”

അനഖയുടെ കൈകളിൽ ഒന്ന് കൂടെ മുറുക്കി ശ്വേത പറഞ്ഞു.

വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കിയ അവർക്ക് മുന്നിൽ രാഹുലിനെ കണ്ട രണ്ടു പേരും ഒന്ന് പേടിച്ചു.

“ഞാൻ….ഏട്ടാ….സോറി….
ഞാൻ ഇവിടെ അനഖയെ ഒന്ന് കാണാൻ…”

“ഉം…..”

രാഹുലിന്റെ മുഖത്ത് കണ്ട പുഞ്ചിരി ശ്വേതയുടെ പിരിമുറുക്കം കുറച്ചു.

“സുഖല്ലേ…തനിക്ക്……”

ആത്മാർത്ഥമായി വിടർന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ ശ്വേതയോട് രാഹുൽ ചോദിച്ചു.
ഒരു നിമിഷം അവന്റെ ചോദ്യത്തിൽ ഉലഞ്ഞു പോയ ശ്വേതയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

“സുഖമാണ്…..”

നിറഞ്ഞ കണ്ണിൽ വിടർന്ന ചിരിയോടെ ശ്വേത പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ എന്നാൽ…താഴെ കാബ് കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ട്…..”

മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ ശ്വേത പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
അവളുടെ മനസ്സിന് ഒത്തിരി നാളുകൾ കൂടി സുഖകരമായ തണുപ്പ് വന്നു പൊതിയുന്നത് അറിഞ്ഞു.

————————————-

“ഇന്ന് കുടിക്കണില്ലേ ചെക്കാ….”

വിയർത്തൊട്ടി നഗ്നരായി അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുതുക് ചേർത്ത് അവന്റെ കൈ തന്റെ മുലകളെ തഴുകുന്നതും തന്റെ ചന്തി അവന്റെ അരയിലെ ചൂടിൽ ഉരുകുന്നതും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അനഘ ചോദിച്ചു, അപ്പോഴും അവളുടെ തുടകൾക്കിടയിലൂടെ അവനും അവളും ചേർത്തൊഴുക്കിയ കുഴമ്പ് അവളുടെ പൂവിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എന്തിന്…..എനിക്കിപ്പൊ അവളെ മറക്കാൻ വേറൊന്നിന്റെയും ആവശ്യം വേണ്ട…നീ മാത്രം മതി….നീ എപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായാൽ മതി….”

അവളെ ഒന്ന് കൂടെ മുറുക്കി കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി രാഹുൽ പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഘ അവന്റെ കൈ ഒന്നുയർത്തി ചുംബിച്ച ശേഷം വീണ്ടും തന്റെ മാറിനെ കുഴയ്ക്കാൻ അവയ്ക്ക് മേലെ വെച്ചു.

********************************
ഒന്നര വർഷത്തിന് ശേഷം…

“ഡാ ദേ അവള്…..”

ക്ലിയറൻസ് കഴിഞ്ഞു അറൈവൽസ് ഗേറ്റ് കടന്ന് നടന്നു വരുന്ന അനഖയെ ആദ്യം കണ്ടത് സന്ധ്യ ആയിരുന്നു.
ഫുൾ സ്ലീവ് ബനിയനും ജീൻസും ഇട്ട് ലഗേജ് തള്ളി അനഘ വരുന്നത് ചിരിയോടെ രാഹുൽ കണ്ടു നിന്നു.

അവരെ കണ്ട അനഘ തിരക്കിലും എങ്ങനെയോ ധൃതി പിടിച്ചു നടന്നു വന്നു.
ഒരു വർഷത്തെ തമ്മിൽ കാണാതെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാത്തതിന്റെ ചുംബിക്കാത്തതിന്റെ വിഷമം മുഴുവൻ അവളുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു.

സെക്യൂരിറ്റി ഗേറ്റ് കടന്നതും അനഘ ഓടുകയായിരുന്നു.
വരുന്ന വഴി ലഗേജ് കൈ വിട്ട് ഓടി വന്ന അനഘ കാന്തം പോലെ രാഹുലിലേക്ക് ഒട്ടിച്ചേർന്നു.
എയർപോർട്ടിലെ കൂടി നിന്നവർക്ക് എല്ലാം ഒരു കാഴ്ച്ച സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ടു അനഘ രാഹുലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്ന് കരഞ്ഞു.
കരച്ചിലിനിടയിൽ പതം പറഞ്ഞു നുള്ളുകയും തല്ലുകയും ചെയ്ത അനഖയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു രാഹുലും ചിരിച്ചു.

“ഡി പെണ്ണെ…മതി….എല്ലാരും നോക്കുന്നുണ്ട്…..വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് നിനക്ക് തന്നേക്കാം ചെക്കനെ…”

രാഹുലിനെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു എയർപോർട്ടിന്റെ സെന്റർ ഓഫ് അട്രാക്ഷൻ ആയി നിൽക്കുന്ന അനഖയെ തോണ്ടിക്കൊണ്ടു അവൾ വഴിക്കു ഉപേക്ഷിച്ച ലഗ്ഗേജും എടുത്തുകൊണ്ട് വന്ന സന്ധ്യ അവളെ നുള്ളി.

അപ്പോഴേക്കും അടർന്നുമാറിയ അനഘ കണ്ണിൽ വെള്ളം നിറച്ചു രാഹുലിനെ നോക്കി.
അവന്റെ മുഖത്ത് ചിരി കണ്ട അനഖയ്ക്ക് കുറുമ്പ് കയറി.
കഴുത്തിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവന്റെ കവിളിൽ അമർത്തി കടിച്ചു അവൾ കലി തീർത്തു.

“ശ്ശൊ…ഈ പെണ്ണിനെ ക്കൊണ്ട്….”

അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് സന്ധ്യ അവളുടെ ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് രാഹുലിനെ വലിച്ചു മാറ്റാൻ ശ്രെമിച്ചു.

എന്നാൽ സന്ധ്യയുടെ കൈ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു അവന്റെ കഴുത്തിൽ തൂങ്ങി.

“ഇനി ഓൺസൈറ്റ് അല്ല….എന്തിന്റെ പേരിലാണേലും…എന്നോട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരിടത്തും പോവാൻ പറയരുത്….
ഒരു വര്ഷം ഞാൻ അനുഭവിച്ചത് എന്താണ് എന്നറിയോ…..ഇനി അകന്നു നിന്നുള്ള സ്നേഹം അറിയലൊന്നും വേണ്ട….എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ പറ്റത്തില്ല….”

കണ്ണ് നിറച്ചു അനഘ പറഞ്ഞ ശേഷം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു നിന്നു.
യാത്രയാക്കാൻ വന്നവരും തിരിച്ചു പോകുന്നവരും എല്ലാം തങ്ങളെ നോക്കുന്നത് കണ്ട രാഹുൽ അവളെയും ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

ലഗ്ഗേജ് എടുത്തു ഡിക്കിയിൽ വെച്ച ശേഷം സന്ധ്യ പിൻസീറ്റിൽ ഇരുന്നു.
തന്റെ കാറിൽ രാഹുലിന്റെ കയ്യും ചുറ്റി തോളിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്ന അനഖയെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രാഹുൽ ഓർത്തത് ഒരു വര്ഷം മുൻപ് ഓൺസൈറ്റ് കിട്ടിയപ്പോൾ അനഖയെ പറഞ്ഞയക്കാൻ പെട്ട പാടിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. അന്ന് അവനു പ്രതീക്ഷ നൽകിയത് മാധവിക്കുട്ടി ആയിരുന്നു.

“സ്വന്തമാക്കണം എന്നാഗ്രഹിക്കുന്നവയെ സ്വതന്ത്രമായി വിടുക…
തിരിച്ചെത്തിയാൽ അത് നിങ്ങളുടേതാണ്, അല്ലെങ്കിൽ അത് മറ്റാരുടേതോ ആണ്…”

ഇന്ന് ഇവിടെ അവന്റെ അനു കയ്യും മുറുക്കെപിടിച്ചു തോളിൽ ചാരി ഇരുന്നു ഒരു വർഷത്തെ പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു തീർക്കുമ്പോൾ ഒരു ജമത്തിലേക്കുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഇന്നിവിടെ പൂർത്തിയായ നിർവൃതിയിൽ ആയിരുന്നു രാഹുൽ.
പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ അവന്റെ ഹൃദയം പാടുമ്പോൾ വീട്ടിൽ അവരെ കാത്തു നിറവയറുമായി പാർവതി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“My hearts a stereo…
It beats for you
So listen close…
Hear my thoughts in every notes…
Oh oh…
Make me your radio
Turn me up when you feel low
This melody was meant for you….
Just sing along to my stereo…”

ഈ കഥ കോഴി അല്ലാത്ത ഒരു കഥാപാത്രം തരണം എന്ന് പറഞ്ഞ പ്രിയപ്പെട്ട പി വി സെർ നു നൽകുന്നു.
ഒപ്പം സ്നേഹിച്ചിട്ടും വീണുപോയവർക്ക്, എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കാൻ മനസ്സുണ്ടെങ്കിൽ സ്നേഹവും ജീവിതവും ഇനിയും ഒരുപാട് ബാക്കി ഉണ്ടെന്നു പറയാനും കൂടി ഉള്ള എന്റെ ഒരു ചെറിയ ശ്രെമം ആയി കണ്ടാൽ മതി.
തന്ന സ്നേഹത്തിനു തിരികെത്തരാനും സ്നേഹം മാത്രം….

അവസാനിച്ചു…❤❤❤

സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤