ചങ്ങലകൾ

Changalakal | Written by Agnidevan57

---

DISCLAIMER:    ഈ കഥയിൽ നിഷിദ്ധസംഗമം എന്ന വിഷയം ഉടനീളം ഒരു പ്രധാന ഘടകം ആകുന്നു. അതിനാൽ ദയവായി ഈ വിധം കഥകൾ വായിക്കുവാൻ താല്പര്യം ഉള്ളവർ മാത്രം തുടർന്ന് വായിക്കുക.
ഈ കഥയിൽ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും 18 വയസ്സിൽ അധികം പ്രായം ഉള്ളവരാണ്.

ആമുഖം

എന്റെ തൂലികാനാമം agnidevan57. ഞാൻ മലയാളം കഥകൾ എഴുതുവാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വളരെ കുറച്ചു നാളുകൾ മാത്രമേ ആയിട്ടുള്ളു. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്നത്. തെറ്റ് കുറ്റങ്ങൾ ദയവായി ക്ഷമിക്കുക. പ്രതികരങ്ങൾ അറിയിക്കുക.

ഈ കഥയിൽ ‘കമ്പി’ കഥയുടെ ഭാഗമായേ വരുകയുള്ളു. കഥാപാത്രങ്ങളെ സമയമെടുത്തു പരിചയപ്പെടുത്തി, സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ ബിൽഡ് അപ്പ് ചെയ്തു മാത്രമേ മുന്നോട്ട് പോവുകയുള്ളു. ഒരു മുഴുനീളൻ കമ്പിക്കഥ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വ്യക്തിക്ക് ഈ കഥ ഉതകുകയില്ല എന്ന് മുൻകൂട്ടി അറിയിച്ചുകൊള്ളുന്നു. ലൈംഗിക രംഗങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ആളുകളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു.

നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും ഒരു മടിയും കൂടാതെ രേഖപ്പെടുത്തുവാൻ അപേക്ഷിച്ചുകൊള്ളുന്നു. നന്ദി.

---

ഭാഗം-1

ബാലു

ക്ഷുഭിതയായ കടലിലെ തിരമാലകൾ തീരത്ത് ആഞ്ഞടിച്ചു, കരിവാളിച്ച ഭീമൻ മേഘങ്ങളേ മാനം എന്തുകൊണ്ടോ കൈവെടിയാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. തിരമാലകൾ യോദ്ധാക്കളെപ്പോലെ കരയെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി കീഴ്പ്പെടുത്തി ഇല്ലാതെയായി. ഒടുവിൽ തീരത്ത് ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരിടത്ത് തന്റെ കാൽമുട്ടിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അനന്തതയിലേക്കു കണ്ണ് നട്ടിരുന്ന ബാലുവിന്റെ കാൽവിരൽ നനഞ്ഞു. പക്ഷെ അവൻ അത് ഗൗനിച്ചില്ല. അതൊരു സുനാമി ആയി മാറിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൻ അറിയാതെ ആഗ്രഹിച്ചുപോയി. അടുത്ത് പട്ടം പറത്തിക്കളിക്കുന്ന രണ്ട് കുട്ടികളെ നോക്കി അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു: വേണ്ട.

ഒരല്പം ദൂരെ ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഒരു നായ മണ്ണ് കുഴിച്ച് നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു. കടപ്പുറംകാരൻ ആയിരിക്കണം, ഒരു കൂസലും ഇല്ല.

അടുത്ത് പെട്ടിക്കടകളിൽ നാലുമണി ചായ അന്ധകാരം കണ്ട് അന്തിച്ചു നിന്നു. എങ്കിലും ശാഠ്യമുള്ള ചില വയോധികർ ആ പാനീയത്തെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ഒത്തുകൂടി. ചെവിയുടെ പിന്നിൽ ബീഡി തിരുകിയ ഒരു വൃദ്ധൻ പറഞ്ഞു “രണ്ടാഴ്ചയായി മഴക്കാറ് ഇങ്ങനെ പെയ്യാതെ നിക്കാണ്, ഇന്നെങ്കിലും പെയ്താ മതിയായിരുന്നു”

ബാലുവിന് അപ്പോൾ പ്രകൃതി തന്റെ മനസ്സിന്റെ പ്രതീകമായി തോന്നി. കാറ്റ് മെല്ലെ ശക്തി പ്രാപിച്ചു. മണൽ മുഖത്തേക്ക് അടിച്ചതും ആളുകൾ തീരം ഒഴിഞ്ഞുതുടങ്ങി. മഴമേഘങ്ങൾക്കു മുകളിലൂടെ ഒരു വിമാനം പായുന്നതായി കേൾക്കപെട്ടു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ പരതി പക്ഷെ ഫലം നിരാശ മാത്രം.

ഒന്ന് മിന്നിയ ഫോൺ സ്‌ക്രീനിൽ അവന്റെ ചേച്ചിയുടെ ആറ് മിസ്കാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു മണിക്കൂർ മുന്നേ ചേച്ചിയേയും ഭർത്താവിനേയും വിമാനത്താവളത്തിൽ യാത്ര അയക്കാൻ ചെല്ലാമെന്ന് ഏറ്റിരുന്നു, പക്ഷെ പോയില്ല. അവളുടെ കല്യാണം തലേന്നാണ് കഴിഞ്ഞത്. ചെക്കൻ ഓസ്‌ട്രേലിയക്കാരൻ ആണ്.

ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും ഒരുപാട് ഉണ്ടെങ്കിലും അച്ഛനേയും അമ്മയെയും ബാലുവിനേയും തനിച്ചാക്കി പോകുവാൻ അവൾക്ക് മടിയായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ ഒരു കല്യാണാലോചന വന്നപ്പോൾ മുൻകൈ എടുത്തു നടത്തിയത് ബാലു തന്നെ. ചേച്ചിയെ സമ്മതിപ്പിച്ചതും, പാസ്പോർട്ട് അപേക്ഷിച്ചതും അങ്ങനെ പലതും. അച്ഛനേയും അമ്മയേയും അവൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം എന്ന് അവൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു.

“എന്നെ പറഞ്ഞു വിടാൻ ചെക്കന്റെ തിടുക്കം കണ്ടില്ലേ അമ്മെ, പണ്ട് ചേച്ചി.. ചേച്ചിന്നു പറഞ്ഞു പിറകീന്നു മാറില്ല..” അവളുടെ തമാശ ഹൃദയം പിളർക്കുമാറ് അവന് അന്ന് അനുഭവപെട്ടു. എങ്കിലും ഒരു പാഴ്ച്ചിരിയിൽ അവൻ എല്ലാം ഒളിപ്പിച്ചിരുന്നു.

അവൻ ബാഗ് തുറന്ന് ഒരു കെട്ട് പേപ്പർ എടുത്ത് കടൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. യാത്ര അയക്കുമ്പോൾ ചേച്ചിക്ക് രണ്ട് നല്ലവാക്ക് എഴുതി കൊടുക്കാം എന്ന് കരുതി കുറിച്ച് തുടങ്ങിയതാണ്. ഒന്നും രണ്ടും കടന്ന് മുപ്പത് പേപ്പർ തികഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവൻ മതിയാക്കിയത്. എഴുതിയാൽ എഴുതിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കും. ഇപ്പോൾ ഈ കുറിപ്പുകൾ അവൾക്ക് കൊടുക്കുവാൻ കഴയുന്ന ഒന്നല്ല. ഇത് അവൾ വായിക്കുമ്പോൾ താൻ ഈ ഭൂമിയിൽ ഏറ്റവും അധികം സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾ തന്നെ വെറുക്കും. അതിലുമുപരി അവളുടെ മനസികനിലയെ ബാധിച്ചേക്കാം അല്ലെങ്കിൽ വിവാഹ ജീവിതത്തെ. അത് അവന് സഹിക്കുവാൻ കഴിയില്ല. ചേച്ചിയുടെ സന്തോഷമാണ് പ്രധാനം.

മനസ്സിനെ ഇത്രയും കാലം താൻ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കുകയായിരുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവായിരുന്നു ആ എഴുത്തുകൾ. വിളിക്കാതെ വരുന്ന പാപ ചിന്തകളെ അവൻ എന്നും അനാഥരായേ കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ, എന്നാൽ ഈ വരികളെ അവഗണിക്കുക എങ്ങനെ? എഴുതരുതായിരുന്നു. അകലുവാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോഴൊക്കെ നിശാസ്വപ്നങ്ങളായി അവൾ അവനെ പിൻതുടർന്നു.

ആദ്യമൊക്കെ വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം ആയിരുന്നു, പിന്നീട് അവൻ ആഗ്രഹിക്കും ഇന്ന് സ്വപ്നത്തിൽ ചേച്ചി വന്നിരുന്നെങ്കിൽ. പുലർച്ചെ ട്രൗസറിലെ മുഴ അവനെ പശ്ചാത്താപത്തിൽ ആഴ്ത്താറുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ കുറച്ചുനേരം ചേച്ചിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുക പ്രയാസമാണ്. “നീ എന്തിനാ മുഖം വീർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നെ? നീ അത് ഇതുവരെ മറന്നില്ല?” തലേന്ന് നടന്ന വഴക്കിനെ ചൊല്ലി പിണങ്ങിയതാണെന്ന തെറ്റിദ്ധാരണയിൽ അവൾ പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. “പോട്ടെ” പിന്നാലെ കവിളിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തുകൊണ്ട് അവൾ ആശ്വസിപ്പിക്കും.

എങ്കിലും തിരികെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ടിവിയുടെ മുന്നിലെ ആ സോഫയിൽ ചേച്ചി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. മനസ്സ് ഒരു അവസരവാദിയാണ്, അതിന് മൂക്കുകയർ ഇട്ടില്ലെങ്കിൽ അത് തന്നെ ആഴക്കടലിലേക്കു വിഴുങ്ങും എന്ന് അവൻ ഭയന്നു.

“ഇവിടെയാണോ?” വേണുവിന്റെ തയ്യൽക്കടയുടെ മുന്നിൽനിന്ന് ബാലു ഒരിക്കെ ചേച്ചിയോട് അനിഷ്ട്ടത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“അതെ എന്താ പ്രശ്നം?” നിഷ്കളങ്കമായ മറുപടി.

“അല്ല പെണ്ണുങ്ങൾ തയ്ക്കുന്ന കടേൽവല്ലോം പോയാ പോരെ?”

“അവറ്റോൾക്കൊന്നും തൈക്കാൻ അറിയില്ല, വേണുവേട്ടൻ അല്ലെ ഇപ്പൊ ട്രെൻഡ്. നീ വാ അമ്മാവൻ കളിക്കാതെ..”

ചേച്ചിയുടെ ഷോൾ തയ്യൽക്കാരന് വഴിമാറി. അവളുടെ കരങ്ങൾ ഇരുവശത്തേക്കും നീട്ടി. അളവ് ടേപ്പ് ഒരു പാമ്പിനെപ്പോലെ അവളുടെ മുലകളെ മുറുകി വലിഞ്ഞു. ലളിതമായ ഒരു സുഖം അവനിൽ ഉണർന്നു, ഒപ്പം അസൂയയും. വേണുവിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ സമ്പൂർണമായ ആ ഗോളജോഡിയെ വട്ടമിട്ട് പറക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മനസ്സ് പിടഞ്ഞു. “മതി പോവാം” അവൻ അറിയാതെ അലറിപ്പോയി.

തെറ്റാണ്.. പാപം.. നിഷിദ്ധമായ ഈ പ്രണയം തന്നിലേക്ക് വന്നതാണ് അല്ലാതെ താനായി ഉണ്ടാക്കിയതല്ല. ആർക്കും ഈ അവസ്ഥ വരാതിരിക്കട്ടെ.

“ശരിക്കും? നിനക്ക് ഇതുവരെ ആരോടും ഇഷ്ടം തോന്നിയിട്ടില്ലേ?” ഒരിക്കെ ചേച്ചി അവനോട് ചോദിച്ചു. ‘ഇല്ല’ എന്ന മറുപടി എത്ര ആവർത്തിച്ചിട്ടും അവൾ സ്വീകരിച്ചില്ല. ഒടുവിൽ അവളുടെ തലയിൽ തൊട്ട് സത്യം ചെയ്യാനായി ഭീക്ഷണി. ആരെന്ന് ചോദിക്കില്ല എന്ന നിബന്ധനയിൽ അവൻ ഒടുക്കം സമ്മതിക്കേണ്ടി വന്നു. ആരെന്ന് അവൾ ചോദിച്ചില്ല, വാക്ക് കൊടുത്തു പോയില്ലേ. എങ്കിലും വല്ലാത്ത ആകാംക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എനിക്ക് അറിയുന്ന ആൾ ആണോ?”

“അതൊന്നും പറയില്ല, മതി മതി”

“എന്തായാലും ഒരു ദിവസം നീ എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരുവല്ലോ അപ്പൊ കണ്ടോളാം” അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.

കടലിൽ മുട്ടോളം വെള്ളത്തിൽ ഇറങ്ങിനിന്ന് പേപ്പർ കെട്ട് അവൻ നീട്ടിപ്പിടിച്ചു. ചില സത്യങ്ങൾ എന്നെന്നേക്കും മൂടിവെക്കേണ്ടതാണ്. ഈ അക്ഷരങ്ങൾ കടലിൽ അലിയുമ്പോൾ ഇവയെല്ലാം വീണ്ടും അവഗണിക്കാവുന്ന ചിന്തകൾ മാത്രമായി മാറുമായിരിക്കും. കരയുവാൻ കഴിയാത്തത് ഒരു വൈകല്യമായി അവന് തോന്നി. കാറ്റ് ആ കുറിപ്പുകൾ മുറുകെപ്പിടിച് കരയിലേക്ക് വലിച്ചു. നിറകണ്ണുകളുമായി അവൻ പിടിവിട്ടു, അവ ചിതറി. ഒടുവിൽ ആ കാർമേഘം പൊട്ടി മഴ തിമിർത്തു പെയ്തു. അതൊരു ചതിവായിപ്പോയി. തൻ കരഞ്ഞുവോ എന്ന് അവന് തന്നെ മനസ്സിലായില്ല. ആകെ ഒരു മരവിപ്പ്.

കുറച്ചു ദിവസം വീട്ടിൽനിന്നു മാറി നിൽക്കണമെന്നും പുതിയ പുതിയ ആളുകളെ കണ്ടുമുട്ടണമെന്നും അവൻ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു. ചേച്ചിയുടെ സ്ഥാനത്ത് പകരം ഒരാൾക്ക് ഇടം പിടിക്കാൻ സാധിക്കുമോ? അതിന്റെ ഉത്തരം അവന് വ്യക്തമായി അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും മനസ്സിനെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു.

കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വര്ഷമായി ചേച്ചി അടുത്തൊരു പ്രൈവറ്റ് സ്കൂളിൽ താത്കാലിക അധ്യാപികയായിരുന്നു. സാരി ആയിരിന്നു അവിടുത്തെ യൂണിഫോം. വീട്ടിൽ അവൾ തിരികെ എത്തുമ്പോൾ അമ്മയും അച്ഛനും ഓഫീസിൽ ആയിരിക്കും. ബാലു ഏതെങ്കിലും പറമ്പിൽ ഫുട്ബാൾ കളിക്കുനിണ്ടാവും. അമ്മ വരും മുൻപ് ഒതുക്കാൻ അടുക്കളയിൽ ചില്ലറ പണികൾ ഉണ്ട്. അടുക്കളയിലെ ചൂട് അസഹനീയം ആണ്. അവൾ സാരി ഊരി കട്ടിലിൽ എറിഞ്ഞാണ് പണികൾ തുടങ്ങുക.

അന്ന് ഒരിക്കെ ബാലു നേരത്തെ വീട്ടിൽ എത്തി. പുറത്ത് അവൻ ആണെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി അവൾ വാതിൽ തുറന്നു. സാരിയുടെ അഭാവം ഒരു നീളൻ തോർത്ത് കൊണ്ട് അവൾ പരിഹരിച്ചിരുന്നു. തല വിയർത്തിരുന്ന അവനെ വഴക്ക് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മാറിൽനിന്ന് ആ തോർത്ത് വലിച്ചൂരി. അവന്റെ തലയിൽ പിടിച്ചു കുനിച്ച്  രൂക്ഷമായി തോർത്തി.

“വല്ല പനിയും വന്നാൽ സുഖം ആയല്ലോ, കോളേജിലും പോവണ്ട. അല്ലേടാ?” അല്പം ദേഷ്യത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു. ഒരു ലോ കട്ട് ബ്ലൗസും മുട്ടിനു താഴെ വരെയുള്ള പെൻസിൽ അണ്ടർ സ്കർട്ടും ഇട്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൾ. തോർത്തിക്കുന്ന അവളുടെ മുലകൾ ചെറുതായി ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ കുലുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

അവന്റെ കണ്ണുകൾ അതിൽ ഉറച്ചു, നല്ല കൊഴുത്ത മുലകൾ. ചേച്ചിയുടെ കഴുത്തിൽനിന്ന് ഒരു വിയർപ്പ് തുള്ളി ഒഴുകി മുലയിടുക്കിന്റെ ഗർത്തത്തിലേക്ക് മറഞ്ഞു. അവളുടെ കക്ഷം നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം അവന് സുഗന്ധമായി തോന്നി. അവന്റെ കണ്ണ് തള്ളി കുണ്ണ ഉണർന്നു, ബാഗ്‌കൊണ്ടു അവൻ തന്റെ മുഴ മറച്ചു. അവൻ പിന്നീട് ഒരിക്കലും കോളേജ് വിട്ട് കളിക്കുവാൻ നിന്നിട്ടില്ല. ചേച്ചിയെ വീട്ടുജോലികളിൽ സഹായിക്കുക പതിവായി.

“ഈ പറയുന്ന ആള് വിയർത്തിട്ടേ ഇല്ല” അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു. ആ ചിരിയിൽ അവൾ ഒന്ന് തണുത്തു.

“നമ്മളെ ഒന്നും തോർത്തിക്കാൻ ഇവിടെ ആരും ഇല്ല, പെര നിറഞ്ഞു നിക്കാന്നാ അമ്മ പറയണേ” ചെറിയ നിരാശയിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു തമാശയായിരുന്നു അത്.

“ഓഹോ എന്നാ ഇങ്ങോട്ട് താ..” തോർത്ത് പിടിച്ചു മേടിച്ച് അവൻ അവളുടെ കഴുത്ത് തുടച്ചു. അവൾ തോർത്തിൽ നിന്ന് അപ്പോഴും പിടിവിട്ടില്ല. അവന്റെ കൈകൾ മെല്ലെ താണു, അവളുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതെയായി.

മുലകളിൽ തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ തോർത്തുമായി അവന്റെ കരം ഇടത്തോട്ടും വലത്തോട്ടും ആടി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ അടഞ്ഞു, അവന്റെ ചെറുവിരൽ അവളുടെ മുലയുടെ മുകൾ ഭാഗത്ത് അറിയാതെ കൊണ്ടു. അവൻ കരുതിയതിലും ഏറെ മൃദുലമായിരുന്നു അത്.

അവൻ തോർത്ത് അവളുടെ വയറിലേക്ക് നീക്കി, മെല്ലെ തുടച്ചു. ചേച്ചി ചുണ്ടുകൾ അകത്തേക്ക് കടിച്ചു പിടിച്ചു. അവളുടെ വെള്ളിയരഞ്ഞാണത്തിനു പിന്നിൽ ഒളിച്ച പൊക്കിളിൽ ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് തോർത്ത് തിരുകി ചുഴറ്റി.

“അഹ്..” അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു, പിന്നിലേക്ക് വലിഞ്ഞു “ഇക്കിളി അക്കാതെടാ ചെക്കാ”

വിചിത്രമായ ആ നിമിഷം രണ്ടാളും അന്ന് ചിരിച്ചു തള്ളി. അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് മാഞ്ഞു.

കടൽ അന്തരീക്ഷം അതിഭയാനകമായ ഒരു രൂപം പ്രാപിച്ചു, മഴ ഇടിച്ചുകുത്തി പെയ്തു, ആകാശം ഇടിവാൾ വരച്ചു. ഉറക്കം നശിപ്പിച്ച മഴയെ പ്രാകി ആ നായ ഞെട്ടി എണിറ്റു. രണ്ടു പിൻകാലുകളും ഇല്ലാതിരുന്ന അത്  പെട്ടിക്കട ലക്ഷ്യമാക്കി ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. കടക്കാരൻ മുട്ടബജി കോണ്ടോ ചൂലുകൊണ്ടോ അതിനെ വരവേൽക്കാം. എങ്കിലും തണൽ തേടി ആ ശരീരവും, ഭക്ഷണം തേടി ആ വയറും ശുഭാപ്തിവിശ്വാസത്തോടെ മുന്നിലേക്ക് തന്നെ നീങ്ങി.

ആ നായ നിമിഷനേരംകൊണ്ട് എന്തോക്കെയോ തന്നെ പഠിപ്പിച്ചതായി അവന് തോന്നി. ദിവസവും അതിനെ കവച്ചുവച്ചു പോകുന്നവരിൽ ചിലരെങ്കിലും അതിനെ വീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടാവാം, അവർ അവരുടെ ജീവിതം എത്ര സുഖകരം ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവാം. മഴ അതിശക്തമായി പെയ്തു. ആകെ നനഞ്ഞ അവൻ പെട്ടിക്കട ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയിൽ മെല്ലെ നടന്നടുത്ത ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ കടയിൽ ആരും ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നില്ല. മുളങ്കമ്പും ടാർപോളയും നാട്ടിയ ആ ഷെഡിലെ എല്ലാ കണ്ണുകളും നനഞൊലിക്കുന്ന അവനിലേക്ക് പതിഞ്ഞു. ഗുരുദക്ഷിണയായി നായക്ക് രണ്ട് മുട്ടബജി വാങ്ങി നൽകിയ അവൻ കടയുടെ ഒരു മൂലയ്ക്ക്  ഒരു ഗ്ലാസ് ചൂട് ചായയുമായി ഒറ്റയ്ക്ക് മാറി ഇരുന്നു.

ചായക്കടയിലെ വൃദ്ധൻ അവനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ചെവിയിലിരുന്ന ബീഡി ഇപ്പോൾ ചുണ്ടിൽ പുകയുന്നു. അയാൾ അവന്റെ സമീപത്ത് വന്നിരുന്നു. “വിട്ടുകളയാടാ മോനെ! നീ ചറുപ്പമല്ലേ ഇതിലും നല്ല ഒരെണ്ണത്തിനെ കിട്ടും”

“എന്താ?” അവൻ ഒരു ഭയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“നല്ല പ്രായത്തിൽ ഈ കെളവനും ഇതുപോലെ കടപ്പുറത്തിരുന്ന് ഒറ്റക്ക് കൊറേ മഴയും വെയിലും കൊണ്ടിട്ടുള്ളതാ. പക്ഷെ കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവില്ല. എട്ട് വർഷത്തെ ആത്മാർത്ഥ പ്രണയം..”

മൗനം പാലിച്ചാൽ അയാൾ വേറെ ഇരയെത്തപ്പി പൊയ്ക്കോളുമെന്നു അവൻ കരുതി. മനുവിന്റെ ഫോണിൽ നോട്ടിഫിക്കേഷൻ മിന്നി, വോൾപേപ്പറിൽ ചേച്ചിയുമായി നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ വൃദ്ധൻ കണ്ടു. “ഇതാണോ ആള്? തമ്പുരാനെ.. വാട്ട് എ ബ്യൂട്ടി. ഈ മുറിവ് ഉണങ്ങാൻ കുറച്ച് അധികം സമയം പിടിക്കും.” അയാളുടെ ദീർഘശ്വാസം പോലും പുകമയമായിരുന്നു. “ഞാൻ പറഞ്ഞതൊക്കെ സത്യമല്ലേ മോനെ? എത്ര വർഷത്തെ പ്രണയമാ?”

അവൻ തലയാട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു “പത്തിരുപത് ആയിക്കാണും”

വൃദ്ധൻ അന്ധംവിട്ടു, പത്തുവിരലും ചുരുട്ടിയും നിവർത്തിയും കണക്കുകൂട്ടി “അതിന് നിനക്ക് ഇരുപത് വയസ്സല്ലേ കാണൂ? പിന്നെങ്ങനെ!”

അവൻ മറുപടി നൽകാൻ മടിച്ചു, വൃദ്ധൻ വിരലുകളുടെ ലോകത്തേക്ക് മടങ്ങി. ചെവി പുകയുമാറ് ഒരു അടി ബാലുവിന്റെ മുഖത്ത് പതിഞ്ഞു. ട്യൂബ്ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ആകെ നനഞ്ഞൊലിച്ച ഒരു സ്ത്രീയുടെ നിഴൽചിത്രം അവനുമുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷമായി. “ചേച്ചി..” അവൻ മന്ത്രിച്ചു. അടിയുടെ ശബ്ദം ഇടിമുഴക്കവുമായി സമന്വയിച്ചതിനാൽ വൃദ്ധൻ അല്ലാതെ മറ്റാരും അത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.

“നിന്റെ ആരേലും ചത്തോ? നീ എന്താടാ വിളിച്ചിട്ട് ഫോൺ എടുക്കത്തെ? മെസ്സേജിനും റിപ്ലൈ ഇല്ല..” അവൾക്ക് ദേഷ്യം അടക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അവൻ മനസ്സിൽ ക്ഷമാപണം നടത്തി പക്ഷെ പുറത്തേക്ക് വാക്കുകൾ ഒന്നും വന്നില്ല. സന്തോഷവും സങ്കടവും ദേഷ്യവും എല്ലാം അവന് ഒന്നിച്ചുവന്നു. അവൻ അവളെ വാരിപ്പുണർന്നു.

“ഫ്ലൈറ്റ്.. നീ പോയില്ലേ?” വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകളുമായി അവൻ ചോദിച്ച.

“നീ ചെന്ന് വണ്ടിയിൽ കേറ്” അവൾ ഉത്തരവിട്ടു.

“ആ പാവത്തിനെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു പോയിട്ടല്ലേ മോളെ. ആരോടും ഇങ്ങനെ ചതി ചെയ്യരുത്” വൃദ്ധൻ അവളെ ശകാരിച്ചു. മനു അയാളോട് നിശബ്ദത പാലിക്കുവാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി.

“ഇട്ടിട്ട് പോയോ? ഇവനല്ലേ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കാഞ്ഞിട്ട് മുട്ടി ഇരുന്നത്. അല്ലെങ്കിലും ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഇവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് എനിക്ക് ഇരിക്കാൻ പറ്റോ?”

“നേരാണോ മോനെ? മാമൻ എന്തൊക്കെയാ ഈ കേക്കണേ?” അയാൾ അതിശയോക്തിപരമായ ഭാവങ്ങളോടുകൂടി ചോദിച്ചു. “ഇനിയിപ്പോ നിങ്ങൾ എല്ലാം മറന്ന് ഒന്നിച്ച് ജീവിക്ക്. കല്യാണോം കഴിഞ്ഞ് ഒരു കൊച്ച് ഉണ്ടാവുമ്പോ എല്ലാം ശരിയാവും”

ക്ഷുഭിതയായ അവൾ അയാളുടെ നേരെ കൈ ഓങ്ങി “ഒരെണ്ണം ഇട്ടു തന്നാൽ പടമാവും കേളവാ താൻ. തന്റെ നാട്ടിൽ പെങ്ങൾ ആങ്ങളയെ കെട്ടാറുണ്ടോ? അല്ലേലും ഇതൊക്കെ ചോദിക്കാൻ താൻ ആരാ?”

ബാലുവും ദിവ്യയും ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞു, വൃദ്ധൻ തന്റെ കൈയിൽ പുകയുന്ന ബീഡിക്കുറ്റിയെ ഒരു സംശയത്തോടെ നോക്കി. “ഇവിടിപ്പോ എന്താ സംഭവിച്ചേ..”ആരോടെന്നില്ലാതെ അയാൾ പുലമ്പി.

[തുടരും..]