അത്ഭുതകരമായ പേടി സ്വപ്നം 2

Athubhuthakaramaya pedi Swapnam 2 | Author : Ztalinn 

Previous Part

---

 

എനിക്ക് അമ്മു എന്നാ കഥാപാത്രത്തെ ഏറെ ഇഷ്ടമായി. അവളെ അങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.അവളെ കുറിച്ച് വീണ്ടും എഴുതുവാൻ തോന്നി. ഒറ്റ പാർട്ടിൽ തീർന്ന ഒരു കഥയായിരുന്നു ഇത്. മുഴുവനും എഴുതി അവസാനിപ്പിച്ചതാണീ കഥ.എന്നാലും ഞാൻ വീണ്ടും ഇതിന്റെ തുടർച്ച എന്നോണം കുറച്ചുകൂടി ഭാഗം എഴുതുന്നു.

.

ഇനി കഥയിലേക്ക് മടങ്ങി വരാം.

.

 

പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഞാൻ തിരിച്ച് വന്നെങ്കിലും. ഞാൻ കണ്ട കാഴ്ചകളിൽ നിന്ന് മുക്തനായിട്ടില്ല. അതിനെ സ്വപ്നം എന്ന് പറയുവാൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവിടെ ശരിക്കും ജീവിച്ചത് പോലെ. അതാണ് എന്റെ യഥാർത്ഥ ജീവിതം ഇതാണ് സ്വപ്നം എന്നതു പോലെ.

 

എന്നെ അമ്മുവും ആ നാടും വീടും നാട്ടാരും വീട്ടാരും പാടവും കുളവും എല്ലാം എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് പോവുന്നില്ല. പ്രതേകിച്ച് അമ്മു. അവൾ ഇപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ ഉള്ളത് പോലെ.

 

“ഞാൻ എവിടെയും പോയിട്ടില്ല ഉണ്ണിയേട്ടാ. ഉണ്ണിയേട്ടനാണ് എന്നെ വിട്ട് പോയത്. എന്റെ അടുത്തേക്ക് വാ…”

 

കണ്ടില്ലേ അമ്മു എന്നോടൊപ്പം തന്നെയുണ്ട്. എനിക്ക് എന്തോ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച പോലെ. ഞാൻ വല്ല സൈക്കാര്ടിസിറ്റിനെയും കണ്ടാലോ എന്ന് ആലോചിക്കുകയാ.

 

“ഉണ്ണിയേട്ടാ…. ഉണ്ണിയേട്ടാ…..”

 

എവിടേക്ക് നോക്കിയാലും അവിടെയെല്ലാം എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് ഉണ്ണിയേട്ടാ എന്ന് വിളിക്കുന്ന അമ്മുവിന്റെ മുഖം.

 

“എന്റെ അമ്മു ഒന്ന് പോയി തരോ. നീ കാരണം എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കിണ്ട്. ഒന്ന് പോയി താ…. പ്ലീസ്…..”

 

ഞാൻ അവളെ നോക്കി കൈ കൂപ്പി.

 

“എന്താ ഉണ്ണിയേട്ടാ… ഇങ്ങനെ പറയുന്നേ. ഞാൻ ഉണ്ണിയേട്ടന് ഒരു ശല്യമല്ല. ഞാൻ ഉണ്ണിയേട്ടനെ തിരിച്ച് വിളിക്കാൻ വന്നതല്ലേ. എന്റെ അടുത്തേക്ക് വാ… ഉണ്ണിയേട്ടാ…”

 

” നീ ഒന്ന് പോയെ നീ ഇവിടെ ഇല്ല. എല്ലാം എന്റെ തോന്നല്ല. ഒന്ന് പോയി തരോ ”

 

“ഉണ്ണിയേട്ടാ…..”

 

അമ്മു കരയുവാൻ തുടങ്ങി.

 

“എന്താ വിഷ്ണു നീ ഒറ്റക്ക് ഇരുന്ന് പറയുന്നത്. കുറേ നാളായി ഞാൻ നിന്നെ ഇങ്ങനെ കാണുന്നു. എന്താ മോനെ നിനക്ക് പ്രശ്നം അമ്മയോട് പറ ”

 

അമ്മ എന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് കരയുവാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ മാനസിക അവസ്ഥയിൽ എല്ലാവരും ഭയത്തിലായിരുന്നു.

 

ഒടുവിൽ ഞാൻ ഒരു സൈക്കാർട്ടിസ്റ്റിനെ കണ്ടു. കോമയിൽ ആയതിന്റെ ഷോക്കാണ് ഇത് എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്. അതുകൊണ്ടാണ് ഇല്ലാത്ത കാഴ്ചകൾ ഞാൻ കാണുന്നത് എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.

 

ഡോക്ടർ എനിക്ക് കുറച്ച് ഗുളികളും ട്രീറ്റ്‌ മെന്റും പറഞ്ഞു തന്നു.അത്‌ ഫലം കണ്ടു.ഇപ്പോൾ എനിക്ക് അമ്മുവിനെ കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല.

 

ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഒരു ചെറുതാണേലും ഒരു ജോലിക്ക് പോവാൻ തുടങ്ങി. എന്നാലും അമ്മുവിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്നിലുണ്ട്. ആൾ കൂട്ടത്തിൽ ഞാൻ അമ്മുവിനെ തിരയാൻ തുടങ്ങി. ഒരിക്കലും അമ്മുവിനെ ഞാൻ കണ്ടില്ല.

 

ഈ ജീവിതം എനിക്ക് സംതൃപ്തി നൽകുന്നില്ല. അമ്മുവിന്റെ അടുത്താണ് എനിക്ക് സന്തോഷം കിട്ടുക എന്ന പോലെ. വാസ്തവം അതാണ്. ഞാൻ ആ ജീവിതമാണ് ഇഷ്ടപെടുന്നത്. ഈ ജീവിതം എന്നെ മടുപ്പിക്കുന്നു.

 

അകലെ നിന്നെങ്കിലും അമ്മുവിനെ ഒന്ന് കാണാൻ തോന്നുന്നു. ഒരു ഫോട്ടോയെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു. അതെങ്കിലും നോക്കി ഇരിക്കാൻ തോന്നുന്നു.

 

ഫോട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോളാണ് ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിനെ പറ്റി ആലോചിക്കുന്നത്. ഞാൻ അമ്മുവിന്റെ പേര് അതിൽ സെർച്ച്‌ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അമ്മു, സാന്ദ്ര, സാന്ദ്ര വിഷ്ണു,സാന്ദ്ര അമ്മു അങ്ങനെ പല പേരിലും തിരഞ്ഞു. അമ്മുവിനെ മാത്രം അതിൽ കണ്ടില്ല ആ പേരിലുള്ള പലരെയും കണ്ടെങ്കിലും അമ്മുവിനെ മാത്രം കണ്ടില്ല. തോറ്റ് കൊടുക്കാൻ ഞാൻ തയാറായിരുന്നില്ല. എന്റെ അവിടത്തെ പേരും ഞാൻ തിരയാൻ തുടങ്ങി അവിടെയും എനിക്ക് നിരാശ മാത്രമായിരുന്നു ഫലം.

 

ചിലപ്പോൾ അവർക്ക് ഫേസ് ബുക്ക്‌ അക്കൗണ്ട് കാണില്ല. ഞാൻ ഒരിക്കലും അത്‌ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. ഫേസ്ബുക്ക് ഇല്ലെങ്കിൽ എന്താ എനിക്ക് അവരുടെ അഡ്രസ്സ് അറിയാമല്ലോ. അവിടേക്ക് അന്വേഷിച്ച് പോവാം. ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

 

ഞാൻ എന്റെ ബൈക്കിലേറി അമ്മുവിനെ കാണാൻ പുറപ്പെട്ടു. കണ്ട ഓർമ്മകളിലൂടെ ഞാൻ സഞ്ചിരിച്ചു. അതേ ഞാൻ പോവുന്ന വഴികൾ എല്ലാം ശരിയാണ്.ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞ് അവരെ പരിചയപ്പെടും എന്നൊരു ആശങ്കയെ എന്റെ മനസ്സിലുള്ളു. എന്തായാലും വേണ്ടില്ല അവരെ ഒന്ന് കണ്ടാൽ മതി. അവസാനമായി ഒന്ന് കണ്ണ് നിറച്ച് കാണാൻ കഴിഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി. അത്രെയും മതി എനിക്ക്.

 

ഞാൻ അവരുടെ വീടിന് അടുത്ത് എത്താറായി. എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ആകാംഷയിൽ പോയി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ ഞാൻ ആ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി. അതേ ഞാൻ കണ്ട അതേ വീട് തന്നെ. ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല അത്‌ പോലെ തന്നെ. എന്നിൽ സന്തോഷം നിറയുവാൻ തുടങ്ങി. ആ സന്തോഷത്തിന് അധികം ആയുസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത് വേറെ ആരെയൊക്കെ ആയിരുന്നു. ഞാൻ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും എല്ലാം പേര് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് അറിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു. അവരിവിടെ വർഷങ്ങളായി താമസ്സിക്കുന്നവരാണെന്നും ഈ പേരിൽ ഇവിടെ ആരും ഇല്ലെന്നും പറഞ്ഞു.

 

എനിക്ക് ആ സത്യം ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്നതിനും അപ്പുറമായിരുന്നു. അപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടത് എല്ലാം എന്തായിരുന്നു. എനിക്ക് അപ്പോൾ ഭ്രാന്താണോ. ഞാൻ കരയുവാൻ തുടങ്ങി. എന്നെ അവർ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിയ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും. സോറി സ്ഥലം മാറി പോയി എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവിടെന്ന് പോയി. ഞാൻ കണ്ട പാടവും അമ്പലവും നാട്ട് വഴികളും എല്ലാം അവിടെയുണ്ട് പക്ഷേ അവർ മാത്രമില്ല. അവരിത് എവിടെ.ഇവരെ എവിടെ തിരയണം എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. എന്നാലും എനിക്ക് എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയണം. എനിക്ക് എന്റെ അമ്മുവിനെ വേണം.അമ്മുവിനെ കാണണം എന്ന ചിന്ത മാത്രം.

 

പണ്ട് ഗുളിക കഴിക്കാതിരുന്നപ്പോൾ എനിക്ക് അമ്മുവിനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിലും അമ്മുവിനെ കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ. ഞാൻ എന്റെ ഗുളിക കഴിക്കൽ അവസാനിപ്പിച്ചു. എന്റെ അമ്മുവിനെ കാണാനായി.

 

ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ അമ്മുവിനെ കണ്ടു.

 

“ഉണ്ണിയേട്ടാ…..”എന്ന് വിളിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന എന്റെ അമ്മുവിനെ.

 

അമ്മുവിനെ കണ്ടതും ഞാൻ ഓടി പോയി അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അമ്മുവിനെ കാണാതിരുന്നതല്ല ഞാൻ ഏറെ മിസ്സ്‌ ചെയ്തിരുന്നത് “ഉണ്ണിയേട്ടാ…” എന്നാ വിളിയായിരുന്നു ഞാൻ ഏറെ മിസ്സ്‌ ചെയ്തത്.

 

“എന്റെ അമ്മു നീ എവിടെയായിരുന്നു. ഞാൻ നിന്നെ എവിടെയൊക്കെ തിരഞ്ഞു എന്ന് അറിയോ. നി എവിടെ ആയിരുന്നു ”

 

“ഞാൻ ഒരുത്തിലേക്കും പോയിട്ടില്ല. ഉണ്ണിയേട്ടൻ അല്ലെ എന്നെ വിട്ട് പോയത്. വാ ഉണ്ണിയേട്ടാ എന്റെ അടുത്തേക്ക്. എനിക്ക് ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഇല്ലാതെ കഴിയാൻ പറ്റുന്നില്ല ഉണ്ണിയേട്ടാ.എന്റെ അടുത്തേക്ക് വാ ഉണ്ണിയേട്ടാ…”

 

“ഞാൻ എവിടെ എന്ന് വെച്ചാ വരാ. നിന്നെ എവിടെയാ തിരയാ.പറ അമ്മു ”

 

“ഉണ്ണിയേട്ടൻ എന്നെ തിരയേണ്ടിടത്തല്ല തിരയുന്നേ. തിരയേണ്ടിയിടത്ത് തിരയ്. അപ്പോൾ എന്നെ കാണാം ”

 

“അത്‌ എവിടെ എന്ന് പറ “

 

“സമയം ആവുമ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ അത്‌ അറിയും. എന്നെ തേടി വരും. അത്‌ കണ്ടെത്ത് ഉണ്ണിയേട്ടാ. ഇപ്പോൾ ഞാൻ പോവുന്നു. ഉണ്ണിയേട്ടന് എന്നെ വേണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ വരാം ”

 

ഇതും പറഞ്ഞ് അമ്മു പോയി. അമ്മു വീണ്ടും പോയപ്പോൾ എനിക്ക് വിഷമമായി. തിരിച്ച് വരില്ല എന്നല്ലല്ലോ പറഞ്ഞേ വരാം എന്നല്ലേ. അപ്പോൾ അവൾ വരും.

 

ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പോയി. ഞാൻ തിരിച്ചു പോവാനുള്ള വഴികൾ നോക്കി. എനിക്ക് അത്‌ എങ്ങനെ കണ്ടെത്തും എന്ന് ഒരു പിടിയും കിട്ടിയിരുന്നില്ല. അമ്മുവിനെ കാണുമ്പോൾ ഞാൻ അവിടേക്ക് പോവാനുള്ള മാർഗ്ഗം ആരാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

 

“സമയം ആയിട്ടില്ല. സമയം ആവുമ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ തന്നെ മാർഗ്ഗം കണ്ടെത്തും ”

ഇതായിരുന്നു അമ്മുവിന്റെ മറുപടി.

 

ഞാൻ എന്നെങ്കിലും കണ്ടെത്തും എന്നാ ശുഭ പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്നു.

 

ഒരിക്കൽ ഞാൻ വീടും പറമ്പും വൃത്തിയാക്കുകയായിരുന്നു. എന്നോടൊപ്പം വീട്ടുക്കാർ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

“വിഷ്ണു… വിഷ്ണു… അയ്യോ മോന്റെ കാലിൽ നിന്ന് ചോര വരുന്നു ”

 

അമ്മ കിടന്ന് കരഞ്ഞ് ബഹളം വെക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അപ്പോഴാണ് എന്റെ കാലിലെ മുറിവ് ശ്രെദ്ധിക്കുന്നത്. അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ അത്‌ മുറിഞ്ഞിരുന്നു. എന്തോ കുപ്പി ചില്ല് കൊണ്ടതാണ്. കാലിൽ നിന്ന് ചോര ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മറ്റൊരു കാര്യവും ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ചു എനിക്ക് വേദന അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല. ഏതാണ്ട് നമ്മൾ സ്വപ്നത്തിലെ പോലെ. സ്വപ്നത്തിൽ നമ്മുക്ക് മുറിവ് പറ്റിയാൽ വേദന എടുക്കില്ലല്ലോ. അത്‌ പോലെ ആയിരുന്നു എനിക്ക്. അപ്പോൾ എന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ നിൽക്കുന്നത് സ്വപ്നത്തിലാണോ. എനിക്ക് അതിശയമായി. ഞാൻ ആശ്ചര്യപെട്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ അതാ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന അമ്മുവിനെയാണ് കാണുന്നത്.

 

“ഇനിയെങ്കിലും മനസ്സിലായിലെ ഉണ്ണിയേട്ടാ. ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഇപ്പോൾ നിൽക്കുന്നത് സ്വപ്നത്തിലാണ്. ഉണരൂ ഉണ്ണിയേട്ടാ… ഉണര്….”

 

ഞാൻ അത്‌ ഒന്നുംകൂടി ഉറപ്പാക്കാൻ എന്നെ പിച്ചി നോക്കി. അതിശയം എനിക്ക് വേദനയില്ല. അതേ ഇത് സ്വപ്നം തന്നെ. ഞാൻ  അമ്മുവിനെ നോക്കി.

 

“അതേ ഉണ്ണിയേട്ടാ… ഇതാ സ്വപ്നം. ഇനി സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് ഉണർന്ന് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വായോ. ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ണിയേട്ടനായി കാത്തിരിക്കും വേഗം വരണേ….”

 

അമ്മു അതും പറഞ്ഞ് എന്റെ കണ്മുൻപിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞു പോയി. ഒടുവിൽ അമ്മുവിലേക്ക് എത്താനുള്ള വഴി ഞാൻ കണ്ടെത്തി. ഞാൻ സന്തോഷം കൊണ്ട് തുളി ചാടി. ഞാൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ഓടി.

 

അമ്മുവിലേക്ക് എത്താനായി ഞാൻ ഓടി. ഓടി ഓടി ഞാൻ ഒരു മല മുകളിൽ എത്തി. സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് ഉണരാനുള്ള വഴി സ്വപ്നത്തിൽ ഞാൻ മരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. ഞാൻ മലയിൽ നിന്ന് ചാടി ചാവുവാൻ ഒരുങ്ങി. മരിക്കാൻ എനിക്ക് ഭയം ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ മരിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷവാൻ ആയിരുന്നു. എന്റെ അമ്മുവിനെ കാണാൻ പറ്റും. സ്വപ്നമല്ലേ മലയിൽ നിന്ന് ചാടിയാൽ വേദന എടുക്കില്ല. ഞാൻ മലയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ചാടി. കണ്ണുകൾ അടച്ച് കൈകൾ വിരിച്ച് ചാടി. ഞാൻ താഴേക്ക് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

 

കുറച്ച് നേരത്തിന് ശേഷം ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു. ഞാൻ അപ്പോൾ കാർ ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ അരികിൽ അമ്മു ഇരിക്കുന്നു. അതേ ഞാൻ തിരിച്ച് വന്നിരിക്കുന്നു. എവിടെന്ന് ഞാൻ പോയോ അവിടെ  ആ സമയത്ത് തന്നെ ഞാൻ എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടാൻ തോന്നി. പെട്ടെന്ന് ഇത് റോഡാണ് ഞാൻ കാർ ഓടിക്കുകയാണ് എന്നാ ബോധം വന്നു. അപകടം സംഭവിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ കാർ ഒതുക്കി നിർത്തി. അമ്മു എന്തിനാ കാർ നിർത്തിയത് എന്നറിയാനായി എന്നെ നോക്കി.

 

“അമ്മു… എന്റെ അമ്മു….”

 

ഞാൻ അമ്മുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി. അമ്മു ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവിടെ ഇരുന്നു.

 

“അമ്മു… ഞാൻ നിന്നെ ഒരുപാട് മിസ്സ്‌ ചെയ്തു. നിന്നെ വിട്ട് പോയതിന് സോറി അമ്മു….”

 

ഞാൻ അമ്മുവിനെ കെട്ടിപിടിച് കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

 

“ഈ ഉണ്ണിയേട്ടൻ എന്തിനാ കരയുന്നേ… ആര് ആരെ വിട്ട് പോയിന്ന് പറഞ്ഞാ കരയുന്നേ ”

 

അമ്മുവിന് എന്റെ പ്രവർത്തികൾ കണ്ട് പേടിയായി. ഞാൻ അല്ലേ സ്വപ്നം കണ്ടത് അമ്മുവല്ലല്ലോ. അതിനാൽ എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന് അവൾക്ക് അറിയില്ലല്ലോ.

 

“അമ്മു നീ ഒന്ന് എന്നെ നുള്ളിയെ ”

 

അവസാനമായി സംശയം മാറ്റാനായി ഞാൻ അമ്മുവിന് നേരേ കൈ നീട്ടി.

 

“ഹാ….”ഞാൻ വേദന കൊണ്ട് അലറി.

 

അമ്മു എന്റെ കൈ നുള്ളി പറിച്ചു. ഇത് സ്വപ്നമല്ല യഥാർഥ്യമാണ് എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് സന്തോഷമായി. എന്നാൽ അമ്മു നുള്ളിയതിന്റെ വേദന അത്‌ ഭയങ്കരമായി പോയി. ഞാൻ എന്റെ കൈ ഉഴിയാൻ തുടങ്ങി.

 

“നീ എന്ത് നുള്ളാ നുള്ളിയത് എന്റെ കൈയിന്റെ തോല് പറിച്ചെടുക്കാ നുള്ളാൻ പറഞ്ഞാൽ ചെയ്യാ ”

 

“ഹാ… കണക്ക് ആയി പോയി വേദനിച്ചെങ്കിൽ. ഓരോ പിച്ചും പേയും പറഞ്ഞ് ഓരോന്ന് കാട്ടി കൂട്ടി എന്നെ പേടിപ്പിച്ചിട്ടല്ലേ. നന്നായുള്ളൂ. ശരിക്കും അടിക്കാ വേണ്ടേ ”

 

അമ്മു തന്റെ ദേക്ഷ്യവും വിഷമവും അതിൽ തീർത്തു.

 

“എന്റെ അമ്മു സോറി. നിന്നെ പേടിപ്പിച്ചതിന് സോറി”

 

“ഹും ”

അമ്മു ഒന്ന് മൂള്ളി.

 

ഞാൻ അമ്മുവിനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് കാർ സ്റ്റാർട്ടാക്കി.ഞാൻ അവിടെ നിന്നും യാത്ര തുടങ്ങി. അമ്മുവിന്റെ വിഷ്ണുവായി അവളുടെ ഉണ്ണിയേട്ടനായി അവളോടൊപ്പം.എനിക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്ന എന്റെ യഥാർത്ഥ ജീവിതത്തിലേക്ക്.

 

ശുഭം 🙏