ഇരുവർക്കുമായ് അവൾ

Eruvakkumai Aval | Author : Little Boy

---

 

ഭാഗം ഒന്ന്

 

അവൾ പുറമെനിന്ന് പൂട്ടിയിട്ട മുറിയുടെ മുന്നിൽ എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ മിഴിനിറഞ്ഞു നിന്നു.

 

തന്റെ സ്വന്തമായിരുന്ന മുറി എത്ര പെട്ടെന്നാണ് തനിക്ക് അന്യമായതെന്ന് അവൾ വിഷമത്തോടെ ഓർത്തു.

 

“എല്ലാം അമ്മയുടെ തീരുമാനം ആണ്.. അമ്മയുടെ ഇഷ്‌ടത്തിന് വഴങ്ങാത്തതിനുള്ള ദേഷ്യം… ”

 

“മ്മ്.. എല്ലാരുടെയും ആഗ്രഹം പോലെ നടക്കട്ടെ..” അവൾ വാശിയോടെ പറഞ്ഞ് ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന മോളുമായി താഴേക്ക് നടന്നു..

 

ആ രാത്രി അമ്മുമോളെയും എടുത്ത് അടഞ്ഞു കിടന്ന മുറിയുടെ വാതിലിന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത

ഭയവും വെപ്രാളവും അവൾക്ക് അനുഭവപെട്ടു.

 

അവളുടെ മനസ്സാകെ കലങ്ങിമറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

ഇനി എന്തെന്നറിയാതെ നിൽക്കുമ്പോളാണ് പെട്ടെന്ന് മുന്നിലുള്ള വാതിൽ തുറന്നത്.

 

അകത്തുനിന്ന ആൾ തന്നെ കണ്ടതും ഞെട്ടുന്നത് ലച്ചു എന്ന ലക്ഷ്മി അറിഞ്ഞു.

 

അകത്തു നിൽക്കുന്ന ആളിന്റെ നെഞ്ചോലം പൊക്കമെ അവൾക്കൊള്ളൂ.. ആര് കണ്ടാലും നോക്കിനിന്നുപോകുന്ന ശാരീരിക ഭംഗി…. മുഴുത്ത ഉരുണ്ട മുലകളും… വിരിഞ്ഞ അരക്കെട്ടും അവൾക്ക് അഴകേറ്റി…

 

അവളുടെ കരഞ്ഞു തളർന്ന കണ്ണുകൾ അവന്റെ ഉള്ളം ഉലച്ചു…

 

ഇരുവരിലും മൗനം നിറഞ്ഞു…..

 

കുറച്ചു സമയം ആ നിൽപ്പുതുടർന്ന ലക്ഷ്മി

മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് മുറിയിലേക്ക് വിറക്കുന്ന കാലുകളുമായി കയറി.

 

കേറുന്നത്തിനു മുൻപ് അവൾ തനിക്കുമുമ്പിൽ അടക്കപെട്ട അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കാനും മറന്നില്ല.

 

“എന്തിനാ എല്ലാവരും എന്നോടിങ്ങിനെ ?”

 

അവൾ മനസ്സിൽ സ്വയം പരിതപിച്ചു.

 

അകത്തു കയറിയതും അവൾ ആ മുറിയാകെ ആദ്യം കാണുന്നതുപോലെ നോക്കി നിന്നു.

 

എന്നും കാണുന്നമുറിയായിരുന്നിട്ടുകൂടി എന്തോ അപരിചിതത്വം അവൾക്ക് തോന്നി.

 

പുറകിൽ ഒരനക്കം അറിഞ്ഞു അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

 

ഇരുനിറത്തിൽ തന്നേക്കാൾ ഉയരവും പൊക്കവുമുള്ള ആ മനുഷ്യനെ അവൾ നിർവികരതയോടെ നോക്കി നിന്നു.

 

“ലക്ഷ്മി നീ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട… എന്നെ നിനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലെ. എനിക്കു അവർ പറഞ്ഞതൊന്നും പറ്റില്ല… നിനക്കും അതൊന്നും പറ്റില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം..”

 

ഇത്രയും പറഞ്ഞുനിർത്തി അയാൾ അവളെ നോക്കി.. പെയ്യാൻ വെമ്പിനിൽക്കുന്ന ആവളുടെ കണ്ണുകൾ അയാളിലും ദുഃഖം ഉണ്ടാക്കി..

 

കുറച്ചു നേരത്തെ മൗനം ആ മുറിയിൽ നിറഞ്ഞു.

 

“ലക്ഷ്മി മോളെ നടുക്ക് കിടത്തി കിടന്നോളൂ.”

 

മറുപടിയൊന്നും ഇല്ലെന്ന് കണ്ട് അതു മാത്രം പറഞ്ഞ് അയാൾ പുറത്തേക്കു പോയി.

 

ലക്ഷ്മി ഒരു നിമിഷം ആലോചനയിലാണ്ടു..

 

പിന്നീട് എല്ലാം തന്റെ വിധിയെന്ന് സ്വയം പഴിച്ച് അവൾ ഉറങ്ങി കിടന്ന മോളെ ആ കട്ടിലിന്റെ നടുക്ക് കിടത്തി അവളും കിടന്നു.

 

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി… എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ സാധിച്ചില്ല.

 

കണ്ണുകൾ അടക്കുമ്പോളെല്ലാം അമ്മ അവളോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

“എന്നാലും മകന്റെ ഭാര്യയായ, അവന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായ എന്നോട് ” അമ്മക്ക് എങ്ങനെ ഇങ്ങനെയൊരു ആവിശ്യം മുന്നോട്ട് വയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞുയെന്ന് അവൾക്ക് ഒരു എത്തും പിടികിട്ടിയില്ല.

 

ആ വാക്കുകൾക്കും അപ്പുറം തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വാക്കുകളാണ് അവളെ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞത്‌.

 

അമ്മ പറഞ്ഞതെല്ലാം കരഞ്ഞു പറഞ്ഞത്തിനു ശേഷം എന്തോ ആലോചനയിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾചോദിച്ചു….

 

“സൂരജേട്ടാ കേൾക്കുന്നില്ലെ….? എന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ…. “ലക്ഷ്മിയുടെ തൊണ്ടയിടറി.

 

“ഞാൻ എന്തു പറയാനാ ലക്ഷ്മി?”

 

“അമ്മയുടെ സ്വഭാവം നിനക്കറിയാമല്ലോ?”

 

ഇത്രയും ഗൗരവമുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടും സൂരജിന്റെ നിസാരംമട്ടുള്ള മറുപടി അവളെ കൂടുതൽ ദേഷ്യത്തിലാക്കി.

 

“ഓഹോ…. അപ്പൊ നിങ്ങളും കൂടി അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള ഏർപ്പാടണോ ഇതൊക്കെ… “പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് ഏങ്ങി പോയിരുന്നു.

 

“ലക്ഷ്മി.. ഞാൻ”

 

“വേണ്ട ഒന്നും പറയണ്ട.. എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹം പോലെ നടക്കട്ടെ… പക്ഷെ സൂരജേട്ടൻ ഒരു കാര്യം മറക്കണ്ട.. ഏട്ടൻ കെട്ടിയ താലി ഇപ്പോഴും ഈ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്നുണ്ടെന്ന്.

 

സൂരജ് പറയാൻ തുടങ്ങിയതും ലക്ഷ്മി അവനെ തട്ടി മാറ്റി ദേഷ്യത്തോടെ പുറത്തേക്ക് പോയി…

 

കലുഷിതമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ വീണ്ടും ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങി….

 

സൂരജിന്റെ ലീവ് കഴിഞ്ഞ് പ്രവാസത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അവൻ ഒന്നൂടെ അവളെ എല്ലാം ഓർമ്മപ്പെടുത്തി…

 

പിന്നീട് അമ്മയുടെ കുത്തുവാക്കുകളുടെ ദിവസങ്ങളായിരുനെന്ന് അവൾ ഓർത്തു.

 

ഒരു കാൽപെരുമാറ്റം അടുത്തുവരുന്നതും,

മുറിയുടെ വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദവും അവൾ കേട്ടു….

 

അവൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ കണ്ണുകൾ മുറുകെ അടച്ച് മോളെയും കെട്ടിപിടിച്ചു ഉറക്കം നടിച്ചു കിടന്നു.

 

അയാൾ മുറിയിൽ വരുന്നതും… തന്നെ നോക്കി അല്പംനേരം നിന്നശേഷം,ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ കട്ടിലിന്റെ മറുവശത്തായി കിടക്കുന്നതും അവൾ അറിഞ്ഞു.

 

ആ രാത്രി ഇരുവർക്കും ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രിയായിരുന്നു…

 

ഇരുവർക്കും നടക്കുന്നതൊന്നും ഉൾകൊള്ളാൻ ആകാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.

 

“തനിക്ക് ഇതൊന്നും ഉൾകൊള്ളാനെ സാധിക്കുന്നില്ല… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എവിടെയെങ്കിലും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണോ ഇതൊക്കെ….”

 

“തന്റെ അപ്പുറം കിടക്കുന്നത് ഭർത്താവിന്റെ ചേട്ടനാണെന്നുള്ള ചിന്ത അവളെ തളർത്തി….”

 

ഒരു നിമിഷത്തെ വാശിക്ക് ഇതൊന്നും ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ലയെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…

 

ആ നിമിഷം അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിധ്വാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….

 

ആ നിമിഷം ഒരു വിറയലോടെ അവളുടെ കൈ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ച താലിയിൽ അമർന്നു…

 

“ലച്ചു ഉച്ചക്കുള്ളത് ആയില്ലെ”… തോട്ടത്തിലെ പണികൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചക്ക് വന്ന മനോജിന്റെ ശബ്ദമാണ് അടുക്കളയിൽ പണിയെടുക്കുകയായിരുന്ന അവളെ ഇന്നത്തേക്ക് എത്തിച്ചത്….

 

അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

 

“അത്…അത്….ആയി… ആയി ഏട്ടാ….”

 

“അതിനെന്തിനാ നീ പേടിക്കുന്നെ…

 

അവളുടെ പേടിച്ച മുഖം കണ്ട് മനോജ് ചോദിച്ചു…

 

“പെട്ടന്ന് വന്നപ്പോ ഒന്ന് ഞെട്ടിയതാ ” അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ മറുപടി പറഞ്ഞു…

 

അത് കേട്ടതും അവനും ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു…

 

അവൾ ഓർക്കുകയായിരുന്നു… എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇന്നേക്ക് ആറുമാസമായിരിക്കുന്നു… ആദ്യമൊക്കെ എല്ലാവരോടും ദേഷ്യമായിരുന്നു.. പിന്നെ എപ്പോഴോ പൊരുത്തപ്പെട്ടു….

 

തന്നെക്കാൾ പതിനഞ്ചു വയസ്സു മൂത്തതാണ് ഏട്ടൻ… മുപ്പത്തിയെട്ടിലും ചുറുചുറുക്ക് ഒട്ടും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല….

 

“ലച്ചു.. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ദിവ്യക്ക് മാത്രമെ സ്ഥാനമൊള്ളൂ… മരിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ ഓർമ്മകൾ തന്നെയാണ് എന്നെ ജീവിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്… പിന്നെ നിന്നെ എന്റെ അനിയത്തിയായേ ഞാൻ കണ്ടിട്ടൊള്ളു… അമ്മയുടെ ഓരോ വട്ടുകൾ… എന്തായാലും നമുക്ക് പുറത്ത് അഭിനയിക്കാം… ഈ മുറിക്കുള്ളിൽ നടക്കുന്നത് നമ്മൾ മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതി…..”

 

തന്റെ വിഷമം കണ്ട് ഏട്ടൻ പറഞ്ഞ ഈ വാക്കുകളാണ് തനിക്ക് ആശ്വാസം….

 

മരിച്ചിട്ടും ദിവ്യയെ മാത്രം ഓർത്തു കല്യാണം പോലും കഴിക്കാതെ ജീവിച്ച ആ മനുഷ്യനോട് അവൾക്ക് ഒരു ആരാധനയും തോന്നിയിരുന്നു..

 

അവൾ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ ഭക്ഷണം എടുത്തുകൊണ്ട് ടേബിളിലേക്ക് പോയി….

 

അവിടെ കൈകഴുകി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു മനോജ്….

 

അവൾ അവനായി ഭക്ഷണം വിളമ്പി….

 

ആ സമയം ഇതെല്ലാം നോക്കികൊണ്ട് അവളുടെ അമ്മായിയമ്മ പതമം രണ്ട് വയസുള്ള അമ്മുമോളെയും കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

അവൾ അവർക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്ന് കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു…

 

‘ഭക്ഷണം കഴിക്ക്… “അവരുടെ മുഖത്തു നോക്കാതെ ലച്ചു പറഞ്ഞൊപ്പിച്ച് മോളെയും എടുത്തു നടന്നു….

 

പുറത്തേക്ക് അതികം പ്രകടിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിലും അമ്മയോട് അവൾക്ക് അപ്പോഴും ഇഷ്ടക്കേടുണ്ടായിരുന്നു…

 

മനോജ് ഭക്ഷണം എല്ലാം കഴിച്ച ശേഷം മുറിയിലേക്ക് പോയി… ആ സംഭങ്ങൾക്ക് ശേഷം വീട്ടിൽ പൊതുവെ നിശബ്ദതയാണ്.. ലച്ചു മോൾക്കടെ കളിച്ചിരികൾ മാത്രം ആ നിശബ്ദതയെ മുറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….

 

സമയം പിന്നെയും നീങ്ങി…

 

ലച്ചു ഉച്ച ഉറക്കമായ മോളെയും എടുത്തുകൊണ്ട് മനോജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് ച്ചെന്നു…. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ പുതച്ചുമൂടി കിടക്കുന്ന മനോജിനെയാണ് ലച്ചു കാണുന്നത്…

 

അവൾ മോളെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി.. മനോജിന്റെ നേരെ തിരിയുമ്പോളാണ്.. അനക്കം കേട്ട് അവൻ എഴുന്നേൽക്കുന്നത്…

 

“എന്തു പറ്റി ഏട്ടാ,എന്തെങ്കിലും വയ്യായ്ക ഉണ്ടോ… “അവൾ ആകുലതയോടെ മനോജിന്റെ കിടപ്പ് കണ്ട് ചോദിച്ചു…..

 

“പനിയായെന്ന് തോന്നുന്നു ലച്ചു…”

 

അതു കേട്ടതും അവൾ വേകം അവന്റെ അടുത്തേക്കുപോയി കൈവെച്ചു നോക്കി…

 

“നല്ല പനിയുണ്ടല്ലോ ” അവൾ തൊട്ട്നോക്കി പറഞ്ഞു

 

“മ്മ്… നീ എന്തായാലും മോളെ മാറ്റി കിടത്തിയേരെ ഞാൻ ഒന്ന് ഉറങ്ങട്ടെ..ഒരു മരുന്ന് കഴിച്ചിട്ടുണ്ട് ”

 

” ശെരിയേട്ടാ..” അവൾ അതും പറഞ്ഞു മോളുമായി മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി, ശേഷം അമ്മയുടെ മുറിയിൽ മോളെ കിടത്തി ബാക്കി പണികളിലേക്ക് കടന്നു.

 

വൈകിട്ട് എന്നത്തേയും പോലെ അവൾ കുളിച്ചൊരുങ്ങി ഒരു മാക്സി എടുത്തിട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി…

 

‘അവനു കുറവുണ്ടോ മോളെ?”

 

പണിയെടുക്കുന്നതിനിടയിൽ അങ്ങോട്ടുവന്ന പത്മം ചോദിച്ചു…

 

“നല്ല പനിയുണ്ടമ്മെ ” ലച്ചു ആതിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു..

 

“നീ എന്തായാലും ഭക്ഷണം കൊടുത്ത് മരുന്നു കൊടുക്ക്.. എനിക്ക് ആകെ പേടിയാകുന്നു.. അവനെന്തെങ്കിലും….” പാതി പറഞ്ഞു നിർത്തി അവർ മുറിയിലേക്ക് പോയി.

 

ആ വാക്കുകൾ അവളിലും വല്ലാത്ത വീർപ്പുമുട്ടലുണ്ടാക്കി….

 

ലച്ചു ഭക്ഷണവും മരുന്നുമായി മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ പനിച്ചു വിറച്ചു കിടക്കുകയാണ് മനോജ്…

 

അവൾ മെല്ലെ അടുത്ത് ചെന്ന് അവനെ വിളിച്ചു….അവൻ വയ്യായ്കയോടെ ഒന്ന് മൂളുകമാത്രം ചെയ്തു..

 

ലച്ചു പയ്യെ മനോജിനെ താങ്ങിയിരുത്തി ഭക്ഷണം കൊടുത്തു… ശേഷം അവന്റെ മുഖമെല്ലാം തുടച്ച് മരുന്നു കൊടുത്ത് വീണ്ടും അവനെ അവൾ കിടത്തി….

 

ക്ഷീണിച്ച മുഖത്താൽ അവൻ നന്ദിയെന്നോണം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

 

“ബുദ്ധിമുട്ടായീലെ…?”

 

മനോജിന്റെ ചോദ്യത്തിന് അവൾ വിഷമത്തോടെ പുഞ്ചിരിമാത്രം നൽകി പുറത്തേക്കിറങ്ങി….

 

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി… എല്ലാ പണികളും തീർത്ത് അവൾ കിടക്കാനായി മുറിയിലേക്ക് പോയി….

 

മുറിയിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ് അവൾ മോളുടെ കാര്യം ഓർത്തത്…. അവൾ വേകം അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു….

 

അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ മുറി അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു

 

അവൾ മെല്ലെ വാതിൽ തുറന്നു നോക്കി.. മോളും അമ്മയും നല്ല ഉറക്കമാണ്…

 

അവൾ മെല്ലെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ വാതിൽ ചാരി മുറിയിലേക്ക് നടന്നു….

 

മനോജിന്റെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയിട്ടും അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ കയറാൻ ഒരു മടി തോന്നി…

 

മോളെ നടുക്ക് കിടത്താതെ അവൾ ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല…. അവൾക്ക് ഇന്നെന്തോ പരവേഷം തോന്നി….

 

“പുറത്തു കിടന്നാലോ?” അവൾ ആലോചനയിലായി..

 

” പക്ഷെ ഏട്ടന് രാത്രി എന്തെങ്കിലും ആവിശ്യം വന്നാലോ?”

 

അവൾ ആകെ സംശയത്തിലായി….

 

പക്ഷെ മനോജിനോടുള്ള അവളുടെ വിശ്വാസം അവളെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള തീരുമാനത്തിൽ എത്തിച്ചു…

 

അവൾ പിടക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു….

 

ഉറക്കത്തിലാണ് മനോജ്.. ഇടക്ക് പനിയാൽ ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്നുണ്ട്…

 

അവൾ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ മെല്ലെ മനോജിന്റെ അപ്പുറത്തെ വശത്തായി വന്നു കിടന്നു….

 

എത്രയൊക്കെ പരിചയമുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞാലും താലികെട്ടിയ പുരുഷന്റെ ഒപ്പമല്ലാതെ, ഒറ്റക്ക് മറ്റൊരാളോടൊപ്പം കിടക്കുന്നതിൽ അവൾക്ക് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു വികാരം വന്നുമൂടി…

 

അവൾ ഒരു ദീർകനിശ്വാസം എടുത്ത് മെല്ലെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു….

 

ക്ലോക്കിലെ സമയസൂചികൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു….

 

രാത്രി എപ്പോഴോ ഒരു കൈ ശരീരത്തിൽ ഇഴയുന്നതുപോലെ തോന്നിയപ്പോഴാണ് ലച്ചു കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്….

 

അവളുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ പിടക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു….

 

കണ്ണിലെ ഇരുട്ട് മെല്ലെ മാറിയപ്പോഴാണ് താൻ ആരുടെയോ കൈവലയത്തിലാണെന്ന് ലച്ചു മനസിലാക്കുന്നത്….

 

മനോജിന്റെ ചുടു ശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്തു വന്നു തട്ടിയപ്പപ്പോൾ അവൾ അറിയാതെ പിടഞ്ഞു പോയി…

 

മനോജിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഇഴഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

 

“ദിവ്യ…..” മനോജ് ലച്ചൂനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ഒരു ഉന്മാതത്തിൽ എന്നോണം വിളിച്ചു…

 

അവളുടെ ശരീരം വല്ലാതെ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു….

 

അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അവനെ നോക്കി… പനിയുടെയും മരുന്നിന്റെയും പാതി മയക്കത്തിലാണ് മനോജെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി…..

 

അവൾ വേകം തന്നെ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു….

 

കുറച്ചു നേരം പിന്നീട് അനക്കമൊന്നും അവൾ അറിഞ്ഞില്ല…

 

എന്നാൽ അവളുടെ സകലപ്രതീക്ഷകളെയും കാറ്റിൽ പറത്തി….പിന്നിൽ മനോജിന്റെ അനക്കം അവൾ അറിഞ്ഞു…..

 

തെല്ലൊരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞ്…. പുറകിൽ നിന്ന് തന്റെ മാക്സിയും അടിപാവാടയും ഉയർന്നുപോകുന്നത് ലച്ചു വിറച്ചുകൊണ്ട് അറിഞ്ഞു…….

 

അവൾ എന്തുചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവിടെ കിടന്നു……

 

മാക്സിയും പാവാടയും അരഭാഗം വരെ പൊക്കിവെച്ച്… മനോജ് അവളോട് ചേർന്ന് കിടന്നു അവളെ പിന്നിൽ നിന്ന് കുത്തികൊണ്ടിരുന്നു….

 

ഇടയ്ക്കപ്പെഴോ… ചൂടുള്ള ഒരു ഇരുമ്പ് തണ്ട് പൊങ്ങിവരുന്നതും അത് ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളികേറാൻ ശ്രമിച്ചതും ലച്ചു ഒന്ന് ഏങ്ങി പോയി……

 

അവൾക്ക് എന്തൊക്കയോ പറയണമെന്നും ചെയ്യണമെന്നും തോന്നിയെങ്കിലും അവളുടെ ശരീരം അനങ്ങിയില്ല……

 

ഇടക്കെപ്പോഴോ കുത്തലിൽ തന്റെ കാലുകൾ താൻ തന്നെ പൊക്കിയതു.. അവസരം മുതലാക്കി ഷെഡിയെ വകഞ്ഞുമാറ്റി അവ ഉള്ളിൽ കയറിയതും അവൾ ഏതോ ബോധത്തിൽ അറിഞ്ഞു……

 

അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു വിസ്‌പോടണം തന്നെ നടക്കുകയായിരുന്നു…. ചിന്തകൾ പല വഴിക്ക് പാഞ്ഞു…..

 

” അമ്മ എന്താ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത് എന്ന് ഓർമ്മയുണ്ടോ? “ലച്ചു ചീറി….

 

” അമ്മയുടെ ആഗ്രഹം ആണ് മോളെ… എനിക്ക് വയ്യ അവനെ ഇങ്ങനെ കാണാൻ… അവന്റെ നല്ല ജീവിതം കുറച്ചു നാളെങ്കിലും എനിക്ക് കാണണം ” പത്മ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു….

 

മനോജ് പിന്നിൽ നിന്ന് ചലിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി..

 

“ദിവ്യ….” അവൻ പുലമ്പി..

 

“ആ..” ലച്ചു ഓർമ്മകൾക്കിടയിൽ ഒന്ന് ഏങ്ങി പോയി.. അവൾ വേഗം തന്നെ അവളുടെ കൈകൊണ്ട് വാ പൊത്തി.

 

മാംസം മാംസത്തിൽ ഉറഞ്ഞു തീ ആളി….

 

” ഇല്ലമ്മെ… ഇതൊരിക്കലും നടക്കില്ല…”ലച്ചു പത്മയോട് തീർത്ത് പറഞ്ഞു…

 

” മോള് ശെരിക്ക് ആലോചിക്ക് ” അതുമാത്രം പറഞ്ഞു അവർ സരിതലപ്പുകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ തുടച്ച് നടന്നു നീങ്ങി….

 

ലച്ചു അപ്പോഴും അമ്മ പറഞ്ഞ കാര്യത്തിൽ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…

 

“””മോളെ അവൻ ഇനി ഒത്തിരി കാലം ഇനി ജീവിച്ചിരിക്കില്ല… അവൻ ഈ കാലമത്രയും ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാ ജീവിച്ചെ… ഒരു സുഖങ്ങളും അവൻ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല….നീ… നീ..അവന്റെ കുഞ്ഞിനു ജന്മം നൽകണം.. അവൻ ഇല്ലാതായാലും അവന്റെ ചോരയിൽ ഒരു കുഞ്ഞ്……. “”””

 

ലച്ചു ഞെട്ടി സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നു… ആ നിമിഷം തന്നെ മനോജ് അവളിലേക്ക് ചൂട് പടർത്തി തളർന്നു വീണിരുന്നു….

 

അവളുടെ കണ്ണിൽനിന്നും ഒരുതുള്ളി കിടക്കിയിലേക്ക് വീണു.. കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലി ഒരു നിമിഷം പൊള്ളുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി…

 

തന്റെ പിന്നിലൂടെ ചുടു ലാവ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നതും, അതിനു കാരണമായ

ആ ഇരുമ്പ് ദണ്ട് മെല്ലെ പിന്നവാങ്ങുന്നതും അവൾ അറിഞ്ഞു.

 

അപ്പോഴും താൻ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇതിനൊക്കെ നിന്നുകൊടുക്കുന്നതെന്ന് അവളുടെ മനസ്സിൽ അപ്പോഴും ചോദ്യചിഹ്നമായി കിടന്നു…..

 

മനോജ് തളർന്നു ഉറക്കത്തിലേക്ക് പോയി… ലച്ചു ആകട്ടെ ഭർത്താവിന്റെ ചേട്ടന്റെ ബീജം ഏറ്റുവാങ്ങിയതിന്റെ കുറ്റബോധത്തിൽ കിടക്കയിൽ തലമറച്ചു കിടന്നു…

 

ലച്ചു ആകെ തളർന്നിരുന്നു.. അവൾ വാ പൊത്തിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി….. ഇടക്ക് ഞാൻ ചതിച്ചു…. ചതിച്ചു….എന്റെ സൂരജേട്ടനെ ചതിച്ചു.. എന്ന് കുറ്റബോധത്താൽ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു..

 

അപ്പോഴും അവളുടെ പിന്നിൽ ആ മുഴുത്ത ചന്തികൾക്കിടയിൽ അവന്റെ ചുടുബീജം തിളങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു…..

 

കരഞ്ഞു തളർന്നു ലച്ചുവും, ക്ഷീണത്താൽ മനോജും എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ എത്തിയിരുന്നു…

 

കാറും കോളും ഒഴിഞ്ഞ് സമയം വീണ്ടും നീങ്ങി

 

ചക്രവാളത്തിൽ സൂര്യൻ ഉതിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

 

ഏതോ സ്വപ്നത്തിൽ മനോജ് ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു….

 

വെട്ടിപൊളിയുന്ന തലവേദന കാരണം അവൻ തലയൊന്ന് കുടഞ്ഞു..

 

ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ കാര്യങ്ങൾ അവ്യക്തമായി അവന്റെ മനസ്സിലൂടെ തെളിഞ്ഞുവന്നു..

 

മനോജിന്‌ ഒന്നും പിടികിട്ടിയില്ല…. പെട്ടെന്നാണ് അവൻ ഒരു കാര്യം ശ്രെദ്ധിച്ചത് അവന്റെ ലിംഗം പുറത്തു കിടക്കുന്നു

 

മനോജ് ഞെട്ടികൊണ്ട് ലിംഗം കയ്യിൽ എടുത്ത് മുണ്ടിന്റെ അകത്തേക്കിടാൻ നോക്കി… അപ്പോഴാണ് അറ്റത്തു ഉണങ്ങി ഇരിക്കുന്ന വെള്ളപ്പാട കാണുന്നത്….

 

അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു അപായമണിമുഴങ്ങി…

 

അവൻ മെല്ലെ തലചെരിച്ചുനോക്കി.. അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ അവന്റെ തലകറങ്ങുമ്പോലെ തോന്നി…..

 

അവൻ ഞെട്ടികൊണ്ട് മുണ്ട് നേരെയാക്കി കട്ടിലിൽ നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റു ലച്ചുനെതന്നെ നോക്കിനിന്നുപോയി…..

 

തുടവരെ പൊക്കിവെച്ച മാക്സി…. അതിനിടയിൽകൂടികാണുന്ന വെട്ടിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ബീജം….

 

“തെറ്റു പറ്റിയിരിക്കുന്നു….” അവന്റെ ഉള്ളിൽ കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു… ആ നിമിഷം അവന്റെ മനസിലൂടെ പല മുഖങ്ങളും കടന്നു പോയി…..

 

ഒരു ആശ്രയത്തിനെന്നോണം അവൻ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്ന് കൈകൾ രണ്ടു മുഖത്ത് പൊത്തിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു…

 

കുറ്റബോധം അവനെ വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു…..

 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും കണ്ണുകൾ തുടച്ച് എന്തോ തീരുമാനിച്ചതുപോലെ അവൻ തന്റെ വയ്യായ്കപോലും വകവെയ്ക്കാതെ പുറത്തേക്ക് പോയി…

 

ആ സമയം ഇതൊന്നുമറിയാതെ ഭർത്താവിന്റെ ചേട്ടന്റെ ബീജംവും പേറി ലച്ചു കിടന്നു…. ഇനി എന്തൊക്കെ കാര്യങ്ങൾ അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കുമെന്നറിയാതെ…..

 

തുടരും……

 

ഇതൊരു ചെറുകഥയാണ്… എല്ലാവരും കേട്ടുപരിചയമുള്ള പ്ലോട്ട് ചെറിയ ട്വിസ്‌റ്റോടെ എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. മുമ്പത്തെ കഥകൾക്ക് തന്ന സപ്പോർട്ടിനു നന്ദി. ഈ കഥയും ഉറപ്പായും പൂർത്തിയാക്കും..

 

എല്ലാവരുടെയും സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു… അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ മറക്കല്ലെ….

 

നന്ദി… Little Boy