കനലെരിയും കാലം

kanaleriyum Kaalam | Author : Bhavanakkaran

---

ഇത് എന്റെ ആദ്യത്തെ കഥയാണ് എന്തെങ്കിലും പോരായ്മ ഉണ്ടെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കണേ.

കുറച്ചു ലാഗ് കാണും ഇപ്പോൾ കഥയുടെ വൈബ് നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടാൻ വേണ്ടിട്ടാ.

എന്റെ ജീവിതവുമായി കുറച്ചു സാമ്യം ഉള്ളത് ആയോണ്ട് ആരുടേയും പേര് വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല.

സ്നേഹത്തോടെ….

 

 

ഭാഗം ഒന്ന്:- ആന്ധ്യം!!!

 

 

ദൂരെ അസ്തമനത്തിന് വെമ്പുകൂട്ടുകുയാണ് സൂര്യൻ… അതിവേഗത്തിൽ കുതിച്ചു പായുന്ന ട്രെയിൻ. വാതിലിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് നോക്കിയാൽ കാണാം കുറുകെ ഒഴുകുന്ന പേരറിയാത്ത ഏതോ ആറ്. താഴേക്ക് ചാടിയാൽ ഇപ്പോഴുള്ള എല്ലാ അവസ്ഥയിൽ നിന്നും മോചനം…..

അമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്ത വാക്ക് ഓർമവന്നു, “അമ്മ പേടിക്കേണ്ട ഞാൻ ഒന്ന് വളർന്നോട്ടെ, അമ്മയെ ഞാൻ പൊന്ന് പോലെ നോക്കും “. അമ്മയിൽ അപ്പോൾ ഉണ്ടായ ചിരി എന്താണെന്ന് അന്ന് എനിക്ക് മനസിലായില്ല. ആ ശരീരം ചിതയിൽ എരിഞ്ഞ സമയത്ത് അതും വ്യക്തമായി.

 

അമ്മ ഉള്ളപ്പോൾ തന്നെ ആരൊക്കെ ആ വീട്ടിൽ വന്ന് പോയിട്ടുണ്ടെന്ന് അറിയാം, അപ്പോൾ ഇനി എന്ത് സംഭവിക്കും എന്നും അറിയാമായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ പുതിയ ഭാര്യയായി ഉന്മാദിയായ അവർ കടന്നു വന്നു.അന്നുമുതൽ എന്റെ വാസം വീടിന് പുറത്തെ ചായിപ്പിൽ ആയി.

 

അച്ഛന്റെ ഉദ്ദേശം കാമസുഗം ആയിരുന്നു, എന്നാൽ അവരുടെ ഉദ്ദേശം അച്ഛന്റെ കണ്ണെത്താദൂരത്തുള്ള വസ്തുവകകളും..

ആദ്യമൊക്കെ ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും പിന്നീട് അതും ഇല്ലാതെയായി.

 

ഒരിക്കൽ ഉറങ്ങി കിടന്ന എന്റെ മുകളിൽ ഭാരമുള്ള എന്തോ വീണത് പോലെ തോന്നി ഞെട്ടി എണീറ്റപ്പോൾ അവർ എന്റെ മുകളിൽ ഇരുന്ന് ആടുന്നു. ഭയവും, വേദനയും കാരണം അലറിയപ്പോൾ വായിലേക്ക് അവരുടെ അരയിൽ ഇരുന്ന മുറുക്കാൻ കൂട്ടിന്റെ വലിയ തട്ട് ഇടിച്ചു കയറ്റി. ആദ്യമായി ബലാൽകാരമായി കുണ്ണ കേറിയത് കൊണ്ടോ, എന്തോ അസഹിനീയമായ വേദന..

ചുണ്ട് ചതഞ്ഞ് അരഞ്ഞതിന്റെ അവശേഷിപ്പായി ചോര കവിളിലൂടെ ഒഴുകി തുടങ്ങി.

അവരുടെ കാമം അടങ്ങിയപ്പോൾ എണിറ്റ് ആട്ടി ഒരു തുപ്പും തുപ്പി വായിൽ നിന്നും തട്ട് വലിച്ചെടുത്തു. ആകെ തളർന്ന അവസ്ഥ..

 

അവർ പുളി കമ്പ് കൊണ്ട് അടിച്ചുണ്ടാക്കിയ മുറിവുകളിൽ കൂടി തന്നെ അവരുടെ മദജലം ഒഴുകിനടന്നു. കഴിഞ്ഞ പകലിൽ അവർ പഴുപ്പിച്ച കമ്പിക്കൊണ്ട് പൊള്ളിച്ച വയറിൽ തന്നെ അവർ വന്ന് ഇരുന്നു കഴപ്പ് അടക്കി…

ജീവിതം വെറുത്തു തുടങ്ങിയത് അന്ന് മുതലാണ്.

 

വീട് വിട്ട് ഇറങ്ങാനുള്ള കാരണം മനസിലേക്ക് ഓടി വന്നു. ഒരു പകലിൽ അച്ഛൻ എങ്ങോട്ടോ പോയിരിക്കയാണ്‌. ചായപ്പിൽ നിന്നും വെളിയിൽ ഇറങ്ങിയ ഞാൻ കാണുന്നത് ആരോ വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് കയറി പോകുന്നതാണ്. മനസ്സിൽ ആരാണ് എന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംഷ കാരണം ജനലിലൂടെ നോക്കിയെങ്കിലും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. അകത്ത് നിന്നും കതക് അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് മുറിയിലേക്കുള്ള ജനലിനുള്ളിലൂടെ ഞാൻ നോക്കി.

 

അകത്ത് ഇരുനിറമുള്ള ഒരാൾ അവരെ ഭോഗിക്കുന്നു. ഉടുത്തിരുന്ന അവരുടെ സാരി പൊക്കി ഇടുക്കിലേക്ക് മുഖം വയ്ക്കുകയാണ്. അവർ കതകിൽ ചാരി നിന്ന് സുഗിക്കുന്നു.

ആ മുഖത്തിലൂടെ ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ വിയർപ്പ് ബ്ലൗസിന്റെ വിടവിലൂടെ മുല ഇടുക്കിലേക്ക് ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്നു. അവരുടെ വായിൽ നിന്നും സുഖത്തിന്റെ മൊഴികൾ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി. പെയ്യെ അത് തെറിയിലേക്ക് വഴി മാറി.

 

” നക്കെടാ മൈ…. എന്റെ പൂറിൽ നാക്ക് ഇട്ട് ഇളക്കെടാ പൂ@#%*.. അമ്മേ കൂതിയിൽ വിരൽ ഇടെടാ മോനെ… ഉഫ് എന്റമ്മോ സഹിക്കാൻ വയ്യായെ….”

 

അവർക്ക് പോയെന്ന് തോന്നുന്നു വല്ലാത്ത കിതപ്പോടെ അവർ തളർന്നു ഇരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഇവൻ ആരാണെന്ന് കാണുന്നതും. പണ്ട് അച്ഛന്റെ സുഹൃത്തായിരുന്ന അണ്ണാച്ചി!!

 

കള്ള പോല#₹%@&.. മോൻ. ഈ രണ്ട് മൈ@#₹% കൂടി അച്ഛനെ ഊമ്പിക്കുവാ എന്ന് മനസിലാക്കാൻ അവരുടെ സംസാരം ശ്രെദ്ധിച്ച മതിയാരുന്നു.

 

അണ്ണാച്ചി:- നീ ഞാൻ പറഞ്ഞെ പോലെ ചെയ്തോ ഡീ പൊന്നെ

അവർ :-ഇല്ലെടാ പൂറാ അവൻ ഒന്ന് ഒപ്പിട്ടോട്ടെ എന്നിട്ട് കൊടുക്കാം

അണ്ണാച്ചി :-ആ കുപ്പി എന്തിയെ ആരും കാണാതെ വെക്കണേ എന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് എവിടെ കൊണ്ട് വെച്ചു നീ?

അവർ :- അതൊക്കെ എന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്.

അണ്ണാച്ചി :- അല്ല എന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ അവനെ വിഷം കൊടുത്ത് കൊന്നാൽ പിന്നെ കേസ് ഒക്കെ ആവില്ലേ.

അവർ :- അതിന് അവനെ കൊന്നത് ഞാൻ അല്ല അവന്റെ തന്തയാ!!!

 

ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി ഇവർ എന്നെ എന്തിനാ കൊല്ലുന്നത് ഞാൻ ഇവരോട് എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു. എന്റെ മനസിലെ ചോദ്യത്തിന് അവരുടെ അടുത്ത വാക്കുകൾ ഉത്തരം ആയിരുന്നു.

 

“ഇന്നോ നാളെയോ ഇവിടുത്തെ പൂറൻ ഈ വസ്തുക്കൾ മൊത്തോം എന്റെ പേർക്ക് എഴുതും അല്ലാതെ കാൽ അകത്തി കൊടുക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ തീർത്തു പറഞ്ഞു. അതിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു ശല്യമായി അവന്റെ മോൻ വേണ്ട എന്തെങ്കിലും കുത്തിത്തിരുപ്പ് ഉണ്ടാക്കിയാലോ”.

 

ഞാൻ എന്ത് ഉണ്ടാക്കാൻ ആണ് ആകെയുള്ള സ്വത്ത്‌ അത് അമ്മയ അതും പോയി ഇനി ആരാ ഉള്ളത്. അന്ന് രാത്രി ഇറങ്ങിയതാണ് ഞാൻ ഇതിപ്പോ എത്രാമത് ട്രെയിൻ ആണ് കേറുന്നത് എന്നുപോലും അറിയില്ല.

ആന്ധ്യമില്ലാത്ത യാത്ര… രാവ് പകലാകുന്നു പകൽ രാവാകുന്നു….

 

ട്രെയിൻ ബോർഡർ കഴിഞ്ഞുള്ള ഏതോ സ്റ്റേഷനിൽ നിർത്തി. അപ്പോഴാണ് സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്. ആളുകൾ ഇറങ്ങുന്നു കയറുന്നു ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടേതായ തിരക്കുകൾ ഭാവങ്ങൾ. എന്റെ കോലം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ചിലരുടെ മുഖത്ത് പുച്ഛ ഭാവം. ട്രെയിൻ വീണ്ടും മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. രാവ് പടർന്നു. ഞാൻ അപ്പോഴും ആ കതകിന് മുമ്പിൽ തന്നെ. നക്ഷത്രങ്ങൾ ആകാശത്ത് മിന്നിത്തുടങ്ങി. അതിൽ ഒന്ന് വല്ലാതെ മിന്നുന്നു.

അമ്മ!!! “അമ്മേ..” ഞാൻ അറിയാതെ വിളിച്ചു ആ നക്ഷത്രതിന് നേരെ കൈ നീട്ടി അതിന്റെ നേർക് ആഞ്ഞു…………….

 

 

“ഡോ…”

 

ആരോ എന്നെ വലിച്ചു അകത്തിട്ടു!!!

 

(തുടരും )