മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 14

Manakkale Visheshangal Part 14 | Author : Anu

[ Previous Part ] [ www.kambistories.com ]

---

 

അക്ഷരതെറ്റുകൾ ക്ഷമിക്കണേ…

നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾക് അനുസരിച്ചു എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് വായിച്ചിട്ടു എന്തായാലും അഭിപ്രായം പറയണേ ഇതുവരെ തന്ന പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്ക് നന്ദി🙏….

തുടരുന്നു…

നേരം ഒന്ന് ഉച്ചയോടു അടുത്തപ്പോൾ പാടത്തെ പണി നിർത്തിയ മോഹനനും വത്സലനും തറവാട്ടിലേക്കു കഴിക്കാനായി എത്തി…

രാവിലത്തെ രഘുവുമായുള്ള പണിയും കഴിഞ്ഞു ക്ഷിണത്തിൽ ഉറങ്ങുന്ന സരസ്വതി ആണെങ്കിൽ റൂമിലേക്കു കേറി വന്ന മോഹനനെ കണ്ടതുമില്ല…

“ഇതെന്താപ്പോ… ഇ. സമയത്തു ഇവൾക്കു ഒരു ഉറക്കം ഇതെന്തു പറ്റി”

പതിവില്ലാതെ നട്ടുച്ചയ്ക്കു നല്ല കുർക്കം വലിച്ചു ഉറങ്ങുന്ന സരസ്വതിയെ മോഹനൻ സംശയത്തോടെ നോക്കി…

സരസ്വതിയുടെ അടുത്തു ഒന്ന് കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന മോഹനൻ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു ഉറങ്ങുന്ന സരസ്വതിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു ഒന്ന് കുലുക്കി വിളിച്ചു..

“ഡീ സരസ്വതി എന്തു ഉറക്ക ഇതു ഇ നട്ടുച്ചയ്ക്കു എഴുന്നേൽക്കെടി”ഒന്ന് രണ്ടും കുലുക്കി വിളിച്ചപ്പോൾ സരസ്വതി ഒന്ന് കുലുങ്ങി…

“വേണ്ട മോനെ ഡാ അവളെ”

ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ സരസ്വതി പറയുന്നത് കെട്ടു ഇതെന്താപ്പോ സംഭവം എന്നറിയാതെ ആശ്ചര്യത്തോടെ മോഹനൻ സരസ്വതിയെ നോക്കി…

“എടിയേ സരസു എഴുന്നേൽക്കെടി നിനക്ക് എന്ന വയ്യേ”

മോഹനൻ ഒന്ന് സരസ്വതിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു ആഞ്ഞു കുലുക്കിയപ്പോൾ സരസ്വതി പേടിച്ചപ്പോലെ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു…

“മോഹനേട്ടൻ എപ്പോഴാ വന്നേ”

സരസ്വതി തന്റെ സാരി നേരെ ആക്കി ഒന്ന് പേടിച്ചരണ്ട മുഖത്തോടെ ചോദിച്ചു…

“ഓ ഞാൻ വന്നിട്ട് കുറെ വർഷങ്ങളായെടി അല്ല നീ എന്തു ഉറക്ക ഇതു പോത്തു പോലെ ഇതു പതിവുള്ളതല്ലല്ലോ എന്തു പറ്റിയെടി നിനക്ക് ഇ സമയത്തൊരു ഉറക്കം”

മോഹനൻ കാര്യം അറിയാൻ വേണ്ടി ഒന്ന് ചിരിച്ചോണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഒന്നൂല്യന്റെ മനുഷ്യ നല്ല തലവേദന പിന്നെ നടുവിന് ഒട്ടും വയ്യ അതാ ഒന്ന് കിടന്നേ ഉച്ചയ്ക്ക് വയ്യാതെ ഒന്ന് കിടന്നുന്നു വെച്ചു ന്തുണ്ടാക്കാന ഇപ്പോ”

രഘുവുമായി നടത്തിയ കുതിരയോട്ടത്തിന്റെ ക്ഷീണം മൂലമാണ് കിടന്നതെന്നു പറയാൻ പറ്റത്തില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് സരസ്വതി തന്റെ അഴിഞ്ഞു വീണ മുടി ഒന്ന് വാരി കെട്ടി കൊണ്ടു മറുപടി പറഞ്ഞു..

“ഒന്ന് ചോദിച്ചതാ എന്റെ പൊന്നു കെട്ടിയോളെ നീ വയ്യെങ്കിൽ ഉച്ചയ്ക്കോ വൈകിട്ടോ എപ്പോ വേണേലും കിടന്നോ ഞാൻ ഒന്നും പറയണില്യ”

സരസ്വതിയുടെ വായിൽ നിന്നും ഓരോന്ന് കേൾക്കാൻ വയ്യാത്തോണ്ട് മോഹനൻ അതിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി…

“ഹ.. മോഹനേട്ടൻ കഴിക്കാൻ വന്നതല്ലേ വരാന്തയിൽ ഇരിക്ക് ഞാൻ ഇപ്പൊ ചോറ് എടുകാട്ടോ”

അതും പറഞ്ഞു പാതി ഉറക്കത്തിൽ എന്ന പോലെ സരസ്വതി അടുക്കളയിയിലേക്ക് പോയി…

ഭവ്യയ്ക്കു കഴിക്കാൻ നല്ല ചൂട് കഞ്ഞിയും പയറും ഉണ്ടാക്കിയ മായ അതും എടുത്തു ഭവ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

ഒന്ന് ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റു കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന ഭവ്യയ്ക്കു കുറച്ചു ക്ഷീണം കുറഞ്ഞ പോലെ തോന്നി എന്നാലും അവിടിവിടെയായി നല്ല വേദനയും ഉണ്ടായിരുന്നു…

“ആ നീ എഴുന്നേറ്റോ.. ദേ ഇതു കുടിക്കൂ അപ്പൊ ആ ക്ഷീണം ഒന്ന് മാറും”

ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കഞ്ഞിയുമായി മുറിക്കു അകത്തേക്ക് വന്ന മായ ഒന്ന് അത് മേശയിൽ വെച്ചു കൊണ്ട് ഭവ്യയോട് പറഞ്ഞു….

“എനിക്ക് ഇപ്പൊ വേണ്ട മായേച്ചി ഒരു വിശപ്പില്ലാത്ത പോലെ എന്തോ ഒരു വയ്യായ്ക”

കൂടുതൽ നേരം മായ ഇരുന്ന തന്റെ കള്ളി വെളിച്ചതാവുമോ എന്നുള്ള ഭയത്താൽ ഭവ്യ മായയെ കൂടുതൽ അവിടെ സംസാരിച്ചു ഇരിപ്പിക്കാതെ ഒന്ന് ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

“അതൊന്നും പറഞ്ഞ പറ്റില്ല്യ പെങ്ങൾക്ക് വയ്യാന്നു അറിഞ്ഞ ഒരാൾക്ക് അവിടെ വല്യ സങ്കട മനുവേട്ടന് അതുകൊണ്ട് നല്ല കുട്ടി ആയി ഇതങ്ങു കുടിക്കൂ”

മായ സ്നേഹത്തോടെ ഒന്ന് കൂടി പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ ഭവ്യയ്ക്കു അത് നിരസിക്കാൻ തോന്നിയില്ല..

“മ്മ് എന്ന താ ചേച്ചി.. ചേച്ചി കഷ്ടപ്പെട്ട് എനിക്ക് ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടു വന്നയല്ലേ ഞാൻ ഇനി കുടിച്ചില്ലെന്നു പറഞ്ഞു വിഷമിക്കേണ്ട”

ഒന്ന് കട്ടിലിന്നു എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ അടിവയറും നെഞ്ചിലുമൊക്കെ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് വേദനിച്ചെങ്കിലും അത് പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഒന്ന് മുഖത്തു ചിരി വരുത്തി ഭവ്യ അവിടെയുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്നു മെല്ലെ കഞ്ഞി കോരി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി…

“ഞാൻ കോരി തരണോ മോളെ”

എന്തോ അവൾക്കു വയ്യാത്തത് പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ മായ അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“ഏയ്യ് കുഴപ്പമൊന്നുല്ല്യ മായേച്ചി ഞാൻ കോരി കുടിച്ചോളാം”

ഭവ്യ പതിയെ ചൂട് കഞ്ഞി പതിയെ ഊതി കോരി കുടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….

“മ്മ്.. വയ്യെങ്കിൽ നമ്മുക്ക് ഒന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം മോളെ പനി വെച്ചോണ്ട് ഇരിക്കണ്ട ഇപ്പോഴത്തെ പനി അല്ലെ എന്താന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട.. ഞാൻ ഒരു ഓട്ടോ വിളിക്കട്ടെ ഒന്ന് പോയിട്ട് വന്നാല്ലോ”

മായ ഒന്ന് കൂടെ ഭവ്യയുടെ അവസ്ഥ കണ്ടു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“എന്റെ മായേച്ചി എനിക്ക് ഒന്നൂല്ല്യാന്നെ അത് ഇന്നലെ കുറച്ചു മഴ കൊണ്ടായിരുന്നു അതിന്റെ ആയിരിക്കും ഒരു പാരസെറ്റമോൾ എടുത്തു കഴിച്ചു ഇപ്പോ അത് കുറഞ്ഞോളുമെന്നെ”

തനിക്കു എന്തിന്റെ പനി ആണ് വന്നതെന്ന് മായയോട് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് അങ്ങനെ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു മായയെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഭവ്യ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

“മ്മ്.. എന്ന മോള് കഴിക്കു പാത്രം അവിടെ വെച്ചേക്കു ഞാൻ എടുത്തോളാം കുറച്ചു പണി ഉണ്ട് അടുക്കളയില് അത് ഒന്ന് തീർക്കട്ടെട്ടോ”

അതും പറഞ്ഞു മായ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു…

“ശരി ചേച്ചി…ഞാൻ കഴിച്ചോളാം”

ഭവ്യ മറുപടി കൊടുത്തപ്പോൾ മായ തന്റെ മുടി ഒന്ന് നേരെ ആക്കി കൊണ്ടു മുറിക്കു പുറത്തേക്കു പോയി…

“ഡാ രഘുവെ എന്താടാ നട്ടുച്ചയ്ക്കു ഒരു ഉറക്കം”

പാതി ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്ന രഘുവിനെ കണ്ടു മുറിയിലേക് കേറി വന്ന രമണി ചോദിച്ചു…

രമണിയുടെ കനമുള്ള ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ രഘു ഒന്ന് ഞെട്ടി ഉണർന്നു രമണിയെ നോക്കി…

“ഓ.. ചേച്ചി ആയിരുന്നോ ഞാൻ ഒന്ന് ഉറങ്ങി പോയി ചേച്ചി വല്ലാത്ത ക്ഷീണം”

അവൻ ഒന്ന് ഉറക്കം ശരിയാവാതെ കോട്ടു വാ ഇട്ടു കൊണ്ട് രമണിക്ക് മറുപടി നൽകി..

“എന്താടാ ചെക്കാ അത്ര ക്ഷീണം വരാൻ ഇന്നലെ കുടിച്ചതിന്റെ ആണോ അതോ ഇന്നലെ പറഞ്ഞ പോലെ വല്ലവളെയും ഇന്നലെ രാത്രി പോയി പണിഞ്ഞോടാ ചെക്കാ നീ”

രമണി അവിടെ കണ്ട കസേരയിൽ ഒന്ന് ഇരുന്നു കൊണ്ട് ഒന്ന് ആകാംഷയോടെ രഘുവിനോട് ചോദിച്ചു..

അത് കേട്ട രഘു രമണിയെ നോക്കി ഒരു വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചു..

“ഒന്നല്ല ചേച്ചി രണ്ടെണ്ണം”

അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ രമണി ഒന്ന് ഞെട്ടി പോയി..

“ഡാ.. ചെക്കാ നീ കളി പറയുവാണോ അതോ കാര്യായിട്ടാണോ”

അവൻ പറഞ്ഞത് വിശ്വാസം വരാതെ രമണി ഒന്ന് കൂടി ചോദിച്ചു…

“ചേച്ചിയോട് എന്തിനാ ഞാൻ കള്ളം പറയണേ ചേച്ചി ഇന്നലെ പറഞ്ഞു തന്നത് പോലെ തന്നെ ഞാൻ നടത്തി നല്ല വെടിപായിട്ടു നടത്തി”

രഘു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“ഡാ രഘു പറയെടാ എന്താ നടന്നത് ആരാ അത്”

രമണി അറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ രഘുവിന്റെ കൈയിൽ ഒന്ന് പിടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ചേച്ചി പറഞ്ഞ വിശ്വസിക്കില്ല ചേച്ചി എന്നല്ല ആരും പറഞ്ഞ വിശ്വസിക്കില്ല ചേച്ചി പറഞ്ഞ പോലെ ഇ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഇരു മുഖമുണ്ട് ചേച്ചി അത് ഞാൻ ഇന്ന് കണ്ടു നല്ല പോലെ കണ്ടു..”

രഘു എന്തോ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടെന്ന പോലെ പറഞ്ഞു…

“ഡാ ചെറുക്കാ നീ കാര്യം പറ ആരാ ആളു നിനക്ക് എങ്ങനെയാ കിട്ടിയത്”

രമണി അറിയാനുള്ള വെപ്രാളത്തിൽ ആയി…

“സരസ്വതി ചേച്ചിയും പിന്നെ നമ്മുടെ ഭവ്യ മോളും”

അത് പറയുമ്പോയും അവന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“അവരോ.. ഡാ സരസ്വതിയൊക്കെ നിനക്ക് പണിയാൻ നിന്നു തന്നെന്നോ ഇതു ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല ആ മായയെയൊ കാവ്യയെയോ പറഞ്ഞ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചേനെ നീ വല്ല സ്വപ്നവും കണ്ടതായിരിക്കും ചെക്കാ ചുമ്മാ ഉറക്കപ്പിച്ചിൽ ഓരോന്ന് പറയാതെ”

രമണി അവൻ പറഞ്ഞത് വിശ്വാസത്തിൽ എടുക്കാതെ പറഞ്ഞു…

“ഇതാ ഞാൻ പറഞ്ഞെ ചേച്ചി ഞാൻ പറഞ്ഞ വിശ്വസിക്കില്ലെന്നു”

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്നു കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോഴും രമണിക്ക് എന്തോ വിശ്വാസം വന്നില്ല…

“ഡാ ചെക്കാ എന്നാലും അത് എങ്ങനെ”

രമണി സംശയം തീരാതെ ചോദിച്ചു..

“എന്റെ പൊന്നു ചേച്ചി ഞാൻ ഒന്ന് മുട്ടിയപ്പോയെക്കും അവര് കളിക്കാൻ തന്നൊന്നും ഇല്ല”

രഘു പറഞ്ഞു…

“പിന്നെ നീ എന്തു മായാജാലം കാണിച്ചിട്ട ചെക്കാ അവളുമാരെ പണിതത്”

അത്ഭുദത്തോടെ രമണി ചോദിച്ചു..

“ഒത്തു കിട്ടിയപ്പോ അങ്ങ് ബലം പ്രയോഗം നടത്തി തന്നെ അങ്ങ് പണിതു അല്ലാതെ ഇവളുമാരൊക്കെ നിന്നു തരുവോ.. രാവിലെ പുറത്തുടെ കഴിച്ചിട്ട് നടക്കുവായിരുന്നു അപ്പോഴാ സരസ്വതിയേച്ചി കുളിക്കാൻ പോണേ കണ്ടേ പിന്നെ മഴയും ആയതോണ്ട് ആരും കാണാതെ കുളിമുറിക്കു അകത്തു കേറി അങ്ങ് പണിതു ആദ്യമൊന്നും നിന്നു തന്നില്ല പിന്നെ അങ്ങ് പിടിച്ചു നിർത്തി അങ്ങ് പൊളിച്ചു ഇ രഘുവിനോട കളി”

ഇതു കേട്ട രമണി അതിശയത്തോടെ വാ പൊളിച്ചു പോയി…

“അല്ലടാ ചെക്കാ നിനക്ക് ഇതിനും മാത്രം ധൈര്യം എവിടുന്നു കിട്ടി കൊള്ളാല്ലോടാ നീയ് അല്ല അപ്പൊ മറ്റവളെയോ അതിനെ എങ്ങനെ കിട്ടി”

രമണി അറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു…

“ആരു ഭവ്യ മോളോ അവളു അതിനിടയിൽ വന്നു പെട്ടതാ പിന്നെ പച്ച മാങ്ങ കിട്ടിയ ആരാ ചേച്ചി വിടാത്തത് പെണ്ണിനെ പിഴിഞ്ഞു അങ്ങ് ചാറെടുത്തു ഇപ്പൊ അവിടെ വേദനിച്ചു കിടക്കുവായിരിക്കും അങ്ങനത്തെ പണി ആയിരുന്നു രണ്ടിനും കൊടുത്തേ”

എന്നാലും ഇവൻ ഇതു എങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ആവാതെ രമണി അതിശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി..

“എന്താ ചേച്ചി ഇങ്ങനെ നോക്കണേ”

രമണിയുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ രഘു ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….

“ഏയ്യ് ഒന്നുല്ലെന്റെ ചെക്കാ എന്നാലും നിന്നെ ഞാൻ സമ്മതിച്ചിരികണ് ഞാൻ ഇന്നലെ വെള്ളമടിച്ചു പറഞ്ഞത് നീ ശരിക്കും ചെയ്ത് കാണിച്ചു തന്നല്ലോ എനിക്ക് നീ മിടുക്കനാടാ മിടു മിടുക്കൻ ഇനി അവളു ഇല്ലേ മായ ആ തമ്പ്രാട്ടിയെ കൂടി ഒന്ന് പൊളിക്കെടാ”

രമണി മായയോടുള്ള ദേഷ്യത്തിനു അവളെ ഒന്ന് ബലിയാടാക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു…

“പിന്നെ അവളുടെ അടുത്തു അങ്ങ് ചെന്ന മതി അവളു ഇപ്പൊ എനിക്ക് അങ്ങ് കിടന്നു ഭവ്യയൊ സരസ്വതിയൊ അല്ല ചേച്ചി മായ അവളാണ് പെണ്ണ് നല്ല ഒത്ത പെണ്ണ് അവളെ കിട്ടാനും മെരുകാനും ഇച്ചിരി പാട നോക്കട്ടെ ഒരു ദിവസം അവളെയും കിട്ടും എന്തായാലും പെണ്ണല്ലേ”

രഘു അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ രമണി മനസാലെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

“അല്ല എന്നിട്ട് എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു മോനെ ഇവിടുത്തെ തമ്പ്രാട്ടിമാരു പറ കേൾക്കട്ടെ നീ പൊളിച്ചോ രണ്ടിനേം”

രമണി അറിയാനുള്ള കൊതിയോടെ ചോദിച്ചു..

“അത് ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ അങ്ങ് കുളിരു കേറുവാ രമണിയേച്ചി അവളു ഉണ്ടല്ലോ ആ ഭവ്യ മോള് പുറത്തു കാണുന്നപോലെ ഒന്നുമല്ലന്നെ നല്ല അടിപൊളി ചരക്കാ അവളുടെ മുലയും പൂറൊക്കെ ഒന്ന് കാണണം ഓഹ് ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ കൊതിയാവുന്നു”

അത് കേട്ട രമണിക്ക് പോലും ഒന്ന് കുളിരു കേറി..

“എന്നിട്ട് തിന്നോടാ ചെക്കാ നീ ആ കൊച്ചിനെ”

രമണി ചോദിച്ചു…

“പിന്നെ തിന്നാതെ കടിച്ചു പറിച്ചു തിന്നു ഒരു രോമം പോലും വിട്ടില്ല പെണ്ണിന് ഇതു വരെ കിട്ടാത്ത സുഖം അങ്ങ് കൊടുത്തു ഇനി ഇ രഘു ഒന്ന് മാടി വിളിച്ച രണ്ടും കൂടെ ഇ രഘുവിന്റെ കൂടെ വന്നു കിടക്കും അങ്ങനെ സുഖിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് രണ്ടിനേം”

രഘു അഭിമാനത്തോടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ രമണി അവരോടുള്ള പകയോടെ മനസ്സിൽ ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

“ഇനിയും പണിയെണമെടാ രഘു എല്ലാത്തിനെയും ഇവിടെയുള്ള എല്ലാ മറ്റവളുമാരുടെ പൂറിലും നീ കേറ്റണം നിന്റെ വെപ്പാടി ആക്കണം എന്നിട്ട് വിൽക്കണം എല്ലാത്തിനെയും നിനക്ക് അത് പറ്റുമെടാ ചെക്കാ”

രഘുവിനെ കൊണ്ട് ഇ തറവാട് തന്നെ നശിപ്പിച്ചു കളയാനുള്ള പണികൾ മനസ്സിൽ കണക്കു കൂട്ടി രമണി..

“സമയം ഉണ്ടല്ലോ രമണിയേച്ചി ഇ രഘു ഉണ്ടല്ലോ ഇവിടെ..കുറച്ചു ദിവസം നിന്നിട്ടു പോകാന്നു വെച്ചതാ ഇനി എന്തായാലും ഇപ്പോയൊന്നും പോകാൻ രഘു ഉദ്ദേശികണില്ല ഇനി ഇവിടെ രഘു ഒരു കലക്ക് കലക്കും രമണിയേച്ചിയെ”

ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രഘു അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നിയത് രമണിക്ക് ആയിരുന്നു…

“എന്ന ശരിയെട രഘു എനിക്ക് ഒന്ന് പുറത്തോട്ടു പോണം ഒരു ചെറിയ ആവിശ്യമുണ്ട് ബാക്കി കാര്യങ്ങളു വന്നിട്ട് പറയാം പറ്റുവാണെല് ഒരു കുപ്പിയും സങ്കടിപ്പികാം നമ്മുക്ക് ഇന്നും ഒന്ന് കൂടാം രാത്രി എന്താ വേണ്ടേ ”

രമണി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനോടു പറഞ്ഞു…

“എന്ന അങ്ങനെ ആവട്ടെ രമണിയേച്ചിയെ കൂടിയേക്കാം ഞാൻ ഒന്ന് ഉറങ്ങട്ടെ ആ ക്ഷിണം അങ്ങട് മാറിയില്യ”

അവൻ ഒരു വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചു…

“മ്മ്.. മ്മ് ഉറങ്ങിക്കോ ചെക്കാ സുഖിച്ചതല്ലേ”

അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ആക്കി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് രമണി എഴുന്നേറ്റു തന്റെ സാരി ഒന്ന് നേരെ ആക്കി പുറത്തോട്ടു ഇറങ്ങി പോയി…

ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ചു ഒന്ന് കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് കാവ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് മൃദൂല കയറി വന്നത്…

“ഡീ കാവ്യെ നീ ഉറങ്ങിയോ”

മൃദൂലയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഉറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങിയ കാവ്യ ഒന്ന് വാതിലിനടുത്തേക്കു നോക്കി..

“ഇല്ലടി ചുമ്മാ കിടന്നത ഉറങ്ങിയൊന്നുമില്ല”

മൃദുലയെ കണ്ടപ്പോൾ ഒന്ന് തന്റെ നൈറ്റി നേരെ ആക്കി കൊണ്ട് കാവ്യ ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു…

“ഓ ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീ ഉറങ്ങി കാണുമെന്നു”

അകത്തു കയറിയ മൃദൂല മെല്ലെ ആ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു..

“അല്ല നീ വെറുതെ വന്നതാണോ”

പതിവില്ലാതെ മൃദൂല തന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നതു കണ്ടതു കൊണ്ട് കാവ്യ അറിയാനായി ചോദിച്ചു…

“ഓ ചുമ്മാ വന്നതാടി ഞാനും കിടന്നതായിരുന്നു എന്തോ ഉറക്കം വന്നില്ല അപ്പൊ പിന്നെ എഴുന്നേറ്റു ചുമ്മാ നടന്നതാ നിന്നെ കണ്ടപ്പോ ദേ അകത്തോട്ടു കേറി അത്രേ ഉള്ളു”

മൃദൂല മറുപടി കൊടുത്തു…

“എന്തു പറ്റിയെടി നിന്റെ മുഖത്തു ഒരു വാട്ടം പോലെ സുഖമില്ലേ”

മൃദൂലയുടെ മുഖത്തെ മ്ലാനത കണ്ടുകൊണ്ട് എന്താണെന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി കാവ്യ ചോദിച്ചു…

“ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ലെടി ശരീരത്തിനല്ല മനസ്സിന അസുഖം മടുത്തു പോകുന്നെടി ഇങ്ങനെ എന്തു ജീവിതമാ എന്റെ”

മൃദൂല ഒന്ന് സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു…

“എന്തു പറ്റിയെടി എന്താ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നാൻ”

അവളുടെ സങ്കടം കണ്ടപ്പോൾ കാര്യം അറിയാൻ വേണ്ടി കാവ്യ ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ് അല്ല നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ എന്താ കാര്യം എന്നെക്കാളും കഷ്ടത്തിൽ അല്ലെ നീയ് അല്ലെങ്കിലും ഇ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് എന്നും സങ്കടപെടാൻ മാത്രേ വിധി ഉള്ളു അല്ലേടി”

മൃദൂല എങ്ങും തൊടാതെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കാവ്യയ്ക്കു ഒന്നും അങ്ങട് പിടി കിട്ടിയില്ല..

“എടി നീ ചുമ്മാ വളച്ചു കെട്ടാതെ കാര്യം പറ എന്താ ഇപ്പൊ നിന്റെ പ്രശ്നം”

കാവ്യ ഒന്ന് കൂടെ ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ്.. അതൊന്നും ഇല്ലടി ഒന്ന് പുറത്തു ഇറങ്ങാൻ പോലും പറ്റണില്ല നാട്ടുകാരുടെ ചോദ്യം കെട്ടു മടുത്തു കുഞ്ഞു ആയില്ലേ എന്താ വിശേഷം ആവാതെ ആർക്കാ പ്രശ്നം ഇങ്ങനെ നൂറു കൂട്ടം ചോദ്യങ്ങളാ.. അവരെ തെറ്റ് പറഞ്ഞിട്ട് എന്തിനാ എനിക്ക് തന്നെ വെറുപ്പ്‌ തോന്നുവാ എന്നോട് വെറും ഒരു മച്ചി അതല്ലേ ഞാൻ”

മൃദൂല തന്റെ സങ്കടത്തിന്റെ കെട്ടയിച്ചു…

“ഡീ മൃദു.. നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കണേ നിനക്ക് പൊന്നു പോലെ നിന്നെ നോക്കുന്ന നിന്റെ മഹേഷ്‌ ഇല്ലേ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോകിയെ എനിക്ക് ആരാ ഉള്ളത് എല്ലാവർക്കും ഉണ്ട് മോളെ വിഷമങ്ങളു ഉള്ളിലു ഒളിപ്പിച്ചു നടക്കുന്നു എന്നെ ഉള്ളു നമ്മുടെ വിഷമങ്ങളു മറ്റുള്ളവർക് പറഞ്ഞ മനസിലാവില്ലെടി അത് നമ്മള് അനുഭവിച്ചു തന്നെ തീർക്കണം ജനിച്ചു പോയില്ലേ മനുഷ്യമായിട്ടു ഇതൊക്കെ തന്നെയാ ജീവിതം എന്നങ്ങു വെച്ചു ജീവിക്യ അല്ലാതെ ഇപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ നാട്ടുകാരുടെ വാ മുടി കെട്ടാൻ പറ്റുവോ നമ്മുക്ക്”

മൃദൂല തന്റെ സങ്കടം പറഞ്ഞപ്പോൾ അറിയാതെ തന്റെ ഉള്ളിലെ വിഷമങ്ങൾ കാവ്യയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തു ചാടി..

“ഏയ്യ് പറ്റണില്ലടി മഹേഷ്ട്ടന്റെ ഉള്ളിലും കാണില്ലേ കുറെ ആഗ്രഹങ്ങളു അതൊന്നും എന്നെ കൊണ്ട് സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറ്റണില്ലല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോൾ ജീവിതം അങ്ങ് അവസാനിപ്പിക്കാൻ തോന്നും ഞാൻ അങ്ങ് മരിച്ചു പോയ എന്റെ മഹേഷേട്ടന് വേറെ നല്ലൊരു കൊച്ചിനെ കിട്ടില്ലേ അവർക്കു കുട്ടികളൊക്കെ ആയി സുഖമായി ജീവിക്കില്ലേ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചുമ്മാ ചിന്തിച്ചു പോകുമെടി ഞാൻ”

മൃദൂല തന്റെ ഉള്ളിലെ വേദന തുറന്നു പറഞ്ഞു..

“എന്തൊക്കെയാ മൃദു നീ പറയണേ നീ മരിച്ച പിന്നെ മഹേഷ്‌ വേറെ ഒരാളെ കെട്ടി അങ്ങനെ സുഖമായി ജീവിക്കുമെന്ന് നീ വിചാരിക്കുന്നുണ്ടോ മഹേഷിന് നീ ആരാണെന്നു എനിക്ക് അറിയാം നന്നായിട്ടു അവൻ നിന്നെ എത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നു നിനക്ക് അറിഞ്ഞുടെ ചാവാൻ ആണെങ്കിൽ ഞാനൊക്കെ എത്ര വട്ടം ചാവണമെടി ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ജന്മം അല്ലെ എന്റെ അതൊന്നു ആലോചിച്ചു നോകിയെ നീ ഇവിടെ ആണെങ്കിലും ഏട്ടന്മാർക്കൊക്കെ ഒരു ഭാരം ആയിട്ടല്ലേ ഞാൻ നിൽക്കണേ അവര് സ്നേഹം കൊണ്ട് ഒന്നും പറയുന്നില്ലന്നെ ഉള്ളൂ അവരുടെയൊക്കെ മനസ് എനിക്ക് അറിയാൻ പറ്റുന്നുണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞു ജനിച്ച തീരാവുന്നതേ ഉള്ളു നിന്റെ നിന്റെ ഇ സങ്കടങ്ങളു മറ്റുള്ളവരെ കുറിച്ച് നീ ആലോചിക്കേണ്ട അവര് എന്ത് വേണേലും പറഞ്ഞോട്ടെ നാട്ടുകാര് അങ്ങനെയാടി ഇനി കുഞ്ഞു ഉണ്ടായാൽ അവർക്കു പറയാൻ വേറെ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും അത് കൊണ്ട് അതൊന്നും ചിന്തിച്ചു നീ സങ്കടപെടേണ്ട കേട്ടോ”

കാവ്യ അവളെ ഒന്ന് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി…

“അതല്ല കാവ്യെ കുഞ്ഞു ആവാത്തതിന്റെ പ്രശ്നം എനിക്കാണെന്നു ഒരിക്കൽ ഡോക്ടറേ കാണിക്കാൻ പോയപ്പോൾ മഹേഷേട്ടനോട് ഡോക്ടർ പറയുന്നത് ഞാൻ പുറത്തു നിന്നു ഞാൻ കേട്ടതാ എന്നെ പുറത്തു ഇരുത്തി ഏട്ടനെ മാത്രം ഡോക്ടറു വിളിച്ചപ്പോ ഒരു സംശയം തോന്നി ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോ ഞാൻ കേട്ടതാ പക്ഷെ ഇപ്പോഴും മഹേഷേട്ടൻ പറയുന്നത് നമ്മുക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ശ്രമിച്ച നമ്മുക്ക് വാവ ഉണ്ടാകുമെന്ന എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ട ആ കള്ളം പറയണേ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടു ആ കള്ളം കേൾക്കുമ്പോ ഉരുകി പോകുമെടി ഞാൻ”

അതും പറഞ്ഞു അറിയാതെ മൃദൂല ഒന്ന് വിങ്ങി പോയി…

അത് കേട്ടപ്പോൾ എന്തു പറഞ്ഞു ഇനി മൃദൂലയെ സമാധാനിപ്പിക്കും എന്നറിയാതെ കാവ്യ ഒന്ന് കുഴങ്ങി..

“ഡീ മൃദു നീ കരയല്ലേ ദൈവം അങ്ങനെയൊന്നും ആക്കില്ല എന്തേലും ഒരു വഴി കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും വിഷമിക്കല്ലേ ഇ കാലത്തു കുഞ്ഞു ഉണ്ടാവാൻ ഇഷ്ടം പോലെ വഴികൾ ഉണ്ടെടി അതോർത്തു നീ സങ്കടപെടല്ലേ നമ്മുക്ക് എന്തേലും വഴി ഉണ്ടാക്കാം”

ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കരയാൻ തുടങ്ങിയ മൃദുലയുടെ പുറത്തു ഒന്ന് തടവികൊണ്ട് കാവ്യ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു…

“എന്റെ മഹേഷേട്ടൻ എന്നെ ഒന്ന് വഴക്കു പോലും പറയില്ലെടി അതിന്റെ പേരില് എന്നെ ഒന്ന് വെറുത്തുടെ ആ മനുഷ്യന്”

മൃദുല കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“നീ എന്തൊക്കെയാ മൃദു പറയണേ അതിനു നി എന്തേലും തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടാണോ കുഞ്ഞു ഉണ്ടാവാതെ അതൊക്കെ സമയം ആക്കുമ്പോൾ ദൈവം തരും അതിനു മഹേഷ്‌ നിന്നെ വഴക്കു പറയുന്നത് എന്തിനാ വെറുക്കുന്നത് എന്തിനാ ചുമ്മാ ഓരോ കാര്യങ്ങളു ചിന്തിച്ചു സങ്കടപെടാതെ എല്ലാത്തിനും പോംവഴി ഉണ്ട്”

കാവ്യ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മൃദൂല തന്റെ കണ്ണൊന്നു തുടച്ചു…

“അറിയില്ലെടി ഇതു ഇങ്ങനെ എത്ര കാലം എന്റെ മഹേഷേട്ടന് ഞാൻ ഒരു ബാധ്യത ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്ന ഒരു കാലം വന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല കാവ്യെ അത് ഉറപ്പാ”

മൃദൂല തന്റെ മനസിലെ തീരുമാനം അറിയാതെ പറഞ്ഞു…

“അത് അപ്പോഴല്ലേ മഹേഷിനു നിന്നെ വേണ്ടാന്ന് തോന്നിയാൽ അല്ലെ അത് അപ്പൊ നോക്കട്ടോ നീ ആദ്യം ഇ മുഖം ഒന്ന് കഴുകിയിട്ടു വാ ആരേലും കണ്ടാൽ വേറെ എന്തേലും വിചാരിക്കും പോ ചെല്ല്”

കാവ്യ സ്നേഹത്തോടെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മൃദൂല കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് മെല്ലെ ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു പുറത്തേക്കു പോയി..

അതും നോക്കി അവളുടെ അവസ്ഥ ഓർത്തു സങ്കടത്തോടെ കാവ്യ ഇരുന്നു…

വൈകുന്നേരം ജോലി കഴിഞ്ഞു പാടത്തു നിന്നും ഒരു വാർത്തയും കൊണ്ടാണ് മോഹനനും വത്സലനും വന്നത്…

“ഡീ നാരായണിയെ നീ അറിഞ്ഞോ”

നേരെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന വത്സലൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നു കാലു തടവുന്ന നാരായണിയെ കണ്ട് പറഞ്ഞു…

“എന്താ ഏട്ടാ”

കട്ടിലിൽ നിന്നും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു വത്സലനെ കണ്ടപ്പോൾ കാര്യം എന്താന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ നാരായണി ചോദിച്ചു…

“ഡീ നമ്മുടെ ദാമുവേട്ടനെ കൊന്നതിനു ഒരാളെ പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തായിരുന്നില്ലേ അവനു കോടതി ജാമ്യം കൊടുത്തെന്നു എന്തോ അവനാണ് അത് ചെയ്തതിനു എന്ന് തെള്ളിവില്ലെന്നോ എന്തോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്താ അവന്റെ പെരു എന്തോ അന്ന് ആ പോലീസുകാരൻ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നല്ലോ രതീഷേന്നോ മറ്റോ അല്ലെ”

വത്സലൻ നാരായണിയോട് അറിഞ്ഞ വാർത്ത പറഞ്ഞു…

“അതെ ഏട്ടാ രതീഷേന്നോ മറ്റോ ആണ് ഞാൻ കെട്ടായിരുന്നു എന്നാലും അവൻ അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആരായിരിക്കും അവനുമായിട്ട് ചേർത്തു പറഞ്ഞിട്ടല്ലെ നമ്മുടെ മായ മോളെ ആ ചത്തു പോയ പോലീസുക്കാരൻ പിടിച്ചോണ്ട് പോയെ”

നാരായണി തന്റെ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു…

“ആരായാൽ എന്താ അവൻ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നറിയുമ്പോ തന്നെ മനസിലായില്ലേ ഇതു പോലീസുകാര് കള്ള കഥ മെനഞ്ഞുഉണ്ടാക്കിയതാണെന്ന് എന്തായാലും ഇതോടെ മായ മോളോടുള്ള സംശയം എല്ലാവർക്കും മാറുമല്ലോ”

വത്സലൻ ഒന്ന് ആശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“അതെ ഏട്ടാ പാവം മായ മോള് കുറെ പേടിച്ചു കാണും പാവം.. ഒരു ഉറുമ്പിനെ പോലും നോവിക്കാത്ത ആ പാവത്തിനെയാ ആ കാലന്മാര് ഇല്ലാ കഥ പറഞ്ഞു ഉണ്ടാക്കിയെ അതിനു ദൈവം അറിഞ്ഞു കൊടുക്കേം ചെയ്തു അയാൾക്കു”

നാരായണി ജോൺസന്റെ കാര്യം ഒന്ന് ഓർത്തു അയാളെ മനസ് കൊണ്ട് ശപിച്ചു…

“മ്മ് എന്തേലും ആവട്ടെ കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു അത് അങ്ങ് മറന്നേക്കാം ഏട്ടൻ ഇരിക്ക് ഞാൻ ചായ എടുകാം”

ആ കാര്യം തന്നെ ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത പോലെ നാരായണി അതും പറഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു മുറിക്കു പുറത്തേക്കു പോയി…

എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു മുറിയിൽ ഇരിക്കാൻ പറ്റാതെ പുറത്തു ഇറങ്ങിയ മൃദൂല വരാന്തയിലൂടെ വെറുതെ നടക്കുവായിരുന്നു…

ആ സമയത്താണ് നല്ല ഒരു ഉറക്കം കഴിഞ്ഞു രഘു പുറത്തേക്കു വന്നത്…

വരാന്തയിലൂടെ ചന്തിയും കുലിക്കി കൊണ്ട് ഉലാത്തുന്ന മൃദൂലയെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ കണ്ണുകൾ തിരുമി കൊണ്ട് അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി…

തന്നെ അടിമുടി നോക്കി രക്തം ഊറ്റി വലിക്കുന്ന രഘുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ മൃദൂയ്ക്കു ല എന്തോ ആ നോട്ടം അത്ര പന്തിയെല്ലന്നു തോന്നി..

അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മൃദുലയുടെ അടുത്തേക് നടന്നു…

“എന്താ മൃദൂലെ വൈകുന്നേരം ഒരു നടത്തം വല്ല എക്സസൈസും ആണോ”

രഘു ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ് വെറുതെ നടക്കുന്നതാ രഘുവേട്ട മുറിയിൽ വെറുതെ ഇരുന്നിട്ട് മടുത്തു അപ്പൊ ഒന്ന് പുറത്തൊക്കെ നടക്കാന്നു വെച്ചു അത്രേ ഉള്ളു”

മൃദുലയും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനു മറുപടി കൊടുത്തു..

“അല്ല മൃദുലെ ചോദിക്കുന്നത് കൊണ്ട് വിഷമം തോന്നല്ലേ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടു കുറെ വർഷായില്ലേ വിശേഷം ഒന്നും ആയില്ലേ ഇതുവരെ”

എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് അത് മറന്നു തുടങ്ങുമ്പോൾ നാശം പിന്നെയും അത് തന്നെ ഓർമിപ്പിച്ചല്ലോ എന്നോർത്ത് മൃദുലയ്ക്കു ഉള്ളിൽ നല്ല ദേഷ്യം തോന്നി..

“ഏയ്യ്.. അത് ദൈവം തരേണ്ടതല്ലേ രഘുവേട്ട നമ്മള് ശ്രമിച്ചാലും മുകളിൽ ഉള്ളവൻ കനിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ എന്ത് ചെയ്യാനാ”

മനസ്സിൽ ദേഷ്യം മുഖത്തു കാണിക്കാതെ ഒരു സങ്കട ഭാവത്തോടെ മൃദൂല പറഞ്ഞു…

മുകളിൽ ഉള്ളവൻ അല്ല മോളെ തായെ ഉള്ളവൻ കനിഞ്ഞാൽ പെട്ടന്ന് ഉണ്ടാവും ആ പൊട്ടൻ മഹേഷിന് അതിനുള്ള കഴിവ് ഇല്ലാത്തോണ്ടല്ലേ ഞാൻ ആയിരുന്നേൽ കാണായിരുന്നു..

അവളുടെ ശരീരം അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് രഘു മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു…

“എന്താ രഘുവേട്ട ചിന്തിക്കണേ”

രഘുവിന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ മൃദുല എന്താന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ല ഡീ നിന്റെ അവസ്ഥ ഓർത്തു പോയതാ നിനക്കും കാണില്ലേ ഒരു കുഞ്ഞി കാലു കാണാൻ ഉള്ള ആഗ്രഹം ഒരു വാവ നിനക്കും വേണ്ടേ”

രഘു ചുമ്മാ ഒന്ന് അവളുടെ മനസ്സറിയാൻ എറിഞ്ഞു നോക്കി…

“ആഗ്രഹമൊക്കെയുണ്ട് രഘുവേട്ട നമ്മളെ കൊണ്ട് എന്തു ചെയ്യാൻ പറ്റും വിധിച്ചാൽ അല്ലെ എല്ലാം നടക്കു കാത്തിരിക്കുവ ദൈവം എന്റെ സങ്കടം കാണാതെ ഇരിക്കില്ല”

മൃദൂല ഒന്ന് പരിതപിച്ചു..

“അതെ മോളെ മൃദൂലെ ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ നമ്മുടെ രമണി ചേച്ചി ഉണ്ടല്ലോ തള്ള ആളു ഒരു വെടക്ക് ആണെങ്കിലും പണ്ടത്തെ നല്ലൊരു വൈദ്യര് കൂടിയ കുട്ടികളെ ഉണ്ടാവില്ലെന്നു പറഞ്ഞ പല സ്ത്രീകൾക്കും ഇ രമണി ചേച്ചി എന്തൊക്കെയോ മരുന്ന് ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ടു കുഞ്ഞു ഉണ്ടായ കഥകൾ കേട്ടിട്ടുണ്ട് അതൊന്നു പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയാലോ മോളെ ചിലപ്പോ ഭാഗ്യം കടാക്ഷിച്ചാലോ ഞാൻ രമണി ചേച്ചിയോട് കാര്യം പറയാം മോള് എന്താ പറയുന്നേ ചോദിക്കട്ടെ”

മൃദൂലയുടെ ശരീരം കൂടി തിന്നാൻ ഉള്ള ആർത്തിയോടെ നിന്ന രഘുവിന്റെ മനസ്സിൽ അപ്പോൾ തോന്നിയ കാര്യം രഘു അങ്ങ് തട്ടി വിട്ടു അതുമല്ല ഇതിനു രമണി ചേച്ചി അവനു കൂട്ടു നിൽക്കുമെന്ന് അവനു ഉറപ്പായിരുന്നു…

“ഞാൻ എന്താ ഇപ്പൊ പറയ്യാ രഘുവേട്ട എന്തു കഴിച്ചിട്ട് ആണേലും എനിക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു വാവയെ കിട്ടിയ മതി എന്റെ മഹേഷേട്ടൻ അത്രയും കൊതിക്കുന്ന കാര്യാ അത് പിന്നെ ഞാനും”

എങ്ങനെ എങ്കിലും ഒരു കുഞ്ഞു വാവയെ കാണാൻ കൊതിച്ചു നിൽക്കുന്ന മൃദുലയ്ക്കു രഘു അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എതിർപ്പ് പറയാൻ ഒന്നും തോന്നിയില്ല…

“എങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞോളാം രമണിയേച്ചിയോട് നിയ്യ് പറയണ്ട തള്ള ഇപ്പൊ പുറത്തു പോയിരിക്കുവാ ഇപ്പൊ കേറി വരും”

രഘു ഒന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തി…

“എന്ന രഘുവെട്ടൻ തന്നെ പറഞ്ഞ മതി”

മൃദൂല ഒന്ന് മറുപടി കൊടുത്തു…

“പിന്നെ മൃദൂലെ ഇ കാര്യം മഹേഷോട് പറയണ്ട അവൻ അറിഞ്ഞാൽ സമ്മതിക്കില്ല അതുകൊണ്ടാ കേട്ടോ വേറെ ഒന്നും കൊണ്ടല്ല രമണി ചേച്ചി ആണെന്ന് അറിയുമ്പോ സമ്മതിക്കാൻ വക ഇല്ല അതുകൊണ്ടാ”

മഹേഷ്‌ അറിയാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി രഘു ആ വാതിൽ തന്നെ ആദ്യം അടയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

“ഇല്ല മഹേഷേട്ടനോട് പറയുന്നില്ല പറഞ്ഞ സമ്മതിക്കില്ല ഏട്ടൻ”

മൃദൂല അതും കൂടി പറഞ്ഞപ്പോൾ രഘുവിന്റെ മുഖത്തു ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു…

“ഡാ രഘു നിന്നെ എത്ര നോകിയെടാ എന്തെടുക്കുവാ നീ അവിടെ”

അപ്പോഴാണ് അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് രാഘവൻ അതും ചോദിച്ചു കേറി വന്നത്…

ഓ ഇ തന്തയ്ക്കു വരാൻ കണ്ട നേരം എങ്ങനെയെങ്കിലും ഇവളെ വളച്ചു എടുക്കുമ്പോഴാ നാശം പിടിക്കാൻ..

രാഘവനെ കണ്ട രഘു മനസിൽ പറഞ്ഞു…

“എന്താ അച്ഛാ എന്താ കാര്യം ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ”

രഘു രാഘവനെ നോക്കി കൊണ്ട് കാര്യം അറിയാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു..

“എടാ നീ വടക്കേലേക്കു പോണില്ലേ അവിടെ പറമ്പിലൊക്കെ എത്ര പണി കിടക്കുന്നുണ്ടെന്നു അറിയോ ഇവിടെ തന്നെ കുടനാണോ നിന്റെ ഉദ്ദേശം ഞാൻ നാളെ പോവാ നീയും പോര് എന്റെ കൂടെ”

രാഘവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ രഘുവിന്റെ മനസ്സിൽ ദേഷ്യമാണ് ഉണ്ടായതു.. കുറെ കണക്കു കുട്ടലുകൾ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിട്ടുള്ള രഘുവിനു അവിടുന്ന് പോകാനുള്ള ഒരു ഉദ്ദേശവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

“അവിടെ തറവാട്ടിലു വേറെ ഒരുപാട് ആൾക്കാര് ഇല്ലേ അച്ഛാ ഞാൻ ചെന്നിട്ടു വേണോ ഇനി പണിയൊക്കെ ചെയ്യാൻ ഞാൻ എന്തായാലും കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ നിന്നിട്ടെ തറവാട്ടിലേക്കു ഉള്ളു അച്ഛൻ പോണേല് പോയിക്കോ”

രഘു തന്റെ തീരുമാനം പറഞ്ഞു..

“എടാ നീ അല്ലെ പറമ്പിലെ പണിയൊക്കെ നോക്കണേ നീ അല്ലാണ്ട് ഇപ്പോ വേറെ ആരാ അവിടെയൊക്കെ നോക്കാൻ ഉള്ളത് അവർക്കൊക്കെ വേറെ ഒരുപാട് പണിയില്ലേ നീയും വാടാ നാളെ നമ്മുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാം”

രാഘവൻ തന്റെ വ്യാകുലത അറിയിച്ചു…

“അച്ഛൻ ഇപ്പൊ എന്തു പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അങ്ങോട്ടില്ല എനിക്ക് വയ്യ പട്ടിയെ പോലെ ആ പറമ്പിൽ അലഞ്ഞു തിരിയാൻ ഞാൻ എന്തായാലും ഇപ്പോയൊന്നും അങ്ങോട്ടില്ല ഇവിടെ തന്നെ എന്തേലും പണി ഉണ്ടോന്നു നോക്കട്ടെ”

രഘു തീർത്തും പറഞ്ഞു…

“എന്തേലും കാണിക്കു അല്ലേലും എനിക്കൊക്കെ വയസ് ആയില്ലേ ഇനി ഞാനൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ആരു കേൾക്കാന രഘു മോനെ അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാതെ അയോട നീ”

രഘു തന്റെ തീരുമാനത്തിൽ ഉറച്ചു നിന്നപ്പോൾ രാഘവനു ശരിക്കും സങ്കടമായി…

“അതുകൊണ്ടല്ല അച്ഛാ ഒന്ന് എന്നെ മനസിലാകൂ ഞാൻ വരാം കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ നിന്നിട്ടു വരാം അച്ഛൻ നാളെ പോകുന്നേൽ പോയിക്കോ അല്ലാതെ ഞാനിപ്പോ എന്താ പറയ്യാ”

രഘു ഒന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തി..

“എന്താ രഘുവേട്ട അച്ഛൻ പറയണത് കേട്ടുടെ എന്തേലുമൊക്കെ പണി കാണില്ലേ അവിടെ അതോണ്ട് ആയിരിക്കില്ലേ പറയണേ”

അവരുടെ സംസാരത്തിന്റെ ഇടയിലേക്ക് കയറി മൃദൂല പറഞ്ഞു….

“അങ്ങനെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക്‌ മോളെ അവനോടു അവിടെ വേറെ ആരാ ഉള്ളത് എല്ലാം ഇട്ടേച്ചു ഇവിടെ നിന്ന അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെയാ നടക്കുക ഇവന് എന്താ അത് പറഞ്ഞ മനസിലാവാതെ”

രാഘവൻ അവിടുത്തെ അവസ്ഥ ഓർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“അച്ഛന് എന്താ പറഞ്ഞ മനസ്സിലാവില്ലേ അച്ഛൻ ഇപ്പൊ എന്തു പറഞ്ഞാലും ഞാൻ ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ടില്ല എനിക്ക് ഇവിടെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങളുണ്ട് അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വന്നോളാം”

രഘു പാതി മനസോടെ പറഞ്ഞു..

“ഞാൻ ഇനി ഒന്നും പറയണില്ല്യ എന്താന്ന് വെച്ച കാണിക്കു”

അവൻ പറഞ്ഞ കേൾക്കില്ലെന്നു മനസിലായ രാഘവൻ ദേഷ്യത്തോടെ അപ്പുറത്തോട്ടു പോയി…

“എന്തിനാ രഘുവേട്ട അച്ഛനെ സങ്കടപെടുത്തിയെ പാവം വയസായില്ലേ ഒറ്റയ്ക്കു തറവാട്ടിൽ പോയിട്ട് എന്തു ചെയ്യാനാ അവിടെ അത് കൊണ്ടായിരിക്കും വിളിക്കണേ കൂടെ ചെന്നൂടെ”

മൃദൂല രാഘവന്റെ സങ്കടം കണ്ടു കൊണ്ട് രഘുവിനോട് പറഞ്ഞു…

“എന്റെ മൃദൂലെ അവിടെ ഇഷ്ടംപോലെ പണിക്കാര് ഉണ്ട് ഞാൻ പോയില്ലേലും അവിടെ പണിയൊക്കെ നടക്കും അച്ഛൻ വെറുതെ ഓരോന്ന് പറയുന്നതാ എനിക്ക് വയ്യ അവിടുത്തെ തേങ്ങയും മാങ്ങയുമൊക്കെ നോക്കി നടക്കാൻ”

രഘു അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“മ്മ് രഘുവേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം ഞാൻ പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളൂ പിന്നെ ആ രമണി ചേച്ചി വന്ന നേരത്തെ പറഞ്ഞ കാര്യം അന്വേഷിക്കണേ മഹേഷേട്ടൻ വരാൻ നേരായി എന്നെ പുറത്തു കണ്ട വഴക്കു പറയും ഞാൻ മുറിയിൽ പോവാട്ടോ”

അതും പറഞ്ഞു മെല്ലെ ചന്തി കുലുക്കി പോകുന്ന മൃദുലയെ നോക്കി രഘു കൊതിയോടെ നിന്നു…

മീനുട്ടി സ്കൂളിന്ന് വരാൻ നേരമായപ്പോൾ അവളെ കൊണ്ടു വരാനായി മായ ഓട്ടോയും കാത്തു റോഡിനു അരികിൽ നിൽപ്പായിരുന്നു…

അപ്പോഴാണ് സൈക്കിളിൽ പത്രം ഇടാൻ പോകുന്ന ചെറുക്കൻ അത് വഴി വന്നത്.മായയെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സൈക്കിൾ നിർത്തി…

“എവിടെ പോയതാ മോനെ”

അവനെ കണ്ടപ്പോൾ മായ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഒന്ന് കവല വരെ പോയതാ ചേച്ചി ഒരു സാധനം വാങ്ങാൻ പിന്നെ ചേച്ചി അറിഞ്ഞായിരുന്നോ കാര്യം”

അവൻ അതിശയത്തോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മായയ്ക്കു എന്താന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംഷയായി…

“എന്താടാ എന്തു കാര്യം ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ”

മായ ചോദിച്ചു…

“ദാമുവേട്ടനെ കൊന്നതിനു ചേച്ചിയെ പിടിച്ചോണ്ട് പോയില്ലേ ആ രതീഷിന്റെ പെരും പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ ജ്യാമത്തിൽ ഇറങ്ങി ചേച്ചി ഇപ്പോ കവലയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ ഇപ്പൊ കണ്ടിട്ടാ വരണേ”

അത് കേട്ട മായ ഒന്ന് ഞെട്ടി പോയി.

“ടാ നീ പറയുന്നത് സത്യാണോ രതീഷേട്ടൻ പുറത്തു ഇറങ്ങിയോ”

അത് പറയുമ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണിൽ ഭയം നിഴലിച്ചിരുന്നു..

“ഞാൻ എന്തിനാ ചേച്ചി കള്ളം പറയണേ രതീഷേട്ടൻ തന്നെ ചായ കടയിൽ ഇരുന്നു എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന എന്നെ പിടിച്ചോണ്ട് പോയെ തെളിവില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോൾ വിട്ടുന്നൊക്കെ സത്യം എന്താന്ന് ആർക്കറിയാം എന്തായാലും ചേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോൾ കാര്യം ഒന്ന് പറയണമെന്ന് തോന്നി അതാ പറഞ്ഞെ എന്ന ഞാൻ പോട്ടെ ചേച്ചി”

സൈക്കിൾ എടുത്തു അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ വീണ്ടും അപകടം വരുവാണല്ലോ ദൈവമേ എന്നുള്ള ഭയം മായയെ ചിന്തയിൽ മുഴുകി…

അപ്പോയെക്കും മീനുട്ടിയെയും കൊണ്ടുള്ള ഓട്ടോ അവളുടെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു..

“അമ്മേ.. ”

ഓട്ടോ നിർത്തിയപ്പോൾ ചിരിച്ചു കുണുങ്ങി കൊണ്ട് മീനുട്ടി ഓടി വന്നു മായയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു…

“ചേച്ചി കുറെ നേരായൊ നിൽകണു”

ഓട്ടോക്കാരൻ എന്തോ ചിന്തിച്ചു നില്കുവായിരുന്ന മായയെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ് ഇല്ല്യ ഇപ്പൊ വന്നതേ ഉള്ളു”

അവൾ എന്തോ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെ മീനുട്ടിയുടെ ബാഗ് വാങ്ങിച്ചു കൊണ്ട് അവനു മറുപടി കൊടുത്തു…

അവനോടു കൂടുതൽ സംസാരിക്കാൻ നില്കാതെ മായ രതീഷിനെ മനസിൽ ഓർത്തു മീനുവിനെയും കൂട്ടി മെല്ലെ തറവാട്ടിലേക്കു നടന്നു..

മായയുടെ ശരീരം കൊതിയോടെ നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ മെല്ലെ വണ്ടി എടുത്തു…

നേരം ഒന്ന് ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയപ്പോൾ രമണി എവിടുന്നോ ഒരു കുപ്പിയും സങ്കടപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തറവാട്ടിലേക്കു വന്നു…

ഒരു സിഗരറ്റ് വലിച്ചു കൊണ്ട് വരാന്തയിൽ ഇരിക്കുന്ന രഘുവിനെ കണ്ട രമണി അവന്റെ അടുത്തേക് തന്നെ വന്നു..

“ആ ചേച്ചി എത്തിയോ.. അല്ല കുപ്പിയും ഉണ്ടല്ലോ എവിടുന്നു ഒപ്പിച്ചു സാധനം”

അവൻ ഒന്ന് പുക എടുത്തു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“ഓ ഇ രമണി വിചാരിച്ചാൽ ആണോടാ ചെക്കാ സാധനം ഒപ്പിക്കാൻ പാട് ഇ രമണിക്ക് അറിയാത്ത ഏതു വാറ്റുന്ന സ്ഥലമാ ഇ നാട്ടിൽ ഉള്ളത് എന്നാലും ഒന്ന് കറങ്ങേണ്ടി വന്നു മോനെ ഒപ്പിക്കാൻ”

രമണി അതും പറഞ്ഞു കൂപ്പി ഒന്ന് തായേ വെച്ചു ആ വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു…

“ആ ചേച്ചി.. ചേച്ചി പോയ ശേഷം ഇവിടെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങളു നടന്നു ചേച്ചിയുടെ സഹായം വേണ്ടി സഹായം വേണ്ടി വരും എനിക്ക്”

അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ രമണിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല…

“നീ എന്താടാ ചെക്കാ അവിടേം ഇവിടേം തൊടാതെ പറയണേ മനസിലാകുന്ന ഭാഷയില് പറ എന്താ കാര്യം”

രമണി കാര്യം ആരാഞ്ഞു..

“അതൊക്കെ ഉണ്ട് ചേച്ചി എല്ലാം വിശദമായിട്ട് പറയാം ആദ്യം ഇവനെ കുറച്ചു അങ്ങ് അകത്താകട്ടെ എന്നിട്ട് പറയാം”

രഘു കൂപ്പി എടുത്തു അതിനു ഒരു തട്ട് കൊടുത്തു അതിന്റെ അടപ്പു തുറന്നു വായിൽ വെച്ചു ഒരു കവിള് അകത്താക്കി…

“ഒന്ന് പറയെടാ ചെക്കാ ചുമ്മാ മനുഷ്യനെ കളിപ്പിക്കാതെ എന്താ കാര്യം ഞാൻ പോയ ശേഷം വല്ലവളെയും കറക്കി എടുത്തോടാ നീ”

രമണി ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു..

“അങ്ങനെ ചോദിച്ച കറക്കി എടുത്തില്ല പക്ഷെ ചേച്ചിയുടെ സഹായം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരുത്തിയെ കൂടി ഇ രഘുവിനു കിട്ടും”

അതും പറഞ്ഞു അവൻ ഒരു കവിള് കൂടി വലിച്ചു ഇറക്കി…

“ഡാ നീ പറയണത് ഒന്നും എനിക്ക് മനസിലാവുന്നില്ല ചെക്കാ തെളിച്ചു പറ എന്താ കാര്യം ഏതവള അത് ആ മായയൊ മറ്റോ ആണോ വളച്ചോടാ നീ അവളെ”

മായയോടുള്ള പക മനസ്സിൽ ഉള്ള രമണി ഒന്ന് കൂടി ചോദിച്ചു…

“അവൾ അല്ല ചേച്ചി ഇതു മറ്റവളാ മൃദൂല വൈകിട്ട് ഒന്ന് കൂടിയായിരുന്നു ഒന്ന് മുട്ടി നോക്കിയപ്പോ അവൾക്കു ഭയങ്കര സങ്കടം കൊച്ചില്ലാത്തിന്റെ ഒരു പരിഹാരം ഞാൻ അങ്ങ് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു പക്ഷെ അതിനു ചേച്ചിയുടെ സഹായം വേണം”

രഘു ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“ഒന്ന് മിണ്ടാതിരി ചെക്കാ കണ്ടവളുമാർക്ക് കൊച്ചുണ്ടാക്കി കൊടുക്കല് അല്ലെ എനിക്ക് പണി അതും ഇവിടുത്തെ തബ്രാട്ടിക് വേറെ ആളെ നോക്ക് നീ”

രമണി അവരോടുള്ള ദേഷ്യം മനസ്സിൽ വെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“പറയണത് മുഴുവൻ കേൾക് എന്റെ ചേച്ചി തോക്കിൽ കേറി വെടി വെക്കാതെ.. അവളോട്‌ ഞാൻ പറഞ്ഞു ചേച്ചിക്ക് ഇ കൊച്ചുങ്ങൾ ആവാത്ത അവളുമാർക് ഓരോ മരുന്നു കൊടുത്തു കൊച്ചുങ്ങള് ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്ത പഴയ ചരിത്രം ഉണ്ടെന്നും ഒന്ന് വിചാരിച്ച ചേച്ചി തന്നെ എന്തേലും വഴി കണ്ടു പിടിച്ചു തരുമെന്നൊക്കെ ചേച്ചി ഇതൊരു അവസരമാക്കി നമ്മുക്ക് എടുതുടെ പെണ്ണിന് ആ മരുന്ന് ആണെന്നും പറഞ്ഞു വേറെ വല്ലതും അങ്ങ് കൊടുത്ത പോരെ ഒരു പൂച്ച കുഞ്ഞു പോലും അറിയാതെ അവളെ മെരുകി എടുതുടെ നമ്മുക്ക്”

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോയാണ് രമണിക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടിയത്…

“എടാ ചെറുക്കാ നീ കൊള്ളാല്ലോടാ ഇത്രയൊക്കെ ബുദ്ധി ഉണ്ടായിരുന്നോ നിനക്ക് കണ്ട പറയില്ലല്ലോടാ”

അതും പറഞ്ഞു കൂപ്പി എടുത്ത രമണി വായിലേക്ക് ഒന്ന് ആഞ്ഞ് വലിച്ചു..

“ഇതൊക്കെ ചെറുതല്ലെ ചേച്ചി ഇനി ഇ രഘുവിന്റെ കളികൾ കാണാൻ ഇരിക്കുന്നതല്ലെ ഉള്ളു”

അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്ന് പുക വിട്ടു…

“അവൾക്കു ഇപ്പൊ ഒരു മരുന്ന് വേണം അല്ലെ അതിനു വഴി ഉണ്ട് രഘുവെ ഒരാളുണ്ട് എന്റെ പഴയ പറ്റുകാരന ഭാസ്കരൻ അവനോടു കാര്യം പറഞ്ഞ അവൻ നമ്മള് വിചാരിക്കും പോലുള്ള സാധനം ഉണ്ടാക്കി തരും പിന്നെ മൃദുല അല്ല ഇ തറവാട്ടിലെ എല്ലാ തമ്പ്രാട്ടിമാരും നിന്റെ കുണ്ണ ഊമ്പാൻ കൊതികുമെടാ അത് പോരെ”

രമണി അതും പറഞ്ഞു കുറച്ചൂടെ കുടിച്ചു..

“മതി അതു മതി ചേച്ചി ഇവളുമാരുടെയൊക്കെ പൂറിൽ ഇ രഘുവിനു കുണ്ണ കേറ്റണം എന്നിട്ടേ ഇ രഘു ഇ തറവാട് വിടുള്ളു ഞാൻ ഒരുപാട് കൊതിക്കുന്നത് അവളെയാ ആ മായയെ പക്ഷെ എനിക്ക് പക തോന്നിയ ഒരുത്തി ഉണ്ട് ആ കാവ്യ അവളെ ഞാൻ വെറുതെ വിടില്ല ചേച്ചി”

അത് പറയുമ്പോൾ രഘുവിന്റെ മുഖത്തെ ക്രോധം രമണിക്ക് കാണാൻ പറ്റി…

“അല്ലടാ ചെക്കാ അവളുമായിട്ട് എന്താ നിനക്ക് പ്രശ്നം”

രമണി അറിയാൻ എന്നോണം ചോദിച്ചു..

“അതൊക്കെ ഉണ്ട് ചേച്ചി അവളെന്റെ മനസിനെ മുറിവേല്പിച്ചു വിട്ടവളാ ഇ രഘു ഒന്നും മറക്കില്ല പണിഞ്ഞിരിക്കും അവളെ”

പകയോടെ അവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ രമണിക്ക് സന്തോഷമായി ഇവൻ ഇ തറവാട്ടു കുളം തൊണ്ടിയിട്ടേ പോകത്തുള്ളൂ എന്ന് രമണിക്ക് ഉറപ്പായി..

അവരുടെ സഭ കൂടലിനു ഇടയിലാണ് മഹേഷ്‌ തറവാട്ടിലേക്കു കേറി വന്നത്..

വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു വെള്ളമടിക്കുന്ന രഘുവിനെയും രമണിയെയും കണ്ടപ്പോൾ മഹേഷിനു ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു…

“ദേ തള്ളേ ഇവിടെ ഇരുന്നു കുടിക്കാനൊന്നും പറ്റത്തില്ല ദാമുവേട്ടനെ ഓർത്ത നിങ്ങളെ ഇവിടുന്നു അടിച്ചു ഇറക്കാതെ എന്നു വെച്ചു എന്തു തോന്ന്യവാസവും കാണിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം തന്നിട്ടില്ല നിങ്ങൾക്കു ഇവിടെ ആരും മര്യാദയ്ക്കു ഇതൊക്കെ എടുത്തു പുറത്തു പോയിക്കോ അല്ലെങ്കിൽ ഇ മഹേഷിന്റെ തനി സ്വഭാവം നിങ്ങള് അറിയും”

മഹേഷ്‌ അവർക്കു നേരെ നിന്നു ദേഷ്യപെട്ടു…

“ടാ ചെക്കാ ചെലക്കാണ്ട് അകത്തു പോയി പെണ്ണുമ്പിള്ളേം കെട്ടിപിടിച്ചു ഉറങ്ങേടാ ഇ രമണിയോട് കോർക്കാൻ നിൽക്കല്ലേ താങ്ങതില്ല നീ”

രമണി തന്റെ തനി സ്വരൂപം പതിയെ പുറത്തെടുത്തു..

“ദേ തള്ളേ ഞാൻ മര്യാദയുടെ ഭാഷയില ഇപ്പൊ പറഞ്ഞെ നിങ്ങളായിട്ട് എടുത്തിട്ട് പോകുന്നോ അതോ എല്ലാം കൂടെ ഞാൻ എടുത്തു വലിച്ചു എറിയാണോ”

ദേഷ്യം അടക്കാൻ ആവാതെ വിറച്ചു കൊണ്ട് മഹേഷ് പറഞ്ഞു…

“ടാ മോനെ മഹേഷേ അത്ര ധൈര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ നീ ഇതൊന്നു എടുത്തു എറിഞ്ഞു നോക്കെടാ”

അത് വരെ മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന രഘു അതിൽ ഇടപെട്ടു..

“ദേ രഘുവേട്ട നിങ്ങളോട് ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയിട്ടില്ല അതും ഇ തോന്ന്യവാസത്തിനു കൂട്ടു നിന്നിട്ടും മിണ്ടിയിട്ടില്ല അത് നിങ്ങളോടുള്ള ബഹുമാനം കൊണ്ട എന്നു വെച്ചു ഇ മഹേഷിന്റെ മോളില് കുതിര കേറാൻ വരണ്ട”

മഹേഷ്‌ ദേഷ്യത്തോടെ രഘുവിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു..

“വന്ന നീ എന്തു ചെയുമെടാ മോനെ അത്ര ധൈര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ നീ ഒന്ന് തൊട്ടു നോക്കെടാ”

രഘു മദ്യത്തിന്റെ പുറത്തു അവനെ പോരിന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നു…

“വേണ്ട രഘുവേട്ട നമ്മൾ തമ്മിൽ ഇതു വേണ്ട ഇ മഹേഷോട് കളിക്കാൻ വരണ്ട ഇ കളിയൊക്കെ മഹേഷ്‌ കുറെ കണ്ടതാ”

മഹേഷിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നു..

“മ്മ് എന്ത് കളി ആണാണെങ്കിൽ നിന്റെ പെണ്ണുപിള്ളയ്ക്കു ഒരു കൊച്ചിനെ ഉണ്ടാക്കി കൊടുകെട അവിടെ തെളിയിക്കു ആണത്തം അല്ലേൽ അവിടെ വല്ല ആണുങ്ങള് വന്നു പണിഞ്ഞിട്ട് പോകും അല്ലെ രമണിയേച്ചിയെ”

രഘു അതും പറഞ്ഞു ചിരിച്ചപ്പോൾ മഹേഷിനു തന്റെ ദേഷ്യം പിടിച്ചു നിർത്താൻ ആയില്ല..

“ടാ നായിന്റമോനെ എന്റെ വീട്ടിൽ കേറി നിന്നിട്ടു എന്നോട് തോന്ന്യാസം പറയുന്നോടാ ചെറ്റേ ഇറങ്ങി പോടാ എന്റെ വീട്ടീന്ന്”

മഹേഷ്‌ രഘുവിന്റെ നെഞ്ചിലെ ഷർട്ടിൽ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും ആഞ്ഞു പിടിച്ചു അലറി കൊണ്ട് ശക്തിയിൽ ആ ചുമരിനോട് ചേർത്തു…

“കൈ എടുക്കെടാ മോനെ”

രഘു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു…

ഇല്ലെങ്കിൽ നീ എന്തു ചെയുമെടാ രഘു പുലയാടി മോനെ..

ക്രോധം കൊണ്ട് മഹേഷ്‌ തന്നെ തന്നെ മറന്നു…

“പോ നായിന്റമോനെ”

മഹേഷിന്റെ അടി വയറു നോക്കി രഘു തന്റെ മുട്ടുകാൽ ഉയർത്തി ആഞ്ഞു അടിച്ചു…

“അമ്മേ. ”

വേദന കൊണ്ട് മഹേഷ്‌ പിറകിലേക്കു മറിഞ്ഞു വീണു…

“നീ രഘുവിനെ അടിക്കാൻ മാത്രം വളർന്നോടാ ചെക്കാ”

വീണു കിടന്ന മഹേഷിന്റെ നെഞ്ചിൽ ആഞ്ഞു ചവിട്ടാൻ ഒരുങ്ങിയ രഘുവിനെ രമണി ഒന്ന് തടഞ്ഞു…

“വേണ്ടടാ രഘു നിന്റെ ചവിട്ടു കൊണ്ടാൽ ഇ പൊങ്ങൻ ചത്തു പോകും പിന്നെ നമ്മുക്ക് അത് പണിയാകും ടാ കിടന്നു ഇവന്റെ ചവിട്ടു വാങ്ങാതെ എഴുന്നേറ്റു അകത്തു പോകാൻ നോക്കെടാ ചെക്കാ”

തായെ കിടന്നു വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന മഹേഷിനെ നോക്കി രമണി പറഞ്ഞു…

വേദന കൊണ്ട് ശ്വാസം കിട്ടാത്ത പോലെ മഹേഷ്‌ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു ചുമരിന് ചാരി പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് പോകുന്നത് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രഘുവും രമണിയും നോക്കി നിന്നു…

“ഹഹഹ കലക്കിയെടാ രഘുവെ അവനിട്ടു ഒന്ന് കൊടുക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത നീ ചെയ്തത് നന്നായി”

രമണി രഘുവിനെ അഭിനന്ദിച്ചു…

“അവനോടു പോകാൻ പറ അവന്റെ പെണ്ണിനെ ഇ രഘു അവന്റെ മുന്നിൽ ഇട്ടു പണ്ണും നിസ്സഹായനായി അവനു നോക്കി നിൽക്കേണ്ടി വരും ചേച്ചി കണ്ടോ ഇ രഘുവിന്റെ മനസ്സിൽ കുറെ പദ്ധതികൾ ഉണ്ട്”

രഘു ദേഷ്യം മനസ്സിൽ വെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“വാടാ ചെക്കാ നമ്മുക്ക് അതങ്ങു തീർക്കാം”

രമണി കുപ്പിയും എടുത്തു പിന്നെയും കുടിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു…

ഉച്ചയ്ക്ക് ആ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കിടന്നു ഉറങ്ങിയ ഭവ്യ എന്തോ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു…

പേടിച്ചു ഒന്ന് കിതച്ചു തന്റെ ദേഹം ഒന്ന് തപ്പി കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി..

ഓ സ്വപ്നം ആയിരുന്നോ ദൈവമേ അങ്ങനെ ഒന്നും നടക്കല്ലേ എന്റെ എബി ശരിയാ ഞാൻ കാണിച്ചതും ചെയ്തതും ഓക്കേ തെറ്റാ അതിനു എന്റെ എബിയെ ശിക്ഷിക്കല്ലേ ഈശ്വരാ ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞ അവൻ എങ്ങനെ എന്നോട് പ്രതികരിക്കും അവന്റെ സ്വഭാവം വെച്ചു അവൻ എന്തേലും കടുംകൈ ചെയ്യും അത് ഉറപ്പാ ശേ വേണ്ടായിരുന്നു ഒന്നും ഞാൻ എന്തൊക്കെയാ കാണിച്ചേ എന്റെ പാവം എബി അവനു മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതല്ലേ എന്റെ എല്ലാം ആ ഞാൻ എല്ലാം വേറെ ഒരാൾക്ക് കൊടുത്തില്ലേ വെറും ഒരു വേശ്യയെ പോലെ ഛെ എല്ലാത്തിനും കാരണം ആ സരസ്വതി ചേച്ചിയാ ആ സ്ത്രീ ഒന്ന് എതിർത്തിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ ഒന്നും ആവില്ലായിരുന്നു സ്വന്തം മോളെ പോലെ കാണേണ്ട എന്നെ അയാൾക്കു എറിഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടു എന്തൊക്കെയാ ചേച്ചി കാണിച്ചേ ദൈവമേ ഇനി അയാളുടെ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കേണ്ടി വരുമോ ഈശ്വര ഞാൻ അങ്ങനെ വന്ന ഇ ഭവ്യ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല ദൈവത്തിനാണെ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല…

ഉറക്കത്തോടെ ആ ക്ഷിണവും കാമ ചിന്തകളും മാറിയ ഭവ്യയുടെ മനസ് താൻ ചെയ്തു പോയ അപരാദത്തിന്റെ കുറ്റബോധത്താൽ നീറി പുകഞ്ഞു…

“ഭവ്യെ നീ എഴുന്നേറ്റോ”

മായയുടെ ശബ്‌ദം കെട്ടു ഭവ്യ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

“നന്നായിട്ടൊന്നും ഉറങ്ങി പോയി മായേച്ചി”

“ഭവ്യ തന്റെ പുറത്തപ്പോന്നു ദേഹത്തു നിന്നും മാറ്റി കോണ്ടു പറഞ്ഞു”

“ആണോ എങ്ങനെ ഉണ്ട് മോളെ പനി കുറവുണ്ടോ അതൊന്നു ചോദിക്കാൻ വന്നതാ നേരത്തെ നോക്കുമ്പോ നല്ല ഉറക്കായിരുന്നു അതാ പിന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ ഇരുന്നേ എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഇപ്പൊ”

മായ ഒന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു..

“കുയപ്പുല്യ മായേച്ചി കുറഞ്ഞു ഇപ്പൊ ക്ഷിണം മാറി വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല”

ഭവ്യ തന്റെ മനസ് കാണിക്കാതെ മുഖത്തു ഒരു ചിരി വരുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“എങ്കിൽ ശരി മോളെ ഞാൻ മുറിയിൽ ചെല്ലട്ടെ അവളെ പഠിക്കാൻ ഇരുത്തിയിട്ടു വന്നതാ പനി കുറവില്ലേല് നാളെ ഒന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി കാണിക്കാമെന്നു പറയാൻ വന്നതാ ഇപ്പൊ ഒന്നും കുഴപ്പം ഇല്ലല്ലോ എന്ന ഞാൻ അങ്ങട് ചെല്ലട്ടെ”

മായ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അതും പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കു പോയി…

കുഴഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്ന മഹേഷിനെ കണ്ടപ്പോൾ മൃദൂല ഞെട്ടിപ്പോയി…

“ഏട്ടാ എന്താ പറ്റിയെ എന്താ ഇങ്ങനെ”

കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മഹേഷിനെ ഓടി ചെന്നു മൃദൂല താങ്ങി പിടിച്ചു…

എന്താ ഈശ്വരാ ഇ കാണുന്നെ നിങ്ങള് എവിടേലും പോയി വീണോ ഏട്ടാ എന്താ നിങ്ങൾക്കു പറ്റിയെ..

മൃദൂല കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഡീ മൃദു നീ ഒച്ച വെക്കാതെ എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല മോളെ നീ കരയാതെ ഇരി”

മഹേഷ്‌ ഒന്ന് ശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“ഇവിടെ ഇരിക്ക് ഏട്ടാ എന്തേലും ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടോ ഇപ്പൊ എന്താ മനുഷ്യ നിങ്ങൾക്കു പറ്റിയെ ഒന്ന് പറ”

മൃദൂല കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് പിന്നെയും ചോദിച്ചു…

“ഒന്നുമില്ല മൃദു ദേ വരുന്ന വഴി വണ്ടിയിൽ നിന്നൊന്നു വീണു അത്രേ ഉള്ളു ഭാഗ്യത്തിന് ഒന്നും പറ്റിയില്ല എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല നീ പേടിക്കല്ലേ ഇങ്ങനെ”

മഹേഷ്‌ നടന്ന കാര്യം പറയാതെ അങ്ങനെ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു…

“ദേ ഇവിടെ കിടക്കു ഞാൻ ഓടി പോയി കുടിക്കാൻ കുറച്ചു വെള്ളം എടുത്തോണ്ട് വരാം ഏട്ടാ എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ”

എന്തോ ശ്വാസം എടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന മഹേഷിനെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“ഇല്ല മോളെ നീ വെള്ളം എടുത്തോണ്ട് വാ കുടിക്കാൻ വല്ലാത്ത ദാഹം”

മഹേഷ്‌ അവളുടെ സങ്കടം കണ്ടു ഒന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു…

“ശരി ഏട്ടാ ഇവിടെ കിടക്കു ഞാൻ ഇപ്പൊ എടുത്തു കൊണ്ടു വരാട്ടോ”

മൃദൂല പേടിച്ചു കൊണ്ട് വെള്ളമെടുക്കാൻ വേണ്ടി അടുക്കളയിലേക് ഓടി…

മഹേഷ്‌ ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു ആ കട്ടിലിൽ നീണ്ടു നിവർന്നു ഒന്ന് കിടന്നു.. രഘുവിന്റെ അടിനാമ്പു കലക്കിയുള്ള ചവിട്ടു നല്ല പോലെ ഏറ്റിരുന്നു മഹേഷിന് അതിന്റെ വേദന താങ്ങാൻ പറ്റാത്തതു ആയിരുന്നു… എന്നാലും മൃദൂല അറിയാതിരിക്കാൻ മഹേഷ്‌ തന്റെ വേദന കടിച്ചു പിടിച്ചു…

വെള്ളവുമായി ഓടിയെത്തിയ മൃദൂല വേഗം അത് മഹേഷിന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു…

ഒന്ന് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ അവൻ ആ വെള്ളം പതിയെ കുടിച്ചു..

“ഏട്ടാ കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയാലോ ഏട്ടാ”

മൃദൂല പേടിയോടെ ചോദിച്ചു…

“എന്റെ മൃദു എനിക്ക് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലടി നീ കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ നോക്ക് ഞാൻ വരുന്ന വഴി കഴിച്ചത സാരമില്ല ന്റെ മോളു കിടന്നോ”

വേദന സഹിച്ചു പിടിച്ചു മുഖത്തു ഒരു ചിരി വരുത്തി മഹേഷ്‌ പറഞ്ഞു…

അവനെ സങ്കടത്തോടെ ഒന്ന് ചേർത്തു പിടിച്ചു മൃദൂലയും കൂടെ കിടന്നു…

മീനുട്ടിയെ ഉറക്കിയിട്ടു ഉറങ്ങാൻ കിടന്ന മായയ്ക്കു എത്ര കണ്ണടച്ച് കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വന്നില്ല..

രതീഷേട്ടൻ ഇനി വീണ്ടും തന്നെ കാണാൻ വരുമോ എന്നുള്ള ചിന്ത അവളെ അലട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു…

രതീഷേട്ടൻ ആണ് അത് ചെയ്തിരുന്നതെങ്കിൽ പിന്നെ എങ്ങനെയാ കോടതി അയാളെ വെറുതെ വിട്ടത് അതിനർത്ഥം രതീഷേട്ടൻ അല്ല പ്രതിയെന്നല്ലേ അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ ആ പോലീസുക്കാരന്റെ ഭീഷണിക്ക് വയങ്ങി അന്ന് നിന്നു കൊടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ ജീവിതം എന്തായേനെ അയാള് മരിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അത് സംഭവിക്കുമായിരുന്നില്ലേ എടുത്തു ചാടി അയാളുടെ വാക്ക് കെട്ടു ഞാൻ നിന്നിരുന്നെങ്കിൽ ഈശ്വരാ നീ എന്നെ രക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എല്ലാം തീർന്നേനെ എന്റെ മനുവേട്ടനെ വീണ്ടും ഞാൻ ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ.. ഇനി ആ രതീഷേട്ടൻ വരുവായിരിക്കോ ഇങ്ങോട്ട് വന്നാൽ ഞാൻ എന്താ ഇനി ചെയ്യാ അന്ന് നിന്നു കൊടുത്ത പോലെ ഒരിക്കലും ഇനി ഉണ്ടാവരുത് ഇനി ഒരിക്കലും എനിക്ക് തെറ്റ് പറ്റില്ല എന്റെ മനുവേട്ടനെ മറന്നു മായ ജീവൻ പോയാലും ഒരു തെറ്റും ചെയ്യില്ല ആരു വന്നാലും പോയാലും ഇനി മായയ്‌ക്ക് ഒന്നുമില്ല മായ മനുവേട്ടന്റെ മാത്ര ഇ ശരീരവും മനുവേട്ടനു മാത്രമുള്ളതാ അതില് വേറെ ആർക്കും അവകാശമില്ല രതീഷേട്ടൻ അല്ല ആരു വന്നാലും ഇനി മായ തളരില്ല അത് ഉറപ്പാ…

നൂറു കൂട്ടം ചിന്തകൾ അവളുടെ ഉള്ളിലുടെ മാറി മറിഞ്ഞു…

ആകാശം ഇരുണ്ടു പതിയെ പെരു മഴ മനയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ പുൽനാമ്പുകളെ കുളിരണിയിച്ചു കൊണ്ട് പെയ്‌തിറങ്ങി…

കുട്ടികളൊക്കെ ഉറങ്ങിയെന്നു കണ്ടപ്പോ രാവിലത്തെ രഘുവിന്റെ കുണ്ണ കേറാതെ കടി മുട്ടിയിരിക്കുന്ന സരസ്വതിയ്ക്കു ആ തണുപ്പിന് പുതച്ചു കിടന്നപ്പോൾ രാവിലെ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു ആകെ ഒന്ന് പെരുത്തു കയറി…

“മോഹനേട്ടാ.. ദേ മനുഷ്യ”

കടി മുറ്റിയ സരസ്വതി മെല്ലെ ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ മോഹനനെ ഒന്ന് തട്ടി വിളിച്ചു..

“എന്താടി സരസു നിനക്ക് ഉറക്കമൊന്നുമില്ലേ”

മോഹനൻ ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു കുർക്കം വലിക്കാൻ തുടങ്ങി….

നാശം ഇയാളെയൊക്കെ എന്തിനു കൊള്ളാം ഈശ്വരാ കടി കേറിയിട്ടു വയ്യല്ലോ എന്താ ഇപ്പൊ ചെയ്യാ പിടിച്ചു നിൽക്കാനും പറ്റണില്ല നാശം കുർക്കം വലിച്ചു ഉറങ്ങുന്നത് നോകിയെ അയാൾക്കു തോന്നുമ്പോ മാത്രം സുഖിച്ച മതിയോ എന്തു ചെയ്യും ഇനി ആ രഘു ഉറങ്ങി കാണുവോ മെല്ലെ കേറി ചെന്നാലോ അവന്റെ തടിയൻ കുണ്ണ കേറിയാലേ ഇനി ഇതിനു ശമനം കിട്ടു…

മെല്ലെ മനസ്സിൽ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് സരസ്വതി തന്റെ പൂറിലെ തരിപ്പ് സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ ശബ്ദം ഉണ്ടാകാതെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു…

കുർക്കം വലിച്ചുറങ്ങുന്ന മോഹനൻ സരസ്വതി എഴുന്നേറ്റത്തു പോലും അറിഞ്ഞില്ല…

പിള്ളേര് ആണെങ്കിൽ നല്ല ഉറക്കവും …

പിന്നെ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ സരസ്വതി അത് തന്നെ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു മെല്ലെ തന്റെ സാരി നേരെ ആക്കി പതിയെ ആ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി..

ശബ്‌ദം ഉണ്ടാകാതെ ചെറിയ ഒരു പേടിയോടെ പതിയെ രഘുവിന്റെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…

പുറത്തു കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയുടെ തണുപ്പിൽ തന്റെ ശരിരത്തിന്റെ ദാഹം സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ സരസ്വതി മെല്ലെ രഘുവിന്റെ വാതിലിനു അടുത്തു ചെന്നു പതിയെ ആ വാതിലിനു മുട്ടി…

“രഘു.. മോനെ രഘു”

ശബ്‌ദം തായ്‌തി കൊണ്ട് സരസ്വതി രഘുവിനെ വിളിച്ചു…

വാറ്റടിച്ചു കിളി പോയി കിടക്കുന്ന രഘുവീനു സരസ്വതി മുട്ടി വിളിക്കുന്നതൊന്നും കേൾക്കുന്നത്തെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..

ഈശ്വരാ ഇ ചെറുക്കൻ ഇതു എന്തു ഉറക്ക എത്ര വിളിച്ചിട്ടും ഉണരണില്ലല്ലോ ഇവൻ ഇനി വന്ന വഴി പോകേണ്ടി വരുവോ ഇനി വന്നും പോയല്ലോ ഈശ്വരാ തരിച്ചിട്ടു നിൽക്കാനും പറ്റണില്ലല്ലോ…

സരസ്വതി മെല്ലെ സ്വയം പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് ആ വാതിലീൽ വീണ്ടും തട്ടി…

“ശേ ആരാ അത് ഇ തന്തയ്ക്കു ഉറക്കവും ഇല്ലേ”

രാഘവൻ ആണ് തന്നെ തട്ടി വിളിക്കുന്നതെന്നു വിചാരിച്ച രഘു കിറുങ്ങി കൊണ്ട് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു വാതിൽ തുറന്നു…

പുറത്തു സാരി തുമ്പു കൂട്ടി പിടിച്ചു പേടിയോടെ നിൽക്കുന്ന സരസ്വതിയെ കണ്ടപ്പോൾ രഘു ഇതു സ്വപ്നം ആണോന്നു അറിയാൻ മെലാതെ ഒന്ന് കണ്ണു തിരുമി…

“ചേച്ചിയോ എന്താ ചേച്ചി ഇ സമയത്തു”

രഘു നേരെ നിൽക്കാൻ പറ്റാതെ ചോദിച്ചു…

“അത് മോനെ മോൻ ഉറങ്ങിയായിരുന്നോ എനിക്ക് എന്തോ ഉറക്കം വന്നില്ലാ എന്തോ നിന്നോട് മിണ്ടാൻ തോന്നി”

സരസ്വതി അവനോടു അത് എങ്ങനെ പറയും എന്നറിയാതെ പരുങ്ങി..

രഘുവിനു സരസ്വതിയുടെ അസുഖം എന്താണെന്നു അപ്പോൾ തന്നെ മനസിലായി….

“ചേച്ചി അകത്തു വാ ആരും കാണണ്ട വേഗം കയറു”

ആ വാറ്റിന്റെ ലഹരിയിലും അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

അവൻ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചപ്പോൾ സരസ്വതി ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി മെല്ലെ അകത്തേക്ക് കയറി..

സരസ്വതി അകത്തു കയറിയപ്പോൾ അവൻ മെല്ലെ തന്റെ വാതിലിന്റെ ലോക്ക് ഇട്ടു…

“ചേച്ചി ഇരിക്ക്”

രഘു തന്റെ കട്ടിലു ചൂണ്ടി കാട്ടികൊണ്ട് സരസ്വതിയോട് പറഞ്ഞു…

മെല്ലെ പതിനാറുകാരിയുടെ ഭാവത്തോടെ സരസ്വതി ആ കട്ടിലിൽ പതിയെ ഇരുന്നു…

“ടാ മോനെ രഘു എനിക്ക് എന്തോ പേടിയാവുന്നുമുണ്ട് പക്ഷെ എനിക്ക് പറ്റണില്ലടാ മോനെ കിടന്നിട്ടു ഉറക്കമേ വരണില്ല ചെയുന്നത് തെറ്റാണെന്നു മനസ് പറയനുണ്ട്‌ പക്ഷെ ഇ ശരീരം അത് കേൾക്കനില്ലടാ നീ രാവിലെ ചെയ്തു മുഴുവിപ്പിക്കാണ്ടു പോയത് കൊണ്ടാണോന്നു അറിയില്ല എന്തൊക്കെയോ പോലെ വയ്യട”

സരസ്വതി ഒരു നാണംപോലും ഇല്ലാതെ അവന്റെ മുന്നിൽ തന്റെ ഉള്ളം തുറന്നു കാണിച്ചു…

അത് കേട്ടു കൊണ്ടവൻ മെല്ലെ സരസ്വതിയുടെ അരികത്തു ആ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു…

“ചേച്ചി എന്തിനാ എന്നോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയണേ ചേച്ചിയുടെ മനസ് എനിക്ക് മനസ്സിലാവില്ലേ ഇ രഘുവില്ലേ ചേച്ചിയുടെ ദാഹം തീർക്കാൻ”

രഘു കൊതിയോടെ സരസ്വതിയുടെ ശരീരം നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

സരസ്വതിയുടെ ഇരു ഷോൾഡറിലും കൈകൾ വെച്ചു കൊണ്ട് അവൻ പതിയെ സരസ്വതിയെ ആ കട്ടിലിലേക്കു കിടത്തി..

“മോനെ രഘു ലൈറ്റ് ഓഫാകണില്ലേ”

വെളിച്ചത്തിൽ അവന്റെ മുന്നിൽ കിടക്കാനുള്ള നാണം കൊണ്ടു സരസ്വതി ചോദിച്ചു..

“വേണ്ട എന്റെ ചേച്ചിയെ എനിക്ക് മുഴുവൻ കണ്ടിട്ട് കൊതി തീരെ തിന്നണം ഇ വെളിച്ചത്തിൽ”

രഘു അതും പറഞ്ഞു സരസ്വതിയെ കട്ടിലിലേക്കു കിടത്തി കൊണ്ട് ആ കാമം തിളങ്ങുന്ന മുഖത്തേക്കു ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കി…

“എന്താ മോനെ രഘു ഇങ്ങനെ നോക്കണേ നീ എന്നെ കണ്ടിട്ടില്ലേ ഇത്ര കൊതിയോടെ നോക്കുന്നത് എന്താ”

സരസ്വതി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“ഏയ്യ് ചേച്ചിയെ കടിച്ചു തിന്നാനുള്ള കൊതിയോടെയാ രാവിലെ ആ കുളിമുറിയിൽ കേറി വന്നത് നന്നായിട്ടു ഒന്ന് മൂത്തു വന്നപ്പോഴാ അവളു കേറി വന്നത് പിന്നെ ആഗ്രഹിച്ച പോലെ ഇ ശരീരം കടിച്ചു തിന്നാൻ സമയം കിട്ടിയില്ല ഇന്ന് മുഴുവൻ കൊതിക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് കൂടി കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ച പോലെ തന്നെ ചേച്ചി ഇങ്ങോട്ട് കേറി വന്നപ്പോൾ എനിക്ക് എത്ര സന്തോഷമായെന്നോ ഇ രാത്രി ചേച്ചിയെ ഞാൻ സ്വർഗം കാണിക്കും നോക്കിക്കോ”

അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ തന്റെ മുഖം സരസ്വതിയുടെ കഴുത്തിലേക്കു അമർത്തി…

“മോനെ”

ആ കൊടും തണുപ്പിൽ അവന്റെ മുഖത്തിന്റെ ചൂട് തന്റെ കഴുത്തിൽ അറിഞ്ഞപ്പോൾ സരസ്വതി അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു…

ഠപ്.. ഠപ്..

അവര് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആ വാതിലിൽ ആരോ തട്ടി…

നാശം ഇനി രാവിലത്തെ പോലെ ഏതവൾ ആണാവോ കേറി വരുന്നത്..

സരസ്വതിയെ രുചിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവന്റെ ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി…

ശബ്‌ദം കേട്ടു പേടിച്ചു കൊണ്ട് സരസ്വതി വേഗം കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ആ വാതിലിനു പിറകിലെ ചുമരിൽ ചാരി നിന്നു..

“ചേച്ചി മിണ്ടല്ലേ ആരാന്നു നോക്കട്ടെ”

ചേച്ചിയെ നോക്കി രഘു അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മെല്ലെ ആ വാതിൽ തുറന്നു ആ വാതിലിനു പിന്നിലായി സരസ്വതി മറഞ്ഞിരുന്നു…

“ടാ രഘു നീ ഉറങ്ങിയോടാ ചെക്കാ”

രമണി ചേച്ചിയാണ് തട്ടി വിളിച്ചതെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ഒന്ന് ശ്വാസം നേരെ വീണ രഘുവിനു സരസ്വതി ചേച്ചി ഉള്ളത് ഓർത്തപ്പോൾ ഇനി എന്തു ചെയ്യുമെന്ന് അറിയാതെ ഒന്ന് പരുങ്ങി പോയി..

അവന്റെ വെപ്രാളം കണ്ടപ്പോൾ രമണിക്ക് എന്തോ പോലെ തോന്നി..

“എന്താടാ ചെക്കാ ഒരു തരികിട പോലെ വല്ലവളെയും അകത്തു കേറ്റിട്ടുണ്ടോ നീ നിന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ട് അത് തന്നെ തോന്നുന്നല്ലോ ഉണ്ടോടാ”

രമണി ഒരു വല്ലാത്തൊരു നോട്ടത്തോടെ ചോദിച്ചു…

“ഏയ്യ് ഇല്ല ചേച്ചി ഞാൻ ഉറങ്ങുവായിരുന്നു അതാ വിളിച്ചത് കേൾക്കാഞ്ഞേ അല്ല ചേച്ചി ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയില്ലേ”

രഘു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു..

“ഇല്ലെടാ മോനെ പുറത്തു തണുപ്പിന് കിടന്നിട്ടു ഉറക്കം വരണില്ലടാ.. നിനക്കൊക്കെ ഇവിടെ മുറി ഉണ്ടല്ലോ ഇ ഉള്ളവൾക്കു അതൊന്നും ഇല്ലല്ലോ അപ്പൊ നിന്നെ ഇവിടെ വന്നു കിടക്കാന്നു വെച്ചു എന്താടാ ചെക്കാ ബുദ്ധിമുട്ടായൊ നിനക്ക്”

രമണി അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

“എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട് അതൊന്നുമില്ല ചേച്ചി കിടന്നോ അതിനെന്താ”

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും രമണി ഇപ്പോൾ സരസ്വതി ചേച്ചിയെ അകത്തു കണ്ടാൽ എന്തു സംഭവിക്കും എന്നറിയാതെ അവൻ പേടിയോടെ നിന്നു…

രമണി തണുത്തു വിറച്ചു കൊണ്ട് മെല്ലെ വാതിലിനടുത്തു നിന്ന രഘുവിനെ ഒന്ന് മാറ്റികൊണ്ട് മെല്ലെ അകത്തു കയറി..

വാതിലിനടുത്തു മറഞ്ഞിരുന്ന സരസ്വതിയെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ കട്ടിലിൽ വന്നു ഇരുന്നതും സരസ്വതിയുടെ സാരി ആ വാതിലിനു പുറത്തേക്കു നീണ്ടു കിടന്നിരുന്നു എന്തോ പറയാൻ വന്ന രമണിയുടെ നോട്ടം പെട്ടന്ന് ആ സാരിയിൽ പതിഞ്ഞു…

“ടാ ചെറുക്കാ ആരാടാ അത്”

ഒരു ഞെട്ടലോടെ രമണി കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു..

ഇനി എന്തു പറയും എന്നറിയാതെ രഘു രണ്ടു പേരെയും നോക്കി.. (തുടരും…)

അഭിപ്രായം പറയണേ….. 🙂