ആകാശം ഭൂമിയെ പ്രണയിക്കുന്നു 2

Aakasham Bhoomiye Pranayikkunnu Part 2 Author : ജോയ്സ്

PREVIOUS PART

ശ്രീദേവി തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള്‍ ഷാരോണ്‍ അടുക്കളയിലായിരുന്നു.
“ഓ, മാഡം വന്നോ? എവിടെപ്പോയിരുന്നു?” സ്റ്റവ്വിലെ തിളയില്‍ സ്ക്രേയ്പ്പറില്‍ അരിഞ്ഞെടുത്ത കാരറ്റ് സ്റ്റാപ്യുല കൊണ്ട് ഇളക്കിക്കൊണ്ട് അവള്‍ ശ്രീദേവിയോട് ചോദിച്ചു.
“നീയിങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിക്കേ,” ശ്രീദേവി കിതച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ഷാരോണ്‍ ഇളക്കിനിടെ അവള്‍ പറയാന്‍ പോകുന്ന കാര്യത്തിന്‍റെ ഗൌരവമറിഞ്ഞ് നോക്കി.
“എന്താ മാഡം?”
“ഷാരോണ്‍, കഴിഞ്ഞാഴ്ച്ച ട്വെല്‍ത്ത് എ യില്‍ ഒരു പുതിയ കുട്ടി ജോയിന്‍ ചെയ്തില്ലേ? അശോകന്‍ സാറിന്‍റെ ബില്‍ഡിങ്ങില്‍ പേയിംഗ് ഗസ്റ്റ് ആയി താമസിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി?”
“പുതിയ കുട്ടി?” ഷാരോണ്‍ പുരികം ചുളിച്ചു. “അശോകന്‍ സാറിന്‍റെ ബില്‍ഡിങ്ങിലോ? ഓ, ങ്ങ്ഹാ, മനസ്സിലായി. കൂടെവിടെയിലെ റഹ്മാനെപ്പോലിരിക്കുന്ന ഒരു ചുള്ളന്‍ ചുന്തരന്‍. എന്താ അവന്‍റെ പേര്? ങ്ങ്ഹാ..ഷെല്ലി അലക്സ്.എന്ത് പറ്റി അവന്‍ വാണമടിക്കുന്നത് കണ്ടോ?”
“ഷാരോണ്‍, ഞാന്‍ പലതവണ പറഞ്ഞു, എനിക്ക് ഇതുപോലെ അബ്യൂസീവ്സ് ഒന്നും ഇഷ്ട്ടമല്ലന്ന്‍.”
“സോറി. ഇനി ഞാന്‍ അങ്ങനെ പറയില്ല. അവന്‍ കുണ്ണയില്‍ പിടിച്ച് സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നത് കണ്ടോ?”
ശ്രീദേവി ഷാരോണിനെ ദഹിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ നോക്കി.
“എന്‍റെ ഷാരോണ്‍,” തീവ്രമായ അസഹ്യതയോടെ ശ്രീദേവി പറഞ്ഞു. “വളരെ ഇമ്പോര്‍ട്ടന്‍റ്റ് ആയ ഒരു കാര്യം ഷെയര്‍ ചെയ്യാന്‍ വന്നതാ ഞാന്‍. എന്നിട്ട് നീ? ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും നിന്നെക്കാള്‍,പതിനാലു വയസ്സിന് മൂത്തതല്ലേ ഞാന്‍? പത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന ഒരാണ്‍കുട്ടിയുടെ അമ്മയല്ലേ ഞാന്‍?”
“അതിനല്ലേ ഞാന്‍ ശ്രീദേവിത്തമ്പുരാട്ടിയെ മാഡം എന്ന്‍ വിളിക്കുന്നെ? ശരി കാര്യം പറ. എന്‍റെ ഭാഷയില്‍ പിടിച്ചു തൂങ്ങാതെ.”
“ചുരിദാറിന്‍റെ ഷാള്‍ റ്റെറസ്സീന്ന്‍ അവരുടെ വീടിന്‍റെ മുമ്പില്‍ വീണുകെടക്കുവാരുന്നു. അതെടുക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍, ജനലിക്കൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പം…”
“നോക്കിയപ്പം?”
“ആ കുട്ടി കൈയില്‍ സ്വന്തം ഇന്ജെക്ഷന്‍ എടുക്കുന്നു?”
“അതിനെന്നാ അവന് വല്ല പനിയോ മറ്റോ ആയിരക്കും.”
“അല്ല. ഇത് അങ്ങനത്തെ ഇന്ജെക്ഷന്‍ അല്ല. ആ കുട്ടീടെ മൊഖത്തെ എക്സ്പ്രഷന്‍ നീ ഒന്ന്‍ കാണണം. ഹീ ഈസ് ടേയ്ക്കിംഗ് ഡ്രഗ്സ്!’
“ഒമായ്ഗോഡ്!” ഷാരോണിന്‍റെ മുഖം വിവര്‍ണ്ണമായി.
“യാ. ഈ കുഞ്ഞ് പ്രായത്തിലെ… ആ കുട്ടി ഇതെന്ത് ഭാവിച്ചാ?”
“മാഡം നാളെത്തന്നെ നമുക്കത് പ്രിന്‍സിപ്പലിന്‍റെയടുത്ത് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യണം.”
“പാടില്ല,” അല്‍പ്പം ആലോചിച്ച് ശ്രീദേവി പറഞ്ഞു. “അതല്ല അതിന്‍റെ സൊല്യൂഷന്‍.”
“പിന്നേതാ സൊല്യൂഷന്‍? മാഡം എന്താ ആലോചിക്കുന്നെ?”
“സൊല്യൂഷന്‍? അതറിയില്ല. പക്ഷെ… ആരും അറിയരുത് ആ കുട്ടിയുടെ ഈ ഹാബിറ്റ്‌. അല്ലാതെ തന്നെ… എന്ത് വേണമെന്ന് ആലോചിക്കണം.”
*******************************************************
അശോകന്‍ നമ്പ്യാര്‍ രാവിലെ ജോഗ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിലാണ് ശ്രീദേവിയുടെയും ഷാരോണിന്‍റെയും വീടിന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഒരു ചുവന്ന ബ്രാ വീണു കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്. റ്റെറസ്സിലാണ് അവര്‍ തുണികള്‍ ഉണങ്ങാന്‍ വിരിച്ചിടുന്നത്. അത് കാറ്റില്‍ പാറി താഴെ വീണതാവാം. ക്ലിപ്പ് ഇടാന്‍ മറന്നതാവാം. എന്തായാലും മറ്റുള്ളവര്‍ ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നും വീടുകളില്‍ നിന്നും കുട്ടികള്‍ വരുമ്പോള്‍ അവര്‍ ഇത് കാണും. കുട്ടികള്‍ അധ്യാപകരുടെ വസ്ത്രങ്ങള്‍, പ്രത്യേകിച്ചും അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ കാണുന്നത് അത്ര ശരിയല്ല. അയാള്‍ അത് കൈകൊണ്ട് എടുത്തു. ഇതിന്‍റെ കപ്പ്‌ കണ്ടിട്ട് ഷാരോണിന്‍റെയല്ല. വലിയ കപ്പ്‌ ആണ്. ഈ കപ്പില്‍ ഒരു പെണ്ണിന്‍റെ മുലകള്‍ കൊള്ളണമെങ്കില്‍ അത് ശ്രീദേവിയുടെ ആയിരിക്കും. അവള്‍ക്കെ ഇത്ര വലിയ കപ്പുകളുടെ ആവശ്യമുള്ളൂ. പ്രായമിത്രയായിട്ടും പെണ്ണിന്‍റെ അടിവസ്ത്രം കാണുമ്പോള്‍, അതും തന്‍റെ മനസ്സിനെ ചുട്ടുനീറ്റുന്ന ഒരു സ്ത്രീയുടെ അടിവസ്ത്രം കാണുമ്പോള്‍ ഞരമ്പുകള്‍ പിടയുകയാണ്. ചോരയോട്ടം കൂടുന്നു. പാന്‍റ്റ്സിനുള്ളില്‍, അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ലിംഗം സടകുടഞ്ഞുയരുന്നു.
ശ്രീദേവി വന്ന ആദ്യദിവസം അയാള്‍ ഓര്‍ത്തു. താന്‍ അപ്പോള്‍ സെക്കന്‍റ്റ് ഫ്ലോറില്‍ പതിനൊന്ന് സീയില്‍ ആയിരുന്നു. ഗെയ്റ്റിലൂടെ അകത്തേക്ക് ഒരു ടാക്സിക്കാര്‍ വരുന്നത് കണ്ടു. ബാസ്ക്കറ്റ്ബോള്‍ ഗ്രൌണ്ടിനു സമാന്തരമായി നിരനിരയായി നിന്ന അശോകമരങ്ങളുടെ സമീപം നിര്‍ത്തിയ കാറില്‍ നിന്നും ക്രീം നിറത്തില്‍ സാരിയുടുത്ത ഒരു സ്ത്രീയിറങ്ങി.
“സുമലത,” ‘തൂവാനത്തുമ്പികളി’ ലെ ക്ലാരയെയോര്‍ത്ത് താന്‍ മന്ത്രിച്ചു. “വൈറ്റ് ഫോര്‍ എ മൊമന്‍റ്റ്,” അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് താന്‍ താഴേക്ക് പോയി. വരാന്തയിലൂടെ വരികയായിരുന്ന ഇംഗ്ലീഷ് അദ്ധ്യാപകന്‍ സ്റ്റീഫനോട് താന്‍ ചോദിച്ചു,
“സിനിമാനടി സുമലത എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നെ? ഈ സ്കൂള്‍ ഷൂട്ടിംഗിന് കൊടുക്കാന്‍ പോവാണോ?”
“താനെന്താ നമ്പ്യാരെ പറയുന്നെ? സുമലതയോ? ഏതു സുമലത?”
“എത്ര സുമലതേനെ സാറിനറിയാം?”
“എനിക്കെങ്ങും ഒരു സുമലതേനേം അറിയാന്‍ പാടില്ല. സു’ മുല’ തമാരെ അറിയാം. നമ്മടെ ഷാരോണ്‍. പ്രിയാ. ടെസ്സി…പോരേ?” സ്റ്റീഫന്‍ ചിരിച്ചു.”
“കള്ള ബടുവ റാസ്ക്കല്‍! നരയ്ക്കറായി. പക്ഷെ ഒറ്റ പെണ്ണുങ്ങടെ മൊല വെറുതെ വിടരുത്,”
“മൈരേ നമ്പ്യാരെ ചുമ്മാ മുള്ളാന്‍ പോകുവാരുന്ന എന്നോട് മെണയ്ക്കുന്ന വര്‍ത്താനം പറഞ്ഞു കമ്പിയാക്കിയേച്ചും പുണ്യാളനാകാന്‍ നോക്കുന്നോ.”
“നീ മുള്ളിയേച്ചു വാ എന്‍റെ സ്റ്റീഫാ. ഞാന്‍ സുമലത മാത്രേ ഒള്ളോ അതോ മമ്മൂട്ടിയൊ മോഹന്‍ലാലോ കൂടെ ഉണ്ടോ എന്ന്‍ നോക്കട്ടെ.”
താഴെ ഓടിയെത്തിയപ്പോള്‍ പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ ലേഡി ഹിറ്റ്‌ലര്‍ അനുപമ ജോയല്‍ മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്നു.
“ഉം? എന്താ? നമ്പ്യാര്‍ സാറിന് ഈ പീരിയഡ് ക്ലാസ്സ് ഇല്ലേ?”
അത് പറഞ്ഞ് അവര്‍ അശോക മരങ്ങള്‍ നിന്നിരുന്ന ബാസ്ക്കറ്റ്ബോള്‍ ഗ്രൌണ്ടിന്‍റെയരികിലെക്ക് തിരിഞ്ഞു.
“അല്ല, പഠിപ്പിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പം താഴെ സിനിമാ നടി സുമലത വരുന്നത് കണ്ടു. അതെന്നേത്തിനാ നമ്മടെ സ്കൂളിലേക്ക് ഒരു സിനിമാ നടി വരുന്നേന്നു നോക്കാന്‍ വന്നതാ.”
അനുപമാ ജോയല്‍ ഗൌരവത്തോടെ നമ്പ്യാരെ നോക്കി.
“സിനിമാ നടിമാരെ കാണണമെന്ന് അത്ര നിര്‍ബന്ധമാണെങ്കില്‍ വീട്ടിപ്പോയി ടീ വി കാണ്. അല്ലേല്‍ സിനിമാതീയേറ്ററില്‍ പോ. പക്ഷെ ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞു മതി.”
അശോക്‌ നമ്പ്യാര്‍ ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ പ്രിന്‍സിപ്പലിനെ നോക്കി.
“വാ ഏതായാലും വന്നതല്ലേ, സ്വീകരിക്കാന്‍ വാ. വയസ്സ് പത്തമ്പതായി. എന്നിട്ടും…”
ബാക്കി പറയാതെ അവര്‍ ഗൌരവത്തില്‍ അയാളെ നോക്കി. താന്‍ ആവിയായിപ്പോകുന്നത് പോലെ തോന്നി നമ്പ്യാര്‍ക്ക്.
“നമ്പ്യാര്‍ സാറേ ഇത് സിനിമാ നടിയൊന്നുമല്ല. നമ്മടെ പുതിയ ഇംഗ്ലീഷ് ടീച്ചറാ. ഹെയര്‍ സെക്ഷനിലേക്ക്.”
അന്നവരെകണ്ട രംഗങ്ങള്‍ വീണ്ടും അശോക്‌ നമ്പ്യാരുടെ ഓര്‍മ്മയില്‍ തെളിഞ്ഞു. കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി തലമുടി കോതിയൊതുക്കി തലോടി നില്‍ക്കുന്നു. കണ്ടമാത്രയില്‍ അരക്കെട്ടില്‍ ചെണ്ടമേളം തുടങ്ങി. നീണ്ട മുടിയിഴകള്‍ മലമുടികളില്‍ നിന്നെത്തിയ കാറ്റില്‍ പതിയെ ഇളകുന്നു. ക്രീം നിറം സാരിയില്‍, ക്രീം നിറം ബ്ലൌസില്‍ അല്‍പ്പം തടിച്ച് വെളുത്ത ആ ശരീരം അങ്ങനെ നോക്കിനിന്നു. മാറില്‍ നിന്ന്‍ കണ്ണെടുക്കാനായില്ല. സാരിക്കടിയില്‍, ബ്ലൌസിനകത്ത് അതങ്ങനെ ഉയര്‍ന്ന്, തുറിച്ചു നില്‍ക്കയാണ്‌. സ്വര്‍ണ്ണ നിറമുള്ള വയറും പൊക്കിള്‍ ചുഴിയും ഇടയ്ക്ക് കാറ്റിന്‍റെ സഹകരണം മൂലം കാണുവാന്‍ കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ നീണ്ട മിഴികളില്‍ ഇതുവരെ ആരിലും കാണാത്ത അവിസ്മരണീയമായ വശ്യസൌന്ദര്യം താന്‍ കണ്ടു. നീണ്ട മൂക്കിന്‍റെ ഭംഗിയിലേക്ക് വളരെ സമയം നോക്കിനിന്നു അന്ന്. ഭംഗിയുള്ള വിരലുകളിലേക്കും.
“വേണ്ടതത്ര ചോര കുടിച്ചുകഴിഞ്ഞെങ്കില്‍ സാറ് ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയാട്ടെ,” തന്‍റെ നോട്ടം നിശബ്ദമായി വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്ന അനുപമ ജോയല്‍ ആരും കേള്‍ക്കാതെ മന്ത്രിച്ചു.
അന്നുണ്ടായാത്ര ജാള്യത പിന്നീട് ഒരിക്കലുമുണ്ടായിട്ടില്ല. പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ അവരോട് സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടുനിന്നു. ഇടയ്ക്ക് തന്നെ ഒന്ന് നോക്കുമെന്ന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു. അതുണ്ടായില്ല.
“ശ്രീദേവി ടീച്ചറെ, ഇത് അശോകന്‍ നമ്പ്യാര്‍,” പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ തന്നെ അവര്‍ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന വാക്കുകള്‍ കേട്ടാണ് അന്ന് വീണ്ടും താന്‍ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്. “മാത്ത്സ് ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്‍റ്റ്.”
“അവള്‍ ആദരവോടെ തലകുനിച്ചു. സൌഹൃദത്തോടെ പതിയെ പുഞ്ചിരിക്കുകയും ചെയ്തു. ആ പുഞ്ചിരിയോളം നിലാവെളിച്ചം താന്‍ പിന്നീടോ മുമ്പോ ആരിലും കണ്ടിട്ടില്ല. പിന്നീട് ഇന്നുവരെയും തന്‍റെ മനസ്സില്‍ അതിന്‍റെ പ്രഭ കടന്നു വന്നിട്ടുണ്ട്.
ബ്രായും പിടിച്ചുകൊണ്ട് അശോക്‌ നമ്പ്യാര്‍ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. രാവിലെ ഒരു വീട്ടിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നിട്ട് “ഇന്നാ നിങ്ങടെ ബ്രാ. വഴീക്കെടന്ന് കിട്ടീതാ. ഇട്ടിട്ട് നിങ്ങടെ തന്നെയാണോ എന്ന്‍ നോക്കിക്കേ,” എന്ന് എങ്ങനെയാ പറയുക? ഛെ, അത് മോശവാ. അപ്പോള്‍ എന്ത് ചെയ്യും. അവിടെ സിറ്റൌട്ടില്‍ വെച്ചിട്ട് പോരാം. പറ്റുമെങ്കില്‍ ഷാരോണിനെ ഒന്ന് കയ്യെലോ തോളേലോ ഒന്ന് തലോടാം. അവളെ തൊടുമ്പോഴൊക്കെ ഇക്കിളിപ്പെടുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. തൊടാലും പിടിക്കലും അവള്‍ക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ട്ടമാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഇത് വരെ മറ്റിടങ്ങളില്‍ തൊടാനുള്ള ധൈര്യമുണ്ടായിട്ടില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ? കൈ പോലെയോ കൈവിരല്‍ പോലെയോ അല്ലല്ലോ മറ്റു ഭാഗങ്ങള്‍ പ്രത്യേകിച്ച് മുല. മുലയിലെങ്ങാനും തൊട്ടാല്‍ അവളുടെ വിധം മാറിയാലോ? പെണ്ണിന്‍റെ കാര്യമാണ്. എപ്പോഴാ മൂഡ്‌ മാറുന്നതെന്ന്‍ പറയാന്‍ പറ്റില്ല. മൂഡ്‌സുമായി വരുമ്പോള്‍ ചിലരുടെ മൂഡ്‌ മാറും.
നമ്പ്യാര്‍ സിറ്റൌട്ടിലേക്ക് കയറി. കയറിയതും വാതില്‍ തുറന്ന്‍ ഷാരോണ്‍ പുറത്തേക്ക് വന്നു. നമ്പ്യാരെക്കണ്ട് അവള്‍ പേടിച്ചത്പോലെ ഒരു ശബ്ദം കേള്‍പ്പിച്ചു. അവള്‍ ധരിച്ചിരുന്നത് ഒരു സ്കര്‍ട്ടും സ്ലീവ് ലെസ്സ് ടോപ്പുമായിരുന്നു. മുട്ടിന് മേല്‍ ഒരു ചാണ്‍ എങ്കിലും തുടകള്‍ നഗ്നമായിരുന്നു. ടോപ്പിന്‍റെ ആദ്യത്തെ കുടുക്ക് അവള്‍ ഇട്ടിരുന്നില്ല. മുളകളുടെ വിടവ് പുറത്തേക്ക് കാണാം.
“എന്‍റെ നമ്പ്യാര്‍ സാറേ, ഇതെന്നാന്നെ ഒരു ഒച്ചേം അനക്കോം ഇല്ലാതെ വന്നെ?”
“എന്തിയേ മറ്റേ ആള്‍?”
“ഓഹോ മറ്റേ ആളെ അന്വേഷിച്ചു വന്നതാണോ?”
“അതല്ല. ഷാരോണിനെ മാത്രേ കാണുന്നുള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ.”
“മാഡം അമ്പലത്തില്‍ പോയി സാറേ.”
അപ്പോഴാണ്‌ അയാളുടെ കയ്യില്‍ ചുവന്ന ബ്രായിരിക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടത്. ഷാരോണ്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. നമ്പ്യാര്‍ അത് പിമ്പിലോളിപ്പിച്ചു.
“സാറെന്നാ ബ്രാ കമ്പനീലാണോ ഇപ്പോ? നിങ്ങടെ കമ്പനിക്ക് ഹോം ഡെലിവറിയുണ്ടോ?”
“ഒന്ന് സഹായിച്ചേക്കാം എന്ന് കരുതിയ ഞാന്‍ ഇതുതന്നെ കേള്‍ക്കണം.”
“ബ്രാ തന്നു സഹായിക്കാനോ? ഞങ്ങക്ക് ബ്രായുണ്ടല്ലോ.”
“പിന്നെ ഇതാരുടെയാ?” പിമ്പില്‍ പിടിച്ചിരുന്ന ബ്രായെടുത്ത് അയാള്‍ അവളുടെ കണ്ണിന് നേരെ പിടിച്ചു.
“അയ്യേ, ഇതെന്‍റെയൊന്നുമല്ല. എനിക്കെന്തിനാ ഇത്രേം വലുത്?”
അവളുടെ വാക്കുകള്‍ അയാളുടെ സാധനത്തിന്‍റെ ചലനം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു. അവള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടു നില്‍ക്കെ അയാള്‍ക്ക് അമര്‍ത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. പക്ഷെ അയാളുടെ ട്രാക്ക് സ്യൂട്ടിന് മുമ്പില്‍ വളരുന്ന മുഴ അവള്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ഇത്രേം വലുതിന്‍റെ ആവശ്യമില്ലേ?” അവളുടെ മാറിടത്തിലേക്ക് നോക്കി അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“പോ സാറേ, തമാശ പറയാതെ. എന്നെ കണ്ടാല്‍ അറിഞ്ഞുകൂടെ ഇത്രേം വലുതൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ടന്ന്‍. ഇത്രേം വലിയ ബ്രായില്‍ കൊള്ളാവുന്നതൊന്നും എന്‍റെ ദേഹത്തില്ല.”
അവള്‍ നോകി നില്‍ക്കെ അയാള്‍ അവളുടെ മാറിടത്തിലേക്ക് വീണ്ടും നോക്കി. “ശരിയാ ഇത്രേം വലുത് ഷാരോണിന് വേണ്ട.”
അത് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ മുമ്പില്‍ വലുതായി വരുന്ന മുഴയില്‍ അമര്‍ത്തി. അവല്‍ എങ്ങോട്ട് നോക്കിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ കൈ പിന്‍വലിച്ചു.
“സാറതിങ്ങു തന്നെ,” അവള്‍ അയാളുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന്‍ ബ്രാ വാങ്ങി.
“ഹോ, ഇതു നമ്മടെ മാഡത്തിന്‍റെ ബ്രാ ആണല്ലോ.”
“അതെങ്ങനെ ഷാരോണിനറിയാം?”
“മാഡത്തിന് ഇത്രേം വലുത് വേണം.”
“ആണോ? ഷാരോണ്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”
“ഞങ്ങള് പെണ്ണുങ്ങള്‍ മാത്രവല്ലേ സാറേ ഇവിടെ. കാണാതിരിക്കാന്‍ വഴിയില്ലല്ലോ.”
അയാള്‍ അവളെ അടിമുടി നോക്കി ശരിക്ക് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“സാര്‍ അകത്തേക്ക് വാ,” അവള്‍ അയാളെ ക്ഷണിച്ചു.
അവള്‍ അയാളെ അകത്തു സോഫയില്‍ ഇരുത്തി. എന്നിട്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് ഒരു കപ്പില്‍ ചായയുമായി വന്നു.
നമ്പ്യാര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ ടോപ്പിന്‍റെ രണ്ടു കുടുക്കുകള്‍ അഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അവളുടെ തുറിച്ചുയര്‍ന്ന മുലകള്‍ മുക്കാലും പുറത്തു കാണാം.
അയാള്‍ക്ക് ചായ കൊടുത്തശേഷം അവള്‍ അയാള്‍ക്കഭിമുഖമായിരുന്നു. തുടകള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ണ്ണമായും നഗ്നമായി.
തുടയുടെ മേല്‍ തുട കയറ്റി വെച്ച് അവള്‍ അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഷാരോണിന് ഇങ്ങനത്തെ മോഡേണ്‍ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെയാണ് കൂടുതല്‍ സ്യൂട്ട്,” അവളുടെ തുടകളിലേക്കും മുലകളിലെക്കും സാകൂതം നോക്കിക്കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“സ്കൂളിളിലും ഇങ്ങനെ വന്നാലോ?” അവള്‍ തുടകള്‍ അടുപ്പിക്കുകയും അകത്തുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“കുഴപ്പമില്ല, “അയാള്‍ വിട്ടുകൊടുക്കാതെ പറഞ്ഞു. “മിക്സെഡ് സ്കൂളല്ലാരുന്നേല്‍ ഞാന്‍ എപ്പഴേ യെസ് പറഞ്ഞേനെ.
തുടകള്‍ അകത്തുകയും അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ അവളുടെ പാന്‍റ്റീസ് അയാള്‍ കണ്ടു. പിങ്ക് നിറം. പൂവില്‍ പറ്റിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ചിത്രശലഭത്തെപ്പോലെ അത് അവളുടെ നനവുള്ള രോമരഹിത പിളര്‍പ്പിലേക്ക് പറ്റിചേര്‍ന്ന് കിടന്നു.
“ഷാരോണ്‍, ഞാന്‍ വന്നപ്പോള്‍ നിന്‍റെ ടോപ്പിന്‍റെ ഒരു ബട്ടനെ അണ്‍ഹുക്ഡ് ആരുന്നുള്ളൂ. ഇപ്പൊ രണ്ടെണ്ണം…”
“സാര്‍ വന്നു കയറിയാതെ നോക്കിയത് ഇങ്ങോട്ടായിരുന്നു,” മുലയിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു. “കണ്ണുകൊണ്ട് വെഷമിച്ചു കൊളുത്ത് പൊട്ടിക്കാന്‍ നോക്കുന്ന കണ്ടപ്പം പാവം തോന്നി. അത് കൊണ്ട് ശരിക്കും കണ്ടോട്ടെ എന്ന്വെച്ച് ഞാന്‍ തന്നെ വിടീച്ചതാ.”
അവളുടെ അത്ര തുറന്ന സംസാരം അയാളെ പ്രതിരോധത്തിലാഴ്ത്തുകയാണ് ഉണ്ടായത്. നിരായുധനെപ്പോലെ അയാള്‍ അവളെ നോക്കി ചായ കുടിച്ചിറക്കി.
എനിക്കറിയാം, ഷാരോണ്‍ സ്വയം പറഞ്ഞു. കീഴടങ്ങി, വിധേയയായ സ്ത്രീകളെയാണ്‌ മിക്കപുരുഷന്‍മാരെയും പോലെ നിങ്ങള്‍ക്കും പ്രിയം. അല്ലേ മിസ്റ്റര്‍ നമ്പ്യാര്‍?
ലൈംഗിക സമത്വം ജീവവായുപോലെ ശ്വസിക്കുന്ന പുരുഷനെയാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം. അവന് മുമ്പില്‍ ഞാന്‍ തുറന്നു കൊടുക്കും എന്‍റെ സ്ത്രീത്വം. അവന് ഞാന്‍ എന്‍റെ ശരീരവും ആത്മാവും പ്രാണനും വരെ അടിയറ വെയ്ക്കും. അവന് ഞാന്‍ അടിമയായിപ്പോലും ജീവിക്കും.
നിങ്ങള്‍ ചായ കുടിക്കുക. മറ്റെല്ലാ ദാരിദ്ര്യവും പോലെ നിങ്ങളുടെ ലൈംഗിക ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ ദയതോന്നി ഞാന്‍ നല്‍കുന്ന ഭിക്ഷയാണ്‌ ഈ ശരീര പ്രദര്‍ശനം. കണ്ണു തുറന്ന്‍ കാണൂ. എന്‍റെ ലൈംഗിക അഹന്ത കേട്ട് താഴ്ന്നു പോയ നിങ്ങളുടെ, മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ മാത്രമറിയാവുന്ന ആ കുണ്ണയ്ക്ക് അല്‍പ്പമെങ്കിലും ജീവന്‍ വെക്കട്ടെ.
പക്ഷെ ഒരു പുരുഷനെ ഞാന്‍ കാമിക്കുന്നുണ്ട്. അവന് മടിക്കുത്തഴിക്കാന്‍ നാളും രാശിയും നോയമ്പും നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍. പുരുഷന്‍. കാരിരുമ്പിന്‍റെ ദൃഡതയാണ് അവന്‍റെ വ്യക്തിത്വതിന്.
വിനയചന്ദ്രന്‍ സാര്‍.
ആ നാള്‍ വരും.
അതുവരെ ഷാരോണ്‍ വഴങ്ങുന്നത് അവളുടെ വിരലുകള്‍ക്ക്.
“എന്നാല്‍പ്പിന്നെ…”
അയാള്‍ ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഷാരോണ്‍ എഴുന്നേറ്റു.
“ശരി,” അവളുടെ മുഖത്തെക്കോ ദേഹത്തെക്കോ നോക്കാതെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

പന്ത്രണ്ട് ബീയില്‍ നിന്ന്‍ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് സ്റ്റേയര്‍ വഴി താഴേക്കിറങ്ങുകയായിരുന്നു ശ്രീദേവി. സംതൃപ്തി തോന്നി. ‘ഓഡ് ഓണ്‍ എ ഗ്രേഷ്യന്‍ ഏണ്‍’ ആണ് പഠിപ്പിച്ചത്. ലോക സാഹിത്യത്തിലെ നിത്യവിസ്മയങ്ങളിലോന്നായ ജോണ്‍ കീറ്റ്സിന്‍റെ ഏറ്റവും പ്രസിദ്ധമായ കവിതകളില്‍ ഒന്ന്. എത്ര ശാന്തരായിരുന്നു കുട്ടികള്‍! താന്‍ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും ഹൃദയത്തിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യാനിരിക്കുന്നത് പോലെ. പ്രത്യേകിച്ചും ആണ്‍കുട്ടികള്‍. ഷാരോണിനോട്‌ പറഞ്ഞാല്‍ അവള്‍ പറയും ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് അതിസുന്ദരിയായ അധ്യാപികയോട് കലശലായ പ്രണയം തോന്നിയിട്ടാണ് അവര്‍ ശ്വാസമടക്കി ശ്രദ്ധിച്ച് ക്ലാസ്സിലിരുന്നതെന്ന്‍. അത് എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ. കുട്ടികള്‍ തന്നെ രഹസ്യമായി എങ്ങനെ കാണുന്നു എന്നത് തന്‍റെ വിഷയമല്ല. മിക്കവാറും പതിനെട്ട് വയസ്സ് പൂര്‍ത്തിയായവരാണ്. മറ്റുള്ളവരെ എങ്ങനെ നോക്കണം എന്നൊക്കെ തീരുമാനിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അവര്‍ക്കുണ്ട്. ഏതായാലും ബഹുമാനമായല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല.
സ്റ്റേയര്‍ ഇറങ്ങി താഴെയെത്തിയപ്പോള്‍ പൊടുന്നനെ ശ്രീദേവി നിന്നു.
ഷെല്ലി അലക്സ്!
പന്ത്രണ്ട് ബി യിലെ വിദ്യാര്‍ഥി. ഇന്നലെ ജനലിലൂടെ നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ട, കൈത്തണ്ടയില്‍ മയക്ക് മരുന്ന്‍ കുത്തിവെയ്ക്കുന്നതായി താന്‍ കണ്ട ആ ചെറുപ്പ ക്കാരന്‍ ഇവനാണ്.
അവന്‍ തന്നെ ഗൌനിക്കാതെ പടികള്‍ കയറി മുകളിലേക്ക് പോകാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ശ്രീദേവി തിരിഞ്ഞുനിന്നു.
“ഷെല്ലി,” അവള്‍ വിളിച്ചു. “ഷെല്ലി അലക്സ്.”
രണ്ടുമൂന്നു പടികള്‍ കയറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഷെല്ലി വിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു. ചോദ്യരൂപത്തില്‍ ശ്രീദേവിയെ നോക്കി.
അവനെ അഭിമുഖീകരിച്ച് സംസാരിക്കാന്‍ മുകളിലേക്ക് കയറാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്‍ നീരസം കലര്‍ന്ന മുഖത്തോടെ താഴേക്കിറങ്ങി വന്നു.
“ഷെല്ലി ട്വെല്‍ത്ത് ബി യില്‍ അല്ലേ?”
“അതെ.”
“പിന്നെന്താ ക്ലാസ്സില്‍ കേറാതിരുന്നെ?”
അവന്‍ ഉത്തരം പറയാതെ അവളുടെ മുഖത്തുനിന്നും നോട്ടം മാറ്റി. ശ്രീദേവി അവന്‍റെ ഇടതു കൈത്തലം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഉണങ്ങിയ പഴയ മുറിപ്പാടുകള്‍.
“ഐ തിങ്ക്‌ യൂ ഹേര്‍ഡ് മൈ ക്വസ്റ്റ്യന്‍.”
“യാ.”
“ദെന്‍? വെന്‍ എ ക്വസ്റ്റ്യന്‍ ഈസ്‌ ആസ്റ്റ്, ആര്‍ യൂ നോട്ട് സപ്പോസ്ഡ് റ്റു ആന്‍സര്‍?”
ശ്രീദേവിയുടെ ഉറച്ച വാക്കുകള്‍ക്കു മുമ്പില്‍ പ്രതിരോധം തകര്‍ന്ന്‍ ഷെല്ലി അവളെ നോക്കി.
“ഈ പീരിയഡ് എന്താണ്?”
“ലൈബ്രറി.”
ശ്രീദേവി ചിന്തിച്ചു: തനിക്കിപ്പോള്‍ ലിഷര്‍ ആണ്. ഈ അവസരം പ്രയോജനപ്പെടുത്തിക്കൂടെ? താന്‍ ഇന്നലെ പ്രാര്‍ഥിച്ച്, തീരുമാനിച്ച കാര്യം ഇന്നു തന്നെ, ഇപ്പോള്‍ ത്തന്നെ തുടങ്ങിക്കൂടെ?
“എന്‍റെ ശിവനേ?” ഇന്നലെ ഷാരോണിനോടൊപ്പം തന്‍റെ ഇഷ്ട്ടദൈവത്തിന്‍റെ മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ താന്‍ ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. “എന്‍റെ കണ്മുമ്പില്‍ ഒരു ജീവിതം തകരുന്നത് ഞാന്‍ കാണുന്നു. അത് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ച് ഒഴിഞ്ഞുമാറി നടക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ല, ഭഗവാനെ. എന്‍റെ മോനേക്കാള്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ വയസ്സ് മാത്രമേ അവന് കൂടുതലുള്ളൂ. ആ കുട്ടിയെ നേരെവഴിക്ക് കൊണ്ടുവരാന്‍ എന്നെ പ്രാപ്തയാക്കേണമേ…”
“മാഡം സാറിനെയോര്‍ത്താണോ പ്രാര്‍ഥിച്ചേ?” ക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്ന്‍ തിരിച്ചുനടക്കവേ ഷാരോണ്‍ ചോദിച്ചു.
ശ്രീദേവി ശാസിക്കുന്ന രീതിയില്‍ അവളെ നോക്കി.
“അല്ല പ്രാര്‍ഥിക്കുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു.”
ശ്രീദേവി ഷാരോണില്‍ നിന്ന്‍ ഒന്നും ഒളിച്ചിരുന്നില്ല. അഡ്വക്കേറ്റ് വഴി ഡിവോഴ്സ് ആവശ്യപ്പെട്ട് ഭര്‍ത്താവ് നോട്ടീസ് അയച്ച കാര്യങ്ങള്‍ വരെ ഷാരോണിനോട് അവള്‍ പങ്കുവെച്ചിരുന്നു.
“മോന് വേണ്ടിയാ മണ്ടൂസേ,” അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“മാധവിനെന്തു പറ്റി?”
അവള്‍ അല്‍പ്പം പരിഭ്രാന്തിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത്. അടുത്ത സ്കൂള്‍ വര്‍ഷം ഡൂണ്‍ സ്കൂളില്‍ നിന്നും അവനെ കൊണ്ടുവന്നു ഇവിടെ ചേര്‍ക്കുവാന്‍ പദ്ധതിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് ശ്രീദേവി.
“എന്തെങ്കിലും പറ്റിക്കഴിഞ്ഞ് ചെയ്യേണ്ടതാണോ പ്രാര്‍ത്ഥന? ഒന്നും സംഭവിക്കല്ലേ എന്നും പ്രാര്‍ഥിക്കത്തില്ലേ?”
“ഓ, സമ്മതിച്ചു എന്‍റെ ഹിന്ദു ഫണ്ടമെന്‍റ്റലിസ്റ്റെ, ഒരു ക്രിസ്ത്യന്‍ വര്‍ഗ്ഗീയവാദിയായ എനിക്ക് അത്ര ആത്മീയ വിഷയങ്ങള്‍ പിടിയില്ല. മോന് ഒന്നും പറ്റത്തില്ലന്നേ. രണ്ടു സൂപ്പര്‍ ആണ്മക്കലുണ്ട് ശിവന്. യേശുവിന് ഡയറക്റ്റ് മക്കളില്ലേലും എല്ലാവരെയും മക്കളായി കാണുന്നയാളാ. ഇവര് രണ്ടുപേരും തലക്ക് മുകളില്‍ ഇങ്ങനെ നിക്കുമ്പം എന്നാ പറ്റാനാ. മാഡം ഹാപ്പിയായിരി. അല്ല പിന്നെ!”
“ഓകേ ഷെല്ലി,” ശ്രീദേവി ചോദിച്ചു. “ലൈബ്രറിയിലേക്ക് വരൂ. എനിക്ക് സംസാരിക്കാനുണ്ട്.”
അവളുടെ സ്വരത്തിലെ ആജ്ഞാശക്തി അവനെ അനുസരിപ്പിച്ചു. അവള്‍ മുമ്പിലും അവന്‍ പിമ്പിലുമായി അവര്‍ ലൈബ്രറിയിലേക്ക് നടന്നു.
ഏറ്റവും അങ്ങേയറ്റത്തെ കോണില്‍, പതിയെയുള്ള ശബ്ദം ആര്‍ക്കും ശല്യമാകാത്തിടത്ത് ശ്രീദേവിയിരുന്നു. അവനോടു അഭിമുഖമായി ഇരിക്കാന്‍ അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഒന്ന് മടിച്ച് അവന്‍ അവള്‍ക്കഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. ശ്രീദേവി അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി.
“ഷെല്ലി അലക്സിന് ഒരു പക്ഷെ അറിയില്ല,” അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന്‍ നോട്ടം മാറ്റാതെ അവള്‍ പറഞ്ഞു. ‘ഷെല്ലിയുടെ ഏതാണ്ട് പ്രായമുള്ള ഒരു മോന്‍ എനിക്കുണ്ട്. ഷെല്ലിയേക്കാള്‍ രണ്ടു വയസ്സുള്ള ഒരു മോന്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. മരിച്ചുപോയി. ഒരു ബോട്ടപകടത്തില്‍. പിക്നിക്കിന് പോയതാരുന്നു. ആ മോന്‍റെ മുഖമാണ് ഷെല്ലിയ്ക്ക്. ഒരമ്മയ്ക്ക് മക്കളെ ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല. ഷെല്ലി ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഈ സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ആ മോന്‍ എന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഇങ്ങനെ പുനര്‍ജ്ജനിച്ച്‌ നിക്കുവാണ്…”
ഷെല്ലി വികാരരഹിതമായി അവളെ നോക്കി.
“അതുകൊണ്ട് ഷെല്ലിയുടെ ചില സ്വകാര്യകാര്യങ്ങളില്‍ എനിക്ക് ഇടപെടേണ്ടി വരും. ഷെല്ലി ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിലെങ്കിലും …”
അവന്‍റെ പ്രതികരണമറിയാന്‍ അവള്‍ വീണ്ടും അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
ഷെല്ലി പക്ഷെ നിര്‍വ്വികാരതയോടെ അവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു. അവള്‍ ഒന്ന് സംശയിച്ചു. പിന്നെ മുഖം അല്‍പ്പം കൂടി അവന്‍റെ മുഖത്തിനോടടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് ശബ്ദം ദൃഡമാക്കി അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ആര്‍ യൂ ടേയ്ക്കിംഗ് ഡ്രഗ്സ്?”
ഷെല്ലിയുടെ മുഖഭാവം പെട്ടെന്ന് മാറി. അതീവ ഭംഗിയുള്ള അവന്‍റെ മുഖം നിറയെ അനിഷ്ട്ടത്തിന്‍റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ പരന്നു.
അവന്‍ ഇരിപ്പിടത്തില്‍ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.
പിന്നെ അവളുടെ മുഖത്തുനോക്കാതെ ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്ന്‍ ശരവേഗത്തില്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.